Connect with us

Οικογένεια

Οικογένεια: Το πρώτο σχολείο της ζωής.

Πολλές οι σκέψεις για το αυτό θέμα.. κάθε άνθρωπος έχει και μια ιστορία  να αποκαλύψει για την παιδική του ηλικία, κάποια άτομα δεν θέλουν να μιλήσουν καθόλου γιατί πονάνε όταν θυμούνται… άλλα ας ξεκινήσουμε από την αρχή και ας ανατρέξουμε στην βάση του όλου θέματος που δεν είναι άλλο από την ίδια την οικογένειά μας….

Η  σύγχρονη σημερινή ελληνική οικογένεια είναι κυρίως της μορφής (γονείς-παιδιά), ενώ τα ηλικιωμένα άτομα (παππούς, γιαγιά) απομακρύνονται όλο και περισσότερο από το ίδιο σπίτι. Η μητέρα δουλεύει όλο και πιο συχνά έξω από το σπίτι, αρχηγός της οικογένειας παύει να είναι ο πατέρας η  γυναίκα θεωρείται ισότιμη με τον άνδρα και πολύτιμη σύντροφος που συμβάλλει στην ευημερία της οικογένειας ο χρόνος παραμονής των μελών της σημερινής οικογένειας στο σπίτι έχει μειωθεί. Η μείωση αυτή οφείλεται στην επαγγελματική απασχόληση και των δύο γονιών, στους γρήγορους ρυθμούς της ζωής, και στις πολλές εξωσχολικές δραστηριότητες των παιδιών .Καθ όλη τη διάρκεια της ζωής μας, πρέπει να πάρουμε αποφάσεις ή να κάνουμε κάποιες επιλογές, βραχυπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες, το αποτέλεσμα δε αυτών κρίνει αν πράξαμε σωστά ή λάθος. Η οικογένεια… το πρώτο σχολείο της ζωής. Μέσα σ’ αυτήν μεγαλώνει  το παιδί: που ικανοποιεί τις βιολογικές και ψυχολογικές ανάγκες του. αποκτά κοινωνικές αρετές διδάσκεται ηθικές αξίες. διαμορφώνει και καλλιεργεί το χαρακτήρα του αποκτά γνώσεις και λύνει τις απορίες του. Σκοπός της οικογένειας είναι η δημιουργία ενός υγιούς και ηθικού περιβάλλοντος, όπου θα ζήσουν ευτυχισμένα όλα τα μέλη της. Τα παιδιά θα αναπτυχθούν σωματικά και πνευματικά, θα καλλιεργηθούν ψυχικά, θα διαμορφώσουν προσωπικότητα και θα γίνουν ικανά να ενταχθούν στην κοινωνία.

Βλέποντας όμως  και την αντίθετη πλευρά των καταστάσεων, υπάρχει και  η άλλη μορφή της οικογενείας .. και από εκεί δημιουργούνται οι εστίες των  προβλημάτων .Έφηβοι που καταδυναστεύουν τους γονείς οι οποίοι τους έχουν παραδώσει την εξουσία, ζευγάρια που είναι ερωτευμένα με τα παιδιά τους και όχι με τους συντρόφους τους, παιδιά που μεγαλώνουν σαν ορφανά  και με αδιαφορία, χωρίς αρχές, ιδανικά και νόημα, χωρίς στόχους. Βλέπουμε θυμωμένους ενήλικες που αδυνατούν να έχουν δημιουργικές και ώριμες σχέσεις, καταλήγουν ανταγωνιστικοί και με δυνατά αισθήματα ανεπάρκειας  όπως και κατωτερότητας Η ανεργία, άλλος ένας επιβαρυντικός παράγοντας στην εξισορρόπηση των οικογενειακών σχέσεων. κανείς δεν είναι χαμένος τελικά αλλά η ελπίδα με την πίστη κάνουν θαύματα..όταν έχεις  κάποιον να σε να σε συμβουλέψει στην κατάλληλη στιγμή..όταν ξέρει πότε πρέπει να επέμβει..Το οικογενειακό περιβάλλον του ατόμου, τα πρότυπά του, οι πεποιθήσεις που έχει αναπτύξει, ο τρόπος που έχει μάθει να ζει , το μοντέλο της οικογένειας που έχει μεγαλώσει (μονογονεϊκή, διευρυμένη κλπ.), ο τρόπος που αντιλαμβάνεται τον πατέρα η την μητέρα και πως κατανοεί αυτούς τους ρόλους αλλά και αρκετούς άλλους παράγοντες που έχει αφομοιώσει θετικά η αρνητικά όλα αυτά επηρεάζουν την πορεία της ζωής του..

