Connect with us

Ψυχολογία

Φροντίζοντας τον εαυτό μας το Καλοκαίρι

Έφτασε κι αυτό το καλοκαίρι… Το καλοκαίρι μέσα στην πανδημία του κορωνοϊού.

 Και μας κάνει να αναπολούμε εκείνα τα ξένοιαστα καλοκαίρια που μπορούσαμε να προγραμματίσουμε και να πραγματοποιήσουμε τις διακοπές μας χωρίς τόσες πολλές δεύτερες σκέψεις και περιορισμούς, χωρίς ταλαιπωρία ψυχική και σωματική από το άγχος που προκαλεί η συμπλήρωση εντύπων και οι θερμομετρήσεις, οι κανόνες απόστασης, η αβεβαιότητα σχετικά με τον ιό, με τους τουρίστες, με την ασφάλεια και τόσα πολλά άλλα που συχνά μπορεί να μας βάζουν σε αγωνία και μπορεί να μας μπλοκάρουν και να μας αποσυντονίζουν.

 Και ως λαός έχουμε περάσει πολλά χρόνια με δυσκολίες με τον καιρό του μνημονίου που τα χρήματα δεν υπήρχαν και δεν αποφάσιζε κάνεις εύκολα να πάει διακοπές 10-15 μέρες σε κάποιο νησί του Αιγαίου και να ξοδέψει χρήματα που πιθανόν θα χρειαζόταν αργότερα για να ανταποκριθεί στις ανάγκες που θα προέκυπταν.

Συνήθως οι διακοπές εξαντλούνταν είτε στο εξοχικό για εκείνους που είχαν σπίτι, είτε στο σπίτι κάποιου φίλου ή συγγενή.

Και σιγά-σιγά άρχισαν τα πράγματα να καλυτερεύουν και άρχισαν όλοι να σκέφτονται πως ήρθε η ώρα να χαλαρώσουν και να απολαύσουν τις διακοπές τους ως άνθρωποι και τότε ήταν που έκανε την εμφάνισή του ο κορωνοϊός.

Και παρόλο που το καλοκαίρι είναι η εποχή που προσπαθούμε να βοηθήσουμε τον εαυτό μας να χαλαρώσει, να αποφορτίσει όλο το άγχος που είχε απορροφήσει την προηγούμενη περίοδο, και να γεμίσουμε ξανά τις μπαταρίες μας ενισχύοντας την ψυχή και το σώμα μας για να μπορέσουμε να επιστρέψουμε το Σεπτέμβριο με περισσότερη ενέργεια και διάθεση αυτό το καλοκαίρι είναι διαφορετικό από όλα τ’άλλα.

Η αβεβαιότητα για το πως θα είναι τα πράγματα το Σεπτέμβριο από την μια πλευρά μας κάνει να νιώθουμε μεγαλύτερη ανησυχία και ανασφάλεια, από την άλλη μας αναγκάζει να εκμεταλλευτούμε και να απολαύσουμε όσο το δυνατόν περισσότερο τους μήνες του καλοκαιριού.

 Και μέσα σε όλη αυτή την ταραχή και γενικευμένη ανασφάλεια, προσπαθούμε να αποφασίσουμε αν θα πάμε διακοπές ή όχι, αν ναι που θα πάμε; Πώς θα πάμε; Κινδυνεύουμε εκεί που θα πάμε; Τι μέσα θα χρησιμοποιήσουμε; Χρειάζονται κάποια έγγραφα; Να βγάλουμε εισιτήρια; Ή θα ανατραπούν τα πράγματα τελευταία στιγμή από τα νέα δεδομένα; Και πόσο ήσυχος μπορεί να είναι κανείς με όλα αυτά όταν μάλιστα στις σκέψεις του προστίθεται και εκείνη του κατά πόσο το μέρος που θα πάμε θα διαθέτει και ένα ασφαλές νοσοκομείο  ή πόσο γρήγορα θα μπορούμε να φτάσουμε στο κοντινότερο νοσοκομείο; Και εκείνοι που θα πάμε διακοπές σε ξενοδοχεία, είμαστε ήσυχοι πως θα τηρηθούν τα υγειονομικά πρωτόκολλα;

