Ψυχολογία

Η ευτυχία και την επιτυχία ενός ανθρώπου είναι η επικοινωνία;

Όλοι γνωρίζουμε ότι η επικοινωνία ίσως είναι το πιο σημαντικό πράγμα στην ζωή. Από την ποιότητα της επικοινωνίας μας εξαρτάται η επιτυχία μας. Εξαρτάται η ευτυχία μας.

Για παράδειγμα: Εάν δεν μπορώ να επικοινωνήσω με τον κατάλληλο τρόπο με τον εαυτό μου τότε αυτό που προφανώς θα βιώσω θα είναι έλλειψη αυτοπεποίθησης, έλλειψη αυτοεκτίμησης, παραπάνω κιλά, θυμό, λύπη, φόβο, ενοχή κ.ο.

Αν δεν μπορώ να επικοινωνήσω με τους άλλους ανθρώπους τότε προφανώς αυτό που θα βιώσω είναι να μην έχω καθόλου σχέση με φίλους ή συντροφική σχέση ή τα επαγγελματικά μου δεν θα είναι καλά, δηλαδή ούτε τα οικονομικά μου.

Άρα λοιπόν καταλαβαίνουμε πως ο Νο 1 παράγοντας για την ευτυχία και την επιτυχία ενός ανθρώπου είναι η επικοινωνία.

Και αν κάποιος δεν θέλει να επικοινωνήσει;

Τώρα όμως, τι γίνεται αν εμείς θέλουμε να επικοινωνήσουμε και κάποιος άλλος δεν θέλει; Από προσωπική εμπειρία θα σου πω, και με εμένα αλλά και με άλλους εισηγητές, αυτό που έχω παρατηρήσει είναι το εξής: Αν ο συνομιλητής δεν θέλει να επικοινωνήσει δεν θα επικοινωνήσουμε ποτέ.

Μου έχει τύχει να πηγαίνω με το αμάξι, μπροστά μου να είναι ένα άλλο αμάξι, δηλαδή να έχουμε στρίψει δεξιά από Λεωφόρο και να έρχεται αντίθετα ένα άλλο αμάξι και να έρχεται αντίθετα στο ρεύμα ένα άλλο αμάξι. Και του έλεγε ο μπροστινός “Πήγαινε λίγο πίσω να περάσουμε”. Και βγαίνει ο τύπος, κλείνει την πόρτα πίσω του, κάθεται στο καπό με σταυρωμένα τα χέρια και λέει“Εγώ δεν πάω πουθενά”.

Πιστεύεις με αυτόν τον άνθρωπο μπορείς να επικοινωνήσεις, τουλάχιστον σε ένα λεκτικό επίπεδο; Προφανώς και όχι. Οπότε επιλέγεις τι είναι το καλύτερο για εσένα σε σχέση με εκείνη την στιγμή και ανάλογα πράττεις. Προφανώς φεύγεις για να συνεχίσεις την δουλειά σου γιατί αυτό δεν έχει νόημα.

Πώς φιλτράρει ο εγκέφαλος την πληροφορία;

Καταρχήν προτού επικοινωνήσουμε πρέπει να μάθουμε πως δουλεύει ο εγκέφαλος. Πρέπει να μάθουμε πως φιλτράρει ο εγκέφαλος την πληροφορία. Πρέπει να μάθουμε τι τύποι ανθρώπων υπάρχουν. Γιατί συνήθως οι άνθρωποι τείνουμε να καταφέρνουμε να επικοινωνούμε με τους ανθρώπους που είναι παρόμοιοι ή ίδιοι με εμάς. Δηλαδή που φιλτράρουν την πληροφορία πάνω κάτω σαν κι εμάς. Έχουν το ίδιο στιλ επικοινωνίας. Με όλους τους άλλους ανθρώπους είναι πολύ μεγάλη πρόκληση και συνήθως δεν υπάρχει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Και έχει λογική αυτό.

Πώς μπορώ να επικοινωνήσω με έναν άνθρωπο ο οποίος διακόπτει;

Έτσι λοιπόν πώς μπορώ να επικοινωνήσω με έναν άνθρωπο ο οποίος διακόπτει; Καταρχήν οι άνθρωποι που συνήθως διακόπτουν είναι ένα συγκεκριμένο στιλ ανθρώπων.. Πολύ μεγάλη ανάλυση το οποίο μπορεί να το δούμε στο extending disc, σε κάποια επόμενα σεμινάρια.

