Ψυχολογία

Πώς να αντιμετωπίσεις όσους σε πληγώνουν;

Δεν είναι αυτό που συμβαίνει που πονάει τους ανθρώπους. Αυτό που πονάει τους ανθρώπους είναι το πως αντιλαμβάνονται αυτό που συμβαίνει.

Πάρα πολλοί άνθρωποι στην καθημερινότητα νιώθουν πληγωμένοι. Θα δεις καθημερινά ανθρώπους να παραπονιούνται για το πως συμπεριφέρθηκε ο φίλος, ο συνεργάτης, ο σύντροφος κ.ο. Θα ακούσεις να λένε “Νιώθω πληγωμένος”

Και ενώ, μπορεί να αφορά ένα γεγονός το οποίο διαρκεί μερικά λεπτά ή να είναι απλά μια στιγμή, είναι κάτι που πολλές φορές, πολλοί άνθρωποι το κουβαλούν για μια ολόκληρη ημέρα, ένα ολόκληρο σαββατοκύριακο και κάποιοι μια ολόκληρη ζωή. Μια ολόκληρη ζωή, καθορίζεται από ένα γεγονός το οποίο συνέβη κάποια στιγμή..

Γιατί να νιώθεις πληγωμένος;

Και η ερώτηση είναι γιατί; Για ποιον λόγο να επιλέξω, να καθοριστεί η ζωή μου από κάτι που έγινε μια δεδομένη στιγμή στο παρελθόν, που αν θέλεις μπορεί να είναι και ένα τυχαίο συμβάν.

Και θα μου πεις “Μάνο είναι τυχαίο συμβάν αν σου μιλούν με άσχημο τρόπο επανειλημμένως; Εάν ο πατέρας σου ή η μητέρα σου δεν σε σέβεται; Αν ο συνεργάτης σου σε υποβιβάζει; Εάν ο σύντροφος σου δεν σε λαμβάνει υπόψη;”

Προτού λοιπόν πάμε στο τι χρειάζεται να κάνεις, ποιες είναι οι λύσεις που σου προτείνω να εφαρμόσεις, και να δεις πώς αλλάζουν τα πράγματα, θα ήθελα πρώτα να κατανοήσουμε .

Καταρχήν, τι σημαίνει “Με πλήγωσαν”;

Δεύτερον, εντάξει ο άλλος κάνει αυτό που κάνει, εγώ τι κάνω σε σχέση με τη ζωή μου; Για ποιον λόγο εγώ αφήνω περιθώριο στους άλλους να με πληγώσουν; Για ποιον λόγο να νιώθω πληγωμένος; Τι θα μου προσφέρει; Τι θα μου δώσει; Τι εξυπηρετώ εκείνη την στιγμή υιοθετώντας μια συμπεριφορά; Κι εντάξει να το κάνω για ένα μικρό χρονικό διάστημα. Μπορεί να χρειάζομαι τον χρόνο μου, είναι ok. Αλλά αξίζει, και είναι πιο σημαντικό η συμπεριφορά ενός άλλου ανθρώπου, όποιος κι αν είναι αυτός, να καθορίσει την δική μου τη ζωή;

Ποιος βιώνει τον πόνο στο τέλος της ημέρας;

Και στο τέλος της ημέρας; Το κόστος και τον πόνο της δικιάς μου ζωής, ποιος καλείται να τον διαχειριστεί;

Ποιος θα στριφογυρνάει το βράδυ στο κρεβάτι του; Ποιος θα βιώνει αρνητικά αποτελέσματα γιατί φοβάται να πάει παρακάτω, φοβάται να αποφασίσει, φοβάται να κάνει πράγματα τα οποία θα τον οδηγήσουν στη ζωή που θέλει; Αυτός ο άλλος ή εγώ;

Στην ουσία αυτό που θέλω να πω είναι το εξής:

Τελικά ποιος μας πληγώνει; Οι άλλοι με τις συμπεριφορές τους ή εμείς με την αντίληψη μας και το πως σεβόμαστε, το πως αγαπάμε, το πως υποστηρίζουμε, το πως θρέφουμε, το πως εκπαιδεύουμε, το πως αναπτύσσουμε, το πως εξελίσσουμε τον εαυτό μας, έτσι ώστε ότι και να κάνουν οι άλλοι άνθρωποι, εμείς να είμαστε πιο δυνατοί;

Ας μην κοροϊδευόμαστε. Στο τέλος της ημέρας αυτό που μετράει είναι το ποιοι είμαστε εμείς.

Ότι κι αν νιώθεις τώρα σε σχέση με ένα γεγονός, ακόμα κι αν νιώθεις πληγωμένος, δεν έχει να κάνει με τους άλλους, έχει να κάνει με εσένα.

