Οικογένεια

3 & 1 υπέροχα βιβλία για τα παιδιά μας

Το μαγικό κλειδί για το παιδί θα σας προτείνει κάθε μήνα όμορφα παραμύθια που εξάπτουν τη φαντασία, δημιουργούν πρότυπα και προάγουν την αγάπη για τη φιλαναγνωσία . Είναι πολύτιμη η αξία του καλού εικονογραφημένου παιδικού βιβλίου, μέσα από τις εικόνες του, μπορεί να αναπτύξει θέματα όπως είναι η Ζήλια, ο Φόβος, η αξία της Φιλίας, ο σεβασμός στη Διαφορετικότητα, η Μετανάστευση. Παραμύθια μύθια , μύθια …του κόσμου ολάκερου η αλήθεια !!! – Πρώτο ένα βιβλίο της Ευγενίας Φακίνου, ίσως το διασημότερο ελληνικό παραμύθι, του οποίου τη μουσική υπογράφει ο Γιάννης Μαρκόπουλος. Η «Ντενεκεδούπολη» είναι ολόκληρη φτιαγμένη από ντενεκέδες, ούτε από πέτρα, ούτε από τσιμέντο, ούτε από τούβλα, σε αυτή ζουν υπέροχα τενεκεδάκια, παλιά τενεκεδάκια σκουριασμένα. Μα να έφτασε η στιγμή που αποφάσισαν να φτιάξουν τη δική τους Πολιτεία και να ζήσουν εκεί με ησυχία!!! Τα ονόματά τους περίεργα, η Μηλίτσα, ο Σοφός, ο Σαρδέλας, ο Βουτυρένιος έχουν να μας διηγηθούν μία υπέροχη μοναδική ιστορία γεμάτη μηνύματα. Το προτείνουμε ανεπιφύλακτα για τη βιβλιοθήκη όλων των παιδιών προσχολικής και προσχολικής ηλικίας. Η Ευγενία Φακίνου γεννήθηκε το 1945 στην Αλεξάνδρεια και είναι σύζυγος του δημοσιογράφου και συγγραφέα Μιχάλη Φακίνου. Μεγάλωσε στην Αθήνα, όπου σπούδασε γραφικές τέχνες, κουκλοθέατρο και ξεναγός. Εργάστηκε και σταδιοδρόμησε για μερικά χρόνια σε περιοδικό ως γραφίστρια. Ασχολήθηκε ιδιαίτερα και με επιτυχία με την παιδική λογοτεχνία και το παιδικό θέατρο στη Ντενεκεδούπολη έχει εικονογραφήσει η ιδία το παραμύθι –« Ένα και 7» ο τίτλος του βιβλίου του Τζιάνι Ροντάρι που προτείνω για να δούμε πως μπορούμε καλύτερα να μιλήσουμε στα παιδιά μας, για την Ειρήνη όταν όλοι οι μεγάλοι φτιάχνουν πόλεμο. Ο Ροντάρι που έχει μάθει να ζει και να σκέφτεται σαν παιδί, δίνει το λόγο στα ίδια τα παιδιά Ο Μάρκο, ο Τζιμ, ο Γιούρι μιλούν για αυτά που έχουν ανάγκη, θέλουν να μας δείξουν πώς ονειρεύονται τον κόσμο με τα δικά τους μάτια. Αυτό το βιβλίο αξίζει να το διαβάσουν όλα τα παιδιά μας, αλλά και να το χαρίσουν στους μεγάλους που διαμορφώνουν τις συνειδήσεις στον άγριο αυτό κόσμο που ζούμε. Το «Ένα και 7» του Τζιάνι Ροντάρι κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Καλειδοσκόπιο. ΟΤζιάνι Ροντάρι ήταν δάσκαλος αλλά τον κέρδισε η δημοσιογραφία και η συγγραφή παιδικών βιβλίων, τα έργα του μεταφράστηκαν σε ολόκληρο τον κόσμο, πολλά από αυτά κυκλοφορούν και στη χώρα μας , του έχει απονεμηθεί το έτος ‘1970 Βραβείο Άντερσεν, που είναι η μεγαλύτερη διεθνής διάκριση για ένα συγγραφέα παιδικής λογοτεχνίας Ο αξεπέραστος Αντουάν Ντε Σαιντ- Εξυπερύ έγραψε το ξεχωριστό παραμύθι «Ο Μικρός Πρίγκιπας» το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο, το αποδίδει με υπέροχο τρόπο η Άλκη Ζέη και το εικονογραφεί ο Αλέξης Κυριτσόπουλος . Ξέρουμε όλοι μας ότι είναι δεκάδες οι μεταφράσεις του και οι διασκευές του, ίσως είναι το πιο πολυδιαβασμένο παιδικό βιβλίο σε ολόκληρο τον 20ο αιώνα. Ένα ευαίσθητο παραμύθι που δίνει υπέροχα πρότυπα στα παιδιά και παράλληλα θυμίζει στους μεγάλους το παιδί που έχουν κρυμμένο μέσα τους, ένα παραμύθι γεμάτο συμβολισμούς και μεγάλη ευαισθησία, κάθε πρόταση του κρύβει μοναδικά νοήματα και όμορφα αποφθέγματά όπως το σημείο που λέει: « τώρα οι μεγάλοι δεν καταλαβαίνουν τίποτα από μόνοι τους και είναι κουραστικό για τα παιδιά που προσπαθούν πάντα, συνέχεια να τους εξηγούν τα πράγματα», « Αυτό είναι το μυστικό μου είναι πολύ απλό, μόνο με την καρδιά μπορεί κάποιος να δει σωστά αυτά που είναι πραγματικά σημαντικά , δεν μπορούν να τα δουν τα μάτια» Ο Μικρός μας Πρίγκιπας μέσα από τις αναμνήσεις του ταξιδιού του ξετυλίγει όλα όσα συμβαίνουν σε αυτή τη ζωή και θα έπρεπε να αλλάξουν, την υπεροψία, τη μοναξιά των ανθρώπων, τη δίψα για εξουσία και χρήματα.

