Οικογένεια
3 & 1 υπέροχα βιβλία για τα παιδιά μας

Το μαγικό κλειδί για το παιδί θα σας προτείνει κάθε μήνα όμορφα παραμύθια που εξάπτουν τη φαντασία, δημιουργούν πρότυπα και προάγουν την αγάπη για τη φιλαναγνωσία . Είναι πολύτιμη η αξία του καλού εικονογραφημένου παιδικού βιβλίου, μέσα από τις εικόνες του, μπορεί να αναπτύξει θέματα όπως είναι η Ζήλια, ο Φόβος, η αξία της Φιλίας, ο σεβασμός στη Διαφορετικότητα, η Μετανάστευση. Παραμύθια μύθια , μύθια …του κόσμου ολάκερου η αλήθεια !!! – Πρώτο ένα βιβλίο της Ευγενίας Φακίνου, ίσως το διασημότερο ελληνικό παραμύθι, του οποίου τη μουσική υπογράφει ο Γιάννης Μαρκόπουλος. Η «Ντενεκεδούπολη» είναι ολόκληρη φτιαγμένη από ντενεκέδες, ούτε από πέτρα, ούτε από τσιμέντο, ούτε από τούβλα, σε αυτή ζουν υπέροχα τενεκεδάκια, παλιά τενεκεδάκια σκουριασμένα. Μα να έφτασε η στιγμή που αποφάσισαν να φτιάξουν τη δική τους Πολιτεία και να ζήσουν εκεί με ησυχία!!! Τα ονόματά τους περίεργα, η Μηλίτσα, ο Σοφός, ο Σαρδέλας, ο Βουτυρένιος έχουν να μας διηγηθούν μία υπέροχη μοναδική ιστορία γεμάτη μηνύματα. Το προτείνουμε ανεπιφύλακτα για τη βιβλιοθήκη όλων των παιδιών προσχολικής και προσχολικής ηλικίας. Η Ευγενία Φακίνου γεννήθηκε το 1945 στην Αλεξάνδρεια και είναι σύζυγος του δημοσιογράφου και συγγραφέα Μιχάλη Φακίνου. Μεγάλωσε στην Αθήνα, όπου σπούδασε γραφικές τέχνες, κουκλοθέατρο και ξεναγός. Εργάστηκε και σταδιοδρόμησε για μερικά χρόνια σε περιοδικό ως γραφίστρια. Ασχολήθηκε ιδιαίτερα και με επιτυχία με την παιδική λογοτεχνία και το παιδικό θέατρο στη Ντενεκεδούπολη έχει εικονογραφήσει η ιδία το παραμύθι
–« Ένα και 7» ο τίτλος του βιβλίου του Τζιάνι Ροντάρι που προτείνω για να δούμε πως μπορούμε καλύτερα να μιλήσουμε στα παιδιά μας, για την Ειρήνη όταν όλοι οι μεγάλοι φτιάχνουν πόλεμο. Ο Ροντάρι που έχει μάθει να ζει και να σκέφτεται σαν παιδί, δίνει το λόγο στα ίδια τα παιδιά Ο Μάρκο, ο Τζιμ, ο Γιούρι μιλούν για αυτά που έχουν ανάγκη, θέλουν να μας δείξουν πώς ονειρεύονται τον κόσμο με τα δικά τους μάτια. Αυτό το βιβλίο αξίζει να το διαβάσουν όλα τα παιδιά μας, αλλά και να το χαρίσουν στους μεγάλους που διαμορφώνουν τις συνειδήσεις στον άγριο αυτό κόσμο που ζούμε. Το «Ένα και 7» του Τζιάνι Ροντάρι κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Καλειδοσκόπιο. ΟΤζιάνι Ροντάρι ήταν δάσκαλος αλλά τον κέρδισε η δημοσιογραφία και η συγγραφή παιδικών βιβλίων, τα έργα του μεταφράστηκαν σε ολόκληρο τον κόσμο, πολλά από αυτά κυκλοφορούν και στη χώρα μας , του έχει απονεμηθεί το έτος ‘1970 Βραβείο Άντερσεν, που είναι η μεγαλύτερη διεθνής διάκριση για ένα συγγραφέα παιδικής λογοτεχνίας Ο αξεπέραστος Αντουάν Ντε Σαιντ- Εξυπερύ έγραψε το ξεχωριστό παραμύθι «Ο Μικρός Πρίγκιπας» το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο, το