Τι είναι πιο δύσκολο; Να βγάζεις 1.000 ευρώ τον μήνα ή 100.000 ευρώ το
μήνα; Τι είναι πιο δύσκολο; Να έχεις μια μέτρια σχέση έναν σύντροφο που να
μην σου αρέσει και πολύ ή να έχεις τον άντρα ή την γυναίκα των ονείρων
σου; Τι είναι πιο δύσκολο; Η διάθεση σου να είναι τη μία έτσι και την άλλη
αλλιώς και να είσαι λίγο χαρούμενος, λίγο στεναχωρημένος, λίγο
θυμωμένος… ή να είσαι κάθε στιγμή μέσα στο πάθος;

Πάρα πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι το πιο δύσκολο είναι να κάνουν τα
όνειρα τους πραγματικότητα. Πιστεύουν πως το πιο δύσκολο είναι να βγάλουν
100.000 ευρώ τον μήνα, να έχουν μία σχέση πάθους και να είναι
ευτυχισμένοι, να είναι πλήρεις και να απολαμβάνουν την κάθε στιγμή της
ζωής τους. Ισχύει όμως αυτό; Θα το δούμε παρακάτω.
Πώς δουλεύει ο εγκέφαλος μας

Καταρχήν, να μοιραστώ μαζί σου πώς δουλεύει ο ανθρώπινος εγκέφαλος.
Φαντάσου τον εγκέφαλο σαν ένα έξυπνο σπίτι. Τι είναι τα έξυπνα σπίτια;
Έξυπνα σπίτια είναι εκείνα τα σπίτια που ξέρουν πότε πρέπει να ρίξουν τα
παντζούρια, πότε πρέπει να ανοίξουν οι τέντες, πότε πρέπει να ανοίξει ή να
κλείσει ο θερμοσίφωνας, πότε πρέπει να ανοίξουν ή να κλείσουν τα φώτα και
κάνουν όλες αυτές τις λειτουργίες μόνα τους, αυτόματα. Είναι εκπληκτικά τα
έξυπνα σπίτια γιατί δουλεύουν για εμάς χωρίς εμάς.
Αυτό ακριβώς κάνει και ο  εγκέφαλος μας. Ποιο είναι λοιπόν το κοινό
στοιχείο του εγκεφάλου μας με τα έξυπνα σπίτια; Ότι δουλεύουν για εμάς
χωρίς εμάς. Αλλά για να δουλέψει σωστά το έξυπνο σπίτι για εσένα και να
ανοίξει τον θερμοσίφωνα όποτε εσύ το θέλεις , για να κατεβάσει τις τέντες
όταν εσύ το χρειάζεσαι και γενικά να κάνει όλες τις λειτουργίες που μπορεί
όποτε εσύ το θέλεις, πρέπει να προγραμματιστεί σωστά και να
προγραμματιστεί σωστά από εσένα.

Σωστός προγραμματισμός

Ακριβώς το ίδιο ισχύει και για τον εγκέφαλο. Για να κάνει αυτά που
θέλεις, όποτε τα θέλεις, με τον τρόπο που θέλεις έτσι ώστε να έχεις τα
χρήματα που αξίζεις, τη σχέση που ονειρευόσουν αλλά πάνω απ’ όλα την
διάθεση που θα σου δώσει την δυνατότητα στο τέλος της ζωής σου να πεις
“Άξιζε αυτό το δώρο της ζωής” πρέπει να προγραμματίσεις πολύ σωστά τον
εγκέφαλο σου.
Φαντάσου λοιπόν ότι για να προγραμματίσεις το έξυπνο σπίτι βρίσκεσαι
μπροστά σε έναν πίνακα ελέγχου που έχει πάρα πολλά κουμπιά. Ας υποθέσουμε
λοιπόν ότι έχεις τρία κουμπιά, το ένα που θα σου ανοίξει το φως του
σαλονιού, το δεύτερο που θα σου ανοίξει το φως της κουζίνας και το τρίτο
που θα σου ανοίξει τον υπολογιστή σου. Ανάλογα με το ποιο κουμπί θα
πατήσεις, θα ενεργοποιηθεί και η αντίστοιχη συσκευή, η αντίστοιχη
λειτουργία. Τι γίνεται όμως; Όταν ενεργοποιείς το λάθος κουμπί τότε δεν
μπορείς να έχεις τις δυνατότητες που θα είχες εάν ενεργοποιούσες το σωστό
κουμπί.

