Η εταιρεία VOYAGER TRAVEL & CONGRESS δραστηριοποιείται στην οργάνωση συνεδρίων, στους τομείς του συνεδριακού και επαγγελματικού τουρισμού, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό με έδρα την Θεσσαλονίκη, παρέχοντας ολοκληρωμένες υπηρεσίες σε εταιρικούς και όχι μόνον πελάτες. Δημιουργήθηκε από ικανά στελέχη , που μετρούν πολύχρονη εμπειρία, βαθιάς γνώσης και εξειδίκευσης στον χώρο του τουρισμού. Την τελευταία δεκαετία, παράλληλα με το τουριστικά προϊόντα αναλαμβάνει την οργάνωση Συνεδρίων, Ημερίδων, Κοινωνικών Εκδηλώσεων, Επαγγελματικών Συναντήσεων, Εκθέσεων και Εκπαιδευτικών Σεμιναρίων. Συνοδοιπόρος όλα αυτά τα χρόνια είναι η Πάτρα Γκάτζιου από τους καλύτερους γνώστες τόσο της διεθνής όσο και της εγχώριας τουριστικής αγοράς. Οι δραστηριότητες της εταιρείας χαρακτηρίζονται από συνέπεια, σοβαρότητα και επαγγελματισμό, στην εγχώρια και τη διεθνή σκηνή, με κύριο στόχο την σχέση εμπιστοσύνης με τους πελάτες. Το πιο σοβαρό πρόβλημα που αντιμετωπίζει κάθε ελληνική επιχείρηση είναι η υπερφορολόγηση και η μη βελτίωση κλίματος της οικονομίας. Με αυτά τα δεδομένα, η εταιρεία χρειάζεται προσεκτικές κινήσεις, «έξυπνη» διαχείριση και αύξηση του κύκλου εργασιών. Επιμονή και μεθοδικότητα είναι γυναικεία χαρακτηριστικά, απαραίτητα για μια επιτυχημένη επιχείρηση, άλλωστε πίσω από μία πετυχημένη εταιρεία «κρύβεται» μια γυναίκα.

Ποια είναι για σας τα βασικά στοιχεία που εξασφαλίζουν επιτυχία σε μια  τουριστική επιχείρηση;

Η συνέπεια και η αξιοπιστία είναι δύο βασικά στοιχεία για να πετύχει το στόχο της μια τουριστική επιχείρηση. Ο πελάτης ζητάει συγκεκριμένα πράγματα. Η εταιρεία έχει ως βασικό σκοπό να ικανοποιεί με απόλυτο τρόπο τον κάθε ένα πελάτη λέγοντας πάντα την αλήθεια. Η ειλικρίνεια είναι ένα στοιχείο που ο πελάτης πάντα εκτιμά.

Αντιμετωπίσατε δυσκολίες ή απόρριψη λόγω της γυναικείας σας φύσης στο επάγγελμα του ταξιδιωτικού πράκτορα;

Όχι δεν έχει τύχει να αρνηθεί κάποιος πελάτης την υπηρεσία μας επειδή είμαι γυναίκα. Άλλωστε η επικεφαλής του τμήματος της εταιρείας είναι μία έμπειρη, καταρτισμένη και όπως είπα και παραπάνω η καταλληλότερη στον τομέα του τουρισμού. Τα οικονομικά αποτελέσματα της εταιρείας μας άλλωστε αποδεικνύουν αυτό που σας ανέφερα.

Τι θα συμβουλεύατε σε μια νέα γυναίκα που φιλοδοξεί να ασχοληθεί με τον τομέα του τουρισμού;

Η συμβουλή μπορεί να είναι υποκειμενική. Η εμπειρία που μπορώ να σας μεταφέρω είναι πως ο τουρισμός είναι ένας πολυσύνθετος τομέας, επίκεντρο είναι ο άνθρωπος και ο κάθε πελάτης έχει διαφορετικές απαιτήσεις. Η εμπειρία μου λέει πως όταν κάποιος είναι αξιόπιστος, φερέγγυος και ευέλικτος στην σκέψη συγκεντρώνει πολλές πιθανότητες για μια επιτυχημένη καριέρα στον τουρισμό.

