Θέλω να σας απευθύνω ένα ερώτημα κρίσεως. Ακούτε τα παιδιά σας; Θα ήθελα το ερώτημα
αυτό να το θέσετε προσεκτικά στον εαυτό σας και να δώσετε μια ειλικρινή απάντηση.
Συμβαίνει πολύ συχνά να μην ακούμε τα παιδιά μας. Γιατί την ώρα που μας μιλάνε, εμείς
σκεφτόμαστε πώς θα τα στολίσουμε με όλα τα ανεπίτρεπτα κοσμητικά επίθετα και πώς θα τους
περάσουμε τις δικές μας θέσεις και αντιλήψεις. Βασικά αυτό που κάνουμε είναι να προσπαθούμε
να δημιουργήσουμε τα παιδιά μας πανομοιότυπα αντίγραφα του εαυτού μας πράγμα δυστυχώς
εγωιστικό. Γιατί ξεχνάμε ότι το κάθε παιδί, είναι μοναδικό πλάσμα πάνω στη γη και δε θα υπάρξει
όμοιο του;
Ένας άλλος λόγος που δεν ακούμε τα παιδιά μας είναι λόγο της έλλειψης εκ μέρους μας
της Συναισθηματικής Νοημοσύνης, της διαχείρισης των συναισθημάτων μας. Δεν μπορούμε να
αναγνωρίσουμε και να διαχειριστούμε τα δικά μας συναισθήματα, πόσο μάλλον να
συναισθανθούμε τα συναισθήματα των παιδιών μας και να διαγνώσουμε τα δικά τους χαρίσματα
και να τα βοηθήσουμε ως καλοί προπονητές τους να τα καλλιεργήσουν. Δεν ακούμε τα παιδιά μας
γι’ αυτό δε μας σέβονται και δε μας ακούνε και αυτά.
Σας παρουσιάζω έναν συνήθη διάλογο μητέρας – κόρης για να κατανοήσουμε γιατί τα
παιδιά μας δεν μας ακούνε.
Η μητέρα ανέθεσε στην κόρη, φεύγοντας για ψώνια από το σπίτι, να σκουπίσει και να
καθαρίσει το δωμάτιο της. Εκείνη το αμέλησε και το αποτέλεσμα ήταν, να έχει την ακόλουθη
εκρηκτική αντίδραση της μητέρας της: «Πόσες φορές σου το είπα πριν φύγω να καθαρίσεις το
δωμάτιο σου; Δεν το πιστεύω! Είσαι τεμπέλα και ανεπρόκοπη. Τι να περιμένει κανένας από
σένα;’»
Θέλω εσείς οι ίδιοι να απαντήσετε ειλικρινά, πώς μ’ αυτό τον τρόπο αντιμετώπισης αυτή η
μητέρα προήγαγε τις σχέσεις με το παιδί της και πώς το βοήθησε να γίνει πιο υπεύθυνο; Σας ερωτώ
πόσο θα σας άρεσε να σας μιλάει με τον ίδιο τρόπο ο σύζυγος σας; Γιατί πράγματα που δεν μας
αρέσουν, τα κάνουμε εμείς στους άλλους; Ποιος μας έδωσε αυτό το δικαίωμα; Ας παρουσιάσουμε
και ένα άλλο διάλογο πατέρα – γιού.
Ο πατέρας είναι στο σπίτι χαλαρώνοντας και παρακολουθώντας τηλεόραση. Έρχεται ο γιος
