Οικογένεια

Αγάπα τον εαυτό σου και μάθε να ζεις

Οποιαδήποτε απόφαση κι αν πάρεις στην ζωή σου, είτε για τον εαυτό σου, είτε για την σχέση σου, την οικογένεια σου, το παιδί σου, είτε για τα επαγγελματικά σου, εάν την πάρεις κάτω από φόβο, θυμό, λύπη, ή οποιοδήποτε αρνητικό συναίσθημα, είναι η λάθος απόφαση.

Μόνο σε κατάσταση ενθουσιασμού μπορείς να πάρεις την καλύτερη απόφαση. Και αν το δούμε λίγο και από μία άλλη οπτική ενθουσιασμός τι σημαίνει; Εν + Θεό. Έχοντας τον Θεό μέσα μου. Και το συγκλονιστικό ήταν ότι αυτό το άκουσα από έναν Αμερικανό εκπαιδευτή.

Πρόσεξε λοιπόν τι γίνεται: Οι περισσότεροι άνθρωποι στην ζωή δεν οδηγούνται μέσα από τα θέλω τους, μέσα από τις επιθυμίες τους, οδηγούνται μέσα από τον φόβο τους. Μέσα από αυτό που φοβούνται. Έτσι λοιπόν για να μην βιώσουν τον φόβο τους, κάνουν συνέχεια αυτά που δεν θέλουν να κάνουν, με αποτέλεσμα να ελαχιστοποιούν τις δράσεις τους, τις πράξεις τους, να ελαχιστοποιούν τα αποτελέσματα τους, να συρρικνώνουν τον εαυτό τους και… να απογοητεύονται. Δηλαδή καταλήγουν σε αυτό που δεν ήθελαν να πάθουν.

Δεν θα ξεχάσω ποτέ, όταν ήμουν 13-15 ετών, και παίζαμε μπάλα στην γειτονιά της γιαγιάς μου. Η γιαγιά μου ήταν Μικρασιάτισσα. Μεγάλωσα σε αυτές τις μονοκατοικίες που άνοιγες την πόρτα, έβγαινες στο πεζοδρόμιο και έπαιζες με το άλλο παιδί της γειτονιάς το οποίο άνοιγε την πόρτα και έβγαινε στο πεζοδρόμιο. Εξαιρετικά χρόνια. Έπαιζα λοιπόν με τον φίλο μου τον Μιχάλη έξω, τον Τάσο και τον Περικλή. Ήταν η παρέα μου. Παίζαμε Γερμανικό. Το Γερμανικό ήταν ένα παιχνίδι που δεν έπρεπε η μπάλα να πέσει κάτω. Ήταν εκπληκτικό ότι κέρδιζα συνέχεια. Κέρδιζα!! Κατάφερνα να κερδίζω συνέχεια! Αλλά όμως το τραγικό ήταν όταν συνειδητοποίησα ότι κέρδιζα γιατί φοβόμουν να μην χάσω.

Κέρδιζα γιατί φοβόμουν να μην χάσω. Τι σημαίνει αυτό; Όπως ανέφερα και πριν σ’ αυτό το παιχνίδι η μπάλα δεν έπρεπε να πέσει κάτω και έπρεπε να βάλεις ας πούμε γκολ. Για να μην μου πέσει κάτω η μπάλα εγώ δεν πήγαινα ποτέ να πάρω αυτή την μπάλα και ναι μεν κέρδιζα τυπικά γιατί είχα τους πόντους, τους βαθμούς, αλλά έχασα. Τι έχασα; Την δυνατότητα να παίξω.

Ξέρεις τι άλλο έχασα; Την δυνατότητα να συνδεθώ με τους άλλους ανθρώπους τόσο καλά όσο συνδέονταν αυτοί μεταξύ τους. Γιατί καλώς ή κακώς αν είμαστε μέσα σε ένα παιχνίδι 10 άτομα και ο ένας είναι πίσω για να μην χάσει και οι άλλοι είναι μέσα στο παιχνίδι, παίζουν, μιλάνε, ακόμα κι αν χάνουν, ακόμα και αν υπάρχει κάποια μικρή ίντριγκα αυτοί οι 2-3 άνθρωποι στο τέλος του παιχνιδιού ή των παιχνιδιών, θα έχουν αποκτήσει μία άλλη σχέση από αυτόν που έκατσε πίσω. Γιατί αυτός που στεκόταν πίσω δεν συμμετείχε στην διαδικασία. Γιατί ήταν ανενεργός συναισθηματικά. Και αυτό έκανα στον εαυτό μου. Κέρδιζα αλλά έφερα την μεγαλύτερη ήττα.

