Όταν, συνήθως, συμπληρώνουν την φόρμα οι άνθρωποι για να κάνουν coaching μου λένε:

“Δεν μου φέρεται καλά αυτός [ο εργοδότης, η σχέση, ο φίλος, η μάνα, ο πατέρας, ο θείος, η γιαγιά]. Έχω προβλήματα στην καθημερινότητα μου. Τι να κάνω;”…

«Ok»

“Και θέλω να τους βάλω όρια. Έχω πάει σε θεραπευτές, έχω δουλέψει πάρα πολύ με τον εαυτό μου, έχω διαβάσει βιβλία, ξέρω τι μου γίνεται και προσπαθώ να βάλω όρια στους άλλους ανθρώπους. Γιατί δεν με σέβονται. Δεν με υπολογίζουν. Και εγώ γίνομαι έξαλλος.”

Μήπως είσαι σε λάθος δρόμο, σε λάθος μονοπάτι;

Και συνήθως είναι από τα αγαπημένα μου θέματα αυτό. Γιατί τελικά ξέρεις τι γίνεται; Σκέφτηκα πως εάν κάτι για να το λύσουμε χρειαζόμαστε πολύ χρόνο, επειδή προσωπικά πιστεύω πώς τα πάντα στην ζωή γίνονται πολύ γρήγορα, τότε σημαίνει ή ότι δεν είμαστε έτοιμοι να το κάνουμε ή ότι κινούμαστε σε λάθος δρόμο, σε λάθος μονοπάτι.

Έτσι λοιπόν η πρώτη ερώτηση που κάνω είναι η εξής:

“Ποια είναι η γνώμη που έχεις για τον εαυτό σου;”

“Εγώ τον εαυτό μου τον αγαπάω.”

“Α, τον αγαπάς ε;”

“Ναι”

“Αλλά οι άλλοι δεν σε αγαπάνε;”

“Όχι”

“Και δεν σε υπολογίζουν;”

“Ούτε”

“Κι εσύ υπολογίζεις τον εαυτό σου;”

“Ναι”

“Χμ, δεν γίνεται αυτό” λέω από μέσα μου

Αγαπάς τον εαυτό σου;

Πριν από μερικές ώρες πριν ξεκινήσω αυτό το video μιλούσα με μια γυναίκα που έρχεται και έχει χωρίσει με τον άνδρα της, είναι χάλια, είναι στα πατώματα, πριν από μερικούς μήνες είχε πάρει και φαρμακευτική αγωγή από έναν ειδικό και μου λέει “Δεν θέλω την ζωή μου. Δεν μπορώ. Δεν κάνω. Δεν ράνω. Έχω τρία παιδιά” κλπ.

Και της λέω:

“Αγαπάς τον εαυτό σου;”

“Ναι τον αγαπώ τον εαυτό μου”

“Α, πολύ ωραία”

Δεν τρώει… Καπνίζει… Δεν κοιμάται…

Εδώ να βάλω μια παρένθεση και να πω ότι το πιο σημαντικό πράγμα για να αλλάξουμε και να πετύχουμε ότι θέλουμε στην ζωή μας είναι η επίγνωση. Είναι να είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας. Αν δεν είμαι ειλικρινής με τον εαυτό μου και δεν ξέρω που να εστιάσω, τι να κοιτάξω, τι να αλλάξω, αντικειμενικά τα πράγματα γίνονται αρκετά δύσκολα.

Έτσι λοιπόν είχε την εντύπωση ότι αγαπά τον εαυτό της. Δηλαδή η ζωή της και η ευτυχία της την καθόριζε τι; Ένας άντρας. Ο άντρας της βέβαια που είχαν μαζί τρία παιδιά αλλά καταλαβαίνεις τι θέλω να πω.. Στο τέλος της ημέρας δεν μπορείς να καταστρέψεις όλη σου την ζωή και την ζωή τριών παιδιών γιατί ένας άντρας δεν θέλει να γυρίσει πίσω ή μια γυναίκα. Λογικό δεν είναι;

Αγαπάς πραγματικά τον εαυτό σου;

Έτσι λοιπόν άρχισα να μπαίνω σε μια άλλη διαδικασία. Της λέω “Θέλεις να δούμε αν πραγματικά αγαπάς τον εαυτό σου;” και μου λέει “Βεβαίως και θέλω. Εγώ είμαι σίγουρη”.

