Αυτό που αποτελεί κοινό τόπο είναι ότι τίποτα δεν αντικαθιστά σωστά την οικογένεια στη ζωή ενός ανθρώπου και κυρίως τη συμβολή της μητέρας μέσα σ’ αυτή.

Ο ρόλος της οικογένειας και κυρίως της μητέρας είναι αδιαμφισβήτητος στα πρώτα 5-7 κρίσιμα χρόνια της ζωής ενός ανθρώπου. Η μητέρα θεωρείται ως το πιο ζωντανό, το πιο φυσικό κέντρο αγωγής. Η μητέρα μέσα στην οικογένεια δίνει μορφή στο παιδί, όπως το στρείδι στο μαργαριτάρι μέσα στο όστρακο του. Δεν του δίνει απλά την ύπαρξη αλλά και τις βάσεις για την σωματική και ψυχοπνευματική ανάπτυξη του. Το βοηθάει στην πραγματοποίηση του προορισμού του. Το προπονεί και το ετοιμάζει για την ενηλικίωση για το πώς θ’ ανταποκριθεί στα υψηλότερα καθήκοντα και την αποστολή του μέσα στην κοινωνία. Ό,τι χτίζει η μητέρα στα πρώτα 5-7 χρόνια της ζωής ενός ανθρώπου, δεν μπορεί να το χτίσει ούτε το καλύτερο σχολείο, η καλύτερη οργάνωση.

Η μητέρα είναι κυρίως υπεύθυνη για την υγιή ψυχοσωματική ανάπτυξη του παιδιού της. Η μέριμνα της γι’ αυτό ξεκινά από τη στιγμή της σύλληψης του εμβρύου εντός της. Η αποδοχή της ή μη του εμβρύου από τη στιγμές της σύλληψης του καθορίζει την ομαλή βρεφική παιδική και εφηβική ζωή του. Μελέτες έχουν δείξει ότι ένα παιδί που συλλαμβάνεται και είναι ανεπιθύμητο από τη μητέρα του, πρωτίστως, αλλά και τον πατέρα, αντιλαμβάνεται πλήρως αυτή την πραγματικότητα προξενώντας δυσλειτουργίες στην ψυχοσωματική του οντότητα. Η αποδοχή, η αγάπη και η φροντίδα ενός εμβρύου εκ μέρους και των δύο γονέων είναι η τροφή που θα φέρει στο φως του ήλιου ένα οργανισμό με υγιείς βάσεις, όπου πάνω εκεί θα χτισθεί το οικοδόμημα μιας υγιούς ψυχοσωματικής εξέλιξης.

Η μητέρα φροντίζει όχι μόνο τη σωματική ανάπτυξη του παιδιού της αλλά συγχρόνως για την υγιή συναισθηματική του ζωή.

Γνωρίζουμε όλοι ότι το IQ ενός ανθρώπου δίνεται ως κληρονομιά σ’ έναν άνθρωπο, αλλά το EQ του, η συναισθηματική του νοημοσύνη είναι αυτή που διαμορφώνεται. Η μητέρα κατά κύριο λόγο είναι εκείνη που με την απροϋπόθετη αγάπη της και τη φροντίδα της θα βοηθήσει το παιδί της να αναπτυχθεί συναισθηματικά ώριμο. Η μητέρα είναι εκείνη που θα μάθει τα παιδιά της να διαχειρίζονται τα αισθήματα τους, όταν αυτή έχει μάθει να διαχειρίζεται πρώτα τα δικά της π.χ. το φόβο, το θυμό, την λύπη, το άγχος, την απόρριψη, τη ντροπή ακόμα και την αγάπη.

Η μητέρα είναι υπεύθυνη να σπείρει και να φυτρώσουν στην καρδιά του παιδιού της τα συναισθήματα συμπάθειας, συμπόνιας, αλληλεγγύης, ευθύνης, ευγνωμοσύνης, ανεκτικότητας και αγάπης. Αυτή μαθαίνει στο παιδί της να αγαπά και να σέβεται πρώτα τον εαυτό του και μετά όλο τον κόσμο. Μαθαίνει να συμμετέχει στον πόνο και τη χαρά των άλλων. Μαθαίνει στο παιδί να αισθάνεται αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση, που είναι οι θεμέλιοι λίθοι της επιτυχίας και ευτυχίας του στη ζωή. Μαθαίνει στο παιδί την υπομονή και επιμονή και το ήσυχο και ψύχραιμο αντίκρισμα των γεγονότων και αντίξοων περιστάσεων και την πρόθυμη ανάληψη της ευθύνης.