Έτσι λοιπόν αυτό που χρειάζεται να κάνεις είναι να ξεκινήσεις να κάνεις αυτά που φοβάσαι. Εάν θέλεις να ζήσεις ασφαλής χρειάζεται να κάνεις ότι φοβόσουν να κάνεις. Χρειάζεται να βγαίνεις έξω από την ζώνη άνεσης σου. Και ένα μικρό μυστικό για να το καταφέρεις… Απέφυγε να κάνεις άλματα. Ξεκίνα κάνοντας το πρώτο μικρό βήμα. Και μετά το δεύτερο μικρό βήμα. Μωρουδιακά βήματα. Και άρχισε να φέρνεις μικρές νίκες στην ζωή σου, στην καθημερινότητα σου. Και έτσι θα χτίσεις την αυτοπεποίθηση σου. Και όταν χτίζεις την αυτοπεποίθηση σου θα κάνεις λίγο μεγαλύτερο βήμα και ακόμα λίγο μεγαλύτερο βήμα και μετά θα κάνεις άλματα. Αλλά χτίστο, δημιούργησε το.

Έτσι λοιπόν η ερώτηση μου για εσένα είναι η εξής: Ποιο είναι το επόμενο βήμα που θα κάνεις τελειώνοντας αυτή την εκπαίδευση;

Να θυμάσαι ότι είσαι υπέροχος και να Ζεις με Πάθος!

Πηγή: www.manolisischakis.gr

Οικογένεια

Ζήσε το σήμερα

Έχεις αναλογιστεί πόσος είναι ο χρόνος που σου απομένει;

Συνήθως οι περισσότεροι άνθρωποι ξυπνούν το πρωί γρήγορα, παίρνουν πρωινό γρήγορα, λένε καλημέρα γρήγορα, τρέχουν να πάρουν το λεωφορείο ή το αμάξι γρήγορα, πάνε στην δουλειά γρήγορα, κάνουν την δουλειά τους γρήγορα, γυρνάνε στο σπίτι γρήγορα, πάνε τα παιδιά στο φροντιστήριο γρήγορα ή πάνε να κάνουν μια δεύτερη δουλειά γρήγορα… και η μέρα τελείωσε.

Αλλά αν αυτό το κάνεις κάθε μέρα, τότε η ζωή τελείωσε. Και το βράδυ λοιπόν αυτής της μέρας είσαι κατάκοπος. Οι περισσότεροι άνθρωποι ζουν μόνο 5 – 15 ημέρες τον χρόνο. Και αυτές το καλοκαίρι που πηγαίνουν διακοπές. Και κάποιοι δεν ζουν ούτε αυτές τις 5-15 ημέρες. Είτε γιατί δεν έχουν χρήματα να πάνε κάπου, είτε μπορεί να έχουν απεριόριστα χρήματα αλλά ακόμα κι εκεί όταν πάνε είναι τόσο πολύ “φυλακισμένοι” στις συνήθειες τους που είναι σαν να μην πηγαίνουν πουθενά.

Έτσι λοιπόν, στην καθημερινότητα, οι πιο πολλοί άνθρωποι πεθαίνουν στα 25 και τους θάβουν στα 85. Ο χρόνος τους έχει περιοριστεί. Και αυτό που θέλω να σε ρωτήσω είναι το εξής: Αν κάνεις έναν απολογισμό της ζωής σου, σε προσωπικό, συναισθηματικό και οικονομικό επίπεδο, που βρίσκεσαι; Αν θα μπορούσες να βαθμολογήσεις την ποιότητα αυτών των τομέων, την ζωή σου, από το 0 έως το 10 με 0 το χείριστο και 10 το τέλειο, αυτό που θα ήθελες, αυτό που αξίζεις, τι βαθμό θα έβαζες;

Τώρα θέλω να σκεφτείς, σε όποιον τομέα από τους τρεις που αυτή την περίοδο είναι ο πιο σημαντικός για εσένα, τι είναι αυτό που διψάς να ζήσεις και δεν έχεις ζήσει; Και δεν το έχεις ζήσει για οποιονδήποτε λόγο. Είτε γιατί δεν μπορούσες πρακτικά, είτε γιατί δεν μπορούσες νοητικά, είτε γιατί ίσως υπήρχε κάποιος άλλος λόγος που μπορεί να μην σου το επέτρεπε. Όποιος κι αν είναι ο λόγος, θέλω να δεις τι είναι αυτό που δεν έζησες.

