Οικογένεια

Η Αναδοχή Παιδιών

Αγαπητοί Αναγνώστες

Το Business Woman Magazine, με γνώμονα το πολυσυλλεκτικό του θεματολόγιο, σήμερα βρίσκεται στην ευχάριστη θέση και δημοσιεύει ένα πολύ ευαίσθητο κοινωνικό θέμα, υπό μορφή συνέντευξης με τίτλο: «Η αναδοχή παιδιών».

Τι θέμα είναι ουσιωδέστατο κοινωνικά και εξαιρετικά ευαίσθητο!!

Ως εκ τούτο, διερευνήσαμε – ανιχνεύσαμε τις λειτουργικές πλευρές του θέματος, ώστε αφενός να ενημερωθεί η κοινωνία μας, και αφετέρου με τη δημοσιότητα του παρόντος, να αντιληφθεί την αναγκαιότητα εξεύρεσης αναδόχων γονέων, για παιδιά που είναι έτοιμα να νοιώσουν τη θαλπωρή της ζεστής και έμπρακτης συμπαράστασης, μιας ανάδοχης οικογένειας. Ανάμεσα στους σπουδαίους ανθρώπους της διανόησης και της νομικής επιστήμης, μας απαντάει στα κρίσιμα ερωτήματα μας σήμερα, η κα Μίνα Φιλιοπούλου, εγνωσμένου κύρους Δικηγόρος της Θεσσαλονίκης και ειδική επί θεμάτων: «Αναδοχής Παιδιών».

Το Business Woman Magazine, στις Άγιες τούτες μέρες, καταγράφει τις απαντήσεις της κας Μίνας Φιλιοπούλου που αποτελούν και περίσσευμα καρδιάς, της συνεντευξιαζόμενης, ώστε να λυθούν ταυτόχρονα και οι τυχόν ουσιαστικές απορίες, επι του θέματος.

Business Woman Magazine: Κυρία Φιλιοπούλου, το τελευταίο χρονικό διάστημα γίνεται πολύς λόγος στα Μ.Μ.Ε., εκτός για τις υιοθεσίες και για το θεσμό της «αναδοχής ανηλίκων» Τι ακριβώς όμως είναι η αναδοχή;

Κυρία Βαλίλα: Η αναδοχή δεν είναι ένας νέος θεσμός του οικογενειακού δικαίου. Πρόκειται για έναν θεσμό συμπληρωματικό της γονικής μέριμνας και της επιτροπείας ανηλίκων, ο οποίος προϋπήρχε ουσιαστικά από το 1996.

Με αυτήν δημιουργείται ένας νέος τύπος οικογενειακού σχήματος, το οποίο όμως έχει κατά βάση προσωρινό χαρακτήρα, και κυρίως λειτουργεί παράλληλα με την οικογένεια του ανηλίκου, αντίθετα με ό,τι συμβαίνει στην περίπτωση της υιοθεσίας.

Αναδοχή λοιπόν είναι η ανάθεση μόνον της πραγματικής φροντίδας του ανηλίκου σε τρίτον, με τον οποίο και θα διαμένει αυτό, ενώ ως πραγματική φροντίδα νοούνται οι ενέργειες που είναι απαραίτητες για τη μέριμνα των τρεχουσών και επειγουσών υποθέσεών του.

Business Woman Magazine: Και ποιες είναι οι τρέχουσες και επείγουσες υποθέσεις του;

Μίνα Φιλιοπούλου: Σε γενικές γραμμές ως τρέχουσες υποθέσεις θεωρούνται: η επικοινωνία με το σχολείο, η επίσκεψη στο γιατρό ή σε νοσοκομείο, η τροφή του, η ένδυση και υπόδησή του, η τυχόν είσπραξη μισθωμάτων από ακίνητά του, η απόφαση αν θα συμμετάσχει σε σχολική εκδρομή, δηλαδή οι καθημερινές υποθέσεις του παιδιού, ενώ ως επείγουσες θεωρούνται οι πράξεις που πρέπει να γίνουν χωρίς καθυστέρηση, γιατί κινδυνεύουν τα συμφέροντά του, όπως η εγγραφή στο σχολείο κατά την έναρξη της σχολικής χρονιάς, η άμεση εισαγωγή του σε νοσοκομείο, η εκπροσώπησή του στη διαδικασία του αυτοφώρου ή η υποβολή έγκλησης σε τυχόν έγκλημα που τελέστηκε κατά του παιδιού.

