Connect with us

Οικογένεια

Βάλε στόχους στη ζωή σου και μάθε να τους κατακτάς!

Η ζωή είναι δύσκολη και εσύ νιώθεις να βυθίζεσαι ολοένα και πιο πολύ σε κάτι που δεν γνωρίζεις. Όλοι μας βάζουμε στόχους αλλά κάπου στην διαδρομή χανόμαστε και δεν ξέρουμε προς τα που να κινηθούμε, νιώθουμε ανίκανοι να οργανώσουμε την ίδια μας την καθημερινότητα ή και ακόμη την ίδια μας την ζωή.

 Μερικές συμβουλές λοιπόν από κάποιον που η οργάνωση αποτελεί τρόπο ηρεμίας και ευτυχίας.

Βασικό ξεκίνημα να γράψεις σε ένα χαρτί αυτά που θέλεις να κάνεις, ακόμα και το πιο μικρό. Το να καταγράψεις τους στόχους σου και να κάτσεις να τους διαβάσεις δυνατά είναι δύσκολο κομμάτι γιατί  είναι η στιγμή που είσαι αντιμέτωπος με τον ίδιο σου τον εαυτό. Για όλα υπάρχει τρόπος φτάνει να ξέρεις που θες να πας γιατί και η ίδια η ζωή ξέρει.

Μην δειλιάζεις , τόλμα ακόμη και για τα πιο μικρά πράγματα. Δεν πειράζει να θυμώνεις και να αναρωτιέσαι γιατί έκανες κάτι, είναι καλύτερο από τα να κάθεσαι άπραγος και να μην τολμάς για τίποτα. Όλα μας τα σχέδια ξεκινούν ως αμφιβολίες μέχρι να γίνουν πράξη. Το βασικό, μην τεμπελιάζεις δίνοντας στον εαυτό σου  δικαιολογίες για να μην τολμήσει. Ξέχνα τα όχι και απλά σήκω από το άγχος του δεν μπορώ. Πίστεψε με μπορείς!

Ζήτα βοήθεια. Οι  γονείς μας, οι φίλοι μας, άνθρωποι που εκτιμάμε και θαυμάζουμε  είναι και αυτοί άνθρωποι με φόβους και ανησυχίες. Άνοιξε τους την καρδιά σου και ίσως να σου δώσουν την λύση που αναζητάς, εκείνο το στοιχείο που σου λείπει.

Ένα πολύ σημαντικό μάθημα  ζωής, που έρχονται φορές που όλοι το ξεχνάμε είναι να πιστεύουμε στην μοναδικότητα μας. Μην συγκρίνεις την ζωή σου με των άλλων. Εσύ οργανώνεις το δικό σου ταξίδι, μην κοιτάς τι μπορεί να κατάφερε ο άλλος γιατί και εσύ είσαι ικανός για πολλά.

Να γράφεις και να διαβάζεις, τα βιβλία κρύβουν μαθήματα, φράσεις που μπορούν μέσα σε μια στιγμή να αλλάξουν την διάθεση σου, να σου δώσουν κίνητρο να τρέξεις προς τους στόχους σου.

Να είσαι ανοιχτός άνθρωπός και να μαθαίνεις κάθε μέρα από κάτι καινούργιο. Πάρε μια βαθιά ανάσα, θα ηρεμήσει το μυαλό σου και θα ελαφρύνει την ψυχή σου. Κάνε μια βόλτα στην φύση αυτή έχει μάθει να μην μας κρίνει απλά να μας συντροφεύει.

Και για το τέλος ξεκαθάρισμα. Πέτα οτιδήποτε δεν είναι λειτουργικό και όμορφο. Οργάνωσε το δωμάτιο σου, καθάρισε το από άχρηστα πράγματα. Ξεκαθάρισε το παρελθόν σου και ετοιμάσου για ένα όμορφο μέλλον.

Να ονειρεύεσαι και να επιλέγεις να είσαι άνθρωπός με ιδέες και όμορφη ψυχή.

