Connect with us

Οικογένεια

Πώς να κάνετε ηπιότερη την προσαρμογή του παιδιού σας στον παιδικό σταθμό

Η Ψυχολόγος & Εκπαιδεύτρια Παιγνιοθεραπευτών κα Όλγα Δημοπούλου κουβεντιάζει με την κα Τσακίρη για το Spring schooling… & προτείνει λύσεις για το πώς να κάνετε ηπιότερη την προσαρμογή του παιδιού σας στον παιδικό σταθμό & το σχολείο

-Κα Δημοπούλου πείτε μας πως είναι σωστό να διαχειριστούν καλύτερα οι νέοι γονείς τον πρώτο αποχωρισμό από τα παιδάκια τους:
-Ο αποχωρισμός των παιδιών απ’ τους γονείς τους είναι μια φυσιολογική διαδικασία. Ολοκληρώνεται με μια σειρά από στάδια που καταλήγουν στην ανάπτυξη της αυτονομίας του παιδιού. Βέβαια, φυσιολογική δεν σημαίνει «εύκολη» ή «ευχάριστη». Το καινούριο περιβάλλον είναι μια αλλαγή και η αλλαγή δημιουργεί συναισθήματα ανασφάλειας. Το παιδί δικαιούται να διαμαρτύρεται κλαίγοντας που χάνει την ασφάλεια που του πρόσφερε η μέχρι τότε συνήθειά του.
-Προτείνετε τους τρόπους που θα νιώσει ασφαλέστερο το αγγελούδι μας, ποιος ο δικός μας ρόλος:
-Για να νιώσει ένα παιδί ασφάλεια στο νέο του περιβάλλον χρειάζεται χρόνο χρειάζεται και αποφασισμένους γονείς γιατί αν εμείς ταλανιζόμαστε το παιδί εισπράττει τους κραδασμούς & δυσκολεύεται ακόμη περισσότερο να προσαρμοστεί . Χρειάζεται να του δώσουμε το περιθώριο χρόνου , πρώτα να βιώσει τα θετικά της καινούριας κατάστασης προκειμένου να έχει κίνητρο από μόνο του για να πάει στον παιδικό σταθμό ή το σχολείο – όχι απλά επειδή εμείς οι γονείς το στέλνουν. Για το σκοπό αυτό είναι ιδιαίτερα βοηθητικό να ξεκινά ένα παιδί στον παιδικό σταθμό από την περίοδο της άνοιξης που έχουν όλοι ενταχτεί και θα μπει σε ένα περιβάλλον χαράς & δημιουργίας , ενώ το φθινόπωρο τα περισσότερα παιδάκια είναι μελαγχολικά γιατί βιώνουν παράλληλα όλα μαζί τον πρώτο τους αποχωρισμό . Η επίσκεψη στο σχολείο την άνοιξη δίνει στην εμπειρία του παιδιού ένα χαρακτήρα εξερεύνησης, ενώ παράλληλα απομακρύνεται η εστίαση από την «απειλή» του αποχωρισμού.
Βέβαια, ακόμα και σ’ αυτή την περίπτωση απαιτείται μια περίοδος προσαρμογής, η οποία συνήθως είναι ηπιότερη από αυτή που θα χρειαζόταν αν το παιδί πήγαινε για πρώτη φορά στο σχολείο το Σεπτέμβρη.