Επιπλέον, η μητέρα εκτός από την καλλιέργεια του ψυχικού κόσμου του παιδιού της βοηθά και στην καλλιέργεια του νοητικού πεδίου, του παιδιού της. Παρακολουθεί άγρυπνα να ξυπνήσουν οι κλίσεις και τα ενδιαφέροντα του παιδιού. Κατόπιν το βοηθά να καλλιεργηθούν με διάφορους τρόπους.

Η μητέρα είναι επίσης υπεύθυνη να διασφαλίσει στο παιδί της ένα τόπο ησυχίας, ηρεμίας, ειρήνης, ανάπαυσης όπου εκεί θα παύει ο θόρυβος και η εξαντλητική νευρικότητα του έξω κόσμου. Μέσα σ’ αυτό το καταφύγιο το παιδί θα αισθάνεται και θα είναι ο εαυτός του.

Το παιδί στα χρόνια της ανάπτυξης του είναι ολοκληρωτικά αφημένο στην επιρροή του πνεύματος της οικογένειας. Το πνεύμα όπου κυριαρχεί το ήθος και η τιμιότητα. Το παιδί σιγά-σιγά αφομοιώνεται με το πνεύμα της οικογένειας, που μέρος της είναι η μητέρα, χωρίς αντίσταση.

Δέχεται χωρίς να εννοεί τις αξίες ή ότι άλλο πρεσβεύει η οικογένεια, τις σκέψεις της, τα ήθη της, τα έθιμα της και τη νοοτροπία της. Όλα αυτά έρχονται στο παιδί σαν κάτι το αυτονόητο και γι’ αυτό εντυπώνονται σταθερά και αξέχαστα μέχρι τα χρόνια της εφηβείας. Εκεί πλέον ψάχνεται για την αυτονομία και την εύρεση της ταυτότητας του, αποστασιοποιείται για λίγο μέχρι που πάλι ουσιαστικά καταλήγει λίγο πολύ σ’ εκείνες τις αρχές που πήρε στα πρώτα του χρόνια.

Από την άλλη πλευρά, τα πορίσματα της ιατρικής ψυχολογίας, της ιατρικής υγιεινής και ιδιαίτερα οι πλούσιες παρατηρήσεις της κλινικής ψυχολογίας, μας διαβεβαιώνουν σήμερα, ότι πολλές αρρώστιες του νευρικού συστήματος, πολλές διαστροφές του χαρακτήρα και εγκληματικές τάσεις οφείλονται αποκλειστικά στην έλλειψη οικογενειακής θαλπωρής, γαλήνης και ενότητας.

Απλές παρατηρήσεις της καθημερινής μας πείρας διαπιστώνουν ότι το μεγαλύτερο ποσοστό των παραστρατημένων παιδιών περίπου το 85% προέρχονται από οικογένειες, οι οποίες δεν έδειξαν ενδιαφέρον για την ανατροφή των παιδιών τους, από έλλειψη οικογενειακής ζεστασιάς, ιδιαίτερα από μια μητέρα που θα τα ζέσταινε στην αγκαλιά της και θα τα έτρεφε με τα πλούσια συναισθήματά της.

Θυμηθείτε τους προγόνους μας πόσο άγια και ιερή θεωρούσαν την οικογενειακή εστία, ώστε την τοποθετούσαν στο κέντρο του σπιτιού για να σκορπά το «θείο φως» και τη ζεστασιά της. Φύλακας της λογαριαζόταν μια γυναίκα, μια θεά η θεά Εστία. Η μάνα είναι η βάση της ατομικότητας του παιδιού.

Η δίχως όρους, απροϋπόθετη αγάπη της είναι το Α και Ω για την μετέπειτα ευτυχισμένη και επιτυχημένη, προσωπική, οικογενειακή και επαγγελματική ζωή των παιδιών της.

Αλεξάνδρα Ευκαρπίδου

Παιδαγωγός, Εισηγήτρια Σεμιναρίων( Παιγαγωγικά-Σχέσεις-Επικοινωνία)

Επίτρεψε μου να μοιραστώ μαζί σου μία από τις μέρες μου στην καθημερινότητα μου:

Σηκώνομαι το πρωί. Έχω κάποιες συγκεκριμένες διαδικασίες που ακολουθώ καθημερινά. Θα πάω να κάνω γυμναστική, θα φάω ένα καλό πρωινό και μετά, αφού προετοιμαστώ και σε εγκεφαλικό επίπεδο, ξεκινάω την δουλειά μου. Όλα αυτά γίνονται πολύ πρωί.

