Ψυχολογία

Πώς να αντιμετωπίσεις όσους σε πληγώνουν;

Δεν είναι αυτό που συμβαίνει που πονάει τους ανθρώπους. Αυτό που πονάει τους ανθρώπους είναι το πως αντιλαμβάνονται αυτό που συμβαίνει.

Πάρα πολλοί άνθρωποι στην καθημερινότητα νιώθουν πληγωμένοι. Θα δεις καθημερινά ανθρώπους να παραπονιούνται για το πως συμπεριφέρθηκε ο φίλος, ο συνεργάτης, ο σύντροφος κ.ο. Θα ακούσεις να λένε “Νιώθω πληγωμένος”

Και ενώ, μπορεί να αφορά ένα γεγονός το οποίο διαρκεί μερικά λεπτά ή να είναι απλά μια στιγμή, είναι κάτι που πολλές φορές, πολλοί άνθρωποι το κουβαλούν για μια ολόκληρη ημέρα, ένα ολόκληρο σαββατοκύριακο και κάποιοι μια ολόκληρη ζωή. Μια ολόκληρη ζωή, καθορίζεται από ένα γεγονός το οποίο συνέβη κάποια στιγμή..

Γιατί να νιώθεις πληγωμένος;

Και η ερώτηση είναι γιατί; Για ποιον λόγο να επιλέξω, να καθοριστεί η ζωή μου από κάτι που έγινε μια δεδομένη στιγμή στο παρελθόν, που αν θέλεις μπορεί να είναι και ένα τυχαίο συμβάν.

Και θα μου πεις “Μάνο είναι τυχαίο συμβάν αν σου μιλούν με άσχημο τρόπο επανειλημμένως; Εάν ο πατέρας σου ή η μητέρα σου δεν σε σέβεται; Αν ο συνεργάτης σου σε υποβιβάζει; Εάν ο σύντροφος σου δεν σε λαμβάνει υπόψη;”

Προτού λοιπόν πάμε στο τι χρειάζεται να κάνεις, ποιες είναι οι λύσεις που σου προτείνω να εφαρμόσεις, και να δεις πώς αλλάζουν τα πράγματα, θα ήθελα πρώτα να κατανοήσουμε .

Καταρχήν, τι σημαίνει “Με πλήγωσαν”;

Δεύτερον, εντάξει ο άλλος κάνει αυτό που κάνει, εγώ τι κάνω σε σχέση με τη ζωή μου; Για ποιον λόγο εγώ αφήνω περιθώριο στους άλλους να με πληγώσουν; Για ποιον λόγο να νιώθω πληγωμένος; Τι θα μου προσφέρει; Τι θα μου δώσει; Τι εξυπηρετώ εκείνη την στιγμή υιοθετώντας μια συμπεριφορά; Κι εντάξει να το κάνω για ένα μικρό χρονικό διάστημα. Μπορεί να χρειάζομαι τον χρόνο μου, είναι ok. Αλλά αξίζει, και είναι πιο σημαντικό η συμπεριφορά ενός άλλου ανθρώπου, όποιος κι αν είναι αυτός, να καθορίσει την δική μου τη ζωή;

Ποιος βιώνει τον πόνο στο τέλος της ημέρας;

Και στο τέλος της ημέρας; Το κόστος και τον πόνο της δικιάς μου ζωής, ποιος καλείται να τον διαχειριστεί;

Ποιος θα στριφογυρνάει το βράδυ στο κρεβάτι του; Ποιος θα βιώνει αρνητικά αποτελέσματα γιατί φοβάται να πάει παρακάτω, φοβάται να αποφασίσει, φοβάται να κάνει πράγματα τα οποία θα τον οδηγήσουν στη ζωή που θέλει; Αυτός ο άλλος ή εγώ;

Στην ουσία αυτό που θέλω να πω είναι το εξής:

Τελικά ποιος μας πληγώνει; Οι άλλοι με τις συμπεριφορές τους ή εμείς με την αντίληψη μας και το πως σεβόμαστε, το πως αγαπάμε, το πως υποστηρίζουμε, το πως θρέφουμε, το πως εκπαιδεύουμε, το πως αναπτύσσουμε, το πως εξελίσσουμε τον εαυτό μας, έτσι ώστε ότι και να κάνουν οι άλλοι άνθρωποι, εμείς να είμαστε πιο δυνατοί;

Ας μην κοροϊδευόμαστε. Στο τέλος της ημέρας αυτό που μετράει είναι το ποιοι είμαστε εμείς.

