Οικογένεια

Οικογένεια: Το πρώτο σχολείο της ζωής.

Πολλές οι σκέψεις για το αυτό θέμα.. κάθε άνθρωπος έχει και μια ιστορία να αποκαλύψει για την παιδική του ηλικία, κάποια άτομα δεν θέλουν να μιλήσουν καθόλου γιατί πονάνε όταν θυμούνται… άλλα ας ξεκινήσουμε από την αρχή και ας ανατρέξουμε στην βάση του όλου θέματος που δεν είναι άλλο από την ίδια την οικογένειά μας….

Η σύγχρονη σημερινή ελληνική οικογένεια είναι κυρίως της μορφής (γονείς-παιδιά), ενώ τα ηλικιωμένα άτομα (παππούς, γιαγιά) απομακρύνονται όλο και περισσότερο από το ίδιο σπίτι. Η μητέρα δουλεύει όλο και πιο συχνά έξω από το σπίτι, αρχηγός της οικογένειας παύει να είναι ο πατέρας η γυναίκα θεωρείται ισότιμη με τον άνδρα και πολύτιμη σύντροφος που συμβάλλει στην ευημερία της οικογένειας ο χρόνος παραμονής των μελών της σημερινής οικογένειας στο σπίτι έχει μειωθεί. Η μείωση αυτή οφείλεται στην επαγγελματική απασχόληση και των δύο γονιών, στους γρήγορους ρυθμούς της ζωής, και στις πολλές εξωσχολικές δραστηριότητες των παιδιών .Καθ όλη τη διάρκεια της ζωής μας, πρέπει να πάρουμε αποφάσεις ή να κάνουμε κάποιες επιλογές, βραχυπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες, το αποτέλεσμα δε αυτών κρίνει αν πράξαμε σωστά ή λάθος. Η οικογένεια… το πρώτο σχολείο της ζωής. Μέσα σ’ αυτήν μεγαλώνει το παιδί: που ικανοποιεί τις βιολογικές και ψυχολογικές ανάγκες του. αποκτά κοινωνικές αρετές διδάσκεται ηθικές αξίες. διαμορφώνει και καλλιεργεί το χαρακτήρα του αποκτά γνώσεις και λύνει τις απορίες του. Σκοπός της οικογένειας είναι η δημιουργία ενός υγιούς και ηθικού περιβάλλοντος, όπου θα ζήσουν ευτυχισμένα όλα τα μέλη της. Τα παιδιά θα αναπτυχθούν σωματικά και πνευματικά, θα καλλιεργηθούν ψυχικά, θα διαμορφώσουν προσωπικότητα και θα γίνουν ικανά να ενταχθούν στην κοινωνία.

Βλέποντας όμως και την αντίθετη πλευρά των καταστάσεων, υπάρχει και η άλλη μορφή της οικογενείας .. και από εκεί δημιουργούνται οι εστίες των προβλημάτων .Έφηβοι που καταδυναστεύουν τους γονείς οι οποίοι τους έχουν παραδώσει την εξουσία, ζευγάρια που είναι ερωτευμένα με τα παιδιά τους και όχι με τους συντρόφους τους, παιδιά που μεγαλώνουν σαν ορφανά και με αδιαφορία, χωρίς αρχές, ιδανικά και νόημα, χωρίς στόχους. Βλέπουμε θυμωμένους ενήλικες που αδυνατούν να έχουν δημιουργικές και ώριμες σχέσεις, καταλήγουν ανταγωνιστικοί και με δυνατά αισθήματα ανεπάρκειας όπως και κατωτερότητας Η ανεργία, άλλος ένας επιβαρυντικός παράγοντας στην εξισορρόπηση των οικογενειακών σχέσεων. κανείς δεν είναι χαμένος τελικά αλλά η ελπίδα με την πίστη κάνουν θαύματα..όταν έχεις κάποιον να σε να σε συμβουλέψει στην κατάλληλη στιγμή..όταν ξέρει πότε πρέπει να επέμβει..Το οικογενειακό περιβάλλον του ατόμου, τα πρότυπά του, οι πεποιθήσεις που έχει αναπτύξει, ο τρόπος που έχει μάθει να ζει , το μοντέλο της οικογένειας που έχει μεγαλώσει (μονογονεϊκή, διευρυμένη κλπ.), ο τρόπος που αντιλαμβάνεται τον πατέρα η την μητέρα και πως κατανοεί αυτούς τους ρόλους αλλά και αρκετούς άλλους παράγοντες που έχει αφομοιώσει θετικά η αρνητικά όλα αυτά επηρεάζουν την πορεία της ζωής του..