Τι είναι αυτό που σε κινητοποιεί;

Πες μου λοιπόν με το χέρι στην καρδιά, τι σου δίνει μεγαλύτερη
αίσθηση
της απόλαυσης του να ξεπεράσεις τον εαυτό σου; Το να ξεπληρώσεις τους
λογαριασμούς σου στο τέλος του μήνα ή το να μπορείς να ταξιδέψεις σε όλο
τον κόσμο, να μπορείς να κεράσεις τους φίλους σου, να μπορείς να πας σε
ένα ακριβό εστιατόριο, να μπορείς να προσφέρεις στους συνανθρώπους σου; Τι
σου δίνει μεγαλύτερη απόλαυση, το να έχεις έναν άνθρωπο να του κρατάς το
χέρι χωρίς να σε ενδιαφέρει πάρα πολύ ή το να έχεις τον άνθρωπο που
πραγματικά δεν βλέπεις την ώρα να περάσει για να τον συναντήσεις; Το να
μην παίρνεις κάποια φάρμακα προκειμένου να βγει η μέρα ή το να
απολαμβάνεις την κάθε στιγμή και να βλέπεις τον ήλιο σαν ένα δώρο ζωής,
ένα δώρο Θεού;
Τι είναι αυτό που θα δώσει περισσότερη κινητοποίηση στον εαυτό σου;
Όταν
ξέρεις ότι ζεις για να ξεπληρώσεις τους λογαριασμούς; Το να είσαι με έναν
άνθρωπο που δεν σε ενδιαφέρει; Το να είσαι έτσι κι έτσι; Ή το να ζεις με
πάθος, να έχεις τα χρήματα να κάνεις αυτά που θέλεις και να μοιράζεσαι την
ζωή σου με τον άνθρωπο που αγαπάς;

Υπάρχουν πράγματι εμπόδια;

Είμαι σίγουρος πως η απάντηση σου είναι η δεύτερη εκδοχή. Τώρα να σε
ρωτήσω κάτι ακόμη. Όταν έχεις αυτή την αίσθηση μέσα σου, αυτή τη φωνή,
αυτή τη φωτιά, αυτό το πάθος μέσα σου, τότε ακριβώς δεν είναι που μπορείς
να ξεπεράσεις πολύ πιο εύκολα τα εμπόδια; Για την ακρίβεια τότε ακριβώς
δεν είναι που τα εμπόδια έπαψαν να είναι εμπόδια και είδες ότι απλά ήταν
κάποιες πετρούλες στον δρόμο σου που τις προσπερνάς περπατώντας και
συνεχίζεις;
Αυτό ακριβώς θέλω να σου εξηγήσω. Ότι όταν ενεργοποιείς εκείνο το
τμήμα
στον εγκέφαλο σου που δεν δημιουργεί, δεν ενεργοποιεί το πάθος, την
έμπνευση τότε τα πράγματα είναι πάρα πολύ δύσκολα. Και σε ποια παγίδα
πέφτουν οι άνθρωποι; Κατεβάζουν πάρα πολύ τα standards τους, και επειδή τα
κατεβάζουν τόσο πολύ δεν πετυχαίνουν. Γιατί; Γιατί δεν έχουν αυτή την
κινητοποίηση, αυτό το πάθος, αυτή τη φλόγα μέσα τους για να κάνουν το
αδύνατο δυνατόν. Και η επόμενη σκέψη που υπάρχει μέσα ποια είναι; “Μα άν
δεν πετύχω αυτό που είναι πολύ απλό και βατό τότε θα πετύχω το άλλο που
φαίνεται μεγάλο και τεράστιο;”