Αρχικά θέλω να θυμάσαι πως όταν θέλεις να φέρεις ένα αποτέλεσμα ξεκινάς βαθμιδωτά τις δράσεις σου. Δηλαδή έστω ότι παίζεις μπάλα δεν θα εκτελέσεις από την αρχή το καλύτερο σου χαρτί. Θα περιμένεις να διαβάσεις. Θα περιμένεις να δεις. Θα κάνεις κάτι, θα δοκιμάσεις, θα κάνεις κάτι άλλο.. Θέλει στρατηγική.

Τι μπορείς να κάνεις όταν κάποιος διακόπτει και εσύ είσαι από αυτούς που δεν διακόπτεις ή σε ενοχλεί το να διακόπτεσαι;

Ένα από αυτά που μπορείς να κάνεις είναι να σπάσεις το μοτίβο του άλλου ανθρώπου που σε διακόπτει. Ένας τρόπος που μπορείς να το κάνεις αυτό είναι να κάνεις κάτι το οποίο δεν το περιμένει για να ξαφνιαστεί.

Ο δεύτερος τρόπος είναι ο εξής: Μπορείς να το επικοινωνήσεις. Να του πεις με πολύ ωραίο τρόπο “Μου επιτρέπεις; Μπορώ να έχω δύο λεπτά;” και αν σε διακόψει ξανά να του πεις “Συγνώμη αλλά τα δύο λεπτά δεν πέρασαν”.

Ένας άλλος πολύ ωραίος τρόπος είναι να έχεις ένα μαξιλάρι και να το κάνεις σαν παιχνίδι. Δηλαδή, κρατάω εγώ το μαξιλάρι, μιλάω και μόλις τελειώσει ο χρόνος (κλεψύδρα) δίνεις στον άλλον το μαξιλάρι και μιλάει. Ένα λεπτό ο καθένας. Το ορίζεις εσύ πως θα είναι. Αν αυτό το επαναλάβεις συνέχεια κάποια στιγμή δεν θα χρειάζεται το μαξιλάρι, δεν θα χρειάζεται τίποτα γιατί θα έχεις χτίσει μια καινούργια συνήθεια επικοινωνίας με αυτόν τον συγκεκριμένο άνθρωπο που είναι σημαντικό για εσένα να επικοινωνήσεις.

Να θυμάσαι πως για όλα υπάρχει τρόπος, αυτό όμως που δεν υπάρχει πάντα είναι η διάθεση να τον ψάξουμε και να φέρουμε τα αποτελέσματα που θέλουμε. Όπως και να έχει είναι υπέροχο. Να θυμάσαι πως αν υπάρχουν άνθρωποι στην ζωή σου που πραγματικά θέλεις να επικοινωνήσεις και θέλουν να επικοινωνήσεις κάνε την πρόθεση της θέλησης για σύνδεση και από εκεί και πέρα ψάχνε για τους τρόπους που θα γεφυρώσετε τον κόσμο σου με τον κόσμο του και να έχετε μια πάρα πολύ όμορφη σχέση.

Γιατί στο τέλος της ημέρας αυτό που μετράει τι είναι; Η ποιότητα των σχέσεων που έχουμε με τους άλλους ανθρώπους και με τον εαυτό μας.

Να θυμάσαι ότι είσαι υπέροχος!

Να Αγαπάς τον Εαυτό σου και να Ζεις με Πάθος!

Πηγή

Ψυχολογία

Γνωρίζεις πραγματικά τον εαυτό σου;

Ποια είναι η γνώμη που έχεις πραγματικά για τον εαυτό σου;

Όταν, συνήθως, συμπληρώνουν την φόρμα οι άνθρωποι για να κάνουν coaching μου λένε:

“Δεν μου φέρεται καλά αυτός [ο εργοδότης, η σχέση, ο φίλος, η μάνα, ο πατέρας, ο θείος, η γιαγιά]. Έχω προβλήματα στην καθημερινότητα μου. Τι να κάνω;”…

«Ok»

“Και θέλω να τους βάλω όρια. Έχω πάει σε θεραπευτές, έχω δουλέψει πάρα πολύ με τον εαυτό μου, έχω διαβάσει βιβλία, ξέρω τι μου γίνεται και προσπαθώ να βάλω όρια στους άλλους ανθρώπους. Γιατί δεν με σέβονται. Δεν με υπολογίζουν. Και εγώ γίνομαι έξαλλος.”