Ο Αντουάν Ντε Σαιντ-Εξυπερύ γεννήθηκε στη Γαλλία το 1900 Μαθήτευσε σε εκκλησιαστικά ιδρύματα, απέτυχε στις σπουδές του για τη Ναυτική Σχολή και το Ecole Centrale & σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών. Το 1921, πήρε δίπλωμα κι έγινε πιλότος σε Γαλλική Αεροπορική Εταιρεία. Το πρώτο του μυθιστόρημα, “Ταχυδρομείο του Νότου”, εκδόθηκε το 1928. Το 1931 βραβεύτηκε με το Prix Femina για το μυθιστόρημά του “Νυχτερινή πτήση”. Μετά από ένα σοβαρό ατύχημα, αφοσιώθηκε στη συγγραφή. Το μυθιστόρημα “Η γη των ανθρώπων”, το 1939 του χάρισε το Μεγάλο Βραβείο Μυθιστορήματος της Γαλλικής Ακαδημίας Στη Νέα Υόρκη, το βιβλίο του “Κάστρο”, έχει στοχασμούς μιας ζωής . Το 1943 εκδίδει τον “Μικρό Πρίγκιπα” και το “Γράμμα σ’ έναν όμηρο”. Στις 31 Ιουλίου 1944 πραγματοποίησε μια αναγνωριστική αποστολή, απ’ όπου δεν επέστρεψε, εξαφανίστηκε με το αεροπλάνο του ανοιχτά της Κορσικής, ενώ εκτελούσε την ένατη πολεμική του αποστολή κυνηγώντας γερμανικά καταδιωκτικά.-