Ένας άλλος σηµαντικός παράγοντας, που συντελεί στην αλλαγή της δοµής της οικογένειας, είναι η παρατεταμένη οικονοµική ύφεση της χώρας µας, µε την αβεβαιότητα και την ανασφάλεια που τη συνοδεύουν. Παρατηρούμαι ότι ολοένα και περισσότεροι νέοι είτε επιστρέφουν στην πατρική τους οικογένεια, καθώς αδυνατούν να ανταπεξέλθουν µόνοι τους οικονοµικά, είτε καθυστερούν να φύγουν από αυτήν, έστω και αν έχουν ολοκληρώσει τις σπουδές τους. Η δυσκολία τους να βρουν εργασία, καθώς και το υψηλό κόστος ζωής, τους κρατά δέσµιους στην οικογενειακή εστία, αναβάλλοντας επ’ αόριστο τα όνειρά τους για τη ζωή και το µέλλον τους. Η συμβίωση αυτή όµως ενέχει κινδύνους που αφορούν αμφίπλευρα γονείς και ενήλικα παιδιά, όπως επιβάρυνση του οικογενειακού προϋπολογισμού, εντάσεις και προστριβές στις μεταξύ τους προσωπικές σχέσεις, αυξημένο στρες, εξάρτηση, και τόσα άλλα.

Ένα παιδί τελικά τι αναζητά μέσα από την αγκαλιά της οικογένειας;

Σίγουρα την προσοχή. μας, νιώθουνε άσχημα όταν κάποιος τους αγνοεί., νιώθουνε απόρριψη, μείωση της αξίας τους και αδυναμία συγκέντρωσης, θέλουν την επιβεβαίωση, ότι είναι, καλά παιδιά ικανά σε όλα τα επίπεδα ώστε να δημιουργηθεί το συναίσθημα της αναγνώρισης και της αξίας τους. Χρειάζεται το παιδί  την “θαλπωρή της φωλιάς του,”  ότι οι άλλοι θα είναι πάντα εκεί,μερικές φορές αναζητά  την αποκλειστικότητα της αγάπης και της προσοχής. αυτό συμβαίνει συνήθως όταν νοιώθει  ανασφάλεια και φόβο μήπως ο άλλος τον  εγκαταλείψει.. Ίσως σε μεγαλύτερη ηλικία  τους ενδιαφέρει να μπορούν να ελέγχουν..  χειριστικός χαρακτήρας ώστε  να επιβάλει τα θέλω του στον άλλο . Όσο και αν φαίνεται παράξενο, τα παιδιά των διαζευγμένων γονέων μπορεί να έχουν αισθήματα ευθύνης και ενοχής. Επομένως οι γονείς πρέπει να γνωρίζουν  και να μιλήσουν  στα παιδιά με ειλικρίνεια πως και οι δύο θα συνεχίσουν να τα αγαπούν και ότι εξακολουθούν να είναι οικογένεια. Και τώρα κάποιες συμβουλές που αφορούν τους γονείς. Είναι σημαντικό να επιλέξετε τον κατάλληλο χρόνο και τόπο για να μιλήσετε., ζητήστε από το παιδί  να σας ακούσει χωρίς διακοπή για να εκφράσετε τι σας ενόχλησε .και τέλος, επιτρέψτε και στο παιδί να εκφράσει με τον δικό του τρόπο αν μπορεί και τα δικά του συναισθήματα και παράπονα .

