Connect with us

Ψυχολογία

Πώς να Ελέγξεις τα Συναισθήματά σου

«Πως, Πως; Λοιπόν, εάν το ξαναπείς αυτό θα.. Λοιπόν τέλειωσε, τέλειωσε. Δεν το συζητάω. Γεια σου.»

Και κάπως έτσι χαλάνε οι σχέσεις. Γιατί; Γιατί οι άνθρωποι, δεν καταλαβαίνουμε πως αυτό που βιώνουμε, δεν είναι τίποτε άλλο, από μια προσωπική αντίληψη σχετικά με το τι έχει συμβεί.

Αυτό το τηλεφώνημα θα μπορούσε να είναι οτιδήποτε. Δεν έκλεισε μια δουλειά; Η κοπέλα μου μπορεί να έκανε σεξ με κάποιον φίλο μου; Θα μπορούσε να μου έχουν κλέψει κάποιο μηχανάκι; Οτιδήποτε..

Η ερώτηση μου όμως για σένα είναι η εξής: Ότι και να έχει γίνει για ποιον λόγο, εγώ να θυμώσω;

Θα σου πω μια πάρα πολύ ωραία φράση , την οποία έχει πει ο Δαλάι Λάμα: «Δεν καταλαβαίνω γιατί οι άνθρωποι πίνουν δηλητήριο προσδοκώντας να κάνουν κακό στους άλλους»

Δεν θα ξεχάσω ποτέ μια φορά που οδηγούσα με το μηχανάκι, και κάποια στιγμή, κι ενώ μπροστά μου κινείται ένα αμάξι, περνάει ένας άλλος στο αντίθετο ρεύμα μιλώντας στο κινητό και παραλίγο να πέσει πάνω του. Ο οδηγός του προπορευόμενου σε εμένα αυτοκινήτου, γύρισε το κεφάλι του προς τα πίσω για να τον βρίσει, τον βρίζει, ξεθυμαίνει, και τρακάρει. Και λέω «Θεέ μου». Γλίτωσε από το πρώτο τρακάρισμα και τράκαρε μετά. Γιατί; Γιατί δεν μπορούσε να ελέγξει τα συναισθήματα του.

Μερικές πληγές δεν κλείνουν ποτέ

Ξέρεις πόσες φορές έχουν ειπωθεί λόγια , σε σχέσεις τα οποία δεν μπορεί να πάρει κανείς πίσω; Να θυμάσαι το εξής: Δεν ξέρω αν σου έχει τύχει ποτέ, να βάλεις ένα κάδρο πάνω στον τοίχο, αλλά εάν το έχεις κάνει θα με καταλάβεις. Παλιά λοιπόν ήμουν λάτρης αυτού. Έπαιρνα καδράκια, έπαιρνα καρφάκια μικρά και τα κάρφωνα στον τοίχο. Κάποια στιγμή όμως μετά από κάποιους μήνες, χρόνια,  έβγαζα τα καρφάκια, έβγαζα τα καδράκια και τι έμενε; Η τρύπα.

Κάποιες φορές, κάποια λόγια, κάποιες πράξεις όσο και να θες να μετανοήσεις, όση συγνώμη και να πεις, έχουν  κάνει μια τέτοια τρύπα στην καρδιά και στο μυαλό του άλλου ανθρώπου , που δεν κλείνει με τίποτα. Και δεν κλείνει όχι γιατί δεν μπορεί να κλείσει, αλλά γιατί έχεις πατήσει ένα τέτοιο ευαίσθητο σημείο προφανέστατα στον άλλον άνθρωπο, που αδυνατεί να καταλάβει ή να πιστέψει ότι μπορεί να θεραπευτεί. Και αδυνατεί να καταλάβει ότι αυτό είναι μια δικιά του πληγή, την οποία πρέπει να διαχειριστεί.

Απέκτησε τον Έλεγχο των Συναισθημάτων σου

Όμως στην παρούσα φάση, αυτό που μας νοιάζει είναι να καταλάβεις εσύ ότι αυτή την τρύπα, αυτό το καρφάκι, όταν αρχίζεις να το βάζεις στον τοίχο πρέπει να είσαι πολύ σίγουρος. Πρέπει να το κάνεις; Θα μπορούσες να κάνεις κάτι αλλιώς; Και η απάντηση είναι «Ναι». Τι πρέπει να κάνεις; Πρέπει να αποκτήσεις τον έλεγχο των συναισθημάτων σου.

