Όταν αδυνατείς να αλλάξεις την πορεία της ζωής σου, συχνά ο καθρέφτης μας αντανακλά τον κύριο υπεύθυνο. Οι τρόποι με τους οποίους υπονομεύουμε οι ίδιοι την εξέλιξή μας είναι οι πιο θανάσιμες για την εξέλιξή μας νάρκες!

Δεν ζεις μια ζωή ευτυχίας, μια ζωή συναρπαστική, μια ζωή η οποία έχει ένα ενδιαφέρον σε αυτό το σχολείο που λέγεται «ζωή». Δεν υπάρχει το ενδιαφέρον να επεκταθεί η ψυχή μας, σε σημεία όπου μας ξεβολεύει. Επιθυμούμε το βολικό, να πάνε τα πράγματα όπως «θέλουμε». 

Άρχισε, λοιπόν, η εβδομάδα, και άρχισες και εσύ να τσακώνεσαι και να παλεύεις με τον εαυτό σου. Τσακώνεται ο κατώτερος με τον ανώτερο εαυτό σου. Και όλο αυτό καταλήγει σε ένα προσωπικό αυτογκόλ, ένα σαμποτάζ. 

Πώς ακριβώς, όμως, γίνεται αυτό το σαμποτάζ;

Κουτσομπολεύοντας, κρίνοντας, θάβοντας, κάνοντας συμμαχίες η μια με την άλλη, ο ένας με τον άλλο. Όποιο και να είναι το θέμα συζήτησης, εγώ αρχίζω να θάβω και να μεταφέρω μια αρνητική ενέργεια στον συνομιλητή μου. Και με χαμηλή δόνηση δεν μπορώ να διεκδικήσω το ύψιστο. Δεν μπορώ να ξεφύγω από αυτό το στάδιο, το στάδιο της λάσπης. 

Αναλογιστείτε ποιους έχετε δίπλα σας, ποιους έχετε γύρω σας.  Βάλτε ένα φίλτρο και ελέγξτε εσάς. 

Τι θέλω εγώ για τη ζωή μου; Με βοηθούν όλοι αυτοί να φτάσω σε αυτό που θέλω; 

Η δεύτερη κατηγορία του αυτοσαμποτάζ είναι: «Πίστεψα τη γνώμη κάποιου άλλου για εμένα». Μου πετούν μια άποψη υποκειμενική (ούτε καν άποψη, αλλά μια κρίση) άνθρωποι όχι απόλυτα σοφοί, και εγώ σπεύδω να το κάνω σενάριο στην ταινία της ζωής μου. Επιτρέποντας στο υποσυνείδητό μου να το εισπράξει, να το κάνει μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία, θα πονέσω πολύ και θα μπλεχτώ στα δίχτυα, χωρίς να μπορώ να το αποτινάξω.

Και πάμε σε μια τρίτη κατηγορία σαμποτάζ, στο ποστάρισμα και στους διαλόγους μέσω Facebook και στους λογαριασμούς μου στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Αρχίζω και εμπορεύομαι τη μοναξιά μου. Κραυγάζω τη μοναξιά μου. Με αποδυναμώνω. Με σαμποτάρω. 

Όταν γράφεις και ποστάρεις σαν κακομοίρης, θα προσκαλέσεις έναν ανάλογο κακομοίρη να σου μιλήσει.

Ένας ακόμα τρόπος με τον οποίο σαμποτάρω τον εαυτό μου είναι ο αυτοσαρκασμός. Προσέξτε με τι κάνετε χιούμορ και χρησιμοποιείτε τον εαυτό σας. Μπορώ να περάσω μια ζωή και να μην το καταλάβω ποτέ αυτό, ότι με χτυπάω, με θάβω, με μειώνω, με αλλοιώνω, με αλλοτριώνω όταν αυτοσαρκάζομαι με αρνητικό πρόσημο. Ο αυτοσαρκασμός δεν είναι χιούμορ!

Και έρχεται η σειρά της επιδερμικής δράσης. Βιάζομαι πολύ. Χωρίς να λάβω γνώση. Χωρίς να τα καταφέρω πρώτα εγώ. Το να ανεβάζω ωραία ποιηματάκια ή στιχάκια και να κάνω like δε φτάνει. Βιάζομαι να κάνω τον σοφό της παρέας τον σοφό σε κάθε κατάσταση.