Αν λοιπόν ανήκεις σε εκείνη την ομάδα των ανθρώπων που νιώθουν ότι πληγώνονται, τότε γράψε πιο κάτω τα σχόλια σου και μοιράσου μαζί μας, τι είναι αυτό που θα ήθελες για να βοηθηθείς.

Δεν παίζει ρόλο αν θα πετύχεις ή αν θα αποτύχεις

Και να θυμάσαι δεν παίζει ρόλο αν θα πετύχεις ή αν θα αποτύχεις. Είναι μέρος της διαδικασίας να αποτύχουμε. Θα πρέπει να αποτύχουμε. Και ξέρω σε πολλούς δεν αρέσει το πρέπει, δεν το θέλουν, αλλά είναι μέρος της ζωής.

Το πρόβλημα δεν είναι στα γεγονότα, ούτε στα πρέπει. Το πρόβλημα είναι πως εμείς τα αντιλαμβανόμαστε.

Όλοι περνάμε δυσκολίες στην καθημερινότητα μας. Θα γίνουν κάποια πράγματα στραβά. Θα συναντήσουμε ανθρώπους οι οποίοι είναι ότι να’ ναι, γεμάτοι παραλογισμούς. Θα θυμώσουμε. Θα φοβηθούμε. Όλα θα τα νιώσουμε. Εννοείται. Το θέμα είναι να έχουμε την γνώση και την δυναμική, ώστε να μπορούμε να φεύγουμε από αυτό, και να μην μας βυθίζει μέσα εκεί.

Συναισθηματική Νοημοσύνη

Κι εκεί έρχεται αυτό που λέμε συναισθηματική νοημοσύνη, που είναι η δυνατότητα μας να αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα με έναν διαφορετικό τρόπο.

Γι’ αυτό συνέχεια λέω, μην προσπαθείς να λύσεις αυτό που σε απασχολεί, είναι το τελευταίο πράγμα που πρέπει να σε απασχολεί. Αυτό που χρειάζεται είναι να διευρύνουμε την συνειδητότητα μας, και να ενεργοποιήσουμε τον εγκέφαλο μας.

Ας δούμε ένα παράδειγμα:

Αν πάω στο Super Market και πάρω 20 kg ψώνια και δεν μπορώ να τα σηκώσω φταίνε τα ψώνια; Ή μήπως φταίω εγώ που δεν είμαι τόσο γυμνασμένος ώστε να σηκώσω αυτά τα ψώνια;

Ξεχάσαμε οι άνθρωποι να εκπαιδευτούμε.

Ξεχάσαμε οι άνθρωποι να γυμναστούμε συναισθηματικά.

Ξεχάσαμε οι άνθρωποι να εκπαιδεύσουμε το μυαλό μας.

Ξεχάσαμε οι άνθρωποι να διευρύνουμε την αντίληψη μας και την συνειδητότητα μας.

Και όταν στη ζωή, καλούμαστε αντικειμενικά να ζήσουμε συγκεκριμένα γεγονότα, τα λέμε “Βουνό” και λέμε, “Πω πω τι περνάω”. Όχι. Δεν περνάμε τίποτα. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι ξεχάσαμε να γυμναστούμε.

Γύμνασε τον εγκέφαλο σου

Και αυτό είναι κάτι το οποίο είναι μακροπρόθεσμο αλλά μην το παραμελήσεις.

Μην σταματάς να εκπαιδεύεσαι. Και ξέρεις τι; Από την στιγμή που φέρεις τα πρώτα αποτελέσματα, μετά άρχισε να μπαίνεις όλο και πιο βαθιά στο παιχνίδι, μην κάτσεις παρατηρητής στις πληροφορίες του πρώτου επιπέδου. Μπες πιο βαθιά. Πάρε ένα πρόγραμμα το οποίο θα σε βοηθήσει.

Εμένα αυτό που μου άλλαξε τη ζωή ήταν οι εκπαιδεύσεις. Δεν μου τα άλλαξαν ούτε οι μηχανές, ούτε τα αμάξια, ούτε τα hobbies, τίποτα..

Οι εκπαιδεύσεις μου δίνουν την δυνατότητα, να μπορώ να τα κάνω όλα αυτά, επί πολύ περισσότερο απ’ ότι τα έκανα στο παρελθόν. Γιατί μου άνοιξαν το μυαλό.

Άρα λοιπόν τι θέλω να σου πω; Μείνε εδώ. Εστίασε. Εφάρμοσε. Ανέβα επίπεδο. Μόλις ανέβεις επίπεδο φρόντισε να πάρεις και τις εκπαιδεύσεις του αντίστοιχου επιπέδου και πήγαινε παρακάτω.