Ένας άλλος σηµαντικός παράγοντας, που συντελεί στην αλλαγή της δοµής της οικογένειας, είναι η παρατεταμένη οικονοµική ύφεση της χώρας µας, µε την αβεβαιότητα και την ανασφάλεια που τη συνοδεύουν. Παρατηρούμαι ότι ολοένα και περισσότεροι νέοι είτε επιστρέφουν στην πατρική τους οικογένεια, καθώς αδυνατούν να ανταπεξέλθουν µόνοι τους οικονοµικά, είτε καθυστερούν να φύγουν από αυτήν, έστω και αν έχουν ολοκληρώσει τις σπουδές τους. Η δυσκολία τους να βρουν εργασία, καθώς και το υψηλό κόστος ζωής, τους κρατά δέσµιους στην οικογενειακή εστία, αναβάλλοντας επ’ αόριστο τα όνειρά τους για τη ζωή και το µέλλον τους. Η συμβίωση αυτή όµως ενέχει κινδύνους που αφορούν αμφίπλευρα γονείς και ενήλικα παιδιά, όπως επιβάρυνση του οικογενειακού προϋπολογισμού, εντάσεις και προστριβές στις μεταξύ τους προσωπικές σχέσεις, αυξημένο στρες, εξάρτηση, και τόσα άλλα.

Ένα παιδί τελικά τι αναζητά μέσα από την αγκαλιά της οικογένειας;

Σίγουρα την προσοχή. μας, νιώθουνε άσχημα όταν κάποιος τους αγνοεί., νιώθουνε απόρριψη, μείωση της αξίας τους και αδυναμία συγκέντρωσης, θέλουν την επιβεβαίωση, ότι είναι, καλά παιδιά ικανά σε όλα τα επίπεδα ώστε να δημιουργηθεί το συναίσθημα της αναγνώρισης και της αξίας τους. Χρειάζεται το παιδί την “θαλπωρή της φωλιάς του,” ότι οι άλλοι θα είναι πάντα εκεί,μερικές φορές αναζητά την αποκλειστικότητα της αγάπης και της προσοχής. αυτό συμβαίνει συνήθως όταν νοιώθει ανασφάλεια και φόβο μήπως ο άλλος τον εγκαταλείψει.. Ίσως σε μεγαλύτερη ηλικία τους ενδιαφέρει να μπορούν να ελέγχουν.. χειριστικός χαρακτήρας ώστε να επιβάλει τα θέλω του στον άλλο . Όσο και αν φαίνεται παράξενο, τα παιδιά των διαζευγμένων γονέων μπορεί να έχουν αισθήματα ευθύνης και ενοχής. Επομένως οι γονείς πρέπει να γνωρίζουν και να μιλήσουν στα παιδιά με ειλικρίνεια πως και οι δύο θα συνεχίσουν να τα αγαπούν και ότι εξακολουθούν να είναι οικογένεια. Και τώρα κάποιες συμβουλές που αφορούν τους γονείς. Είναι σημαντικό να επιλέξετε τον κατάλληλο χρόνο και τόπο για να μιλήσετε., ζητήστε από το παιδί να σας ακούσει χωρίς διακοπή για να εκφράσετε τι σας ενόχλησε .και τέλος, επιτρέψτε και στο παιδί να εκφράσει με τον δικό του τρόπο αν μπορεί και τα δικά του συναισθήματα και παράπονα .

Τελικά πώς αντιδρούν τα παιδιά μετά από τον χωρισμό των γονέων τους; Το σίγουρο είναι πως θα χρειαστούν χρόνο για να αφομοιώσουν τον χωρισμό και να αντιμετωπίσουν τη νέα οικογενειακή τους ζωή. Ακόμη και αν το διαζύγιο αντιμετωπίστηκε με μεγάλη προσοχή, είναι φυσιολογικό τα παιδιά να ανταποκρίνονται με κάποιες προβληματικές συμπεριφορές .ως αποτέλεσμα μπορεί να εκδηλωθεί παραίτηση και αδιαφορία για αγαπημένες δραστηριότητες ή χόμπι, αθλήματα ή παρέα με τους φίλους. Η απώλεια της οικογενειακής ένωσης θα προκαλέσει βαθιά συναισθήματα θλίψης και μπορεί ακόμη να οδηγήσει σε πιθανή κατάθλιψη.