Το πιο σημαντικό απ’ όλα, όμως, είναι πως δεν παίρνω ποτέ την ευθύνη για τις αποφάσεις μου. Έχω ένα δίλημμα: Και αρχίζω και ρωτάω ένα κάρο γνωστούς, υποτίθεται φίλους. Επί της ουσίας, ρωτάω ανθρώπους με την κρυφή πρόθεση να πάρουν αυτοί την ευθύνη της απόφασης. 

Αν κάτι σε απασχολεί και έχεις να διαλέξεις ανάμεσα σε δύο επιλογές, διάλεξε την πιο «ξεβολευτική». 

Με άλλα λόγια, σας λέμε: πέστε στα βαθιά! 

Δε θα βρεις τη δύναμη μέσα από τη σκέψη. Θα βρεις τη δύναμη μέσα από αυτό που θα αποφασίσεις και θα υποστηρίξεις. 

Όταν κάνω την πιο ξεβολευτική επιλογή, αυτόματα διαλέγω να με βάζω στη δράση και να ξεκινάω να θεραπεύω ένα κομμάτι μου το οποίο έχρηζε βελτίωσης. Δεν υπάρχει λάθος, δεν υπάρχει πόνος, δεν υπάρχει άκυρο, δεν υπάρχει απόρριψη!

Πάρε την ευκαιρία για μια δωρεάν life coaching συνεδρία με τον Νικόλα, για να δοκιμάσεις χωρίς καμία περαιτέρω δέσμευση πόσο αποτελεσματικό είναι το life coaching!

Νικόλας Ουρανός, PCC

Professional Certified Life & Relationship Coach by International Coaching Federation

Βραβευμένος συγγραφέας παγκόσμιου bestseller Αγάπη Τώρα, Ευ Ζην Τώρα και Ξαφνικά Τώρα, Ομιλητής

Τι είναι η Φαντασίωση;

Είναι ένα μέρος που ταξιδεύει το μυαλό μας ενώ το σώμα μας απολαμβάνει αυτό που η φαντασία μας ονειρεύεται. Ένας τρόπος να δραπετεύουμε από την δύσκολη πραγματικότητα μας που μας βοηθάει να ξεπερνάμε μία δύσκολη περίοδο ή να μεγιστοποιούμε την απόλαυση σε οτιδήποτε γύρω μας από το να τρώμε ένα παγωτό μέχρι κλαίμε από έναν οργασμό. Οι φαντασιώσεις έρχονται πολύ κοντά στο ασυνείδητο  κομμάτι μας και γι’ αυτό όσο περισσότερο προσπαθούμε να πλησιάσουμε σε αυτές τόσο πιο κοντά ερχόμαστε σε κρυφές επιθυμίες, φόβους και όνειρα.

Απολαμβάνω όταν αφήνομαι…

Οι φαντασιώσεις μας συνήθως φανερώνουν τις σκέψεις και τις επιθυμίες που έχουμε καταπιέσει, συνήθως λόγω της επιρροής των γονιών μας και των ευρύτερων κοινωνικών προσταγών για το τι είναι αποδεκτό και χρήσιμο. Έτσι, οι φαντασιώσεις μας άπτονται όλων των πτυχών της ζωής μας. Όμως, συχνότερα εμμένουμε στο κομμάτι εκείνο που στην πραγματικότητα βιώνουμε την μεγαλύτερη έλλειψη ικανοποίησης. Ενώ λοιπόν οι φαντασιώσεις μπορούν να προσθέσουν ευχάριστες νότες ενθουσιασμού στην καθημερινότητά μας, αν δεν υπάρχει ο κατάλληλος χειρισμός μπορούν να μας κάνουν να μην μπορούμε να αντέξουμε την πραγματικότητα. Η απόσταση της πραγματικότητας από το όνειρο μας μπορεί να ονομαστεί δυστυχία μερικές φορές. Ως επί το πλείστον, οι άνθρωποι που χρησιμοποιούν τις φαντασιώσεις τους ως απόδραση τείνουν να προσγειώνονται σε μια δυσλειτουργική πραγματικότητα που δεν ανταποκρίνεται στις ιδανικές εικόνες μέσα στο μυαλό τους. Αυτό μπορεί να αποβεί ιδιαιτέρως επιβλαβές, όταν για παράδειγμα φαντασιωνόμαστε την τέλεια σχέση με τον τέλειο σύντροφο. Μιας και ψάχνουμε πάντα υποσυνείδητα τρόπους να κατευνάζουμε τις γνωστικές μας ασυμφωνίες, είναι πιθανό είτε να διαλέξουμε έναν εντελώς λάθος σύντροφο είτε να δημιουργούμε εμείς οι ίδιοι προβλήματα σε μια σχέση που έχει προοπτικές να γίνει ικανοποιητική.

