Επιχειρηματικότητα

Περί τεκμηρίων διαβίωσης

Μέσα στον ορυμαγδό των εξελίξεων που αφορούν τα εθνικά μας θέματα. Και με την απορία για ποιο λόγο και γιατί τόση βιασύνη να δοθούν όπως-όπως «λύσεις» σε ζητήματα τόσο σοβαρά. Τη στιγμή που εδώ και μια οκταετία η χώρα μας βρίσκεται εντός μιας βαθύτατης ύφεσης που -εκτός των λοιπών οικονομικών και κοινωνικών προβλημάτων- είναι δεδομένο ότι της στερεί διαπραγματευτικής δύναμης σε εθνικά θέματα μείζονος σημασίας. Μέσα σ’ όλο αυτό το πλαίσιο λοιπόν, ο κάθε πολίτης και το κάθε νοικοκυριό, έχουν στο δικό τους μικρόκοσμο να αντιμετωπίσουν και τα φορολογικά τους θέματα.

Διάγουμε λοιπόν περίοδο υποβολής δηλώσεων, και ένας εκ των βασικότερων προβληματισμών είναι η ετήσια τεκμαρτή δαπάνη και η κάλυψη αυτής, σε περίπτωση βέβαια προκύπτουσας διαφοράς. Προ κρίσης, αντίστοιχους προβληματισμούς που προέρχονταν από θέματα τεκμηρίων σπάνια αντιμετωπίζαμε. Σήμερα, αποτελούν ένα εκ των συνηθέστερων προβλημάτων που προκύπτουν πριν την υποβολή των δηλώσεων.

Παραθέτοντας ένα σύντομο ιστορικό, θα γυρίσουμε στον Απρίλιο του 2010, όταν η χώρα μας είχε στραφεί στην αναζήτηση εξωτερικής βοήθειας. Τότε που οι εκπρόσωποι των δανειστών άρχισαν να πηγαινοέρχονται στα Υπουργεία προτείνοντας λύσεις και εν τέλει επιβάλλοντας την υλοποίησή τους. Τότε ήταν που ψηφιζόταν και ο Ν.3842/10, το μεγαλύτερο φορολογικό Νομοσχέδιο έως τότε. Με τις διατάξεις του συγκεκριμένου Νόμου, εν μία νυκτί -μεταφορικά αλλά και κυριολεκτικά- άλλαξαν δεδομένα πολλών ετών, ενώ στη συντριπτική τους πλειοψηφία οι μεταβολές είχαν ένα και μόνο στόχο. Την αύξηση των δημοσίων εσόδων μιας χώρας που τα κρατικά της ταμεία ήταν -και παραμένουν, ασχέτως δημοσιονομικών πλεονασμάτων- από αναιμικά έως τελείως άδεια.

Η εφαρμογή των τεκμηρίων είναι δεδομένο ότι δεν αποτελεί και την πλέον ενδεδειγμένη λύση, καθώς στηρίζεται κατά βάση σε υποθετικά δεδομένα, οπότε και σε αρκετές περιπτώσεις δημιουργεί φορολογικές αδικίες. Τα τελευταία χρόνια, θα μπορούσαμε να καταγράψουμε τουλάχιστον τρεις-τέσσερις εξαγγελίες περί κατάργησής τους. Αυτές οι αναφορές συνδυάζονταν κυρίως με τη δημιουργία του περιλάλητου περιουσιολογίου. Ας μη τρέφουμε φρούδες ελπίδες όμως, γιατί στην εποχή των μνημονίων και της έντονης επιτήρησης δεν πρόκειται να καταργηθεί ένα φορολογικό μέτρο στις δαγκάνες του οποίου χρόνο με το χρόνο μπαίνουν ολοένα και περισσότεροι φορολογούμενοι.

Κάθε προκύπτουσα διαφορά ετήσιας τεκμαρτής δαπάνης, που δεν μπορεί να δικαιολογηθεί με τη χρήση εισοδηματικών αποθεμάτων από προγενέστερες χρήσεις, αυξάνει το φορολογητέο εισόδημα του υπόχρεου. Με άλλα λόγια, όταν εξαντλούνται τα κεφάλαια προς ανάλωση, οι φορολογούμενοι βρίσκονται αντιμέτωποι με φόρους που προκύπτουν από την προστιθέμενη διαφορά.