Ότι κι αν νιώθεις τώρα σε σχέση με ένα γεγονός, ακόμα κι αν νιώθεις πληγωμένος, δεν έχει να κάνει με τους άλλους, έχει να κάνει με εσένα.

Αν λοιπόν ανήκεις σε εκείνη την ομάδα των ανθρώπων που νιώθουν ότι πληγώνονται, τότε γράψε πιο κάτω τα σχόλια σου και μοιράσου μαζί μας, τι είναι αυτό που θα ήθελες για να βοηθηθείς.

Δεν παίζει ρόλο αν θα πετύχεις ή αν θα αποτύχεις

Και να θυμάσαι δεν παίζει ρόλο αν θα πετύχεις ή αν θα αποτύχεις. Είναι μέρος της διαδικασίας να αποτύχουμε. Θα πρέπει να αποτύχουμε. Και ξέρω σε πολλούς δεν αρέσει το πρέπει, δεν το θέλουν, αλλά είναι μέρος της ζωής.

Το πρόβλημα δεν είναι στα γεγονότα, ούτε στα πρέπει. Το πρόβλημα είναι πως εμείς τα αντιλαμβανόμαστε.

Όλοι περνάμε δυσκολίες στην καθημερινότητα μας. Θα γίνουν κάποια πράγματα στραβά. Θα συναντήσουμε ανθρώπους οι οποίοι είναι ότι να’ ναι, γεμάτοι παραλογισμούς. Θα θυμώσουμε. Θα φοβηθούμε. Όλα θα τα νιώσουμε. Εννοείται. Το θέμα είναι να έχουμε την γνώση και την δυναμική, ώστε να μπορούμε να φεύγουμε από αυτό, και να μην μας βυθίζει μέσα εκεί.

Συναισθηματική Νοημοσύνη

Κι εκεί έρχεται αυτό που λέμε συναισθηματική νοημοσύνη, που είναι η δυνατότητα μας να αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα με έναν διαφορετικό τρόπο.

Γι’ αυτό συνέχεια λέω, μην προσπαθείς να λύσεις αυτό που σε απασχολεί, είναι το τελευταίο πράγμα που πρέπει να σε απασχολεί. Αυτό που χρειάζεται είναι να διευρύνουμε την συνειδητότητα μας, και να ενεργοποιήσουμε τον εγκέφαλο μας.

Ας δούμε ένα παράδειγμα:

Αν πάω στο Super Market και πάρω 20 kg ψώνια και δεν μπορώ να τα σηκώσω φταίνε τα ψώνια; Ή μήπως φταίω εγώ που δεν είμαι τόσο γυμνασμένος ώστε να σηκώσω αυτά τα ψώνια;

Ξεχάσαμε οι άνθρωποι να εκπαιδευτούμε.

Ξεχάσαμε οι άνθρωποι να γυμναστούμε συναισθηματικά.

Ξεχάσαμε οι άνθρωποι να εκπαιδεύσουμε το μυαλό μας.

Ξεχάσαμε οι άνθρωποι να διευρύνουμε την αντίληψη μας και την συνειδητότητα μας.

Και όταν στη ζωή, καλούμαστε αντικειμενικά να ζήσουμε συγκεκριμένα γεγονότα, τα λέμε “Βουνό” και λέμε, “Πω πω τι περνάω”. Όχι. Δεν περνάμε τίποτα. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι ξεχάσαμε να γυμναστούμε.

Γύμνασε τον εγκέφαλο σου

Και αυτό είναι κάτι το οποίο είναι μακροπρόθεσμο αλλά μην το παραμελήσεις.

Μην σταματάς να εκπαιδεύεσαι. Και ξέρεις τι; Από την στιγμή που φέρεις τα πρώτα αποτελέσματα, μετά άρχισε να μπαίνεις όλο και πιο βαθιά στο παιχνίδι, μην κάτσεις παρατηρητής στις πληροφορίες του πρώτου επιπέδου. Μπες πιο βαθιά. Πάρε ένα πρόγραμμα το οποίο θα σε βοηθήσει.