Υπό-αποτελέσματα

Το να νιώθεις πληγωμένος σε βάζει σε μια θέση υπό. Και όταν στη ζωή , ζεις υπό τότε θα φέρνεις και υπό-αποτελέσματα. Και όσο φέρνεις υπό-αποτελέσματα θα ενισχύεις αυτή την πληγή που πρακτικά τη νιώθεις μέσα σου. Αλλά είναι θεωρητική πληγή, δεν είναι πρακτική. Γιατί την δημιουργούμε με το μυαλό μας.

Τι χρειάζεται να κάνεις λοιπόν;

Μακροπρόθεσμα γύμνασε τον εγκέφαλο σου.

#1 Πιάσε τον άνθρωπο που νιώθεις πληγωμένος και μίλησε του στα ίσα.

Κοίτα τον στα μάτια και πες του αυτό που νιώθεις. Μην του ρίξεις ευθύνες. Όχι. Κράτησε το πάνω σου: “Εγώ νιώθω έτσι. Εγώ νιώθω πληγωμένος. Μπορεί να είμαι λάθος. Μπορεί και όχι. Αλλά θέλω να είμαι ειλικρινής. Νιώθω έτσι. Θα ήθελα και θα εκτιμούσα αν αυτό το έκανες κάπως διαφορετικά. Είσαι ok;” Μην του πεις ότι πρέπει να το κάνει, άφησέ τον να επιλέξει. Και αφού επιλέξει, επίλεξε αν αυτός ο άνθρωπος είναι για εσένα ή όχι.

“Μάνο πολύ ωραία αλλά αυτός είναι ο πατέρας μου ή η μητέρα μου. Τι να κάνω;”

#2 Φύγε

Ποιος σε κρατάει σε ένα περιβάλλον το οποίο είναι περιοριστικό για εσένα; Εγώ; Η μάνα σου; Ο πατέρας σου; Ή το κράτος;

Κι όταν λέω φύγε δεν εννοώ να αλλάξεις ήπειρο. Το σημαντικό είναι να φύγεις συναισθηματικά.

“Μάνο τι λες τώρα; Εκεί είμαι βολεμένος. Τρώω. Πίνω. Έχω συναισθηματική ασφάλεια. Πώς θα το κάνω;”

#3 Ξεβολέψου

Δεν μπορείς να γνωρίσεις νέους τόπους όντας στο ίδιο λιμάνι. Κάποτε είχα την τύχη να γνωρίσω έναν εξαιρετικά πετυχημένο άνθρωπο και μου είπε “Οι περισσότεροι άνθρωποι στην Ελλάδα γεννιούνται σε μία περιοχή, μεγαλώνουν σε αυτή την περιοχή, πεθαίνουν σε αυτή την περιοχή. Και δεν ξέρουν τι συμβαίνει εκεί πέρα έξω”

Καλώς ή κακώς, υπάρχουν κάποια πρότυπα που τα κουβαλάμε μαζί μας για πάρα πολλά χρόνια. Έτσι λοιπόν αφού φύγεις, αν τελικά φύγεις..

#4 Εκπαιδεύσου για να μπορείς να παράγεις πιο δυνατά και πιο μεγάλα αποτελέσματα.

#5 Εφάρμοσε τα παραπάνω βήματα.

#6 Συνδέσου με τους κατάλληλους ανθρώπους.

Αν έχεις βρει αξία σε αυτά που έχω μοιραστεί μαζί σου:

Εφάρμοσε τα παραπάνω βήματα για να έχεις τώρα κάποια αποτελέσματα .

Διεύρυνε την συνειδητότητα σου και ενεργοποίησε τον εγκέφαλο σου, για να έχεις μόνιμα απεριόριστα και θαυματουργικά αποτελέσματα.

Γιατί στο τέλος της ημέρας ο εγκέφαλος είναι αυτός που δίνει εντολή τι θα κάνεις και τι όχι. Ακόμα και αυτό που λέμε, η δύναμη της θέλησης, η αντίσταση της αλλαγής, και όλα αυτά, προέρχονται από τον ίδιο σου τον εγκέφαλο.

Το ωραίο της υπόθεσης είναι ότι δεν υπάρχει μόνο ένας εγκέφαλος. Υπάρχουν τρεις. Οπότε χρειάζεται να μάθεις όλο αυτό το παιχνίδι πως παίζεται, για να μπορείς να το παίξεις και μόνο όταν ξέρεις πως παίζεται το παιχνίδι μπορείς να νικήσεις.

Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις απλά θα χάσεις και αν νικήσεις θα είναι θέμα τύχης.

Να Αγαπάς τον Εαυτό σου και να Ζεις με Πάθος!

Πηγή: https://www.manolisischakis.gr/pligomenos/

Οικογένεια

Πώς να αναπτύξετε τη συναισθηματική νοημοσύνη των παιδιών σας

Πολύς λόγος γίνεται σήμερα για τη μεγάλη σημασία της Συναισθηματικής Νοημοσύνης
στην ευτυχία μας, στην προσωπική, οικογενειακή και επαγγελματική μας ζωή.
Σύμφωνα με τον ψυχολόγο Goleman, o οποίος πρόβαλε τον όρο και την αξία της
συναισθηματικής νοημοσύνης στη ζωή μας, ο ορισμός της είναι: ‘’To πλέγμα των ανθρωπίνων
ιδιοτήτων πάνω στο οποίο μπορεί ν’ υφανθεί μια ολοκληρωμένη ανθρώπινη προσωπικότητα. Είναι
μαζί υπομονή, επιμονή, δυνατότητα προσαρμογής, έλεγχος παρορμήσεων, αισιοδοξία, ελπίδα.
Συναισθηματική Νοημοσύνη σημαίνει να βρίσκεις κίνητρα για τον εαυτό σου, ν ’αντέχεις
στις απογοητεύσεις, να ελέγχεις την παρόρμηση, να χαλιναγωγείς την ανυπομονησία σου, να
ρυθμίζεις σωστά τη διάθεση σου και να εμποδίζεις την απογοήτευση να καταπνίγει την ικανότητά
σου για σκέψη.’’

Ο Συναισθηματικά Νοήμων άνθρωπος έχει τέσσερεις (4) δεξιότητες:

Αυτεπίγνωση (Επίγνωση του εαυτού του και των δυνατοτήτων του)
Αυτοδιαχείριση (Έχει μάθει να διαχειρίζεται τα αισθήματά του)
Κοινωνική Επίγνωση (Αντιλαμβάνεται με ακρίβεια τα συναισθήματα των άλλων) και
Διαχείριση σχέσεων (κατανοεί τη συμπεριφορά και τα κίνητρα των άλλων και χειρίζεται
σωστά τις σχέσεις του).

Τα κύρια συναισθήματα, στα οποία καλούμαστε να έχουμε τον έλεγχο είναι ο θυμός, η
θλίψη, ο φόβος, η απόλαυση, η αγάπη, και η ντροπή. Πέρα από τα συναισθήματα χρειάζεται να
μάθουμε να χειριζόμαστε τις αντιξοότητες, τις ματαιώσεις, τις δυσκολίες στην οικογένεια και στη
δουλειά.
Καταλαβαίνετε λοιπόν, ως γονείς, πόσο σημαντικό είναι να βοηθήσουμε τα παιδιά μας να
αναπτύξουν την Συναισθηματική τους Νοημοσύνη. Είναι ένα από τα πιο βασικά εφόδια, που τους
δίνουμε στο ξεκίνημα της νέας τους ζωής, όταν εγκαταλείψουν το πατρικό τους σπίτι.

Η καλλιέργεια και η ανάπτυξη της Συναισθηματικής Νοημοσύνης ξεκινά από τα πρώτα
βήματα της ζωής του παιδιού. Αρχικά χρειάζεται να μάθει το παιδί πώς να αναγνωρίζει τα
συναισθήματά του και να τα εκφράζει με θετικό τρόπο.

Ο γονέας μπορεί να βοηθήσει το παιδί του να συνειδητοποιήσει την αξία του, τα ταλέντα
του, τις δυνατότητες του. Να υποστηρίζει και να ενισχύει την ικανότητα του παιδιού του να δέχεται
την απόρριψη, να την αντιμετωπίζει με τέτοιο τρόπο, χωρίς να χάνει την πίστη στον εαυτό του.

Τα βασικά στοιχεία της προσωπικότητας του παιδιού, που ο γονέας χρειάζεται να βοηθήσει
το παιδί του ν’ αναπτυχτούν, ώστε να είναι συναισθηματικό ώριμο, είναι:

Η υπομονή και η επιμονή.
Η δυνατότητα προσαρμογής. Να είναι ευέλικτο σε όποια κατάσταση.
Ο έλεγχος των παρορμήσεων και του θυμού.
Ο έλεγχος της θλίψης. Να μάθουν το παιδί οι γονείς να αντιμετωπίζει τη ζωή με αισιοδοξία
και ελπίδα.
Να βάζει κίνητρα στον εαυτό του και να αντέχει στις απογοητεύσεις, στις ματαιώσεις και
στις δυσκολίες.
Να ελέγχει το φόβο.
Να μη ντρέπεται.
Να ελέγχει την αγάπη και την απόλαυση.
Να αναλαμβάνει την ευθύνη των πράξεων του και να μη ρίχνει το φταίξιμο σε άλλους.
Να το βοηθήσουν να αντιλαμβάνεται με ακρίβεια τα συναισθήματα των άλλων και να
καταλαβαίνει τι τους συμβαίνει.
Να διαχειρίζεται τις σχέσεις του με τους άλλους με τον καλύτερο τρόπο.