Και τώρα θέλω να κάνεις κάτι ακόμη. Θέλω να πεις στον εαυτό σου, ανεξάρτητα από το ποια είναι η ηλικία σου, πόσο χρονών πιστεύεις ή ευελπιστείς να φτάσεις. Ογδόντα; Ενενήντα; Εκατό; Εκατόν δέκα; Πόσος είναι ο χρόνος που έχεις; Αν δεν πιστεύεις ότι θα φτάσεις αυτά τα χρόνια συμβαίνουν τα εξής πράγματα. Ή δεν έχεις όνειρα στην ζωή σου ή δεν φροντίζεις τον εαυτό σου σε σωματικό, συναισθηματικό, ψυχικό, νοητικό και πνευματικό επίπεδο.

Ας κάνουμε κάτι. Πάρε μια μεζούρα. Έστω λοιπόν ότι θέλεις να φτάσεις ενενήντα χρονών. Τέντωσε την μεζούρα από το 0 μέχρι το 90. Τώρα θέλω να αρχίσεις να τυλίγεις αυτή την μεζούρα από το μέρος του 0 και να την μικραίνεις μέχρι να φτάσεις στον αριθμό που αντιστοιχεί στην ηλικία σου. Πόσος χρόνος σου απομένει; Αυτό που έχει μείνει στην μεζούρα είναι τα χρόνια που σου απομένουν. Η υπόλοιπη μεζούρα είναι τα χρόνια που πέρασαν και δεν θα ξανάρθουν ποτέ.

Μένουν λοιπόν αυτά τα χρόνια, από την ηλικία σου μέχρι τα έτη που υποθέτεις πως θα φτάσεις. Και τώρα θέλω να σε ρωτήσω το εξής: Πόσο χρόνο έχεις για να αναβάλλεις; Για να έχεις δικαιολογίες; Πόσο γρήγορα πέρασε η ζωή σου μέχρι τώρα; Έχεις μόνο τα χρόνια που υπολείπονται στην μεζούρα για να κάνεις αυτά που δεν έκανες. Για τις δικαιολογίες που είχες στο μυαλό σου. Για τους φόβους που είχες. Για ότι κι αν σε κράταγε πίσω.

Θέλω λοιπόν να σκεφτείς τι ήταν πραγματικά αυτό που σε κράταγε πίσω σε προσωπικό, συναισθηματικό και οικονομικό επίπεδο; Τώρα, κράτησε στα χέρια σου αυτή την μεζούρα και είμαι σίγουρος ότι θα πάρεις τις σωστές αποφάσεις για εσένα και την ζωή σου.

Αυτό το άρθρο θα ήθελα να το αφιερώσω στην Ιωάννα που μου μίλησε για αυτή την μεζούρα και όταν μου το είπε έπαθα σοκ. Την βρήκα εκπληκτική ιδέα. Είναι απίστευτη ιδέα γιατί συνειδητοποίησα πόσο έχει μικρύνει ο χρόνος που έχω για να κάνω αυτά που θέλω και αυτά που ονειρεύομαι στην ζωή μου. Και συνειδητοποιώ πόσο μικραίνει το περιθώριο των δικαιολογιών μου και της σημασίας που δίνω στους φόβους μου σε σχέση με τα όνειρα μου.

Σκέψου λοιπόν τι θέλεις, γράψε τους στόχους σου σε ένα χαρτί, γράψε τους στο κινητό σου, στο tablet σου, στο ταβάνι, στο πάτωμα, παντού, και ζήσε τα όνειρα σου.. Ζήσε με πάθος!

Να θυμάσαι ότι είσαι μοναδικός, είσαι υπέροχος… Να θυμάσαι ότι δεν υπάρχει χρόνος για φόβους, δικαιολογίες, οτιδήποτε, και το μόνο που πρέπει να κάνεις από εδώ και πέρα είναι να ζήσεις τα όνειρα σου με την μέγιστη δυνατή ισχύ.

Να Αγαπάς τον Εαυτό σου και να Ζεις με Πάθος!