Η βασική κατηγοριοποίηση
Τα τεκμήρια που καθορίζουν και προσδιορίζουν το -θεωρητικά αποκτηθέν- εισόδημα, χωρίζονται σε δύο κατηγορίες:
 Δαπανών διαβίωσης
 Απόκτησης περιουσιακών στοιχείων («πόθεν έσχες»)

Για τον προσδιορισμό των τεκμαρτών δαπανών διαβίωσης ισχύουν είτε κάποιοι πίνακες είτε δίνονται ακριβείς οδηγίες για τον προσδιορισμό τους. Για το πόθεν έσχες, ισχύει κατά περίπτωση το κόστος απόκτησης του περιουσιακού στοιχείου.

ΣΤΟΙΧΕΙΑ «ΠΟΘΕΝ ΈΣΧΕΣ» /
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΛΙΣΤΑ ΤΩΝ ΒΑΣΙΚΩΝ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΚΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ ΠΟΥ ΑΝ ΑΠΟΚΤΗΘΟΥΝ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΤΕΚΜΗΡΙΟ
 Αγορά αυτοκινήτων
 Αγορά μοτοσικλετών
 Αγορά σκαφών αναψυχής και πλοίων ή αεροσκαφών
 Αγορά ακινήτων και ανέγερση οικοδομών
 Κατασκευή πισίνας
 Χρηματοδοτική και χρονομεριστική μίσθωση ακινήτων
 Αγορά επιχειρήσεων, εταιρικών μεριδίων, αλλά και χρεογράφων
 Ποσά με τα οποία διενεργείται αύξηση μετοχικού ή εταιρικού κεφαλαίου των εταιριών
 Αγορά κινητών πραγμάτων άνω των 10.000 € (εξαιρούνται οι αγορές παγίου εξοπλισμού για την άσκηση επιχειρηματικής δραστηριότητας)
 Δωρεές ή γονικές παροχές ή χορηγίες χρηματικών ποσών, άνω των 300 € (δεν ισχύει το χρηματικό όριο για χορηγίες προς δημόσιο, δήμους, κοινότητες κλπ.)
 Χορήγηση δανείων προς τρίτους
 Εξόφληση δανείων ή πιστώσεων

Στις επόμενες αναφορές μας, θα καταγράψουμε συγκεκριμένα αριθμητικά δεδομένα που ισχύουν για αυτοκίνητα, κατοικίες, και λοιπά περιουσιακά στοιχεία που συνιστούν στοιχεία της ετήσιας τεκμαρτής διαβίωσης. Και τέλος, θα ακολουθήσουν κάποιες ειδικότερες αναλύσεις και συνεπακόλουθοι προβληματισμοί επί των συγκεκριμένων φορολογικών διατάξεων.

Παναγιώτης Απ. Τσένος

* Ο Παναγιώτης Τσένος είναι φοροτεχνικός σύμβουλος επιχειρήσεων και συγγραφέας φορολογικών και οικονομικών μελετών

Επιχειρηματικότητα

Εργασιακή απόδοση & ηγετικό προφίλ

Οι αναποτελεσματικοί ηγέτες επηρεάζουν αρνητικά την απόδοση των μελών της ομάδας τους.

Πολλές φορές στην προσπάθειά μας να αναζητήσουμε τις αιτίες που μας κάνουν μη αποδοτικούς στην εργασία μας στρέφουμε την προσοχή μας στις δικές μας πράξεις και στα δικά μας λάθη. Σπάνια, θεωρούμε ότι η μη ικανοποιητική απόδοσή μας οφείλεται κατά πολύ στην ηγετική συμπεριφορά του διευθυντή ή γενικά του υπευθύνου της ομάδδας στην οποία ανήκουμε.

Κατά γενική ομολογία, σε κάθε επιχείρηση ή οργανισμό υπάρχουν κάποιοι κακοί ή αναποτελεσματικοί ηγέτες, οι οποίοι συνγκεντρώνουν χαρακτηριστικά που προσδιορίζουν το συγκεκριμένο προφίλ.
Μερικά από αυτά είναι:

Αξιολογούν τους υφισταμένους τους τονίζοντας μόνο τα αρνητικά σημεία της συμπεριφοράς και της εργασιακής τους απόδοσης, ενώ ποτέ δεν αμείβουν ή έστω προσπαθούν να ανακαλύψουν τα θετικά σημεία τους
Κάνουν διακρίσεις και προτιμούν αυτούς που είναι πρόθυμοι να τους δίνουν, συνήθως όχι καλές, πληροφορίες για τα ικανά μέλη της ομάδας, ενώ αυτοί οι πληροφοριοδότες απολαμβάνουν την εύνοια των διευθυντών κυρίως σε θέματα συγκάλυψης των αδυναμιών τους
Αδυνατούν να επικοινωνήσουν σωστά και να θέτουν στο χους τους οποίους θα τηρήσουν, γιατί είναι οι ίδιοι τους πολύ ευμετάβλητοι στις σκέψεις και τις αποφάσεις τους δημιουργώντας έτσι καταστάσεις ανισορροπίας στα μέλη της ομάδας τους
Χρεώνουν τις αποτυχίες στους άλλους, ενώ διεκδικούν πίσ στωση στην επιτυχία
Υστερούν σε ηγετικές ικανότητες ή αξιόλογη εμπειρία, αλλά διαλέγουν την πειθαρχία μέσω του εκφοβισμού ή της και τάχρησης της εξουσίας για να φαίνονται αποτελεσματικοί
Δεν αφήνουν χώρο για δράση και αγνοούν τους συνεργάτες τους και όταν προκύψει πρόβλημα τους επιτίθενται αιφνιδιαστικά
Είναι κακοί διαχειριστές του χρόνου και δυσκολεύονται να αντιμετωπίσουν τα δύσκολα, ενώ εύκολα δικαιολογούν τις καθυστερήσεις και τις αδυναμίες τους

Είναι λοιπόν εύλογο, ότι αν ο ηγέτης μιας ομάδας έχει μερικά από αυτά τα χαρακτηριστικά επηρεάζει αρνητικά την απόδοση των μελών της ομάδας του και κατ’ επέκταση τη συνολική παραγωγικότητά της.

Συμπερασματικά, όταν η δικαιοσύνη της αδικίας, η μεροληπτική αντιμετώπιση των ατόμων της ομάδας και ο παραγκωνιασμός αξιόλογων υπαλλήλων υπερισχύουν της αντιμετώπισης υπερισχύουν της αντιμετώπισης κάθε εργαζόμενου ως μοναδικού ατόμου με ξεχωριστά ταλέντα και ικανότητες, τότε υπονομεύεται τόσο η απόδοση όσο και η ύπαρξη ισορροπίας στην επαγγελματική και προσωπική ζωή όλων των μελών της ομάδας.

Άρθρο αρχείου

Στέλλα Γκιώση

Επιχειρηματικότητα

Διαφορετικότητα και απόδοση εργασίας

Η απειλή συρρίκνωσης του απασχολούμενου προσωπικού, η ανάγκη για υψηλή απόδοση των εργαζομένων προς όφελος του πελάτη αλλά και της επιχείρησης ή του οργανισμού οδηγούν τους επιχειρηματίες ή τους διοικούντες κάποιου οργανισμού να προβληματίζονται στο να βρουν τρόπο να δεσμεύσουν το προσωπικό τους σε παροχή συνεχούς και ποιοτικής εργασίας.

Τις περισσότερες φορές ισχυρό κίνητρο για την απόδοση εργασίας αποτελεί η χρηματική αμοιβή. Αν και η χρηματική αμοιβή αποτελεί τον πρώτο και άμεσα συνδεόμενο με την ανάληψη εργασίας συνειρμό, δεν είναι όμως και ο αποτελεσματικότερος υποκινητής υψηλής απόδοσης στην εργασία.

Η οικονομική κρίση σε παγκόσμιο επίπεδο, η αλλαγή του τρόπου ζωής του σύγχρονου ανθρώπου, οι απαιτήσεις διαβίωσης και επιβίωσης του ανθρώπου σε ανταγωνιστικά περιβάλλοντα διαφοροποιεί τη διάσταση της χρηματικής αμοιβής, ενώ υποβιβάζει τη σειρά κατάταξής της σε χαμηλότερο ή χαμηλό επίπεδο ανάλογο με τις αξίες του κάθε ατόμου στο οποίο αναφέρεται.