Όμως, όταν λέω να αποκτήσεις τον έλεγχο των συναισθημάτων σου, τι σημαίνει; Να γίνεις αναίσθητος; Να μην θυμώνεις, να μην λυπάσαι, να μην φοβάσαι, να μην κάνεις τίποτα; Βεβαίως όχι. Γιατί αν δεν θυμώνεις, δεν λυπάσαι, δεν κάνεις κάτι από αυτά τότε, δεν θα κάνεις και το αντίθετο. Δεν θα χαίρεσαι, δεν θα νιώθεις ηρεμία, δεν θα νιώθεις απόλαυση.. Άρα αν δεν νιώθεις τα μεν και δεν νιώθεις τα δε, τότε τι είναι η ζωή; Γιατί ζεις;

Κάποια πράγματα πάνε μαζί

Ότι και να κάνεις στη ζωή το κάνεις για δύο πράγματα: Για να νιώσεις κάτι υπέροχο, για , για να νιώσεις κάτι ευχάριστο. Αλλά καταλαβαίνεις πως εάν ο σκοπός σου και το θέλω σου , η επιθυμία σου είναι να νιώσεις κάτι ευχάριστο, είναι σίγουρο ότι θα νιώσεις και κάτι δυσάρεστο. Γιατί αυτά τα δύο πάνε μαζί. Γιατί ζούμε σε έναν κόσμο που το άσπρο με το μαύρο, το θηλυκό με το αρσενικό, το συν με το πλην, είναι έννοιες που παντρεύονται. Δηλαδή όταν θα πάρεις το νόμισμα και θα έχει την κορώνα δεν γίνεται να πεις «Εγώ θέλω γράμματα». Αν θέλεις γράμματα πρέπει να θέλεις και την κορώνα. Τι σημαίνει αυτό; Ότι όπου υπάρχει το ένα υπάρχει και το άλλο.

Πώς μπορείς να πάρεις τον έλεγχο των συναισθημάτων σου;

Άρα λοιπόν, η ερώτηση δεν είναι αν δεν νιώθεις τα συναισθήματα ή αν γίνεις αναίσθητος. Σε καμία περίπτωση δεν το θέλουμε αυτό. Αλλά αυτό όμως που θέλουμε είναι να μπορείς να έχεις τον έλεγχο, να ξέρεις τι να νιώθεις, πώς να το νιώθεις και πότε να το νιώθεις.

Κι εδώ, κάτι μέσα στο μυαλό σου ξεπηδάει και λέει «Δηλαδή θα γίνω ρομποτάκι;». Βεβαίως και όχι. Γιατί το να αποκτήσεις τον έλεγχο των συναισθημάτων σου, όπως έχεις των έλεγχο των χεριών σου… Πρόσεξε τι εννοώ: Κινώ τα χέρια μου γιατί θέλω να σου περιγράψω, τι σου λέω αυτή την στιγμή. Σε καμιά περίπτωση όμως τα χέρια μου δεν πηγαίνουν πάνω κάτω χωρίς νόημα την ώρα που μιλάω.

Όπως, λοιπόν, τα χέρια τα έχουμε και τα χρησιμοποιούμε πχ για να πιάσουμε το κινητό μας, θα πάμε να πιάσουμε το κινητό μας. Θέλουμε να κάνουμε προς τα πίσω τα μαλλιά μας, θα τα χρησιμοποιήσουμε για να κάνουμε προς τα πίσω τα μαλλιά μας. Δεν κάνουν συνέχεια κάτι.

Έτσι λοιπόν χρειάζεται να αρχίσουμε να αποκτάμε τον έλεγχο του μυαλού μας, για να μην κάνουμε συνέχεια σκέψεις, ασταμάτητα, αυτό δηλαδή που αλληγορικά θα μπορούσαν να κάνουν τα χέρια. Είναι τρελό. Η ερώτηση είναι όμως «Πώς μπορώ να έχω τον έλεγχο του μυαλού μου;»

Πώς Μπορώ να Έχω την Δύναμη του Μυαλού μου;

Χρειάζεται να ακολουθήσεις κάποια βήματα. Καταρχήν δεν είναι κάτι που θα το κάνεις από την μια μέρα στην άλλη. Χρειάζεσαι χρόνο. Πόσο χρόνο; Ανάλογα το που είσαι, που θέλεις να πας, πόσο δεσμευμένος είσαι, πόσο χρόνο θα αφιερώσεις μέσα στην ημέρα και πόσο προχωρημένες στρατηγικές και τεχνικές ξέρεις.

Τώρα λοιπόν εάν είσαι στα πρώτα στάδια ή και στα προχωρημένα, αυτό που μπορείς να κάνεις είναι το εξής: Πρέπει να αρχίσεις να εκπαιδεύεις το μυαλό σου, να είναι στο εδώ και τώρα. Πώς μπορείς να το κάνεις αυτό; Αρχίζοντας να παρατηρείς τον εαυτό σου περισσότερο. Είμαι σίγουρος ότι αν ρωτήσω τους ανθρώπους εκεί πέρα έξω θα μου πουν «Εμένα ο φίλος μου ο Κώστας έχει αυτά τα καλά χαρακτηριστικά και αυτά τα κακά», «Η Μαρία κάνει αυτό κι εκείνο».. Και αν τους ρωτήσεις για τον εαυτό τους δεν  ξέρουν. Αλλά το ξέρει ο φίλος τους.

Τι θέλω λοιπόν να σου πω; Το πρώτο που θέλω να κάνεις ,είναι να αρχίσεις να καταλαβαίνεις περισσότερο τον εαυτό σου. Να δεις πότε λες κάτι και τι είναι αυτό που λες. Πότε κάνεις; Τι κάνεις; Πότε δεν κάνεις, όταν συμβαίνει τι; Ποια στιγμή δεν λες κάτι όταν συμβαίνει κάτι; Πότε αντιδράς, πώς νιώθεις σε συγκεκριμένες περιπτώσεις; Μην προσπαθήσεις να αποκτήσεις τον έλεγχο σε κάτι το οποίο δεν ξέρεις γιατί είναι κουλό.

Το παράδειγμα του κλέφτη

Φαντάσου το εξής: Ένας κλέφτης για να κλέψει ένα σπίτι που έχει συναγερμό, πρώτα έχει μάθει πως ακριβώς δουλεύει αυτός ο συναγερμός. Αν δεν ξέρει πως δουλεύει δεν μπορεί να το «σπάσει» . Το ίδιο και με την πόρτα. Το ίδιο και με το αμάξι. Αν δεν ξέρεις πως δουλεύουν τα πράγματα, δεν μπορείς να αποκτήσεις τον έλεγχο αυτών.

Άρα λοιπόν αν δεν ξέρεις πως δουλεύει το μυαλό σου, δεν μπορείς να καταλάβεις το πως νιώθεις. Άρα λοιπόν για να μπορείς να αποκτήσεις τον έλεγχο των συναισθημάτων σου χρειάζεται να αποκτήσεις τον έλεγχο και την γνώση του εαυτού σου.

 Και πως μπορείς να το κάνεις αυτό; Παρατηρώντας τον εαυτό σου συνέχεια.

Σταμάτα να Αντιστέκεσαι

Το δεύτερο που μπορείς να κάνεις είναι να σταματήσεις να αντιστέκεσαι και να κάνεις λάθη με τον εαυτό σου. Γιατί όσο πιο πολύ κάνεις λάθος με τον εαυτό σου, τόσο πιο πολύ αντιδράει και όσο πιο πολύ αντιδράει, τόσο πιο πολύ κάνει πράγματα τα οποία είναι εκτός του ελέγχου σου.

Άρχισε να αγαπάς τον εαυτό σου.

Τι μπορεί να σου έχει κάνει αυτός ο εαυτός σου;

Για ποιον λόγο να του πηγαίνεις συνέχεια κόντρα;

Γιατί συνέχεια να τον κάνουμε λάθος;

Για ποιον λόγο συνέχεια να τα βάζουμε μαζί του;

Και γιατί συνέχεια να λέμε ότι τον αγαπάμε αλλά να βγάζουμε ψυχοσωματικά;

Να λέμε ότι τον αγαπάμε αλλά να είμαστε σε μια σχέση που δεν θέλουμε.

Λέμε ότι τον αγαπάμε αλλά η ποιότητα της ζωής μας να είναι χάλια.

Λέμε ότι τον αγαπάμε και βάζουμε το χέρι στην τσέπη και να μην έχουμε λεφτά.

Έλλειψη επικοινωνίας με τον εαυτό μας

Τι νομίζεις ότι είναι όλα αυτά; Όλα αυτά που περιέγραψα είναι συμπτώματα μιας ασθένειας. Και αυτή η ασθένεια ξέρεις ποια είναι; Η έλλειψη επικοινωνίας με τον εαυτό μας. Και το #1 που πρέπει να κάνουμε, για να αποκτήσουμε τον έλεγχο των συναισθημάτων μας, είναι να αφιερώσουμε χρόνο στον εαυτό μας, να τον μάθουμε καλύτερα, και να αποδεχτούμε και τα στραβά του.

Αλήθεια έχεις κανέναν φίλο που είναι τέλειος; Για σκέψου το λίγο. Γνωρίζεις κάποιον τέλειο; Όχι. Τους έχεις κάνει όλους πέρα και δεν μιλάς σε κανέναν; Εάν ναι -> Πρόβλημα. Εάν όχι, γιατί όχι; Τι κάνεις; Σκέψου το λίγο. Τι κάνεις; Αποδέχεσαι τους άλλους και κοστολογείς. Τι μου δίνει, τι δεν μου δίνει, τι χάνω, τι με πονάει; Το αντέχω;

Άρχισε να Αγαπάς τον Εαυτό σου

Τι θέλω να κάνεις και με τον εαυτό σου; Άρχισε να τον αγαπάς και να τον αποδέχεσαι όπως είναι. Μόνο τότε θα αρχίσεις να αποκτάς έλεγχο των συναισθημάτων σου. Τώρα αν νομίζεις πως πηγαίνοντας κόντρα, πολεμώντας και ξέροντας τα πάντα θα αποκτήσεις τον έλεγχο των συναισθημάτων σου ξέχασε το.

«Μάνο είναι μόνο αυτό;» Βεβαίως και όχι. Είναι και πολλά άλλα πράγματα. Αλλά αυτό είναι το πρώτο βήμα. Ανεξάρτητα το που είσαι. Γιατί πίστεψε με, εάν φτάσεις στο σημείο να ελέγχεις στο απόλυτο τον εαυτό σου, να τον γνωρίζεις. Να ξέρεις πότε κάνει, τι κάνει, πότε δεν κάνει, τι δεν κάνει, και να είσαι εντάξει με αυτό, να πεις «Ok, εαυτούλη μου, δεν πειράζει. Το έκανες όπως το έκανες, όλα καλά. Ok, δεν είσαι τέλειος. Είσαι ανθρώπινος» Τότε θα δεις ότι σε λίγο χρονικό διάστημα όλα θα πάνε σούπερ.

Να θυμάσαι ότι είσαι υπέροχος!

Να Αγαπάς τον Εαυτό σου και να Ζεις με Πάθος!

Πηγή: www.manolisischakis.gr.

Οικογένεια

Ο Δεκάλογος Του «Λειτουργικού» Γονέα

Αγάπα το παιδί σου χωρίς προϋποθέσεις. Είναι ό,τι καλύτερο μπορείς να του προσφέρεις
σαν γονέας. Είναι το λίπασμα, που θα το βοηθήσει να αναπτυχθεί ομαλά και παραγωγικά.

  • Βάλε στο παιδί σου όρια. Τα έχει ανάγκη καθώς του προσφέρουν ασφάλεια, γνωρίζοντας
    πώς να κινηθεί.
  • Να μην είσαι ούτε πολύ αυταρχικός, ούτε πολύ μαλακός γονέας. Το σωστό βρίσκεται στο
    μέσον. Ο αυταρχικός γονέας είναι ανασφαλής και βγάζει ανασφαλή παιδιά και ο μαλακός
    γονέας βγάζει ανεύθυνα παιδιά και μαλθακά.
  • Να μην χρησιμοποιείς την κριτική, αλλά τον έπαινο.
  • Η αποδοχή και η έγκριση είναι δύο απαραίτητες «βιταμίνες» που περιμένει το παιδί σου
    από εσένα.
  • Πέρασε όσο πιο πολύ ποιοτικό χρόνο μπορείς με το παιδί σου. Να είναι ο μόνος χρόνος
    που δεν χάνεται αλλά επενδύεται.
  • Θυμήσου ότι η πειθαρχία δεν είναι τιμωρία, αλλά ανάπτυξη της υπευθυνότητας.
  • Μάθε να μιλάς με το παιδί σου. Ο διάλογος είναι ο καλύτερος τρόπος επικοινωνίας.
  • Προσπάθησε πέρα από τα λόγια σου να διδάξεις το παιδί με το παράδειγμά σου. Μη
    διστάσεις να θυσιάσεις κάποιες από τις μη παραγωγικές σου συνήθειες, γιατί το παράδειγμά
    σου μιλάει πιο πολύ από τα λόγια σου.
  • Να είσαι ευέλικτος. Μη διστάσεις, αν κάνεις κάποιο λάθος στη σχέση με το παιδί σου, να
    ζητάς συγνώμη. Διδάσκεται πολλά το παιδί σου από αυτό.

Συντάκτης : Αλεξάνδρα Χ. Ευκαρπίδου

Continue Reading

Οικογένεια

Βασικοί λόγοι για τους οποίους οι έφηβοι μπαίνουν σε συμμορίες

Διάβασα σε ένα όμορφο βιβλίο τους λόγους, για τους οποίους οι έφηβοι καταφεύγουν σε
συμμορίες και γενικά σε προβληματικές περιθωριακές ομάδες. Αξίζει να το μοιραστώ μαζί σας.
Το παιδί είπαμε ότι αναζητεί μέσα στην οικογένεια την αποδοχή και την αίσθηση ότι έχει
τη δική του θέση και ανήκει κάπου. Όταν αυτό δε το βρει το αναζητά αλλού με αρνητικούς
τρόπους. Προσπαθεί να καλύψει αυτή τη βασική του ψυχική ανάγκη, που δε του κάλυψε η
οικογένεια του.
Μέσα στην συμμορία ο νέος βρίσκει αποδοχή, ανήκει κάπου, όπου είναι κάποιος και
σημαντικός.
Το παιδί, μέσα στην οικογένεια, αναζητά επίσης αγάπη, συναισθηματική ασφάλεια και
διασκέδαση (ευχάριστο περιβάλλον).
Όταν δεν τα βρει στρέφεται στις συμμορίες γιατί εκεί βρίσκει “αγάπη” (υποστηρίζουν έως
θανάτου ο ένας τον άλλο), βρίσκει τη συναισθηματική ασφάλεια, ότι οι «φίλοι» του είναι εκεί γι’
αυτόν, ό,τι και αν συμβεί. Τους ενώνει ο ίδιος σκοπός, που παλεύουν όλοι μαζί γι’ αυτόν,
στηρίζοντας αμέριστα ο ένας τον άλλον. Έπρεπε αυτό να το βιώσει στην οικογένεια και δεν το
πήρε. Ζήτησε ένα χαρούμενο περιβάλλον ν’ αναπτυχθεί και δεν το βρήκε, ενώ στη συμμορία ζει
την πλάκα. Διασκεδάζει, περνά καλά.
Οι συμμορίες προσφέρουν στο παιδί δύναμη (έλεγχο, ισχύ). Προσφέρουν σεβασμό και
ταυτότητα. Μέσα στο σπίτι του, με ένα πιθανώς αυταρχικό γονέα το παιδί όχι απλά δεν
ενδυναμώθηκε, αλλά παρ’ ολίγον «να ευνουχιστεί», γι’ αυτό φεύγει ν’ ανασάνει και να αισθάνεται
δυνατό. Αισθάνεται ότι αυτό ελέγχει τη ζωή του.
Έχει ταυτότητα, την οποία κινδύνευσε να χάσει σ’ ένα ασφυκτικό περιβάλλον, όπου η
οικογένεια ήταν το ρινγκ της αντιπαράθεσης δύο δυνατών αντιπάλων (της μητέρας και του
πατέρα), που μάχονταν για δύναμη και υπεροχή χωρίς να ενδιαφέρονται για επιζώντες. Σε μια
τέτοια οικογένεια ένιωθε ότι δεν το σέβονταν και μείωναν την αξία του και την προσωπικότητα
του, ενώ στη συμμορία συμβαίνει το αντίθετο. Του δείχνουν αμέριστη αναγνώριση, προσοχή και
σεβασμό.
Στην συμμορία του δίνεται ευκαιρία ν’ αποτελέσει πρότυπο, κατορθώνοντας κάποιο
σπουδαίο επίτευγμα. Στην οικογένεια δεν έπαιρνε αναγνώριση, αν και χρησιμοποίησε πολλούς
τρόπους, να πάρει την αναγνώριση και προσοχή των γονέων του.
Οι συμμορίες που προσφέρουν τη δυνατότητα της επιτυχίας. Του επιτρέπουν να δείξει τις
ικανότητες του και να πετύχει. Του αναγνωρίζουν την επιτυχία και πανηγυρίζουν όλοι γι’ αυτόν.
Τέλος οι συμμορίες του προσφέρουν όρια και προδιαγραφές. Έχουν κάποια δομή μέσα στην
οποία το παιδί νοιώθει ασφάλεια γνωρίζοντας μέχρι που μπορεί να φθάσει. Νοιώθει από τη δομή
αυτή προστασία.
Μετά από όλα αυτά ο Luis Gonzales Ph.d (ειδικός στην πρόληψη βίας) λέει: «Η οικογένεια
πρέπει να είναι η καλύτερη συμμορία».

Αλεξάνδρα Ευκαρπιδου

Εκπαιδευτικός- Life and parenting Coach

Continue Reading

Οικογένεια

Αγάπη και έρωτας στην εφηβεία.

Τα αγαπημένα μας παιδιά φθάνουν σύντομα στην εφηβεία. Και μαζί με αυτήν έρχεται
καυτό στην επιφάνεια το θέμα της σεξουαλικής αγωγής.


Η σεξουαλική αγωγή είναι καθαρά ευθύνη των γονέων και χρειάζεται να αρχίσει πολύ
νωρίς, στα πρώτα χρόνια της ζωής του παιδιού, από τότε που το παιδί αρχίζει να γνωρίζει το σώμα
του και αντιλαμβάνεται τη διαφορά με τα παιδιά της ηλικίας του άλλου φύλου. Οι γονείς πρέπει να
μην αισθανόμαστε άσχημα να μιλήσουμε με τα παιδιά μας για τα ζητήματα αυτά.
Είναι η μεγάλη μας ευκαιρία, τότε, στην νηπιακή ηλικία, που θα θέτουν τις πρώτες
ερωτήσεις, να καθιερώσουμε μια σχέση εμπιστοσύνης με τα παιδιά μας, που θα συνεχίσουμε και
αργότερα. Τα παιδιά που συνηθίζουν και αισθάνονται άνετα να ρωτούν τους γονείς τους για θέματα
γύρω από τον έρωτα και το σεξ, δε θα καταφύγουν έξω σε φίλους ή στις βρώμικες ταινίες να
πάρουν λανθασμένη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση.