Πείτε μας μια έκφραση που χρησιμοποιείτε συχνά και σας δίνει κουράγιο και δύναμη;

Να έχουμε την υγεία μας και αυτό που δεν καταφέραμε σήμερα, θα το καταφέρουμε αύριο!

Ποια είναι τα σημαντικότερα έργα τουριστικής υποδομής που πραγματοποιήθηκαν τα τελευταία χρόνια και συνέβαλαν στη αύξηση της τουριστικής ζήτησης ή στη βελτίωση της ποιότητας του τουρισμού αλλά και του ιατρικού συνεδριακού τουρισμού ειδικότερα;

Σημαντικά έργα δεν έχουν γίνει σε επίπεδο υποδομών. Η Θεσσαλονίκη έχει πολλές ελλείψεις σε βασικά αγαθά όπως είναι οι μεταφορές – συγκοινωνίες και συνεδριακά κέντρα. Η αλήθεια είναι ότι έχει σημειωθεί μεγάλη βελτίωση στην ποιότητα των καταλυμάτων και στις υπηρεσίες τους. Η εστίαση έχει, επίσης, βελτιωθεί σημαντικά χωρίς αυτό να σημαίνει ‘ότι δεν υπάρχουν περεταίρω περιθώρια ανάπτυξης. Πιστεύω πως ένα κομμάτι της πόλης επιβάλλεται να «γυαλιστεί » ώστε να καταφέρει να δελεάσει «ακριβούς τουρίστες» να επισκεφτούν την πόλη μας. Θεωρώ, πάντως, πως ένα σύγχρονο αεροδρόμιο, επιστροφή στη Θεσσαλονίκη μεγάλων αεροπορικών εταιρειών με μεγάλο δίκτυο πτήσεων και μια αντίστοιχη σιδηροδρομική γραμμή, ο τουρισμός και κατά συνέπεια ο ιατρικός κλάδος του, μπορεί να γνωρίσει «όμορφες» μέρες στο μέλλον.

Ποιοι είναι οι δικοί σας επιχειρηματικοί στόχοι σας για το 2019 όσον άφορα στην ανάπτυξη του συνεδριακού τουρισμού στην Ελλάδα, αλλά και ποιες οι προτάσεις σας για την αναβάθμιση και την ανάπτυξη ενός τέτοιου ευαίσθητου τουριστικού προϊόντος;

Οι στόχοι της εταιρείας μας είναι η ποιοτική διοργάνωση των συνεδρίων που έχουμε αναλάβει να διοργανώσουμε το τρέχον έτος. Σκοπός μας δεν είναι μόνο η ποσότητα των συνεδρίων αλλά η ποιοτικές υπηρεσίες που θέλουμε να προσφέρουμε και είναι κάτι που έως τώρα κρατούμε σε υψηλό επίπεδο. Η VOYAGER TRAVEL &CONGRESS  έχει ως βασικό στόχο και φέτος, να οργανώσει ταξίδια σε όλα τα μέρη της γης, όπως και να δεχτεί επισκέπτες από το εξωτερικό. Για την ενδυνάμωση των επαγγελματικών σχέσεων, για τη δημιουργία νέων συνεργασιών, με άριστα προγράμματα συστήνουμε τα ιδανικότερα ταξίδια στην ιδανικότερη περίοδο.