-Γιατί πιστεύετε ότι η σχολική προσαρμογή γίνεται ευκολότερα την Άνοιξη?
-Την άνοιξη, όπως είπαμε & παραπάνω τα «καινούρια» παιδιά εισάγονται σε ένα ήδη εδραιωμένο και ήρεμο περιβάλλον που λειτουργεί αρμονικά. Τα παιδιά έχουν διαμορφώσει σχέσεις μεταξύ τους και με τους δασκάλους τους και έχουν  εξοικειωθεί με τη μαθησιακή διεργασία και τις εκπαιδευτικές δραστηριότητες. Έχουν λοιπόν ένα κίνητρο για το Φθινόπωρο να πάνε με χαρά στο σχολείο, γιατί θα ξαναδούνε τους φίλους τους και συχνά περιμένουν με αγωνιά μετά τις διακοπές το χρόνο που θα ξαναπεράσουν μαζί τους .
-Οι πρωτόβγαλτοι μαθητές, μας λέτε λοιπόν ότι βρίσκονται σε ένα ήρεμο περιβάλλον, & έτσι γίνεται καλύτερη η διαχείριση της συναισθηματικής αγωνίας που προκαλεί ο αποχωρισμός. Αυτό μπορώ και εγώ να το επιβεβαιώσω με τα σχεδόν 20 χρόνια δουλειάς μου στην προσχολική αγωγή .
-Αυτό κα Τσακίρη είναι που επιτρέπει στους καινούριους μαθητές να επικεντρωθούν στη διαδικασία της ομαλής κοινωνικοποίησης στην ομάδα των συνομηλίκων τους χωρίς αγωνιώδη ενασχόληση με το θέμα της απομάκρυνσης τους από τη γονική εστία. Επιπλέον, το γεγονός ότι τόσα άλλα παιδιά δεν ανησυχούν που βρίσκονται μακριά από τους γονείς τους λειτουργεί κατευναστικά και για την αγωνία των νέων μαθητών.
Κατά συνέπεια, η προσαρμογή επιτυγχάνεται με πολύ ηπιότερες διαδικασίες και σαφώς γρηγορότερα. Όταν ο αποχωρισμός γίνεται για πρώτη φορά τον Σεπτέμβρη όλα τα παιδιά είναι άγνωστα μεταξύ τους και με τους δασκάλους, η μαθησιακή διαδικασία είναι ξένη, το περιβάλλον ανοίκειο, το παιδί δεν έχει κανένα σταθερό σημείο για να καθησυχάσει κάπως την αγωνία του. Αντίθετα, επιτείνεται από τα κλάματα και την αγωνία όλων των υπόλοιπων μαθητών.
-Θα σας παρακαλούσα να μας ορίσετε κάποια σημεία στη γονική συμπεριφορά που αν τα προσέξουμε θα διευκολύνουν την ένταξη των παιδιών μας στον παιδικό σταθμό:
-Η απροθυμία του παιδιού να αποχωριστεί τους γονείς του επιβεβαιώνει ότι μαζί τους έχει μια καλή σχέση, την οποία δεν θέλει να αλλάξει με κάτι διαφορετικό. Βέβαια, αυτό δε σημαίνει ότι η αντίδραση του παιδιού πρέπει να επηρεάσει τη στάση των γονιών ή να κλονίσει την απόφασή τους να στείλουν το παιδί τους στον παιδικό σταθμό. Είναι πολύ σημαντικό να μείνουν σταθεροί στην απόφασή τους και με τη στάση τους να μεταδίδουν στο παιδί την εμπιστοσύνη τους στο νέο χώρο και την πεποίθησή τους ότι εκεί θα περνάει καλά.
Συνήθως ανασφάλεια νιώθουν και οι γονείς καθώς δεν μπορούν να είναι κοντά στο παιδί τους για να του δείξουν τις νέες συμπεριφορές που χρειάζεται να μάθει και πολύ συχνά καταλήγουν να «βομβαρδίζουν» το παιδί με διάφορες οδηγίες. Όμως η «κατήχηση» συνήθως δεν είναι αποτελεσματική σε παιδιά αυτών των ηλικιών. Οι γονείς μπορούν να διευκολύνουν την προσαρμογή του παιδιού στο σχολείο κυρίως σε συναισθηματικό επίπεδο. Δηλαδή:
•Είναι σημαντικό να του επιτρέψουν να εκφράσει τη δυσφορία του για την αλλαγή.
•Χρειάζεται να μην δώσουν στο παιδί εναλλακτική επιλογή (π.χ. θέλεις να πας;) – ειδικά στην περίπτωση που το παιδί ξεκινά για πρώτη φορά το σχολείο τον Σεπτέμβρη.
•Χρειάζεται να νιώθουν οι ίδιοι σίγουροι ότι αυτό είναι μια καλή επιλογή για το συμφέρον του παιδιού τους.
•Χρειάζεται να ακολουθούν το πρόγραμμα και να το τηρούν με συνέπεια. Η ελλιπής παρακολούθηση μεγαλώνει την περίοδο προσαρμογής και δυσκολεύει την ομαλή ένταξη.
•Είναι βοηθητικό να εστιάζουν και στα θετικά κομμάτια της ημέρας {π.χ. στις δραστηριότητες που αρέσουν στο παιδί) και όχι μόνο στα άσχημα (σε αυτά που το δυσκολεύουν π.χ. τα άλλα παιδιά) όταν ρωτούν το παιδί πώς τα πέρασε στο σχολείο.
•Χρειάζεται να ακολουθούν την καθοδήγηση των εκπαιδευτικών και να εμπιστεύονται τις συμβουλές τους.
•Τέλος, πολύ σημαντικό είναι μην αμελούν να περνούν ποιοτικό χρόνο με το παιδί τους. Το παιδί χρειάζεται να αισθανθεί ότι δεν θα χάσει τη σχέση με τους γονείς του, ότι το σχολείο θα προστεθεί στις ασχολίες του και δεν θα αντικαταστήσει τη γονική φροντίδα.
-Πείτε μας ποιες δυσκολίες θεωρείτε ότι έχει ο αποχωρισμός του γονέα με το παιδάκι του που βρίσκεται σε -βρεφική ηλικία
Οφείλω να πω ότι χρειάζεται να είναι σταθερή και ενθαρρυντική η στάση των γονιών ως προς τον αποχωρισμό, ακόμα και όταν το παιδί τους είναι βρέφος. Τα βρέφη δεν έχουν ακόμη την ικανότητα να μιλούν, ωστόσο συναισθηματικά αισθάνονται την ίδια ανάγκη για σταθερότητα και ασφάλεια όπως και ένα μεγαλύτερο παιδί. Επίσης, έχουν την ικανότητα να κατανοούν τις εξηγήσεις των γονιών τους για την αλλαγή που πρόκειται να συμβεί στη ζωή τους. Κυρίως όμως, αντιλαμβάνονται και ανταποκρίνονται στα συναισθήματα των γονιών τους για τη νέα κατάσταση. Γι’ αυτό πολύ συχνά ένα βρέφος επηρεάζεται πολύ έντονα από τη δυσκολία του ίδιου του γονιού να αποχωριστεί το παιδί του, την οποία στη συνέχεια εκδηλώνει το ίδιο ως άγχος αποχωρισμού.
Έτσι η πεποίθηση των γονιών ότι η επιλογή τους θα είναι καλή για το παιδί τους χωρίς να νιώθουν ενοχές, η σταθερότητα στη συμπεριφορά τους και η εμπιστοσύνη τους στο πλαίσιο θα βοηθήσουν και ένα βρέφος να αισθανθεί την ασφάλεια που χρειάζεται στο καινούριο πλαίσιο.
Όλγα Δημοπούλου
Ψυχολόγος – Παιγνιοθεραπεύτρια