Business Woman Magazine: Επομένως ομιλούμε για μια πραγματική φροντίδα;

Μίνα Φιλιοπούλου: Η έννοια πραγματική φροντίδα είναι κάτι διαφορετικό, τόσο ποσοτικά, όσο και ποιοτικά από την γονική μέριμνα ή την επιμέλεια. Στην ουσία οι ανάδοχοι γονείς είναι εκτελεστές των αποφάσεων των γονέων του ανηλίκου ή του επιτρόπου του. Οι ανάδοχοι γονείς οφείλουν να διευκολύνουν τις προσωπικές σχέσεις και την επικοινωνία των παιδιών με τους γονείς τους ή τον επίτροπό τους , δεν έχουν δικαίωμα να ενεργούν ενάντια στη βούληση των γονέων ή του επιτρόπου, εφόσον αυτή έχει εκφραστεί ρητά και οφείλουν να παρέχουν ανελλιπώς πληροφορίες για τον ανήλικο , την ανάπτυξή του και τις συνθήκες διαβίωσής του στους φυσικούς γονείς ή στον επίτροπο, καθώς και στην επιβλέπουσα κοινωνική υπηρεσία.

Business Woman Magazine: Ποιες είναι οι κύριες τυπικές προϋποθέσεις για να γίνει κάποιος ανάδοχος γονέας;

Μίνα Φιλιοπούλου: Καταρχάς να είναι εγγεγραμμένος στο Εθνικό Μητρώο Αναδόχων. Ανάδοχοι γονείς μπορεί να γίνουν ζευγάρια με ή χωρίς παιδιά, σύντροφοι που έχουν συνάψει σύμφωνο συμβίωσης (ετερόφυλοι ή ομόφυλοι) ή μεμονωμένα άτομα , που δεν έχουν όμως υπερβεί το 60^ο έτος της ηλικίας τους και η ηλικιακή διαφορά μεταξύ αυτών και του παιδιού είναι μεγαλύτερη από τα 50 χρόνια και μικρότερη από τα 18.

Business Woman Magazine: Μία αλλαγή που επέφερε ο νέος νόμος είναι ότι, παρέχεται το δικαίωμα αναδοχής ανηλίκου και σε ομόφυλα ζευγάρια που έχουν συνάψει σύμφωνο συμβίωσης

Μίνα Φιλιοπούλου: Πράγματι, δίνεται πλέον η δυνατότητα και σε ομόφυλα ζευγάρια να γίνουν ανάδοχοι γονείς. Κατά την άποψή μου για την επιτυχή εφαρμογή της διάταξης αυτής στην πράξη θα πρέπει να υπάρξει ενημέρωση του γενικού πληθυσμού για τα ερευνητικά αποτελέσματα που δείχνουν ότι τα ομόφυλα ζεύγη δεν υστερούν σε σχέση με τα ετερόφυλα και ότι τα ακολουθεί ένα στίγμα που δεν δικαιολογείται, καθώς και η υιοθέτηση μίας εν γένει πολιτικής κατά του ομοφοβισμού.

Business Woman Magazine: Οι ανάδοχοι γονείς λαμβάνουν οικονομική ενίσχυση;

Μίνα Φιλιοπούλου: Βεβαίως, προβλέπεται η οικονομική τους ενίσχυση για την κάλυψη των εξόδων του παιδιού και μάλιστα ακόμη και μετά την ενηλικίωσή του, όχι όμως μετά το 26^ο έτος της ηλικίας του, όπως και διάφορες διευκολύνσεις προς αυτούς.

Business Woman Magazine: Τι ακριβώς είναι η επαγγελματική αναδοχή που θεσπίζεται με το νέο νόμο;

Μίνα Φιλιοπούλου: Η επαγγελματική αναδοχή αφορά σε παιδιά με αναπηρία ή με ψυχικές διαταραχές ή ως αναμορφωτικό μέτρο για παραβατικούς ανηλίκους. Ανάδοχοι σ’ αυτές τις περιπτώσεις γίνονται από άτομα που διαθέτουν εξειδικευμένα προσόντα και αυξημένες δεξιότητες τις οποίες έχουν αποκτήσει: είτε από το επάγγελμά τους, είτε ύστερα από εκπαίδευση. Οι επαγγελματίες ανάδοχοι λαμβάνουν μηνιαία αντιμισθία από τον ΟΠΕΚΚΑ και ασφαλιστική κάλυψη ασθένειας και συντάξεως, ενώ παρακολουθούν ειδικά προγράμματα εκπαίδευσης και υποστήριξης κατά τη διάρκεια της αναδοχής.