αποδίδει με υπέροχο τρόπο η Άλκη Ζέη και το εικονογραφεί ο Αλέξης Κυριτσόπουλος . Ξέρουμε όλοι μας ότι είναι δεκάδες οι μεταφράσεις του και οι διασκευές του, ίσως είναι το πιο πολυδιαβασμένο παιδικό βιβλίο σε ολόκληρο τον 20ο αιώνα. Ένα ευαίσθητο παραμύθι που δίνει υπέροχα πρότυπα στα παιδιά και παράλληλα θυμίζει στους μεγάλους το παιδί που έχουν κρυμμένο μέσα τους, ένα παραμύθι γεμάτο συμβολισμούς και μεγάλη ευαισθησία, κάθε πρόταση του κρύβει μοναδικά νοήματα και όμορφα αποφθέγματά όπως το σημείο που λέει: « τώρα οι μεγάλοι δεν καταλαβαίνουν τίποτα από μόνοι τους και είναι κουραστικό για τα παιδιά που προσπαθούν πάντα, συνέχεια να τους εξηγούν τα πράγματα», « Αυτό είναι το μυστικό μου είναι πολύ απλό, μόνο με την καρδιά μπορεί κάποιος να δει σωστά αυτά που είναι πραγματικά σημαντικά , δεν μπορούν να τα δουν τα μάτια» Ο Μικρός μας Πρίγκιπας μέσα από τις αναμνήσεις του ταξιδιού του ξετυλίγει όλα όσα συμβαίνουν σε αυτή τη ζωή και θα έπρεπε να αλλάξουν, την υπεροψία, τη μοναξιά των ανθρώπων, τη δίψα για εξουσία και χρήματα.
Ο Αντουάν Ντε Σαιντ-Εξυπερύ γεννήθηκε στη Γαλλία το 1900 Μαθήτευσε σε εκκλησιαστικά ιδρύματα, απέτυχε στις σπουδές του για τη Ναυτική Σχολή και το Ecole Centrale & σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών. Το 1921, πήρε δίπλωμα κι έγινε πιλότος σε Γαλλική Αεροπορική Εταιρεία. Το πρώτο του μυθιστόρημα, “Ταχυδρομείο του Νότου”, εκδόθηκε το 1928. Το 1931 βραβεύτηκε με το Prix Femina για το μυθιστόρημά του “Νυχτερινή πτήση”. Μετά από ένα σοβαρό ατύχημα, αφοσιώθηκε στη συγγραφή. Το μυθιστόρημα “Η γη των ανθρώπων”, το 1939 του χάρισε το Μεγάλο Βραβείο Μυθιστορήματος της Γαλλικής Ακαδημίας Στη Νέα Υόρκη, το βιβλίο του “Κάστρο”, έχει στοχασμούς μιας ζωής . Το 1943 εκδίδει τον “Μικρό Πρίγκιπα” και το “Γράμμα σ’ έναν όμηρο”. Στις 31 Ιουλίου 1944 πραγματοποίησε μια αναγνωριστική αποστολή, απ’ όπου δεν επέστρεψε, εξαφανίστηκε με το αεροπλάνο του ανοιχτά της Κορσικής, ενώ εκτελούσε την ένατη πολεμική του αποστολή κυνηγώντας γερμανικά καταδιωκτικά.-
.-Η Ελένη Αναστασοπούλου στο παραμύθι της «Το Σανταλάκι»Εκδόσεις Διάπλους, μιλά στις παιδικές ψυχές για το σκληρό ζήτημα του προσφυγικού. Το βιβλίο μας λέει ότι κάθε παιδί έχει δικαίωμα να μεγαλώνει στο σπίτι του με ασφάλεια, σ’ έναν κόσμο δίκαιο, με φίλους και παιχνίδια χωρίς να έχουν θέση στη ζωή του, η βία και η φτώχεια . Μια κούκλα είναι ο σύντροφος ενός παιδιού στο δρόμο της φυγής. Ένα ιδιαίτερο βιβλίο που μιλά τον πόλεμο & τη βία δείχνοντας μας με παραστατικό τρόπο τη σκληρή πραγματικότητα. Η ιστορία αυτή ενώνει δύο διαφορετικούς κόσμους και κλυδωνίζει τους μικρούς και μεγάλους αναγνώστες σχετικά με το θέμα της μετανάστευσης που απασχολεί έντονα τη χώρα μας . Το βιβλίο μας