Μήπως είσαι σε λάθος δρόμο, σε λάθος μονοπάτι;

Και συνήθως είναι από τα αγαπημένα μου θέματα αυτό. Γιατί τελικά ξέρεις τι γίνεται; Σκέφτηκα πως εάν κάτι για να το λύσουμε χρειαζόμαστε πολύ χρόνο, επειδή προσωπικά πιστεύω πώς τα πάντα στην ζωή γίνονται πολύ γρήγορα, τότε σημαίνει ή ότι δεν είμαστε έτοιμοι να το κάνουμε ή ότι κινούμαστε σε λάθος δρόμο, σε λάθος μονοπάτι.

Έτσι λοιπόν η πρώτη ερώτηση που κάνω είναι η εξής:

“Ποια είναι η γνώμη που έχεις για τον εαυτό σου;”

“Εγώ τον εαυτό μου τον αγαπάω.”

“Α, τον αγαπάς ε;”

“Ναι”

“Αλλά οι άλλοι δεν σε αγαπάνε;”

“Όχι”

“Και δεν σε υπολογίζουν;”

“Ούτε”

“Κι εσύ υπολογίζεις τον εαυτό σου;”

“Ναι”

“Χμ, δεν γίνεται αυτό” λέω από μέσα μου

Αγαπάς τον εαυτό σου;

Πριν από μερικές ώρες πριν ξεκινήσω αυτό το video μιλούσα με μια γυναίκα που έρχεται και έχει χωρίσει με τον άνδρα της, είναι χάλια, είναι στα πατώματα, πριν από μερικούς μήνες είχε πάρει και φαρμακευτική αγωγή από έναν ειδικό και μου λέει “Δεν θέλω την ζωή μου. Δεν μπορώ. Δεν κάνω. Δεν ράνω. Έχω τρία παιδιά” κλπ.

Και της λέω:

“Αγαπάς τον εαυτό σου;”

“Ναι τον αγαπώ τον εαυτό μου”

“Α, πολύ ωραία”

Δεν τρώει… Καπνίζει… Δεν κοιμάται…

Εδώ να βάλω μια παρένθεση και να πω ότι το πιο σημαντικό πράγμα για να αλλάξουμε και να πετύχουμε ότι θέλουμε στην ζωή μας είναι η επίγνωση. Είναι να είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας. Αν δεν είμαι ειλικρινής με τον εαυτό μου και δεν ξέρω που να εστιάσω, τι να κοιτάξω, τι να αλλάξω, αντικειμενικά τα πράγματα γίνονται αρκετά δύσκολα.

Έτσι λοιπόν είχε την εντύπωση ότι αγαπά τον εαυτό της. Δηλαδή η ζωή της και η ευτυχία της την καθόριζε τι; Ένας άντρας. Ο άντρας της βέβαια που είχαν μαζί τρία παιδιά αλλά καταλαβαίνεις τι θέλω να πω.. Στο τέλος της ημέρας δεν μπορείς να καταστρέψεις όλη σου την ζωή και την ζωή τριών παιδιών γιατί ένας άντρας δεν θέλει να γυρίσει πίσω ή μια γυναίκα. Λογικό δεν είναι;

Αγαπάς πραγματικά τον εαυτό σου;

Έτσι λοιπόν άρχισα να μπαίνω σε μια άλλη διαδικασία. Της λέω “Θέλεις να δούμε αν πραγματικά αγαπάς τον εαυτό σου;” και μου λέει “Βεβαίως και θέλω. Εγώ είμαι σίγουρη”.

“Α, ωραία.”