Τελικά πώς αντιδρούν τα παιδιά μετά από τον χωρισμό των γονέων τους; Το σίγουρο είναι πως θα χρειαστούν χρόνο για να αφομοιώσουν τον χωρισμό και να αντιμετωπίσουν τη νέα οικογενειακή τους ζωή. Ακόμη και αν το διαζύγιο αντιμετωπίστηκε με μεγάλη προσοχή, είναι φυσιολογικό τα παιδιά να ανταποκρίνονται με κάποιες προβληματικές συμπεριφορές .ως αποτέλεσμα  μπορεί  να εκδηλωθεί παραίτηση και αδιαφορία για αγαπημένες δραστηριότητες ή χόμπι, αθλήματα ή παρέα με τους φίλους. Η απώλεια της οικογενειακής ένωσης θα προκαλέσει βαθιά συναισθήματα θλίψης και μπορεί ακόμη να οδηγήσει σε πιθανή κατάθλιψη. 

Κάτι άλλο που πρέπει να λάβουμε υπ όψιν μας είναι λάθη των γονιών που φέρνουν προβλήματα στην συμπεριφορά των παιδιών και  μιλάμε για τις διακρίσεις που άθελα η ηθελημένα γίνονται πολλές φορές. Τυπικά θα λέγαμε πως  αυτό δεν έχει να κάνει με το ότι οι γονείς αγαπούν το ένα παιδί περισσότερο από τα άλλα, απλά, βασίζεται στο γεγονός ότι η προσωπικότητα του γονέα ταιριάζει περισσότερο με την προσωπικότητα ενός από τα παιδιά Ακόμη και αν οι γονείς αναγνωρίζουν αυτή τη σχέση, δεν θέλουν να το παραδεχθούν φωνακτά επειδή φοβούνται να μην πληγώσουν τα συναισθήματα του άλλου παιδιού… που όμως έχει ήδη πληγωθεί… τα παιδιά καταλαβαίνουν και ο συναισθηματικός τους κόσμος κλονίζεται ανεπανόρθωτα.

 Το γενικό συμπέρασμα είναι πως και  το φύλο αναμφισβήτητα διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της συμπεριφοράς ενός ανθρώπου αλλά όχι σε τέτοιο βαθμό που να επισκιάζει τη μοναδικότητα της ύπαρξής του. Άτομα του ίδιου φύλου παρουσιάζουν ομοιότητες αλλά και διαφορές μεταξύ τους καθώς η προσωπικότητα και η ψυχοσύνθεση κάθε ανθρώπου είναι μοναδική. Ένας από τους ευκολότερους τρόπους για να βεβαιωθείτε ότι δεν ξεχωρίζετε τα παιδιά σας είναι να βεβαιωθείτε ότι είστε δίκαιοι! Δηλαδή, για παράδειγμα στις διακοπές πρέπει κάθε παιδί να έχει τον ίδιο αριθμό δώρων και περίπου ίδιας αξίας. Δεν επιτρέπεται το ένα παιδί να έχει περισσότερα δώρα από τα αδέλφια του. 

Βεβαιωθείτε επίσης ότι προσφέρετε τα ίδια πράγματα σε όλα τα παιδιά σας μέσα στην οικογένεια γιατί οι τυχών διακρίσεις οδηγούν σε ανεπανόρθωτα σφάλματα που μένουν στην ψυχή των παιδιών ,μεγαλώνουν με αυτά και επομένως στην πορεία της ζωής τους  μαθαίνουν να κάνουν διακρίσεις και τα ίδια τα παιδιά  που έχουν πληγωθεί και απορριφθεί  κρατώντας μέσα τους θυμό και απωθημένα,,, 

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΣΥΝΤΑΞΗ ΑΡΘΡΟΥ

ΠΕΤΚΑΚΗ ΠΩΛΙΝΑ 

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ  ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΟΣ

Ψυχολογία

Τεχνικές για τη βελτίωση του στρές

Τεχνικές για τη βελτίωση της ψυχολογικής ευεξίας και τη διαχείριση του στρες: Οδηγός αυτοβελτίωσης

Η ψυχολογική ευεξία είναι ένας σημαντικός παράγοντας που επηρεάζει την ποιότητα ζωής μας. Ωστόσο, η καθημερινή ζωή φέρνει πολλές προκλήσεις και στρες που μπορούν να επηρεάσουν αρνητικά την ψυχική μας κατάσταση. Ευτυχώς, υπάρχουν πολλές τεχνικές που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για να βελτιώσουμε την ψυχολογική μας ευεξία και να διαχειριστούμε το στρες. Ας εξερευνήσουμε μερικές από αυτές τις τεχνικές:

  1. Αναπνευστικές Τεχνικές: Η βαθιά αναπνοή μπορεί να βοηθήσει στην άμβλυνση του στρες και στην ενίσχυση της ψυχικής σας ευεξίας. Δοκιμάστε αναπνευστικές τεχνικές όπως η βαθιά αναπνοή της κοιλιάς ή οι ασκήσεις αναπνοής μετρώντας την εισπνοή και την εκπνοή σας.
  2. Ασκήσεις Χαλάρωσης: Η χαλάρωση του σώματος είναι σημαντική για την αντιμετώπιση του στρες. Δοκιμάστε τεχνικές όπως η προοδευτική χαλάρωση μυών ή η αυτούσια αποτελεσματικότητα, όπου συσκευάζετε και χαλαρώνετε κάθε μέρος του σώματός σας.
  3. Διαχείριση του Χρόνου: Η κατάλληλη διαχείριση του χρόνου μπορεί να μειώσει το στρες. Δοκιμάστε να οργανώσετε το χρόνο σας με λίστες καθημερινών καθηκόντων ή με την τεχνική Pomodoro, όπου εργάζεστε για συγκεκριμένα χρονικά διαστήματα με μικρές παύσεις ανάμεσα.
  4. Ασκήσεις Μείωσης των Σκέψεων: Οι αρνητικές σκέψεις μπορούν να αυξήσουν το στρες και να επηρεάσουν την ψυχολογική ευεξία. Δοκιμάστε τεχνικές όπως η αναγνώριση και αντιμετώπιση αρνητικών σκέψεων ή η ανακατεύθυνση των σκέψεων μέσω της προσήλωσης στο παρόν.
  5. Σωματική Δραστηριότητα: Η άσκηση είναι σημαντική για την απελευθέρωση ενέργειας και τη μείωση του στρες. Ασκηθείτε τακτικά, ανεξάρτητα από το είδος της άσκησης που επιλέγετε.
  1. Κοινωνική Υποστήριξη: Η κοινωνική σύνδεση και υποστήριξη μπορεί να βοηθήσει στη μείωση του στρες και στη βελτίωση της ψυχολογικής ευεξίας. Αναζητήστε τη συντροφικότητα με φίλους και οικογένεια ή συμμετάσχετε σε κοινότητες και ομάδες που σας ενδιαφέρουν.
  2. Διατροφή και Υγιεινή Ζωή: Η υγιεινή διατροφή και οικοσυστημικές συνήθειες μπορούν να επηρεάσουν την ψυχική μας κατάσταση. Προσπαθήστε να τρέφεστε ισορροπημένα και να τηρείτε έναν υγιεινό τρόπο ζωής, περιλαμβάνοντας ύπνο, άσκηση και χαλάρωση στην καθημερινότητά σας.
  3. Μείωση των Πηγών Στρες: Προσπαθήστε να αναγνωρίσετε τις πηγές στρες στη ζωή σας και να αντιμετωπίσετε τις προκλήσεις με διαφορετικούς τρόπους. Οργανώστε τις προτεραιότητές σας, ζητήστε βοήθεια όταν χρειάζεστε και αναπτύξτε τεχνικές αντιμετώπισης του στρες όπως η αποδοχή και η αντίδραση σε εκείνες τις πηγές.
  4. Ψυχοθεραπεία και Συμβουλευτική: Σε ορισμένες περιπτώσεις, η επαγγελματική υποστήριξη από ψυχολόγο ή συμβούλου μπορεί να βοηθήσει στη διαχείριση του στρες και τη βελτίωση της ψυχολογικής ευεξίας. Η ψυχοθεραπεία μπορεί να παρέχει εργαλεία και τεχνικές για την αντιμετώπιση προβλημάτων και την ενίσχυση των δεξιοτήτων αυτοδιαχείρισης.

Συνολικά, η ψυχολογική ευεξία και η διαχείριση του στρες είναι μια διαδικασία που απαιτεί αφοσίωση και προσήλωση, αλλά με τη χρήση των παραπάνω τεχνικών, μπορούμε να καταφέρουμε να δημιουργήσουμε μια πιο ισορροπημένη και ευτυχισμένη ζωή.