προβληματίζει σχετικά με τις στερεοτυπικές αντιλήψεις που έχουμε σαν κοινωνία και μας δείχνει τους δύο διαφορετικούς κόσμους που κάποια παιδιά είχαν την ατυχία ή την τύχη να βιώσουν. Όταν ο μαύρος πρίγκιπας έκλεψε τη Γαλήνη από τον τόπο του μικρού Κεμάλ όταν τα πάθη του γέννησαν φωτιά και σκοτάδι, τότε η οικογένεια υποχρεώθηκε να φύγει για να σωθεί. Ο Κεμάλ πήρε σαν ανάμνηση μαζί του μία όμορφη κούκλα που του χάρισε η αγαπημένη του φίλη, το ταξίδι ήταν δύσκολο στη θάλασσα που δεν είχαν ξαναδεί. Αυτό το πρώτο τους ταξίδι στο υγρό στοιχείο, ήταν επικίνδυνο γιατί ο δράκος του βυθού με τις 7 ουρές , ξύπνησε και με τα κύματα του πήγε να τους πνίξει .Ο φόβος μεγάλος, τεράστιο θεριό η φουρτουνιασμένη θάλασσα, ο φόβος για το άγνωστο τρομερός . Η μικρή κούκλα του Κεμάλ πέφτει στο νερό, ζωντανεύει & θυσιάζεται για να σωθεί αυτός & όλοι οι άλλοι. Ως δια μαγείας η θάλασσα ησυχάζει & μένει στο χέρι του μικρού ως ενθύμιο μόνο ένα μικρό σανδαλάκι της κούκλας. Κάπου στο απέναντι ακρογιάλι ένα κοριτσάκι η Σοφία μετά το σχολείο του πάει στην παραλία για να μαζέψει βοτσαλάκια, εκεί ανάμεσα στις πέτρες βρίσκει την κούκλα του Κεμάλ .Τι κρίμα όμως που έχει μόνο ένα σανδαλάκι….Αργότερα φτάνει και η βάρκα , αυτή που έσωσε τον Κεμάλ και την οικογένειά του. Ο μικρός Κεμάλ κρατάει ακόμα στο χέρι του το μικρό σανδαλάκι & κάπως έτσι σμίγουν δύο κόσμοι, δύο πολιτισμοί, δύο παιδιά χάρη μιας κούκλας στέλνουν μήνυμα ζωής σ’ ολόκληρο τον κόσμο: «Να γίνουν Φίλοι οι Εχθροί και Ειρήνη να ‘χει όλη η Γη» το βιβλίο έχει εικονογραφήσει εξαίρετα η Ρένια Μεταλληνού η οποία έδωσε τόσο έντονα τις μορφές που απογείωσε το υπέροχο κείμενο της κυρίας Αναστασοπούλου. Το «Σανδαλάκι» περιέχει cd με αφήγηση & τραγούδια, ενώ αφηγείται σε βίντεο στο dvd του, με τρόπο ξεχωριστό, ο γνωστός ηθοποιός Γρηγόρης Βαλτινός. Ένα βιβλίο που αξίζει να το βάλετε στη βιβλιοθήκη σας και να το διαβάσετε στα παιδιά σας, μιλάει για καταστάσεις που ζούμε σήμερα και πονούν πολύ. Δείχνει στα παιδιά ότι αν μάθουμε να δίνουμε ο ένας το χέρι στον άλλον, μπορούμε αυτό τον κόσμο να τον κάνουμε καλύτερο. H κ. Ελένη Αναστασοπούλου σπούδασε παιδαγωγικά στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο ΑΠΘ ,το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας και την Ιταλία. Είναι Περιφερειακή Διευθύντρια Εκπαίδευσης Θεσσαλίας & έχει εκδώσει βιβλία παιδαγωγικά & λογοτεχνικά. Δυο συλλογικές εκδόσεις διηγημάτων ,το «Σκοτωμένο Νερό», απ’ τις εκδόσεις Γαβριηλίδη. Πρόταση της στήλης αποτελεί & το πρώτο συμβολικό της παραμύθι «Το μυστικό της Ερασμίας και του Έραλντ» από τις Εκδόσεις Διάπλους που απευθύνεται σε παιδιά αλλά και σε μεγάλους . Το βιβλίο πραγματεύεται αρχετυπικές αλήθειες που υπάρχουν στη ζωή όλων μας και θα σας μαγέψει .