Εμένα αυτό που μου άλλαξε τη ζωή ήταν οι εκπαιδεύσεις. Δεν μου τα άλλαξαν ούτε οι μηχανές, ούτε τα αμάξια, ούτε τα hobbies, τίποτα..

Οι εκπαιδεύσεις μου δίνουν την δυνατότητα, να μπορώ να τα κάνω όλα αυτά, επί πολύ περισσότερο απ’ ότι τα έκανα στο παρελθόν. Γιατί μου άνοιξαν το μυαλό.

Άρα λοιπόν τι θέλω να σου πω; Μείνε εδώ. Εστίασε. Εφάρμοσε. Ανέβα επίπεδο. Μόλις ανέβεις επίπεδο φρόντισε να πάρεις και τις εκπαιδεύσεις του αντίστοιχου επιπέδου και πήγαινε παρακάτω.

Υπό-αποτελέσματα

Το να νιώθεις πληγωμένος σε βάζει σε μια θέση υπό. Και όταν στη ζωή , ζεις υπό τότε θα φέρνεις και υπό-αποτελέσματα. Και όσο φέρνεις υπό-αποτελέσματα θα ενισχύεις αυτή την πληγή που πρακτικά τη νιώθεις μέσα σου. Αλλά είναι θεωρητική πληγή, δεν είναι πρακτική. Γιατί την δημιουργούμε με το μυαλό μας.

Τι χρειάζεται να κάνεις λοιπόν;

Μακροπρόθεσμα γύμνασε τον εγκέφαλο σου.

#1 Πιάσε τον άνθρωπο που νιώθεις πληγωμένος και μίλησε του στα ίσα.

Κοίτα τον στα μάτια και πες του αυτό που νιώθεις. Μην του ρίξεις ευθύνες. Όχι. Κράτησε το πάνω σου: “Εγώ νιώθω έτσι. Εγώ νιώθω πληγωμένος. Μπορεί να είμαι λάθος. Μπορεί και όχι. Αλλά θέλω να είμαι ειλικρινής. Νιώθω έτσι. Θα ήθελα και θα εκτιμούσα αν αυτό το έκανες κάπως διαφορετικά. Είσαι ok;” Μην του πεις ότι πρέπει να το κάνει, άφησέ τον να επιλέξει. Και αφού επιλέξει, επίλεξε αν αυτός ο άνθρωπος είναι για εσένα ή όχι.

“Μάνο πολύ ωραία αλλά αυτός είναι ο πατέρας μου ή η μητέρα μου. Τι να κάνω;”

#2 Φύγε

Ποιος σε κρατάει σε ένα περιβάλλον το οποίο είναι περιοριστικό για εσένα; Εγώ; Η μάνα σου; Ο πατέρας σου; Ή το κράτος;

Κι όταν λέω φύγε δεν εννοώ να αλλάξεις ήπειρο. Το σημαντικό είναι να φύγεις συναισθηματικά.

“Μάνο τι λες τώρα; Εκεί είμαι βολεμένος. Τρώω. Πίνω. Έχω συναισθηματική ασφάλεια. Πώς θα το κάνω;”

#3 Ξεβολέψου

Δεν μπορείς να γνωρίσεις νέους τόπους όντας στο ίδιο λιμάνι. Κάποτε είχα την τύχη να γνωρίσω έναν εξαιρετικά πετυχημένο άνθρωπο και μου είπε “Οι περισσότεροι άνθρωποι στην Ελλάδα γεννιούνται σε μία περιοχή, μεγαλώνουν σε αυτή την περιοχή, πεθαίνουν σε αυτή την περιοχή. Και δεν ξέρουν τι συμβαίνει εκεί πέρα έξω”

Καλώς ή κακώς, υπάρχουν κάποια πρότυπα που τα κουβαλάμε μαζί μας για πάρα πολλά χρόνια. Έτσι λοιπόν αφού φύγεις, αν τελικά φύγεις..

#4 Εκπαιδεύσου για να μπορείς να παράγεις πιο δυνατά και πιο μεγάλα αποτελέσματα.

#5 Εφάρμοσε τα παραπάνω βήματα.