Μην κατεβάζεις τα standards σου

Αυτή είναι η δεύτερη παγίδα που πέφτουν αυτοί οι άνθρωποι και στο
τέλος
της ημέρας, στο τέλος της ζωής τους δεν έχουν προλάβει να ζήσουν τίποτα.
Γιατί παγίδεψαν το μυαλό τους σε μία λάθος αλληλουχία σκέψεων. Να κατεβάσω
τα standards μου για να είναι πιο εύκολο και αφού δεν μπορώ να πετύχω αυτό
τότε θα μπορώ να πετύχω το άλλο; Όχι! Ποτέ δεν θα πετύχεις με αυτό τον
τρόπο.
Γιατί ο Νο #1 παράγοντας που θα σε βοηθήσει να πετύχεις να ζήσεις
μια
εξαιρετική ζωή είναι η συναισθηματική κατάσταση στην οποία βρίσκεσαι κάθε
στιγμή. Και για να βρεθείς σε μία εξαιρετική κατάσταση χρειάζεται να
ευθυγραμμίσεις τον εαυτό σου με κάτι που πραγματικά σε εμπνέει, με κάτι
που πραγματικά σου δίνει δύναμη. Γιατί η βενζίνη στη ζωή είναι το πάθος
που έχεις μέσα σου. Αυτό είναι που θα σε σηκώσει το πρωί πριν ακόμα
χτυπήσει το ξυπνητήρι. Αυτό είναι που ενώ θα ακούσεις έναν άνθρωπο να σου
λέει “Μα δεν γίνεται αυτό που θέλεις” εσύ θα πεις “Δεν πειράζει , έλα να
το δεις που εγώ θα το κάνω.” Αυτό είναι που θα βλέπεις τους άλλους
ανθρώπους να αποτυγχάνουν και λες “Πολύ όμορφα!  Είναι η ώρα, η δικιά μου
στιγμή για να πετύχω.”

Τι είναι αυτό που χρειάζεσαι για να πετύχεις;

Έτσι λοιπόν, αν θέλεις να πετύχεις, χρειάζεται να ενεργοποιήσεις
εκείνο
το τμήμα του εγκεφάλου σου που θα εκκρίνει εκείνες τις ορμόνες και θα
κάνει το σώμα σου να είναι ασταμάτητο. Θα κάνει το σώμα σου να ξυπνάει το
πρωί, να αναλαμβάνει δράση, να προχωράει, να βλέπει τα εμπόδια για
πετρούλες, γιατί είναι πετρούλες, να προχωράει, να συνεχίζει, και όταν
αποκτήσει αυτό το επίπεδο δέσμευσης και δύναμης ώστε να ευθυγραμμιστεί με
αυτό που πραγματικά θέλεις τότε και μόνο τότε θα μπορέσεις να πετύχεις τα
όνειρα σου σε αυτή τη ζωή. Τα όνειρα σου…. Την ίδια σου την ζωή.
Έτσι λοιπόν εάν δεν έχεις πετύχει στην ζωή σου, τότε δεν έχεις τόσο
υψηλά
standards όσο θα έπρεπε. Άρα αν αποτυγχάνεις τότε αυτό που πρέπει να
κάνεις είναι να ανεβάσεις τα standards σου. Μόνο όταν ανεβάσεις τα
standards σου θα ενεργοποιήσεις αυτό το μέρος του εγκεφάλου σου που θα
κάνει το αδύνατο δυνατό και το όνειρο σου πραγματικότητα.