από το σχολείο ή το φροντιστήριο και βάζει δυνατά το στερεοφωνικό για να αποφορτιστεί λίγο.
Τότε ο πατέρας που του χάλασε η ησυχία του ξεσπά με φωνές στο γιο λέγοντας του: «Είσαι
αναίσθητος και ανάγωγος. Βλάκας είσαι και δεν καταλαβαίνεις ότι αυτή τη στιγμή χαλαρώνω και
θέλω ησυχία;»
Πόσο πρόθυμος να είναι ο γιός του να συνεργαστεί; Όλα τα μηνύματα που του μετέφερε ο
πατέρας του ήταν ταπεινωτικά και του έβαλαν αρκετές ταμπέλες. Ο πατέρας πρόσβαλλε το παιδί
του, το υποτίμησε με αυτές τις λέξεις. Του δημιούργησε ξεσπώντας βίαια τη διάθεση να
αντιδράσει. Φυσικό είναι με τον ίδιο τρόπο που του μίλησε ο πατέρας του να μιλήσει και ο γιος.
Πώς να τον σεβαστεί, αφού ο ίδιος ο πατέρας έχασε τον αυτοσεβασμό του; Δε θα ήταν καλύτερα να
μεταφέρουμε τα δικά μας αισθήματα στο παιδί φέρνοντας το στο «φιλότιμο»; Δεν θα ήταν πιο
σωστό να κάνουμε έκκληση στην νοημοσύνη του και στον καλό του χαρακτήρα και στην επιθυμία
του για συνεργασία;
Μπορούσε η μητέρα να πει: «Αγάπη μου γλυκειά, όταν χρειάζεται να σου ζητήσω τόσες
φορές να συγυρίσεις το δωμάτιο σου, νοιώθω στα αλήθεια απογοητευμένη γιατί φαίνεται ότι τα
λόγια μου δεν μετρούν» ή « νοιώθω αποθαρρυμένη γιατί εργάζομαι σκληρά να έχουμε ένα καθαρό
σπίτι».
Η μητέρα εδώ αντί να φορτώνει με κοσμητικά και ταμπέλες την κόρη απλά παίρνει την
ευθύνη των δικών της συναισθημάτων. Έτσι με αυτόν τον τρόπο ζητά από την κόρη να σεβαστεί
και να τη βοηθήσει να ξεπεράσει τα αισθήματα της απογοήτευσης. Λέγοντας αυτά στο παιδί σας να
προσέχετε πολύ τη γλώσσα του σώματος και τον τόνο της φωνής σας. Χρειάζεται ο τόνος να είναι
φιλικός, το πρόσωπο μας ήρεμο.
Σύμφωνα με το βιβλίο «Γονείς και έφηβοι: Από τις συγκρούσεις στη συνεργασία» των
Dickmeyer-Makkay (Εκδόσεις “Θυμάρι”) να χρησιμοποιείτε τις φράσεις «αισθάνομαι
απογοητευμένος», «είμαι προβληματισμένος» ή «ανησυχώ» γιατί αυτές οι φράσεις αναφέρονται
στα δικά σας συναισθήματα. Είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσετε ότι δεν είναι η πράξη που σας
ενοχλεί, αλλά οι συνέπειες που δημιουργούνται για σας. Για αυτό στέλνουμε το μήνυμα στο α’
πρόσωπο.