Έχουμε κάποια εργαλεία εδώ πέρα. Χρησιμοποιούμε την ραδιαισθησία, χρησιμοποιούμε το σώμα, χρησιμοποιούμε διάφορα εργαλεία, μέσα από τα οποία πραγματικά μπορούμε να δούμε τι πιστεύουμε, και όχι τι νομίζουμε ότι πιστεύουμε. Γιατί αν θέλεις η “κακή χρήση” της προσωπικής ανάπτυξης έχει κάνει το εξής: Σε ένα πολύ επιφανειακό επίπεδο λέμε “Αγαπώ τον εαυτό μου”, “Πιστεύω σε εμένα” κλπ αλλά από μέσα μας είμαστε άδειοι. Σαν τάφοι είμαστε. Έξω είναι μάρμαρο, γυαλίζουν όλα τέλεια και μέσα μας είμαστε.. βρωμάει. Θέλει πολύ προσοχή.

Όταν λοιπόν συνειδητοποίησε ότι δεν αγαπάει τον εαυτό της, τότε άρχισε να συνειδητοποιεί και τις συμπεριφορές της και τα αποτελέσματα που παρήγαγαν οι συμπεριφορές της. Και όταν το άλλαξε μέσα από την διαδικασία που ακολουθήσαμε μετά φαντάσου.. Άλλαξε το συναίσθημα της, άλλαξε η συμπεριφορά της, άλλαξε το αποτέλεσμα της.

Γίνε «κουφός»

Γιατί στο λέω όλο αυτό; Μην ασχολείσαι με τους άλλους. Μην ασχολείσαι τι λένε. Γίνε κουφός. Μόνο γι’ αυτή την περίσταση, όχι γενικά. Μην ασχολείσαι. Το μόνο με το οποίο πρέπει να ασχοληθείς είναι να ανοίξεις τα αυτιά σου στο τι πραγματικά πιστεύεις εσύ για εσένα.

Έτσι λοιπόν αυτό που σε προκαλώ να κάνεις είναι να έχεις μια ειλικρινή συζήτηση με τον εαυτό σου αλλά όχι έτσι στο πόδι.. Γιατί θα είναι απόδειξη αυτό το πράγμα. Το πώς θα ασχοληθείς με εσένα θα είναι απόδειξη για το τι πραγματικά θέλεις να κάνεις και πόσο θέλεις να το κάνεις.

Αφιέρωσε χρόνο στον εαυτό σου

Αφιέρωσε χρόνο στον εαυτό σου, πήγαινε τον βόλτα, πήγαινε τον εκδρομή, κάτσε ένα βράδυ μόνος σου, κάνε ένα μπανάκι, χαλάρωσε, οτιδήποτε και γράψε ακριβώς τι γνώμη έχεις για τον εαυτό σου. Τι πιστεύεις ότι είσαι; Τι πιστεύεις ότι δεν είσαι;

Και μετά τι θέλω να κάνεις; Θέλω να καταγράψεις τα αποτελέσματα, την ζωή που έχεις, πως είναι αυτή την στιγμή η ζωή σου. Και σύγκρινε τα. Θα παρατηρήσεις, εάν ήσουν ειλικρινής με τον εαυτό σου, ότι η ζωή που έχεις είναι καθρέφτης της γνώμης που έχεις για τον εαυτό σου. Οι σχέσεις που έχεις με τους άλλους ανθρώπους είναι καθρέφτης της γνώμης που έχεις για τον εαυτό σου. Αν αυτά τα δύο δεν είναι ίδια τότε κατά πάσα πιθανότητα δεν ξέρεις ποια είναι η πραγματική γνώμη για τον εαυτό σου. Είναι εξαιρετικό.

Όταν λοιπόν πεις την αλήθεια, δεις την αλήθεια και συνειδητοποιήσεις την αλήθεια τότε όλα μπορούν να αλλάξουν πολύ εύκολα.

Να Αγαπάς τον Εαυτό σου, να Ζεις με Πάθος και να απολαμβάνεις την κάθε στιγμή.

Πηγή

Ψυχολογία

Θανατική Ποινή! Σωφρονισμός ή Λύτρωση;

Ο άνθρωπος αναζητά την λύτρωση στη ζωή του. Η θανατική ποινή για ορισμένους αποτελεί την λύτρωση που ψάχνουν, ενώ για άλλους πρόκειται για το πιο βάναυσο πράγμα που μπορεί να αποφασίσει-εκτελέσει ένας άνθρωπος για έναν άλλο άνθρωπο.