Έτσι λοιπόν έρχεται η στιγμή που ανοίγω τα email μου, ανοίγω το Facebook, το Instagram, το Twitter, το Google Plus, το Linkedin, όλα τα Social Media, και αρχίζω να διαβάζω όλα τα σχόλια των ανθρώπων ή τα αιτήματα.

Τα αιτήματα

Ας μείνουμε λοιπόν σε αυτό το κομμάτι, τα αιτήματα. Υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι που με ρωτούν “Μάνο, έχω κρίσεις πανικού, τι να κάνω;”, “Έχω πρόβλημα με την σχέση μου τι να κάνω;”, “Έχω πρόβλημα με τα οικονομικά μου, τι να κάνω;”, “Έχω πρόβλημα σε κάτι, τι να κάνω;”. Και αυτό το πρόβλημα μπορεί να είναι χρόνιο.

Υπάρχουν άνθρωποι που παίρνουν φάρμακα και ζητούν την συμβουλή μου. Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν χρόνιες καταθλίψεις ή άνθρωποι που θέλουν να κάνουν επιχειρήσεις ή να επεκτείνουν την επιχείρηση τους. Και μου στέλνουν ένα μήνυμα και μου λένε “Τι να κάνω;” Και αναρωτιέμαι, ναι θέλω να σε βοηθήσω, αλλά πώς μπορώ να σε βοηθήσω σε μια γραμμή, σε μια παράγραφο; Πώς;

Χρειάζεται χρόνος

Όλοι οι άνθρωποι οι οποίοι έχουμε καταφέρει αυτά που θέλουμε να πετύχουμε στην ζωή μας, όλοι μα όλοι οι άνθρωποι, έχουμε ακολουθήσει μία διαδικασία. Και γι’ αυτή την διαδικασία χρειάζεται χρόνος. Θέλει χρόνο να μάθεις. Θέλει χρόνο να υιοθετήσεις συγκεκριμένα μοτίβα. Θέλει χρόνο να αναπτύξεις καινούργιες δεξιότητες. Θέλει χρόνο να κάνεις βελτιστοποίηση αυτών. Θέλει χρόνο να μάθεις πραγματικά τον εαυτό σου, ποιος πραγματικά είσαι, τι πραγματικά σε μπλοκάρει, πώς δουλεύει ο ασυνείδητος νους.

Πραγματικά πώς θα μπορούσα να σε βοηθήσω μέσα σε μία παράγραφο; Το έχεις σκεφτεί ποτέ αυτό; Θέλω αλλά πώς; Αν ξέρεις τον τρόπο πες τον μου. Πες τον μου γιατί πραγματικά θα αλλάξουμε τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων μέσα στους επόμενους μήνες. Και το θέλω πραγματικά αλλά εγώ δεν έχω βρει τον τρόπο.

Μήπως κάποιο μοτίβο είναι η αιτία που σε κρατάει πίσω;

Πίσω όμως από αυτό, εάν δεν υπάρχει τρόπος, σκέφτομαι μήπως υπάρχει ένα μοτίβο το οποίο είναι και η αιτία που δεν σου επιτρέπει να έχεις την ζωή που θέλεις; Δηλαδή, έστω λοιπόν ότι θέλεις να αλλάξεις σε προσωπικό ή συναισθηματικό ή οικονομικό επίπεδο, πόση αξία δίνεις σε αυτή την επιθυμία σου; Οποιαδήποτε επιθυμία. Είτε θέλεις να είσαι ήρεμος, είτε να νιώθεις αυτοπεποίθηση, είτε να νιώθεις ότι έχεις μια πολύ ωραία σχέση, είτε να βελτιώσεις την σχέση σου, είτε να βρεις μια σχέση, είτε να αυξήσεις τα οικονομικά σου..