#6 Συνδέσου με τους κατάλληλους ανθρώπους.

Αν έχεις βρει αξία σε αυτά που έχω μοιραστεί μαζί σου:

Εφάρμοσε τα παραπάνω βήματα για να έχεις τώρα κάποια αποτελέσματα .

Διεύρυνε την συνειδητότητα σου και ενεργοποίησε τον εγκέφαλο σου, για να έχεις μόνιμα απεριόριστα και θαυματουργικά αποτελέσματα.

Γιατί στο τέλος της ημέρας ο εγκέφαλος είναι αυτός που δίνει εντολή τι θα κάνεις και τι όχι. Ακόμα και αυτό που λέμε, η δύναμη της θέλησης, η αντίσταση της αλλαγής, και όλα αυτά, προέρχονται από τον ίδιο σου τον εγκέφαλο.

Το ωραίο της υπόθεσης είναι ότι δεν υπάρχει μόνο ένας εγκέφαλος. Υπάρχουν τρεις. Οπότε χρειάζεται να μάθεις όλο αυτό το παιχνίδι πως παίζεται, για να μπορείς να το παίξεις και μόνο όταν ξέρεις πως παίζεται το παιχνίδι μπορείς να νικήσεις.

Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις απλά θα χάσεις και αν νικήσεις θα είναι θέμα τύχης.

Να Αγαπάς τον Εαυτό σου και να Ζεις με Πάθος!

Πηγή: https://www.manolisischakis.gr/pligomenos/

Ψυχολογία

Είσαι ο εαυτός σου?

Το «αναδυόμενο πρόσωπο» μέσα από τη θεραπευτική σχέση

Ο Carl Rogers (1902-1987) διάσημος αμερικανός καθηγητής, ψυχοθεραπευτής, συγγραφέας, παρατηρεί πως η πολυετής συμμετοχή του στην εμπειρία των πελατών του μέσα από τη θεραπευτική σχέση τού κατέδειξε πως ο καθένας τους κατά βάθος κάνει το ίδιο ερώτημα:

«Ποιος είμαι, στην πραγματικότητα; Πώς μπορώ να έρθω σε επαφή με τον αληθινό εαυτό μου που βρίσκεται κάτω από την επιφανειακή συμπεριφορά; Πώς μπορώ να γίνω ο εαυτός μου;»

Με άλλα λόγια, ο στόχος που επιδιώκει ο κάθε πελάτης, συνειδητά ή ασυνείδητα, κάτω από το επίπεδο της προβληματικής του κατάστασης είναι να γίνει ο εαυτός του.

Απαραίτητη προϋπόθεση για να επιτευχθεί ο στόχος αυτός είναι να δημιουργήσει ο θεραπευτής μια σχέση μαζί του, στην οποία να νιώθει ασφαλής και ελεύθερος.[Αυτό για να γίνει χρειάζεται] να καταλάβει ο θεραπευτής πώς αισθάνεται στον εσωτερικό του κόσμο ο ασθενής, να τον αποδεχθεί όπως είναι, για να δημιουργήσει το ευνοϊκό ψυχολογικό κλίμα που θα του παρέχει την ευχέρεια της σκέψης, του συναισθήματος και της ίδιας του της ύπαρξής, ώστε να επιλέξει ο ίδιος προς ποια κατεύθυνση επιθυμεί να κινηθεί.

Μέσα σ’ ένα τέτοιο θεραπευτικό κλίμα ο πελάτης χρησιμοποιεί τη θεραπευτική σχέση τυπικά για να ρίξει τα ψεύτικα προσωπεία, τις μάσκες ή τους ρόλους, με τους οποίους αντιμετώπιζε ως τώρα τη ζωή. Μαθαίνει να εξετάζει τις διάφορες πλευρές της εμπειρίας του, να αναγνωρίζει και να αντιμετωπίζει τις βαθιές του αντιθέσεις, να βλέπει σε ποιο βαθμό η συμπεριφορά ή ακόμη και το συναίσθημα που βιώνει δεν είναι αληθινά, αλλά είναι ένα προσωπείο, πίσω από το οποίο κρύβεται συστηματικά.