Κάτι άλλο που πρέπει να λάβουμε υπ όψιν μας είναι λάθη των γονιών που φέρνουν προβλήματα στην συμπεριφορά των παιδιών και μιλάμε για τις διακρίσεις που άθελα η ηθελημένα γίνονται πολλές φορές. Τυπικά θα λέγαμε πως αυτό δεν έχει να κάνει με το ότι οι γονείς αγαπούν το ένα παιδί περισσότερο από τα άλλα, απλά, βασίζεται στο γεγονός ότι η προσωπικότητα του γονέα ταιριάζει περισσότερο με την προσωπικότητα ενός από τα παιδιά Ακόμη και αν οι γονείς αναγνωρίζουν αυτή τη σχέση, δεν θέλουν να το παραδεχθούν φωνακτά επειδή φοβούνται να μην πληγώσουν τα συναισθήματα του άλλου παιδιού… που όμως έχει ήδη πληγωθεί… τα παιδιά καταλαβαίνουν και ο συναισθηματικός τους κόσμος κλονίζεται ανεπανόρθωτα.

Το γενικό συμπέρασμα είναι πως και το φύλο αναμφισβήτητα διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της συμπεριφοράς ενός ανθρώπου αλλά όχι σε τέτοιο βαθμό που να επισκιάζει τη μοναδικότητα της ύπαρξής του. Άτομα του ίδιου φύλου παρουσιάζουν ομοιότητες αλλά και διαφορές μεταξύ τους καθώς η προσωπικότητα και η ψυχοσύνθεση κάθε ανθρώπου είναι μοναδική. Ένας από τους ευκολότερους τρόπους για να βεβαιωθείτε ότι δεν ξεχωρίζετε τα παιδιά σας είναι να βεβαιωθείτε ότι είστε δίκαιοι! Δηλαδή, για παράδειγμα στις διακοπές πρέπει κάθε παιδί να έχει τον ίδιο αριθμό δώρων και περίπου ίδιας αξίας. Δεν επιτρέπεται το ένα παιδί να έχει περισσότερα δώρα από τα αδέλφια του.

Βεβαιωθείτε επίσης ότι προσφέρετε τα ίδια πράγματα σε όλα τα παιδιά σας μέσα στην οικογένεια γιατί οι τυχών διακρίσεις οδηγούν σε ανεπανόρθωτα σφάλματα που μένουν στην ψυχή των παιδιών ,μεγαλώνουν με αυτά και επομένως στην πορεία της ζωής τους μαθαίνουν να κάνουν διακρίσεις και τα ίδια τα παιδιά που έχουν πληγωθεί και απορριφθεί κρατώντας μέσα τους θυμό και απωθημένα,,,

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΣΥΝΤΑΞΗ ΑΡΘΡΟΥ

ΠΕΤΚΑΚΗ ΠΩΛΙΝΑ

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΟΣ

Ψυχολογία

Η τοξική σχέση με τον εαυτό μας

«Είσαι τοξικός/η», «δεν με ακούς», «θέλεις πάντοτε να πρωταγωνιστείς εις βάρος μου»…

Εκφράσεις που χρησιμοποιούμε όταν υπάρχει στην ζωή μας μία σχέση που νιώθουμε ότι έχει στοιχεία τοξικότητας.

Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που η σημαντικότερη σχέση που έχουμε στη ζωή μας, αυτή με τον ίδιο μας τον εαυτό, είναι πλημμυρισμένη από στοιχεία τοξικότητας;

Έχεις «συλλάβει» ποτέ τον εαυτό σου να σκέφτεται… «δεν θα τα καταφέρω» ή «μου αξίζει αυτό που περνώ» ή ακόμη «είμαι απαράδεκτη/ος που θυμώνω»;