Είναι πολύ σημαντικό οι γονείς να γνωρίζουν ότι η δική τους Συναισθηματική Νοημοσύνη
επηρεάζει άμεσα το επίπεδο της Συναισθηματικής Νοημοσύνης του παιδιού τους. Τα παιδιά
διδάσκονται τις δεξιότητες της Συναισθηματικής Νοημοσύνης από τους γονείς τους. Εάν ο γονέας
είναι συναισθηματικά μη νοήμων (ανώριμος), τα παιδιά χάνουν την καλύτερη πηγή μάθησης. Για
παράδειγμα ένας γονέας, που θυμώνει, φωνάζει με το παραμικρό, χάνει τον έλεγχο των νεύρων
του, του θυμού του και πέφτει σε κρίσεις υστερίας προς το/τη σύζυγο και τα παιδιά του, τι
παράδειγμα δίνει στο παιδί του; Είναι άκρως βέβαιο ότι το παιδί θα υιοθετήσει την ίδια
συμπεριφορά.

Αν αδιαφορείτε για τα συναισθήματά του, όταν σας μιλά και σας λέει ‘’τον πόνο του’’, δε
το βοηθάτε να οδηγηθεί στην αυτεπίγνωση. Ενώ, όταν το παρατηρείτε και ρωτάτε το παιδί σας
γιατί είναι λυπημένο, μαθαίνει να αναγνωρίζει τα συναισθήματά του, δεν τα αποφεύγει, τα
αντιμετωπίζει, μαθαίνει να τα διαχειρίζεται και επίσης μαθαίνει να δείχνει κατανόηση στη λύπη ή
στα συναισθήματα των φίλων του.

Αν σας μιλά για αυτά που του αρέσουν, τις επιθυμίες και τα όνειρά του και εσείς
αδιαφορείτε ή γελάτε, το παιδί όχι μόνο δε θα οδηγηθεί στην αυτεπίγνωση, αλλά θα χάσει την
πίστη στον εαυτό του και θα δημιουργήσει χαμηλή αυτοεκτίμηση και θα παραιτηθεί από τα όνειρα
του και γενικότερα από τη ζωή.

Γονείς αυταρχικοί, που ασκούν πίεση και φόβο, θα δουν το παιδί τους να μένει
συναισθηματικά ανώριμο σαν το δενδράκι, που δεν πρόλαβε να κάνει ρίζες και εκτέθηκε στις πιο
αντίξοες καιρικές συνθήκες.

Γονείς που εξασκούν τη Συναισθηματική Νοημοσύνη με τα παιδιά τους , ανατρέφουν
αγόρια και κορίτσια, τα οποία είναι πιο ευτυχισμένα, προσαρμόζονται καλύτερα στο κοινωνικό
περιβάλλον, παίρνουν καλύτερους βαθμούς και φθάνουν αργότερα σε υψηλότερο επίπεδο
επαγγελματικής επιτυχίας. Επίσης παρουσιάζουν χαμηλότερα επίπεδα προβληματικής
συμπεριφοράς π.χ αδικαιολόγητες απουσίες στο σχολείο, τσιγάρο, ποτό, ναρκωτικά.
Ο αγώνας σας για την ανάπτυξη της Συναισθηματικής Νοημοσύνης των παιδιών σας
χρειάζεται να είναι συνεχής και αμείωτος. Είναι ό,τι καλύτερο έχετε να κάνετε για αυτά,
εκφράζοντας στην πράξη την αληθινή σας αγάπη.

Ευκαρπίδου Αλεξάνδρα

Παιδαγωγός-Σύμβουλος επικοινωνίας και επιχειρήσεων

Ψυχολογία

Αντιμετωπίστε την κρίση με… αισιοδοξία

Διάφορες έρευνες που έχουν γίνει κατά καιρούς έχουν αποδείξει ότι ο παράγοντας αισιοδοξία, η ικανότητα χειρισμού των συναισθημάτων του άγχους και της έντασης, αλλά και η ικανότητα κατανόησης των συναισθημάτων των άλλων δηλαδή η ενσυναίσθηση, συμβάλλουν θεαματικά στην αύξηση της αποδοτικότητας κυρίως στον εργασιακό χώρο. Για να είναι λοιπόν ένα άτομο αποδοτικό και καταξιωμένο επαγγελματικά, θα πρέπει να διαθέτει εκτός από υψηλή γνωστική νοημοσύνη και συναισθηματική νοημοσύνη.

