Όταν ακούμε την ιδιότητα «Διευθυντής Ορχήστρας», ή μαέστρος όπως αποκαλείται συχνά στα ελληνικά από τον ιταλικό όρο, η χαρακτηριστική εικόνα σήμα-κατατεθέν, που συνήθως μας έρχεται αμέσως στο νου, σχεδόν σαν καρικατούρα, είναι κάποιος με άτακτα και τρελά μαλλιά, να κουνά τα χέρια του με μανιώδη τρόπο μπροστά σε μια ορχήστρα κρατώντας ένα λεπτό μακρόστενο ξυλάκι.
Από παιδί όταν ήμουν, αυτό το μακρόστενο ξυλάκι πάντα μου έκανε μεγάλη εντύπωση και μου προκαλούσε ιδιαίτερο ενδιαφέρον και περιέργεια.
Με αυτό, ο Διευθυντής Ορχήστρας φαινόταν να μεταδίδει μια επιβλητική αύρα, λες και ήταν ένας μάγος. Ναι, ένας μάγος της μουσικής -θα μπορούσε κάποιος να πει- που κρατάει ένα μαγικό ραβδί με το οποίο μπορεί να μαγεύει μια ολόκληρη ορχήστρα, Μια ορχήστρα σαν να την κρατούσε στην παλάμη του χεριού του, έτοιμη να εκτελεί ότι της προστάζει, άλλοτε με δύναμη και ένταση σαν κεραυνός κι άλλοτε απαλά σαν ρυάκι.
Αυτή η περιέργεια να ανακαλύψω τη φύση και την ιστορία πίσω από τη μπαγκέτα (baguette), όπως αποκαλείται η «ράβδος» του μαέστρο ή baton (όπως την αποκαλούν οι Άγγλοι) με έφερε σε επαφή με μια από τις πιο ενδιαφέρουσες, αν και όχι πολύ διαδεδομένες προσωπικότητες/ συνθέτες στην ιστορία της κλασσικής μουσικής.
ΜΙΑ ΟΡΧΗΣΤΡΑ ΣΑΝ ΝΑ ΤΗΝ ΚΡΑΤΟΥΣΕ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΜΗ ΤΟΥ ΧΕΡΙΟΥ ΤΟΥ, ΕΤΟΙΜΗ ΝΑ ΕΚΤΕΛΕΙ ΟΤΙ ΤΗΣ ΠΡΟΣΤΑΖΕΙ
Θεωρείται ο πατέρας του γαλλικού ύφους της Μπαρόκ μουσικής, όπως και της γαλλικής όπερας (tragédie en musique ή tragédie lyrique), από την οποία αποκήρυξε κάθε ιταλική επιρροή, αφού θεωρούσε την ιταλική όπερα ακατάλληλη για τη γαλλική γλώσσα και την προσάρμοσε κατά την προτίμηση του γαλλικού κοινού.
Επίσης, θεωρείται ο πρώτος Ευρωπαίος συνθέτης που επιμελήθηκε με περισσή λεπτομέρεια ό,τι αφορούσε την ορχήστρα δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στην πειθαρχία των μουσικών και στην τήρηση του ρυθμού. Απαιτητικός καθώς ήταν, εκπαίδευε ο ίδιος τους μουσικούς και τους τραγουδιστές και διηύθυνε το θέατρό του μέχρι την παραμικρή λεπτομέρεια.
Μπορούμε να πούμε ότι έθεσε τις βάσεις για την ορχήστρα, με την σύγχρονη έννοια του όρου, γράφοντας για συγκεκριμένο αριθμό οργάνων και χωροθέτοντας τα σε συγκεκριμένες θέσεις. Η επίδραση της μουσικής του ήταν επίσης εμφανής στην Αυλή όπου και εργαζόταν καθώς αντί για τις αργές και επιβλητικές κινήσεις που είχαν επικρατήσει μέχρι τότε στα μπαλέτα και τους χορούς της Αυλής, εισήγαγε χορούς με ζωντάνια και γρήγορους εύθυμους ρυθμούς.
Μια προσωπικότητα που όμως, σημάδεψε την θέση του στην ιστορία με τον πιο απρόσμενο τρόπο. Μάλιστα, θα μπορούσε κανείς να πει πως, παρ΄όλη τη μεγάλη δόξα, δύναμη και επιρροή που απολάμβανε, κινδύνευε να ξεχαστεί και να περιπέσει σε λήθη όντας σχεδόν άγνωστος σήμερα.
Ο λόγος που τον θυμόματε δεν ήταν άλλος από τον τρόπο που πέθανε.