“Α, ωραία.”

Έχουμε κάποια εργαλεία εδώ πέρα. Χρησιμοποιούμε την ραδιαισθησία, χρησιμοποιούμε το σώμα, χρησιμοποιούμε διάφορα εργαλεία, μέσα από τα οποία πραγματικά μπορούμε να δούμε τι πιστεύουμε, και όχι τι νομίζουμε ότι πιστεύουμε. Γιατί αν θέλεις η “κακή χρήση” της προσωπικής ανάπτυξης έχει κάνει το εξής: Σε ένα πολύ επιφανειακό επίπεδο λέμε “Αγαπώ τον εαυτό μου”, “Πιστεύω σε εμένα” κλπ αλλά από μέσα μας είμαστε άδειοι. Σαν τάφοι είμαστε. Έξω είναι μάρμαρο, γυαλίζουν όλα τέλεια και μέσα μας είμαστε.. βρωμάει. Θέλει πολύ προσοχή.

Όταν λοιπόν συνειδητοποίησε ότι δεν αγαπάει τον εαυτό της, τότε άρχισε να συνειδητοποιεί και τις συμπεριφορές της και τα αποτελέσματα που παρήγαγαν οι συμπεριφορές της. Και όταν το άλλαξε μέσα από την διαδικασία που ακολουθήσαμε μετά φαντάσου.. Άλλαξε το συναίσθημα της, άλλαξε η συμπεριφορά της, άλλαξε το αποτέλεσμα της.

Γίνε «κουφός»

Γιατί στο λέω όλο αυτό; Μην ασχολείσαι με τους άλλους. Μην ασχολείσαι τι λένε. Γίνε κουφός. Μόνο γι’ αυτή την περίσταση, όχι γενικά. Μην ασχολείσαι. Το μόνο με το οποίο πρέπει να ασχοληθείς είναι να ανοίξεις τα αυτιά σου στο τι πραγματικά πιστεύεις εσύ για εσένα.

Έτσι λοιπόν αυτό που σε προκαλώ να κάνεις είναι να έχεις μια ειλικρινή συζήτηση με τον εαυτό σου αλλά όχι έτσι στο πόδι.. Γιατί θα είναι απόδειξη αυτό το πράγμα. Το πώς θα ασχοληθείς με εσένα θα είναι απόδειξη για το τι πραγματικά θέλεις να κάνεις και πόσο θέλεις να το κάνεις.

Αφιέρωσε χρόνο στον εαυτό σου

Αφιέρωσε χρόνο στον εαυτό σου, πήγαινε τον βόλτα, πήγαινε τον εκδρομή, κάτσε ένα βράδυ μόνος σου, κάνε ένα μπανάκι, χαλάρωσε, οτιδήποτε και γράψε ακριβώς τι γνώμη έχεις για τον εαυτό σου. Τι πιστεύεις ότι είσαι; Τι πιστεύεις ότι δεν είσαι;

Και μετά τι θέλω να κάνεις; Θέλω να καταγράψεις τα αποτελέσματα, την ζωή που έχεις, πως είναι αυτή την στιγμή η ζωή σου. Και σύγκρινε τα. Θα παρατηρήσεις, εάν ήσουν ειλικρινής με τον εαυτό σου, ότι η ζωή που έχεις είναι καθρέφτης της γνώμης που έχεις για τον εαυτό σου. Οι σχέσεις που έχεις με τους άλλους ανθρώπους είναι καθρέφτης της γνώμης που έχεις για τον εαυτό σου. Αν αυτά τα δύο δεν είναι ίδια τότε κατά πάσα πιθανότητα δεν ξέρεις ποια είναι η πραγματική γνώμη για τον εαυτό σου. Είναι εξαιρετικό.

Όταν λοιπόν πεις την αλήθεια, δεις την αλήθεια και συνειδητοποιήσεις την αλήθεια τότε όλα μπορούν να αλλάξουν πολύ εύκολα.

Να Αγαπάς τον Εαυτό σου, να Ζεις με Πάθος και να απολαμβάνεις την κάθε στιγμή.