.-Η Ελένη Αναστασοπούλου στο παραμύθι της «Το Σανταλάκι»Εκδόσεις Διάπλους, μιλά στις παιδικές ψυχές για το σκληρό ζήτημα του προσφυγικού. Το βιβλίο μας λέει ότι κάθε παιδί έχει δικαίωμα να μεγαλώνει στο σπίτι του με ασφάλεια, σ’ έναν κόσμο δίκαιο, με φίλους και παιχνίδια χωρίς να έχουν θέση στη ζωή του, η βία και η φτώχεια . Μια κούκλα είναι ο σύντροφος ενός παιδιού στο δρόμο της φυγής. Ένα ιδιαίτερο βιβλίο που μιλά τον πόλεμο & τη βία δείχνοντας μας με παραστατικό τρόπο τη σκληρή πραγματικότητα. Η ιστορία αυτή ενώνει δύο διαφορετικούς κόσμους και κλυδωνίζει τους μικρούς και μεγάλους αναγνώστες σχετικά με το θέμα της μετανάστευσης που απασχολεί έντονα τη χώρα μας . Το βιβλίο μας προβληματίζει σχετικά με τις στερεοτυπικές αντιλήψεις που έχουμε σαν κοινωνία και μας δείχνει τους δύο διαφορετικούς κόσμους που κάποια παιδιά είχαν την ατυχία ή την τύχη να βιώσουν. Όταν ο μαύρος πρίγκιπας έκλεψε τη Γαλήνη από τον τόπο του μικρού Κεμάλ όταν τα πάθη του γέννησαν φωτιά και σκοτάδι, τότε η οικογένεια υποχρεώθηκε να φύγει για να σωθεί. Ο Κεμάλ πήρε σαν ανάμνηση μαζί του μία όμορφη κούκλα που του χάρισε η αγαπημένη του φίλη, το ταξίδι ήταν δύσκολο στη θάλασσα που δεν είχαν ξαναδεί. Αυτό το πρώτο τους ταξίδι στο υγρό στοιχείο, ήταν επικίνδυνο γιατί ο δράκος του βυθού με τις 7 ουρές , ξύπνησε και με τα κύματα του πήγε να τους πνίξει .Ο φόβος μεγάλος, τεράστιο θεριό η φουρτουνιασμένη θάλασσα, ο φόβος για το άγνωστο τρομερός . Η μικρή κούκλα του Κεμάλ πέφτει στο νερό, ζωντανεύει & θυσιάζεται για να σωθεί αυτός & όλοι οι άλλοι. Ως δια μαγείας η θάλασσα ησυχάζει & μένει στο χέρι του μικρού ως ενθύμιο μόνο ένα μικρό σανδαλάκι της κούκλας. Κάπου στο απέναντι ακρογιάλι ένα κοριτσάκι η Σοφία μετά το σχολείο του πάει στην παραλία για να μαζέψει βοτσαλάκια, εκεί ανάμεσα στις πέτρες βρίσκει την κούκλα του Κεμάλ .Τι κρίμα όμως που έχει μόνο ένα σανδαλάκι….Αργότερα φτάνει και η βάρκα , αυτή που έσωσε τον Κεμάλ και την οικογένειά του. Ο μικρός Κεμάλ κρατάει ακόμα στο χέρι του το μικρό σανδαλάκι & κάπως έτσι σμίγουν δύο κόσμοι, δύο πολιτισμοί, δύο παιδιά χάρη μιας κούκλας στέλνουν μήνυμα ζωής σ’ ολόκληρο τον κόσμο: «Να γίνουν Φίλοι οι Εχθροί και Ειρήνη να ‘χει όλη η Γη» το βιβλίο έχει εικονογραφήσει εξαίρετα η Ρένια Μεταλληνού η οποία έδωσε τόσο έντονα τις μορφές που απογείωσε το υπέροχο κείμενο της κυρίας Αναστασοπούλου. Το «Σανδαλάκι» περιέχει cd με αφήγηση & τραγούδια, ενώ αφηγείται σε βίντεο στο dvd του, με τρόπο ξεχωριστό, ο γνωστός ηθοποιός Γρηγόρης Βαλτινός. Ένα βιβλίο που αξίζει να το βάλετε στη βιβλιοθήκη σας και να το διαβάσετε στα παιδιά σας, μιλάει για καταστάσεις που ζούμε σήμερα και πονούν πολύ. Δείχνει στα παιδιά ότι αν μάθουμε να δίνουμε ο ένας το χέρι στον άλλον, μπορούμε αυτό τον κόσμο να τον κάνουμε καλύτερο. H κ. Ελένη Αναστασοπούλου σπούδασε παιδαγωγικά στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο ΑΠΘ ,το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας και την Ιταλία. Είναι Περιφερειακή Διευθύντρια Εκπαίδευσης Θεσσαλίας & έχει εκδώσει βιβλία παιδαγωγικά & λογοτεχνικά. Δυο συλλογικές εκδόσεις διηγημάτων ,το «Σκοτωμένο Νερό», απ’ τις εκδόσεις Γαβριηλίδη. Πρόταση της στήλης αποτελεί & το πρώτο συμβολικό της παραμύθι «Το μυστικό της Ερασμίας και του Έραλντ» από τις Εκδόσεις Διάπλους που απευθύνεται σε παιδιά αλλά και σε μεγάλους . Το βιβλίο πραγματεύεται αρχετυπικές αλήθειες που υπάρχουν στη ζωή όλων μας και θα σας μαγέψει .