Οι στόχοι σου

Έτσι λοιπόν γράψε κάτω τους στόχους σου και μοιράσου τους με τους
φίλους
σου και αν δεν γελούν τότε να ξέρεις ότι αυτοί οι στόχοι δεν είναι για
εσένα. Πρέπει να τους κάψεις, να τους πετάξεις στα σκουπίδια και να
ξαναγράψεις ξανά, να επαναπροσδιορίσεις τους στόχους σου. Γράψε τους
στόχους σου. Βρες τι θέλεις. Και θέλεις να είναι τόσο μεγάλο που όταν το
λες στους φίλους σου τότε αυτοί να γελούν. Δεν πειράζει αν δεν μπορούν
αυτοί να το δουν! Βγες έξω και βρες τους ανθρώπους που πραγματικά μπορούν
να είναι σύμμαχοι, να είναι δίπλα σου στο όνειρο σου. Σε αυτό που εσύ
βλέπεις ακόμη και αν οι άλλοι δεν το βλέπουν. Ένα είναι το σίγουρο. Όσο
χαμηλώνεις τα standards σου τόσο αυξάνεις τις πιθανότητες αποτυχίας. Όσο
μεγαλώνεις τα standards σου τόσο ελαχιστοποιείς τις πιθανότητες αποτυχίας
και για την ακρίβεια μεγιστοποιείς όλη εκείνη την δυναμική που έχεις μέσα
σου που αν την εκφράσεις θα πετύχεις τα όνειρα σου.

Να θυμάσαι… Να Αγαπάς τον Εαυτό σου και να Ζεις με Πάθος!!!

Για περισσότερες πληροφορίες:

www.manolisischakis.gr

Η φλόγα της αγάπης είναι ευαίσθητη και άστατη. Ακούω συχνά ιστορίες
ανθρώπων που χωρίζουν γιατί έχουν αναπτύξει ερωτικές σχέσεις έξω από το
γάμο τους.
Υπάρχουν κυρίως τέσσερις λόγοι που διακυβεύουν το γάμο και την αγάπη και
ωθούν στο διαζύγιο.

1. Έχουμε παντρευτεί από έρωτα

Έχουμε παντρευτεί από έρωτα , έχουμε δώσει όρκους αιώνιας αγάπης και
πίστης έχουμε κοινά όνειρα και στόχους, εμπιστευόμαστε ο ένας τον άλλον,
έχουμε κάνει παιδιά μαζί και η ζωή κυλά…
Έρχονται οι πρώτες δυσκολίες: η διαφορετικότητα μας, τα καθημερινά
προβλήματα, η ρουτίνα, οι παρεμβάσεις από τους γονείς και τους φίλους, η
αδυναμία προσαρμογής μας σε νέες καταστάσεις, η μη αντοχή μας στο στρες,
οι ακάλυπτες ανάγκες μας που γίνονται όλο και πιο πολλές και πιο έντονες,
η συναισθηματική και σωματική αποξένωση, η απουσία ερωτικής ζωής, οι
αυξημένες ευθύνες και υποχρεώσεις καθώς και τα προβλήματα που απορρέουν
από τα παιδιά. Όλα αυτά μας κάνουν να νιώθουμε πιεσμένοι ο ένας από τον
άλλον και μένουμε στο γάμο και περιμένουνε να καταλάβει «ο άλλος» και να
δει τα λάθη του … μέχρι που μια ευκαιριακή ροζ ιστορία να εμφανιστεί σε
κάποιον από του δύο μας.
Σημειωτέων ότι είναι τυχαίο το ποιός θα «ανοίξει» πρώτος την πόρτα στο 3ο
πρόσωπο. Σημασία έχει ότι και οι δυο έχουν πάψει προ πολλού να νιώθουν
καλά και να χαίρονται στο γάμο τους. Αυτός εξάλλου είναι και ο κύριος
λόγος που επιτρέπει την «είσοδο» του τρίτου στο γάμο (και ίσως το
διαζύγιο).
Μοιράζουμε κάρτες ευθυνών και αναρωτιόμαστε πως φτάσαμε ως εδώ!
Ο γάμος ως θεσμός δημιουργεί ένα πλαίσιο μέσα στο οποίο μπορούμε να
λειτουργήσουμε και να καλύψουμε κάποιες ανάγκες μας. Αυτό βέβαια δεν
γίνεται ¨από μόνο του¨. Εμείς είμαστε εκείνοι οι οποίοι αλληλεπιδρούμε και
οφείλουμε να διεκδικούμε αλλά και να προσφέρουμε αγάπη, ενδιαφέρον και
χρόνο στον σύντροφο μας. Ας λάβουμε υπόψη ότι εάν η αγάπη και ο σεβασμός
μειωθούν τότε ο γάμος θα αποδυναμωθεί. Ας μην ξεχνάμε ότι η αγάπη είναι
σαν μια μικρή φλόγα. Χρειάζεται διαρκώς προσοχή και φροντίδα για να
παραμείνει αναμμένη, ώστε να φωτίζει!