Το Business Woman Magazine: Ευχαριστώντας θερμά για την συνομιλία με την κα Φιλιοπούλου, εύχεται στην συνεντευξιαζόμενη, καθώς και σε όλους τους αναγνώστες «ΚΑΛΗ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟ 2021» και ότι παρόλες τις δυσκολίες της πανδημίας, εμείς θα ενισχύουμε «ακαταπαύστως» το φρόνημα, την αισιοδοξία και τον σεβασμό στο θεσμό της οικογένειας.

Ψυχολογία

Παράλογη Ενοχή

Νιώθεις ότι είσαι υπεύθυνος για όλα. Έχεις πραγματικές ενοχές. Πονάς. Είσαι δυστυχισμένος. Στην πραγματικότητα δεν ευθύνεσαι για τίποτα. Πάσχεις από Παράλογη Ενοχή.

Τι είναι λοιπόν η ενοχή; Γιατί μερικοί άνθρωποι δεν νιώθουν καμιά ενοχή όταν κάνουν αξιόποινες πράξεις, ενώ κάποιοι άλλοι μοιάζουν παγιδευμένοι για πάντα στις αναίτιες ενοχές τους;

Στην πραγματικότητα το μόνο είδος ενοχής που θα ’πρεπε να νιώθουμε είναι οι τύψεις από τη σκόπιμα βλαπτική ή ανεύθυνη συμπεριφορά μας.

Την ενοχή αυτή την αποκαλούμε Λογική Ενοχή, δηλαδή δίκαιη, θεμιτή γιατί είναι ένα φυσικό και πολύτιμο συναίσθημα που λειτουργεί ως μηχανισμός διόρθωσης της συμπεριφοράς μας, προκειμένου να μπορούμε να αναπτυσσόμαστε ως άτομα και να δημιουργούμε αρμονικές και ανθεκτικές σχέσεις.

Η ενοχή όμως είναι ένα συναίσθημα πολύ πιο πολύπλοκο από αυτά που δημιουργεί η λογική ενοχή. Αυτό το δεύτερο είδος το αποκαλούμε Παράλογη Ενοχή, γιατί είναι άδικη και περιττή. Είναι ένα ανεπιθύμητο συναίσθημα που δεν προκαλείται από κάποια άδικη πράξη και λειτουργεί ως ένας αμυντικός ψυχολογικός μηχανισμός ενάντια στον πόνο που νιώθουμε από άλλες αιτίες.

Οι πηγές των παράλογων ενοχών έχουν στη συντριπτική τους πλειοψηφία ως χρόνο έναρξης την παιδική μας ηλικία, τότε δηλαδή που ως παιδιά δεν διαθέτουμε τον κατάλληλο τρόπο για να συνδιαλλαγούμε με τον πόνο και το θυμό, και έτσι τα μετατρέπουμε σε παράλογη ενοχή ώστε να απομονώσουμε τον εαυτό μας από αυτά τα συναισθήματα μειώνοντας τον πόνο και δίνοντάς μας μια ψεύτικη αίσθηση ελέγχου.

Για παράδειγμα, πολλοί άνθρωποι όπως γονείς, δάσκαλοι, κληρικοί, συνομήλικοι, έχουν καλλιεργήσει στο έπακρο την ικανότητα να ξυπνούν μέσα μας άδικη ενοχή, μέσα από την προσπάθειά τους να μας ελέγξουν, να μας μειώσουν, να μας κάνουν να νιώσουμε ανεπαρκείς ή κακοί με τον εαυτό μας, προκειμένου να αισθανθούν οι ίδιοι καλύτεροι από εμάς.

Η παράλογη ενοχή γεννάει τη λεγόμενη καταστροφική ντροπή, η οποία σε αντίθεση με τη δημιουργική ντροπή που προέρχεται από τη δίκαιη ενοχή, προσβάλλει την προσωπικότητά μας κάνοντάς μας να νιώθουμε άσχημα, βρώμικοι ή χωρίς αξία. Κατά συνέπεια, λειτουργεί καταστροφικά για μας, επειδή μας οδηγεί στο να μην αγαπάμε κάποια κομμάτια του εαυτού μας.

Ο συνδυασμός της παράλογης ενοχής και της υπερβολικής ντροπής μπορούν να προκαλέσουν σοβαρές συναισθηματικές διαταραχές, όπως χαμηλή αυτοεκτίμηση, κατάθλιψη, άγχος και εθιστική ή παρορμητική συμπεριφορά, με αποτέλεσμα τον ψυχικό μας ακρωτηριασμό και το σταμάτημα της φυσιολογικής ανάπτυξης της προσωπικότητάς μας.