Who is who?
Η κ. Όλγα Δημοπούλου είναι ψυχολόγος, παιγνιοθεραπεύτρια και εκπαιδεύτρια στο Ελληνικό Ινστιτούτο Παιγνιοθεραπείας και Δραματοθεραπείας, ΤΟ ΑΘΥΡΜΑ που εδρεύει στη Αθήνα.
Το 2006 ίδρυσε στη Λάρισα το Χώρο Ψυχοθεραπείας μέσα από Παιχνίδι & Παραμύθια, ΑΝΕΜΗ, όπου εργάζεται ψυχοθεραπευτικά με παιδιά και τις οικογένειές τους. Ειδικεύεται στην υποστήριξη οικογενειών που κάποιο μέλος τους ανήκει στο αυτιστικό φάσμα.
Επίσης, είναι επόπτρια ψυχολόγων, εκπαιδευτικών και ανθρωπιστικών οργανισμών.

Από: την στήλη Μαγικό κλειδί για το παιδί της Λήτως Τσακίρη Παπαθανασίου

Πηγή:Postlarissa.gr

Continue Reading
Click to comment

Leave a Reply

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Οικογένεια

Η Caresma αλλάζει το τοπίο της φροντίδας  ηλικιωμένων ανθρώπων, με σύμμαχο την εκπαίδευση & τεχνολογία.

Η νέα πλατφόρμα εκπαιδεύει φροντιστές και τους συνδέει με οικογένειες, με ταχύτητα και ασφάλεια. 