Πηγή

Όπως γνωρίζεις μέσα από τα Social Media εάν είμαστε φίλοι, πλέον έχεις την δυνατότητα να πάρεις πιστοποίηση Nlp μέσα από κάποιες συνεργασίες τις οποίες έχω κάνει. Πρόσεξε όμως.. Είναι πάρα πολύ σημαντικό να πάρεις μία πιστοποίηση αν θέλεις να αλλάξεις όχι μόνο τον εαυτό σου αλλά και τους άλλους ανθρώπους. Γιατί πάρα πολλοί άνθρωποι εκεί πέρα έξω έχουν διαβάσει ένα βιβλίο ή έχουν παρακολουθήσει ένα Online Course, ίσως και όχι ολόκληρο, και βγαίνουν έξω και λένε “Είμαι coach”, “Μπορώ να σου αλλάξω την ζωή”, “Relationship coach”, “Wellbeing coach”, οτιδήποτε..

Το πρόβλημα είναι ότι πολλές φορές κάνουν ζημιά στους ανθρώπους. Και κάπως έτσι το έμαθα γιατί πάρα πολλοί άνθρωποι που εμπιστεύτηκαν την ζωή τους σ’ αυτούς τους ανθρώπους ήρθαν απελπισμένοι να δουν τι μπορεί να γίνει.

Δεν θα ξεχάσω το καλοκαίρι, τέλειωσα ένα σεμινάριο και με το που το τέλειωσα μου λέει μια γυναίκα που πιάσαμε μια συζήτηση “Α! Είσαι Life Coach, ε;”, της λέω “Ναι” και έβγαλε έναν ήχο απογοήτευσης.. Και λέω “Τι έγινε;” και είχε πέσει σε μία από αυτές τις περιπτώσεις.

Απέφυγε τον μιμητισμό

Ότι κι αν κάνεις πρέπει να το κάνεις πάρα πολύ σωστά. Όμως θέλω να προσέξεις άλλο ένα κομμάτι.. Οι πιο πολλοί, λοιπόν, άνθρωποι ενθουσιάζονται, πάνε σε έναν coach ή αποφασίζουν ότι θα το κάνουν μόνοι τους.. απέφυγε αυτή την λύση για εσένα..

Όταν λοιπόν θα γίνεις ένας πιστοποιημένος coach ή μπορεί να είσαι ήδη, απέφυγε ένα πράγμα. Απέφυγε τον μιμητισμό. Οι πιο πολλοί άνθρωποι θέλουν να γίνουν σαν κάτι άλλο που τους αρέσει και που θαυμάζουν. Μου έλεγε κάποιος “Θέλω να γίνω σαν τον Robbins”, “Θέλω να γίνω σαν κι εσένα”, “Θέλω να γίνω σαν τον Brendon”, “Θέλω να γίνω σαν τον Less”, κ.ο.

Εντάξει, κάντο.. Αλλά να ξέρεις ότι θα αποτύχει αυτό. Ξέρεις γιατί θα αποτύχει; Γιατί οι άνθρωποι ακολουθούν τον Tony, ακολουθούν τον Less, ακολουθούν τον Brendon, κ.ο. γιατί έχουν ένα μοναδικό στοιχείο. Αν εσύ πας να τον μιμηθείς, θα είσαι μια πολύ φτηνή απομίμηση αυτού. Δεν θα αξίζεις τίποτα. Όχι γιατί δεν έχεις αξία, αλλά γιατί εσύ δεν είσαι αυτός.

Ανακάλυψε ποιος πραγματικά είσαι

Τι θα σου σύστηνα λοιπόν; Σταμάτα να ακολουθείς τους experts, τους γκουρού και όλα αυτά. Απομυθοποίησε όλα αυτά γιατί πίσω από όλα αυτά υπάρχουν και άλλα πράγματα που δεν τα γνωρίζεις ή μπορεί και να τα γνωρίζεις και αν τα γνωρίζεις είμαι σίγουρος ότι με καταλαβαίνεις, και μπες στην διαδικασία να ανακαλύψεις το ποιος πραγματικά είσαι εσύ.

Δες ποιο είναι αυτό το στοιχείο του εαυτού σου, το χάρισμα, το δώρο που σου δόθηκε, και ήρθε η στιγμή για να το μάθουν οι άλλοι άνθρωποι και να αλλάξουν κάτι για την δική τους ζωή. Οι άλλοι άνθρωποι θα σε αγαπήσουν, θα σε ακολουθήσουν, όχι γιατί είσαι καλός, αλλά γιατί είσαι αληθινός. Γιατί μέσα από εσένα θα δουν ένα δικό τους κομμάτι για την δική τους ζωή που όταν το αναγνωρίσουν, το καλλιεργήσουν και το επεκτείνουν τότε θα έχει αλλάξει η ζωή τους.Γιατί; Γιατί θα έχουν έρθει άλλο ένα βήμα πιο κοντά σε αυτό που πραγματικά είναι εκείνοι οι ίδιοι άνθρωποι.