Έρευνες έχουν αποδείξει ότι η χρηματική αμοιβή μπορεί να είναι ένας ισχυρός υποκινητής, αλλά υπάρχουν άλλοι ισχυρότεροι και πιο σημαντικοί. Σε αυτούς ανήκουν:

η δύναμη του επιτεύγματος
η πεποίθηση ότι η δουλειά έχει αξία
η αναγνώριση από αξιόλογους ανθρώπους που εκτιμούμε
η αίσθηση ότι είμαστε και κάνουμε κάτι διαφορετικό
η πεποίθηση ότι αποτελούμε μέλος ομάδας
η εμπλοκή μας στους στόχους της επιχείρησης ή του οργανισμού

Εκτός από αυτούς, υπάρχουν πολλοί άλλοι υποκινητές εργασίας, αλλά αυτό που είναι σημαντικό είναι ότι ο καθένας έχει διαφορετική σημασία και επίδραση σε κάθε άτομο. Αυτή την ιδιαιτερότητα πρέπει να τη λάβει υπόψη του ο υπεύθυνος διαχείρισης ανθρώπινων πόρων επιχείρησης ή οργανισμού ώστε να επιλέξει το σωστό και κατάλληλο τρόπο για να παρακινήσει το προσωπικό του σε υψηλή απόδοση εργασίας.

Επιλέγοντας μια πρότυπη απόδοση εργασίας ή ενθαρρύνοντας το προσωπικό να αναπτύξει τη δική του προσέγγιση στο θέμα της απόδοσης είναι ένα δίλημμα που απασχολεί πολύ και συχνά τους αρμόδιους διαχείρισης προσωπικού.

Η πρώτη προσέγγιση υπαγορεύει πως το προσωπικό έχει μια στοιχειώδη παρακίνηση και αναγνώριση της ποιότητας στην εργασία και στην περίπτωση που δεν την έχει δεν μπορούμε να έχουμε αποτελέσματα αναφορικά με την απόδοση εργασίας.

Η δεύτερη προσέγγιση θεωρεί το άτομο ικανό και ώριμο να αναπτύξει το δικό του πλαίσιο απόδοσης, το οποίο όμως θα πρέπει να υπαγορεύεται από κάποιο πρότυπο, το οποίο θα απαιτεί τη δέσμευση του ατόμου σε αυτό.

Κανείς δεν μπορεί να θεωρήσει την πρώτη ή τη δεύτερη προσέγγιση απόδοσης εργασίας ως καλύτερη. Εκείνο όμως που έχει βαρύτητα και στις δύο προσεγγίσεις είναι η αναγνώριση της διαφορετικότητας του ατόμου και του μοναδικού του πλέγματος εμπειριών που θα καθορίσει τη στάση του στην εργασία και την απόδοσή του σε αυτήν.

Άρθρο αρχείου

Στέλλα Γκιώση

Επιχειρηματικότητα

Πώς να αντιμετωπίσετε το φόβο της επιτυχίας

Δείτε την Επιτυχία σαν Προορισμό και όχι σαν Εμπόδιο προς Αποφυγή.

Η Μαρία είναι μία δραστήρια συμπαθητική και εργατική επιχειρηματίας. Με το Γιάννη που είναι στέλεχος σε μια μεγάλη επιχείρηση έχουν δύο παιδιά και ζουν στα πλαίσια του μοντέλου που ονομάζεται «μέση οικογένεια». Έχουν τις δουλειές τους, έχουν τα παιδιά τους, έχουν το σπίτι τους (που αποπληρώνουν μέσω ενός στεγαστικού 25ετίας), έχουν 2 αυτοκίνητα και 20 μέρες διακοπές το χρόνο.

Στα όνειρά της η Μαρία ήταν μια πετυχημένη, χαρισματική, αξιοθαύμαστη και οικονομικά εύρωστη γυναίκα με μια εξαιρετική οικογένεια και ανεβασμένο κοινωνικό επίπεδο. Στην πραγματικότητα είναι μια μεσόκοπη μοναχική γυναίκα που καταφέρνει να επιβιώνει παγιδευμένη μέσα στην βαρετή της καθημερινότητα. «Υπάρχουν και χειρότερα» λέει στον εαυτό της όταν αραιά και που την ζώνουν οι προσωπικές της ανασφάλειες.

Ναι, αλλά υπάρχουν και καλύτερα! Αν η Μαρία είχε πραγματικά κυνηγήσει την επιτυχία σε κάποιο τομέα της ζωής της θα έπρεπε να αντιμετωπίσει τις απώλειες στους άλλους τομείς. Και η Μαρία δεν έχει καμία διάθεση να δώσει κάτι παραπάνω από τον εαυτό της στο «Βωμό» όπως το ονομάζει της Επιτυχίας. Είναι βολικά καθισμένη στην οικονομική θέση του τραίνου και δεν θα σηκωθεί για να πάει στην πρώτη θέση γιατί φοβάται μην χάσει και αυτήν που έχει!