Από: την στήλη Μαγικό κλειδί για το παιδί της Λήτως Τσακίρη Παπαθανασίου

Πηγή:Postlarissa.gr

Ψυχολογία

Είσαι Αληθινός ή Συμβατικός Γονιός;

Είσαι αληθινός ή συμβατικός γονιός?

Ανησυχώντας για την απειρία των παιδιών τους, που μπαίνουν στον κόσμο των ενηλίκων, οι γονείς γίνονται προστατευτικοί, μερικές φορές μάλιστα υπερπροστατευτικοί. Φοβούνται, επίσης, πράγμα απόλυτα φυσικό και κατανοητό, μήπως «χάσουν» τα παιδιά τους καθώς αυτά μεγαλώνουν. Αυτή η αναπτυσσόμενη ανεξαρτησία του παιδιού μπορεί να παρομοιαστεί με ένα διαστημόπλoιο, που πρέπει να βγει έξω από το πεδίο βαρύτητας της γης,προκειμένου να πραγματοποιήσει το ταξίδι του.Το παιδί πρέπει να απομακρυνθεί από το πεδίο επιρροής της μητέρας του,ώστε να μπορέσει να βρει το δικό του δρόμο.Ο έφηβος σ’αυτό το ταξίδι κάνει ένα βήμα πιο πέρα ξεφεύγοντας απ’την «τροχιά» της οικογένειας.

Kάποια στιγμή στη ζωή μας, το επιλέξαμε ή όχι, γίναμε γονείς. Κρατήσαμε ένα όμορφο πλασματάκι στα χέρια μας, που άλλαξε τη ζωή μας και μας έκανε να τη δούμε μέσα από μια νέα προοπτική.

Κάποιοι από μας καταλάβαμε ότι η ζωή μας δεν μπορεί να είναι πια ποτέ η ίδια. Κάποιοι άλλοι τρομοκρατηθήκαμε, όταν το καταλάβαμε αυτό και ψάξαμε απεγνωσμένα για εναλλακτικές λύσεις. Κάποιοι προσαρμοστήκαμε στις αλλαγές ,που φέρνει ένα νέο μέλος στην οικογένειά μας, αλλά κάποιοι αρνηθήκαμε να δεχτούμε την αλήθεια και την αλλαγή και χτίσαμε ένα ψεύτικο κόσμο για να την υπομείνουμε. Μερικοί από εμάς δέχτηκαν κάπως νομικιστικά και διδασκαλικά το ρόλο τους. Πίστεψαν δηλαδή, ότι το να είσαι γονιός σημαίνει ότι είσαι πάνω σε ένα θρόνο δικαστικό, εξουσιαστικό που αποφασίζεις εσύ για τα πάντα και τα παιδιά σου ως κατηγορούμενοι στο εδώλιο, απλά υπακούν. Πραγματικά δε γνωρίζω πώς δημιουργήσαμε αυτή την αντίληψη, αλλά γνωρίζω στα σίγουρα, ότι έχει πολλούς οπαδούς και βασιλεύει μέσα σε πολλά σπίτια. Οι γονείς αυτοί έχασαν το αληθινό τους πρόσωπο, έπαψαν να είναι αληθινοί. Φόρεσαν τη μάσκα του άμεμπτου κριτή, που πρέπει να ”κοντρολάρει” τα πάντα και να τα κρατά υπό την εξουσία του. Όλα αυτά από το φόβο μήπως χάσουν το γονεΐκό σεβασμό και την εξουσία πάνω στα παιδιά τους.

Αυτό όμως που αξίζει να θυμόμαστε είναι ότι ο άνθρωπος που φοβάται, ουσιαστικά αισθάνεται ανασφαλής και μη επαρκής. Δεν τα έχει βρεί πραγματικά με τον εαυτό του. Όποιος είναι σίγουρος για τον εαυτό του δεν αισθάνεται φόβο και ανασφάλεια. Δε φοβάται να είναι ο εαυτός του. Να είναι αληθινός.

Να σέβεται την ελευθερία του παιδιού του. Να σέβεται τις ιδιαιτερότητες και τα ταλέντα του. Να καταλαβαίνει τις αδυναμίες του και να μένει κοντά του υπομονετικά ως καλός προπονητής, να το εκπαιδεύει και να το δυναμώνει. Δεν ντρέπεται για το παιδί του γιατί δεν είναι σαν αυτόν. Γιατί υστερεί σ΄ αυτά, που ο ίδιος ο γονιός είναι δυνατός. Καταλαβαίνει την ιδιαιτερότητά του και το προτρέπει να είναι ο εαυτός του και να εκφράζεται ελεύθερα.