Η Caresma επαναπροσδιορίζει τη φροντίδα των ηλικιωμένων, εκπαιδεύοντας επαγγελματίες φροντιστές, σε διεθνή πρότυπα, στη χώρα μας και (προσεχώς) διεθνώς. Αξιοποιώντας τις δυνατότητες της τεχνητής νοημοσύνης, με τον άνθρωπο στο επίκεντρο, εκπαιδεύει ουσιαστικά και ελέγχει αυστηρά φροντιστές για κάθε οικογένεια. Το όνομα δεν είναι τυχαίο: Caresma, από την αγγλική λέξη “care” (φροντίδα) και την ελληνική λέξη “χάρισμα” – η φροντίδα είναι χάρισμα, και η σωστή, επαγγελματική φροντίδα είναι ανεκτίμητη.

Η ιδανική φροντίδα κατ οίκον, με μερικά κλικ, μια «αγκαλιά» για εκείνους που την έχουν ανάγκη.

Όταν οι ρόλοι αντιστρέφονται και οι γονείς μας γίνονται αυτοί που χρειάζονται στήριξη, η αγωνία είναι μία: Ποιός θα τους φροντίσει όπως τους αξίζει; Η Caresma δημιουργήθηκε για αυτόν ακριβώς τον λόγο. Οι υπηρεσίες της πλατφόρμας αγγίζουν εκατοντάδες οικογένειες, σε πρώτη φάση στην περιοχή της Αττικής, σε μια αγορά όπου η ποιότητα και η εμπιστοσύνη ήταν η εξαίρεση, όχι ο κανόνας. 

Από την υποστήριξη σε καθημερινές ανάγκες, όπως βοήθεια στο σπίτι, διατροφή, επίβλεψη φαρμακευτικής αγωγής και προσωπική υγιεινή ή παρέα, ως την επαγγελματική φροντίδα διαφόρων παθήσεων, κινητικών προβλημάτων, καθώς και την παροχή ψυχολογικής υποστήριξης και διαχείρισης κρίσεων,). Η Caresma δημιουργεί γέφυρες φροντίδας, προσφέροντας στους ανθρώπους τη δυνατότητα να ζουν με αξιοπρέπεια και σιγουριά. 

Οι φροντιστές του δικτύου συμμετέχουν σε ψυχομετρική αξιολόγηση, υποβάλλονται σε πολλαπλές συνεντεύξεις και λαμβάνουν πλήρη εκπαίδευση. Έτσι, δημιουργείται ένα δίκτυο με το 1% των καλύτερων φροντιστών της αγοράς, που προσφέρουν φροντίδα με υπευθυνότητα και συνέπεια. Μέσω ετήσιας συνδρομής, η Caresma παρέχει φροντιστές από το δίκτυό της για όλη τη διάρκεια του έτους,  ώστε οι οικογένειες να απολαμβάνουν συνεχή, επαγγελματική κάλυψη ανα πάσα στιγμή.

Μια ουσιαστική επαγγελματική διαδρομή, στον κόσμο της φροντίδας

Η Caresma δεν στηρίζει μόνο τους ηλικιωμένους αλλά και εκείνους που επιλέγουν να σταθούν δίπλα τους. Πίσω από κάθε φροντιστή υπάρχει μια ιστορία: άνθρωποι με ενσυναίσθηση, εμπειρίες και την ανάγκη να προσφέρουν ουσιαστικά μέσα από την επαγγελματική τους πορεία. Η Caresma δίνει στους ανθρώπους αυτούς τον χώρο να ανθίσουν, προσφέροντάς τους δίκαιες ευκαιρίες, εκπαίδευση και στήριξη, σε ένα περιβάλλον που καλλιεργεί την επαγγελματική εξέλιξη.

Ο ρόλος της τεχνητής νοημοσύνης

Η τεχνητή νοημοσύνη ενισχύει την ταχύτητα και την υψηλή ποιότητα φροντίδας. Οι οικογένειες περιγράφουν αναλυτικά τις ανάγκες τους και η Caresma, με τη βοήθεια της τεχνολογίας, εντοπίζει τους ιδανικούς φροντιστές, προσφέροντας εξατομικευμένες λύσεις για κάθε ενδιαφερόμενο. 