Ο Δανός φιλόσοφος Soren Kierkegaard –πριν από έναν αιώνα και κάτι- απεικόνισε το δίλημμα του ατόμου με αξιοζήλευτη ενσυναίσθηση. Τόνισε πως ο πιο συνηθισμένος τύπος απόγνωσης που μπορεί να περιέλθει κάποιος, είναι να μην επιλέγει ή να μην επιθυμεί να είναι ο εαυτός του. Ωστόσο, η πιο σοβαρή μορφή απόγνωσης είναι να επιλέγει «να είναι κάποιος άλλος και όχι ο εαυτός του».

Από την άλλη πλευρά, όταν «επιθυμεί κάποιος να είναι ο πραγματικός του εαυτός, αυτό αποτελεί όντως το αντίθετο της απόγνωσης» και αυτή η επιλογή είναι η βαθύτερη ευθύνη του ανθρώπου.

Μετά λοιπόν την αφαίρεση του προσωπείου κατά τη διαδικασία της διαμόρφωσης του προσώπου, της αναζήτησης δηλαδή του αληθινού εαυτού, το άτομο μαθαίνει να αναγνωρίζει και να βιώνει τα συναισθήματά του στην ολότητά τους, καθαρά μέχρι εκείνο το σημείο που αποκαλύπτεται η πραγματική τους φύση.

Τα συναισθήματα αυτά μπορεί να είναι οποιοδήποτε ανθρώπινο συναίσθημα (φόβος, θυμός, τρυφερότητα, βαθιά επιθυμία, κλπ) που αναδύεται από μέσα του, και το βιώνει με τρόπο γνωστικό και ανοιχτό ώστε να βιώσει τον εαυτό του, με όλο τον πλούτο που υπάρχει εντός του.

Αυτό αποτελεί τη λεγόμενη εμπειρική ανακάλυψη του εαυτού, η οποία αρχικά φέρνει ένα συναίσθημα αναστάτωσης, που σταδιακά γίνεται συναίσθημα ανακούφισης.

Απαραίτητη προϋπόθεση για την ανακάλυψη του εαυτού σου είναι να αφήσεις την ίδια σου την εμπειρία να σου δώσει το δικό της νόημα, γιατί αν εσύ συμπεραίνεις αυθαίρετα, τότε είσαι σε πόλεμο με τον εαυτό σου.

Αυτή η διαδικασία κάνει το άτομο να ανοίγεται περισσότερο στην εμπειρία του, να αναπτύσσει δηλαδή τη δεκτικότητά του ως προς την εμπειρία, που είναι το αντίθετο της αμυντικότητας.

Η δεκτικότητα στη συνειδητότητα, για ό,τι υπάρχει αυτή τη στιγμή μέσα σε κάποιον και μέσα στην κατάσταση, είναι ένα πολύ σημαντικό στοιχείο στην περιγραφή του προσώπου που αναδύεται από τη θεραπεία.Επιτρέπει στο άτομο να είναι αυθεντικά ανοιχτό στις εμπειρίες και να ζει πλήρως τις εμπειρίες ολόκληρου του οργανισμού του, αντί να τις αποκλείει από τη συνειδητότητά του.

Έτσι, αποκτά και εμπιστοσύνη στον οργανισμό του γιατί μπορεί να ανακαλύπτει όλο και περισσότερο ότι ο ίδιος του ο οργανισμός είναι αξιόπιστος, ότι είναι ένα κατάλληλο όργανο για να του προτείνει την πιο ικανοποιητική συμπεριφορά σε κάθε κρίσιμη κατάσταση.

Τέλος, μέσα από όλα αυτά τα στάδια ωρίμανσης το άτομο απευθύνεται όλο και λιγότερο σε άλλους για επιδοκιμασία ή αποδοκιμασία, για πρότυπα σύμφωνα με τα οποία θα ζει, για αποφάσεις και επιλογές. Αναγνωρίζει δηλαδή ότι η επιλογή βρίσκεται μέσα του και ότι το μόνο ερώτημα που μετρά είναι: «ζω με τρόπο που είναι για μένα βαθιά ικανοποιητικός και με εκφράζει αληθινά;»

Αυτό ίσως είναι το πλέον σημαντικό ερώτημα για το δημιουργικό άτομο.