Περιγράφοντας τη συμπεριφορά που σας ενοχλεί βάζοντας το όταν.. μπροστά «Όταν βλέπω
το δωμάτιο σου ακατάστατο…»

Εκφράζουμε πώς νοιώθουμε για τη συνέπεια, που έχει για σας αυτή η συμπεριφορά
«Αισθάνομαι ανήσυχη».

Αναφέρουμε τη συνέπεια «….γιατί πρέπει να το καθαρίσω εγώ και δεν μου επιτρέπουν οι
δυνάμεις μου και ούτε με παίρνει η ώρα».
Διερωτηθήκατε ποτέ πώς με όλα αυτά τα βίαια ξεσπάσματα και τα άσχημα «κοσμητικά»,
που στολίζετε το παιδί σας ,του καταρρακώνετε την αυτοεκτίμηση; Του δημιουργείτε εσείς οι
ίδιοι την πεποίθηση της ανεπάρκειας και της ανικανότητας; Με τι ψυχικά εφόδια θα βγει έξω στη
ζωή αργότερα; Το πιο συχνό φαινόμενο είναι τα παιδιά που ακούν επανειλημμένως το «βλάκας»,
«άχρηστος», «ανίκανος» κ.τ.λ. να προσπαθήσουν στην πορεία να σας αποδείξουν ότι αυτό ακριβώς
είναι. Το πίστεψαν τόσες πολλές φορές που το άκουσαν και στη συνέχεια αφήνουν και οδηγούν τον
εαυτό τους στο να επαληθεύσουν τη γνώμη, που έχετε γι’ αυτά. Μη φορτώνετε στα παιδιά τα δικά
σας αρνητικά συναισθήματα και την ανεπαρκή γνώμη που έχετε για τον εαυτό σας.
Να πάμε λίγο πιο βαθιά. Ποιος γονιός που είναι ευχαριστημένος με τον εαυτό του από όλες
τις πλευρές, τα «έχει βρει» όπως λέμε με τον εαυτό του, θα μιλήσει με τέτοιο τρόπο στα παιδιά του;
Πάψτε να στήνετε το όπλο ενάντια στα παιδιά σας και να «πυροβολείτε» την
αυτοπεποίθηση τους και τη δημιουργικότητά τους. Ταπεινωθείτε λίγο και σκύψτε να τα
ακούσετε. Μη μιλάτε εσείς. Απλά θέτετε ερωτήσεις για το πώς αισθάνονται, πώς σκέφτονται και
ακούστε τα χωρίς να μιλάτε. Ακούστε τα για να μάθετε τους φόβους, τις δυσκολίες τους, τις
ανασφάλειες τους, τα όνειρα τους, τις επιδιώξεις τους. Πρόκειται για τα παιδιά σας, ό,τι
πολυτιμότερο έχετε στη ζωή σας.
Θα είναι πολύ λυπηρό να περάσουν τα χρόνια, το παιδί σας να φύγει από το σπίτι και να
είσθε δυο ξένοι. Και όχι μόνο αυτό, αλλά μεγαλώνοντας και συνειδητοποιώντας το παιδί ότι εσείς
είσθε «ο φονιάς» της αυτοεκτίμησης του και των «ονείρων του», να σας στήσει αυτό στον τοίχο με
το να σας αντιμετωπίσει με τον ίδιο τρόπο, σαν ‘Ξένο’. Πόσο ευχάριστο θα είναι αυτό για σας;
Ξεκινήστε σήμερα τη διαδικασία επικοινωνίας με τα παιδιά σας με χαρά. Στο χέρι σας είναι να
κερδίσετε στην τέχνη της επικοινωνίας.

Αλεξάνδρα Ευκαρπιδου

Εκπαιδευτικός- Life and parenting Coach

Σημαντικό ρόλο στη ψυχολογική θέση του παιδιού στην οικογένεια και στην διαμόρφωση της προσωπικότητας του παίζει και η σειρά γέννησης του μέσα στην οικογένεια, ο λεγόμενος οικογενειακός αστερισμός. Έχει σημασία αν το παιδί είναι πρωτότοκο, μεσαίο, μικρότερο ή είναι
μοναχοπαίδι.

Εκ των πραγμάτων η θέση αυτή της γέννησης του παιδιού μέσα στην οικογένεια έχει
εξαιρετική σημασία λόγω του ότι το παιδί μπαίνει σε μια διαδικασία να «καταστρώσει» μια
στρατηγική για να κερδίσει το ενδιαφέρον και την προσοχή των γονιών του. Αυτό επηρεάζει και
κατά ένα μεγάλο μέρος τη συμπεριφορά του. Για παράδειγμα, το πρώτο παιδί στην οικογένεια,
που συνήθισε να είναι το επίκεντρο της προσοχής όχι μόνο των γονέων του και των παππούδων του
ξαφνικά βρίσκεται σε «δεύτερη μοίρα», όταν έρχεται στον κόσμο το δεύτερο παιδί της οικογένειας.
Είναι λοιπόν αναμενόμενες κάποιες συμπεριφορές του τύπου να ζηλεύει το αδελφάκι του,
που το «εκθρόνισε» από το θρόνο του στην οικογένεια. Προσπαθεί με διάφορες ακόμα και
αρνητικές συμπεριφορές να τραβήξει πάλι ή να μονοπωλήσει το ενδιαφέρον και την προσοχή των
γονέων του.

