Όταν παίρνουμε τα αποτελέσματα από τον συνηθισμένο ετήσιο μικροβιολογικό έλεγχο το πρώτο μας μέλημα είναι να ελέγξουμε τις τιμές στην γενική αίματος και όχι άδικα καθώς είναι από τις πιο απλές αλλά πολύ σημαντικές εξετάσεις.

Γράφει η Νόπη Μιχαηλίδου , Διαιτολόγος – Διατροφολόγος, Έδεσσα

Ένα βασικό κομμάτι του παζλ που συνδέεται με τον αιματοκρίτη είναι ο σίδηρος χάρη στον οποίο παράγονται συγκεκριμένα κύτταρα του αίματος. Αυτό σημαίνει αυτόματα πως η έλλειψη του σιδήρου μπορεί να δημιουργήσει διαταραγμένες τιμές στη γενική αίματος.

Τι ονομάζουμε έλλειψη σιδήρου;

Υπάρχουν διαφορετικά είδη αναιμίας ανάλογα με την πηγή του προβλήματος. Η αναιμία από έλλειψη σιδήρου είναι η κατάσταση κατά την οποία δεν υπάρχει στο αίμα επάρκεια των ερυθρών κυττάρων. Τα κύτταρα αυτά περιέχουν την ουσία αιμογλοβίνη η οποία δρα ως μεταφορέας του οξυγόνου προς όλους τους ιστούς του σώματος. Χωρίς τις κατάλληλες ποσότητες σιδήρου το σώμα μας δεν μπορεί να παράγει αρκετή ποσότητα ερυθροκυττάρων και έτσι έχουμε συχνότερο αποτέλεσμα την κόπωση και το λαχάνιασμα.

Αιτίες εμφάνισης έλλειψης σιδήρου

Αν μέσω διατροφής προσλαμβάνεις πολύ μικρές ποσότητες σιδήρου ή ακόμη και αν έχεις κάποια απώλεια σιδήρου, δεν μπορεί να γίνει σύνθεση αιμογλοβίνης. Οι πιο συχνές αιτίες εμφάνισης έλλειψης είναι:

• Απώλεια αίματος: Οι γυναίκες παρουσιάζουν πιο συχνά έλλειψη λόγω απώλειας αίματος κατά την έμμηνο ρύση. Επίσης σε καταστάσεις όπως είναι το πεπτικό έλκος, η διαφραγματοκήλη, πολύποδες ή καρκίνος του όρθου συνυπάρχει χρόνια, σταδιακή απώλειας αίματος που προκαλεί αναιμία από έλλειψη σιδήρου. Μια άλλη αιτία απώλειας αίματος από το γαστρεντερικό σύστημα θα μπορούσε να είναι και η συστηματική χρήση μη συνταγογραφούμενων αναλγητικών φαρμάκων (κυρίως ασπιρίνη).
• Μειωμένη πρόσληψη σιδήρου από τη διατροφή
• Ανικανότητα απορρόφησης σιδήρου: Ο σίδηρος υπό φυσιολογικές συνθήκες απορροφάται από το λεπτό έντερο. Διαταραχές του λεπτού εντέρου όπως είναι η κοιλιοκάκη κατά την οποία υπάρχει δυσκολία απορρόφησης θρεπτικών συστατικών από το έντερο, συχνά οδηγούν σε έλλειψη. Επίσης έλλειψη πιθανόν να εμφανιστεί σε περιπτώσεις που μέρος του εντέρου έχει παρακαμφθεί ή αφαιρεθεί.
• Εγκυμοσύνη: Χωρίς κάποιο συμπλήρωμα σιδήρου κατά την περίοδο της εγκυμοσύνης οι γυναίκες εμφανίζουν έλλειψη καθώς ο σίδηρος αποθηκεύεται για να βοηθήσει στην ανάπτυξη του εμβρύου.
• Δρομείς μεγάλων αποστάσεων
• Αιμοδότες

– Advertisement –

Πώς γίνεται η διάγνωση;

Όπως όλες οι ελλείψεις μικροθρεπτικών ανευρίσκονται από εξέταση αίματος, έτσι και στην έλλειψη σιδήρου για την επιβεβαίωση της ανεπάρκειας χρειάζεται αιματολογικός έλεγχος. Ο έλεγχος αυτός θα πρέπει να ανιχνεύει τα εξής:

• Αιμογλοβίνη (Hb) αιματοκρίτη (Hct)-Γενική εξέταση αίματος
• Μέσος κυτταρικός όγκος αίματος (MCV)-Γενική εξέταση αίματος
• Φερριτίνη
• Σίδηρος (Fe)
• Ολική ικανότητα δέσμευσης σιδήρου (TIBC)

Υπάρχουν όμως ορισμένες περιπτώσεις που ο ιατρός με απλό συμπλήρωμα δεν καταφέρνει να επαναφέρει τον σίδηρο στα φυσιολογικά επίπεδα με αποτέλεσμα να δώσει στον ασθενή επιπλέον εξετάσεις όπως είναι:

• Εξέταση αίματος στα κόπρανα
• Ανίχνευση ανωμαλιών στο γαστρεντερικό σύστημα ενδοσκοπικά: α) Εξέταση με ειδική κάμερα στο στομάχι, οισοφάγο, παχύ έντερο, β) εντεροσκόπηση με κάψουλα (κατάποση μικρής κάψουλας-κάμερας που τραβάει εικόνες εντός του γαστρεντερικού σωλήνα), γ) χορήγηση βαρίου, δ) βιοψία μικρού τμήματος του εντέρου
• Ανίχνευση ούρων για αιμογλοβίνη
• Σε γυναίκες με αυξημένη απώλεια αίματος κατά την έμμηνο ρύση προτείνεται υπέρηχος ή/και βιοψία μήτρας.

Μερικές φορές παρατηρείται δυσκολία στην ανεύρεση της ύπαρξης ανεπάρκειας σιδήρου καθώς μπορεί να συνυπάρχει άλλου είδους αναιμία. Η αναιμία αυτή μπορεί να είναι κληρονομική όπως είναι η θαλασσαιμία ή αλλιώς γνωστή σε όλους μας Μεσογειακή αναιμία είτε η δρεπανοκυτταρική αναιμία.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΑ : Εξετάσεις αίματος για αθλητές: Tι μας δείχνουν;

Ποια τα συμπτώματα από την έλλειψη σιδήρου;

Υπάρχουν φορές που η έλλειψη σιδήρου μπορεί να μην γίνει αντιληπτή λόγω ήπιων ή και απουσίας συμπτωμάτων. Όσο όμως η έλλειψη μεγαλώνει τόσο πιο πιθανό είναι να εμφανιστούν ορισμένα συμπτώματα. Τα πιο συχνά εμφανιζόμενα της έλλειψης σιδήρου είναι:

• Κόπωση
• Αδυναμία
• Εύκολο λαχάνιασμα της αναπνοής
• Πονοκέφαλος, ζαλάδα
• Πόνος στο στήθος ή/και πιο δυνατοί παλμοί
• Κρύα άκρα (χέρια-πόδια)
• Τρέμουλο
• Εύθραυστα νύχια
• Χλωμό δέρμα
• Ασυνήθιστη όρεξη για μη θρεπτικές ουσίες (πάγο, χώμα)
• Μειωμένη όρεξη κυρίως στα βρέφη και στα παιδιά

Φαρμακευτικοί τρόποι αντιμετώπισης της έλλειψης σιδήρου

Η ανεπάρκεια σιδήρου τις περισσότερες φορές μπορεί να διορθωθεί με ένα συμπλήρωμα που θα σας παρέχει ο θεράποντα ιατρός. Βέβαια, ορισμένες φορές μπορεί να χρειαστεί εναλλακτική θεραπεία αν υπάρχει υποψία για εσωτερική αιμορραγία (ενδοφλέβια, μετάγγιση αίματος)

Οι περισσότεροι που παρουσιάζουν ανεπάρκεια χρειάζονται 150-200mg σιδήρου την ημέρα δηλαδή 2-5mg σιδήρου ανά κιλό σωματικού βάρους. Αυτό που πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή είναι όταν ο ασθενής παίρνει ταμπλέτες σιδήρου και παράλληλα αντιόξινο (χάπι για το στομάχι), θα πρέπει να περάσουν τουλάχιστον δύο ώρες πριν ή τέσσερις ώρες μετά το αντιόξινο. Επίσης, ο σίδηρος θα έχει καλύτερη απορρόφηση με συγχορήγηση βιταμίνης C (συντείνεται 250mg βιταμίνη C). Πιθανές παρενέργειες από τη λήψη ταμπλετών είναι δυσφορία, ναυτία, διάρροια, εμετός και δυσκοιλιότητα.

Διατροφικοί τρόποι αντιμετώπισης έλλειψης σιδήρου

Ακόμη και αν διευκρινιστεί το είδος της αναιμίας καλό θα ήταν ο ασθενής να προσλαμβάνει απο την διατροφή του σε καθημερινή βάση ποσότητες σιδήρου που θα καλύπτουν τις ημερήσιες ανάγκες του. Οι τροφές που είναι υψηλές σε σίδηρο είναι:

• Κρέας: μοσχάρι, χοιρινό, αρνί, κυρίως όργανα ζώων όπως είναι το συκώτι (προσοχή στην υπερκατανάλωση σε περιπτώσεις ουρικής αρθρίτιδας)
• Πουλερικά: κοτόπουλο, γαλοπούλα, πάπια
• Κρόκος αβγού
• Ψάρια/θαλασσινά: οστρακοειδή, σαρδέλα, γαύρος, σολομός
• Πράσινα φυλλώδη τμήματα λαχανικών: μπρόκολο, Κέιλ, πράσινα γογγύλια, λαχανίδες
• Όσπρια: φασόλια, γίγαντες και φασόλια μαυρομάτικα
• Εμπλουτισμένα σιτηρά/ολικής: ζυμαρικά, ρύζι, βρώμη και δημητριακά
• Αποξηραμένα φρούτα: σταφίδες, βερίκοκα, δαμάσκηνα
• Ξηροί καρποί: αμύγδαλα, Βραζιλιάνικα φιστίκια

Ποιοι παράγοντες συμβάλλουν στην καλή αλλά και κακή απορρόφηση σιδήρου;

Αυτό που πρέπει να γνωρίζετε είναι ότι ο αιμικός σίδηρος, δηλαδή ο σίδηρος ζωικής προέλευσης, απορροφάται από τον οργανισμό σε ποσοστό 18% ενώ ο μη αιμικός σίδηρος, τρόφιμα φυτικής προέλευσης, 10%. Ωστόσο ο συνδυασμός των δύο αυτών κατηγοριών τριπλασιάζει την απορρόφηση (πχ. φυλλώδη λαχανικά με κρέας). Άλλοι τρόποι για να αυξήσετε την απορρόφηση σιδήρου από τα λαχανικά είναι να τα βράσετε ή να καταναλώνετε τρόφιμα με βιταμίνη c  παράλληλα.

Παρόλα αυτά υπάρχουν τρόφιμα και ροφήματα που μειώνουν την ικανότητα του σώματος να απορροφήσει τον σίδηρο, αυτά είναι:

• Πρωτεΐνη σόγιας: σε συνδυασμό με φυτικής προέλευσης σιδηρούχο τρόφιμο.
• Τσάι, καφές και κρασί τα οποία περιέχουν τανίνες: δεσμεύουν τον σίδηρο και τον αποβάλλουν από το σώμα.
• Φυτικό οξύ και φυτικές ίνες που βρίσκονται στα ολικής τρόφιμα και στα όσπρια: καλαμπόκι, φασόλια, σίκαλη, βρώμη, αρακάς, καρύδια, αμύγδαλα, φιστίκια, σουσάμι, λιναρόσπορος, ηλιόσπορος. Μείωση φυτικού οξέος: μούλιασμα οσπρίων με λίγο χυμό λεμονιού, θέρμανση καρπών.
• Γαλακτοκομικά προϊόντα: δημιουργούν σύμπλοκο με τον σίδηρο και τον αποβάλλουν.

Αυτό που πρέπει να κρατήσεις είναι πως η έλλειψη σιδήρου τις περισσότερες φορές θεραπεύεται εύκολα με τη χορήγηση συμπληρώματος από τον θεράποντα ιατρό καθώς και με τη συμβουλή του διατροφολόγου ώστε αφού διορθωθεί η ανεπάρκεια να μάθεις να τρέφεσαι ισορροπημένα για να μην υπάρξει μελλοντική έλλειψη.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΑ : Πώς να απορροφήσουμε σωστά το σίδηρο από τις φακές

Ακολούθησε το fmh.gr στο Google News, στο Twitter, στο Facebook στο Υoutube και στο Instagram

Νόπη Μιχαηλίδου , Διαιτολόγος – Διατροφολόγος, Έδεσσα

Βιβλιογραφία

Iron, 2014, Nutrient Reference Values for Australia and New Zealand, National Health and Medical Research Council, Australian Government.

Iron, 2019, MedlinePlus, National Institutes of Health US.

Iron-deficiency anemia, American Society of Hematology

Το ενδιαφέρον για την άσκηση σε νεαρά άτομα συνεχώς αυξάνεται. Οι προπονητές πρέπει να γνωρίζουν λεπτομερώς τις βασικές αρχές της φυσιολογικής ανάπτυξης ενός ατόμου. Η κατανόηση αυτών των αρχών αλλά και η εκτίμηση του πως αυτές επηρεάζουν τις προπονητικές προσαρμογές και επιδρούν στα αποτελέσματα των αντίστοιχων επιστημονικών ερευνών, είναι ουσιαστική για τη δημιουργία ενός ασφαλούς μεν και αποτελεσματικού δε προγράμματος άσκησης.

Εφηβεία

Με τον όρο εφηβεία εννοείται μια διακριτή αναπτυξιακή φάση εξαιτίας των ραγδαίων βιοσωματικών αλλαγών και των νέων εξελίξεων:

• ως προς τις νοητικές ικανότητες
• ως προς την σεξουαλικότητα.

Η εφηβεία εκφράζει τις αλλαγές σε φυσιολογικό & ορμονικό επίπεδο που εμφανίζονται στα κορίτσια σε ηλικία 10-11 ετών περίπου και στα αγόρια 11-12 ετών περίπου. Στα κορίτσια η εφηβεία ολοκληρώνεται σε ηλικία 15-17 ετών περίπου, ενώ στα αγόρια 16-17 ετών περίπου. Αφορά δηλαδή εκείνη τη χρονική περίοδο κατά την οποία αναπτύσσονται τα δευτερεύοντα χαρακτηριστικά φύλου και το παιδί περνά στην ενήλικη ζωή. Κατά τη διάρκεια της εφηβείας λοιπόν, συμβαίνουν αξιοσημείωτες αλλαγές τόσο στη σωματική σύνθεση όσο και στη σωματική απόδοση!

Άσκηση και εφηβική ηλικία

Οι ατομικές διαφορές στις φυσικές ικανότητες και στις προηγούμενες προπονητικές εμπειρίες είναι σημαντικές για τα παιδιά που ξεκινούν ένα πρόγραμμα άσκησης. Ένα 14χρονο κορίτσι με πρόωρη ωρίμανση μπορεί να νιώθει έτοιμο να συμμετέχει σε ένα άθλημα που απαιτεί σωματική δύναμη ενώ ένα αγόρι της ίδιας ηλικίας με αργή ωρίμανση, ενδεχομένως όχι. Συνεπώς, η εξατομίκευση παίζει και εδώ έναν καθοριστικό ρόλο.

Ανάπτυξη οστών & μυών

Καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν, η μυϊκή μάζα αυξάνεται σταδιακά. Κατά τη διάρκεια της εφηβείας, η παραγωγή τεστοστερόνης στα αγόρια αυξάνεται κατά 10 φορές (!), γεγονός που οδηγεί σε μεγάλη ανάπτυξη του μυϊκού ιστού. Στα κορίτσια, η αυξημένη παραγωγή οιστρογόνων, προκαλεί την αύξηση της εναπόθεσης λίπους, την ανάπτυξη του στήθους, και τη διεύρυνση των ισχίων.

Ο ρυθμός ωστόσο της ανάπτυξης των μυών στα κορίτσια, ενώ αυξάνεται στην εφηβική ηλικία, είναι μικρότερος συγκριτικά με τα αγόρια, πράγμα το οποίο οφείλεται στις ορμονικές διαφορές. Πάντως σε όλη τη διάρκεια αυτού του σταδίου, υπάρχει μυϊκή υπερτροφία, η οποία κάλλιστα μπορεί να επωφεληθεί περαιτέρω από την ενασχόληση με την άσκηση και ιδίως με εκείνο το είδος της άσκησης που απαιτεί ανάπτυξη των διαφόρων μορφών δύναμης.

Ένας συνηθισμένος μύθος γύρω από την προπόνηση στην παιδική και εφηβική ηλικία, είναι ότι μπορεί να εμποδίσει την ανάπτυξη του ύψους. Η άσκηση κατά την οποία:

• χρησιμοποιεί πολλές μυϊκές ομάδες
• έχει κινήσεις που οδηγούν τις δυνάμεις που παράγονται να περνούν μέσα από τη σπονδυλική στήλη και τα ισχία
• έχει κινήσεις που φορτίζουν τις περιοχές-στόχους με συμπιεστικές & εφελκυστικές δυνάμεις (εικόνα εφελκυσμού)
• έχει άλματα
• έχει διαφορετικά επίπεδα και άξονες φόρτισης των οστών
• απαιτεί δύναμη

Η άσκηση ενισχύει το ανώτατο πιθανό επίπεδο της οστικής μάζας των παιδιών & εφήβων! Η προπόνηση μάλιστα, όταν συνδυάζεται με μια διατροφή υψηλή σε ασβέστιο, αποδεδειγμένα αυξάνει την εναπόθεση μεταλλικών αλάτων στα οστά των εφήβων. Αυτό, είναι ιδιαίτερα σημαντικό για την υπόλοιπη ζωή, καθώς οι νεαρές γυναίκες που δεν ασκούνται συστηματικά έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα εμφάνισης οστεοπόρωσης αργότερα. Η οστεοπόρωση χαρακτηρίζεται από χαμηλά επίπεδα οστικής πυκνότητας και αυξημένη πιθανότητα κατάγματος.

Σημεία προσοχής  

Κατά τη διάρκεια του μέγιστου ρυθμού αύξησης του ύψους (Peak High Velocity) πρέπει να υπάρχει μεγάλη προσοχή στο ασκησιολόγιο από τους προπονητές. Συνήθως εμφανίζεται μεταξύ των 12 και 14 ετών και σε αυτή τη φάση ορισμένοι φυσιολογικοί παράγοντες όπως η σχετική αδυναμία των οστών, οι μυϊκές ανισορροπίες μεταξύ των καμπτήρων και των εκτινόντων μυών γύρω από τις αρθρώσεις και η σχετική συρρίκνωση του μυοτενόντιου συνόλου στα συνεχώς αναπτυσσόμενα οστά αποτελούν παράγοντες κινδύνου τραυματισμού στα παιδιά.

Έτσι, ο προπονητής σε αυτή τη φάση, πρέπει να αντιληφθεί αυτά τα συμπτώματα και να τροποποιήσει ενδεχομένως κάποιες παραμέτρους της προπόνησης ώστε να ενισχυθεί η ευλυγισία, να διορθωθούν οι μυϊκές ανισορροπίες ή να μειωθεί ο όγκος και η ένταση της προπόνησης.

Σε παιδιά και εφήβους που δεν ασχολούνται με οστεογενή αθλήματα (χωρίς συμπιεστικές φορτίσεις) όπως είναι η κολύμβηση, συστήνεται η ταυτόχρονη ενασχόληση με προπόνηση ενδυνάμωσης αλλά και με πλειομετρική προπόνηση. Η αύξηση παραγόντων επίδοσης από αυτές τις προπονήσεις, όπως η δύναμη και η ταχύτητα, θα τους αυξήσει την απόδοση στο άθλημά τους και συνάμα την αυτοπεποίθηση, ενώ θα μειώσει τον κίνδυνο χαμηλής οστικής πυκνότητας.

Επίλογος

Η άσκηση, εκτός των άλλων, απαλλάσει τα παιδιά από την παραμονή στο σπίτι και την ενασχόληση με μια οθόνη. Αυξάνεται αυτομάτως η κοινωνικοποίηση, οι γνωριμίες, η αυτοπεποίθηση και η σταδιακή ωρίμανση του ατόμου.  Η άσκηση είναι ένα μέσο για να γίνουμε καλύτεροι. Είτε μικροί, είτε ενήλικες, είτε μεγαλύτεροι. Ποτέ δεν είναι αργά. Συνάμα όμως, ποτέ δεν είναι και νωρίς!

ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΑ : Ποιο άθλημα ταιριάζει στο παιδί μου;

Ακολούθησε το fmh.gr στο Google News, στο Twitter, στο Facebook στο Υoutube και στο Instagram

Παύλος Κοθωνίδης, Γυμναστής, Καβάλα

Βιβλιογραφία:

Baechle, T.R. & Earle, R. (2009).  Βασικές Αρχές της προπόνησης με Αντίσταση. Αθήνα. Πασχαλίδης.

American Academy of Pediatrics. Strength training, weight and power lifting, and bodybuilding by children and adolescents. Pe-diatrics 86:801-803. 1990.

Blanksby, B., and J. Gregor. Anthropometric strength and physiological changes in male and female swimmers with progressive resistance training. Aust.J.Sport.Sci. 1:3-6. 1981.