Από: την στήλη Μαγικό κλειδί για το παιδί της Λήτως Τσακίρη Παπαθανασίου
Πηγή:Postlarissa.gr
Ψυχολογία
Τα προβλήματα του σώματος ως δείκτης των ψυχολογικών μας υπεκφυγών…

Το σώμα είναι κάτι το θαυμαστό. Αποτελεί το ζωώδες κομμάτι μας με το ζωώδη εγκέφαλό του και τα δικά του ζωώδη ένστικτα και αισθήματα . Όπως συμβαίνει με όλα τα’ άλλα ζώα, έτσι και το ανθρώπινο σώμα είναι ανίκανο για έλλειψη εντιμότητας. Αυτό το απλό γεγονός προκαλεί σ’ εμάς τις ανθρώπινες υπάρξεις ατέλειωτα προβλήματα. Στην πραγματικότητα, τα προβλήματα αυτά δεν πηγάζουν τόσο από το σώμα, που είναι ανίκανο να πει ψέματα, όσο από την προσωπικότητα, που έχει αναπτύξει μια ιδιαίτερη ικανότητα να το κάνει.
Η κατάσταση του σώματός μας μπορεί να μας επισημάνει κάποια πηγή συγκινησιακού ή νοητικού στρες την οποία αγνοούμε. Και επειδή θα επιθυμούσαμε, αν είναι δυνατόν, να την αγνοήσουμε ή να την αποφύγουμε, η καταπόνηση του σώματος εξυπηρετεί δύο σκοπούς : αφενός μας χτυπάει το καμπανάκι ότι υπάρχει κάποιο πρόβλημα που απαιτεί ν’ ασχοληθούμε μαζί του και, αφετέρου, κάνει τις συνέπειες των προσπαθειών μας να αρνηθούμε αυτό το γεγονός εξαιρετικά οδυνηρές, με αποτέλεσμα να πληρώνουμε πολύ ακριβά την αναβλητικότητά μας.
Μέσα ακριβώς από αυτά τα συμπτώματα που εμφανίζει, το σώμα μας μπορεί να μας υποδείξει όλα όσα προσπαθούμε να αρνηθούμε.
Το φυσικό μας σώμα , χωρίς να καταφεύγει σε οποιουδήποτε είδους αξιολογήσεις, αντιδρά με καθαρό ένστικτο προκαλώντας μας, στη συνέχεια, δυσκολίες. Κοκκινίζει, χλομιάζει, οι κόρες των ματιών διαστέλλονται, τα δόντια χτυπάνε, το σαγόνι σφίγγεται, τα χέρια ιδρώνουν. Το σώμα μας ταπεινώνει ή μας εξαντλεί με τρεμούλες ή λιποθυμίες. Χωρίς ίχνος δισταγμού , εκθέτει στους πάντες τις σεξουαλικές μας διεγέρσεις, τους φόβους μας, την αμηχανία ή το θυμό μας, ή οποιαδήποτε άλλη αντίδραση που το σκεπτόμενο, κριτικό κομμάτι μας προσπαθεί τόσο σκληρά να κρύψει.