Φροντίδα δεν σημαίνει απλώς παροχή βοήθειας. Σημαίνει να δημιουργείς ένα αίσθημα ασφάλειας, να προσφέρεις ποιότητα ζωής με ταχύτητα και ευκολία.  Μέσω της νέας πλατφόρμας η πρόσβαση σε ποιοτική περίθαλψη και ουσιαστική υποστήριξη για τα αγαπημένα μας πρόσωπα γίνεται πλέον ευκολότερη, καθιερώνοντας ένα νέο, υψηλών προδιαγραφών πρότυπο φροντίδας που ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες της κοινωνίας.

Ο Χριστόδουλος Ασπρομάλλης, co-Founder & CEO δήλωσε σχετικά «Για εμάς είναι αυτονόητο πως κάθε άνθρωπος αξίζει να ζει με αξιοπρέπεια και ασφάλεια, ανεξαρτήτως ηλικίας. Είμαστε ιδιαίτερα ικανοποιημένοι καταφέρνουμε να επαναπροσδιορίσουμε την φροντίδα και να ενώσουμε τους ανθρώπους που χρειάζονται υποστήριξη με τους καταλληλότερους φροντιστές. Η τεχνολογία μάς επιτρέπει να προσφέρουμε προσωποποιημένες υπηρεσίες, εξασφαλίζοντας ταυτόχρονα την αξιοπιστία, τη διαφάνεια και τη συνέπεια στην ποιότητα της φροντίδας. Στόχος μας είναι να διασφαλίσουμε ότι όλοι έχουν τη φροντίδα που χρειάζονται, τη στιγμή που τη χρειάζονται.»

Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφτείτε το caresma.com

Σχετικά με την Caresma: 

Η Caresma είναι η νέα ψηφιακή πλατφόρμα που επαναπροσδιορίζει τη φροντίδα των ηλικιωμένων υιοθετώντας διεθνή πρότυπα, με εκπαιδευμένους και αυστηρά ελεγμένους φροντιστές. Αξιοποιώντας τις δυνατότητες της τεχνητής νοημοσύνης, πάντα με τον άνθρωπο στο επίκεντρο, βρίσκει τους ιδανικούς φροντιστές για κάθε οικογένεια. 

Continue Reading

Ψυχολογία

Τα προβλήματα του σώματος ως δείκτης των ψυχολογικών μας υπεκφυγών…

Το σώμα είναι κάτι το θαυμαστό. Αποτελεί το ζωώδες κομμάτι μας με το ζωώδη εγκέφαλό του και τα δικά του ζωώδη ένστικτα και αισθήματα . Όπως συμβαίνει με όλα τα’ άλλα ζώα, έτσι και το ανθρώπινο σώμα είναι ανίκανο για έλλειψη εντιμότητας. Αυτό το απλό γεγονός προκαλεί σ’ εμάς τις ανθρώπινες υπάρξεις ατέλειωτα προβλήματα. Στην πραγματικότητα, τα προβλήματα αυτά δεν πηγάζουν τόσο από το σώμα, που είναι ανίκανο να πει ψέματα, όσο από την προσωπικότητα, που έχει αναπτύξει μια ιδιαίτερη ικανότητα να το κάνει.

Η κατάσταση του σώματός μας μπορεί να μας επισημάνει κάποια πηγή συγκινησιακού ή νοητικού στρες την οποία αγνοούμε. Και επειδή θα επιθυμούσαμε, αν είναι δυνατόν, να την αγνοήσουμε ή να την αποφύγουμε, η καταπόνηση του σώματος εξυπηρετεί δύο σκοπούς :  αφενός μας χτυπάει το καμπανάκι ότι υπάρχει κάποιο πρόβλημα που απαιτεί ν’ ασχοληθούμε μαζί του και, αφετέρου, κάνει τις συνέπειες των προσπαθειών μας να αρνηθούμε αυτό το γεγονός εξαιρετικά οδυνηρές, με αποτέλεσμα να πληρώνουμε πολύ ακριβά την αναβλητικότητά μας.

Μέσα ακριβώς από αυτά τα συμπτώματα που εμφανίζει, το σώμα μας μπορεί να μας υποδείξει όλα όσα προσπαθούμε να αρνηθούμε.