Ο λόγος για τον Giovanni Battista Lulli ή κατά κόσμον Jean-Baptiste Lully.
Giovanni Battista Lulli ή κατά κόσμον Jean-Baptiste Lully
Γιος μιας οικογένειας μυλωνάδων, ο Lully γεννήθηκε το 1632 στη Φλωρεντία – το αρχικό του όνομα ήταν Τζοβάννι Μπατίστα Λούλλι (Giovanni Battista Lulli). Συνήθιζε να λέει ότι ένας Φραγκισκανός μοναχός του έδωσε τα πρώτα του μαθήματα μουσικής και του δίδαξε κιθάρα. Ωστόσο πληροφορίες για την γενικότερή του εκπαίδευση και τη μουσική του κατάρτιση κατά τη διάρκεια της νιότης του στη Φλωρεντία δεν έχουμε. Αργότερα έλαβε και μαθήματα βιολιού και χορού.
Το 1646, έπιασε το πρώτο τυχερό του λαχείο. Κατά τη διάρκεια του γιορτασμού του Mardi Gras, το Καρναβάλι στη Φλωρεντία, ενώ τριγύρναγε στους δρόμους ντυμένος ως Harlequin (αρλεκίνος) με το βιολί του διασκεδάζοντας τους παριστάμενους, ο νεαρός Lully προσέλκυσε τη προσοχή και το ενδιαφέρον του Roger de Lorraine, Chevalier de Guise, γιού του Charles.
Ο Δούκας του Guise (ο οποίος, όπως θα περίμενε κανείς από όλο αυτόν τον τίτλο, ήταν ένα πολύ σημαντικό πρόσωπο.) ο οποίος επέστρεφε στη Γαλλία και έψαχνε κάποιον που μπορούσε να συνομιλήσει στα ιταλικά με την ανιψιά του, την Anne Marie Louise d’Orleans, τη Δούκισσα του Montpensier (εξίσου πολύ σημαντικό πρόσωπο που τύχαινε να είναι η ξαδέλφη του βασιλιά της Γαλλίας).
Ο Chevalier πήρε το αγόρι μαζί του στο Παρίσι όπου, σε ηλικία δέκα τεσσάρων ετών, εισήλθε στην υπηρεσία της Δούκισσας και έμεινε μέχρι το 1652, υπηρετώντας ως «garçon de chambre» και ως δάσκαλος ιταλικών. Στο μεταξύ και μέσα σε αυτό το διάστημα, ο Lully πιθανώς να αξιοποιούσε το χρόνο του εκεί προς βελτίωση των μουσικών του δεξιοτήτων δουλεύοντας με τους μουσικούς της αυλής της Δούκισσας και σπουδάζοντας με τους συνθέτες Nicolas Métru, François Roberday και Nicolas Gigault.
Το ταλέντο του έφηβου Lully ως κιθαρίστας, βιολιστής και χορευτής γρήγορα του χάρισαν το παρατσούκλι “Baptiste” και “le grand baladin” (μεγάλος καλλιτέχνης δρόμου).
O νεαρός Lully σύντομα κατάφερε να προσελκύσει την προσοχή του επίσης νεαρού Λουδοβίκου (ο οποίος στη συνέχεια θα στεφόταν Λουδοβίκος XIV της Γαλλία), όταν συμμετείχε μαζί του χορεύοντας στο μπαλέτο Ballet Royal de la nuit, όπου ο Lully έπαιξε και ερμήνευσε αρκετούς ρόλους, όπως π.χ. έναν βοσκό, έναν στρατιώτη και έναν ζητιάνο.
Ο Λουδοβίκος απολάμβανε τους ρόλους και τον χορό του Lully τόσο πολύ που πολύ γρήγορα τον διόρισε Compositeur de la musique instrumentale (Αυλικό Συνθέτη Οργανικής Μουσικής) της Βασιλική Αυλής, όπου θα διέμενε και θα πέρναγε το μεγαλύτερο μέρος της (μικρής) ζωής του εργαζόμενος εκεί, και στη συνέχεια διευθυντή της προσωπικής ορχήστρας βιολιών του βασιλιά, γνωστή ως Petits Violons («Μικρά Βιολιά») όπως και διευθυντή της βασιλικής ορχήστρας μουσικής δωματίου.
Στην Θεσσαλονίκη στο Θέατρο Ράδιο Σίτυ 17 &18 Ιουλίου 2019.
Σκηνοθεσία: Κώστας Σπυρόπουλος
Μετά την θριαμβευτική πορεία σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, η θρυλική…ψυχοθεραπευτική κωμωδία Toc Toc του Laurent Baffie σε σκηνοθεσία Κώστα Σπυρόπουλου, ξεκινάει μια μεγάλη καλοκαιρινή περιοδεία σε όλη την Ελλάδα!