Θανατική ποινή είναι η ποινή που επιβάλλεται σε έναν εγκληματία από τις αρχές ενός κράτους, και έχει να κάνει με την αφαίρεση της ζωής αυτού. Είναι η αυστηρότερη ποινή που μπορεί να επιβληθεί, και συχνά ονομάζεται “η εσχάτη των ποινών”. Στην Ελλάδα, η θανατική ποινή καταργήθηκε το Δεκέμβριο του 1993, κάτι που επιβεβαιώθηκε και στη συνταγματική αναθεώρηση του 2001, με το άρθρο 7 παρ.2: «Θανατική ποινή δεν επιβάλλεται εκτός από τις περιπτώσεις που προβλέπονται στο νόμο για κακουργήματα τα οποία τελούνται σε καιρό πολέμου και σχετίζονται με αυτόν». Παρ’ όλο που όλα τα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης την έχουν πλέον καταργήσει, η θανατική ποινή συνεχίζει να εφαρμόζεται σε χώρες όπως οι ΗΠΑ, η Κίνα και πολλά κράτη του Μουσουλμανικού κόσμου. Αξίζει, λοιπόν, να εξετάσουμε τις απόψεις που έχουν υποστηριχθεί υπέρ και κατά της θανατικής ποινής ως μέσω τιμωρίας του εγκληματήσαντα.

ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΘΑΝΑΤΙΚΗΣ ΠΟΙΝΗΣ:

• Η θανατική ποινή έχει, κατά μία άποψη, εκφοβιστική και προληπτική δύναμη καθώς ο φόβος της ποινής του θανάτου αποθαρρύνει τον εγκληματία από την τέλεση εγκλήματος. Υπό αυτή την έννοια δρα προληπτικά, αφού αποτρέπει τη διάπραξη εγκλημάτων με επαπειλούμενη ποινή τη θανατική.

• Η ισόβια κάθειρξη (που είναι 20 χρόνια) που απειλεί σήμερα τα βαρύτερα των εγκλημάτων δεν εγγυάται ότι ο δράστης δεν θα ξαναπροβεί στην τέλεση του ίδιου εγκλήματος. Συχνά η ισόβια κάθειρξη μετατρέπεται ή εξαγοράζεται, με αποτέλεσμα ο δράστης μέσα σε λίγα χρόνια να είναι πάλι ελεύθερος και σε μεγάλο βαθμό να παραμένει ατιμώρητος.

• Η δικαίωση της οικογένειας του θύματος, επέρχεται μόνο με τη θανάτωση του δράστη. Κυρίως σε περιπτώσεις δολοφονιών, πέρα από την τιμωρία του δράστη, ένα σημαντικό ζήτημα που προκύπτει είναι η δικαίωση των συγγενών και του άμεσου οικογενειακού περιβάλλοντος του θύματος οι οποίοι είναι πολύ πιθανόν να ζητούν εκδίκηση.

• Η ισάξια ανταπόδοση είναι η μόνη που αρμόζει σε άτομα που έχουν αφαιρέσει κάποια ανθρώπινη ζωή αλλά και σε περιπτώσεις εγκλημάτων που πλήττουν βάναυσα την ανθρώπινη ζωή και αξιοπρέπεια, όπως είναι βασανισμοί, βιασμοί, παιδεραστία.

• Σήμερα οι τεχνικές εξιχνίασης ενός εγκλήματος (DNA tests κλπ) είναι πολύ αξιόπιστες και έχουν πολύ μικρή πιθανότητα λανθασμένης εκτίμησης.

• Η θανατική ποινή, με την προϋπόθεση ότι αυτή γίνεται άμεσα, δεν επιβαρύνει το κράτος οικονομικά.

• Με άλλα λόγια, είναι ελάχιστες οι πιθανότητες να καταδικαστεί κάποιος για ένα έγκλημα το οποίο δεν διέπραξε.

ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΘΑΝΑΤΙΚΗΣ ΠΟΙΝΗΣ:

• Η θανατική ποινή δεν προλαμβάνει κανένα έγκλημα. Τα εγκλήματα που επαπειλούν θανατική ποινή ως τιμωρία είναι ιδιαιτέρως ειδεχθή και οι άνθρωποι που τα πράττουν είναι συνήθως καθ’ έξιν εγκληματίες ή ψυχροί και φανατισμένοι δολοφόνοι, οι οποίοι αδιαφορούν για την πιθανότητα σύλληψης και τιμωρίας τους. Άλλωστε και στατιστικές πολλών χωρών έδειξαν ότι μετά την κατάργηση της θανατικής ποινής δεν αυξήθηκαν τα κακουργήματα. Συνεπώς, η αύξηση ή μείωση της πιθανότητας επιβολής θανατικής ποινής δεν επηρεάζει τους δράστες βαριών εγκλημάτων.

• Η θανατική ποινή με το βάναυσο και απάνθρωπο χαρακτήρα της προκαλεί το κοινό αίσθημα, φανατίζει και εξάπτει το μίσος διχάζοντας την κοινωνία. Γενικά η χαλαρότητα ή η υπερβολική αυστηρότητα στην επιβολή ποινών μπορεί να λειτουργήσει αποσταθεροποιητικά για την κοινωνία, επιφέροντας αναταραχές, συγκρούσεις και αναρχία.

• Βασικότερο καθήκον και πρωταρχική υποχρέωση της πολιτείας αποτελεί ο σεβασμός και η προστασία της ανθρώπινης ζωής και της αξίας της προσωπικότητας του κάθε ανθρώπου. Ο εγκληματίας παρ’ όλη την παραβατική συμπεριφορά του, δεν πρέπει να στερείται την ανθρώπινη ιδιότητά του. Σε κάθε δημοκρατικό καθεστώς η ανθρώπινη ζωή οφείλει να προστατεύεται απόλυτα χωρίς να εξαρτάται από καμία παράμετρο. Μόνον σε αυταρχικά και ολοκληρωτικά καθεστώτα συναντάται το φαινόμενο της περιφρόνησης της ανθρώπινης αξίας σε άτομα που εγκλημάτησαν.

• Το σωφρονιστικό σύστημα δεν πρέπει να αποβλέπει στην εκδίκηση αλλά στο σωφρονισμό και τη μετάνοια του δράστη. Η τιμωρία πρέπει να στοχεύει στην διόρθωση, επανένταξη και επανακοινωνικοποίηση του εγκληματήσαντα. Η θανατική ποινή ακυρώνει τη βασική αυτή λειτουργία του σωφρονιστικού συστήματος και εξαλείφει κάθε πιθανότητα μετάνοιας και μεταμέλειας από τον δράστη.

• Η θανατική ποινή είναι μη αναστρέψιμη σε περίπτωση δικαστικής πλάνης. Παρά την πρόοδο της εγκληματολογίας και της βιοϊατρικής στην εξιχνίαση εγκλημάτων, με κυριότερη τη μέθοδο ανάλυσης DNA, η οποία εγγυάται υψηλά ποσοστά ακρίβειας, δεν λίγες οι περιπτώσεις που αυτές αποδεικνύονται λανθασμένες και οδηγούν στην καταδίκη λάθος ανθρώπων. Ανάλογη είναι και η περίπτωση όταν υπάρχουν ελαφρυντικά υπέρ του δράστη τα οποία δεν μπορούν να αποδειχθούν και αποδεικνύονται σε χρόνο μεταγενέστερο της εκτελέσεως.

• Το σύστημα «οφθαλμός αντί οφθαλμού» είναι αναχρονιστικό και δεν μπορεί να εφαρμόζεται στις σύγχρονες δημοκρατικές κοινωνίες. Δεν μπορεί η κοινωνία να εφαρμόζει ως ποινή την ίδια η εγκληματική πράξη για την οποία κατηγορεί και καταδικάζει το δράστη, καθώς έτσι δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος βίας.