Βέβαια, δεν έχουν όλες οι σωματικές αδιαθεσίες κάποια ψυχολογική αιτία. Όμως, αυτό ισχύει για τις περισσότερες. Και όταν συμβαίνει συχνά κάτι τέτοιο, τότε αυτό που επιθυμούμε είναι να «διορθωθεί» το σώμα. Να ανακουφιστεί δηλαδή ο πόνος με ιατρική βοήθεια –χάπια, εγχείρηση, βελονισμό ή άλλες προσεγγίσεις- επειδή δεν είμαστε πρόθυμοι ν’ αναγνωρίσουμε ότι η βαθύτερη, μη σωματική, πηγή του πόνου είναι εκείνη που ζητάει την προσοχή μας.
Η άγνοια ή η άρνηση μιας τέτοιας, μη σωματικής, πηγής μπορεί, τελικά, να διευκολύνει την ανάπτυξη ακόμα πιο σοβαρών σωματικών προβλημάτων.
Το σώμα μας τελικά είναι πιο συντονισμένο με τις επιλογές μας απ’ όσο εμείς συνειδητοποιούμε. Το σώμα επαναστατεί όταν παρασυρόμαστε πέρα από αυτό που είναι σωστό για εμάς. Και πληρώνει ένα τίμημα για το άγχος που προκαλούν οι επιλογές μας. Κάνοντας αυτό που του ζητάμε, ακόμα και όταν επαναστατεί, παραδόξως, είναι ο υπηρέτης της ψυχής μας.
Έτσι, διάφορες αρρώστιες, τραυματισμοί ή η σωματική εξάντληση μπορούν να μας υπηρετήσουν όταν στην προσπάθειά μας ν’ αγνοήσουμε τις εξουθενωτικές καταστάσεις που υπάρχουν στη ζωή μας, δεν αντιμετωπίζουμε τον εαυτό μας με την απαραίτητη εντιμότητα.
Γι’ αυτό ας πλησιάσουμε το σώμα μας απαλά, ευγενικά, καθησυχαστικά και ας αφουγκραστούμε τη σοφία του.
Αναστασία Μουστάκα
Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια.
Ψυχολογία
Κρίση πανικού… συμβαίνει συχνά;

Ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζουν πολλοί άνθρωποι στις μέρες μας είναι η κρίση πανικού. Λόγω των προβλημάτων που συσσωρεύουν μέσα τους συχνά έχουν ξεσπάσματα φόβου και άγχους.
Η διαταραχή πανικού (κρίση πανικού) είναι από τις πιο συχνές ψυχικές παθήσεις της σύγχρονης κοινωνίας και ανήκει στο φάσμα των αγχωδών διαταραχών. Το άτομο που υποφέρει από διαταραχή πανικού παρουσιάζει αιφνίδια και απρόσμενα επεισόδια έντονου φόβου και άγχους. Τα επεισόδια αυτά ονομάζονται κρίσεις πανικού και η διάρκεια τους είναι συνήθως μερικά λεπτά. Εκδηλώνονται χωρίς καμία προειδοποίηση και η αιτία έναρξης τους μπορεί να μην είναι γνωστή και προφανής στο άτομο.
Οι κρίσεις πανικού εκδηλώνονται σε όλες τις ηλικίες. Η συχνότητα εκδήλωσης της πρώτης κρίσης πανικού είναι μεγαλύτερη μεταξύ 20 και 40 ετών, παρόλο που τα τελευταία χρόνια έχουμε και εκδήλωση σε μικρότερες ηλικίες, ακόμη και σε παιδιά. Στις γυναίκες η διαταραχή είναι 2 έως 3 φορές συχνότερη σε σύγκριση με τους άνδρες.
Η κρίση πανικού αποτελεί μια περίοδο έντονου φόβου – τρόμου που εμφανίζεται απροσδόκητα χωρίς την παρουσία κάποιου φανερού ερεθίσματος και συνοδεύεται από μια ποικιλία σωματικών και γνωστικών συμπτωμάτων. Τα κύρια συμπτώματα είναι το αίσθημα έντονου διάχυτου φόβου για το άτομο, αίσθημα απώλειας του ελέγχου, επέλευσης τρέλας, πανικός και τρόμος, ταχυκαρδία, έντονη εφίδρωση, έντονο αίσθημα δύσπνοιας – πνιγμού, αίσθημα αστάθειας ή ζάλης, φόβος επερχόμενου θανάτου.