Ο κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός

Αυτό όμως δεν θα μπορούσε να γίνει σε καμία άλλη περίπτωση εάν εσύ δεν ήσουν ο εαυτός σου και ήσουν απλά μια φτηνή απομίμηση οποιουδήποτε άλλου έβρισκες εκεί πέρα έξω. Έτσι λοιπόν σταμάτα να μπαίνεις στην διαδικασία “Α! Να γίνω σαν κι αυτόν”, “Να γίνω σαν τον άλλον”, “Να πάρω αυτή την πιστοποίηση για να λέω ότι είμαι από αυτόν” .. Όχι

Αν πάμε πολλά χρόνια πίσω θα σου πω ότι το έκανα αυτό. Και ήταν η μεγάλη μου παγίδα. Παγίδα σε τι; Παγίδα στο ότι περιόριζα τον εαυτό μου. Είναι άλλος ο Tony, άλλος ο Less, άλλος ο Brendon, άλλος ο Βαγγέλης, άλλη η Μαρία, και άλλος εγώ.. Ο κάθε άνθρωπος έχει κάτι μοναδικό μέσα του κι αυτό που χρειάζεται να κάνει ο καθένας είναι να ψάξει τον εαυτό του, να τον βρει, να τον ανακαλύψει και να τον διαδώσει. Γιατί μέσα από αυτό ο κάθε άνθρωπος που υπάρχει εκεί πέρα έξω θα πάρει κάτι πάρα πολύ σημαντικό για την ζωή του.

Οπότε σταμάτα να είσαι φτηνή απομίμηση, γίνει ο εαυτός σου και ζήσε με πάθος…

Πηγή

Έφτασε λοιπόν η μέρα της Πρωτοχρονιάς! Κάθε χρόνο η ίδια ιστορία. Να πρέπει να αντιμετωπίσεις τα ίδια πράγματα.

Κι όσο περνούν τα χρόνια τόσο περισσότερο μας  σφίγγεται το στομάχι όταν σκεφτόμαστε πως θα περάσει αυτή η νύχτα. Υπάρχουν λόγοι για τους οποίους μπορεί να νιώθουμε μια πίεση μέσα μας για το πως πρέπει να περάσουμε την πρωτοχρονιά μας.

Νιώθουμε πως θα έπρεπε να διασκεδάζουμε με το ζόρι, , να είμαστε χαρούμενοι, περιτριγυρισμένοι από φίλους σε κάποιο εξαιρετικό μαγαζί και να το επιβεβαιώσουμε αυτό είτε με διάφορες φωτογραφίες, είτε με βιντεάκια, για το πόσο υπέροχα περνάμε την μαγική στιγμή της αλλαγής του χρόνου.

Μια ερώτηση που ακούει κανείς σχεδόν εμμονικά αυτές τις ημέρες από φίλους, γνωστούς και συγγενείς είναι: “ Τι θα κάνεις την Πρωτοχρονιά;”

Και δεν είναι μόνο αυτό. Η Πρωτοχρονιά έρχεται μετά την γιορτή των Χριστουγέννων, όπου έχει περάσει σχεδόν μια εβδομάδα με αμέτρητα οικογενειακά τραπέζια που μας έχουν κάνει να νιώθουμε γεμάτοι μέχρι τον λαιμό. Έτσι άλλο ένα φαγοπότι μας μπουκώνει και μόνο στην ιδέα. Και σαν να μην έφτανε αυτή η εξιδανικευμένη εικόνα της Πρωτοχρονιάς, έρχεται και το θέμα του απολογισμού της χρονιάς που περνάει, μαζί με τις θετικές προσδοκίες που συνοδεύουν τον ερχομό της νέας.