Η σχέση που έχουμε με τον εαυτό μας είναι η μόνη διαχρονική και ταυτόχρονα παραμελημένη σχέση. Ξυπνούμε παρέα, βιώνουμε την κάθε στιγμή της ζωής μας παρέα, είμαστε οι «σίγουροι» συνοδοιπόροι στο ταξίδι της ζωής και παρόλα αυτά την παραμελούμε…

Πόσο τοξικοί, αλήθεια, μπορούμε να γίνουμε με εμάς κάθε δευτερόλεπτο της ζωής μας; Και πως περιμένουμε να βιώσουμε μία υγιή σχέση με κάποιο άλλο άνθρωπο αν εμείς οι ίδιοι έχουμε χρωματίσει με τοξικότητα την ίδια μας την φύση;

Όταν εμείς οι ίδιοι «φρενάρουμε» την εξέλιξή μας θεωρώντας ότι δεν είμαστε αρκετοί;

Όταν ξεχνούμε την μοναδικότητά μας και αντιγράφουμε;

Όταν συγκρίνουμε καθημερινά τον εαυτό μας με κάποιον άλλο και βιώνουμε την ανεπάρκεια;

Ας επικεντρωθούμε σε εμάς και ας δούμε 5 τρόπους που μπορούμε να αποκτήσουμε υγιή σχέση με τον εαυτό μας προκειμένου να νιώθουμε ισορροπία, να βλέπουμε τον εαυτό μας σαν ένα «μοναδικό έργο τέχνης» και να εκπέμπουμε την γοητεία που μας αντιπροσωπεύει:

Ξυπνάμε κάθε πρωί εστιάζοντας σε όλα αυτά που καταφέραμε να έχουμε και να είμαστε.

Εκφράζουμε την ευγνωμοσύνη μας στον ίδιο μας τον εαυτό που μας έφερε ως εδώ!

Νιώθουμε απεριόριστη ευγνωμοσύνη για την ικανότητα αναπνοής.

Νιώθουμε ευλογημένοι που ξυπνήσαμε και αναπνέουμε. Δεν είναι δεδομένο!

Ακούμε την εσωτερική μας φωνή (κάποιοι το αποκαλούν διαίσθηση) εμπιστευόμενοι την κρίση μας.

Για οποιαδήποτε σκέψη, άποψη παράγεται ένα συναίσθημα το οποίο δημιουργεί μία σωματική αίσθηση. Το ακούμε και το εμπιστευόμαστε. Μόνο εμείς γνωρίζουμε τι είναι καλό για εμάς!

Ζητούμε βοήθεια όταν κάτι δεν λειτουργεί.

Δεν είμαστε υπεράνθρωποι. Η ζωή μπορεί να αποκτήσει φως!

Ενισχύουμε τα χαρίσματα και τα ταλέντα μας πιστεύοντας ακράδαντα ότι ο καθένας μπορεί να συμβάλει στην ανθρωπότητα με τον δικό του μοναδικό τρόπο.

Κανείς άλλος δεν μπορεί να προσφέρει αυτό που εσύ μπορείς με τον δικό σου μοναδικό τρόπο.

Μία λέξη, ένα νεύμα, μία κίνηση συμπόνοιας προς κάποιο συνάνθρωπο μπορεί να κάνει την διαφορά για την δική του στιγμή/ημέρα.

Το πρώτο βήμα είναι η αναγνώριση και η αποδοχή. Η αναγνώριση και η αποδοχή του πόσα βέλη τοξικότητας ρίχνουμε στον ίδιο μας τον εαυτό κάθε στιγμή.

Το δεύτερο βήμα είναι η απόφαση για αποτοξίνωση.

Και το τρίτο βήμα είναι η απόλαυση μίας νέας καθημερινότητας. Μίας καθημερινότητας βασισμένη στην ευγνωμοσύνη, την δημιουργικότητα και έκφραση της μοναδικής μας φύσης!!!

Πέγκυ Μουζάκη – Mind Architect

Τηλ: +30 6936904955

Web: www.peggymouzaki.com

Email: [email protected]

Ψυχολογία

Τα 7 σημάδια μίας τοξικής σχέσης και ο τρόπος αντιμετώπισης της

Η λέξη «τοξικός» , σύμφωνα με το λεξικό, σημαίνει δηλητηριασμένος ή διαποτισμένος με δηλητήριο και προέρχεται από το λατινικό «toxicum» το οποίο αναφέρεται ως το φονικό δηλητήριο που χρησιμοποιούσαν οι αρχαίοι Έλληνες για να αλείφουν τις αιχμές των βελών τους.