Aπό:Μανώλης Ισχάκης

Οικογένεια

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΣΤΗ ΔΙΝΗ ΤΩΝ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΩΝ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ

Οι μέρες των εξετάσεων πλησιάζουν η ανησυχία & τα ερωτήματα όσων έχουν στην οικογένεια παιδί που δίνει είναι πολλά. Σήμερα θα είναι μαζί μας η Σχολική Ψυχολόγος κα Γεωργία Κιζιρίδου που θα απαντήσει σε σημαντικές ερωτήσεις για την καλύτερη αντιμετώπιση του στρες των τελευταίων ημερών.

Ερώτηση :Αγαπητή κυρία Γεωργία Κιζιρίδου είστε Σχολική Ψυχολόγος με μεγάλη εμπειρία σε θέματα που απασχολούν τους εφήβους η στήλη μου «Μαγικό κλειδί για το παιδί» σας ζητά να μας πείτε τους τρόπους που θα βοηθήσουν τους εφήβους μας να ανταπεξέλθουν καλύτερα στην εξεταστική περίοδο?
Απάντηση: Αγαπητή μου κα Τσακίρη σας ευχαριστώ για την συγκεκριμένη συνέντευξη, καθώς είναι ένα θέμα που απασχολεί ιδιαιτέρως εδώ στην Ελλάδα, αφού δίνεται τεράστια σημασία στη σχολική επίδοση και στα ακαδημαϊκά επιτεύγματα. Η αυτό φροντίδα και η εξοικονόμηση δυνάμεων είναι φράσεις κλειδιά στην προκειμένη περίπτωση. Πάν μέτρων άριστον όπως έλεγαν και οι αρχαίοι Έλληνες. Σε καμία περίπτωση δε βοηθάει η υπερβολή. Καλό θα είναι να υπάρχει ένα οργανωμένο καθημερινό πρόγραμμα που να περιλαμβάνει απαραιτήτως ώρες για ξεκούραση και διασκέδαση. Όταν υπάρχει οργάνωση, αναπτύσσεται ο εσωτερικός έλεγχος και κατά συνέπεια μειώνεται το άγχος.
Ερώτηση :Γνωρίζουμε ότι το άγχος σε λογικά πλαίσια μπορεί να αποβεί δημιουργικό αν το παιδί το διαχειριστεί σωστά και δημιουργικά χωρίς να επιτρέψει από αυτό να του καταβάλλει τις δυνάμεις πείτε μας. Ποιοι είναι οι τρόποι που θα συντελέσουν? Όταν η οικογένεια έχει η ίδια πολύ μεγάλο άγχος για την επιτυχία του παιδιού στις πανελλήνιες εξετάσεις τι μπορεί να κάνει αυτό το παιδί για να τα καταφέρει στο ήδη αγχωτικό περιβάλλον του?
Απάντηση: Στην Ελλάδα υπάρχει το κοινωνικό στερεότυπο ότι ο καλός μαθητής, δηλαδή όποιος έχει υψηλές σχολικές επιδόσεις, είναι ταυτόχρονα και καλός άνθρωπος, δηλαδή πετυχημένο κι ευτυχισμένο άτομο. Αποτέλεσμα αυτού είναι οι γονείς να ταυτίζονται σε σημείο συγχώνευσης με τα παιδιά τους και να μεταδίδουν το άγχος από τις υψηλές προσδοκίες τους. Πολύ συχνά ακούγεται ο Έλληνας γονέας να αναφέρεται σε α πληθυντικό εννοώντας τον εαυτό του και το παιδί του. (π.χ. περάσαμε στις εξετάσεις, μπήκαμε στο πανεπιστήμιο κ.ο.κ.). Οι γονείς καλό θα είναι να συνειδητοποιήσουν πως η προσπάθεια του παιδιού τους είναι ατομική υπόθεση και σε καμία περίπτωση δε βοηθά να μεταδίδεται η αγωνία τους στο παιδί. Αντιθέτως, το να δίνουν χώρο και χρόνο στους εφήβους να λαμβάνουν υπεύθυνες αποφάσεις και να διαχειρίζονται τα συναισθήματά τους προετοιμάζει για την απαραίτητη συναισθηματική ωρίμανση προς την ενηλικίωση. Λιγότερη εμπλοκή λοιπόν και περισσότερη εμπιστοσύνη στους νέους είναι τα συστατικά προς ορθή διαχείριση της περιόδου των εξετάσεων.