Και αυτές οι σχεδόν ψυχαναγκαστικές σκέψεις: “ αυτή η χρονιά θα είναι η σωστή, πρέπει να είναι η σωστή”, κυριαρχούν στο μυαλό των περισσότερων ανθρώπων. Και όλη μας η ύπαρξη μοιάζει να εστιάζεται σε μια συμβολική στιγμή που αλλάζει ο χρόνος και μαζί του είναι λες και περιμένουμε μαγικά σχεδόν να αλλάξει και η ζωή μας.

Και μέσα στην ψυχή μας αυτή η ημερομηνία είναι εντυπωμένη ως μια στιγμή μετάβασης : ένα κλείσιμο και μια αρχή….

Με την έλευση της 31ης Δεκεμβρίου σηματοδοτείται η ολοκλήρωση ενός κύκλου ημερολογιακού αλλά και συμβολικού που αναπόφευκτα ανακινεί μέσα μας συναισθήματα, σκέψεις, αναμνήσεις, απολογισμούς προθέσεις και στόχους για την νέα χρονιά.

Δεν είναι τυχαίο που η γιορτή της πρωτοχρονιάς πέφτει την ίδια περίοδο που γιορτάζονταν οι αρχαίες τελετουργίες που ήταν αφιερωμένες στον θεό Ιανό (Janus), ο θεός με τα δύο πρόσωπα. Από τον Ιανό έχει πάρει και ο μήνας Ιανουάριος την ονομασία του. Είναι ο μήνας που κοιτάμε μαζί μπροστά και πίσω. Ο θεός Ιανός ήταν ο προστάτης – φύλακας κάθε αρχής  και τέλους κάθε πράγματος. Ο Ιανός ο κύριος του χρόνου, άνοιγε και έκλεινε τον ετήσιο κύκλο του Ήλιου.  Στην εικονογραφία ο Ιανός παρουσιάζεται με δύο προσωπεία που είναι διαφορετικά μεταξύ τους. Το ένα πρόσωπο είναι ηλικιωμένο με γένια και το άλλο νεανικό, αμούστακο, σχεδόν θυληπρεπές, που συμβολίζουν το παρελθόν και το μέλλον, την αρσενική αρχή του Ήλιου και την θηλυκή αρχή της Σελήνης, την ημέρα και την νύχτα. Το ένα πρόσωπο κοιτάζει μπροστά και το άλλο πίσω. Ο νέος χρόνος πάντα κουβαλάει μέσα του κάτι από τον παλιό και ο νέος είναι απόγονος του παρελθόντος. Από το παρελθόν προέρχεται αυτό που είναι χρήσιμο  και μας καθιστά καλύτερους στο παρόν και στο μέλλον.

Ποιές σκέψεις όμως κυριαρχούν κυρίως την Πρωτοχρονιά;

“ Θα ξαναρχίσω από την αρχή”, “ Θα προσπαθήσω να κάνω το καλύτερο”.

Σαν να είναι αυτή η μέρα μια ευκαιρία να σκεφτούμε όλους τους πιθανούς τρόπους να καλυτερεύσουμε τον εαυτό μας. Είναι λες και πιστεύουμε πως σε μια στιγμή μπορούμε να ξανά επινοήσουμε τον εαυτό μας και να ξαναγράψουμε τις σελίδες από το βιβλίο της προσωπικής μας ιστορίας. Αρχίζουμε να κάνουμε νοητικές προβολές σ΄ένα κοντινό μέλλον σύμφωνα με τις επιθυμίες μας. Βλέπουμε ήδη τον εαυτό μας διαφορετικό.

Όμως η ζωή  δεν εξελίσσεται με βάση αυτό που έχουμε προγραμματίσει ή που επιθυμούμε. Δεν μπορούμε να προγραμματίσουμε τα πάντα, ούτε να προβλέψουμε αυτό που θα μας δώσει χαρά. Χάνουμε τόσο πολύτιμο χρόνο από το να ζούμε την ζωή μας εγκλωβισμένοι από τις προσδοκίες που καλλιεργούμε για πράγματα που θα έπρεπε δυνητικά να συμβούν και για τον εαυτό μας. Και τα περισσότερα από αυτά που ζούμε και νιώθουμε δεν είναι συνειδητά.

Πολύ συχνά συμβαίνει αυτό που ονειρευόμαστε πως θα μας κάνει ευτυχισμένους όταν το πετύχουμε να μην μας ικανοποιεί πραγματικά, ενώ ένα ξαφνικό και απροσδόκητο γεγονός να μας γεμίσει χαρά και ικανοποίηση.