Είναι απόλυτα σαφές ότι δεν μπορούμε να “διατάξουμε” τον εαυτό μας να αισθάνεται και να συμπεριφέρεται με έναν συγκεκριμένο, προκαθορισμένο τρόπο ή ένταση εφόσον γνωρίζουμε την πηγή δημιουργίας και προέλευσης των συναισθημάτων μας.

Και όμως παρόλου την νοητή ύπαρξη αυτού του μονόδρομου ή άλλου τι συνόρου που φράζει τέλος πάντων την ανέλεγκτη έκρηξη των συναισθημάτων, θεωρείται ότι στην πραγματικότητα υπάρχουν νευρώνες που μπλοκάρουν τα συναισθήματα και δημιουργούν αυτό που λέμε αυτοέλεγχο ή αλλιώς mind control.

Ο νους μας, δηλαδή το μυαλό μας έχει πολλαπλές δυνατότητες ενέργειας και σκέψης, παρόλα αυτά εμείς σε καθημερινή βάση χρησιμοποιούμε μόνο το 10% από αυτές.

Πως μπορούμε λοιπόν να επιτύχουμε απόλυτο έλεγχο του νου ?
Τι είναι το mind control και πως ενεργοποιείται μέσω της συμπεριφοράς κάποιων ανθρώπων ?
Γιατί κάποιοι υφίστανται “συναισθηματική τύφλωση” με αποτέλεσμα πλήρη απώλεια του ελέγχου των συναισθημάτων τους ?
Πως σκεπτόμενοι θετικά κάποιοι βλέπουν το ποτήρι τους πάντα μισογεμάτο, χωρίς ποτέ να υποστούν “συγκινησιακή πειρατεία “?

Η βάση της κατανόησης του mind control είναι η σωματική κατά πρώτο λόγο και η νοητική κατά δεύτερο λόγο χαλάρωση. Ο χαλαρός νους έχει την δυνατότητα να πολλαπλασιάζει την θετική σκέψη δημιουργώντας ευεργετικά αποτελέσματα όχι μόνο ψυχοσωματικά αλλά και διανοητικά με απεριόριστη εμβέλεια αναλόγως των περιστάσεων.

Σ΄ αυτήν την δεδομένη χαλαρή χρονική στιγμή το μυαλό αδειάζει εντελώς, φρεσκάρεται και επαναφορτίζεται με εντολές που καθοδηγούνται από το υποσυνείδητό μας. Είναι η μαγική στιγμή που διαγράφουμε ότι θέλουμε και στοχεύουμε ότι επιζητούμε, είναι η στιγμή που σαν να ξυπνούμε από λήθαργο έχοντας την λύση του όποιου προβλήματος χαρτογραφημένη μπροστά μας.

Με το mind control εκπαιδευόμαστε στο να αναγνωρίζουμε και να αφυπνίζουμε τις προσωπικές δυνατότητες του καθενός, να αξιοποιούμε κομμάτια του μυαλού μας που λησμονήσαμε στο διάβα μας, και συγχρόνως να δημιουργούμε θετικά και παραγωγικά αποτελέσματα.

Σύμφωνα με τον Goleman η συναισθηματική νοημοσύνη είναι μια μορφή κοινωνικής νοημοσύνης, δηλαδή είναι η ικανότητα να κατανοεί κάποιος τον τρόπο που λειτουργούν τα συναισθήματα των άλλων και να ελέγχει τα δικά του. Η συναισθηματική νοημοσύνη συμβάλλει στην προσωπική και επαγγελματική επιτυχία δεδομένης της σωστής δόσης διαχείρισης γνώσης.

Διαχείριση γνώσης σημαίνει καλύτερη επικοινωνία, καλύτερη απόδοση.

Εξασφάλιση γνώσης για το εργασιακό περιβάλλον, σημαίνει πηγή πλούτου και δύναμης, σημαίνει καλλίτερη επικοινωνία των ανθρώπων, σημαίνει αύξηση παραγωγικότητας.