Πως συνδυάζετε μια μέχρι τώρα επιτυχημένη καριέρα με την οικογένεια και τον ρόλο ως μητέρα και τι θυσίες χρειάστηκαν μέχρι σήμερα τόσο σε προσωπικό όσο και σε επαγγελματικό επίπεδο;

Πρόκειται για δύο εκ διαμέτρου αντίθετους ρόλους οι οποίοι ρόλοι πρέπει να υλοποιούνται από το ίδιο πρόσωπο. Το πιο βασικό χαρακτηριστικό για μια επιτυχημένη καριέρα και συνάμα να είσαι μητέρα είναι να υπάρχει ισορροπία και προτεραιότητες. Ο χρόνος που απαιτείται για τη δουλειά και ο χρόνος που απαιτείται για την οικογένεια δεν επαρκεί ποτέ. Η οικογένεια μου αποτελεί τη βάση για την ζωή μου, δίνει την ώθηση για να δημιουργήσεις και να τα επιστρέψεις σε αυτήν. Άλλωστε, η ζωή είναι κύκλος με γνώμονα την οικογένεια.

Κρατάς στα χέρια σου ένα εισιτήριο που αναγράφει «12 ένορκοι», ανυποψίαστος για το τι θ’ αντικρίσεις στο κατώφλι της σκηνής του θεάτρου Αλκμήνη, ακούς το πρώτο κουδούνι που σηματοδοτεί την έναρξη της «αλληγορικής παραβολής» επί θεατρικής σκηνής:

Δώδεκα άνδρες, δώδεκα ένορκοι αφήνουν τα καπέλα τους στον καλόγερο και κάθονται στο κυκλικό τραπέζι όπου θα παρθεί η απόφαση της καταδίκης ή της αθώωσης του ανήλικου παιδιού που κατηγορείται για τον φόνο του πατέρα του.

Όλοι οι ένορκοι, εκτός του ενόρκου οκτώ, στέκονται υπέρ της ενοχής του παιδιού. Ο ένορκος οκτώ, αισθανόμενος μια σύσφιξη στα σωθικά του, ένα τρεμούλιασμα στα χέρια του, στέκεται ολομόναχος ενάντια στους έντεκα ενόρκους, υποστηρίζοντας την αθωότητά του. Αιτιολογεί τη στάση του, εξηγώντας στους υπόλοιπους ενόρκους πώς τα τεκμήρια που εκτιμούν την ενοχή του παιδιού, είναι ανεπαρκή.

Ο Μάνος Ζαχαράκος είναι ένας ηθοποιός που εμβαθύνει στον ψυχισμό των ηρώων του, ψηλαφίζει τους ρόλους του, και ύστερα τους ερμηνεύει με έναν τρόπο μοναδικό στη θεατρική σκηνή.  Είναι ένας άνθρωπος με έντονη την αίσθηση του χιούμορ, ευχάριστος, ετοιμόλογος και πολύ φιλικός. Βλέπει την Τέχνη ως ένα μέσο έκφρασης και δημιουργίας.

 -Τι είναι αυτό που θέλει να μεταλαμπαδεύσει αυτή η παράσταση;

Κάθε παράσταση, καλή ή κακή, κάτι θέλει να πει στον κόσμο, ν’ αφηγηθεί μια ιστορία. Από αυτή την ιστορία, των «δώδεκα ενόρκων», καλό είναι αυτό που βλέπουμε, να το μελετάμε σε βάθος και να μη βλέπουμε μόνο το σελοφάν.

Η ιστορία αυτή περιστρέφεται γύρω από την υπόθεση ενός δεκαεξάχρονου αγοριού, ο οποίος κατηγορείται για τον φόνο του πατέρα του ότι έχει σκοτώσει τον πατέρα του. Δώδεκα ένορκοι, μέσα από τα αποδεικτικά στοιχεία που διαθέτουν, αποφασίζουν, με ετυμηγορία, την ενοχή ή την αθώωση αυτού του παιδιού.

Η γνώμη του ενόρκου οκτώ,  του ήρωα που υποδύομαι εγώ, είναι πως υπάρχει μια αιτιολογημένη αμφιβολία, πως μπορεί το παιδί να μην έχει σκοτώσει τον πατέρα του, οπότε δεν μπορούμε να σκοτώσουμε έναν άνθρωπο και να τον στείλουμε στην ηλεκτρική καρέκλα για μη τεκμηριωμένους λόγους.