Ο σκοπός της ποινής θα πρέπει να είναι η πρόληψη υπό δύο έννοιες: γενική πρόληψη του κακού, δηλαδή ν’ αποτρέψει πολλούς άλλους από το να θελήσουν ν’ αδικήσουν (σωφρονισμός) και ειδική πρόληψη, ν’ αποτρέψει, δηλαδή, το συγκεκριμένο άτομο από το να ξαναεγκληματήσει. Η ποινή που θα επιβληθεί στο δράστη είναι αναγκαίο να έχει έναν εξαγνιστικό χαρακτήρα κι όχι να φορτίζεται με το στοιχείο της εκδίκησης, γιατί τότε πια η τιμωρία παύει να είναι ποινή…

Από την Όλγα-Ειρήνη Πάλλα, Δικηγόρος,

απόφοιτος Νομικής Α.Π.Θ.,

Ψυχολογία

Υπάρχει Θετικό Στην Αναβλητικότητα;

Θα πω μια λέξη και πιστεύω ότι θα συνεννοηθούμε:

Αναβλητικότητα – Αναβλητικότητα – Αναβλητικότητα – Αναβλητικότητα

Είμαι σε σεμινάρια και ρωτώ “Πόσοι έχετε μια ιδέα και κάτι θέλετε να κάνετε στην ζωή σας;”.Σηκώνουν σχεδόν όλοι τα χέρια τους. “Πόσοι άνθρωποι την κάνατε;”.. Κανένα χέρι. Γιατί;

Οι περισσότεροι άνθρωποι θέλουν να φλερτάρουν, θέλουν να κάνουν πράγματα στην ζωή τους, να ζωγραφίσουν, να παίξουν, να διασκεδάσουν, να γνωρίσουν, να φλερτάρουν, να επικοινωνήσουν, να δημιουργήσουν, να.. να.. να.. αλλά μόνο ελάχιστοι φέρνουν αποτελέσματα.Γιατί;

Γιατί το 1% των ανθρώπων πετυχαίνει;

Υπάρχουν δύο λόγοι:

Πρώτον γιατί ελάχιστοι ξεκινούν και δεύτερον γιατί ελάχιστοι από τους ελάχιστους που ξεκινούν ολοκληρώνουν.

Άρα λοιπόν αυτό που λέμε ότι το 1% των ανθρώπων πετυχαίνει δεν είναι γιατί στους 100 που θα προσπαθήσουν ο ένας θα πετύχει. Είναι γιατί συνήθως λιγότερο από το 1% θα ξεκινήσει και θα ολοκληρώσει από αυτούς τους ανθρώπους που είχαν μια ιδέα.

Τι είναι όμως αυτό που σταματάει τους ανθρώπους;

“Είμαι αναβλητικός”. Ok.. Και τι είναι αναβλητικότητα;

Τις προάλλες ήμουν με ένα στέλεχος της Εθνικής Ασφαλιστικής και μου λέει “Έχω αναβλητικότητα”. Ok.. Ξέρεις τι αναρωτήθηκα εκείνη την στιγμή;

Αναρωτήθηκα τα παρακάτω:

Αν είσαι αναβλητικός, πραγματικά αναβλητικός, γιατί η αναβλητικότητα σου δεν αναβάλλει τον να αναβάλλεις να κάνεις αυτό που πρέπει να κάνεις;
Γιατί λειτουργεί προς την μία κατεύθυνση και όχι προς την άλλη;
Τελικά μήπως δεν είσαι αναβλητικός;
Μήπως πίσω από την αναβλητικότητα κρύβεται κάτι άλλο;
Μήπως πίσω από την αναβλητικότητα που προφανώς κρύβεται κάτι άλλο βολεύεσαι;
Δεν έχεις λόγους; Δεν έχεις κίνητρα να κάνεις κάτι;
Μήπως θέλεις ασυνείδητα να χειραγωγείς τους άλλους ανθρώπους και να κάνουν αυτό που εσύ βαριέσαι να κάνεις;
Ή κάτι άλλο που ενδεχομένως δεν το έχω σκεφτεί;

Τι σημαίνει λοιπόν πραγματικά αναβλητικότητα;

Μήπως είναι ένα σημάδι ότι κάτι πρέπει να μάθεις για να ξεκινήσεις; Γιατί αν μου έλεγες αυτή την στιγμή πήγαινε οδήγησε ένα αεροπλάνο θα σου έλεγα “Δεν πάω να το κάνω”. Είμαι αναβλητικός; Όχι. Απλά έχω επίγνωση το τι μπορεί να με κρατήσει ζωντανό και τι όχι.