Ερώτηση :Ποιος είναι ο ρόλος του διαλείμματος στη διάρκεια ενός οργανωμένου προγράμματος διαβάσματος?
Απάντηση :Τα διαλείμματα είναι απαραίτητα, ώστε να εκτονωθεί η περίσσια ενέργεια και να γεμίσουν με τα απαραίτητα αποθέματα οι έφηβοι που προετοιμάζονται για εξετάσεις. Ωστόσο, υπάρχουν κι εδώ κάποιοι χρήσιμοι κανόνες για μέγιστη απόδοση. Τα διαλείμματα θα πρέπει να γίνονται εφόσον έχει ολοκληρωθεί ένα μαθησιακό έργο, ως ένα βαθμό να είναι προκαθορισμένα, να μην είναι χρονοβόρα και σε καμία περίπτωση να μην αφιερώνεται χρόνος σε ηλεκτρονικά μέσα που μπορεί να αποσπάσουν την προσοχή από τους μαθησιακούς στόχους. Εν μέσω εντατικού διαβάσματος, τα διαλείμματα θα πρέπει να είναι περίπου δεκάλεπτα με στόχο να υπάρχει συγκέντρωση και προσοχή κατά την μελέτη στο σπίτι.
Ερώτηση :Κύρια Κιζιρίδου ξέρουμε πως ο σωστός ύπνος,το τζόκινγκ ή κάποια άλλη μορφή αερόβιας άσκησης, όπως η γιόγκα και ένα καλό μπάνιο είναι τα πρακτικά τιπς, καταπολέμηση του άγχους για όλους μας
Απάντηση : Κα Τσακίρη όπως γνωρίζετε η ελαφριά άσκηση συσχετίζεται με την έκκριση ενδορφινών, οι οποίες έχουν να κάνουν με τη θετική διάθεση. ‘Άρα η άθληση μας 3-4 φορές την εβδομάδα έχει φανεί ότι επιφέρει θετικά αποτελέσματα στη μείωση του άγχους και στη δημιουργία ευεξίας.
Ερώτηση: Αγαπητή μας κ. Κιζιρίδου θα ήθελα να κλείσουμε τον όμορφο διάλογο μας με ένα ερώτημα που ταλανίζει γονείς και παιδιά. Τι γίνεται σε μια πιθανή αποτυχία ? Πως τη διαχειριζόμαστε ? Ξέρουμε καλά ότι η εξεταστική περίοδος είναι καθοριστική για την εισαγωγή των παιδιών μας στα Πανεπιστήμια, δεν αποτελούν όμως την απαραίτητη προϋπόθεση ούτε για μία όμορφη ζωή ούτε για μία ευτυχισμένη ζωή. Αυτό θεωρείτε ότι πρέπει να τους το διευκρινίσουμε να τους δώσουμε να το καταλάβουν ώστε να μην νιώθουν ότι μία πιθανή αποτυχία στις εξετάσεις τους μπορεί να τους κοστίσει το μέλλον τους?
Απάντηση :Είναι πραγματικά πολύ σημαντικό να πετυχαίνουμε στόχους στη ζωή μας. Ακόμα πιο σημαντικό είναι να αγαπάμε τον εαυτό μας. Μια ενδεχόμενη παρέκκλιση από τον αρχικό στόχο αν πλαισιωθεί θετικά από τον υποψήφιο μπορεί να είναι αφορμή για επαναπροσδιορισμό στόχων. Οι εξετάσεις είναι μια από τις πολλές δοκιμασίες που θα ακολουθήσουν στη ζωή. Πραγματικά πετυχημένος είναι αυτός που παρά τις δυσκολίες και τα εμπόδια βρίσκει τρόπο να επιβιώνει και να προσαρμόζεται. Η επιμονή και η υπομονή στην πράξη είναι οι έννοιες που έχει ταυτιστεί με τη μακρόχρονη επιτυχή πορεία στη ζωή. Εν κατακλείδι, να μην ξεχνάτε να μιλάτε ανοιχτά και θετικά στα παιδιά σας, να τονώνετε την αυτοεκτίμησή τους και να αποφεύγετε συναισθηματικές εξάρσεις που ενδεχομένως μπλοκάρουν την επιτυχή πορεία των παιδιών σας.