Γίνεται άτακτο ή και εκνευριστικό πολλές φορές. Άλλες φορές πάλι, εξ αντιθέτου, δείχνει
απόλυτη συμμόρφωση στις επιθυμίες των γονέων του γιατί πιστεύει, ότι, αν είναι καλό παιδί, θα το
αγαπούν και θα το προσέχουν οι γονείς του. Έχει συμβεί κάποια πρωτότοκα να βρέχουν το κρεβάτι
τους το βράδυ, ή να δημιουργούν κάποια προβλήματα στην ομιλία για να τραβήξουν το ενδιαφέρον
των γονέων τους. Υπάρχουν βέβαια και τα συχνά φαινόμενα να τους αναθέτουν οι γονείς τη
φροντίδα των μικρότερων αδελφών οπότε γίνονται περισσότερο υπεύθυνα. Βέβαια τα πρωτότοκα
παιδιά βιώνουν και ένα είδος πίεσης από τους γονείς γιατί σε εκείνα βασίζουν τα όνειρα και τις
προσδοκίες τους από τη ζωή. Σε αυτό «βγάζουν» όλη την αγωνία τους και όλες τις παιδαγωγικές
τους γνώσεις επικρίνοντας το και απαιτώντας να τα καταφέρνει σε όλα καλά. Γενικά συνήθως τα
πρωτότοκα παιδιά αναπτύσσουν ηγετικές ικανότητες.

Το μεσαίο παιδί στην οικογένεια βρίσκεται μεταξύ του πρώτου, που έχει κάποια
περισσότερα δικαιώματα και οδηγεί τα υπόλοιπα παιδιά, ούτε όμως και τα ίδια προνόμια με το
μικρότερο. Συνήθως αισθάνονται ότι κρίνονται πιο αυστηρά από τους γονείς έναντι του
μικρότερου, που οι γονείς είναι σχεδόν πάντοτε πιο επιεικείς μαζί του. Αυτό το παιδί γίνεται εκ των
πραγμάτων πιο ευρηματικό στο πώς να κερδίσει την προσοχή των γονιών του. Στο δεύτερο παιδί
βέβαια οι γονείς έχουν χαλαρώσει κάπως σε θέματα διαπαιδαγώγησης γιατί έχουν αποκτήσει ήδη
εμπειρία από το πρώτο παιδί. Τα παιδιά αυτά γίνονται περισσότερο ευέλικτα και προσαρμοστικά
και πιο ικανά στις διαπραγματεύσεις και πιο κοινωνικά μια και κοιτούν να χειριστούν το
μεγαλύτερο, το μικρότερο αδερφό και τους γονείς τους.

Το μικρότερο παιδί της οικογένειας νιώθει ότι τα αδέλφια του είναι, ως μεγαλύτερα, πιο
ικανά από αυτό. Πιστεύει ότι επειδή είναι το μικρότερο δεν το παίρνουν στα σοβαρά και δεν το
ακούν. Ίσως παραμείνει το μωρό της οικογένειας, που περιμένει από τους άλλους να πάρουν της
ευθύνη του και επιδιώκει έξυπνα να το υπηρετούν. Εκμεταλλεύεται πολλές φορές την αδυναμία,
που του έχουν οι γονείς του ως Βενιαμίν της οικογένειας. Κερδίζει την προσοχή των άλλων μελών
της οικογένειας διασκεδάζοντας τους και παίζοντας τους. Καραδοκεί να δει σε ποιους τομείς το
μεγαλύτερο παιδί αποτυγχάνει, ώστε σε αυτούς αυτό να επιτύχει. Συνήθως τα μικρότερα παιδιά της
οικογένειας είναι χαριτωμένα παιδιά, με χιούμορ, επιμονή, λιγότερη υπευθυνότητα και
χαμηλότερες προσδοκίες στη ζωή. Εάν οι επιτυχίες των πρώτων παιδιών είναι εξαιρετικές συνήθως
αυτό «παραιτείται» των υψηλών προσδοκιών και επιτευγμάτων. Άλλοτε, αν έχουν παραχαϊδευτεί
γίνονται και επαναστάτες.