Φόβος, Ενοχές και Ανωνυμία στη γειτονιά του Βολέματος

Αν και η Επιτυχία κατέχει μία περίοπτη θέση στην καρδιά και το μυαλό των ανθρώπων οι περισσότεροι κατατρέχονται από ένα μόνιμο φόβο και μόνο στην ιδέα ότι μπορούν να τα καταφέρουν ή ακόμη και από το ότι θα προσπαθήσουν να τα καταφέρουν. Η δικτατορία του μέτριου έχει καταφέρει να δημιουργήσει εξαιρετικές αναστολές στην συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων. Έτσι ο κάθε επίδοξος διώκτης της επιτυχίας θα έχει να τα βάλει με ένα σωρό εσωτερικούς εχθρούς πριν εξορμήσει για την κατάκτηση της κορυφής.

Ο Φόβος του Άγνωστου. Αν η Μαρία άρχιζε να γίνεται πετυχημένη θα αντιμετώπιζε το πρόβλημα της αλλαγής περιβάλλοντος σε διάφορους τομείς. Ξαφνικά θα βρισκόταν σε μια άγνωστη περιοχή με διαφορετικούς κανόνες και αρχές από αυτές που γνώριζε. Ο Πλούτος και η Επιρροή επηρεάζουν δραματικά τους ανθρώπους μια και τους εισάγουν σε κύκλους όπου νιώθουν ότι θα έπρεπε να αποδείξουν ξανά την αξία τους. Αυτό που δεν υπολογίζει η Μαρία είναι ότι όταν έχεις φτάσει στην κορυφή ενός βουνού μετά από σοβαρή προσπάθεια, γνωρίζεις ότι σου αξίζει και ότι δεν θα βρεθεί κανένας να σε αμφισβητήσει. Η Επιτυχία είναι μια αυστηρά προσωπική υπόθεση.
Ο Φόβος της Έκθεσης. Η επιθυμία της Μαρίας να παραμείνει ανώνυμη αν και πετυχημένη την εμποδίζει να εκτεθεί στη δημόσια παρατήρηση. Αυτό εν μέρει οφείλεται στο φόβο του φθόνου των άλλων. Προκειμένου να μην τη ζηλεύουν και να μην τη φθονούν παραμένει στην αφάνεια και κρατά κρυφές και τις παραμικρές έστω επιτυχίες της. Παραμένοντας αδιάφορη δεν πρόκειται να γίνει ποτέ αξιοζήλευτη!
Οι Δηλητηριώδης Ενοχές. Έχοντας μεγαλώσει σε ένα περιβάλλον που προάγει την πεπατημένη οδό και που καταδικάζει την εξερεύνηση ως χάσιμο χρόνου η Μαρία δηλητηριάζεται από τις ενοχές που της έχουν δημιουργηθεί. Δεν έχει το δικαίωμα, λέει στον εαυτό της, να σκορπίσει αλόγιστα το χρόνο και την ενέργειά της κυνηγώντας ένα όνειρο και στερώντας τα από άλλους. Επιπλέον έχει κάνει τόσα λάθη μέχρι τώρα στη ζωή της (όπως όλοι μας) που η πιο κρυφή της ενοχή είναι ότι δεν το αξίζει. Τα παπούτσια της επιτυχίας θα τα βαδίσουν άλλοι.

Βλέποντας την Επιτυχία κατάματα!

Είναι φυσικό η Επιτυχία, όπως και κάθε άλλη αλλαγή στη ζωή μας, να προκαλεί κάποια ποσότητα στρες. Είναι περίεργο όμως να αρνούμαστε να κοιτάξουμε την Επιτυχία στα μάτια μόνο και μόνο επειδή δεν έχουμε την κατάλληλη προετοιμασία. Τις περισσότερες φορές δεν μας εμποδίζει η άγνοια του δρόμου προς την κορυφή αλλά η έλλειψη σχεδίου για τα μετέπειτα βήματα. Δίνοντας μια τελευταία συμβουλή στην φανταστική Μαρία μας θα της θυμίζαμε ότι μετανιώνουμε για ότι δεν κάναμε παρά για ότι έχουμε κάνει.