Άρθρο αρχείου

Αναστασία Μουστάκα

Ψυχολογία

Παράλογη Ενοχή

Νιώθεις ότι είσαι υπεύθυνος για όλα. Έχεις πραγματικές ενοχές. Πονάς. Είσαι δυστυχισμένος. Στην πραγματικότητα δεν ευθύνεσαι για τίποτα. Πάσχεις από Παράλογη Ενοχή.

Τι είναι λοιπόν η ενοχή; Γιατί μερικοί άνθρωποι δεν νιώθουν καμιά ενοχή όταν κάνουν αξιόποινες πράξεις, ενώ κάποιοι άλλοι μοιάζουν παγιδευμένοι για πάντα στις αναίτιες ενοχές τους;

Στην πραγματικότητα το μόνο είδος ενοχής που θα ’πρεπε να νιώθουμε είναι οι τύψεις από τη σκόπιμα βλαπτική ή ανεύθυνη συμπεριφορά μας.

Την ενοχή αυτή την αποκαλούμε Λογική Ενοχή, δηλαδή δίκαιη, θεμιτή γιατί είναι ένα φυσικό και πολύτιμο συναίσθημα που λειτουργεί ως μηχανισμός διόρθωσης της συμπεριφοράς μας, προκειμένου να μπορούμε να αναπτυσσόμαστε ως άτομα και να δημιουργούμε αρμονικές και ανθεκτικές σχέσεις.

Η ενοχή όμως είναι ένα συναίσθημα πολύ πιο πολύπλοκο από αυτά που δημιουργεί η λογική ενοχή. Αυτό το δεύτερο είδος το αποκαλούμε Παράλογη Ενοχή, γιατί είναι άδικη και περιττή. Είναι ένα ανεπιθύμητο συναίσθημα που δεν προκαλείται από κάποια άδικη πράξη και λειτουργεί ως ένας αμυντικός ψυχολογικός μηχανισμός ενάντια στον πόνο που νιώθουμε από άλλες αιτίες.

Οι πηγές των παράλογων ενοχών έχουν στη συντριπτική τους πλειοψηφία ως χρόνο έναρξης την παιδική μας ηλικία, τότε δηλαδή που ως παιδιά δεν διαθέτουμε τον κατάλληλο τρόπο για να συνδιαλλαγούμε με τον πόνο και το θυμό, και έτσι τα μετατρέπουμε σε παράλογη ενοχή ώστε να απομονώσουμε τον εαυτό μας από αυτά τα συναισθήματα μειώνοντας τον πόνο και δίνοντάς μας μια ψεύτικη αίσθηση ελέγχου.

Για παράδειγμα, πολλοί άνθρωποι όπως γονείς, δάσκαλοι, κληρικοί, συνομήλικοι, έχουν καλλιεργήσει στο έπακρο την ικανότητα να ξυπνούν μέσα μας άδικη ενοχή, μέσα από την προσπάθειά τους να μας ελέγξουν, να μας μειώσουν, να μας κάνουν να νιώσουμε ανεπαρκείς ή κακοί με τον εαυτό μας, προκειμένου να αισθανθούν οι ίδιοι καλύτεροι από εμάς.

Η παράλογη ενοχή γεννάει τη λεγόμενη καταστροφική ντροπή, η οποία σε αντίθεση με τη δημιουργική ντροπή που προέρχεται από τη δίκαιη ενοχή, προσβάλλει την προσωπικότητά μας κάνοντάς μας να νιώθουμε άσχημα, βρώμικοι ή χωρίς αξία. Κατά συνέπεια, λειτουργεί καταστροφικά για μας, επειδή μας οδηγεί στο να μην αγαπάμε κάποια κομμάτια του εαυτού μας.

Ο συνδυασμός της παράλογης ενοχής και της υπερβολικής ντροπής μπορούν να προκαλέσουν σοβαρές συναισθηματικές διαταραχές, όπως χαμηλή αυτοεκτίμηση, κατάθλιψη, άγχος και εθιστική ή παρορμητική συμπεριφορά, με αποτέλεσμα τον ψυχικό μας ακρωτηριασμό και το σταμάτημα της φυσιολογικής ανάπτυξης της προσωπικότητάς μας.