Το φυσικό μας σώμα , χωρίς να καταφεύγει σε οποιουδήποτε είδους αξιολογήσεις, αντιδρά με καθαρό ένστικτο προκαλώντας μας, στη συνέχεια, δυσκολίες. Κοκκινίζει, χλομιάζει, οι κόρες των ματιών διαστέλλονται, τα δόντια χτυπάνε, το σαγόνι σφίγγεται, τα χέρια ιδρώνουν. Το σώμα μας ταπεινώνει ή μας εξαντλεί με τρεμούλες ή λιποθυμίες. Χωρίς ίχνος δισταγμού , εκθέτει στους πάντες τις σεξουαλικές μας διεγέρσεις, τους φόβους μας, την αμηχανία ή το θυμό μας, ή οποιαδήποτε άλλη αντίδραση  που το σκεπτόμενο, κριτικό κομμάτι μας προσπαθεί τόσο σκληρά να κρύψει.

Βέβαια, δεν έχουν όλες οι σωματικές αδιαθεσίες κάποια ψυχολογική αιτία. Όμως, αυτό ισχύει για τις περισσότερες. Και όταν συμβαίνει συχνά κάτι τέτοιο, τότε αυτό που επιθυμούμε είναι να «διορθωθεί» το σώμα. Να ανακουφιστεί δηλαδή ο πόνος με ιατρική βοήθεια –χάπια, εγχείρηση, βελονισμό ή άλλες προσεγγίσεις- επειδή δεν είμαστε πρόθυμοι ν’ αναγνωρίσουμε ότι η βαθύτερη, μη σωματική, πηγή του πόνου είναι εκείνη που ζητάει την προσοχή μας.

Η άγνοια  ή η άρνηση μιας τέτοιας, μη σωματικής, πηγής μπορεί, τελικά, να διευκολύνει την ανάπτυξη ακόμα πιο σοβαρών σωματικών προβλημάτων.

Το σώμα μας τελικά είναι πιο συντονισμένο με τις επιλογές μας απ’ όσο εμείς συνειδητοποιούμε. Το σώμα επαναστατεί όταν παρασυρόμαστε πέρα από αυτό που είναι σωστό για εμάς. Και πληρώνει ένα τίμημα για το άγχος που προκαλούν οι επιλογές μας. Κάνοντας αυτό που του ζητάμε, ακόμα και όταν επαναστατεί, παραδόξως, είναι ο υπηρέτης της ψυχής μας.

Έτσι, διάφορες αρρώστιες, τραυματισμοί ή η σωματική εξάντληση μπορούν να μας υπηρετήσουν όταν στην προσπάθειά μας ν’ αγνοήσουμε τις εξουθενωτικές καταστάσεις που υπάρχουν στη ζωή μας, δεν αντιμετωπίζουμε τον εαυτό μας με την απαραίτητη εντιμότητα.

Γι’ αυτό ας πλησιάσουμε το σώμα μας απαλά, ευγενικά, καθησυχαστικά και ας αφουγκραστούμε τη σοφία του.

Αναστασία Μουστάκα

Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια.    

Continue Reading

Ψυχολογία

Κρίση πανικού… συμβαίνει συχνά;

Ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζουν πολλοί άνθρωποι στις μέρες μας είναι η κρίση πανικού. Λόγω των προβλημάτων που συσσωρεύουν μέσα τους συχνά έχουν ξεσπάσματα φόβου και άγχους.

Η διαταραχή πανικού (κρίση πανικού) είναι από τις πιο συχνές ψυχικές παθήσεις της σύγχρονης κοινωνίας και ανήκει στο φάσμα των αγχωδών διαταραχών. Το άτομο που υποφέρει από διαταραχή πανικού παρουσιάζει αιφνίδια και απρόσμενα επεισόδια έντονου φόβου και άγχους. Τα επεισόδια αυτά ονομάζονται κρίσεις πανικού και η διάρκεια τους είναι συνήθως μερικά λεπτά. Εκδηλώνονται χωρίς καμία προειδοποίηση και η αιτία έναρξης τους μπορεί να μην είναι γνωστή και προφανής στο άτομο.