Όλα αυτά ενδέχεται να συμβαίνουν επειδή βαθιά μέσα μας δεν πιστεύουμε ότι μας αξίζει κάτι καλό ή δεν έχουμε επουλώσει από παλαιότερες ¨πληγές¨. Μπορεί να περνάμε ώρες φαντασιωνόμενοι την τέλεια σχέση, το τέλειο σεξ με τον τέλειο οργασμό, όμως όταν έρθει η στιγμή να κάνουμε βήματα προς την εκπλήρωση αυτών των φαντασιώσεων δεν είμαστε ποτέ έτοιμοι.

Η συνεχής υπονόμευση των ευκαιριών αυτών είναι σύνηθες φαινόμενο και σε ανθρώπους που έχουν μάθει να προσδιορίζονται μέσα από τα προβλήματά τους. Είναι επίσης και ένας τρόπος να επιρρίπτονται οι ευθύνες πάντα στους άλλους. Πώς θα μπορούσε λοιπόν να βρεθεί μια ισορροπία για τις σχέσεις μας, την ερωτική μας ζωή, και τα όνειρά μας για το μέλλον;

Ένα σημαντικό πρώτο βήμα είναι να αναγνωρίσουμε τις λειτουργίες των δικών μας φαντασιώσεων και να τις αξιολογήσουμε με ειλικρίνεια. Για παράδειγμα, το να φαντασιωνόμαστε έναν συγκλονιστικό οργασμό αλλά να διστάζουμε να ανακαλύψουμε το σώμα μας και το πώς μας αρέσει να ικανοποιούμαστε δεν θα μας βοηθήσει να εκπληρώσουμε την φαντασίωση μας, αλλά ούτε και θα βοηθήσει στην εξέλιξη της ερωτικής μας ζωής. Κάτι επίσης σημαντικό είναι να έρθουμε σε επικοινωνία με τα βαθύτερα κομμάτια του εαυτού μας, και να αναρωτηθούμε με ειλικρίνεια ποιες πτυχές μας έχουμε καταπιέσει και γιατί. Η επαφή αυτή και η επακόλουθη έκφραση ή προσπάθεια εκπλήρωσης των απωθημένων μας επιθυμιών θα μας βοηθήσουν να έχουμε μια ζωή με μεγαλύτερη ικανοποίηση. Παράλληλα θα λειτουργήσουν ως εφαλτήριο για πιο σύνθετες και τολμηρές φαντασιώσεις που με τα κατάλληλα βήματα θα δημιουργήσουν μια ρεαλιστική βάση στην οποία θα μπορέσουμε να βιώσουμε όλα όσα μέχρι τώρα θεωρούσαμε αδύνατο να πραγματοποιηθούν.

Είναι σημαντικό να θυμόμαστε πως δεν ταιριάζουν όλοι με όλους. Μπορεί εγώ να είμαι ο πιο βαρετός άνθρωπός για σένα, όμως με μία άλλη σύντροφο μπορεί να γίνω κόσμος της. Η συμβατότητα είναι εκείνη που έχει τη δύναμη να εκτοξεύσει τις φαντασιώτικες μας εμπειρίες οι οποίες θα εκδηλωθούν στην πραγματικότητα μας.

Δεν συμβιβάζομαι γιατί πιστεύω ότι υπάρχει κάτι πολύ πιο έντονο να ζήσω εκεί έξω. Και γι’ αυτό είμαι εδώ μαζί σου… γιατί ξέρω πως θα μπορούσα να είναι οπουδήποτε με οποιαδήποτε, όμως δεν θέλω. Προτιμώ το εδώ, προτιμώ το μαζί σου. Δεν φοβάμαι τη μοναξιά, φοβάμαι το χωρίς εσένα, γιατί ξέρω καλά τον εαυτό μου και αυτό που φαντασιωνόμουν τόσο καιρό το έχω βρει και θα κάνω τα πάντα για να το κρατήσω, τουλάχιστον όσο περνάει από το δικό μου χέρι. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να αφεθώ, να μην φοβηθώ να φανταστώ, να πειραματιστώ και να σου τα πω όλα ή τουλάχιστον σχεδόν όλα. Θέλω να τα ξέρεις, δεν πειράζει αν δεν σου αρέσει κάτι, δεν χρειάζεται να το δοκιμάσουμε. Θέλω απλά να τα ξέρεις, δεν θέλω να κρύβομαι από σένα, θέλω να ζω με σένα, θέλω να δοκιμάζω με εσένα… άλλωστε για ποιον άλλο λόγο να είμαι μαζί σου; Eσύ είσαι άνθρωπος μου… η φαντασίωση και η πραγματικότητα μου!