Continue Reading

Παιδί

Τιμωρία ή ανάπτυξη της υπευθυνότητας;


Για μας τους γονείς τίποτα δεν είναι πιο προκλητικό από το θέμα της πειθαρχίας ειδικά στη διάρκεια της εφηβείας.Οι περισσότεροι γονείς συνδέουμε την πειθαρχία με την τιμωρία. Μόλις ο έφηβος, αγωνιζόμενος για την ατομικότητά του, έρθει σε διαφωνία με τους γονείς του, τότε οι περισσότεροι γονείς αισθανόμενοι ότι χάνουν τον έλεγχο, τιμωρούν τους εφήβους. Είναι, δυστυχώς, ο μόνος τρόπος με τον οποίο ξέρουν να αντιδράσουν για να σώσουν τον έλεγχο στο σπίτι τους. Είναι όμως σωστή αυτή η αντίδραση;


Η σωστή αντιμετώπιση των γονέων απέναντι στην πειθαρχία είναι να τη βλέπουνε όχι σαν τιμωρία, αλλά σαν μια μέθοδο, που βοηθάει τους εφήβους να γίνουν υπεύθυνοι και ανεξάρτητοι. Αν η συμπεριφορά των εφήβων δεν είναι επικίνδυνη και καταστροφική (δεν φτάνει δηλαδή στα άκρα)
ακολουθούμε μάλλον το ρητό “η πείρα είναι ο καλύτερος δάσκαλος”.


Εάν οι σχέσεις μας με τον έφηβο δεν πάνε καλά, τι πρέπει να κάνουμε; Εκείνο που πιστεύω ότι αρχικά πρέπει να ψάξουμε να βρούμε είναι γιατί ο έφηβος αντιδρά με τον τρόπο αυτό. Σίγουρα υπάρχει κάποιος λόγος. Καλά θα είναι ν’ ανοίξουμε τα αυτιά μας και να ακούσουμε τι μας λέει ο έφηβος, τι πρόβλημα έχει. Μετά να δούμε αν εμείς φταίμε για την κατάσταση, στην οποία έχει περιέλθει. Γιατί,όσο σκληρό και αν ακούγεται αυτό, πίσω από τα προβλήματα των παιδιών μας κρύβονται τα δικά μας προβλήματα, οι δικές μας λάθος κινήσεις. Προβληματικοί γονείς μεταφέρουν τα προβλήματα τους στα παιδιά τους. Γιατί τα παιδιά είναι ο καθρέφτης των γονιών.


Επίσης, πρέπει να δούμε ποια είναι η σχέση μας με τον έφηβο. Μήπως είναι σχέση προϊσταμένου και υφισταμένου; Έτσι πρέπει να είναι; Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι όλοι είμαστε ισότιμοι στην οικογένεια. Και σαν ισότιμοι πρέπει να έχουμε αμοιβαία αγάπη και σεβασμό και ν’αντιμετωπίζουμε ο ένας τον άλλον με αξιοπρέπεια.


Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο ρόλος των γονέων στην οικογένεια δεν είναι καταπιεστικός, αλλά καθοδηγητικός και ενθαρρυντικός, προετοιμάζοντας τα παιδιά για την ενηλικίωση. Ο γονέας που δεν αισθάνεται ασφαλής με τον εαυτό του, ασκεί πίεση για να έχει την κυριαρχία. Αντί ν’ αποδέχεται και να ενθαρρύνει το παιδί του, το κατεβάζει και συνεχώς το αποθαρρύνει. Το παιδί, που αναζητά την αγάπη και την αποδοχή των γονιών του, την αναγνώριση της σημαντικότητας του, αποθαρρύνεται και αρχίζει να πιστεύει ότι δεν είναι σημαντικό και αποφασίζει να αναζητήσει την αναγνώριση μέσω της αντίδρασης και της επανάστασης. Αν έχει συμβεί κάτι τέτοιο μη πιστεύετε ότι τα πάντα τελείωσαν. Αυτό μπορεί ν’ αλλάξει!


Ενθαρρύνοντας τον έφηβο μπορείτε να εξαλείψετε την τάση του για επανάσταση. Αν πάψετε να υποδεικνύετε στον έφηβο τα λάθη του, αλλά τον ακούσετε και τον ενθαρρύνετε, θα δείτε τεράστια αλλαγή. Και μη ξεχνάτε να του δείχνετε την αγάπη σας. Η αγάπη σας θα πρέπει να είναι προϋπόθεση ανεξάρτητα από την συμπεριφορά του . Θα προτείνουμε εν συντομία κάποιες αποτελεσματικές μεθόδους, με τις οποίες αντιμετωπίζετε την αρνητική συμπεριφορά και βοηθάτε τον έφηβο να αποκτήσει την ανεξαρτησία του.