2. Δεν εξαρτόμαστε πια ο ένας απ’ τον άλλο.

Είτε ως γυναίκες είτε ως άνδρες είμαστε πλέον σε θέση να φροντίσουμε τον
εαυτό μας και τα παιδιά μας τόσο οικονομικά όσο και κοινωνικά. Αυτό μας
δίνει όλο και πιο πολύ την δυνατότητα να εγκαταλείπουμε δυσλειτουργικές
σχέσεις.
Τόσο το γεγονός αυτό, όσο και το ότι το διαζύγιο δεν στιγματίζει πλέον
κοινωνικά όπως στο παρελθόν τον άνδρα και την γυναίκα, μας αφήνει το
περιθώριο στο να τολμούμε να χωρίσουμε. Αυτό μερικές φορές είναι σωτήριο
τόσο για την δική μας ζωή όσο και για την ζωή του συντρόφου και των
παιδιών μας. Υπάρχουν όμως και εκείνες οι περιπτώσεις όπου γίνεται κακή
και βιαστική χρήση αυτής της δυνατότητας.

3. Ζούμε περισσότερο από ποτέ.

Ο μέσος όρος ηλικίας του γάμου στις αστικές περιοχές είναι 25 – 28 για τις
γυναίκες και 30 – 32 για τους άνδρες. Με διάρκεια ζωής 85 και πλέον
χρόνια, είναι δυνατόν να είναι παντρεμένος κανείς για 60 και πλέον χρόνια.
Υπάρχει ένα μεγάλο χρονικό διάστημα που μεσολαβεί και σίγουρα με κάποια
προβλήματα άλλοτε μικρά και άλλοτε μεγάλα εφόσον οι άνθρωποι περνούν πάνω
από 60 χρόνια μαζί σε μια σχέση.
Πόσο πιθανόν είναι λοιπόν να μην «χαθεί» το ζευγάρι μέσα σε αυτά τα τόσα
πολλά χρόνια κοινής πορείας;
Για να μην συμβεί αυτό θα πρέπει να μένουμε συντονισμένοι ο ένας με τον
άλλον να ενημερώνουμε τον σύντροφό μας να του επιτρέπουμε να ζει μαζί μας
και όχι παράλληλα με εμάς, να μοιραζόμαστε ενδιαφέροντα, χαρές, στιγμές
καλές και άσχημες μαζί του. Ας αλλάξουμε την στάση ζωής «περιμένω να το
κάνει ο άλλος…» με αυτή του «ας κάνω πρώτα εγώ αυτό που θέλω να μου κάνει
ο άλλος… »

4. Έχουν αλλάξει οι ρυθμοί της ζωής και ο τρόπος εργασίας.

Αυτό είναι ένα εντελώς νέο κοινωνικό φαινόμενο που ποτέ δεν έχει συμβεί
στο παρελθόν. Οι άνθρωποι αναγκάζονται να εργάζονται έως και πάνω από 50
ώρες την εβδομάδα.
Το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο από την εργασία, το κείμενο από ένα φίλο, η
συνομιλία με έναν συνεργάτη, η προθεσμία που είναι για αύριο, η πώληση που
πρέπει να τελειώνει απόψε……
Η ανάγκη για συνεχή διαθεσιμότητα έτσι ώστε να μπορούμε να ανταποκριθούμε
στις επαγγελματικές μας υποχρεώσεις είναι ιδίως στις μέρες μας όλο και πιο
αυξημένη.
Συσκευές που επιτρέπουν την επικοινωνίας (κινητά τηλέφωνα) είναι ανοιχτές
όλο το 24ωρο, παρεμποδίζοντας την οικογενειακή και την προσωπική ζωή μας.
Για να υπάρξει ουσιαστική επικοινωνία χρειάζεται να αφιερώσουμε χρόνο ο
ένας στο άλλον χωρίς παρεμβολές από τρίτους.
Για να προφυλάξουμε την σχέση μας θα πρέπει να ορθώσουμε κάποια
προστατευτικά. Για παράδειγμα, δεν πρέπει να υπάρχουν ηλεκτρονικά στο
κρεβάτι και το κινητό τηλέφωνο πρέπει να κλίνει το βράδυ και κατά την
διάρκεια της νύχτας.
Λαμβάνοντας όλα αυτά υπόψη, μας μπορούμε ακολουθώντας συγκεκριμένες
συμπεριφορές, να φροντίσουμε από κοινού να κρατήσουμε κλειστές τις πόρτες
εξόδου από το γάμο, διατηρώντας παράλληλα την αίσθηση της χαράς και της
ευτυχίας.