Και οι προσδοκίες μας όπως επίσης και απολογισμοί μας είναι γεμάτοι κατασκευές που μας κάνουν να σκοντάφτουμε πάνω σε ότι δεν μας πήγε καλά η μας έλειπε.

Συχνά προσβλέπουμε στον νέο χρόνο επιθυμώντας να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε, όλο και περισσότερο πιέζοντας τον εαυτό μας να πάμε μπροστά αλλά μέσα από ένα βλέμμα κριτικής και ελέγχου. Και συχνά μπορεί να γίνουμε αυστηροί και σκληροί με τον εαυτό μας  και ακόμη και άκαμπτοι. Όταν όμως κοιτάμε προς τα πίσω με λύπη και νιώθουμε ένταση γι΄αυτό που πιστεύουμε πως πρέπει να έρθει, υπονομεύουμε το μέλλον μας. Αυτά τα συναισθήματα συνδέονται με συμπεριφορές αποφυγής και απόδρασης και μας απομακρύνουν από μια ουσιαστική αλλαγή.

Τι γίνεται όμως με τις θετικές προθέσεις για τον νέο χρόνο;

Συνήθως οι θετικές μας προθέσεις για την νέα χρονιά έχουν σύντομη διάρκεια και είναι εντελώς άχρηστες. Επειδή είναι δύσκολο να κρατηθούμε στις προϋποθέσεις που χρειάζεται μια συγκεκριμένη αλλαγή και γρήγορα ξαναγυρνάμε στις γνωστές μας συνήθειες, δεν έχουμε αποτελέσματα  και νιώθουμε να αποτυγχάνουμε παταγωδώς.

Η καθημερινότητα, η δύναμη του παλιού μοτίβου παίρνουν το πάνω χέρι κι εμείς αισθανόμαστε χειρότερα από ποτέ, ανίκανοι να πετύχουμε την μεταμόρφωση.

Είναι πολύ ωφέλιμο για εμάς να στοχαστούμε πότε ήταν η τελευταία φορά που οι πράξεις μας ήταν συντονισμένες με τα συναισθήματά μας;

Πότε ακολουθήσαμε αυτό που εμείς θέλαμε κι όχι αυτό που έπρεπε να κάνουμε για να μην απογοητεύσουμε τους άλλους;

Ας σκεφτούμε πόσες φορές λέμε ΝΑΙ αντί για ΟΧΙ, αλλά θα θέλαμε να κάνουμε το αντίθετο;

Ας ξανά εξετάσουμε τους στόχους που θεωρούμε πως είναι δικοί μας μόνο και μόνο επειδή οι άλλοι περιμένουν από εμάς να τους πετύχουμε.

Να αναλογιστούμε ποιές είναι οι βαθύτερες ανάγκες μας, που θυσιάζονται για να ευχαριστήσουμε τους άλλους;

Ας αναστοχαστούμε πόσο σημαντικό είναι να κατορθώσουμε να αφήσουμε πίσω, όλα αυτά που δεν χρειαζόμαστε πια.

Ένα απαραίτητο πέρασμα για την αλλαγή είναι να εγκαταλείψουμε κάποια κομμάτια του εαυτού μας. Ακόμη κι αν χρειαστεί κατά κάποιο τρόπο να ακινητοποιηθούμε εξωτερικά σε μια κατάσταση ληθάργου ενώ εσωτερικά πραγματοποιούνται μεγάλες μετακινήσεις.

Να μπορούμε να μείνουμε για λίγο και να αιωρηθούμε στην αβεβαιότητα, να αποδεχτούμε το διαφορετικό και να δώσουμε χρόνο σε αυτή την διαδικασία.

Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να είμαστε παρόντες στις ζωές μας, συνειδητοί και να να αποδεχόμαστε και να κατανοούμε όσο μπορούμε τον εαυτό μας και να απολαμβάνουμε τις μικρές στιγμές μας.

Ας έχουμε όλοι μια καλή και γαλήνια χρονιά, με αποδοχή για όλα όσα θα φέρει!

Αιμιλία Αξιωτίδου

Οικογειακή Ψυχοθεραπεύτρια- Ψυχοπαιδαγωγός

Μέλος ΕΛΕΣΥΘ, ΕΕΣ, EAC

Επιστ. Συνεργάτης ΑΠΘ , ΑΧΕΠΑ