Η τιμωρία είναι αρνητική. Η πειθαρχία όμως δεν είναι. Μάλλον είναι μια μέθοδος εκπαίδευσης. Η πειθαρχία που θα προσφέρουμε εμείς είναι αυτοπειθαρχία. Καθοδηγούμε τον έφηβο προς μια υπεύθυνη ανεξαρτησία.Το καλύτερο βέβαια πρότυπο για τα παιδιά είναι οι ίδιοι οι γονείς τους, οι οποίοι χρησιμεύουν ως πρότυπα ωριμότητας, υπεύθυνης συμπεριφοράς και αυτοπειθαρχίας.


Για παράδειγμα γονείς που μιλούν άσχημα στους εφήβους τους και μετά ανησυχούν γιατί τα παιδιά τους μιλούν και συμπεριφέρονται με απρέπεια, θα πρέπει πρώτα να κάνουν κάτι οι ίδιοι για τον εαυτό τους.Είναι, επίσης, απαραίτητο να συμπεριλάβουμε τους εφήβους στη λήψη αποφάσεων. Έτσι ενισχύεται η αυτοεκτίμηση του εφήβου, ο οποίος αισθάνεται πιο ανεξάρτητος, υπεύθυνος και ικανός.Μπορείτε να του παρέχετε ένα επίδομα, το οποίο θα επιλέγει πώς θα το διαθέτει. Εάν απασχολείται σε μια δουλειά μερικής απασχόλησης είναι καλό να είναι ελεύθερος να αποφασίσει
πώς θα ξοδέψει τα χρήματα που κέρδισε.


Οι έφηβοι μπορούν να διαλέγουν το σχολείο, τις εξωσχολικές δραστηριότητες, τους φίλους, τα χόμπι, το χτένισμά τους. Να τους ρωτάμε, αν θέλουν να ακολουθήσουν σε μια οικογενειακή έξοδο ή στις καλοκαιρινές διακοπές. Να ενθαρρύνουμε τη συνεργασία μαζί τους σε θέματα που αφορούν τις υποχρεώσεις του σπιτιού και όλες τις κοινωνικές μας υποχρεώσεις.


Μη ξεχνάτε ότι στην περίοδο της εφηβείας ο νέος κατακτά την δική του ταυτότητα και οδεύει το δρόμο προς τη δική του ανεξαρτησία. Είναι φυσικό και απολύτως λογικό να κάνει ανεξάρτητες επιλογές. Δεν μπορούμε να είμαστε μαζί του σε κάθε απόφαση.Πήραν τις αρχές που τους δώσατε; Βάλανε τα θεμέλια για ένα υγιή χαρακτήρα; Από εκεί και πέρα βαδίζουν το δικό τους δρόμο, που θα τους φέρει στο δικό τους «πεπρωμένο». Εμείς απλώς τους αγαπάμε, τους σεβόμαστε, τους αναγνωρίζουμε ως ανεξάρτητες προσωπικότητες.


Άρθρο αρχείου

Αλεξάνδρα Ευκαρπίδου

Continue Reading

Παιδί

Βάλτε εσείς τους κανόνες επικοινωνίας με τα παιδιά σας

Σε ποία κατηγορία γονέα ανήκετε; Είστε φιλικός, ανεκτικός ή δημοκρατικός με τα παιδιά σας;

Η αλήθεια είναι ότι σε όποια από τις παραπάνω κατηγορίες κι αν ανήκετε, εκπροσωπείτε την κατηγορία του γονιού – «εύκολο θύμα». Ο δούκας του Ουίνδσορ είπε κάποτε: «Εκείνο που με εντυπωσιάζει στην Αμερική είναι ο τρόπος που οι γονείς υπακούουν στα παιδιά τους». Αν επιλέγετε να επικοινωνείτε με το παιδί σας ως φίλος, δηλαδή ως ίσος προς ίσο, αυτό μπορεί να φαίνεται ορθό, ωστόσο είναι συναισθηματικά λαθεμένο, γιατί υποτιμάτε σε μεγάλο βαθμό τη θέση σας σε σχέση με τα παιδιά σας.