Who is Who:

Η Γεωργία Κιζιρίδου είναι απόφοιτος του Τμήματος Ψυχολογίας Α.Π.Θ. και Μεταπτυχιακού στην Εξελικτική – Σχολική Ψυχολογία Από το 2007 διατηρεί διεπιστημονικό πολυδύναμο κέντρο Αντιμετώπισης Διαταραχών Λόγου, Ομιλίας, Φωνής και Μαθησιακών Δυσκολιών. Διδάσκει στο Μεσογειακό Κολλέγιο Θεσσαλονίκης Ειδική Αγωγή και Λογοθεραπεία. Είναι μέλος του Συνδέσμου Επιχειρηματιών Γυναικών Ελλάδος και της Ένωσης Σχολικών Ψυχολόγων Ελλάδας, της Επιστημονικής Εταιρίας μελέτης για τη ΔΕΠ-Υ και της Πανελλήνιας Ένωσης Ειδικών Παιδαγωγών.

Από: την στήλη Μαγικό κλειδί για το παιδί της Λήτως Τσακίρη Παπαθανασίου

Πηγή:Postlarissa.gr

Οικογένεια

Tips: πέτυχε το στόχο σου!

Σήμερα θα μιλήσουμε για το πως μπορείς να πετύχεις τόσο γρήγορα όσο δεν φανταζόσουν ποτέ.

Είναι ένας απλός τρόπος.. Ένα μυστικό αν θέλεις.. Ένα μυστικό που το γνωρίζουμε όλοι οι άνθρωποι αλλά για κάποιον λόγο στην καθημερινότητα το ξεχνάμε. Έτσι λοιπόν σήμερα είμαι εδώ για να στο θυμίσω. Γιατί εάν το εφαρμόσεις θα αρχίσουν να αλλάζουν τα αποτελέσματα σου πάρα πολύ γρήγορα.

Επίτρεψε μου να μοιραστώ μαζί σου μια προσωπική ιστορία. Όταν ξεκίνησα να κάνω εκπαιδεύσεις, σεμινάρια, να παρακολουθώ προγράμματα, coaches, ψυχολόγους, ψυχοθεραπευτές, οποιονδήποτε ειδικό θα μπορούσε να μου δώσει μια πληροφορία που θα μπορούσε να έχει αντίκτυπο στην ζωή μου, παρατηρούσα το εξής: Ενώ μελετούσα και διάβαζα ασταμάτητα, το αποτέλεσμα δεν ερχόταν.

Έτσι λοιπόν κάποια στιγμή αναρωτήθηκα – αφού πρώτα, ξεπέρασα το στάδιο του “Αυτά δεν δουλεύουν”, “Δεν είναι για εμένα”, “Είναι φούσκα”, “Είναι λίγο ενθουσιασμός και ξανά πάλι τα ίδια..”, “Λεφτά θέλουν να μου πάρουν” – Αφού τα ξεπέρασα όλα αυτά μέσα στο μυαλό μου γιατί είδα ότι ήταν μάταια και στην ουσία δεν ήταν αληθινά, άρχισα να ψάχνω την αιτία μέσα σ’ εμένα.

Έτσι λοιπόν παρατήρησα ένα μοτίβο. Ενθουσιαζόμουν, μάζευα λεφτά, έπαιρνα το βιβλίο, το σεμινάριο, είτε ήταν Online είτε ήταν Offline, πήγαινα σε ένα σεμινάριο, ή πήγαινα να κάνω μια προσωπική συνεδρία.. Έπαιρνα την γνώση, είτε την έγραφα στο τετράδιο είτε δεν την έγραφα στο τετράδιο, και όταν γύρναγα σπίτι μου το άφηνα και συνέχιζα την καθημερινότητα μου.

Στην αρχή ήμουν ενθουσιασμένος από αυτό το καινούργιο “παιχνίδι”, το οποίο είχα αποκτήσει, αλλά στο τέλος της ημέρας τα αποτελέσματα δεν είχαν αλλάξει.

Κάποια στιγμή λοιπόν σε ένα σεμινάριο που έκανα άκουσα το εξής. Μας ρώτησε ο εισηγητής “Πόσα είναι αυτά που ξέρετε;” Οι πιο πολλοί, είχαμε έναν πολύ μεγάλο όγκο πληροφοριών μέσα στο μυαλό μας. Πάρα πολύ μεγάλος ο όγκος των πληροφοριών ο οποίος υπήρχε στα τετράδια, στις σημειώσεις μας.

Δεύτερη ερώτηση: “Πόσοι από εσάς χρησιμοποιείτε αυτή την γνώση;” Χμμμ… Εδώ τα χέρια άρχισαν να πέφτουν. Άρχισαν να γίνονται πολύ λιγότερα.