-Με ποιο τρόπο θα περιγράφατε και θα ψυχογραφούσατε τον ήρωά σας;

Ο ένορκος οκτώ προσπαθεί ν’ ανατρέψει τους υπόλοιπους ενόρκους, γιατί όλο αυτό που έχει συμβεί αντιβαίνει στη συνείδησή του, αλλά για εκείνον υπάρχει και μία αντικειμενικότητα στα πράγματα που πρέπει να σκεφτούμε: «Από τη στιγμή που υπάρχει αμφιβολία,  δεν μπορούμε να σκοτώσουμε έναν άνθρωπο, δεν μπορούμε να καταδικάσουμε έναν άνθρωπο, τόσο αβέβαια και παθητικά.

-Πιστεύετε πως υπάρχει δικαιοσύνη στην Ελλάδα;

Δικαιοσύνη θέλω να πιστεύω πως υπάρχει. Πιστεύω στην ελληνική δικαιοσύνη, στα ελληνικά δικαστήρια και στους Έλληνες δικαστές. Δεν μπορώ να μην πιστέψω, δεν έχω στοιχειά να σου πω ότι θίχτηκα εγώ προσωπικά  ή η οικογένεια μου. Ναι! Θέλω να πιστεύω ότι υπάρχει δικαιοσύνη. Ξέρεις που πιστεύω ότι δεν υπάρχει δικαιοσύνη;  Δεν υπάρχει δικαιοσύνη στις διαπροσωπικές σχέσεις: εκεί επεμβαίνουν οι εγωισμοί, τα θέλω  του καθενός,  κι αυτά συγκρούονται,  και λόγω του γεγονότος ότι υπάρχει ένας άκαρδος εγωισμός σε όλους, γίνεται διάσπαση.

-Γιατί θεωρείται πετυχημένη αυτή η παράσταση;

Είναι μια επιτυχημένη παράσταση, πλέον, μπορώ να το πω, γιατί έχει διανύσει μια πορεία πέντε χρόνων. Η επιτυχία του έγκειται από την εξαιρετική σκηνοθεσία της Κωνσταντίνας Νικολαϊδη, από το έργο του Reginald Rose,  και είναι και κάτι άλλο:

Οι σχέσεις που δημιουργούνται και αναπτύσσονται πάνω στην σκηνή μεταξύ των δώδεκα ηθοποιών και «ενόρκων», αυτή η σχέση που πάντα οικοδομείται. Αν από τον καθένα βγει η προσωπική του αλήθεια,  και δώσει κάτι από το δικό του μετερίζι, μπορούν όλοι μαζί να γίνουν μια ομάδα, να δεθούν και να βγει ένα αποτέλεσμα που θα κάνει τον θεατή να αισθανθεί πως είδα τον εαυτό μου  σε ένα από αυτούς τους δώδεκα ανθρώπους.

-Θεωρείτε πως είναι θετικό να παρουσιάζονται εκατοντάδες παραστάσεις κάθε χρόνο στην Αθήνα;

Η πολυφωνία είναι ό,τι πιο θετικό μπορεί να υπάρξει για το θέατρο. Γιατί μέσα από χίλιες πεντακόσιες παραστάσεις, θα βγουν κάποια άνθη πολύ όμορφα.

-Γιατί επιλέξατε ν’ ακολουθήσετε τον δρόμο της Τέχνης;

Γιατί μπορώ και εκφράζομαι μέσα από αυτή!

-Ποια συμβουλή θα δίνατε στον νεότερο εαυτό σου;

Τη συνέχεια της συνέντευξης θα τη βρείτε εδώ

Πηγή

(περισσότερα…)

Ο Δημοσθένης Δαββέτας, ο καθηγητής ο ποιητής, ο συγγραφέας, ο αρθρογράφος, ο εικαστικός παρουσίασε την Πέμπτη 17 Ιανουαρίου τη νέα του εικαστική δουλειά στην Gallery Art πρίσμα στον Πειραιά.