Και τι θα κάνουμε με τα παιδιά όσοι είμαστε γονείς και τα έχουμε μαζί μας στο ταξίδι και θέλουμε να περάσουμε χαλαρό χρόνο μαζί τους και να τα βοηθήσουμε και εκείνα να μπορέσουν να αποβάλουν όλο το άγχος και την πίεση που δέχτηκαν το διάστημα της καραντίνας; Σε όλα αυτά τα αντιφατικά συναισθήματα και σκέψεις που μπορεί να μας κατακλύζουν καλό είναι να αντισταθούμε και να μην αφήσουμε να μας κυριαρχήσουν και να οδηγηθούμε σε πανικό και σε  ακινητοποίηση.

Μπορούμε, ακολουθώντας όλα τα μέτρα προστασίας και τις οδηγίες που μας βοήθησαν να αντιμετωπίσουμε και να ξεπεράσουμε το πρώτο κομμάτι αυτού του αναπάντεχου “ταξιδιού”, να επιτρέψουμε στον εαυτό μας να κάνουμε διακοπές  και να τον φροντίσουμε αυτό το καλοκαίρι.

Και είναι πολύ σημαντικό κομμάτι να μπορώ να αγαπήσουμε  και να φροντίσουμε  τον εαυτό μας, όπως κάνουμε με μεγαλύτερη ευκολία για τους άλλους καθώς έτσι έχουμε διδαχθεί από την κοινωνία μας από τους γονείς μας και από την κουλτούρα μας.

Για να μπορέσω όμως να το κάνω αυτό, για να μπορέσω να με αγαπήσω και να με φροντίσω, πρώτα πρέπει να με αποδεχτώ και να με καταλάβω. Να καταλάβω δηλαδή ποια είναι τα θέλω μου και οι ανάγκες μου. Είναι πολύ σημαντικό να βάλω προτεραιότητα σε αυτά που θέλω και μπορώ να κάνω αυτό το καλοκαίρι. Είτε είμαι μόνος μου είτε είμαι με την οικογένειά μου.

Θέλει κάποια προσπάθεια, στο να εξασκηθούμε να έχουμε μια στοργική στάση φροντίδας στον εαυτό μας. Και η φροντίδα αναφέρεται τόσο στο σωματικό όσο και στο ψυχικό επίπεδο. Μπορούμε να φροντίζουμε το σώμα μας τρώγοντας πιο υγιεινές και ελαφριές τροφές το καλοκαίρι, κάνοντας και κάποια ήπια φυσική άσκηση καθημερινά π.χ κολύμπι, περπάτημα, τρέξιμο, ρακέτες στην παραλία κι άλλα, να αφιερώσουμε κάποιο συγκεκριμένο χρόνο για χαλάρωση είτε με ασκήσεις αναπνοής, διαλογισμό κ.ά. Η επαφή με τη φύση βοηθάει πολύ να αποφορτίζουμε τις ψυχικές μας εντάσεις.

 Αν δεν μπορέσουμε να φύγουμε διακοπές ας φροντίσουμε τα σαββατοκύριακα να κάνουμε μικρές αποδράσεις που  θα μας επιτρέψουν να πάρουμε τονωτικές ενέσεις ενέργειας για να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε ίσως ένα δύσκολο χειμώνα.

Οι μήνες του καλοκαιριού συνήθως αποτελούν και μια ευκαιρία να διαβάσουμε βιβλία που μας εμπνέουν, μας συγκινούν, μας ανοίγουν νέες προοπτικές και μας δίνουν την δυνατότητα να αποδράσουμε από την καθημερινότητα. Θα μπορούσαμε επίσης να σημειώσουμε σε ένα χαρτί τις δυσκολίες που είχαμε μέσα στο χειμώνα, αλλά και τις χαρές που βιώσαμε και μπορούμε να αναστοχαστούμε τι θα θέλαμε να συμβεί στη ζωή μας από το Σεπτέμβριο  για να κινηθούμε προς το στόχο αυτό.

 Είναι ο καιρός να αφήσουμε πίσω εκείνα που μας στεναχωρούν και θεωρήσαμε τον εαυτό μας υπαίτιο και να αποδεχτούμε πως κάποια πράγματα δεν μπορούμε να τα ελέγξουμε, μπορούμε όμως να διαχειριστούμε τον τρόπο που θα αντιδράσουμε σε αυτά τα γεγονότα. Κάποιες φορές μπορεί να μας έρχονται αρνητικές σκέψεις  και να νιώθουμε πως δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς και να μας γίνεται μια συνήθεια να σκεφτόμαστε έτσι. Αυτή η συνήθεια όμως επηρεάζει την σχέση που έχουμε με τον εαυτό μας και κατά συνέπεια τις σχέσεις μας με τους άλλους και μπορεί να επηρεάσει την εργασία μας αλλά και την υγεία μας καθώς όταν είμαστε αγχωμένοι το σώμα μας απελευθερώνει ορμόνες που επηρεάζουν την διάθεσή μας.

Θα μας βοηθούσε  να γράψουμε τις αρνητικές μας σκέψεις ένα χαρτί και να το αφήσουμε στην άκρη και να το ξανά πιάσουμε μερικές ώρες αργότερα έτσι δίνουμε την ευκαιρία στον εαυτό μας να πάρουμε μια απόσταση από τη σκέψη που  “σφηνώθηκε” στο μυαλό μας.

 Μπορούμε επίσης να επιλέξουμε να μιλήσουμε σε έναν φίλο ή φίλη μας και να περάσουμε ένα χαλαρό απόγευμα μαζί τους. Αφήνοντας τις σκέψεις μας πίσω έχουμε ήδη κάνει ένα από τα πιο σημαντικά βήματα για να βοηθήσουμε το ανήσυχο μυαλό μας και να αποδεχτούμε πως όλοι κάνουμε λάθη και δεν μπορούμε να γυρίσουμε πίσω και να διορθώσουμε το παρελθόν αλλά να δούμε τι μάθαμε και πως εξελίχθηκαμε μέσα από αυτή την κατάσταση.

Είναι απαραίτητες οι καλοκαιρινές διακοπές για τον άνθρωπο καθώς τον ανανεώνουν τον ξεκουράζουν και τον φέρνουν κοντά στους δικούς του ανθρώπους ακόμη λοιπόν και δεν μπορούμε να πάρουμε παρατεταμένες διακοπές μπορούμε να απορροφήσουμε ενέργεια από την επαφή μας με τη φύση, από τον ήλιο από τη θάλασσα και από τι είναι κοντινή επαφή με τους δικούς μας ανθρώπους και τους φίλους μας.

 Η επαφή μας με τη θάλασσα και το κολύμπι μας βοηθάει να χαλαρώσουμε και να μειώσουμε σε μεγάλο βαθμό τα επίπεδα του στρες.

 Γενικά η επαφή με τη φύση και με τον εαυτό μας, μας δίνει τη δυνατότητα να σκεφτούμε, να ιεραρχήσουμε τις ανάγκες μας, και τις επιθυμίες μας να κάνουμε σχέδια για τον επόμενο χειμώνα. Το καλοκαίρι είναι η εποχή όπου οι ενδορφίνες  αυξάνονται στον εγκέφαλο μας και υπάρχει μια έντονη επιθυμία για ζευγάρωμα. Αναζητούμε περισσότερες κοινωνικές επαφές συνδεόμαστε βαθύτερα με τους φίλους μας την οικογένειά μας, κάνουμε νέους φίλους που κάνουν τη ζωή μας πλουσιότερη.

 Ας προσφέρουμε λοιπόν στον εαυτό μας την δυνατότητα να διακόψουμε την ρουτίνα μας και να “αδειάσουμε” τον εαυτό μας από τους καταναγκασμούς και τις υποχρεώσεις. Με τις διακοπές μειώνεται το στρες, η κατάθλιψη, βελτιώνεται ο ύπνος και οι σχέσεις μας. Συχνά αυξάνεται η ικανοποίηση από τη ζωή μας και ίσως να γινόμαστε και πιο δημιουργικοί.

Και παρόλο που η καθημερινή άσκηση, ο καλός ύπνος, η διαχείριση του άγχους μας βοηθούν να έχουμε πιο υγιή ζωή και να ζήσουμε πιο πολύ, οι διακοπές είναι κάτι αναντικατάστατο.

Ας φροντίσουμε λοιπόν  να αφιερώσουμε χρόνο στον εαυτό μας να αποφορτιστούμε να ξεκουραστούμε και να δημιουργήσουμε ένα χώρο για μας μακριά από όλα εκείνα μας αγχώνουν για να έχουμε μια καλύτερη και μακροπρόθεσμη υγεία και ευεξία !

Καλό καλοκαίρι ! 

Αιμιλία Αξιωτίδου
Οικογενειακή Σύμβουλος – Ψυχοθεραπεύτρια – Ψυχοπαιδαγωγός,
Επιστημονικός Συνεργάτης Ιατρικής Σχολής ΑΠΘ, Α ΠΡΠ ΑΧΕΠΑ.
Continue Reading
Click to comment

Leave a Reply

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Ψυχολογία

Τα προβλήματα του σώματος ως δείκτης των ψυχολογικών μας υπεκφυγών…

Το σώμα είναι κάτι το θαυμαστό. Αποτελεί το ζωώδες κομμάτι μας με το ζωώδη εγκέφαλό του και τα δικά του ζωώδη ένστικτα και αισθήματα . Όπως συμβαίνει με όλα τα’ άλλα ζώα, έτσι και το ανθρώπινο σώμα είναι ανίκανο για έλλειψη εντιμότητας. Αυτό το απλό γεγονός προκαλεί σ’ εμάς τις ανθρώπινες υπάρξεις ατέλειωτα προβλήματα. Στην πραγματικότητα, τα προβλήματα αυτά δεν πηγάζουν τόσο από το σώμα, που είναι ανίκανο να πει ψέματα, όσο από την προσωπικότητα, που έχει αναπτύξει μια ιδιαίτερη ικανότητα να το κάνει.

Η κατάσταση του σώματός μας μπορεί να μας επισημάνει κάποια πηγή συγκινησιακού ή νοητικού στρες την οποία αγνοούμε. Και επειδή θα επιθυμούσαμε, αν είναι δυνατόν, να την αγνοήσουμε ή να την αποφύγουμε, η καταπόνηση του σώματος εξυπηρετεί δύο σκοπούς :  αφενός μας χτυπάει το καμπανάκι ότι υπάρχει κάποιο πρόβλημα που απαιτεί ν’ ασχοληθούμε μαζί του και, αφετέρου, κάνει τις συνέπειες των προσπαθειών μας να αρνηθούμε αυτό το γεγονός εξαιρετικά οδυνηρές, με αποτέλεσμα να πληρώνουμε πολύ ακριβά την αναβλητικότητά μας.

Μέσα ακριβώς από αυτά τα συμπτώματα που εμφανίζει, το σώμα μας μπορεί να μας υποδείξει όλα όσα προσπαθούμε να αρνηθούμε.

Το φυσικό μας σώμα , χωρίς να καταφεύγει σε οποιουδήποτε είδους αξιολογήσεις, αντιδρά με καθαρό ένστικτο προκαλώντας μας, στη συνέχεια, δυσκολίες. Κοκκινίζει, χλομιάζει, οι κόρες των ματιών διαστέλλονται, τα δόντια χτυπάνε, το σαγόνι σφίγγεται, τα χέρια ιδρώνουν. Το σώμα μας ταπεινώνει ή μας εξαντλεί με τρεμούλες ή λιποθυμίες. Χωρίς ίχνος δισταγμού , εκθέτει στους πάντες τις σεξουαλικές μας διεγέρσεις, τους φόβους μας, την αμηχανία ή το θυμό μας, ή οποιαδήποτε άλλη αντίδραση  που το σκεπτόμενο, κριτικό κομμάτι μας προσπαθεί τόσο σκληρά να κρύψει.

Βέβαια, δεν έχουν όλες οι σωματικές αδιαθεσίες κάποια ψυχολογική αιτία. Όμως, αυτό ισχύει για τις περισσότερες. Και όταν συμβαίνει συχνά κάτι τέτοιο, τότε αυτό που επιθυμούμε είναι να «διορθωθεί» το σώμα. Να ανακουφιστεί δηλαδή ο πόνος με ιατρική βοήθεια –χάπια, εγχείρηση, βελονισμό ή άλλες προσεγγίσεις- επειδή δεν είμαστε πρόθυμοι ν’ αναγνωρίσουμε ότι η βαθύτερη, μη σωματική, πηγή του πόνου είναι εκείνη που ζητάει την προσοχή μας.

Η άγνοια  ή η άρνηση μιας τέτοιας, μη σωματικής, πηγής μπορεί, τελικά, να διευκολύνει την ανάπτυξη ακόμα πιο σοβαρών σωματικών προβλημάτων.

Το σώμα μας τελικά είναι πιο συντονισμένο με τις επιλογές μας απ’ όσο εμείς συνειδητοποιούμε. Το σώμα επαναστατεί όταν παρασυρόμαστε πέρα από αυτό που είναι σωστό για εμάς. Και πληρώνει ένα τίμημα για το άγχος που προκαλούν οι επιλογές μας. Κάνοντας αυτό που του ζητάμε, ακόμα και όταν επαναστατεί, παραδόξως, είναι ο υπηρέτης της ψυχής μας.

Έτσι, διάφορες αρρώστιες, τραυματισμοί ή η σωματική εξάντληση μπορούν να μας υπηρετήσουν όταν στην προσπάθειά μας ν’ αγνοήσουμε τις εξουθενωτικές καταστάσεις που υπάρχουν στη ζωή μας, δεν αντιμετωπίζουμε τον εαυτό μας με την απαραίτητη εντιμότητα.

Γι’ αυτό ας πλησιάσουμε το σώμα μας απαλά, ευγενικά, καθησυχαστικά και ας αφουγκραστούμε τη σοφία του.

Αναστασία Μουστάκα

Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια.    

Continue Reading

Ψυχολογία

Κρίση πανικού… συμβαίνει συχνά;

Ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζουν πολλοί άνθρωποι στις μέρες μας είναι η κρίση πανικού. Λόγω των προβλημάτων που συσσωρεύουν μέσα τους συχνά έχουν ξεσπάσματα φόβου και άγχους.

Η διαταραχή πανικού (κρίση πανικού) είναι από τις πιο συχνές ψυχικές παθήσεις της σύγχρονης κοινωνίας και ανήκει στο φάσμα των αγχωδών διαταραχών. Το άτομο που υποφέρει από διαταραχή πανικού παρουσιάζει αιφνίδια και απρόσμενα επεισόδια έντονου φόβου και άγχους. Τα επεισόδια αυτά ονομάζονται κρίσεις πανικού και η διάρκεια τους είναι συνήθως μερικά λεπτά. Εκδηλώνονται χωρίς καμία προειδοποίηση και η αιτία έναρξης τους μπορεί να μην είναι γνωστή και προφανής στο άτομο.

Οι κρίσεις πανικού εκδηλώνονται σε όλες τις ηλικίες. Η συχνότητα εκδήλωσης της πρώτης κρίσης πανικού είναι μεγαλύτερη μεταξύ 20 και 40 ετών, παρόλο που τα τελευταία χρόνια έχουμε και εκδήλωση σε μικρότερες ηλικίες, ακόμη και σε παιδιά. Στις γυναίκες η διαταραχή είναι 2 έως 3 φορές συχνότερη σε σύγκριση με τους άνδρες.

Η κρίση πανικού αποτελεί μια περίοδο έντονου φόβου – τρόμου που εμφανίζεται απροσδόκητα χωρίς την παρουσία κάποιου φανερού ερεθίσματος και συνοδεύεται από μια ποικιλία σωματικών και γνωστικών συμπτωμάτων. Τα κύρια συμπτώματα είναι το αίσθημα έντονου διάχυτου φόβου για το άτομο, αίσθημα απώλειας του ελέγχου, επέλευσης τρέλας, πανικός και τρόμος, ταχυκαρδία, έντονη εφίδρωση, έντονο αίσθημα δύσπνοιας – πνιγμού, αίσθημα αστάθειας ή ζάλης, φόβος επερχόμενου θανάτου.

Λόγω της έντασης και της ποικιλίας που έχουν τα σωματικά συμπτώματα της περισσότερες φορές τα άτομα επισκέπτονται πολλούς γιατρούς και στρέφονται σε ιατρικές εξετάσεις και διαγνώσεις, και τους δημιουργείται τη πεποίθηση ότι πάσχουν από κάτι σοβαρό. Από άποψη φυσιολογίας οι κρίσεις πανικού δεν είναι επικίνδυνες για τα άτομα, δηλαδή το άτομο δεν πεθαίνει αυτό που φοβάται ότι θα του συμβεί. Παρόλα αυτά ο οργανισμός επιβαρύνεται από την συνεχή ένταση και επιπλέον είναι πολύ επιβαρυντικές για τους ανθρώπους γιατί μπαίνουν σε μια κατάσταση που συνεχώς δοκιμάζονται τα όρια και οι αντοχές τους. Ένα άλλο βασικό συνοδό χαρακτηριστικό των κρίσεων πανικού είναι ο φόβος και το άγχος που τα άτομα αναπτύσσουν ότι η κρίση θα επαναληφθεί. Αυτός είναι και ένας από τους λόγους που στους ανθρώπους που υποφέρουν αναπτύσσεται κοινωνική απόσυρση, αποφεύγουν τον συνωστισμό, την συναναστροφή με πολλούς ανθρώπους και τα πολύβουα μέρη ενώ κάποιες φορές οδηγούνται και στην αγοραφοβία.

Πως αντιμετωπίζεται η διαταραχή πανικού;

Το ερώτημα απαντάται με σαφήνεια θετικά. Υπάρχουν ψυχοθεραπευτικές μέθοδοι και τεχνικές που ενισχύουν θετικά το άτομο και του παρέχουν βοήθεια σε πρώτη φάση να ελέγξει τις κρίσεις και κατόπιν να απαλλαγή από το πρόβλημα. Ευρέως διαδεδομένες και αποτελεσματικές στην θεραπεία των κρίσεων πανικού είναι η γνωστική – συμπεριφοριστική θεραπεία και η συστημική, καθώς και πολλές άλλες ψυχοθεραπευτικές προσεγγίσεις. Είναι πολύ σημαντικό για τα άτομα που υποφέρουν από την διαταραχή πανικού να ζητούν εξειδικευμένη βοήθεια ώστε να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα των κρίσεων που έχει αρνητικές συνέπειες στην καθημερινή λειτουργικότητα και επιδρά αρνητικά στην ποιότητα ζωής τους. Το βασικό μήνυμα είναι ότι το πρόβλημα μπορεί να αντιμετωπιστεί και η αναζήτηση βοήθειας είναι το πρώτο και πιο ουσιαστικό βήμα για την επίλυση του. Η διαταραχή πανικού είναι από τις πιο συχνές ψυχικές παθήσεις της σύγχρονης κοινωνίας και ανήκει στο φάσμα των αγχωδών διαταραχών. 


Βασιλική Λιάφου – Ψυχοθεραπεύτρια

Continue Reading

Ψυχολογία

Είσαι Αληθινός ή Συμβατικός Γονιός;

Είσαι αληθινός ή συμβατικός γονιός?

Ανησυχώντας για την απειρία των παιδιών τους, που μπαίνουν στον κόσμο των ενηλίκων, οι γονείς γίνονται προστατευτικοί, μερικές φορές μάλιστα υπερπροστατευτικοί. Φοβούνται, επίσης, πράγμα απόλυτα φυσικό και κατανοητό, μήπως «χάσουν» τα παιδιά τους καθώς αυτά μεγαλώνουν. Αυτή η αναπτυσσόμενη ανεξαρτησία του παιδιού μπορεί να παρομοιαστεί με ένα διαστημόπλoιο, που πρέπει να βγει έξω από το πεδίο βαρύτητας της γης,προκειμένου να πραγματοποιήσει το ταξίδι του.Το παιδί πρέπει να απομακρυνθεί από το πεδίο επιρροής της μητέρας του,ώστε να μπορέσει να βρει το δικό του δρόμο.Ο έφηβος σ’αυτό το ταξίδι κάνει ένα βήμα πιο πέρα ξεφεύγοντας απ’την «τροχιά» της οικογένειας.

Kάποια στιγμή στη ζωή μας, το επιλέξαμε ή όχι, γίναμε γονείς. Κρατήσαμε ένα όμορφο πλασματάκι στα χέρια μας, που άλλαξε τη ζωή μας και μας έκανε να τη δούμε μέσα από μια νέα προοπτική.

Κάποιοι από μας καταλάβαμε ότι η ζωή μας δεν μπορεί να είναι πια ποτέ η ίδια. Κάποιοι άλλοι τρομοκρατηθήκαμε, όταν το καταλάβαμε αυτό και ψάξαμε απεγνωσμένα για εναλλακτικές λύσεις. Κάποιοι προσαρμοστήκαμε στις αλλαγές ,που φέρνει ένα νέο μέλος στην οικογένειά μας, αλλά κάποιοι αρνηθήκαμε να δεχτούμε την αλήθεια και την αλλαγή και χτίσαμε ένα ψεύτικο κόσμο για να την υπομείνουμε. Μερικοί από εμάς δέχτηκαν κάπως νομικιστικά και διδασκαλικά το ρόλο τους. Πίστεψαν δηλαδή, ότι το να είσαι γονιός  σημαίνει ότι είσαι πάνω σε ένα θρόνο δικαστικό, εξουσιαστικό που αποφασίζεις εσύ για τα πάντα και τα παιδιά σου ως κατηγορούμενοι στο εδώλιο, απλά υπακούν. Πραγματικά δε γνωρίζω πώς δημιουργήσαμε αυτή την αντίληψη, αλλά γνωρίζω στα σίγουρα, ότι έχει πολλούς οπαδούς και βασιλεύει μέσα σε πολλά σπίτια. Οι γονείς αυτοί έχασαν το αληθινό τους πρόσωπο, έπαψαν να  είναι αληθινοί. Φόρεσαν τη μάσκα του άμεμπτου κριτή, που πρέπει να ”κοντρολάρει” τα πάντα και να τα κρατά υπό την εξουσία του. Όλα αυτά από το φόβο μήπως χάσουν το γονεΐκό σεβασμό και την εξουσία πάνω στα παιδιά τους.

Αυτό όμως που αξίζει να θυμόμαστε είναι ότι ο άνθρωπος που φοβάται,  ουσιαστικά αισθάνεται ανασφαλής και  μη επαρκής. Δεν τα έχει βρεί πραγματικά με τον εαυτό του. Όποιος είναι σίγουρος για τον εαυτό του δεν αισθάνεται φόβο και ανασφάλεια. Δε φοβάται να είναι ο εαυτός του. Να είναι αληθινός.

Να σέβεται την ελευθερία του παιδιού του. Να σέβεται τις ιδιαιτερότητες και τα ταλέντα του. Να καταλαβαίνει τις αδυναμίες του και να μένει κοντά του υπομονετικά ως καλός προπονητής, να το εκπαιδεύει και να το δυναμώνει. Δεν ντρέπεται για το παιδί του γιατί δεν είναι σαν αυτόν. Γιατί υστερεί σ΄ αυτά, που ο ίδιος ο γονιός είναι δυνατός. Καταλαβαίνει την ιδιαιτερότητά του και το προτρέπει να είναι ο εαυτός του και να εκφράζεται ελεύθερα.

Αυτός ο γονιός δε ντρέπεται να παραδέχθεί τα λάθη τα δικά του μπροστά στο παιδί του και να ζητήσει συγγνώμη.

Έτσι διδάσκει στο παιδί του ότι στη ζωή μπορεί να κάνουμε λάθη, άλλα η συνειδητοποίηση των λαθών μας και η διόρθωσή τους βρίσκεται μέσα στη διαδικασία ωρίμανσης μας  στη ζωή. Ο αληθινός γονιός επικοινωνεί ειλικρινά με το παιδί του .Ως καλός ακροατής το ακούει , το αφουγκράζεται ,ακόμα και αν οι χτύποι της καρδιάς του δεν ταιριάζουν τους δικούς του. Σέβεται τις επιλογές του παιδιού του, αν και ο ίδιος θα επέλεγε διαφορετικά. Ο αληθινός γονιός δεν χρησιμοποιεί το παιδί για το δικό του συμφέρον ή για τη δική του εγωΐστική ικανοποίηση. Γνωρίζει καλά ότι δεν είναι ιδιοκτησία του, απλά βρίσκεται κοντά του να το προετοιμάσει για την  ενηλικίωση, δίνοντάς του απροΰπόθετα την αγάπη του. Αυτή την απροϋποθέτη αγάπη, που είναι το θεμέλιο για μια επιτυχημένη και ευτυχισμένη ζωή.

Δε χειραγωγεί το παιδί του, δε το ”δένει” συναισθηματικά κοντά του. Το ωθεί στη ανεξαρτητοποίησή του. Η αληθινή αγάπη στα παιδιά μας δεν έχει ίχνος συναισθηματικής εξάρτησης. Οι γονείς χαίρονται να τα βλέπουν να ανεξαρτοποιούνται λίγο λίγο και να οδηγούνται στην συναισθηματική ωριμότητα.

Τα παιδιά των γονέων, που τα ”δέσμευσαν” συναισθηματικά συνήθως γίνονται φοβισμένα και ανασφαλή. Δεν καταφέρνουν να δημιουργήσουν τη δική τους ανεξάρτητη προσωπικότητα. Δε βρίσκουν την ταυτότητά τους, βουλιάζουν μέσα στους φόβους και τις ανασφάλειες των γονέων τους.

Αγαπητοί μου ας αποφασίσουμε όλοι μας να γίνουμε αληθινοί  γονείς. Να παλέψουμε με τους δικούς μας φόβους και τις ανασφάλειες και να γίνουμε ευχαριστημένοι με τον εαυτό μας. Ας αφήσουμε τα παιδιά μας να γίνουν  ανεξάρτητα .Να χαίρονται την ελευθερία τους και να απολαμβάνουν τους καρπούς των επιλογών τους. Μη πιστεύετε, ότι θα τα χάσετε, όταν γίνουν ανεξάρτητα .

Μια μητέρα , που μεγάλωσε μόνη τα παιδιά της, μου έλεγε, ότι είχε το δίλημμα , αν θα έπρεπε να τα αφήσει να ανεξαρτοποιηθούν  από αυτήν, μήπως και τα χάσει και μείνει μόνη της στη ζωή. Όμως νίκησε το φόβο και μεγάλωσε ανεξάρτητα παιδιά , όμως με αρχές και ήθος. Το αποτέλεσμα ήταν ότι όσο ελεύθερα και ανεξάρτητα γίνανε ,τόσο εκτίμησαν την ελευθερία, που τους πρόσφερε η  μητέρα τους και με τη θέληση τους παραμένουν ”τριγύρω” της, απολαμβάνοντας συγχρόνως τις δικές τους ελεύθερες επιλογές.

Continue Reading

Trending