Τέλος, το μοναχοπαίδι περνάει όλη του την ζωή με ενήλικες, που έχουν πολύ περισσότερες
ικανότητες από αυτό. Έτσι έχει τα ανταγωνιστικά στοιχεία του μεγαλύτερου, αλλά και τα
συναισθήματα ανεπάρκειας και τις απαιτήσεις του μικρότερου. Τα παιδιά αυτά ως τα μοναδικά
παιδιά της οικογένειας γίνονται συνήθως παραχαϊδεμένα και βρίσκονται σχεδόν πάντοτε στο
επίκεντρο της προσοχής. Συνηθίζουν την παρέα των ενηλίκων και δυσκολεύονται στις σχέσεις με
τους συνομήλικους τους. Έχουν βέβαια πολλές φορές το αίσθημα της μοναξιάς. Αυτά τα παιδιά
έχουν αυτοπεποίθηση, υπευθυνότητα, είναι καλοί μαθητές και δίνουν βάση στη λεπτομέρεια.
Επειδή όμως μεγάλωσαν χωρίς αδέλφια δυσκολεύονται στο μοίρασμα και έχουν ελλειπή
συναίσθηση. Δεν μπορούν να καταλάβουν εύκολα τα συναισθήματα των άλλων και να μπουν στη
θέση τους. Ένα μέρος αυτών των παιδιών μένουν εξαρτημένα από τους γονείς τους και δεν
μπορούν εύκολα να ανοίξουν τα φτερά τους και να δημιουργήσουν τη δική τους ζωή και τα δικά
τους όνειρα.

Το σημαντικό ρόλο στην ομαλή ανάπτυξη όλων των παιδιών μέσα στην οικογένεια
ανεξάρτητα από τη σειρά γέννησης τους, τον έχουν οι γονείς. Οι γονείς είναι εκείνοι που μπορούν
να βοηθήσουν τα παιδιά τους στην ομαλή τους ανάπτυξη προσέχοντας μια βασική παιδαγωγική
αρχή, να εστιάζονται και να δίνουν έμφαση στα θετικά στοιχεία του κάθε παιδιού τους.
Να ανακαλύπτουν τις ικανότητες και τα ταλέντα του κάθε παιδιού και να δουλεύουν μαζί
στην ανάπτυξη και καλλιέργεια αυτών. Να προσέχουν να μιλούν για τη συμπεριφορά του παιδιού,
που δεν είναι σωστή χωρίς να του προσδίδουν χαρακτηρισμούς και χωρίς να τη συνδέουν με τη
συμπεριφορά των άλλων παιδιών. Να μην συγκρίνουν ποτέ το ένα παιδί με το άλλο και κυρίως να
μη κάνουν διακρίσεις στα παιδιά. Να δίνουν χρόνο και προσοχή στο κάθε παιδί χωριστά. Να τα
ακούν και να μαθαίνουν τις δυσκολίες, τους φόβους, τις ανασφάλειες, τις χαρές, τα όνειρα και τις
επιθυμίες τους. Να εκδηλώνουν την αγάπη τους σε όλα τα παιδιά, χωρίς να την εκδηλώνουν
περισσότερο σε κάποιο από όλα.

Οι γονείς είναι εκείνοι που θα δείξουν και θα διδάξουν την ενότητα της οικογένειας και το
πόσο σημαντικό είναι το κάθε μέλος της οικογένειας. Αυτοί θ’ εμφανίσουν την αγάπη μεταξύ των
αδελφών, θέτοντας σα βάση τη δική τους απροϋπόθετη αγάπη προς τη/το σύζυγο και προς όλα
εξίσου τα παιδιά. Ώστε τα παιδιά να δουν σωστά τον εαυτό τους και τις σχέσεις με τους γονείς τους
και τα αδέλφια τους γιατί από τις σχέσεις αυτές θα διαμορφώσουν και τις σχέσεις αργότερα με τους
γύρω τους, φίλους, συνεργάτες, σύντροφο και συγγενείς. Από την σχέση αυτή θα μάθουν να
παίρνουν τις σωστές αποφάσεις για τη ζωή τους και το μέλλον τους

Αλεξάνδρα Ευκαρπιδου

Εκπαιδευτικός- Life and parenting Coach

Πολλοί γονείς είναι μπροστά στο δίλημμα: 

Σε ποιες δραστηριότητες να στείλω το παιδί μου; 

Πάλι θα γκρινιάζει το παιδί όταν θα το πηγαίνω για μπάσκετ/ ζωγραφική/ χορό! 