Αν λοιπόν συναντιόμασταν στον δρόμο και σου έλεγα “Έλα έλα, γρήγορα, πες μου τι είναι να σου απαντήσω και να φύγω” θα ένιωθες ότι εκείνη την στιγμή σου δίνω αξία;

Τι αξία δίνεις στους στόχους και στα όνειρα σου;

Εάν η απάντηση είναι όχι, τότε θέλω να σταθείς για λίγο, να κάνεις ένα βήμα πίσω και να ρωτήσεις τον εαυτό σου, έχοντας αυτή την συμπεριφορά δίνεις αξία στην ζωή σου; Δίνεις αξία στους στόχους σου, στις επιθυμίες σου, στα όνειρα σου;

Εάν όχι, σταμάτα το τώρα. Σκέψου τι θέλεις να πετύχεις στην ζωή σου, που είσαι, που θέλεις να πας, και σταμάτα να γίνεσαι ζητιάνος μερικών λέξεων, φράσεων, οτιδήποτε. Ξέρω ότι μπορεί να είσαι σε δύσκολη θέση και να λες “Μάνο εγώ πώς θα το κάνω;” Θα το κάνεις όπως το έκανα εγώ και όπως το έχουμε κάνει εκατομμύρια άνθρωποι. Στάσου λοιπόν, μελέτησε, εφάρμοσε, αξιοποίησε αυτό που έχεις μάθει και πήγαινε στο επόμενο βήμα. Δεν χρειάζεται να ξεκινήσεις από χιλιάδες ευρώ εκπαιδεύσεων όπως έκανα εγώ ή όπως κάνουμε πάρα πολλοί άνθρωποι. Ξεκίνα από δωρεάν videos.

Μόνο εσύ μπορείς να το κάνεις για εσένα

Μην περιμένεις όμως την μία φράση, την μία λέξη.. Δεν υπάρχει κανένας που να μπορεί να το κάνει για εσένα. Μόνο εσύ μπορείς να το κάνεις για εσένα.

Και ξέρω ότι είναι λίγο άβολο, λίγο περίεργο, όταν τα έχουμε όλα αυτά μες στο μυαλό μας τι γίνεται; Ναι αλλά δεν θέλω να σου πω ψέματα, θέλω να σου πω την αλήθεια. Είναι η διαδικασία που καλείσαι εσύ να περάσεις με τον εαυτό σου. Πρέπει να σε μάθεις. Και μετά να σε αξιοποιήσεις στο μέγιστο για να αλλάξεις την ζωή σου και να ζεις μια ζωή ονειρεμένη γιατί μπορείς και την αξίζεις.

Να θυμάσαι ότι είσαι υπέροχος..

Να Αγαπάς τον Εαυτό σου και να Ζεις με Πάθος!

Πηγή

Όλες μας έχουμε δοσμένο ένα κομμάτι του εαυτού μας στα παιδιά μας. Όμως, έχουμε και ένα άγχος, ένα φόβο αδιόρατο, ένα δίλημμα μήπως η αγάπη για τη δουλειά μας και οι πολλές ώρες ενασχόλησής μας με αυτή μας στοιχίσει το ρόλο μας ως μητέρα. Χωρίς να θέλω να δώσω το «φάρμακο» για τον πόνο μας, απλά θα μοιρασθώ μαζί σας, ως εργαζόμενη μητέρα και ως παιδαγωγός επί σειρά ετών, κάποιες σκέψεις, που πιστεύω ότι θα βοηθήσουν για να μπουν κάποια πράγματα στη θέση τους και να διαλυθούν ο «φόβος» και οι αμφιβολίες μας.

Αρχικά θα πρέπει να θυμόμαστε ότι ο χρόνος που περνάμε με τα παιδιά μας πρέπει να είναι ποιοτικός και όχι ποσοτικός. Πόσες μητέρες, αλλά και πατέρες βρίσκονται αρκετές ώρες στο σπίτι με τα παιδιά τους, αλλά δυστυχώς μόνο σωματικά βρίσκονται εκεί. Ο πατέρας στην τηλεόραση, η μητέρα στην κουζίνα και, όταν τα παιδιά τους πλησιάζουν για να ρωτήσουν κάτι ή με διάθεση να συζητήσουν ,τα διώχνουν στο δωμάτιο τους γιατί είναι απασχολημένοι.