Άρθρο από την ομάδα του BusinessWoman

Continue Reading

Ψυχολογία

Πώς μπορούμε να απαλλαγούμε από τις αρνητικές σκέψεις

«Έχω ανακαλύψει ότι, για να ζω πλήρως τη ζωή μου, πρέπει να σκουντάω την ψυχή μου όλη την ώρα, κάθε μέρα, και τότε η ζωή γίνεται πολύ εύκολη», έλεγε η Anne Wilson Schaef. Η ψυχή είναι η μοναδική αληθινή πηγή ειρήνης, αρμονίας και ευγνωμοσύνης. Ένας από τους πιο αποτελεσματικούς τρόπους, για να αποκτήσουμε επαφή και να καλλιεργήσουμε τη σχέση μας με την ψυχή μας, είναι να ξεφορτωθούμε τα εμπόδια που υπάρχουν ανάμεσα σ’ εμάς και στην καθαρότητα της σκέψης μας.

Συχνά ο αρνητικός τρόπος σκέψης στέκεται εμπόδιο και μας απομακρύνει από την καθαρή κατάσταση σκέψης. Τις περισσότερες φορές χάνουμε τα θετικά μας αισθήματα για τη ζωή, γιατί εγκλωβιζόμαστε σε μια σωρεία αρνητικών σκέψεων, μέχρι να ανακαλύψουμε πως όσο πιο αρνητικά σκεφτόμαστε, τόσο πιο άσχημα γίνονται τα πράγματα.

Για παράδειγμα, μπορούμε να πάψουμε να εστιάζουμε με αποκλειστικότητα και με μεγάλη δόση μονομέρειας σε όλα τα άσχημα που μας συνέβησαν ή μας συμβαίνουν κατά τη διάρκεια της ζωής μας και να συνειδητοποιήσουμε ότι το τώρα της ύπαρξής μας είναι η μοναδική στιγμή που υπάρχει. Καθώς παύουμε να σκεφτόμαστε ποιος μας έκανε τι στο παρελθόν ή ποιος μας αντιμάχεται στο παρόν, απελευθερώνουμε τον εαυτό μας από τη σκλαβιά της αρνητικής μας ιστορίας ή κατάστασης.

Αν εστιάσουμε την προσοχή μας στη στιγμή που ζούμε και παραμείνουμε σε επαφή με την ψυχή μας, δηλαδή με μια πιο αληθινή κατάσταση συνείδησης, διατηρώντας κατ’ αυτόν τον τρόπο ανοιχτό το κανάλι της επικοινωνίας μας μαζί της, θα δούμε πως η καρδιά μας θα γεμίσει με θετικά συναισθήματα και θα ζήσουμε την πιο αρμονική πραγματικότητα.

Πολλά πράγματα μας βοηθούν να αφεθούμε και να ζήσουμε με την ψυχή μας. Κάποια από αυτά είναι να είμαστε έντιμοι και ανοιχτοί τόσο με τον εαυτό μας όσο και με τους άλλους.Επίσης, κάτι που κάνει πολύ καλό στην ψυχή μας είναι να επιδιώκουμε την παρέα με ανθρώπους που είναι πρόθυμοι να εξετάσουν τις συνήθειές τους και αν είναι ανάγκη να τις αλλάξουν. Να επιλέγουμε να μας περιβάλλουν άνθρωποι που ευχαριστιούνται την παρέα μας και εμείς τη δική τους, γιατί αλλιώς η κοινωνική συμμετοχή γίνεται και άσκοπη και εξουθενωτική. Να τρέφουμε την ψυχή μας ζώντας κοντά στη φύση, όσο είναι δυνατό, και σύμφωνα με αυτήν.