Γιώργος Λάγιος

Ψυχοθεραπευτής – Συγγραφέας

Άραγε έχεις νιώσει ποτέ «μισός» ή «συμπληρωματικός» μέσα σε μια σχέση; Βίωσες απογοήτευση από ανεκπλήρωτα ή αντιφατικά συναισθήματα; Μήπως τελικά, αντί να συνεχίζουμε να ψάχνουμε παραδοσιακά το άλλο μας «μισό», χρειάζεται να αρχίσουμε να αναζητάμε το άλλο μας ολόκληρο;

Τα πιο πολλά προβλήματα που προκύπτουν μέσα σε μια σχέση προέρχονται από τις διαφορετικές επιδιώξεις και τα διαφορετικά «θέλω» των δύο φύλων, που καλούνται να εκπληρωθούν αμέσως μετά την αμοιβαία δέσμευσή τους. Οι αφετηρίες, οι εμπειρίες, τα ζητούμενα φαίνονται στην αρχή κοινά, αλλά στην πορεία εμφανίζονται ουσιαστικές διαφορές.

Αυτό συμβαίνει επειδή όλοι μας από μικροί γαλουχηθήκαμε με την πεποίθηση της αναζήτησης του άλλου μας «μισού». Εκείνου του άντρα ή εκείνης της γυναίκας που θα λειτουργήσει συμπληρωματικά σε σχέση με την προσωπικότητά μας και με την αντίστοιχη συνύπαρξη μαζί του θα λειτουργήσουμε αθροιστικά.

Στις σχέσεις, όμως, «μισό και μισό» ποτέ δεν κάνει «ολόκληρο». Είναι ανάγκη να υπερβείς αυτή την παλιά και βαθιά ριζωμένη αντίληψη, που έχει τις ρίζες της στις πρώτες ταινίες που παρακολουθήσαμε στο σινεμά ή στα μυθιστορήματα που διεκτραγωδούσαν «ιστορίες αγάπης».

Σου αξίζει να είσαι σε μια σχέση όπου διευρύνεις την προσωπικότητά σου, βελτιώνεις τα σημεία όπου υστερείς και παράλληλα θέλεις να ενθαρρύνεις ενεργά με το παράδειγμά σου τον σύντροφό σου να κάνει το ίδιο. Πώς, όμως, μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε σε ποιο

σημείο βρισκόμαστε ή με ποιον τρόπο μπορούμε να λειτουργήσουμε προς αυτή την κατεύθυνση; Το πλέον σημαντικό είναι να αναγνωρίσουμε ή να επανεξετάσουμε τον βαθύτερο πρωταρχικό λόγο για τον οποίο βρισκόμαστε ή θέλουμε να δημιουργήσουμε μια σχέση. Όπως αναφέρει ο Νιλ Ντόναλντ Γουόλς στο βιβλίο του Συζήτηση με τον Θεό, vol.1:

«… σιγουρέψου ότι μπαίνεις σε μια σχέση για τους “σωστούς” λόγους.

Πολλοί άνθρωποι εξακολουθούν να δημιουργούν σχέσεις για “λάθος”

λόγους: για να δώσουν ένα τέλος στη μοναξιά, να γεμίσουν ένα κενό, να

αγαπιούνται ή να έχουν κάποιον να αγαπούν. Και αυτοί είναι ορισμένοι

από τους καλύτερους λόγους. Άλλοι το κάνουν για να γιατρέψουν το

εγώ τους, για να πάρει τέλος η κατάθλιψή τους, για να βελτιώσουν τη

σεξουαλική ζωή τους, για να συνέλθουν από μια προηγούμενη σχέ-

ση ή, είτε το πιστεύεις είτε όχι, για να μη νιώθουν ανία. Κανένας από

αυτούς τους λόγους δε θα λειτουργήσει και, αν δεν αλλάξει κάτι πολύ

σοβαρό στην πορεία, τότε δε θα αλλάξει ούτε και η σχέση»

Πάρε την ευκαιρία για μια δωρεάν life coaching συνεδρία με τον Νικόλα, για να δοκιμάσεις χωρίς καμία περαιτέρω δέσμευση πόσο αποτελεσματικό είναι το life coaching!

Νικόλας Ουρανός, PCC

Professional Certified Life & Relationship Coach by International Coaching Federation

Βραβευμένος συγγραφέας παγκόσμιου bestseller Αγάπη Τώρα, Ευ Ζην Τώρα και Ξαφνικά Τώρα, Ομιλητής