Θα θέλατε, αγαπητές μου μητέρες, να σας πω τι να κάνουμε με αυτό τον λίγο χρόνο που διαθέτουμε με τα παιδιά μας ώστε να είναι πράγματι ποιοτικός και δημιουργικός ;

Ακούστε λοιπόν μερικές χρήσιμες συμβουλές:

• προσπαθούμε να έχουμε ένα γεύμα την ημέρα με τα παιδιά. Αν δεν προλαβαίνουμε το μεσημεριανό, λόγω του ότι αργούμε να επιστρέψουμε από τη δουλειά, ας είναι το βραδινό. Εκεί στο τραπέζι την ώρα που μαζεύεται όλη η οικογένεια κάτι εξαιρετικό συμβαίνει. Ανοίγουν οι καρδιές και μοιράζονται τα νέα της ημέρας. Με τις κατάλληλες ερωτήσεις μπορούμε να μοιρασθούμε μαζί τους εμπειρίες, συναισθήματα. Γίνεται η αναφορά της ημέρας όχι μόνο εκ μέρους των παιδιών, αλλά και των γονιών. Κρατιέται ενωμένη στο κοινό τραπέζι (όχι μόνο του φαγητού) όλη η οικογένεια.
• Βρείτε λίγο χρόνο να κάνετε μαζί με τα παιδιά κάποια δραστηριότητα. Είτε ένα περίπατο στο πάρκο ή σε παιδότοπο έστω για μισή ή μία ώρα, είτε στο σπίτι να παίξετε μαζί ένα δημιουργικό εκπαιδευτικό παιχνίδι (επιλέξτε να υπάρχουν 2-3 τέτοια παιχνίδια στο σπίτι). Μέσα από αυτά μοιράζεστε σκέψεις, συναισθήματα και παράλληλα μπορείτε σιγά-σιγά να διακρίνετε κλίσεις και ταλέντα των παιδιών. Μπορείτε ακόμα να κάνετε μαζί κάποιες δουλειές του σπιτιού. Ζητήστε ευγενικά να σας βοηθήσουν. Έτσι τα εκπαιδεύετε όμορφα, αναθέτοντας τους κάποιες υπευθυνότητες από τη μικρή ηλικία. Χαίρονται και απολαμβάνουν να βοηθούν τους γονείς τους, αισθάνονται όμορφα και υπεύθυνα.
• Η ώρα του ύπνου είναι μια άλλη κατάλληλη ώρα για να ενωθούν οι ψυχές μας. Πείτε μου πόση ώρα χρειάζεται να τα σκεπάσετε στο κρεβάτι και να τους τραγουδήσετε ένα τραγούδι ή να τους πείτε ένα παραμύθι; Ένα γλυκό φιλί από την μητέρα και τον πατέρα και το κλείσιμο των ματιών τους με τη μορφή σας είναι βάλσαμο για την παιδική ψυχή . Δε θα ξεχάσω ποτέ όσα χρόνια και αν περάσουν το γλυκό χαμόγελο της κόρης μου και την έκφραση της ικανοποίησης, όταν τη νύχτα τη σκέπαζα και τη φιλούσα γλυκά.

Αυτές είναι μόνο μερικές προτάσεις για τον ποιοτικό χρόνο που μπορούμε να περνάμε με τα παιδιά μας. Η μητρική σας καρδιά είμαι σίγουρη ότι μπορεί να σας οδηγήσει σε περισσότερες ιδέες και πράξεις επικοινωνίας με τα παιδιά σας.

Τέλος, θέλω να σας αφήσω με τα εξής: Προσέξτε ,κάθε φορά που τα παιδιά απευθύνονται σε εσάς για μια ερώτηση ή συζήτηση, να τους δίνετε απεριόριστη εστιασμένη προσοχή. Τα παιδιά μας την έχουν απόλυτη ανάγκη. Τίποτα δεν πληγώνει το παιδί περισσότερο από εκείνη την αγωνιώδη προσπάθεια του να συναντήσει τα μάτια σας και να πάρει την προσοχή σας, όταν μιλάει. Επίσης μη ξεχνάτε να του δίνετε συνέχεια αγάπη απροϋπόθετη (χωρίς όρους και ανταλλάγματα), όπως και αποδοχή και αναγνώριση της αξίας και της ιδιαιτερότητας του.

Είμαι σίγουρη ότι όσο και αν ο έξαλλος ρυθμός της ζωής μας συμπιέζει, η μητρική μας καρδιά πάντα βρίσκει ένα τρόπο να ξεπεράσει τις συμπληγάδες πέτρες και να δώσει τα πλούσια αποθέματα της όποτε και με όποιο τρόπο μπορεί.

Αλεξάνδρα Ευκαρπίδου

Παιδαγωγός, Εισηγήτρια Σεμιναρίων( Παιγαγωγικά-Σχέσεις-Επικοινωνία)