Την σημερινή εποχή γίνεται συχνή αναφορά στις τοξικές σχέσεις, στους τοξικούς ανθρώπους και τις τοξικές συμπεριφορές υπονοώντας την ψυχική, πνευματική ή σωματική φθορά που μπορεί να υποστεί κάποιος που βιώνει μία τέτοια κατάσταση.

Λαμβάνοντας τα «βέλη» μίας τοξικής σχέσης δηλητηριάζεται η προσωπικότητά σου, το ανοσοποιητικό σου σύστημα και η ψυχική σου ισορροπία.

Ποια είναι τα 7 σημάδια ένδειξη μίας τοξικής σχέσης;

Είναι χειριστικός

Ποτέ δεν φταίει ο χειριστικός άνθρωπος. Είναι αυτός που αποδεικνύει πάντα με την διαστρεβλωμένη του σκέψη ότι το φταίξιμο είναι του άλλου ανθρώπου.

Μάλιστα η ανάπτυξη επιχειρημάτων συνήθως είναι τόσο ακλόνητη που πείθει.

Έχει πάντα δίκιο

Η άποψη του και η γνώμη του είναι πάντα σωστή. Συνηθίζει να επικαλείται εμπειρίες (πολλές φορές φανταστικές) οι οποίες αποδεικνύουν την ορθότητα της σκέψης του.

Ελέγχει όλες σου τις κινήσεις

Η ατομικότητα στις τοξικές σχέσεις είναι ανύπαρκτη. Οφείλεις να δίνεις αναφορά για το που βρίσκεσαι και τι κάνεις.

Επεμβαίνει σε κάθε σου δραστηριότητα

Με την πεποίθηση ότι μόνο εκείνος γνωρίζει τον σωστό τρόπο για το οτιδήποτε, είτε αυτό είναι η αγορά ενός κατάλληλου σπιτιού, είτε είναι η αγορά ενός κατάλληλου φορέματος, οφείλεις πάντα να ακούς και να αποδέχεσαι την άποψή του.

Συμπεριφέρεται σαν θύμα

Σε οποιαδήποτε διαφωνία ή σύγκρουση εκείνος παίρνει πάντα τον ρόλο του θύματος κατηγορώντας εσένα ως υπεύθυνο/η για την κατάσταση.

Δικαιολογεί την κάθε του συμπεριφορά

Έχει την τάση να σε μειώνει ή να σε υποβιβάζει προκειμένου να εμφανίζεται πάντα ο σωστός.

Σε απομονώνει από φίλους και οικογένεια

Νιώθοντας έντονα την ανάγκη να ασκεί πλήρη επιρροή πάνω σου σε απομονώνει από το περιβάλλον σου με εξαιρετικά έξυπνο τρόπο.

Πως αντιμετωπίζουμε την σχέση με έναν τοξικό άνθρωπο;

Η συναισθηματική μας κατάσταση στην απαρχή μίας σχέσης είναι αυτό που καθορίζει και τον χαρακτήρα της και την διάρκειά της.

Πως νιώθουμε όταν μπαίνουμε σε μία καινούργια σχέση;

Νιώθουμε πλήρης;
Έχουμε αυτοπεποίθηση;
Γνωρίζουμε τον εαυτό μας;

Αυτοί είναι κάποιοι από τους παράγοντες που μας ενθαρρύνουν στο να θέτουμε όρια πρώτα στον εαυτό μας και μετά στην σχέση μας. Αυτοί καθορίζουν το μέχρι που μπορούμε να υπερβούμε τα όριά μας και για ποιο λόγο ΜΑΣ.

Νιώθοντας πλήρης σαν προσωπικότητα δεν έχουμε ανάγκη την αποδοχή και μπορούμε να εκφράζουμε την γνώμη μας χωρίς δεύτερες σκέψεις και ανησυχία για το αποτέλεσμα.

Γνωρίζοντας τον εαυτό μας εντοπίζουμε έγκαιρα στοιχεία και συμπεριφορές που δεν μας ωφελούν και δεν προάγουν την ζωή μας.

Μετά τον εντοπισμό όταν έχουμε αυτοπεποίθηση αποχωρούμε έγκαιρα χωρίς να υποβάλουμε τον εαυτό μας σε δοκιμασία προκειμένου να καλύψουμε την μοναξιά μας.