Τα βήματα που μπορούν να μας βοηθήσουν να αναγνωρίσουμε και να περιορίσουμε τη λογική ενοχή αλλά και να αποφύγουμε την άδικη ενοχή είναι τα εξής :

1. Αναγνώρισε την ενοχή και σταμάτησε τη σκέψη σου, μην επιτρέπεις τον εαυτό σου να βγάλει βιαστικά συμπεράσματα.

2. Εντόπισε την πραγματική πηγή της ενοχής ή του πόνου

3. Προσδιόρισε αν νιώθεις δίκαιη ή άδικη ενοχή

4. Αν η ενοχή είναι δίκαιη :

α. Ομολόγησε την
β. Ζήτησε συγγνώμη
γ. Άλλαξε την ανεύθυνη συμπεριφορά
δ. Συγχώρεσε τον εαυτό σου και συνέχισε τη ζωή σου

5. Αν η ενοχή είναι άδικη :

α. Αντέστρεψε τη συναισθηματική διαδικασία από άδικη ενοχή σε θυμό
β. Νιώσε τον πόνο και απελευθέρωσε τον
γ. Αντιμετώπισε και διόρθωσε την επώδυνη κατάσταση, όταν είναι αναγκαίο και δυνατό

Άρθρο αρχείου

Αναστασία Μουστάκα

Ψυχολογία

City Unity College | Μεταπτυχιακό Ψυχολογίας με Εξειδίκευση

Το City Unity College σε συνεργασία με το London Metropolitan University προσφέρει ένα πρόγραμμα μεταπτυχιακών σπουδών στη ψυχολογία με εξειδίκευση που αναγνωρίζεται από το Αυτοτελές Τμήμα Εφαρμογής της Ευρωπαϊκής Νομοθεσίας ‘Α.Τ.Ε.Ε.Ν.’ του Υπουργείου Παιδείας, επιτρέποντας στους αποφοίτους να ασκήσουν επάξια στον τομέα της ψυχικής υγείας στην Ελλάδα.

Αυτό το πρόγραμμα δίνει την ευκαιρία στους φοιτητές να εξειδικευτούν σε έναν από τους οκτώ τομείς της ψυχολογίας. Ανάλογα με τα ενδιαφέροντά τους και τους στόχους τους, μπορούν να επιλέξουν μεταξύ των τομέων της ψυχολογίας υγείας, κλινικής ψυχολογίας, εγκληματολογίας, αθλητικής ψυχολογίας, συμβουλευτικής ψυχολογίας, ψυχολογίας εργασίας, εκπαιδευτικής ψυχολογίας και νευροψυχολογίας.

Κάθε τομέας παρέχει μια βαθιά κατανόηση και εξειδίκευση σε συγκεκριμένες πτυχές της ψυχολογίας, αναπτύζοντας τις δεξιότητες και την εμπειρία που απαιτούνται για να ασκήσουν επιτυχώς σε αυτούς τους εξειδικευμένους τομείς της ψυχολογίας. Μέσω μιας πλούσιας συνδυαστικής εκπαίδευσης και πρακτικής εφαρμογής, οι φοιτητές αποκτούν τις γνώσεις και την αυτοπεποίθηση που απαιτούνται για να επιτύχουν στον επαγγελματικό τους στόχο στον ευρύ και αναπτυσσόμενο τομέα της ψυχολογίας.

ΓΝΩΣΤΙΚΕΣ ΕΝΟΤΗΤΕΣ

Υποχρεωτικά Μαθήματα

Εξειδίκευση Ψυχολογίας Υγείας

Εξειδίκευση Εγκληματολογίας

Εξειδίκευση Κλινικής Ψυχολογίας

Εξειδίκευση Αθλητικής Ψυχολογίας

Εξειδίκευση Εργασιακής Ψυχολογίας

Εξειδίκευση Νευροψυχολογίας

Εξειδίκευση Εκπαιδευτικής Ψυχολογίας

Εξειδίκευση Συμβουλευτικής Ψυχολογίας

Εκδήλωση Ενδιαφέροντος

Mπορείτε να επικοινωνήσετε τηλεφωνικά στο 210 3243 222 ή μπαίνοντας στην ιστοσελίδα παρακάτω https://cityu.gr/course/metaptychiako-psychologias-me-exeidikefsi/

Θησέως & Κολοκοτρώνη, Σύνταγμα, Αθήνα
210 3243 222
[email protected]

Ψυχολογία

Ποια η σχέση δεσμού και έρωτα ;

‘ Όλα στην αρχή είναι όμορφα ’ γαλλική παροιμία

Είναι τα έντονα συναισθήματα αυτό που αποκαλούμε έρωτας ; Και είναι αρκετά για να υποστηρίξουν την άνθιση μιας σχέσης ;