Λόγω της έντασης και της ποικιλίας που έχουν τα σωματικά συμπτώματα της περισσότερες φορές τα άτομα επισκέπτονται πολλούς γιατρούς και στρέφονται σε ιατρικές εξετάσεις και διαγνώσεις, και τους δημιουργείται τη πεποίθηση ότι πάσχουν από κάτι σοβαρό. Από άποψη φυσιολογίας οι κρίσεις πανικού δεν είναι επικίνδυνες για τα άτομα, δηλαδή το άτομο δεν πεθαίνει αυτό που φοβάται ότι θα του συμβεί. Παρόλα αυτά ο οργανισμός επιβαρύνεται από την συνεχή ένταση και επιπλέον είναι πολύ επιβαρυντικές για τους ανθρώπους γιατί μπαίνουν σε μια κατάσταση που συνεχώς δοκιμάζονται τα όρια και οι αντοχές τους. Ένα άλλο βασικό συνοδό χαρακτηριστικό των κρίσεων πανικού είναι ο φόβος και το άγχος που τα άτομα αναπτύσσουν ότι η κρίση θα επαναληφθεί. Αυτός είναι και ένας από τους λόγους που στους ανθρώπους που υποφέρουν αναπτύσσεται κοινωνική απόσυρση, αποφεύγουν τον συνωστισμό, την συναναστροφή με πολλούς ανθρώπους και τα πολύβουα μέρη ενώ κάποιες φορές οδηγούνται και στην αγοραφοβία.
Πως αντιμετωπίζεται η διαταραχή πανικού;
Το ερώτημα απαντάται με σαφήνεια θετικά. Υπάρχουν ψυχοθεραπευτικές μέθοδοι και τεχνικές που ενισχύουν θετικά το άτομο και του παρέχουν βοήθεια σε πρώτη φάση να ελέγξει τις κρίσεις και κατόπιν να απαλλαγή από το πρόβλημα. Ευρέως διαδεδομένες και αποτελεσματικές στην θεραπεία των κρίσεων πανικού είναι η γνωστική – συμπεριφοριστική θεραπεία και η συστημική, καθώς και πολλές άλλες ψυχοθεραπευτικές προσεγγίσεις. Είναι πολύ σημαντικό για τα άτομα που υποφέρουν από την διαταραχή πανικού να ζητούν εξειδικευμένη βοήθεια ώστε να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα των κρίσεων που έχει αρνητικές συνέπειες στην καθημερινή λειτουργικότητα και επιδρά αρνητικά στην ποιότητα ζωής τους. Το βασικό μήνυμα είναι ότι το πρόβλημα μπορεί να αντιμετωπιστεί και η αναζήτηση βοήθειας είναι το πρώτο και πιο ουσιαστικό βήμα για την επίλυση του. Η διαταραχή πανικού είναι από τις πιο συχνές ψυχικές παθήσεις της σύγχρονης κοινωνίας και ανήκει στο φάσμα των αγχωδών διαταραχών.
Βασιλική Λιάφου – Ψυχοθεραπεύτρια
Ψυχολογία
Είσαι Αληθινός ή Συμβατικός Γονιός;

Είσαι αληθινός ή συμβατικός γονιός?
Ανησυχώντας για την απειρία των παιδιών τους, που μπαίνουν στον κόσμο των ενηλίκων, οι γονείς γίνονται προστατευτικοί, μερικές φορές μάλιστα υπερπροστατευτικοί. Φοβούνται, επίσης, πράγμα απόλυτα φυσικό και κατανοητό, μήπως «χάσουν» τα παιδιά τους καθώς αυτά μεγαλώνουν. Αυτή η αναπτυσσόμενη ανεξαρτησία του παιδιού μπορεί να παρομοιαστεί με ένα διαστημόπλoιο, που πρέπει να βγει έξω από το πεδίο βαρύτητας της γης,προκειμένου να πραγματοποιήσει το ταξίδι του.Το παιδί πρέπει να απομακρυνθεί από το πεδίο επιρροής της μητέρας του,ώστε να μπορέσει να βρει το δικό του δρόμο.Ο έφηβος σ’αυτό το ταξίδι κάνει ένα βήμα πιο πέρα ξεφεύγοντας απ’την «τροχιά» της οικογένειας.