Στο πλαίσιο αυτό θα βρίσκεται στην Θεσσαλονίκη Τετάρτη 17/7 και Πέμπτη 18/7 στο Θέατρο Δάσους. Ο Κώστας Σπυρόπουλος και η «παλιά φρουρά» Δημήτρης Σταρόβας και Νίκος Πολυδερόπουλος υποδέχονται στο θίασο τρείς «καινούριες» γυναίκες: την Ναταλία Δραγούμη, την Φωτεινή Ντεμίρη και την Αποστολία Ζώη!!! Ανανεωμένος και πανέτοιμος ο νέος θίασος του Toc Toc υπόσχεται περισσότερο γέλιο και μεγαλύτερες συγκινήσεις για να πάρει την «ψήφο εμπιστοσύνης» απ’ όλες τις πόλεις της Ελλάδας!!!
Η επιτυχημένη ψυχοθεραπευτική κωμωδία ανέβηκε πρώτη φορά το 2013 στο θέατρο Ήβη, όπου και παίζεται μέχρι σήμερα!!! Αποδομώντας τις ιδεοψυχαναγκαστικές διαταραχές, τα λεγόμενα «τικ», η παράσταση …ψυχαγωγεί…συγκινεί και χαρίζει άφθονο γέλιο…σε ψυχοθεραπευόμενους και ψυχοθεραπευτές…μέσα από τον μόνο δρόμο που μας «έμεινε» τον δρόμο της αγάπης!!! Αγάπη ρεεεεεεεε…θα φωνάζουν το καλοκαίρι σε όλη την Ελλάδα οι ηθοποιοί και οι συντελεστές της παράστασης!!! Μόνο αγάπη ρεεεεεεεε!!
Υπόθεση
Ο Ομάρ Ταριφ (Κώστας Σπυρόπουλος) ή Βilldab ή αλλιώς Βασίλης Δαμπάογλου το τρελό Παόκι απ’ την Θεσσαλονίκη, με ανανεωμένο πλατίνα μαλλί, κατεβαίνει με το ταξί του στην Αθήνα, να συναντήσει το γιατρό! Ιδεοψυχαναγκασμός του η αριθμομανία.
Ο Φώτης Σταθάκης (Δημήτρης Σταρόβας) έρχεται με το σύνδρομό του, το «Jill de la Turret»…μπινελικώνει και γαυγίζει !!! Τα γαυγισματάκια του «βγαίνουν» σε καταστάσεις στρες, ο Φώτης είναι πολυτάλαντος και έχει εκατό ειδικότητες!
Η Λαρισαία Νίτσα (Ναταλία Δραγούμη) από το Σβετλανίτσα…κατάγεται από την Λευκορωσία, αλλά είναι παντρεμένη με Λαρισαίο! Με το βαλιτσάκι-οπλοστάσιο καθαρίζει, απολυμαίνει ό,τι βρει μπροστά της και χτυπάει μικρόβια και ιούς ανελέητα!
Η Άννα Μαρία Κλεοπάτρα Μπιμπίκα (Φωτεινή Ντεμίρη), θεούσα πάντα, δεν λέει ότι έρχεται στο γιατρό για την ίδια και τα τικ της, αλλά για μια φίλη, που δεν μπορεί να μετακινηθεί. Επικαλείται ακόμα όλους τους αγίους και τις ιδιότητες αυτών, ενώ όταν ακούει τα γαλλικά του «Ζαν Λουι» Φώτη, αρχίζει και τα ξόρκια!
Η Λίλη Παπαγεωργοδημητρομανωλάκη (Αποστολία Ζώη) επαναλαμβάνει από την πρώτη στιγμή ό,τι λέει πάντα 2 φορές και “κάποιες φορές” επαναλαμβάνει την τελευταία λέξη ή συλλαβή. Σύνδρομό της η παλιλαλία!
Ο Μπάμπης Γραμμένος (Νίκος Πολυδερόπουλος) έρχεται με το μηχανάκι του… δεν πατάει πάνω σε γραμμές, τραυλίζει όταν τις βλέπει και έχει ένα μεγάλο θέμα με τη συμμετρία!
Όλοι αυτοί, άγνωστοι μεταξύ τους, συναντώνται στον προθάλαμο του παγκοσμίου φήμης γιατρού, στις ικανότητες του οποίου έχουν εναποθέσει όλες τις ελπίδες τους για οριστική θεραπεία. Ο γιατρός όμως λείπει και όπως συνεχώς ενημερώνει τους ασθενείς η βοηθός του, προσπαθεί να έλθει και όλο κοντεύει και όλο όμως αργεί.