Άρα λοιπόν μήπως είναι ένα σημάδι ότι κάτι πρέπει να μάθεις, κάτι πρέπει να σκεφτείς, κάτι πρέπει να βελτιώσεις, πρέπει να εξελιχθείς για να κάνεις πράγματα;

Και που θέλω να καταλήξω; Πολλές φορές υπάρχουν καταστάσεις στις οποίες βάζουμε μια ταμπέλα και τελικά ο εγκέφαλος δεν ανταποκρίνεται στις καταστάσεις αλλά στην ταμπέλα που εμείς επιλέξαμε να βάλουμε σε αυτή την κατάσταση.

Εάν δεν ήσουν αναβλητικός τι άλλο θα μπορούσες να ήσουν;

Άρα λοιπόν εάν δεν ήσουν αναβλητικός τι άλλο θα μπορούσες να ήσουν; Αν δεν είχες αυτή την συμπεριφορά, να μην κάνεις αυτό που πρέπει να κάνεις αλλά να κάνεις αυτό που θέλεις να κάνεις τι άλλες επιλογές θα είχες να κάνεις; Και μόλις βάλεις αυτές τις επιλογές, τι σε εμποδίζει να τις εφαρμόζεις αυτές τις επιλογές; Και πήγαινε να δουλέψεις αυτό ακριβώς.

Και ξαφνικά θα σου έρθει εκείνη η ιδέα που θα σου αλλάξει την ζωή. Γιατί δεν χρειάζεται να προσπαθείς πολύ. Χρειάζεται να προσπαθείς με τον κατάλληλο τρόπο. Να θυμάσαι λοιπόν ότι οποιοδήποτε συναίσθημα, οποιαδήποτε κατάσταση, δεν είναι ούτε καλό ούτε κακό. Απλώς είναι μια μορφή ενέργειας και τελικά ο τρόπος που εσύ θα το διαχειριστείς θα το διαμορφώσουν σε καλό ή κακό.

Μάθε λοιπόν να διαχειρίζεσαι τις καταστάσεις.. Μάθε να διαχειρίζεσαι τα συναισθήματα σου.. Απομυθοποίησε αυτούς τους “δράκους” του στιλ “Α! Αυτό είναι κακό”, “Είναι θυμός”, “Είναι ενοχές”, “Είναι αναβλητικότητα” κλπ. Γιατί αυτό είναι που δημιουργεί το πρόβλημα και το εμπόδιο.. Ο μύθος. Το τι είναι κάτι, παρά αυτό που είναι από μόνο του.

Μην δημιουργείς φαντάσματα τα οποία δεν υπάρχουν.

Θυμάμαι παλιά, όταν ήμασταν παιδιά, μιλάγαμε και λέγαμε για ένα σπίτι ότι είναι στοιχειωμένο και ότι έχει φαντάσματα και δεν πηγαίναμε μέσα. Ήταν και χειμώνας και φυσούσε και ανοιγόκλειναν τα παράθυρα και λέγαμε “Οοοοο φαντάσματα”. Και δεν πήγαινε κανένας. Γιατί; Γιατί βλέπαμε φαντάσματα.

Μην δημιουργείς φαντάσματα τα οποία δεν υπάρχουν. Γιατί το μυαλό δεν ανταποκρίνεται σε αυτό που ισχύει. Ανταποκρίνεται σε αυτό που του λέω εγώ ότι ισχύει, ότι είναι πραγματικότητα.

Άρα λοιπόν εάν στο τέλος της ημέρας θυμάσαι ότι το μυαλό μας δεν είναι τίποτα άλλο από ένας υπολογιστής που εσύ τον προγραμματίζεις πώς να ανταποκρίνεται σε συγκεκριμένα ερεθίσματα όλη η ζωή σου θα αλλάξει. Γιατί τα πράγματα είναι απλά.

Να θυμάσαι ότι είσαι υπέροχος.. μοναδικός.

Να Αγαπάς τον Εαυτό σου και να Ζεις με Πάθος!

Πηγή