Μια από τις πιο δημοφιλείς επεμβάσεις παγκοσμίως της πλαστικής χειρουργικής είναι η αυξητική  των μαστών.

Αφορά περιπτώσεις στις οποίες οι μαστοί είναι μικροί(υποπλαστικοί), δύσμορφοι, ασύμμετροι ή έχουν υποστεί τις φυσιολογικές φθορές του χρόνου, της εγκυμοσύνης και του θηλασμού.

Διαχρονικά ένα πλούσιο και στητό στήθος αποτελεί ένδειξη νεότητας, θηλυκότητας ενισχύοντας την αυτοπεποίθηση.

Για την αυξητική μαστού χρησιμοποιούμε κυρίως ενθέματα σιλικόνης νέας γενιάς, τα οποία είναι απολύτως ασφαλή, δημιουργούν στατιστικά λιγότερες αντιδράσεις(δημιουργία κάψας), δεν επηρεάζουν τον θηλασμό ή την διενέργεια μαστογραφίας και δεν προκαλούν –επιστημονικά αποδεδειγμένα- κακοήθεια ή αυτοάνοσα νοσήματα.

Επιπλέον είναι δυνατή η μεταφορά λίπους από άλλο σημείο του σώματος στο μαστό για την μικρή αύξησή του προκειμένου να διορθώσουμε τυχόν μικροατέλειες.

Τελευταία ο συνδυασμός ενθέματος και λίπους μας δίνει την δυνατότητα να σμιλέψουμε τον μαστό, δημιουργώντας κυριολεκτικά ένα νέο μαστό.

Τα ενθέματα σιλικόνης τοποθετούνται είτε με μια τομή μήκους περίπου 4 εκ. στην υπομάστια πτυχή, είτε με τομή γύρω από την θηλή. Ανάλογα με το μέγεθος του υπάρχοντος μαστού τοποθετούνται είτε κάτω από τον μείζονα θωρακικό μυ, είτε κάτω από το δέρμα. Οι σύγχρονες τεχνικές τοποθέτησης θέτουν το ένθεμα είτε κάτω από την περιτονία ή σε ένα θα λέγαμε διπλό πλάνο(dual plane) κάτω από το μυ κατά το ήμισυ και κάτω από το δέρμα ταυτόχρονα. Αυτό μας δίνει και ένα πιο φυσικό αποτέλεσμα.

Σε μια αυξητική στήθους μεγάλη σημασία έχει ο προεγχειρητικός σχεδιασμός. Στον σχεδιασμό αυτόν λαμβάνουμε σοβαρά υπόψη τις επιθυμίες, την σωματική διάπλαση, ορίζουμε την θέση των ενθεμάτων ανάλογα με το μέγεθος του προυπάρχοντος μαστού(κάτω από το μυ ή κάτω από το δέρμα) και αποφασίζουμε για το σχήμα και το μέγεθος των ενθεμάτων.

Συνήθως το χειρουργείο διαρκεί 2 ώρες με γενική αναισθησία, ένας αθλητικός στηθόδεσμος είναι απαραίτητος για τις επόμενες 4-5 εβδομάδες και η γυμναστική επιτρέπεται μετά από 4 εβδομάδες.

Το αποτέλεσμα είναι σίγουρα εμφανές από την πρώτη στιγμή όμως  τελικό αποτέλεσμα μπορούμε να πούμε ότι έχουμε σε 3 μήνες, όταν υποχωρήσουν πλήρως τα οιδήματα και ο μαστός αποκτήσει μια πιο φυσική θέση. 

Για τα ενθέματα σιλικόνης νέας γενιάς θα τολμούσαμε να πούμε ότι η διάρκειά τους είναι εφ΄όρου ζωής. Παρόλα αυτά το μεγάλο μέγεθος των ενθεμάτων υπόκειται γρηγορότερα στους νόμους της βαρύτητας. Οι μεγάλες αυξομειώσεις βάρους, εγκυμοσύνη και θηλασμός, είναι καταστάσεις που μπορεί να δημιουργήσουν την ανάγκη μιας δεύτερης επέμβασης διορθωτικής, είτε αλλαγής των ενθεμάτων, είτε ανόρθωσης(αφαίρεση μόνο δέρματος).

Με την αυξητική στήθους ο μαστός αποκτά όγκο, σχήμα, καλύτερο ντεκολτέ και ενδυναμώνεται η γυναικεία αυτοπεποίθηση.

Νικόλαος Μπέσκος
Πλαστικός Χειρουργός