Οι κρίσεις πανικού εκδηλώνονται σε όλες τις ηλικίες. Η συχνότητα εκδήλωσης της πρώτης κρίσης πανικού είναι μεγαλύτερη μεταξύ 20 και 40 ετών, παρόλο που τα τελευταία χρόνια έχουμε και εκδήλωση σε μικρότερες ηλικίες, ακόμη και σε παιδιά. Στις γυναίκες η διαταραχή είναι 2 έως 3 φορές συχνότερη σε σύγκριση με τους άνδρες.

Η κρίση πανικού αποτελεί μια περίοδο έντονου φόβου – τρόμου που εμφανίζεται απροσδόκητα χωρίς την παρουσία κάποιου φανερού ερεθίσματος και συνοδεύεται από μια ποικιλία σωματικών και γνωστικών συμπτωμάτων. Τα κύρια συμπτώματα είναι το αίσθημα έντονου διάχυτου φόβου για το άτομο, αίσθημα απώλειας του ελέγχου, επέλευσης τρέλας, πανικός και τρόμος, ταχυκαρδία, έντονη εφίδρωση, έντονο αίσθημα δύσπνοιας – πνιγμού, αίσθημα αστάθειας ή ζάλης, φόβος επερχόμενου θανάτου.

Λόγω της έντασης και της ποικιλίας που έχουν τα σωματικά συμπτώματα της περισσότερες φορές τα άτομα επισκέπτονται πολλούς γιατρούς και στρέφονται σε ιατρικές εξετάσεις και διαγνώσεις, και τους δημιουργείται τη πεποίθηση ότι πάσχουν από κάτι σοβαρό. Από άποψη φυσιολογίας οι κρίσεις πανικού δεν είναι επικίνδυνες για τα άτομα, δηλαδή το άτομο δεν πεθαίνει αυτό που φοβάται ότι θα του συμβεί. Παρόλα αυτά ο οργανισμός επιβαρύνεται από την συνεχή ένταση και επιπλέον είναι πολύ επιβαρυντικές για τους ανθρώπους γιατί μπαίνουν σε μια κατάσταση που συνεχώς δοκιμάζονται τα όρια και οι αντοχές τους. Ένα άλλο βασικό συνοδό χαρακτηριστικό των κρίσεων πανικού είναι ο φόβος και το άγχος που τα άτομα αναπτύσσουν ότι η κρίση θα επαναληφθεί. Αυτός είναι και ένας από τους λόγους που στους ανθρώπους που υποφέρουν αναπτύσσεται κοινωνική απόσυρση, αποφεύγουν τον συνωστισμό, την συναναστροφή με πολλούς ανθρώπους και τα πολύβουα μέρη ενώ κάποιες φορές οδηγούνται και στην αγοραφοβία.

Πως αντιμετωπίζεται η διαταραχή πανικού;

Το ερώτημα απαντάται με σαφήνεια θετικά. Υπάρχουν ψυχοθεραπευτικές μέθοδοι και τεχνικές που ενισχύουν θετικά το άτομο και του παρέχουν βοήθεια σε πρώτη φάση να ελέγξει τις κρίσεις και κατόπιν να απαλλαγή από το πρόβλημα. Ευρέως διαδεδομένες και αποτελεσματικές στην θεραπεία των κρίσεων πανικού είναι η γνωστική – συμπεριφοριστική θεραπεία και η συστημική, καθώς και πολλές άλλες ψυχοθεραπευτικές προσεγγίσεις. Είναι πολύ σημαντικό για τα άτομα που υποφέρουν από την διαταραχή πανικού να ζητούν εξειδικευμένη βοήθεια ώστε να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα των κρίσεων που έχει αρνητικές συνέπειες στην καθημερινή λειτουργικότητα και επιδρά αρνητικά στην ποιότητα ζωής τους. Το βασικό μήνυμα είναι ότι το πρόβλημα μπορεί να αντιμετωπιστεί και η αναζήτηση βοήθειας είναι το πρώτο και πιο ουσιαστικό βήμα για την επίλυση του. Η διαταραχή πανικού είναι από τις πιο συχνές ψυχικές παθήσεις της σύγχρονης κοινωνίας και ανήκει στο φάσμα των αγχωδών διαταραχών. 


Βασιλική Λιάφου – Ψυχοθεραπεύτρια

Continue Reading

Trending