Ή στην πραγματικότητα τα έντονα συναισθήματα συχνά μας εμποδίζουν να δούμε με αντικειμενικό μάτι τι είδους χορό χορεύουμε μ’ αυτόν που θεωρούμε ως άνθρωπό μας ;

Για τον έρωτα μιλάνε πολλοί… Ποιον έρωτα όμως ; Φυσικά αυτόν που πουλάει! Δηλαδή, τον έρωτα σε πρώτο επίπεδο, σε πρώτη ανάγνωση που γοητεύει χωρίς να δυσκολεύει γεννώντας σύνθετες σκέψεις και συναισθήματα…

Το ‘όλα στην αρχή είναι όμορφα’ της γαλλικής παροιμίας δεν σηματοδοτεί στην πραγματικότητα τον αληθινό δεσμό ή τον αληθινό έρωτα. Γιατί μόνο όταν μένουμε σε μια σχέση για καιρό –είτε από αναγκαιότητα είτε από επιλογή- δοκιμάζεται ο πραγματικός έρωτάς μας ή αλλιώς η ικανότητά μας για πραγματικό δεσμό.

Οι σχέσεις που δοκιμάζονται μέσα στο χρόνο, με άλλα λόγια οι μακροχρόνιες σχέσεις, μας δίνουν την ευκαιρία να δοκιμαστούμε στο να πετύχουμε τη λεπτή ισορροπία ανάμεσα στην ατομικότητα και τη συντροφικότητα, και να τις διατηρήσουμε και τις δύο χωρίς να χάσουμε τη μια ή την άλλη όταν τα πράγματα δυσκολέψουν.

Πρέπει να κατανοήσουμε ότι όταν δύο άνθρωποι ερωτεύονται παντρεύουν δυο μοναξιές και ότι μέσα σε μια σχέση δεν υπάρχει κτήμα!

Ο έρωτας πρέπει να γίνεται αντιληπτός από το ζευγάρι ως σεβασμός στην ελευθερία του χρόνου και του χώρου του άλλου, αν θέλει να επιβιώσει…

Σ’ έναν πραγματικό έρωτα ή σ’ έναν πραγματικό δεσμό κανένα από τα δύο μέλη δεν αναγκάζεται να καταπιέσει, να θυσιάσει ή να προδώσει τον εαυτό του, αλλά και οι δύο σύντροφοι εκφράζουν τα δυνατά και τα τρωτά τους σημεία, τις αδυναμίες και τις δυνατότητές τους με ισορροπημένο τρόπο.

Φυσικά, η εξισορρόπηση των δυνάμεων της ανεξαρτησίας (του εγώ) και αυτών της ενότητας (του εμείς) δεν είναι τόσο απλή υπόθεση.

Στόχος μας είναι να αποκτήσουμε σχέσεις που δεν θα λειτουργούν σε βάρος του εαυτού μας, και να αποκτήσουμε ένα εγώ που δεν θα λειτουργεί σε βάρος των άλλων, προκειμένου να βιώνουμε την ολοκλήρωσή μας ως άνθρωποι μέσα από τη συναισθηματική επαφή που μπορούν να μας προσφέρουν οι στενές προσωπικές σχέσεις.

Το θέμα αυτό σε όλη του την πολυπλοκότητα αποτελεί υψηλό στόχο, μια πρόκληση που κρατάει σε όλη μας τη ζωή. Όσο δηλαδή και οι σχέσεις μας με τους άλλους ανθρώπους.

Το πρόβλημα εμφανίζεται ωστόσο, όταν αρχίζουμε να συγχέουμε τον έρωτα ή τη δημιουργία δεσμού με την εξασφάλιση επιδοκιμασίας, όταν επιδιώκουμε τη σύναψη στενών προσωπικών σχέσεων επειδή αποτελούν για μας τη μοναδική πηγή αυτοεκτίμησης, και όταν διατηρούμε αυτές τις σχέσεις σε βάρος των πάντων τελικά!

Ωστόσο, δεν είναι ποτέ αργά για να μάθουμε να κινούμαστε διαφορετικά στις σχέσεις-κλειδιά στη ζωή μας.

Και ενώ βραχυπρόθεσμα οι αλλαγές που κάνουμε και οι αρχικές αντιδράσεις που προκαλούμε μπορεί να μας τρομάξουν, να μας απογοητεύσουν, να μας θυμώσουν και να μας κάνουν να νιώσουμε μοναξιά, όπως συμβαίνει με πολλά άλλα πράγματα στη ζωή, έτσι και εδώ, αξίζει να κοπιάσουμε σήμερα για να απολαύσουμε αύριο!

Άρθρο αρχείου

Αναστασία Μουστάκα