Μήπως τελικά είναι σε λάθος δραστηριότητα το παιδί σας; 

Καλό είναι να θυμόμαστε πως δεν είναι όλα για όλους και όλοι για όλα. Επειδή ο Κωστάκης είναι πολύ καλός στο ποδόσφαιρο αυτό δεν σημαίνει πως ο Γιαννάκης θα μπορεί να σουτάρει με την ίδια επιτυχία!

Θα θέλατε να πάρετε μια κατεύθυνση για το ποια δραστηριότητα θα ταίριαζε περισσότερο στο δικό σας παιδί; 

Οι συστάσεις θα γίνουν με την βοήθεια της πλέον πολυαγαπημένης μας Γεωμετρίας της Ψυχής.

Για να υπολογίσετε τον αριθμό με τον οποίο θα δουλέψουμε προσθέστε την ΗΜΕΡΑ και τον ΜΗΝΑστην ημερομηνία γέννησης του παιδιού. Αν το αποτέλεσμα είναι μεγαλύτερο του 22, τότε προσθέτουμε τους αριθμούς του αποτελέσματος πάλι. Θα σας δώσω παραδείγματα. 

Παράδειγμα 1. Ημερομηνία γέννησης του παιδιού 20/5/2014

ΜΕΡΑ 20 + ΜΗΝΑΣ 5 = 25, 

το 25 είναι μεγαλύτερο το 22, άρα: 

2+5=7. 

O αριθμός που θα διαβάσετε για το παιδί σας θα είναι το 7.  

Παράδειγμα 2.  Ημερομηνία γέννησης του παιδιού 10/9/2005

ΜΕΡΑ 10 + ΜΗΝΑΣ 9 = 19. 

Το 19 είναι μικρότερο του 22, άρα το αφήνουμε ως έχει. 

O αριθμός που θα διαβάσετε για το παιδί σας θα είναι το 19.

Τώρα που όλοι σας έχετε υπολογίσει τον αριθμό, θα σας αναλύσω τις τάσεις που έχει το παιδί σας και εσείς θα μπορείτε να το βοηθήσετε εστιασμένα στο ταλέντο του!

Οι δραστηριότητες που θα ταίριαζαν στο παιδί σας είναι:

2 και 20 

ότι έχει να κάνει με την έκφραση μέσω λαιμού και φιλολογική κατεύθυνση (δημιουργική γραφή) και υπολογιστές. Αν το παιδί σας ζητάει να ασχοληθεί με το θέατρο μην μπαίνετε εμπόδιο σε αυτό το «θέλω» του, αλλά το αντίθετο, υποστηρίξτε το. 

3 και 6 

ότι έχει να κάνει με χειροτεχνίες, δημιουργικότητα, ομορφιά και αρμονία. Αν το παιδί σας θέλει να ασχοληθεί με αγροτικές εργασίες ή μόδα απλά ενθαρρύνετέ το. 

4 και 16 

ότι έχει να κάνει με αρχιτεκτονική, συναρμολόγηση και στρατηγικό τρόπο σκέψεις. Αποφύγετε οτιδήποτε έχει να κάνει με «φαύλους κύκλους» (επανάληψη κινήσεων)

5, 8 και 9

οτιδήποτε έχει να κάνει με γνώση, διάβασμα και εκεί που θα του απαντάνε στα ατελείωτα «Γιατί» του (έρευνες και πειράματα)

7, 11, 13 και 19

σπορ, σπορ και πάλι σπορ. Το παιδί σας έχει μεγάλα αποθέματα ενέργειας και όχι μόνο: είναι ικανό να φέρει σπουδαία αποτελέσματα.

10, 15 και 17

είναι κατάλληλο το θέατρο, ωδείο, χορωδία και οτιδήποτε έχει να κάνει με την δημιουργικότητα.

12, 14 και 18

ζωγραφική, αγγειοπλαστική και ωδείο. Σε αυτή την ομάδα είναι πολύ σημαντικό το παιδί να απολαμβάνει αυτό που κάνει (να το κάνει μέσα από την ψυχή του). 

21 και 22 

ξένες γλώσσες, γεωγραφία, θρησκευτικά και διπλωματία. 

Εύχομαι να σας είναι χρήσιμες αυτές οι πληροφορίες, αν και είναι γενικού τύπου. Επειδή ο κάθε άνθρωπος έχει τον προσωπικό του χάρτη στην Γεωμετρία της Ψυχής, χρειάζεται να ερευνήσουμε με μεγαλύτερη λεπτομέρεια το κάθε παιδί ξεχωριστά για να δούμε ακριβώς τα ταλέντα και τις τάσεις του.

Κάλο θα ήταν κάθε μανούλα/πατέρας να έχουν στα χέρια τους τον Προσωπικό Χάρτη  του παιδιού τους ώστε να  μπορέσουν να το βοηθήσουν να προχωρήσει ποιο εύκολα στην ζωή.

Έχοντας τον χάρτη οι γονείς μπορούν να επικοινωνήσουν και να κατανοήσουν το παιδί τους σε άλλο επίπεδο. 

Κάνοντας την μελέτη της σχέσης ΓΟΝΕΙΣ-ΠΑΙΔΙΑ οι γονείς παίρνουν πολλές απαντήσεις για την συμπεριφορά των παιδιών απέναντι τους και κατανοούν καλύτερά την δική τους στάση απέναντι σε αυτά. 

Ο χάρτης της Γεωμετρίας της Ψυχής είναι μία γέφυρα που ενώνει και βοηθάει για να περάσουμε από τη μία όχθη του ποταμού στην άλλη. 

Έχετε πολλά παιδιά; 

Θέλετε να δείτε και τα δικά σας ταλέντα, του συντρόφου σας ή των φίλων και συγγενών σας; 

Θέλετε να έχετε για πάντα δικό σας αυτό το σημαντικό εργαλείο της Γεωμετρίας της Ψυχής; 

Θέλεις επιπλέων σταθερό εισόδημα; 

Δείτε εδώ πώς μπορείτε να το αποκτήσετε!

Ζέτα Νικολάιτσουκ, Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας, Θεραπεύτρια, Εκπαιδεύτρια

Κουβαλούσα πολλά παιδικά τραύματα και κάποια στιγμή της ζωής μου που ένιωθα πως συσσωρεύτηκε πολύ ανασφάλεια, αδικία και έλλειψη αυτοπεποίθησης ξεκίνησα την πορεία μου στην αυτογνωσία με στόχο να τα θεραπεύσω και να τα αλλάξω όλα. Αναζήτησα τρόπους, εργαλεία και βοήθεια, είχα πολύ θέληση και πυγμή να αλλάξω τη ζωή μου, τον εαυτό μου, τις πεποιθήσεις μου και να θεραπεύσω τα τραύματά μου. Ξεκίνησα τις αλλαγές μου με βαθύτερη πεποίθηση ότι μου αξίζει μια καλύτερη ζωή, ότι μου αξίζει να με αγαπώ, μου αξίζει να αγαπώ και μου αξίζει να με αγαπούν! Σήμερα είμαι στην ευχάριστη θέση να μοιραστώ μαζί σου τα αποτελέσματα των ανθρώπων που είχαν την ίδια πυγμή με μένα, που με εμπιστευτήκαν, που έφεραν αποτέλεσμα στη ζωή τους. Η βασική προϋπόθεση πάντα είναι να θέλεις να αλλάξεις εσύ ο ίδιος και όχι οι γύρω σου!

Ζήσε με αγάπη!
Ζήσε με χαμόγελο!
Σου αξίζει!