Πολυσχιδής και τελειομανής καθώς είναι, έχει διακριθεί σε πολλές διαφορετικές δραστηριότητες. Η απραξία και το κενό του χρόνου τον τρομάζει, αναφέρει στη συνέντευξή μας. Ίσως αυτό αποτελεί ένα από τα κίνητρα του για διαρκή δραστηριότητα. Καθηγητής στη φιλοσοφία της τέχνης στο IESA στο Παρίσι, αρθρογράφος σε σημαντικά διεθνή περιοδικά όπως τα Art forum, Art studio, Beaux Arts Magazine, Calleries Magazine, στις εφημερίδες Liberation, Figaro & Les  Echos, με μεγάλη πολιτική δραστηριότητα εμπνέεται από την ποίηση και ζωγραφίζει και με εφαλτήριο την Τέχνη, η Ζωή παίρνει μια άλλη διάσταση.

Εμείς τον συναντήσαμε στην Αθήνα, λίγη ώρα μετά την άφιξή του από το Παρίσι.

Συνέντευξη στη Ζέτα Τζιώτη

-Γιατί επιλέξατε αυτόν τον τίτλο για την ατομική σας έκθεση;

Τίτλος της έκθεσής μου είναι «ζω-γραφική Ομιλούσα», παρμένος από τον ορισμό του Αριστοτέλη για την ζωγραφική. Δηλαδή αναφέρεται στην γραφική, στις εικόνες του ζώντος, στις εικόνες που κάποιος ζωγραφίζει κάποιος με βάση τα βιώματα του.

Ό,τι κάνω είναι βιωματικό και ανταποκρίνεται σε αυτή τη διπλή διάσταση της ταυτότητάς μου σαν να είμαι διπλός, για να μην πω τριπλός. Ποιο είναι το διπλό;  Ποίηση και ζωγραφική. Και τα δύο αυτά τα εκφράζω σε ένα πίνακα.

-Πώς ξεκινήσατε να ζωγραφίζετε;

Η ζωγραφική μου διαδρομή έχει τις ρίζες της στην παιδική μου ηλικία. Αυτή η συνήθειά μου να γράφω και να σχεδιάζω μέσα στο ίδιο πλαίσιο, έγινε σιγά σιγά το θεμέλιο της εικαστικής μου ταυτότητας.

Από μικρός με τρόμαζε η απουσία. Με τρόμαζε η σιωπή του κενού. Ενστικτωδώς την κάλυπτα με παρέες και παιχνίδια και όλο αυτό με έκανε υπέρ ενεργητικό . Στο σχολείο δεν μπορούσα να μείνω δίχως δράση . Ήθελα να μιλώ και να επικοινωνώ με τα άλλα παιδιά ακόμη και την ώρα του μαθήματος. Κι όσο στο δημοτικό αυτό ήταν σε μικρή διάσταση , στο γυμνάσιο έγινε συνήθεια και βασικός τρόπος επικοινωνίας με τους συμμαθητές μου κατά την διάρκεια των μαθημάτων. Αποφάσισα λοιπόν να στέλνω σημειώματα σε αγόρια ή κορίτσια είτε για να σχολιάσω κάτι, είτε προτείνοντας τους συναντήσεις μετά το μάθημα.

Η φυσική μου ανυπομονησία με ωθούσε να το κάνω αυθόρμητα και χωρίς δεύτερη σκέψη.  Φοβισμένος όμως ότι η καθηγήτρια μπορούσε να το δει και να το διαβάσει, αυθόρμητα πολλές φράσεις μου αντί να τελειώνω με λέξεις, συνέχιζα σχεδιάζοντας.

Έγραφα για παράδειγμα: «σε μια ώρα «και συνέχιζα φτιάχνοντας «μια μπάλα του μπάσκετ». Αυτός που δεχόταν το χαρτί καταλάβαινε το μήνυμα.

Αυτή η συνήθεια να γράφω και να σχεδιάζω μέσα στο ίδιο πλαίσιο, καθώς έψαχνα να βρω την πλαστική μου γλώσσα, έγινε σιγά σιγά το θεμέλιο της εικαστικής μου ταυτότητας. Αργά αλλά σταθερά άρχισε να αναπτύσσεται ο δικέφαλος ζωγραφικός μου λόγος.