«Συνομήλικοι»

Οι γονείς που γίνονται «συνομήλικοι» με τα παιδιά τους και τους συμπεριφέρονται σαν φιλαράκια εξυψώνουν τη θέση του παιδιού και υποβιβάζουν αυτήν του ενηλίκου. Έτσι, αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο να παρασυρθούν σ’ ένα ανταγωνιστικό παιχνίδι αγάπης και εξουσίας, όπου ο αλληλοσεβασμός φεύγει από το παράθυρο!

Αν από την άλλη επιλέγετε να είστε ανεκτικός, που είναι ένας ακόμη πολύ δημοφιλής τρόπος γονικής φροντίδας, τότε θεωρείτε ότι, αφήνοντας το παιδί στην ησυχία του, θα βρει ότι είναι καλύτερο για τον εαυτό του και έτσι θα μάθει από μόνο του. Τέλος, η πλέον διαδεδομένη αντίληψη γονικής φροντίδας σήμερα είναι η αποκαλούμενη δημοκρατική γονική φροντίδα. Με την αντίληψη αυτή οι γονείς παραμερίζουν στο σύνολό της την έννοια της οικογενειακής ιεραρχίας, λησμονώντας ότι είναι τριάντα περίπου χρόνια μεγαλύτεροι από τα παιδιά τους και επομένως διαθέτουν την πείρα μιας ζωής που δεν έχουν τα παιδιά τους.

Έτσι, σ’ ένα δημοκρατικό σπιτικά τα πάντα είναι υπό συζήτηση και υπό αναθεώρηση. Οι κανόνες, τα ωράρια, οι δουλειές και οι καλοί τρόποι αποφασίζονται από κοινού, δηλαδή δημοκρατικά. Στην ουσία όμως σ’ ένα τέτοιο σπιτικό οι γονείς υιοθετούν το ρόλο του γονέα – «εύκολο θύμα», μιας και τα «όχι» τους είναι συνήθως χωρίς αποτέλεσμα και οι καβγάδες, οι αντιπαραθέσεις και τα «πες μου γιατί» ατελείωτα.

Η… διοίκηση

Tο συμπέρασμα είναι πως η γονική φροντίδα χωρίς καθοδήγηση αποδεικνύεται συνήθως ολέθρια για την ανάπτυξη και την ολοκλήρωση του παιδιού. Η αλήθεια είναι ότι τα σπιτικά δεν μπορούν να διοικηθούν από παιδιά… Οι γονείς είναι πρωτίστως παιδαγωγοί και δευτερευόντως φιλαράκια με τα παιδιά τους, για τι η έλλειψη καθοδήγησης σκοτώνει την αυτοεκτίμηση του παιδιού. Τα παιδιά δια πλάθουν τον εαυτό τους κατά το πρότυπο των γονιών τους.

Η εικόνα του εαυτού τους δομείται πάνω σ’αυτο που είναι και σ’ αυτό που δεν είναι ο γονιός τους. Υπάρχουν κάποιοι βασικοί κανόνες που είναι αδιαπραγμάτευτοι και τους αποφασίζουν οι ενήλικες. Φυσικά και γίνονται εξαιρέσεις μερικές φορές, οι οποίες όμως επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Και η ζωή είναι γεμάτη κανόνες, γεμάτη κόκκινα και πράσινα φανάρια, για τα οποία το παιδί θα διδαχθεί στο σπίτι από το γονιό του.


Άρθρο αρχείου

Αναστασία Μουστάκα

Continue Reading

Παιδί

Aρχή μιας νέας σχολικής χρονιάς

Συνταγή Αγάπης
Στην αρχή μιας νέας σχολικής χρονιάς θα ήθελα να μου επιτρέψετε να σας δώσω μια συνταγή για ένα γευστικότατο κέικ, που θα αρέσει και σε σας και στα παιδιά σας.


Πρώτο βασικό συστατικό που χρειάζεται να βάλουμε μέσα στο μπολ είναι μπόλικη αγάπη, όταν λέω μπόλικη εννοώ όση χρειαστεί. Λέω βέβαια όση χρειαστεί, γιατί για πολλούς θα χρειαστεί πάρα πολλή. Γιατί όλα τα παιδιά μας δεν είναι εξίσου μελετηρά και πρόθυμα να υπακούσουν στις προτροπές για διάβασμα και καλούς βαθμούς. Εκεί χρειάζεται πολλή απροϋπόθετη αγάπη, γιατί το διάβασμα και η επίδοση στα μαθήματα δεν αποτελούν αυτοσκοπό και ούτε καθορίζουν την αξία των παιδιών μας, πολύ περισσότερο δεν επιτρέπεται να καθορίζουν την αγάπη μας απέναντι τους.