Οι ερωτήσεις που ρωτούν τα παιδάκια 2-6 ετών είναι «γιατί φουσκώνει η κοιλίτσα της
μαμάς» όταν είναι έγκυος στο επόμενο παιδί της οικογένειας. Ρωτούν «γιατί το τάδε κοριτσάκι δεν
έχει πουλάκι;» ή «πώς γεννιούνται τα παιδάκια;» χρειάζεται χωρίς ντροπή ή υπεκφυγές να είμαστε
έτοιμοι να απαντήσουμε χρησιμοποιώντας, αν θέλουμε και όμορφα σχετικά βιβλία για κάθε ηλικία,
που κυκλοφορούν στην αγορά. Οι απαντήσεις μας να είναι καθαρές, απλές και σωστές και να
απαντούν μόνο στην ερώτηση. Να καθησυχάζουμε το παιδί μας ότι τα αγόρια είναι διαφορετικά
από τα κορίτσια, ώστε να μη δημιουργούνται αισθήματα φόβου και ζήλειας.


Να μιλάτε για τα γυναικεία όργανα με απλούς όρους και όχι συνθηματικές λέξεις γιατί
διαφορετικά γεννάται η μυστικότητα, η ντροπή και η ενοχή γύρω από το θέμα. Να είμαστε σαφείς
και ειλικρινείς. Από μικρά μαθαίνουμε στα παιδιά την ανατομία του ανθρώπινου σώματος.
Μαθαίνουμε τα παιδιά μας με σοβαρότητα να μιλούν για όλα τα μέρη του σώματος τους.
Μαθαίνουν να σέβονται και να κρατούν ασφαλές το σώμα τους. Στα μικρά παιδάκια μαθαίνουμε,
ότι τα μέρη του σώματος μας θεωρούνται αυστηρά προσωπικά, γι’ αυτό τα έχουμε καλυμμένα με
τα ρούχα μας και ότι δε τα αγγίζουν ή τα χαϊδεύουν, ιδιαίτερα σε δημόσιους χώρους.
Επίσης τα μαθαίνουμε, ότι είναι καλό να αγκαλιάζουν και να φιλούν ο ένας τον άλλο για να
εκφράσουν την αγάπη τους με μέλη της οικογένειας ή συγγενικά και φιλικά, αλλά δε θα επιτρέπουν
σε κανένα να αγγίζει ή να χαϊδεύει τα γεννητικά τους όργανα.

Επίσης να μην έχουν με ξένους
σωματική επαφή, που νοιώθουν ότι τους ενοχλεί. Να έχετε φτιάξει ένα κλίμα εμπιστοσύνης, ώστε
να τα ενθαρρύνετε να σας μιλήσουν, αν αντιληφθούν κάτι περίεργο.
Οι καλύτερες ηλικίες για μαθήματα σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης είναι οι ηλικίες 8-12
ετών. Τα παιδιά ζητούν πιο συγκεκριμένες πληροφορίες γιατί βλέπουν το σώμα τους να αλλάζει.
Ιδιαιτέρως τα κορίτσια βλέπουν την έμμηνο ρύση, την αύξηση του στήθους κ.τ.λ. Οι ερωτήσεις που
θέτουν εδώ είναι: πονάει κανείς κατά την περίοδο, τι είναι οι όρχεις, τι δουλειά κάνουν, πώς γίνεται
η διαδικασία αναπαραγωγής, γιατί έρχεται η έμμηνος ρύση, πώς γεννιέται το παιδί, πού βρίσκεται
εννέα (9) μήνες και πολλές άλλες.