Τρίτη ερώτηση: “Πόσοι από εσάς εκτελείτε ακριβώς τις πληροφορίες όπως σας την δίνουν οι ειδικοί, οι εισηγητές;”. Κι εκεί γυρίζω το κεφάλι μου προς τους υπόλοιπους συμμετάσχοντες και ψάχνω στον χώρο. Κανένα χέρι. Και είναι μαγικό. Είναι μαγικό γιατί, κοίταξε τι γίνεται, ποια είναι τα στάδια..

Το πρώτο είναι να μην έχουμε την πληροφορία την σωστή. Το δεύτερο είναι αφού αποκτήσουμε την πληροφορία να μην την εφαρμόσουμε. Και το επόμενο στάδιο ποιο είναι; Να την εφαρμόζουμε αλλά με τον δικό μας τρόπο. Και αυτό δεν δουλεύει. Είναι σαν να σου δώσω μία συνταγή από ένα γλυκό, και να την εφαρμόσεις με έναν δικό σου τρόπο. Στην ουσία δεν εκτελείς την συνταγή, εκτελείς αυτό που έχεις μέσα στο μυαλό σου.

Αυτό ήταν λοιπόν που έκανα το οποίο με καθυστερούσε πάρα πολύ στο να πετυχαίνω στην ζωή μου. Έτσι λοιπόν ξέρεις τι έμαθα; Έμαθα να γίνομαι πολύ καλός αντιγραφέας. Δηλαδή να μου λες κάτι, να σε παρακολουθώ σαν να μην υπάρχει τίποτε άλλο σε αυτόν τον κόσμο και να το κάνω ακριβώς όπως μου το πεις.

Ξέρεις τι άλλο σκέφτηκα; Ένας κλέφτης για να μπορέσει να σπάσει έναν συναγερμό και να μπει μέσα και να διαρρήξει το σπίτι, τι κάνει; Μαθαίνει ακριβώς πως δουλεύει ο συγκεκριμένος συναγερμός.

‘Έτσι λοιπόν για να μπορέσω να αναβαθμίσω την γνώση την οποία έχω πάρει, για να κερδίσω χρόνο, τι χρειάζεται να κάνω; Να την εκτελέσω ακριβώς και αφού την επαναλάβω πάρα πολλές φορές και την κάνω δικιά μου τότε και μόνο μπορώ έχοντας διάφορες γνώσεις, διάφορες στρατηγικές να συνθέσω μία άλλη η οποία θα είναι πολύ καλύτερη από αυτές τις οποίες έχω μάθει.

Πάνω εκεί βασίζεται και η επιτυχημένη εξέλιξη όλων όσων γνωρίζουμε. Έτσι λοιπόν αν θέλεις να πετύχεις τόσο γρήγορα όσο δεν φανταζόσουν ποτέ τότε πρόσεξε πολύ καλά ποια είναι τα βήματα τα οποία πρέπει να ακολουθήσεις.

Να ξέρεις που θέλεις να πας
Να αποκτήσεις την κατάλληλη γνώση που δίνει αποτελέσματα. Όχι οποιαδήποτε γνώση. Εκείνη την γνώση που πραγματικά μπορεί να σε βοηθήσει.
Να εκτελέσεις αυτή την γνώση, δηλαδή να την εφαρμόσεις και
Να την εφαρμόσεις ακριβώς όπως στην δίνει ο ειδικός, ο εισηγητής, ο μέντορας, ο άνθρωπος που ήδη το έχει πετύχει. Ή έχει μελετήσει αυτούς που το έχουν πετύχει.

Ακολούθησε αυτά τα #4 βήματα και θα με θυμηθείς.. Τα πράγματα πολλές φορές είναι πολύ πιο απλά απ’ ότι φανταζόμαστε. Αλλά επειδή είτε δεν πάει το μυαλό μας, είτε έχουμε έναν δικό μας μοναδικό τρόπο να κάνουμε τα πράγματα, και ξεχνάμε ότι αυτός ο τρόπος μας αποδυνάμωνε στο παρελθόν, αυτός είναι ο λόγος που πολλές φορές καθυστερούμε, παιδευόμαστε, κουραζόμαστε, απογοητευόμαστε και κάποιες φορές παραιτούμαστε.

Έτσι λοιπόν, σύνοψη..