Kάποια στιγμή στη ζωή μας, το επιλέξαμε ή όχι, γίναμε γονείς. Κρατήσαμε ένα όμορφο πλασματάκι στα χέρια μας, που άλλαξε τη ζωή μας και μας έκανε να τη δούμε μέσα από μια νέα προοπτική.
Κάποιοι από μας καταλάβαμε ότι η ζωή μας δεν μπορεί να είναι πια ποτέ η ίδια. Κάποιοι άλλοι τρομοκρατηθήκαμε, όταν το καταλάβαμε αυτό και ψάξαμε απεγνωσμένα για εναλλακτικές λύσεις. Κάποιοι προσαρμοστήκαμε στις αλλαγές ,που φέρνει ένα νέο μέλος στην οικογένειά μας, αλλά κάποιοι αρνηθήκαμε να δεχτούμε την αλήθεια και την αλλαγή και χτίσαμε ένα ψεύτικο κόσμο για να την υπομείνουμε. Μερικοί από εμάς δέχτηκαν κάπως νομικιστικά και διδασκαλικά το ρόλο τους. Πίστεψαν δηλαδή, ότι το να είσαι γονιός σημαίνει ότι είσαι πάνω σε ένα θρόνο δικαστικό, εξουσιαστικό που αποφασίζεις εσύ για τα πάντα και τα παιδιά σου ως κατηγορούμενοι στο εδώλιο, απλά υπακούν. Πραγματικά δε γνωρίζω πώς δημιουργήσαμε αυτή την αντίληψη, αλλά γνωρίζω στα σίγουρα, ότι έχει πολλούς οπαδούς και βασιλεύει μέσα σε πολλά σπίτια. Οι γονείς αυτοί έχασαν το αληθινό τους πρόσωπο, έπαψαν να είναι αληθινοί. Φόρεσαν τη μάσκα του άμεμπτου κριτή, που πρέπει να ”κοντρολάρει” τα πάντα και να τα κρατά υπό την εξουσία του. Όλα αυτά από το φόβο μήπως χάσουν το γονεΐκό σεβασμό και την εξουσία πάνω στα παιδιά τους.
Αυτό όμως που αξίζει να θυμόμαστε είναι ότι ο άνθρωπος που φοβάται, ουσιαστικά αισθάνεται ανασφαλής και μη επαρκής. Δεν τα έχει βρεί πραγματικά με τον εαυτό του. Όποιος είναι σίγουρος για τον εαυτό του δεν αισθάνεται φόβο και ανασφάλεια. Δε φοβάται να είναι ο εαυτός του. Να είναι αληθινός.
Να σέβεται την ελευθερία του παιδιού του. Να σέβεται τις ιδιαιτερότητες και τα ταλέντα του. Να καταλαβαίνει τις αδυναμίες του και να μένει κοντά του υπομονετικά ως καλός προπονητής, να το εκπαιδεύει και να το δυναμώνει. Δεν ντρέπεται για το παιδί του γιατί δεν είναι σαν αυτόν. Γιατί υστερεί σ΄ αυτά, που ο ίδιος ο γονιός είναι δυνατός. Καταλαβαίνει την ιδιαιτερότητά του και το προτρέπει να είναι ο εαυτός του και να εκφράζεται ελεύθερα.
Αυτός ο γονιός δε ντρέπεται να παραδέχθεί τα λάθη τα δικά του μπροστά στο παιδί του και να ζητήσει συγγνώμη.