Δεύτερο, εξίσου βασικό συστατικό, για την επιτυχία της συνταγής μας, είναι η υπομονή. Αυτή θα αρωματίσει το κέικ σας. Δεν υπάρχουν όρια ούτε σ’ αυτήν. Χρειάζεται αρκετή γιατί τα πράγματα δεν έρχονται πάντα όπως τα θέλουμε. Βλέπετε τα παιδιά μας είναι απρόβλεπτα και οι πειρασμοί απόσπασης τους από την σχολική τους ιδιότητα πάρα πολλοί. Δε χρειάζεται άγχος. Δεν είναι θέμα ζωής ή θανάτου. Μάθετε να κάνετε υπομονή. Καρτερικά να υπομένετε, κυρίως στις δύσκολες φάσεις αυτής της σχολικής χρονιάς που θα περάσουν τα παιδιά μας.

Τρίτο συστατικό της συνταγής μας είναι η αποδοχή. Αν δε τη βάλετε αυτή στη συνταγή, το κέικ θα λασπώσει. Τι κι αν δίνετε όλα τα άλλα στα παιδιά σας; Ωραίο σπίτι, όμορφα ρούχα, πλούσιο χαρτζιλίκι, πολυτελή παιχνίδια νέας τεχνολογίας; Αν δε τα αποδέχεσθε όπως είναι ,όχι μόνο χάνετε όλον τον κόπο σας, αλλά υπάρχει σίγουρος κίνδυνος να χάσετε τα ίδια τα παιδιά σας. Προσοχή λοιπόν να βάλετε στο μπολ της συνταγής μας την αποδοχή, διαφορετικά θα πάνε χαμένα όλα τα άλλα υλικά.


Τέταρτο συστατικό είναι η ενθάρρυνση. Απαιτείται να τη βάλετε οπωσδήποτε στο μπολ, γιατί αυτή θα δώσει τη γλυκιά γεύση. Μέσα σ ’ένα αρνητικό κόσμο, που μόνο το αρνητικό ξέρει να προσφέρει, η ενθάρρυνση και ο γλυκός ο λόγος από το στόμα των γονιών είναι το γλυκό βάλσαμο στη ψυχή των παιδιών. Πέφτει τόσο θωπευτικά μέσα στη ψυχή τους και τη γλυκαίνει, όπως η ζάχαρη στο κέικ μας. Θυμηθείτε να το γλυκάνουμε θέλουμε το κέικ, όχι να το πικράνουμε.

Πέμπτο συστατικό είναι ο διάλογος, η ανοικτή επικοινωνία. Αυτός θα δέσει όλα τα υλικά μαζί. Διάλογος με χαμόγελο και ήπιο, φιλικό τόνο. Θα φέρει το καλύτερο επιθυμητό αποτέλεσμα. Μη τον ξεχάσετε προβάλλοντας δικαιολογίες για έλλειψη χρόνου να τον αγοράσετε. Φανείτε προσεκτικοί σ’ αυτό το συστατικό γιατί το κέικ θα κάτσει και δε θα φουσκώσει. Έτσι και οι καρδιές θα κλείσουν, θα χαθεί η επικοινωνία και οι ψυχές θα μαραζώσουν.

Τα υλικά αυτά του κέικ ανακατέψτε τα αρκετά καλά και προσοχή να ψήσετε το κέικ σε μέτριο φούρνο. Ούτε πολύ χλιαρό, ούτε πολύ θερμό. Προσοχή λοιπόν με τη στάση σας απέναντι στα παιδιά. Ούτε πολλή υποχωρητικότητα, ούτε πολλή αυστηρότητα. «Μια στο καρφί και μια στο πέταλο», που έλεγαν οι παλιοί. Η σωστή θερμοκρασία για να φουσκώσει το κέικ και να βγει αφράτο και μοσχομυριστό από το φούρνο, είναι η μεσαία. Βρείτε λοιπόν την ισορροπία σας.

Αλεξάνδρα Ευκαρπίδου

Εκπαιδευτικός- Life and parenting Coach

Continue Reading

Trending