Διαχείριση γνώσης σημαίνει συγκέντρωση πνευματικών παγίων γνώσης και μεθόδων επικοινωνίας, με αποτέλεσμα σωστή εκμετάλλευση τεχνογνωσίας και τεχνολογίας, σχεδιασμό και επιθετική προώθηση νέων προϊόντων στην αγορά, ανάπτυξη δημιουργικότητας, διασφάλιση καινοτόμου και φιλικού περιβάλλοντος.

Η διαχείριση γνώσης [knowledge Management] εστιάζεται στην σωστή αντιμετώπιση του ανθρώπινου παράγοντα. Αποτελεί διαδικασία σύζευξης ανθρωπίνων πόρων και τεχνολογικών μέσων με στόχο την αποτελεσματικότητα. Αποτελεί πυλώνα συγκέντρωσης ατομικής γνώσης, αποθήκευση αυτής της γνώσης σε δομές επεξεργασίας μέσα και έξω από την επιχείρηση και επαναχρησιμοποίηση στην πρώτη ζήτηση για αντιμετώπιση προβλημάτων ή εξεύρεση λύσεων πρακτικών με κυριότερο παράγοντα την σωστή διαχείριση των συναισθημάτων.

Ας μη λησμονούμε λοιπόν την ρήση του Αριστοτέλη:

“ Εκείνος που εξοργίζεται για εκείνο που πρέπει και με εκείνον που πρέπει, και επιπλέον όπως, όταν και για όσο χρόνο πρέπει, είναι αξιέπαινος ”.

Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη το να θυμώνει κανείς είναι εύκολο, το να θυμώνει όμως τη σωστή στιγμή με τον σωστό τρόπο και με το κατάλληλο πρόσωπο, αυτό είναι και το δυσκολότερο σημείο που θα πρέπει να γνωρίζει πώς να το αντιμετωπίζει.

Διαβάζοντας τα παραπάνω, τουλάχιστον στο θεωρητικό του κομμάτι υπάρχει πλήρη κατανόηση, τι γίνεται όμως στην πράξη και ποιος είναι ο τρόπος που θα μας βοηθήσει να επιτύχουμε απόλυτο έλεγχο του νου και της σκέψης μας;

Πράγματι είναι γνωστό ότι τα συναισθήματα προέρχονται και καθορίζονται από την αμυγδαλή, ένα από τα συναισθηματικά κέντρα του νευρωνικού κυκλώματος και παίζει σημαντικό ρόλο στην συναισθηματική και λογική ζωή μας. Για τον λόγο αυτόν δεν μπορούμε να επέμβουμε σε ισχυρά συναισθήματα ακριβώς γιατί αυτά επικρατούν πάντα. Είναι σαν να θεωρούμε ότι υπάρχει μια δίαυλος που καταλήγει σε αδιέξοδο με κατεύθυνση από την αμυγδαλή στον εξωτερικό φλοιό του εγκεφάλου.

Ρούλα Κωτούδη

Σύμβουλος Επικοινωνίας

Ψυχολογία

Συναισθηματική Νοημοσύνη ή Νοημοσύνη Της Καρδιάς :

Το πιο σημαντικό κριτήριο για διακεκριμένες επιδόσεις σε μεμονωμένα άτομα, ομάδες και οργανισμούς ( Daniel Goleman, καθηγητής Ψυχολογίας στο πανεπιστήμιο του Harvard & πρόεδρος του Ιδρύματος Έρευνας για τη Συναισθηματική Νοημοσύνη στο χώρο της εργασίας )

Συναισθηματική Νοημοσύνη: μια νέα φράση στο καθημερινό μας λεξιλόγιο που άλλαξε ριζικά όχι μόνο τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε την προσωπική υπεροχή αλλά επαναπροσδιόρισε το κριτήριο για την επιτυχία στην εργασία.

Εδώ και δεκαετίες διακεκριμένοι άνθρωποι στο χώρο των επιχειρήσεων επισημαίνουν ότι το κριτήριο που κάνει τη διαφορά όσον αφορά την επίδοση στην εργασία, δεν είναι μόνο πόσο έξυπνοι είμαστε, δηλαδή ο υψηλός Δείκτης Νοημοσύνης μας (ΔΝ), αλλά ούτε και η πείρα που διαθέτουμε, δηλαδή η εξειδίκευση στην εκτέλεση μιας συγκεκριμένης εργασίας.

Οι άνθρωποι αυτοί αναφέρονταν μέχρι σήμερα στα ταλέντα που εξασφαλίζουν την υπεροχή σε κάθε εργασία, με όρους όπως «χαρακτήρας» ή «προσωπικότητα» και εννοούσαν ένα σύνολο από προσωπικές και κοινωνικές ικανότητες όπως : να ακούν, να επηρεάζουν, να συνεργάζονται, να δημιουργούν κίνητρα στους ανθρώπους και να εργάζονται καλά μαζί τους.

