Η αεροφοβία, ο φόβος για τις πτήσεις, αποτελεί μία σύγχρονη μορφή φοβίας που έχει ως αποτέλεσμα, είτε να αποτρέψει το ταξίδι με το αεροπλάνο, είτε να το μετατρέψει σε μια δυσάρεστη εμπειρία. Η φοβία αυτή απασχολεί μεγάλο μέρος του πληθυσμού και αξίζει να την προσεγγίσουμε με μία διαφορετική οπτική.

Το αεροπορικό ταξίδι προσφέρει γρήγορη και ασφαλή μετακίνηση, είναι μία μοναδική εμπειρία. Κυρίως όμως προσφέρει το έναυσμα για στοχασμούς. Δίνεται στον ταξιδιώτη η ευκαιρία να κατανοήσει το πόσο «μικρός» είναι, να «δει» τις συνθήκες της ζωής του από ψηλά (αποστασιοποιημένα), απλώς κοιτώντας έξω από το παράθυρο του αεροπλάνου. Του δίνεται η ευκαιρία να συνειδητοποιήσει ότι εμπιστεύεται τη ζωή του στα χέρια πολλών ανθρώπων που δε γνωρίζει (πιλότοι, μηχανικοί, τεχνικοί) και ίσως να αναγνωρίσει ότι αυτό το κάνει και στην καθημερινότητά του.

Η πτήση με το αεροπλάνο είναι μια ευχάριστη, γεμάτη συγκινήσεις διαδικασία που πρέπει να είναι απολαυστική.

Τα στατιστικά αποδεικνύουν ότι είναι το ασφαλέστερο μεταφορικό μέσο. Παρόλαυτα, ατυχήματα και δυστυχήματα συμβαίνουν. Τα αεροπλάνα πέφτουν και αυτό κάνει τους ανθρώπους να φοβούνται. Κανείς δεν μπορεί να εξασφαλίσει ότι το αεροπλάνο δεν μπορεί να πέσει.

Για να απελευθερωθεί ο άνθρωπος από τους φόβους του χρειάζεται να αποκτήσει μια νέα οπτική στην ζωή του, μια νέα νοοτροπία πέρα από στερεότυπα. Τον σκοπό αυτόν βοηθάει και η γνώση επί των τεχνικών θεμάτων, διαδικασιών, εκπαίδευσης πιλότων και τεχνικών.

Γιατί εμπλεκόμαστε στις συνθήκες της καθημερινότητάς μας και τις θεωρούμε ανυπέρβλητες, είναι άραγε τόσο σημαντικές; Γιατί δεν εμπιστευόμαστε ανθρώπους που έχουν την ίδια προσδοκία με μας (π.χ. μία ασφαλή πτήση); Γιατί θέλουμε να ελέγχουμε τα πάντα, ενώ στην ουσία δε μπορούμε να ελέγξουμε τίποτα, παρά μόνο την στάση μας στη ζωή;

Όταν κατανοηθούν οι νόμοι της Φυσικής που διέπουν την πτήση, τότε δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι το αεροπλάνο, θα απογειωθεί, θα διανύσει μία συγκεκριμένη απόσταση και θα προσγειωθεί, επιτελώντας τον προορισμό του. Όταν κατανοηθούν οι νόμοι της Φυσικής που διέπουν τη ζωή, τότε δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ο άνθρωπος θα «απογειωθεί», θα διανύσει μία συγκεκριμένη απόσταση και θα «προσγειωθεί» επιτελώντας τον προορισμό του.

Είθε αυτό να γίνει με απόλαυση και όχι με φόβο…

Πηγή

Πολλές φορές αναρωτιούνται οι άνθρωποι γιατί δεν έχουν αυτά που επιθυμούν. Γιατί δεν έχουν δουλειά, υγεία, χρήματα, υλικά αγαθά…

Πολλές φορές, επίσης, αναρωτιούνται γιατί τους συμβαίνουν γεγονότα και καταστάσεις που τους «ζορίζουν», είτε συναισθηματικά είτε υλικά.

Αυτές τις «δύσκολες» ώρες οι άνθρωποι απευθύνονται σε «ειδικούς» που τους προτείνουν λύσεις γενικές και αόριστες, οι οποίες προκύπτουν χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η ιδιαιτερότητα της πορείας τους.

Λυπάμαι που θα σας απογοητεύσω, αλλά το Σύμπαν δεν δίνει ό,τι του ζητήσεις. Παρέχει με απόλυτη συνέπεια ό,τι χρειάζεται ο καθένας μας ώστε να εξελιχθεί και να γίνει αυτεξούσιος. Να γίνει δηλαδή κυρίαρχος του εαυτού του και απρόσβλητος από την κάθε είδους μικρότητα, με σκοπό να απολαύσει την παρουσία του εδώ στην Γη εν ενότητα.

Αυτή είναι η θεωρία… Στην πράξη:

Μην ασχολείσαι με τον άλλον. Ασχολήσου με τον εαυτό σου και την εξέλιξη του. Ο καθένας εκπληρώνει την δική του πορεία και μπορεί ΌΛΟΙ να έχουν τον ίδιο προορισμό, οι δρόμοι τους όμως είναι διαφορετικοί. Ο καθένας βρίσκεται στην δική του τάξη συνειδητότητας, άλλος π.χ. στην 1^η δημοτικού και άλλος στην 1^η γυμνασίου. Δεν μπορεί το παιδί του δημοτικού να συνυπάρξει με του γυμνασίου αλλά μπορεί να υπάρξει κατανόηση από την μεριά του γυμνασιόπαιδο προς το μικρότερο παιδί.

Όταν ασχολείσαι με τον άλλον, δεν μπορείς να ξέρεις το τι χρειάζεται εσύ να κάνεις για να εκπληρώσεις τον δικό σου προορισμό. Δεν χρειάζεται να έχουν ΟΛΟΙ λεφτά και καλές δουλείες, αυτά δεν έχουν σημασία, σημασία έχει αυτά που σου παρέχονται να τα εκτιμάς. Αυτά που σου δίνει η ζωή είναι για το όφελος σου. Τίποτα δεν γίνεται τυχαία, υπάρχει μία σοφή σύμπραξη πίσω από όλα.

Πόσες φορές εσείς ζορίζετε τα παιδιά σας να διαβάσουν ή αρνείστε να τους πάρετε ένα παιχνίδι που μπορείτε να το αντέξετε οικονομικά και θα ευχαριστούσε και τα παιδιά σας, αλλά δεν το κάνετε γιατί πιστεύετε ότι είναι ενάντια στη σωστή διαπαιδαγώγηση τους.

Καμία διαφορά δεν υπάρχει ανάμεσα στην σχέση γονιού-παιδιού και ενήλικα-ζωής.

Πηγή

Θυμάμαι τον εαυτό μου να είμαι γύρω στα 17, λάτρης της μουσικής, με μια Fender Stratocaster να προσπαθώ να παίξω μπλουζ. Αγαπημένος μου ο Stevie Ray Vaughan. Προσπαθούσα πολλές ώρες την μέρα να μάθω, να γίνω πολύ καλός σε αυτό. Γενικά πιστεύω ότι καλό είναι στην ζωή ή να κάνουμε κάτι – τέρμα όμως – ή καθόλου.

Μελετούσα, μελετούσα, μελετούσα, μελετούσα, και ζούσα με το όνειρο του Woodstock, Jimi Hendrix, δεν ξέρω αν πάμε έτσι λίγο πίσω στο παρελθόν, και εκεί πέρα που πολλές φορές ταξιδεύω με την φαντασία μου ρώτησα πολλές φορές τον εαυτό μου: Μάνο θα ήθελες να ζήσεις 70, 80, 90, 100 ή θα ήθελες να γίνεις ένας από αυτούς όπως ο Jimi Hendrix, Rolling Stones, Jim Morrison κ.ο. και να πεθάνεις όπως πέθαναν;

Ξέρεις σ’ αυτό το παιχνίδι του μυαλού πάντα ήταν πάρα πολύ έντονο μέσα στο μυαλό μου “Ας πεθάνω και στα 30 μου, δεν με νοιάζει. Αλλά θα ήθελα πάρα πολύ να γίνω ένας Jimi Hedrix”. Αυτό έλεγα στον εαυτό μου όταν ήμουν μικρός.

Έτσι λοιπόν μελετούσα, μελετούσα, μελετούσα, έπαιζα, έπαιζα, έπαιζα.. Ok για τους δικούς μου περιοριστικούς λόγους τότε σταμάτησα την μουσική. Δεν έγινα ποτέ Jimi Hendrix, δεν έγινα ποτέ πάρα πολύ καλός, σταμάτησε η μουσική στο κομμάτι των φίλων, κανένα studio κι αυτά παρόλα αυτά είναι κάτι το οποίο αγαπάω πάρα μα πάρα μα πάρα πολύ.

Όμως μου έμεινε αυτό: Ότι τελικά τι είναι πιο σημαντικό στην ζωή; Πόσο θα ζήσεις ή πώς θα ζήσεις;

Προσωπική ανάπτυξη

Να μην στα πολυλογώ μπαίνω στην διαδικασία της προσωπικής ανάπτυξης, των σεμιναρίων, του well being.. Αρχίζουμε να παρατηρούμε αυτή την στιγμή όλο και περισσότερο τάσεις, μόδες, σχετικά με μια καλύτερη ποιότητα ζωής. Δηλαδή σου λένε για παράδειγμα να φας κεφίρ το οποίο είναι ένας καλό μύκητας για να ζήσεις περισσότερα χρόνια, να κάνεις ωμοφαγίες, να κάνεις χορτοφαγίες, να να να να… Πολλά να.. Αλλά τελικά τι γίνεται;

Δεν θα ξεχάσω μια φορά που πήγαινα ταξίδι με κάτι φίλους σε ένα μέρος κοντά στην Πάτρα και τότε έτρωγα μόνο φρούτα, ξηρούς καρπούς και κάποιες σκόνες (superfoods) [Γενικά πειραματίζομαι πάρα πολύ, με τον εγκέφαλο, με το σώμα, πότε έχουμε μέγιστες αποδόσεις, πότε έχουμε, τι γίνεται, τι δεν γίνεται οπότε κάνω τα πάντα σχεδόν. Τα πάντα από αυτά που ξέρω ή από αυτά που μαθαίνω].

Και είναι μια φίλη από το εξωτερικό η οποία τρώει τα πάντα. Και θυμάμαι να μου λέει “Δώσε μου λίγο να δοκιμάσω” και της δίνω μία σκόνη που την λένε κάπως “Πράσινα λιβάδια” νομίζω, κάτι για το έντερο, και με το που την τρώει ξίνισε το πρόσωπο της, το έφτυσε και γυρίζει και μου λέει “Δηλαδή ρε συ Μάνο τι θέλεις να μου πεις τώρα; Να φάω όλα αυτά, να ταλαιπωρήσω τον εαυτό μου για τα επόμενα 20, 30 ή 40 χρόνια για να ζήσω 10 χρόνια παραπάνω;”

Οι ενοχές

Θέλω λίγο όλο αυτό να το πάρουμε αλληγορικά γιατί έχει μια πάρα πολύ μεγάλη αλήθεια όλο αυτό από πίσω. Θα σου το συνδυάσω με κάτι που διάβασα σε ένα βιβλίο του Deepak  Chopra το “Super Brain”. Εκεί πέρα λοιπόν λέει πως το να πας για τρέξιμο δεν είναι απαραίτητα πιο υγιεινό από το να μην τρέξεις. Το να φας υγιεινά δεν είναι απαραίτητα πιο σωστό από το να φας ανθυγιεινά.

Πάμε σε μία άλλη ψυχολόγο, την Βίκυ Σίμου, μια Ελληνίδα που έχει κάνει πολύ μεγάλο έργο στην Ελλάδα, έχει δουλέψει και πάρα πολύ με παιδιά που έχουν Σύνδρομο Down, η οποία έχει κάνει μια εξαιρετική έρευνα με τον Arian στην Αμερική και εκεί πέρα που μιλάω μαζί της και είναι με το τσιγάρο, της λέω “Καλά εσύ έχεις κάνει τόσα πράγματα και καπνίζεις;” και μου λέει την εξής κουβέντα “Μάνο την μεγαλύτερη ζημιά στο τσιγάρο και στο κάθε τσιγάρο δεν την κάνει το τσιγάρο αλλά την κάνουν οι ενοχές που έχουμε γι’ αυτό.”

Αυτό δεν σημαίνει να καπνίζεις, δεν σημαίνει ότι πρέπει να τρως ανθυγιεινά, δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να γυμνάζεσαι, δεν σημαίνει όλα αυτά. Δεν σημαίνει όλα αυτά. Σε καμία περίπτωση δεν είναι αυτό το μήνυμα που θέλω να επικοινωνήσω.

Συναισθηματικές τοξίνες

Αυτό που σημαίνει είναι το εξής και θα έρθει με μια άλλη γιατρό από την Ρωσία η οποία μελετάει το πως μπορούμε να είμαστε υγιείς μέσα από την μέθοδο του βιοσυντονισμού που αυτή την στιγμή πραγματικά στην Ρωσία και την Αμερική κάνουν θαύματα. Ειδικά στην Ρωσία όμως. Λέει λοιπόν αυτή η γυναίκα ότι το 60-70% των τοξινών στο σώμα που είναι και υπεύθυνες για τις ασθένειες είτε σωματικές, είτε συναισθηματικές, είναι οι συναισθηματικές τοξίνες.

Άρα λοιπόν που θέλω να καταλήξω; Σε ένα ερώτημα βασικό: Τελικά τι είναι πιο σημαντικό για εσένα; Να ζήσεις 70 χρόνια ή να ζήσεις 20 χρόνια και καλά; Το ένα δεν αναιρεί το άλλο. Δεν σημαίνει ότι δεν μπορείς να ζήσεις και 50 και  60 και 100 χρόνια, όσα να ζήσεις, πάρα πολύ καλά.

Αλλά θέλω να σου πω πρόσεξε γιατί πολλές φορές οι άνθρωποι περνάμε στο άλλο άκρο. Από εκεί πέρα που ήμασταν sex, drugs και rock n’ roll και κάναμε ότι να’ναι.. ποτά, τσιγάρα, φαγητά, haburger, κρέατα, οτιδήποτε, περάσαμε στο άλλο άκρο αλλά ψυχαναγκαστικά, χωρίς να το υποστηρίζουμε συναισθηματικά.

Δηλαδή: “Να πάω να τρέξω”, “Να προσέξω τι θα φάω”, “Να μην κάνω το ένα”, “Να μην κάνω το άλλο”.. για να είμαι υγιής.

Ψυχαναγκασμός

Κι εδώ θα σου πω ένα παράδειγμα: Έχω έναν φίλο μου ο οποίος πήγε στο Voice. Είχε ξεκινήσει μια διατροφή προτού πάει στο Voice. Καλώς ή κακώς εκεί πέρα στην οντισιόν του Voice, κι έτσι γίνεται σε όλο τον κόσμο απ’ ότι έχω μάθει, οι άνθρωποι εκείνη την ημέρα που είναι να εξετασθούν είναι μια δύσκολη ημέρα γι’ αυτούς. Μπορεί να έχουν να φάνε πολλές ώρες, μπορεί να είναι όρθιοι, μπορεί, μπορείς, χίλια δυο μπορεί.. Αυτός λοιπόν ο άνθρωπος είχε ξεκινήσει μια διατροφή και επειδή στο μυαλό του έπρεπε να την τηρήσει πιστά όπως ακριβώς του την είπαν στο Voice δεν είχαν την διατροφή που αυτός έπρεπε να φάει και έμεινε νηστικός. Και από τις 09.30 το πρωί που ήταν εκεί και τραγούδησε στις 12.00 το βράδυ ήταν νηστικός, μόνο με μια μπανάνα. Το αποτέλεσμα; Δεν είχε καθόλου ενέργεια. Και έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο ώστε τελικά τον κόψανε. Γιατί; Γιατί It’s alla about energy. That’s it.

Μάθε να απολαμβάνεις την κάθε στιγμή

Αυτό που θέλω να σου πω είναι ότι χρειάζεται να έχεις διάκριση για ότι κι αν κάνεις στην ζωή σου. Αλλά το πιο σημαντικό είναι να το απολαμβάνεις. Άρα λοιπόν σταμάτα να πέφτεις με τα μούτρα γιατί τελικά μπορεί να μην κινδυνεύεις από το κρέας, μπορεί να μην κινδυνεύεις από την αγυμνασιά, μπορεί να μην κινδυνεύεις από όλα αυτά αλλά μπορεί να κινδυνεύσεις από την καταπίεση, από τον ψυχαναγκασμό.. “Πρέπει να κάνω εκείνο”, “Πρέπει να κάνω το άλλο”, πρέπει, πρέπει, πρέπει.. Γιατί; Γιατί έτσι λέει το “Well Being”.. Όχι. Δημιούργησε ένα μέτρο στην ζωή σου. Και το πιο σημαντικό μέτρο ξέρεις ποιο είναι; Να απολαμβάνεις την κάθε στιγμή.

Πηγή