Το να περιμένεις καρτερικά να αλλάξει είναι ουτοπία καθώς ο ίδιος ο άνθρωπος δεν αντιλαμβάνεται το θέμα που αντιμετωπίζει.

Πέγκυ Μουζάκη
Mind Architect

Ψυχολογία

Ηγεσία και συναισθηματική νοημοσύνη.

Μια εταιρία, ένας οργανισμός, μια επιχείρηση αποτελούνται από ανθρώπους και αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν συναισθήματα, συναισθήματα θετικά ή αρνητικά. Συναισθήματα που οδηγούν σε συμπεριφορές.

Συναισθήματα που εκφράζονται με έναν τρόπο που ίσως δημιουργήσει πρόβλημα ή που δεν εκφράζονται και υποβόσκουν, κινώντας συμπεριφορές που οδηγούν σε κακή συνεργασία.

Δεν είναι δυνατόν να φανταστούμε ότι στον χώρο εργασίας λείπει το συναίσθημα. Μάλιστα τα συναισθήματα είναι υπεύθυνα για την απόδοση και αποτελεσματικότητα των εργαζομένων.

Τα συναισθήματα βοηθούν τον ηγέτη να καθοδηγήσει με επιτυχία την ομάδα του ή όχι, να διαχειριστεί το άγχος αποτελεσματικά ή όχι, να συνεργαστεί ή να μη συνεργαστεί με άλλους .

Τι είναι συναισθηματική νοημοσύνη;

Είναι η λεγόμενη συναισθηματική νοημοσύνη και χαρακτηρίζει τους με υψηλές αποδόσεις εργαζόμενους. Τους ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους, οι οποίοι μπορεί να έχουν ακόμη και περισσότερες γνώσεις. Είναι ο δείκτης E.Q. που είναι πιο σημαντικός ακόμη και από τον δείκτη I.Q. στον εργασιακό χώρο!

Ως συναισθηματική νοημοσύνη ορίζεται η ικανότητα να αναγνωρίζει κάποιος και να διαχειρίζεται αποτελεσματικά τα δικά του συναισθήματα αλλά και να αναγνωρίζει, κατανοεί και να ανταποκρίνεται στα συναισθήματα των άλλων.

Τέσσερις (4) πυλώνες στηρίζουν τη συναισθηματική νοημοσύνη, 4 ικανότητες είναι απαραίτητες: αυτογνωσία, αυτοδιαχείριση, ενσυναίσθηση, διαχείριση σχέσεων.

Έρευνα δείχνει ότι η συναισθηματική νοημοσύνη είναι ο ισχυρότερος προγνωστικός παράγοντας απόδοσης. Γι αυτό και πλέον εκτιμάται περισσότερο στον εργαζόμενο το E.Q. έναντι του I.Q. Διότι όποιος έχει υψηλή συναισθηματική νοημοσύνη είναι πιο πιθανό να παραμείνει ήρεμος υπό πίεση, να επιλύσει αποτελεσματικά τις συγκρούσεις, να ανταποκριθεί στις εργασιακές σχέσεις αποτελεσματικά, λειτουργώντας με ενσυναίσθηση.

Ένας ηγέτης επικοινωνώντας με ενσυναίσθηση μπορεί να υποστηρίξει καλύτερα την ομάδα του, βελτιώνοντας παράλληλα την ατομική του απόδοση.

Η παγκόσμια εταιρία ανάπτυξης ηγεσίας DDI κατατάσσει την ενσυναίσθηση νούμερο ένα ηγετική ικανότητα, αναφέροντας ότι οι ηγέτες που κατέχουν ενσυναίσθηση αποδίδουν 40% υψηλότερα στην καθοδήγηση, τη δέσμευση άλλων για έργο, τη λήψη αποφάσεων.

Γιατί είναι καλό ένας ηγέτης να έχει υψηλή συναισθηματική νοημοσύνη;

Η ικανότητα σε έναν ηγέτη να διαχειρίζεται τον εαυτό του μέσω της αυτογνωσίας και της αυτοδιαχείρισης, είναι απαραίτητη για να μπορεί να οδηγεί την ομάδα του. Είναι απαραίτητη για να έχει ορθή κρίση, για τη λήψη σωστών αποφάσεων, απαραίτητη για τη διαχείριση συγκρούσεων, για μεγαλύτερη απόδοση στο έργο του.