Σήμερα όλα αυτά είναι επιτέλους πιο κατανοητά και ακούν στο όνομα «συναισθηματική νοημοσύνη». Η συναισθηματική νοημοσύνη παρέχει το νέο πλαίσιο σκέψης που απαντά, με συγκεκριμένα στοιχεία από εμπειρικές έρευνες 25 ετών σε ηγέτες επιχειρήσεων σε όλο τον κόσμο και σε περισσότερους από 500 -μεταξύ των πρώτων σύμφωνα με το Fortune- οργανισμούς, στο ερώτημα αν είναι ο νους ή η καρδιά που εξασφαλίζει τη διακεκριμένη επίδοση ή ηγεσία στην εργασία.

Η απάντηση δίνει τη χρυσή τομή ανάμεσα στις ικανότητες του μυαλού και της καρδιάς, ή για να μιλήσουμε πιο επιστημονικά, ανάμεσα στις γνωστικές διεργασίες και στο συναίσθημα. Κάποιες ικανότητες είναι σαφώς γνωστικού τύπου, όπως η αναλυτική σκέψη ή η τεχνική εξειδίκευση. Άλλες συνδυάζουν σκέψη και συναίσθημα, οι οποίες ονομάζονται από τη θεωρία της συναισθηματικής νοημοσύνης «συναισθηματικές δεξιότητες».

Η διαφορά που κάνει κάποιους τους καλύτερους γκουρού στην εργασία τους, δεν είναι η διανοητική τους υπεροχή, αλλά οι συναισθηματικές τους δεξιότητες που τους βοηθάνε να αξιοποιήσουν στο έπακρο τη διανοητική τους ιπποδύναμη. Ο λόγος για τον οποίο οι άνθρωποι δεν καταφέρνουν να χρησιμοποιήσουν όλο το δυναμικό τους είναι η συναισθηματική ανεπάρκεια .

Οι συναισθηματικές δεξιότητες αποτελούν τις βασικές διαστάσεις της συναισθηματικής νοημοσύνης, οι οποίες είναι ιδιαίτερα σημαντικές προκειμένου να μάθουν οι άνθρωποι τις ικανότητες που είναι απαραίτητες για να πετύχουν στο χώρο της εργασίας.

Αυτές είναι :

η Αυτοεπίγνωση (επίγνωση των συναισθημάτων, ακριβής αυτοαξιολόγηση, αυτοπεποίθηση)
η Αυτορύθμιση (αυτοέλεγχος, αξιοπιστία, ευσυνειδησία, προσαρμοστικότητα, καινοτομία)
τα Κίνητρα συμπεριφοράς (τάση προς επίτευξη, δέσμευση, πρωτοβουλία, αισιοδοξία)
η Ενσυναίσθηση (κατανόηση των άλλων, προσανατολισμός στην παροχή υπηρεσιών, ενίσχυση της ανάπτυξης των άλλων, σωστός χειρισμός της διαφορετικότητας, πολιτική αντίληψη) και
οι Κοινωνικές δεξιότητες (επιρροή, επικοινωνία, ηγεσία, καταλυτική δράση όσον αφορά την αλλαγή, χειρισμός διαφωνιών, καλλιέργεια δεσμών, σύμπραξη και συνεργασία, ομαδικές ικανότητες)

Για παράδειγμα, αν κάποιος είναι ανεπαρκής σε κοινωνικές δεξιότητες δεν θα είναι σε θέση να πείσει ή να εμπνεύσει άλλους, να παίξει το ρόλο του ηγέτη ομάδων ή να προβεί σε καταλυτικές αλλαγές. Αν πάλι κάποιος έχει χαμηλό επίπεδο αυτοεπίγνωσης, δεν θα κατανοεί τις δικές του αδυναμίες, ούτε θα διαθέτει την αυτοπεποίθηση που προέρχεται από την πίστη στα προσόντα του.

Το βέβαιον είναι ότι κανείς διακεκριμένος σε ηγετική θέση δεν είναι τέλειος σε όλες τις συναισθηματικές ικανότητες. Όλοι αναπόφευκτα έχουν ένα προφίλ ισχυρών και αδύνατων σημείων. Ωστόσο τα συστατικά για τη διακεκριμένη επίδοση απαιτούν να είναι κάποιος δυνατός μόνο σε μερικές από αυτές τις ικανότητες –κατά κανόνα περίπου σε έξι- οι οποίες πρέπει να είναι μοιρασμένες σ’ όλες τις διαστάσεις της συναισθηματικής νοημοσύνης.

Αναστασία Μουστάκα

Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια