Ψυχολογία

Φροντίζοντας τον εαυτό μας το Καλοκαίρι

Έφτασε κι αυτό το καλοκαίρι… Το καλοκαίρι μέσα στην πανδημία του κορωνοϊού.

Και μας κάνει να αναπολούμε εκείνα τα ξένοιαστα καλοκαίρια που μπορούσαμε να προγραμματίσουμε και να πραγματοποιήσουμε τις διακοπές μας χωρίς τόσες πολλές δεύτερες σκέψεις και περιορισμούς, χωρίς ταλαιπωρία ψυχική και σωματική από το άγχος που προκαλεί η συμπλήρωση εντύπων και οι θερμομετρήσεις, οι κανόνες απόστασης, η αβεβαιότητα σχετικά με τον ιό, με τους τουρίστες, με την ασφάλεια και τόσα πολλά άλλα που συχνά μπορεί να μας βάζουν σε αγωνία και μπορεί να μας μπλοκάρουν και να μας αποσυντονίζουν.

Και ως λαός έχουμε περάσει πολλά χρόνια με δυσκολίες με τον καιρό του μνημονίου που τα χρήματα δεν υπήρχαν και δεν αποφάσιζε κάνεις εύκολα να πάει διακοπές 10-15 μέρες σε κάποιο νησί του Αιγαίου και να ξοδέψει χρήματα που πιθανόν θα χρειαζόταν αργότερα για να ανταποκριθεί στις ανάγκες που θα προέκυπταν.

Συνήθως οι διακοπές εξαντλούνταν είτε στο εξοχικό για εκείνους που είχαν σπίτι, είτε στο σπίτι κάποιου φίλου ή συγγενή.

Και σιγά-σιγά άρχισαν τα πράγματα να καλυτερεύουν και άρχισαν όλοι να σκέφτονται πως ήρθε η ώρα να χαλαρώσουν και να απολαύσουν τις διακοπές τους ως άνθρωποι και τότε ήταν που έκανε την εμφάνισή του ο κορωνοϊός.

Και παρόλο που το καλοκαίρι είναι η εποχή που προσπαθούμε να βοηθήσουμε τον εαυτό μας να χαλαρώσει, να αποφορτίσει όλο το άγχος που είχε απορροφήσει την προηγούμενη περίοδο, και να γεμίσουμε ξανά τις μπαταρίες μας ενισχύοντας την ψυχή και το σώμα μας για να μπορέσουμε να επιστρέψουμε το Σεπτέμβριο με περισσότερη ενέργεια και διάθεση αυτό το καλοκαίρι είναι διαφορετικό από όλα τ’άλλα.

Η αβεβαιότητα για το πως θα είναι τα πράγματα το Σεπτέμβριο από την μια πλευρά μας κάνει να νιώθουμε μεγαλύτερη ανησυχία και ανασφάλεια, από την άλλη μας αναγκάζει να εκμεταλλευτούμε και να απολαύσουμε όσο το δυνατόν περισσότερο τους μήνες του καλοκαιριού.

Και μέσα σε όλη αυτή την ταραχή και γενικευμένη ανασφάλεια, προσπαθούμε να αποφασίσουμε αν θα πάμε διακοπές ή όχι, αν ναι που θα πάμε; Πώς θα πάμε; Κινδυνεύουμε εκεί που θα πάμε; Τι μέσα θα χρησιμοποιήσουμε; Χρειάζονται κάποια έγγραφα; Να βγάλουμε εισιτήρια; Ή θα ανατραπούν τα πράγματα τελευταία στιγμή από τα νέα δεδομένα; Και πόσο ήσυχος μπορεί να είναι κανείς με όλα αυτά όταν μάλιστα στις σκέψεις του προστίθεται και εκείνη του κατά πόσο το μέρος που θα πάμε θα διαθέτει και ένα ασφαλές νοσοκομείο ή πόσο γρήγορα θα μπορούμε να φτάσουμε στο κοντινότερο νοσοκομείο; Και εκείνοι που θα πάμε διακοπές σε ξενοδοχεία, είμαστε ήσυχοι πως θα τηρηθούν τα υγειονομικά πρωτόκολλα;

Και τι θα κάνουμε με τα παιδιά όσοι είμαστε γονείς και τα έχουμε μαζί μας στο ταξίδι και θέλουμε να περάσουμε χαλαρό χρόνο μαζί τους και να τα βοηθήσουμε και εκείνα να μπορέσουν να αποβάλουν όλο το άγχος και την πίεση που δέχτηκαν το διάστημα της καραντίνας; Σε όλα αυτά τα αντιφατικά συναισθήματα και σκέψεις που μπορεί να μας κατακλύζουν καλό είναι να αντισταθούμε και να μην αφήσουμε να μας κυριαρχήσουν και να οδηγηθούμε σε πανικό και σε ακινητοποίηση.

Μπορούμε, ακολουθώντας όλα τα μέτρα προστασίας και τις οδηγίες που μας βοήθησαν να αντιμετωπίσουμε και να ξεπεράσουμε το πρώτο κομμάτι αυτού του αναπάντεχου “ταξιδιού”, να επιτρέψουμε στον εαυτό μας να κάνουμε διακοπές και να τον φροντίσουμε αυτό το καλοκαίρι.

Και είναι πολύ σημαντικό κομμάτι να μπορώ να αγαπήσουμε και να φροντίσουμε τον εαυτό μας, όπως κάνουμε με μεγαλύτερη ευκολία για τους άλλους καθώς έτσι έχουμε διδαχθεί από την κοινωνία μας από τους γονείς μας και από την κουλτούρα μας.

Για να μπορέσω όμως να το κάνω αυτό, για να μπορέσω να με αγαπήσω και να με φροντίσω, πρώτα πρέπει να με αποδεχτώ και να με καταλάβω. Να καταλάβω δηλαδή ποια είναι τα θέλω μου και οι ανάγκες μου. Είναι πολύ σημαντικό να βάλω προτεραιότητα σε αυτά που θέλω και μπορώ να κάνω αυτό το καλοκαίρι. Είτε είμαι μόνος μου είτε είμαι με την οικογένειά μου.

Θέλει κάποια προσπάθεια, στο να εξασκηθούμε να έχουμε μια στοργική στάση φροντίδας στον εαυτό μας. Και η φροντίδα αναφέρεται τόσο στο σωματικό όσο και στο ψυχικό επίπεδο. Μπορούμε να φροντίζουμε το σώμα μας τρώγοντας πιο υγιεινές και ελαφριές τροφές το καλοκαίρι, κάνοντας και κάποια ήπια φυσική άσκηση καθημερινά π.χ κολύμπι, περπάτημα, τρέξιμο, ρακέτες στην παραλία κι άλλα, να αφιερώσουμε κάποιο συγκεκριμένο χρόνο για χαλάρωση είτε με ασκήσεις αναπνοής, διαλογισμό κ.ά. Η επαφή με τη φύση βοηθάει πολύ να αποφορτίζουμε τις ψυχικές μας εντάσεις.

Αν δεν μπορέσουμε να φύγουμε διακοπές ας φροντίσουμε τα σαββατοκύριακα να κάνουμε μικρές αποδράσεις που θα μας επιτρέψουν να πάρουμε τονωτικές ενέσεις ενέργειας για να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε ίσως ένα δύσκολο χειμώνα.

Οι μήνες του καλοκαιριού συνήθως αποτελούν και μια ευκαιρία να διαβάσουμε βιβλία που μας εμπνέουν, μας συγκινούν, μας ανοίγουν νέες προοπτικές και μας δίνουν την δυνατότητα να αποδράσουμε από την καθημερινότητα. Θα μπορούσαμε επίσης να σημειώσουμε σε ένα χαρτί τις δυσκολίες που είχαμε μέσα στο χειμώνα, αλλά και τις χαρές που βιώσαμε και μπορούμε να αναστοχαστούμε τι θα θέλαμε να συμβεί στη ζωή μας από το Σεπτέμβριο για να κινηθούμε προς το στόχο αυτό.

Είναι ο καιρός να αφήσουμε πίσω εκείνα που μας στεναχωρούν και θεωρήσαμε τον εαυτό μας υπαίτιο και να αποδεχτούμε πως κάποια πράγματα δεν μπορούμε να τα ελέγξουμε, μπορούμε όμως να διαχειριστούμε τον τρόπο που θα αντιδράσουμε σε αυτά τα γεγονότα. Κάποιες φορές μπορεί να μας έρχονται αρνητικές σκέψεις και να νιώθουμε πως δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς και να μας γίνεται μια συνήθεια να σκεφτόμαστε έτσι. Αυτή η συνήθεια όμως επηρεάζει την σχέση που έχουμε με τον εαυτό μας και κατά συνέπεια τις σχέσεις μας με τους άλλους και μπορεί να επηρεάσει την εργασία μας αλλά και την υγεία μας καθώς όταν είμαστε αγχωμένοι το σώμα μας απελευθερώνει ορμόνες που επηρεάζουν την διάθεσή μας.

Θα μας βοηθούσε να γράψουμε τις αρνητικές μας σκέψεις ένα χαρτί και να το αφήσουμε στην άκρη και να το ξανά πιάσουμε μερικές ώρες αργότερα έτσι δίνουμε την ευκαιρία στον εαυτό μας να πάρουμε μια απόσταση από τη σκέψη που “σφηνώθηκε” στο μυαλό μας.

Μπορούμε επίσης να επιλέξουμε να μιλήσουμε σε έναν φίλο ή φίλη μας και να περάσουμε ένα χαλαρό απόγευμα μαζί τους. Αφήνοντας τις σκέψεις μας πίσω έχουμε ήδη κάνει ένα από τα πιο σημαντικά βήματα για να βοηθήσουμε το ανήσυχο μυαλό μας και να αποδεχτούμε πως όλοι κάνουμε λάθη και δεν μπορούμε να γυρίσουμε πίσω και να διορθώσουμε το παρελθόν αλλά να δούμε τι μάθαμε και πως εξελίχθηκαμε μέσα από αυτή την κατάσταση.

Είναι απαραίτητες οι καλοκαιρινές διακοπές για τον άνθρωπο καθώς τον ανανεώνουν τον ξεκουράζουν και τον φέρνουν κοντά στους δικούς του ανθρώπους ακόμη λοιπόν και δεν μπορούμε να πάρουμε παρατεταμένες διακοπές μπορούμε να απορροφήσουμε ενέργεια από την επαφή μας με τη φύση, από τον ήλιο από τη θάλασσα και από τι είναι κοντινή επαφή με τους δικούς μας ανθρώπους και τους φίλους μας.

Η επαφή μας με τη θάλασσα και το κολύμπι μας βοηθάει να χαλαρώσουμε και να μειώσουμε σε μεγάλο βαθμό τα επίπεδα του στρες.

Γενικά η επαφή με τη φύση και με τον εαυτό μας, μας δίνει τη δυνατότητα να σκεφτούμε, να ιεραρχήσουμε τις ανάγκες μας, και τις επιθυμίες μας να κάνουμε σχέδια για τον επόμενο χειμώνα. Το καλοκαίρι είναι η εποχή όπου οι ενδορφίνες αυξάνονται στον εγκέφαλο μας και υπάρχει μια έντονη επιθυμία για ζευγάρωμα. Αναζητούμε περισσότερες κοινωνικές επαφές συνδεόμαστε βαθύτερα με τους φίλους μας την οικογένειά μας, κάνουμε νέους φίλους που κάνουν τη ζωή μας πλουσιότερη.

Ας προσφέρουμε λοιπόν στον εαυτό μας την δυνατότητα να διακόψουμε την ρουτίνα μας και να “αδειάσουμε” τον εαυτό μας από τους καταναγκασμούς και τις υποχρεώσεις. Με τις διακοπές μειώνεται το στρες, η κατάθλιψη, βελτιώνεται ο ύπνος και οι σχέσεις μας. Συχνά αυξάνεται η ικανοποίηση από τη ζωή μας και ίσως να γινόμαστε και πιο δημιουργικοί.

Και παρόλο που η καθημερινή άσκηση, ο καλός ύπνος, η διαχείριση του άγχους μας βοηθούν να έχουμε πιο υγιή ζωή και να ζήσουμε πιο πολύ, οι διακοπές είναι κάτι αναντικατάστατο.

Ας φροντίσουμε λοιπόν να αφιερώσουμε χρόνο στον εαυτό μας να αποφορτιστούμε να ξεκουραστούμε και να δημιουργήσουμε ένα χώρο για μας μακριά από όλα εκείνα μας αγχώνουν για να έχουμε μια καλύτερη και μακροπρόθεσμη υγεία και ευεξία !

Καλό καλοκαίρι !

Αιμιλία Αξιωτίδου
Οικογενειακή Σύμβουλος – Ψυχοθεραπεύτρια – Ψυχοπαιδαγωγός,
Επιστημονικός Συνεργάτης Ιατρικής Σχολής ΑΠΘ, Α ΠΡΠ ΑΧΕΠΑ.

Ψυχολογία

City Unity College | Μεταπτυχιακό Ψυχολογίας με Εξειδίκευση

Το City Unity College σε συνεργασία με το London Metropolitan University προσφέρει ένα πρόγραμμα μεταπτυχιακών σπουδών στη ψυχολογία με εξειδίκευση που αναγνωρίζεται από το Αυτοτελές Τμήμα Εφαρμογής της Ευρωπαϊκής Νομοθεσίας ‘Α.Τ.Ε.Ε.Ν.’ του Υπουργείου Παιδείας, επιτρέποντας στους αποφοίτους να ασκήσουν επάξια στον τομέα της ψυχικής υγείας στην Ελλάδα.

Αυτό το πρόγραμμα δίνει την ευκαιρία στους φοιτητές να εξειδικευτούν σε έναν από τους οκτώ τομείς της ψυχολογίας. Ανάλογα με τα ενδιαφέροντά τους και τους στόχους τους, μπορούν να επιλέξουν μεταξύ των τομέων της ψυχολογίας υγείας, κλινικής ψυχολογίας, εγκληματολογίας, αθλητικής ψυχολογίας, συμβουλευτικής ψυχολογίας, ψυχολογίας εργασίας, εκπαιδευτικής ψυχολογίας και νευροψυχολογίας.

Κάθε τομέας παρέχει μια βαθιά κατανόηση και εξειδίκευση σε συγκεκριμένες πτυχές της ψυχολογίας, αναπτύζοντας τις δεξιότητες και την εμπειρία που απαιτούνται για να ασκήσουν επιτυχώς σε αυτούς τους εξειδικευμένους τομείς της ψυχολογίας. Μέσω μιας πλούσιας συνδυαστικής εκπαίδευσης και πρακτικής εφαρμογής, οι φοιτητές αποκτούν τις γνώσεις και την αυτοπεποίθηση που απαιτούνται για να επιτύχουν στον επαγγελματικό τους στόχο στον ευρύ και αναπτυσσόμενο τομέα της ψυχολογίας.

ΓΝΩΣΤΙΚΕΣ ΕΝΟΤΗΤΕΣ

Υποχρεωτικά Μαθήματα

Εξειδίκευση Ψυχολογίας Υγείας

Εξειδίκευση Εγκληματολογίας

Εξειδίκευση Κλινικής Ψυχολογίας

Εξειδίκευση Αθλητικής Ψυχολογίας

Εξειδίκευση Εργασιακής Ψυχολογίας

Εξειδίκευση Νευροψυχολογίας

Εξειδίκευση Εκπαιδευτικής Ψυχολογίας

Εξειδίκευση Συμβουλευτικής Ψυχολογίας

Εκδήλωση Ενδιαφέροντος

Mπορείτε να επικοινωνήσετε τηλεφωνικά στο 210 3243 222 ή μπαίνοντας στην ιστοσελίδα παρακάτω https://cityu.gr/course/metaptychiako-psychologias-me-exeidikefsi/

Θησέως & Κολοκοτρώνη, Σύνταγμα, Αθήνα
210 3243 222
[email protected]

Ψυχολογία

Ποια η σχέση δεσμού και έρωτα ;

‘ Όλα στην αρχή είναι όμορφα ’ γαλλική παροιμία

Είναι τα έντονα συναισθήματα αυτό που αποκαλούμε έρωτας ; Και είναι αρκετά για να υποστηρίξουν την άνθιση μιας σχέσης ;

Ή στην πραγματικότητα τα έντονα συναισθήματα συχνά μας εμποδίζουν να δούμε με αντικειμενικό μάτι τι είδους χορό χορεύουμε μ’ αυτόν που θεωρούμε ως άνθρωπό μας ;

Για τον έρωτα μιλάνε πολλοί… Ποιον έρωτα όμως ; Φυσικά αυτόν που πουλάει! Δηλαδή, τον έρωτα σε πρώτο επίπεδο, σε πρώτη ανάγνωση που γοητεύει χωρίς να δυσκολεύει γεννώντας σύνθετες σκέψεις και συναισθήματα…

Το ‘όλα στην αρχή είναι όμορφα’ της γαλλικής παροιμίας δεν σηματοδοτεί στην πραγματικότητα τον αληθινό δεσμό ή τον αληθινό έρωτα. Γιατί μόνο όταν μένουμε σε μια σχέση για καιρό –είτε από αναγκαιότητα είτε από επιλογή- δοκιμάζεται ο πραγματικός έρωτάς μας ή αλλιώς η ικανότητά μας για πραγματικό δεσμό.

Οι σχέσεις που δοκιμάζονται μέσα στο χρόνο, με άλλα λόγια οι μακροχρόνιες σχέσεις, μας δίνουν την ευκαιρία να δοκιμαστούμε στο να πετύχουμε τη λεπτή ισορροπία ανάμεσα στην ατομικότητα και τη συντροφικότητα, και να τις διατηρήσουμε και τις δύο χωρίς να χάσουμε τη μια ή την άλλη όταν τα πράγματα δυσκολέψουν.

Πρέπει να κατανοήσουμε ότι όταν δύο άνθρωποι ερωτεύονται παντρεύουν δυο μοναξιές και ότι μέσα σε μια σχέση δεν υπάρχει κτήμα!

Ο έρωτας πρέπει να γίνεται αντιληπτός από το ζευγάρι ως σεβασμός στην ελευθερία του χρόνου και του χώρου του άλλου, αν θέλει να επιβιώσει…

Σ’ έναν πραγματικό έρωτα ή σ’ έναν πραγματικό δεσμό κανένα από τα δύο μέλη δεν αναγκάζεται να καταπιέσει, να θυσιάσει ή να προδώσει τον εαυτό του, αλλά και οι δύο σύντροφοι εκφράζουν τα δυνατά και τα τρωτά τους σημεία, τις αδυναμίες και τις δυνατότητές τους με ισορροπημένο τρόπο.

Φυσικά, η εξισορρόπηση των δυνάμεων της ανεξαρτησίας (του εγώ) και αυτών της ενότητας (του εμείς) δεν είναι τόσο απλή υπόθεση.

Στόχος μας είναι να αποκτήσουμε σχέσεις που δεν θα λειτουργούν σε βάρος του εαυτού μας, και να αποκτήσουμε ένα εγώ που δεν θα λειτουργεί σε βάρος των άλλων, προκειμένου να βιώνουμε την ολοκλήρωσή μας ως άνθρωποι μέσα από τη συναισθηματική επαφή που μπορούν να μας προσφέρουν οι στενές προσωπικές σχέσεις.

Το θέμα αυτό σε όλη του την πολυπλοκότητα αποτελεί υψηλό στόχο, μια πρόκληση που κρατάει σε όλη μας τη ζωή. Όσο δηλαδή και οι σχέσεις μας με τους άλλους ανθρώπους.

Το πρόβλημα εμφανίζεται ωστόσο, όταν αρχίζουμε να συγχέουμε τον έρωτα ή τη δημιουργία δεσμού με την εξασφάλιση επιδοκιμασίας, όταν επιδιώκουμε τη σύναψη στενών προσωπικών σχέσεων επειδή αποτελούν για μας τη μοναδική πηγή αυτοεκτίμησης, και όταν διατηρούμε αυτές τις σχέσεις σε βάρος των πάντων τελικά!

Ωστόσο, δεν είναι ποτέ αργά για να μάθουμε να κινούμαστε διαφορετικά στις σχέσεις-κλειδιά στη ζωή μας.

Και ενώ βραχυπρόθεσμα οι αλλαγές που κάνουμε και οι αρχικές αντιδράσεις που προκαλούμε μπορεί να μας τρομάξουν, να μας απογοητεύσουν, να μας θυμώσουν και να μας κάνουν να νιώσουμε μοναξιά, όπως συμβαίνει με πολλά άλλα πράγματα στη ζωή, έτσι και εδώ, αξίζει να κοπιάσουμε σήμερα για να απολαύσουμε αύριο!

Άρθρο αρχείου

Αναστασία Μουστάκα

Ψυχολογία

Η άμυνα ενάντια στα συναισθήματα

Η παρόρμηση να αφεθείτε σε έναν έρωτα, μπορεί να έρχεται σε αντίθεση με τις ηθικές σας αρχές, πράγμα που μπορεί να δημιουργεί περισσότερα πολύπλοκα προβλήματα απ’ όσα φαντάζεστε.

Ο πατέρας της ψυχανάλυσης ο Φρόιντ, θεώρησε πως το ανθρώπινο μυαλό αποτελείται από τρεις περιοχές: το id (προεγώ), το ego (εγώ) και το superego (υπερεγώ).

Το id κυριαρχείται από την «αρχή της ηδονής» και είναι μη-λογικό, δηλαδή είναι ά-λογο. Λειτουργεί ως δεξαμενή από πρωτόγονα ένστικτα και παρορμήσεις τα οποία είναι και τα τελικά (τα απόλυτα) κίνητρα της συμπεριφοράς μας. Δεν έχει χρονικό προσδιορισμό, γιατί οι αναμνήσεις που θα παγιδευτούν σ’ αυτό μέσω της καταπίεσης μπορεί να είναι το ίδιο δυνατές όσο όταν συνέβη αρχικά το γεγονός που τις καταπίεσε.

Το ego κυριαρχείται από την «αρχή της πραγματικότητας» και εκπροσωπεί το συνειδητό και λογικό κομμάτι του μυαλού μας, το οποίο παίρνει αποφάσεις και διαχειρίζεται την πραγματικότητα.

Το superego κυριαρχείται από την «αρχή της ηθικής» και είναι το κομμάτι, όπου αποθηκεύουμε τους κανόνες ή τα ταμπού για το τι πρέπει και τι δεν πρέπει να κάνουμε. Η νοοτροπία και στάση του υπερεγώ μας είναι ουσιαστικά η εσωτερίκευση της νοοτροπίας και στάσης των γονιών μας.

Οι μηχανισμοί της ψυχολογίας μας

Το id και το superego λειτουργούν στο ασυνείδητο. Είναι δηλαδή κομμάτια της ψυχικής-πνευματικής ζωής του ανθρώπου των οποίων τη λειτουργία δεν αντιλαμβανόμαστε άμεσα, γι’ αυτό και η συμπεριφορά που προκύπτει από τη λειτουργία τους μπορεί να γίνει κατανοητή μόνο κοιτώντας «κάτω από την επιφάνεια», εξετάζοντας δηλαδή τι δεν λέει ή τι δεν κάνει κάποιος, μιας κι αυτά που λέει ή κάνει είναι μόνο ένα μέρος της ιστορίας και συνήθως όχι το πιο ενδιαφέρον.

Η σχέση του ego με τις άλλες δύο οντότητες του μυαλού (δηλαδή το id και το superego) είναι εν δυνάμει και σχεδόν αδιάκοπα σε σύγκρουση, γιατί το εγώ από τη φύση του εκλαμβάνει ως απειλή τόσο τις ενορμήσεις που προέρχονται από το προεγώ όσο και τα συναισθήματα (ενοχές, ηθικούς κανόνες) που προέρχονται από το υπερεγώ.

Η αίσθηση της απειλής του εγώ από το προεγώ και το υπερεγώ, δημιουργεί στο άτομο έναν πολύ υψηλό βαθμό εσωτερικής ταραχής και δυσφορίας, και προκειμένου να τα αντιμετωπίσει για να επιφέρει μια υποτιθέμενη ισορροπία, αναπτύσσει τους λεγόμενους «μηχανισμούς άμυνας».

Επομένως, οι μηχανισμοί άμυνας κινητοποιούνται ενάντια στις ενορμήσεις και τα συναισθήματα, προκαλώντας το σχηματισμό νευρώσεων (ή νευρωτικών συμπτωμάτων) που αλλοιώνουν τον χαρακτήρα μέσα από την παθολογική του θωράκιση.

Τα προβλήματα που προκαλούν

Οι μηχανισμοί άμυνας που αναπτύσσει ένα άτομο κατά τη διάρκεια της ζωής του για να μπορέσει να αντιμετωπίσει τον πόνο ή τα δυσάρεστα συναισθήματα, προκαλώντας έτσι παθολογικά συμπτώματα στην όλη λειτουργία του, είναι οι εξής : η απώθηση, η καταπίεση, η εξιδανίκευση, η διανοουμενικοκοποίηση, η παλινδρόμηση, ο σχηματισμός αντίδρασης, η μόνωση, η αναίρεση, η προβολή, η ενδοβολή, η στροφή ενάντια στον εαυτό και η αντιστροφή, και η μετουσίωση ή μετάθεση των ενορμητικών σκοπών και συναισθημάτων.

Ωστόσο, η έρευνα έχει αποδείξει ότι όλες αυτές οι μορφές άμυνας από τα επίπονα συναισθήματα που συνιστούν τις αβάσταχτες αλήθειες (εμπειρίες) μέσα μας, παρόλο που για να λειτουργήσουν χρειάζεται να καταναλώσουμε όλη την ενεργητικότητά μας περιορίζοντας έτσι τις ζωτικές μας δραστηριότητες, τελικά δεν καταφέρνουν να γαληνέψουν το εγώ μας. Αντίθετα, το οδηγούν σε αμέτρητες μεταμορφώσεις, διαστρεβλώσεις και παραμορφώσεις, με αποτέλεσμα η ζωή του ατόμου να παραμένει βαθιά παθολογική και ανολοκλήρωτη.

Πώς μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε

Στο σημείο αυτό η ψυχοθεραπεία είναι απαραίτητη και αναγκαία, γιατί μπορεί να ξεσκεπάσει το υπαρξιακό «άγχος» που υποβόσκει κάτω από όλες τις μορφές άμυνας, να φέρει στην επιφάνεια τις απωθημένες ενορμήσεις και τα συναισθήματα, και να βοηθήσει το άτομο να τα αντιμετωπίσει μέσα από την ενεργοποίηση των ζωτικών του δυνάμεων και όχι μέσα από τις περιττές αμυντικές μεθόδους, με τις γνωστές παθολογικές τους συνέπειες.