Οι γονείς οφείλουν, χωρίς γέλια, με σοβαρότητα, να ενημερώσουν το παιδί, για να
καταλάβει ότι αποτελεί σοβαρό θέμα και για να αναπτυχθεί εμπιστοσύνη. Διαφορετικά το παιδί θα
στραφεί σε άλλες πηγές για ενημέρωση, που δεν θα είναι οι κατάλληλες. Χρειάζεται λοιπόν οι
γονείς, σ’ αυτή την ηλικία των παιδιών τους, να έχουν αποκτήσει άνεση στο να συζητάνε μαζί τους
τα σεξουαλικά θέματα, ώστε μέχρι την ηλικία των 8-12 να έχουν συζητήσει αρκετά. Να έχουν
ετοιμάσει τα παιδιά για την εφηβεία. Αν σ’ αυτά τα χρόνια όμως τα αποθαρρύνετε από τέτοιες
συζητήσεις δυστυχώς θα στραφούν σε όχι και τόσο έγκυρες πηγές πληροφόρησης, όπως τους
φίλους, τα περιοδικά και τις ταινίες.
Η τελική και πιο δύσκολη ηλικία για τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση είναι η εφηβεία.
Γίνεται πιο δύσκολη η κατάσταση, αν δεν έχει προηγηθεί, όπως είπαμε προηγούμενη πληροφόρηση
και ετοιμασία.

Σ’ αυτή την ηλικία οι έφηβοι νιώθουν αμηχανία, άγχος και αστάθεια ψυχικής
διάθεσης. Νιώθουν άβολα για τις αλλαγές, που συμβαίνουν στο σώμα τους. Στα αγόρια συμβαίνει
συχνά η ονείρωξη και στα κορίτσια η έμμηνος ρύση. Χρειάζεται να γνωρίζουν τι ακριβώς τους

συμβαίνει και πώς θα τα αντιμετωπίσουν. Οι γονείς, πέρα από όλα τα ανατομικά χαρακτηριστικά
της εφηβείας και τις υγιεινές συνήθειες που τα συνοδεύουν, χρειάζεται να συνδέσουν το
σεξουαλικό με τον έρωτα και την αγάπη. Να μάθει το παιδί το συναισθηματικό κομμάτι της
υπόθεσης.
Να γνωρίζει καλά, ότι ο άνθρωπος χρειάζεται να λειτουργεί ψυχοσωματικά και τα δύο αυτά
είναι ενωμένα και αποτελούν την ολότητα της ύπαρξης του. Να γνωρίζουν ότι το σεξ δεν είναι
μόνο ικανοποίηση των αναγκών μας και δεν έχει μόνο δικαιώματα αλλά και υποχρεώσεις.
Χρειάζεται να είναι ειλικρινής και υπεύθυνος.

Να σέβεται τον εαυτό του και το άλλο
φύλο. Για να βιώσει με υγιή τρόπο ο έφηβος τον έρωτα και την αγάπη χρειάζεται οι γονείς του να
αποτελέσουν πρότυπο γι’ αυτόν. Να βλέπει πόσο τρυφεροί και εκδηλωτικοί είναι οι γονείς του,
πόσο σέβεται, αγαπά και νοιάζεται ο ένας τον άλλο. πόσο δε θέλει να φέρει σε δύσκολη θέση ο
ένας τον άλλον. Έτσι δίνουν το καλύτερο μάθημα συναισθηματικής αγωγής στα παιδιά.
Χρειάζεται να διδάξουμε από μικρά τα παιδιά μας να σέβονται την αξία “άνθρωπος”. Να
μάθουν στα παιδιά τους οι γονείς, ότι ο έρωτας και η αγάπη είναι διαδικασίες ψυχοσωματικές, που
και οι δύο μαζί λειτουργούνται.


Χρειάζεται να μάθουν τα παιδιά τους οι γονείς πώς να είναι ερωτικά σε κάθε πτυχή της
ζωής τους. Αυτό θα το μάθουν βλέποντας τους ίδιους τους γονείς τους πόσο ερωτικά
αντιμετωπίζουν της ζωή, τις ιδέες, τα όνειρα τους, πόσο ερωτικοί είναι στη διαχείριση των
συναισθημάτων τους και των επιδιώξεων τους στη ζωή.
Το παιδί γίνεται ερωτικό δηλαδή αγαπά με πάθος τους ανθρώπους, τη φύση, τα ταλέντα
του, τα όνειρα του, με την ομορφιά στην τέχνη, στη μουσική. Έτσι ο έρωτας αποκτά μια ευρύτερη
έννοια και έχει τη δύναμη να μετουσιωθεί σε δημιουργικότητα. Δεν προσκολλάται με εμμονή στην
ικανοποίηση του ενστίκτου, ως μόνη πηγή ευχαρίστησης, γιατί ζει και άλλες μεγάλες ικανοποιήσεις
στη ζωή με την οποία είναι ερωτευμένος.