Βασιλική Λιάφου ψυχολόγος ψυχοθεραπεύτρια Γλυφάδα – Γάμος – Διαζύγιο

Για περισσότερες πληροφορίες:

https://www.psychologos-vasilikiliafou.gr/

Και ερωτώ: «Ένιωσες, αλήθεια, «Ευχαριστώ», για ότι καθημερινά σου δίδεται απλόχερα σ’ αυτό το επί γης ταξίδι;»

«Ευχαριστώ». Που αναπνέεις. Που έχεις να τρως. Που μπορείς και τρως. Που έχεις πόδια. Που μπορείς και περπατάς. Που σου έμαθαν οι δάσκαλοι να διαβάζεις. Που σου έμαθε η μάνα σου τι πα να πει ζεστή αγκαλιά.

«Ευχαριστώ». Που είδες ένα παιδί να ελπίζει. Που είδες ένα συνάνθρωπο σου να βοηθά έναν άλλο. Που είδες λίγους να πιστεύουν, όταν οι πολλοί έχουν ήδη απελπιστεί.

«Ευχαριστώ». Που σου έμαθε η γιαγιά σου το πρώτο σου τραγούδι. Που σε πρόσεχε ο παππούς, όταν είχες για πρώτη φορά πυρετό. Που σου σκούπισε τα δάκρυα ο πατέρας, όταν έτρεχες και χτύπησες, μικρός.

Ευχαριστώ. Που έπεσες. Που σηκώθηκες. Που φοβήθηκες. Που τόλμησες. Που έζησες

«Ευχαριστώ». Που μαύρισαν τα γόνατά σου, από τα παιχνίδια στις αλάνες. Που έμαθες κάθε στενό της παιδικής σου γειτονιάς. Που είχες γειτονιά. Που είχες γείτονες. Που έχεις σπίτι.

«Ευχαριστώ». Που μύρισες τη βροχή. Που άκουσες την καταιγίδα. Που είδες τον ήλιο. Και που γνωρίστηκες με το βασίλεμα του.

«Ευχαριστώ». Που διάβασες ένα ωραίο ποίημα. Που ήπιες ένα ζεστό καφέ. Που πήγες βόλτα δίπλα στην ακρογιαλιά. Που μύρισες τα λουλούδια, μόλις μπήκε η Άνοιξη.

«Ευχαριστώ». Που χαμογελάς. Που χαμογελούν οι αγαπημένοι σου. Που έκλαψες μαζί τους. Που χόρεψες μαζί τους. Που ταξίδεψες μαζί τους. Που ονειρεύεσαι μαζί τους.

«Ευχαριστώ». Που κατάλαβες πως κανένα πρόβλημα, δεν είναι πρόβλημα, αλλά δοκιμασία. Που ενώ νόμισες πως είδες το χείλος του γκρεμού, τελικά τα κατάφερες και πέρασες από πάνω του. Που ενώ ένιωσες να απελπίζεσαι, κατάλαβες πως όλα στο τέλος θα πάνε καλά.

«Ευχαριστώ». Που γνωρίστηκες με το μέσα σου. Και που γνωρίζεσαι ακόμη.

Πηγή