Έτσι διδάσκει στο παιδί του ότι στη ζωή μπορεί να κάνουμε λάθη, άλλα η συνειδητοποίηση των λαθών μας και η διόρθωσή τους βρίσκεται μέσα στη διαδικασία ωρίμανσης μας στη ζωή. Ο αληθινός γονιός επικοινωνεί ειλικρινά με το παιδί του .Ως καλός ακροατής το ακούει , το αφουγκράζεται ,ακόμα και αν οι χτύποι της καρδιάς του δεν ταιριάζουν τους δικούς του. Σέβεται τις επιλογές του παιδιού του, αν και ο ίδιος θα επέλεγε διαφορετικά. Ο αληθινός γονιός δεν χρησιμοποιεί το παιδί για το δικό του συμφέρον ή για τη δική του εγωΐστική ικανοποίηση. Γνωρίζει καλά ότι δεν είναι ιδιοκτησία του, απλά βρίσκεται κοντά του να το προετοιμάσει για την ενηλικίωση, δίνοντάς του απροΰπόθετα την αγάπη του. Αυτή την απροϋποθέτη αγάπη, που είναι το θεμέλιο για μια επιτυχημένη και ευτυχισμένη ζωή.
Δε χειραγωγεί το παιδί του, δε το ”δένει” συναισθηματικά κοντά του. Το ωθεί στη ανεξαρτητοποίησή του. Η αληθινή αγάπη στα παιδιά μας δεν έχει ίχνος συναισθηματικής εξάρτησης. Οι γονείς χαίρονται να τα βλέπουν να ανεξαρτοποιούνται λίγο λίγο και να οδηγούνται στην συναισθηματική ωριμότητα.
Τα παιδιά των γονέων, που τα ”δέσμευσαν” συναισθηματικά συνήθως γίνονται φοβισμένα και ανασφαλή. Δεν καταφέρνουν να δημιουργήσουν τη δική τους ανεξάρτητη προσωπικότητα. Δε βρίσκουν την ταυτότητά τους, βουλιάζουν μέσα στους φόβους και τις ανασφάλειες των γονέων τους.
Αγαπητοί μου ας αποφασίσουμε όλοι μας να γίνουμε αληθινοί γονείς. Να παλέψουμε με τους δικούς μας φόβους και τις ανασφάλειες και να γίνουμε ευχαριστημένοι με τον εαυτό μας. Ας αφήσουμε τα παιδιά μας να γίνουν ανεξάρτητα .Να χαίρονται την ελευθερία τους και να απολαμβάνουν τους καρπούς των επιλογών τους. Μη πιστεύετε, ότι θα τα χάσετε, όταν γίνουν ανεξάρτητα .
Μια μητέρα , που μεγάλωσε μόνη τα παιδιά της, μου έλεγε, ότι είχε το δίλημμα , αν θα έπρεπε να τα αφήσει να ανεξαρτοποιηθούν από αυτήν, μήπως και τα χάσει και μείνει μόνη της στη ζωή. Όμως νίκησε το φόβο και μεγάλωσε ανεξάρτητα παιδιά , όμως με αρχές και ήθος. Το αποτέλεσμα ήταν ότι όσο ελεύθερα και ανεξάρτητα γίνανε ,τόσο εκτίμησαν την ελευθερία, που τους πρόσφερε η μητέρα τους και με τη θέληση τους παραμένουν ”τριγύρω” της, απολαμβάνοντας συγχρόνως τις δικές τους ελεύθερες επιλογές.
-
Τουρισμός
Ιατρικός Τουρισμός στην Ελλάδα: Η Αναδυόμενη Προοπτική
-
Οικογένεια
Πώς να αναπτύξετε τη συναισθηματική νοημοσύνη των παιδιών σας
-
Υγεία
Οδηγός Ευεξίας για το Καλοκαίρι από την Affidea
-
Διατροφή
Τρώγοντας από σπίτι
-
Υγεία
Γυναικεία Κατάθλιψη
-
Ψυχολογία
Είσαι Αληθινός ή Συμβατικός Γονιός;
-
Διατροφή
Τα Αντιοξειδωτικά | Ισορροπημένη Διατροφή
-
Τουρισμός
Υπερτουρισμός: Υπάρχει Πραγματικά ή Υπερβάλλουμε;