Τα βήματα που μπορούν να μας βοηθήσουν να αναγνωρίσουμε και να περιορίσουμε τη λογική ενοχή αλλά και να αποφύγουμε την άδικη ενοχή είναι τα εξής :

1. Αναγνώρισε την ενοχή και σταμάτησε τη σκέψη σου, μην επιτρέπεις τον εαυτό σου να βγάλει βιαστικά συμπεράσματα.

2. Εντόπισε την πραγματική πηγή της ενοχής ή του πόνου

3. Προσδιόρισε αν νιώθεις δίκαιη ή άδικη ενοχή

4. Αν η ενοχή είναι δίκαιη :

α. Ομολόγησε την
β. Ζήτησε συγγνώμη
γ. Άλλαξε την ανεύθυνη συμπεριφορά
δ. Συγχώρεσε τον εαυτό σου και συνέχισε τη ζωή σου

5. Αν η ενοχή είναι άδικη :

α. Αντέστρεψε τη συναισθηματική διαδικασία από άδικη ενοχή σε θυμό
β. Νιώσε τον πόνο και απελευθέρωσε τον
γ. Αντιμετώπισε και διόρθωσε την επώδυνη κατάσταση, όταν είναι αναγκαίο και δυνατό

Άρθρο αρχείου

Αναστασία Μουστάκα

Ψυχολογία

City Unity College | Μεταπτυχιακό Ψυχολογίας με Εξειδίκευση

Το City Unity College σε συνεργασία με το London Metropolitan University προσφέρει ένα πρόγραμμα μεταπτυχιακών σπουδών στη ψυχολογία με εξειδίκευση που αναγνωρίζεται από το Αυτοτελές Τμήμα Εφαρμογής της Ευρωπαϊκής Νομοθεσίας ‘Α.Τ.Ε.Ε.Ν.’ του Υπουργείου Παιδείας, επιτρέποντας στους αποφοίτους να ασκήσουν επάξια στον τομέα της ψυχικής υγείας στην Ελλάδα.

Αυτό το πρόγραμμα δίνει την ευκαιρία στους φοιτητές να εξειδικευτούν σε έναν από τους οκτώ τομείς της ψυχολογίας. Ανάλογα με τα ενδιαφέροντά τους και τους στόχους τους, μπορούν να επιλέξουν μεταξύ των τομέων της ψυχολογίας υγείας, κλινικής ψυχολογίας, εγκληματολογίας, αθλητικής ψυχολογίας, συμβουλευτικής ψυχολογίας, ψυχολογίας εργασίας, εκπαιδευτικής ψυχολογίας και νευροψυχολογίας.

Κάθε τομέας παρέχει μια βαθιά κατανόηση και εξειδίκευση σε συγκεκριμένες πτυχές της ψυχολογίας, αναπτύζοντας τις δεξιότητες και την εμπειρία που απαιτούνται για να ασκήσουν επιτυχώς σε αυτούς τους εξειδικευμένους τομείς της ψυχολογίας. Μέσω μιας πλούσιας συνδυαστικής εκπαίδευσης και πρακτικής εφαρμογής, οι φοιτητές αποκτούν τις γνώσεις και την αυτοπεποίθηση που απαιτούνται για να επιτύχουν στον επαγγελματικό τους στόχο στον ευρύ και αναπτυσσόμενο τομέα της ψυχολογίας.

ΓΝΩΣΤΙΚΕΣ ΕΝΟΤΗΤΕΣ

Υποχρεωτικά Μαθήματα

Εξειδίκευση Ψυχολογίας Υγείας

Εξειδίκευση Εγκληματολογίας

Εξειδίκευση Κλινικής Ψυχολογίας

Εξειδίκευση Αθλητικής Ψυχολογίας

Εξειδίκευση Εργασιακής Ψυχολογίας

Εξειδίκευση Νευροψυχολογίας

Εξειδίκευση Εκπαιδευτικής Ψυχολογίας

Εξειδίκευση Συμβουλευτικής Ψυχολογίας

Εκδήλωση Ενδιαφέροντος

Mπορείτε να επικοινωνήσετε τηλεφωνικά στο 210 3243 222 ή μπαίνοντας στην ιστοσελίδα παρακάτω https://cityu.gr/course/metaptychiako-psychologias-me-exeidikefsi/