Έτσι, γραφή και εικόνα συνυπήρχαν άρρηκτα συνδεδεμένα, ως κλαδιά του ίδιου πλαστικού – εικαστικού κορμού. Γραφή και εικόνα έγιναν οι σύντροφοι μου, αυτοί που μπορούσαν να καλύψουν το φόβο του κενού και της  απουσίας που με τρόμαζε υπαρξιακά από την πολύ νεαρή μου ηλικία.

Είχα πάρει απόφαση να εκφράζομαι ζωγραφικά σαν εικαστικός και σε αυτό στηρίχθηκε το βίωμα και ταυτότητά μου και πάνω σε αυτό συνεχίζω να στηρίζομαι. Έτσι, ενσωμάτωσα τον φόβο του κενού στην δημιουργική μου ζωή. Ισορρόπησα μεταξύ δυο δυνάμεων που σε νεαρή ηλικία με απειλούσαν, με αποσταθεροποίηση. Η δημιουργική μου Ζωή μπορούσε πια να καλλιεργήσει γόνιμα τις φυσικές μου αδυναμίες, φόβους κι ελλείψεις. Η Τέχνη έδωσε μια άλλη διάσταση στην Ζωή

-Με ποιον λοιπόν τρόπο παρουσιάζετε σε έναν σας πίνακα την ζωγραφική και την ποίηση ταυτόχρονα;

-Στους πίνακες μου πάντα υπάρχει μία εικόνα και ένα ποίημα γραμμένο με το χέρι, το οποίο γράφω κατά την ώρα που δουλεύω τον πίνακα για να εισάγεται και το κείμενο σαν μέρος της εικαστικής μου δράσης.

Δηλαδή μπορεί να ξεκινήσουμε μία λέξη και η λέξη αυτή να συνεχίσει και να γίνει εικόνα. Συνεχίζω με το χρώμα Το χρώμα, η εικόνα το ποίημα  δεν είναι ξεχωριστά. Δεν είναι διαφορετικά πράγματα είναι δύο κλαδιά του ίδιου δέντρου.

-Ποιο το βασικό πλαίσιο που κινείται η δουλειά σας;

Τα στοιχεία της δουλειάς μου είναι τρία: γραφή, εικόνα, χαρτί και όλα αυτά γύρω από τη σχέση με το πλήρες κενό. Αυτό είναι το βασικό concept.

-Τι άλλο θεωρείτε σημαντικό σε αυτή την δουλειά; Κάνατε λόγο για την έννοια του κενού. Θα θέλατε να μας εξηγήσετε τι εννοείτε;

Ένα ακόμα σημαντικό στοιχείο στο έργο μου είναι η έννοια του κενού. Το ότι από μικρός φοβόμουν το κενό και τη μοναξιά, ίσως να οφείλεται στην απώλεια του πατέρα μου.

Μετά τον θάνατο του, η μητέρα δεν άντεχε να μένει μόνη. Αισθανόμουν τον φόβο και η διαρκή ανάγκη της να είναι κοντά μου και να με προστατεύει σαν μοναχογιό. Έτσι, κατά την απουσία της, μου δημιουργούταν η αίσθηση του κενού και του φόβου.

Οι Λατίνοι αλλά και οι Έλληνες πίστευαν ότι η φύση φοβάται το κενό και εγώ πίστευα και πιστεύω στη φύση. Πιστεύω δηλαδή στις εσωτερικές δυνάμεις που μας έχει δώσει η ίδια μας η Γέννηση οποίες όμως για να αναπτυχθούν πρέπει να τις καλλιεργήσουμε. Καθώς λοιπόν η φύση φοβάται το  το κενό, πρέπει να βάζει πράγματα πρέπει να γεμίζει τη ζωή μας. Δηλαδή με απλά λόγια ένας άνθρωπος ο οποίος δεν έχει δραστηριότητες, θα πάθει κατάθλιψη, θα μελαγχολήσει, θα αδειάσει.

Έτσι και εγώ ένα πίνακα δεν τον γεμίζω όλο. Επιλέγω τον συνδυασμό μεταξύ του κενού και του πλήρους γιατί αν η φύση αγαπά το πλήρες και φοβάται το κενό, ο συνδυασμός ξορκίζει τον φόβο.

-Τι τεχνικές χρησιμοποιείτε στη δουλειά σας;

Μικτή τεχνική χρησιμοποιώ στα έργα μου, κυρίως ακρυλικό και πάντα-πάντα ζωγραφίζω μόνο σε χαρτί, όχι σε καμβά. Δεν θέλω να είμαι ο παραδοσιακός ζωγράφος. Εκεί βρίσκεται η avant-garde, η επαναστατική μου πρωτοποριακή  αντίδραση. Θέλω να δουλεύω στο χαρτί γιατί είμαι και συγγραφέας και το χαρτί είναι το κυρίαρχο στοιχείο.

-Ποια η θεματολογία σας;

Για την έκθεση αυτή δούλεψα σε δύο κατευθύνσεις. Αρχικά εμπνεύστηκα από την  καθημερινότητα, από  πρόσωπα που συναντούσα. Ειδικότερα με συγκινούσε είτε το «ζεστό» του προσώπου, είτε το «κρύο». Κάποιες φορές δούλεψα με μοντέλα, κάποιες φορές μόνος μου.

Κυρίως όμως δουλεύω και με καταστάσεις ιστορικές, όπως ο Οδυσσέας, ο Κομφούκιος, ο Σωκράτης ή ο Βούδας ή η ελληνική φιλοσοφία. Άρα υπάρχει ένα μίγμα εικόνων της καθημερινότητας με εικόνες της φιλοσοφίας και της ιστορίας

-Τελικά, τι αισθάνεσθε ότι είστε; Είστε καθηγητής, ποιητής, ζωγράφος..;

Αντιλαμβάνομαι ότι αυτό το πολύπλευρο του χαρακτήρα μου μπορεί να δημιουργήσει σύγχυση σε ανθρώπους, οι οποίοι δεν είναι ανοιχτόμυαλοι.

Θα αναρωτιόνται τελικά είναι καθηγητής φιλοσοφίας της τέχνης, είναι ποιητής, βγάζει βιβλία, είναι εικαστικός,  εκθέτει τα έργα του, επιμελείται εκθέσεις και μάλιστα πάρα πολλές, είναι πολιτικός σχολιαστής στις εφημερίδες; Τι τελικά είναι;

Σας απαντώ λοιπόν με πάσει ειλικρίνεια. Είμαι καθένα και όλα μαζί. Θεωρώ τον εαυτό μου ένα παιδί τυχαίο, όχι συνειδητό, μιας αναγεννησιακής τάσης της ζωής. Δηλαδή όπως στην αναγέννηση οι καλλιτέχνες δούλευαν πάρα πολύ διαφορετικές εκφράσεις της ζωής, όπως ο Ντα Βίντσι για παράδειγμα χωρίς φυσικά να συγκρίνομαι με αυτόν. Αναλογιστείτε, ήταν και τεχνικός και μηχανικός και επιστήμονας και έφτιαχνε από μηχανές πολέμου μέχρι πίνακες.

-Και πώς ιεραρχείτε τις δραστηριότητες σας;

-Έχω σπουδάσει Νομική στη Θεσσαλονίκη και εν συνεχεία πήγα στο Παρίσι και σπούδασα φιλοσοφία. Θα πω και κάτι το οποίο δεν έχω πει ποτέ. Χάρη στη νομική μπορώ και εκφράζομαι με άνεση ή μάλλον να βάζω σε τάξη την αχαλίνωτη ελευθερία του χαρακτήρα και της σκέψης μου.

Τα πέντε χρόνια σπουδών στη Νομική, με έμαθαν να χρησιμοποιώ τις λέξεις με μεγάλη ακρίβεια και ευθύνη. Αυτό το αίσθημα ευθύνης στο βάζουν από το πρώτο έτος στο μυαλό. Πρέπει να είσαι ακριβής στη χρήση του όρου. Αυτή την ακρίβεια εφάρμοσα αργότερα στην πολλαπλή και ελεύθερη καλλιτεχνική μου φύση.

-Αναφερθήκατε πολλές φορές στην συζήτησή μας, στην παιδική σας ηλικία. Ως φύση καλλιτεχνική, πιστεύετε ότι έχετε διατηρήσει πτυχές του εαυτού σας από την νεότητά σας;

-Από μικρό παιδί είχα μία αχαλίνωτη ελευθερία, έναν αυθορμητισμό που δεν είχε όρια. Όταν η μητέρα μου προσπαθούσε να με συγκρατήσει, έλεγα πάντα αυτό που πίστευα και συνήθως «έτρωγα τα μούτρα μου» με πολύ σκληρό τρόπο αλλά παρόλα ταύτα δεν άλλαξα ούτε και τώρα που πέρασαν τα χρόνια και μεγάλωσα.

Από τους Γάλλους διανοούμενους έμαθα ότι καλύτερα να είσαι ο εαυτός σου, παρά να προσπαθήσει να φτιάξεις ένα εαυτό όπως αρέσει στους άλλους. Έτσι ίσως υπάρχει η πιθανότητα, ακόμα και οι αντίπαλοί σου, κάποια στιγμή να μην συμφωνήσουν μαζί σου, αλλά θα δεχθούν την ειλικρίνειά σου.

-Μιλήστε μας για τη ζωή σας στη Νέα Υόρκη.

-Στη Νέα Υόρκη πήγα όταν τελείωσα τη Νομική. Πήγα πρώτα στη Γαλλία σε ηλικία 22 ετών και αμέσως εργάστηκα στη γαλλική εφημερίδα Liberation. Ήμουν βασικός συντάκτης στα εικαστικά και ταυτόχρονα είχα αποφασίσει να κάνω διδακτορικό. Με την εργασία μου στην εφημερίδα βρήκα την ευκαιρία να πάω στη Νέα Υόρκη για μία σειρά από δράσεις και έτσι έμεινα αρκετό καιρό.

Εκεί λοιπόν συνάντησα «τον κορυφαίο των κορυφαίων», τον Andy Warhol με τον οποίο γίναμε φίλοι. Αποκλειστικές συνεντεύξεις μας έχουν εκδοθεί σε όλες τις γλώσσες του κόσμου σε βιβλίο με τίτλο «Διάλογοι» αλλά ποτέ στα ελληνικά.

Από τον Andy Warhol γνώρισα τον Ζαν Μισέλ Μπασκιά, τον Yves Laurent, τον Μικ Τζάγκερ. Θυμάμαι μία βραδιά γνώρισα και τη Μαντόνα. Ήταν ίδια παρέα τον Κλεμέντε, τον James Brown δηλαδή όλους αυτούς που ήταν στο ξεκίνημα της νέας τάσης δεκαετίας 80 και 90.

Υπήρξαμε φίλοι και παραμένω με αυτούς όσοι είναι εν ζωή. Χάρη σε αυτή την περιπέτεια γνώρισα όλη την αφρόκρεμα όπως τον Francis Bacon και πολλούς  όλους τους, με αποτέλεσμα μετά που πήγα μόνιμα στη Γαλλία για να τελειώσω τις σπουδές μου, να φέρω φοβερό υλικό στην εφημερίδα με πρωτογενείς συζητήσεις με όλους αυτούς με αποτέλεσμα να εκτιναχτεί η καριέρα μου και να πάρω βασική θέση στην εφημερίδα. Ο μόνος Έλληνας που έχει εργαστεί εκεί ως σήμερα.

-Συνεχίζετε να γράφετε ακόμα σε έντυπα στο εξωτερικό;

Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα axianews

Πηγή