Γονείς που βιώνουν την αληθινή αγάπη προς τη ζωή, τη σύζυγο τους και τα παιδιά γίνονται
το καλύτερο μη λεκτικό παράδειγμα για τα παιδιά τους. Αυτό που χρειάζεται να εμφυσήσουν οι
γονείς στον έφηβο τους είναι ότι το σεξ είναι μια αρκετά σοβαρή υπόθεση, που δεν πρέπει να
αντιμετωπίσουμε βιαστικά και που ούτως η άλλως είναι μια πράξη ενηλίκων. Η βιαστική και
ανεξέλεγκτη χρήση του εγκυμονεί κινδύνους π.χ σεξουαλικά νοσήματα και ψυχικός πόνος, πρόωρη
εγκυμοσύνη.
Προσοχή μεγάλη στο να μη προχωρήσει το παιδί σε οποιαδήποτε σεξουαλική επαφή από
υποχρέωση, φόβο ή πίεση.
Να δράττουν κάθε ευκαιρία οι γονείς από κάποια εκπομπή η ταινία να ρωτούν τα παιδιά:
«Εσύ τι πιστεύεις και τι έχεις σκεφτεί γι’ αυτό;». Μην εκφοβίσετε όμως το παιδί γιατί μπορεί να
του δημιουργήσετε πρόβλημα ψυχολογικό.
Μιλώντας μαζί με τον έφηβο για το σεξ, μη διστάσετε να εξετάσετε ερωτήματα του σχετικά
με την ηθική στο πλαίσιο των προσωπικών ή θρησκευτικών σας πεποιθήσεων.
Να μιλήσετε με τους εφήβους να γνωρίσουν, ότι ο έρωτας βάσει τελευταίων ερευνών στους
ενήλικες κρατά σήμερα όχι πάνω από έξι(6) μήνες. Στους εφήβους, που ακόμα τώρα
διαμορφώνουν τα χαρακτηριστικά του άλλου φύλου, πολύ λιγότερο.


Γι’ αυτό το λόγο εμφυσήστε τους την πίστη, ότι μπορεί να ερωτεύονται, να ενώνουν την
ψυχή τους, αλλά να είναι πολύ προσεκτικοί στο ν’ ενώσουν τα σώματά τους. Να δώσουν ή να
πάρουν υποσχέσεις, που ο χρόνος θα δείξει την ισχύ τους. Ενήλικες θα είναι μια ζωή, όπου θα
βιώνουν την σεξουαλική σχέση, παιδιά ανέμελα όμως μόνο τώρα μπορούν να είναι. Ας μη
βιάζονται λοιπόν. Ας δώσουν χρόνο στο σώμα και στα συναισθήματα τους να ωριμάσουν.
Τέλος συζητείστε μαζί τους για τον ύπουλο σεξουαλικό πόλεμο, που ζούμε σήμερα στην
κοινωνία. Στο πώς μας δημιουργούν ανάγκες ψυχοσωματικές και πώς με λανθασμένο τρόπο μας
προκαλούν μετά να τις ικανοποιήσουμε. Δείξτε τους τον τρόπο και με τι όπλα μπορεί να
πολεμήσουν σ’ αυτόν τον ύπουλο αγώνα. Να μάθουν να κρατούν το πηδάλιο του μυαλού και των
αισθήσεων.


Να κοντρολάρει ο έφηβος τα σεξουαλικά του είναι δείγμα ανδρείας και δύναμης τελικά. Ο
έλεγχος των παθών είναι χαρακτηριστικό των δυνατών ανθρώπων. Η βοήθεια του Θεού και της μυστηριακής ζωής της εκκλησίας είναι μεγάλη δύναμη σ’ αυτό τον αγώνα. Ο άνθρωπος εντελώς
μόνος χωρίς τη δύναμη του Θεού μπορεί και φθάσει πολύ χαμηλά.
Αγαπητοί γονείς, το θέμα της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης των εφήβων είναι τεράστιο.
Δεν μπορεί να εξαντληθεί. Αυτό που χρειάζεται είναι να προσεγγίζετε και να συζητάτε με τα παιδιά
σας με διακριτικότητα, εξατομίκευση και σεβασμό. Να είσθε κοντά τους από την μικρή ηλικία. Να
γίνεται εσείς και όχι κάποιος άλλος, ο εκπαιδευτής του παιδιού σας και σε αυτό το θέμα, όπως και
σε τόσα άλλα.


Δείξτε του το σωστό δρόμο μέσα από το παράδειγμα σας στο πόσο όμορφα και αγαπητικά
ζείτε την σχέση σας με τον πατέρα ή τη μητέρα του. Στα χέρια σας κρατάτε την κατάκτηση εκ
μέρους των εφήβων σας της υγιούς σεξουαλικότητας τους και της σωστής διαχείρισης της.
Για μια ακόμα φορά ο γονέας είναι ο αίτιος της ψυχικής και σωματικής υγείας του παιδιού
του.
Καλή δύναμη και φώτιση σ’ αυτή τη μεγάλη αποστολή!

Αλεξάνδρα Ευκαρπιδου

Εκπαιδευτικός- Life and parenting Coach

Continue Reading

Trending