Είναι απαραίτητη για να μπορεί να έχει προσαρμοστικότητα. Να μπορεί να προχωρά υπό αντίξοες ή απαιτητικές συνθήκες, να μπορεί να επιλέγει κατάλληλους και βιώσιμους τρόπους αντίδρασης.

Να μπορεί να αναλαμβάνει ευθύνες και να αναθέτει σωστά τις αρμοδιότητες.

Να μπορεί (μαζί με την ομάδα του) να βάζει στόχους και να επιτυγχάνει. Να μπορεί να διαχειρίζεται την αποτυχία.

Να μπορεί να αποδέχεται το διαφορετικό και να το αξιοποιεί.

Να δημιουργεί και να διατηρεί ικανοποιητικές σχέσεις.

Να επικοινωνεί αποτελεσματικά αυτό που θέλει χωρίς επιβαρυντικά συναισθήματα, όπως θυμό.

Πώς μπορεί ο ηγέτης να αυξήσει τη συναισθηματική του νοημοσύνη;

Κάποιοι τρόποι για να καλλιεργήσει ο ηγέτης συναισθηματική νοημοσύνη είναι οι εξής:

Είσαι ηγέτης;

α) Ανάπτυξε ενσυνειδητότητα. Τo mindfulness είναι ο καλύτερος τρόπος να εξασκηθείς στην ενσυνειδητότητα. Αυξάνοντας την επίγνωση σου μπορείς να πάρεις τις καλύτερες δυνατές αποφάσεις.

Εξασκήσου σε σωστές αναπνοές και παρατήρηση χωρίς κριτική.

Η ενσυνειδητότητα είναι απαραίτητο «εργαλείο» για την ανάπτυξη ηγετικών ιδιοτήτων. Μία από αυτές είναι η μετα-γνωσία, η ικανότητα να παρακολουθείς τις σκέψεις και τα συναισθήματα σου. Αυτό είναι κλειδί για την ανάπτυξη της αυτογνωσίας σου.

Και η αυτογνωσία βοηθάει, εκτός πολλών άλλων, να επικοινωνείς και να συνεργάζεσαι καλύτερα με τους άλλους

β) Εξάσκηση ενσυναίσθησης.

– Φαντάσου ότι το «πρόβλημα» που έχει ο/η συνάδελφος σου, το έχεις εσύ. Πώς θα ήθελες να σε αντιμετωπίσει αυτός/ή;

– Διαφώνησε χωρίς να έρθεις σε αντιπαράθεση.

– Παρατήρησε την ενσυναίσθηση στους άλλους. Πώς τη βιώνουν; Πώς την εκφράζουν;

– Γίνε ενεργός ακροατής. Άκου χωρίς να διακόπτεις, καθρεφτίζοντας το συναίσθημα του συνομιλητή σου, με κατανόηση.

– Κάνε κάποια εθελοντική εργασία.

-«Μπες στα παπούτσια» του άλλου, μπες για λίγο στη θέση του χωρίς απαραίτητα να συμφωνείς.

γ) Βάλε στόχους. Μικρούς και μεγάλους. Βήμα-βήμα προσπάθησε να τους εκπληρώσεις σε συνεργασία με την ομάδα σου.

δ) Διαχειρίσου το συναίσθημα που σου δημιουργεί εμπόδιο. Αναγνώρισε το. Ποιο είναι; Θυμός ίσως;

ε) Συνδέσου με την ομάδα σου.

Δείξε νοιάξιμο για τους υπαλλήλους. Με αυτόν τον τρόπο θα χτίσεις και εμπιστοσύνη.

Στις μέρες μας τα λεγόμενα soft skills έχουν πάρει κατά πολύ το προβάδισμα από τα hard skills στον εργασιακό χώρο. Η συναισθηματική νοημοσύνη είναι το κυριότερο και πιο σημαντικό soft skill.

Τα καλά νέα, που μας φέρνει η νευροεπιστήμη, είναι ότι μπορούμε να την καλλιεργήσουμε, να την αναπτύξουμε σε οποιαδήποτε ηλικία.

Αξίζει να προσπαθήσουμε!