Οι ήρωές μας περιμένουν και όσο περιμένουν κουβεντιάζουν και όσο κουβεντιάζουν οδηγούνται μοιραία σε grouptherapy αυτοδίδακτο ελλείψει ιατρού, τα αποτελέσματα του άκρως απρόσμενα και ανατρεπτικά, ξεκαρδιστικά και συγκινητικά.
Πραγματοποιήθηκε η παρουσίαση του βιβλίου «Σκέψεις για την αγροτική ανάπτυξη» του Δημήτρη Μιχαηλίδη
Το βράδυ της Τετάρτης 3 Ιουλίου 2019 στην Πνευματική Εστία Βούλας πραγματοποιήθηκε η παρουσίαση του βιβλίου του Δημήτρη Μιχαηλίδη «Σκέψεις για την αγροτική ανάπτυξη», ένα πόνημα απαρτιζόμενο από κείμενα για την αγροτική ανάπτυξη, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Στέντορας.
Στην εκδήλωση η κα Κατερίνα Γκρίτζαλη, επιμελήτρια της έκδοσης, επεσήμανε ότι στο βιβλίο συγκεντρώθηκαν με ιδιαίτερη φροντίδα άρθρα του συγγραφέα που δημοσιεύτηκαν στις εφημερίδες «Skywalker Freepress» και «Στέντορας», καθώς και στον ιστότοπο stentoras.gr τα τελευταία δύο χρόνια.
Για τις «Σκέψεις για την αγροτική ανάπτυξη» και τον συγγραφέα μίλησαν οι κ.κ. Αθανάσιος Κελμάγερ, πρόεδρος του Αγροτικού Ανθοπαραγωγικού Συνεταιρισμού Αθηνών «Κεντρική Ανθαγορά Αθηνών», η κα Μάγδα Κοντογιάννη, γραμματέας του Κτηνοτροφικού Συλλόγου Περιφέρειας Αττικής «Άγιος Γεώργιος», και ο κ. Γεώργιος Παπαβασίλης, πρόεδρος του Αγροτικού Συνεταιρισμού Παραγωγών Κηπευτικών Μεγάρων. Και οι τρεις αναφέρθηκαν στην ευρυμάθεια και την πείρα του Δ. Μιχαηλίδη στα θέματα της αγροτικής και της κοινωνικής οικονομίας, καθώς και της τοπικής ανάπτυξης, και στην πολύτιμη συμβολή του στις δράσεις των φορέων που εκπροσωπούν.
Ο συγγραφέας υποδέχτηκε θερμά το κοινό που παρέστη στην εκδήλωση και ευχαρίστησε το Skywalker.gr για την πρωτοβουλία του να εκδώσει το δικό του βιβλίο ως το πρώτο των εκδόσεων Στέντορας.
Η παρουσίαση, που πραγματοποιήθηκε υπό την αιγίδα του Δήμου Βάρης-Βούλας-Βουλιαγμένης, έκλεισε σε ευχάριστο και οικείο κλίμα ανταλλαγής απόψεων και προβληματισμών στα πεδία αναφοράς του βιβλίου.
Βράβευση του γλύπτη Νίκου Φλώρου από τον δήμο Ναυπλιέων
Ο δήμαρχος Ναυπλιέων Δημήτρης κωστουρος θελωντας να τιμήσει τον γνωστό
παγκοσμίως γλύπτη Νίκο φλώρο για την προσφορά του στον πολιτισμό και την
φιλανθρωπίκη του δράση δια μέσου του ιδρύματος του όπου και είναι πρόεδρος
στη νέα Υόρκη Αμερικής, του απέμεινε τιμητική πλακέτα που παράδωσε η
εντεταλμένη για τον πολιτισμού του Δήμου Μαρία Ράλλη στο τέλος της
φιλανθρωπικης παραστάσης του Leighton park school στην πλατεία Συντάγματος
στο Ναύπλιο, όπου και ήτανε καλεσμένοι του ιδρύματος για δύο μοναδικές
παραστάσεις στην Ελλάδα.
Με την συνεργασία του Δήμου Ναυπλιέων η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε με
μεγάλη επιτυχία και πλήθος κόσμου την παρακολούθησε με την εξαιρετική
μουσική του Leighton park school υπό την διεύθυνση της μαέστρου rosemary
Scales!
Την παρουσίαση της εκδήλωσης έκανε η Ματίνα αλεξακου .
Ομορφιά
Ψυχολογία
Υγεία
Videos
Επίκαιρα Πρόσωπα
Υγεία
Videos
Lifestyle