Όταν βρισκόμαστε στη φύση μας, γίνεται και τα κάποιο τρόπο πιο ξεκάθαρο ότι αποτελούμε τμήμα ευρύτερης διαδικασίας, ενός μεγαλύτερου σύμπαντος, όπου ούτε κυριαρχούμε, ούτε αναγκαστικά κυριαρχούμαστε, αλλά αντίθετα συμμετέχουμε. Να κάνουμε πράγματα που αγαπάμε, να ζούμε απλά και να μοιραζόμαστε την προσωπική μας συνειδητότητα, διότι όταν μοιραζόμαστε αυτά που έχουμε μάθει για τον εαυτό μας, ερχόμαστε σε επαφή με τους άλλους. «Ζω με την ψυχή μου» σημαίνει τιμάω την εξέλιξή μου, την εμπιστεύομαι και φέρω την ευθύνη να ζήσω αυτήν τη ζωή με τα ταλέντα που μου δόθηκαν.


Άρθρο αρχείου

Αναστασία Μουστάκα

Continue Reading

Παιδί

Τιμωρία ή ανάπτυξη της υπευθυνότητας;


Για μας τους γονείς τίποτα δεν είναι πιο προκλητικό από το θέμα της πειθαρχίας ειδικά στη διάρκεια της εφηβείας.Οι περισσότεροι γονείς συνδέουμε την πειθαρχία με την τιμωρία. Μόλις ο έφηβος, αγωνιζόμενος για την ατομικότητά του, έρθει σε διαφωνία με τους γονείς του, τότε οι περισσότεροι γονείς αισθανόμενοι ότι χάνουν τον έλεγχο, τιμωρούν τους εφήβους. Είναι, δυστυχώς, ο μόνος τρόπος με τον οποίο ξέρουν να αντιδράσουν για να σώσουν τον έλεγχο στο σπίτι τους. Είναι όμως σωστή αυτή η αντίδραση;


Η σωστή αντιμετώπιση των γονέων απέναντι στην πειθαρχία είναι να τη βλέπουνε όχι σαν τιμωρία, αλλά σαν μια μέθοδο, που βοηθάει τους εφήβους να γίνουν υπεύθυνοι και ανεξάρτητοι. Αν η συμπεριφορά των εφήβων δεν είναι επικίνδυνη και καταστροφική (δεν φτάνει δηλαδή στα άκρα)
ακολουθούμε μάλλον το ρητό “η πείρα είναι ο καλύτερος δάσκαλος”.


Εάν οι σχέσεις μας με τον έφηβο δεν πάνε καλά, τι πρέπει να κάνουμε; Εκείνο που πιστεύω ότι αρχικά πρέπει να ψάξουμε να βρούμε είναι γιατί ο έφηβος αντιδρά με τον τρόπο αυτό. Σίγουρα υπάρχει κάποιος λόγος. Καλά θα είναι ν’ ανοίξουμε τα αυτιά μας και να ακούσουμε τι μας λέει ο έφηβος, τι πρόβλημα έχει. Μετά να δούμε αν εμείς φταίμε για την κατάσταση, στην οποία έχει περιέλθει. Γιατί,όσο σκληρό και αν ακούγεται αυτό, πίσω από τα προβλήματα των παιδιών μας κρύβονται τα δικά μας προβλήματα, οι δικές μας λάθος κινήσεις. Προβληματικοί γονείς μεταφέρουν τα προβλήματα τους στα παιδιά τους. Γιατί τα παιδιά είναι ο καθρέφτης των γονιών.


Επίσης, πρέπει να δούμε ποια είναι η σχέση μας με τον έφηβο. Μήπως είναι σχέση προϊσταμένου και υφισταμένου; Έτσι πρέπει να είναι; Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι όλοι είμαστε ισότιμοι στην οικογένεια. Και σαν ισότιμοι πρέπει να έχουμε αμοιβαία αγάπη και σεβασμό και ν’αντιμετωπίζουμε ο ένας τον άλλον με αξιοπρέπεια.


Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο ρόλος των γονέων στην οικογένεια δεν είναι καταπιεστικός, αλλά καθοδηγητικός και ενθαρρυντικός, προετοιμάζοντας τα παιδιά για την ενηλικίωση. Ο γονέας που δεν αισθάνεται ασφαλής με τον εαυτό του, ασκεί πίεση για να έχει την κυριαρχία. Αντί ν’ αποδέχεται και να ενθαρρύνει το παιδί του, το κατεβάζει και συνεχώς το αποθαρρύνει. Το παιδί, που αναζητά την αγάπη και την αποδοχή των γονιών του, την αναγνώριση της σημαντικότητας του, αποθαρρύνεται και αρχίζει να πιστεύει ότι δεν είναι σημαντικό και αποφασίζει να αναζητήσει την αναγνώριση μέσω της αντίδρασης και της επανάστασης. Αν έχει συμβεί κάτι τέτοιο μη πιστεύετε ότι τα πάντα τελείωσαν. Αυτό μπορεί ν’ αλλάξει!


Ενθαρρύνοντας τον έφηβο μπορείτε να εξαλείψετε την τάση του για επανάσταση. Αν πάψετε να υποδεικνύετε στον έφηβο τα λάθη του, αλλά τον ακούσετε και τον ενθαρρύνετε, θα δείτε τεράστια αλλαγή. Και μη ξεχνάτε να του δείχνετε την αγάπη σας. Η αγάπη σας θα πρέπει να είναι προϋπόθεση ανεξάρτητα από την συμπεριφορά του . Θα προτείνουμε εν συντομία κάποιες αποτελεσματικές μεθόδους, με τις οποίες αντιμετωπίζετε την αρνητική συμπεριφορά και βοηθάτε τον έφηβο να αποκτήσει την ανεξαρτησία του.


Η τιμωρία είναι αρνητική. Η πειθαρχία όμως δεν είναι. Μάλλον είναι μια μέθοδος εκπαίδευσης. Η πειθαρχία που θα προσφέρουμε εμείς είναι αυτοπειθαρχία. Καθοδηγούμε τον έφηβο προς μια υπεύθυνη ανεξαρτησία.Το καλύτερο βέβαια πρότυπο για τα παιδιά είναι οι ίδιοι οι γονείς τους, οι οποίοι χρησιμεύουν ως πρότυπα ωριμότητας, υπεύθυνης συμπεριφοράς και αυτοπειθαρχίας.


Για παράδειγμα γονείς που μιλούν άσχημα στους εφήβους τους και μετά ανησυχούν γιατί τα παιδιά τους μιλούν και συμπεριφέρονται με απρέπεια, θα πρέπει πρώτα να κάνουν κάτι οι ίδιοι για τον εαυτό τους.Είναι, επίσης, απαραίτητο να συμπεριλάβουμε τους εφήβους στη λήψη αποφάσεων. Έτσι ενισχύεται η αυτοεκτίμηση του εφήβου, ο οποίος αισθάνεται πιο ανεξάρτητος, υπεύθυνος και ικανός.Μπορείτε να του παρέχετε ένα επίδομα, το οποίο θα επιλέγει πώς θα το διαθέτει. Εάν απασχολείται σε μια δουλειά μερικής απασχόλησης είναι καλό να είναι ελεύθερος να αποφασίσει
πώς θα ξοδέψει τα χρήματα που κέρδισε.


Οι έφηβοι μπορούν να διαλέγουν το σχολείο, τις εξωσχολικές δραστηριότητες, τους φίλους, τα χόμπι, το χτένισμά τους. Να τους ρωτάμε, αν θέλουν να ακολουθήσουν σε μια οικογενειακή έξοδο ή στις καλοκαιρινές διακοπές. Να ενθαρρύνουμε τη συνεργασία μαζί τους σε θέματα που αφορούν τις υποχρεώσεις του σπιτιού και όλες τις κοινωνικές μας υποχρεώσεις.


Μη ξεχνάτε ότι στην περίοδο της εφηβείας ο νέος κατακτά την δική του ταυτότητα και οδεύει το δρόμο προς τη δική του ανεξαρτησία. Είναι φυσικό και απολύτως λογικό να κάνει ανεξάρτητες επιλογές. Δεν μπορούμε να είμαστε μαζί του σε κάθε απόφαση.Πήραν τις αρχές που τους δώσατε; Βάλανε τα θεμέλια για ένα υγιή χαρακτήρα; Από εκεί και πέρα βαδίζουν το δικό τους δρόμο, που θα τους φέρει στο δικό τους «πεπρωμένο». Εμείς απλώς τους αγαπάμε, τους σεβόμαστε, τους αναγνωρίζουμε ως ανεξάρτητες προσωπικότητες.


Άρθρο αρχείου

Αλεξάνδρα Ευκαρπίδου

Continue Reading

Trending