Αυτός ο γονιός δε ντρέπεται να παραδέχθεί τα λάθη τα δικά του μπροστά στο παιδί του και να ζητήσει συγγνώμη.

Έτσι διδάσκει στο παιδί του ότι στη ζωή μπορεί να κάνουμε λάθη, άλλα η συνειδητοποίηση των λαθών μας και η διόρθωσή τους βρίσκεται μέσα στη διαδικασία ωρίμανσης μας στη ζωή. Ο αληθινός γονιός επικοινωνεί ειλικρινά με το παιδί του .Ως καλός ακροατής το ακούει , το αφουγκράζεται ,ακόμα και αν οι χτύποι της καρδιάς του δεν ταιριάζουν τους δικούς του. Σέβεται τις επιλογές του παιδιού του, αν και ο ίδιος θα επέλεγε διαφορετικά. Ο αληθινός γονιός δεν χρησιμοποιεί το παιδί για το δικό του συμφέρον ή για τη δική του εγωΐστική ικανοποίηση. Γνωρίζει καλά ότι δεν είναι ιδιοκτησία του, απλά βρίσκεται κοντά του να το προετοιμάσει για την ενηλικίωση, δίνοντάς του απροΰπόθετα την αγάπη του. Αυτή την απροϋποθέτη αγάπη, που είναι το θεμέλιο για μια επιτυχημένη και ευτυχισμένη ζωή.

Δε χειραγωγεί το παιδί του, δε το ”δένει” συναισθηματικά κοντά του. Το ωθεί στη ανεξαρτητοποίησή του. Η αληθινή αγάπη στα παιδιά μας δεν έχει ίχνος συναισθηματικής εξάρτησης. Οι γονείς χαίρονται να τα βλέπουν να ανεξαρτοποιούνται λίγο λίγο και να οδηγούνται στην συναισθηματική ωριμότητα.

Τα παιδιά των γονέων, που τα ”δέσμευσαν” συναισθηματικά συνήθως γίνονται φοβισμένα και ανασφαλή. Δεν καταφέρνουν να δημιουργήσουν τη δική τους ανεξάρτητη προσωπικότητα. Δε βρίσκουν την ταυτότητά τους, βουλιάζουν μέσα στους φόβους και τις ανασφάλειες των γονέων τους.

Αγαπητοί μου ας αποφασίσουμε όλοι μας να γίνουμε αληθινοί γονείς. Να παλέψουμε με τους δικούς μας φόβους και τις ανασφάλειες και να γίνουμε ευχαριστημένοι με τον εαυτό μας. Ας αφήσουμε τα παιδιά μας να γίνουν ανεξάρτητα .Να χαίρονται την ελευθερία τους και να απολαμβάνουν τους καρπούς των επιλογών τους. Μη πιστεύετε, ότι θα τα χάσετε, όταν γίνουν ανεξάρτητα .

Μια μητέρα , που μεγάλωσε μόνη τα παιδιά της, μου έλεγε, ότι είχε το δίλημμα , αν θα έπρεπε να τα αφήσει να ανεξαρτοποιηθούν από αυτήν, μήπως και τα χάσει και μείνει μόνη της στη ζωή. Όμως νίκησε το φόβο και μεγάλωσε ανεξάρτητα παιδιά , όμως με αρχές και ήθος. Το αποτέλεσμα ήταν ότι όσο ελεύθερα και ανεξάρτητα γίνανε ,τόσο εκτίμησαν την ελευθερία, που τους πρόσφερε η μητέρα τους και με τη θέληση τους παραμένουν ”τριγύρω” της, απολαμβάνοντας συγχρόνως τις δικές τους ελεύθερες επιλογές.

Υγεία

Γυναικεία Κατάθλιψη

Προνόμιο γένους θηλυκού, αφού έχει στόχο τουλάχιστον μια στις οκτώ γυναίκες σε κάποια φάση της ζωής τους, δικαίωμα κάθε μίας από εμάς…να το ξεπεράσει.

Η κατάθλιψη είναι μια ψυχική διαταραχή που χαρακτηρίζεται από έντονα συναισθήματα λύπης, απαισιοδοξίας, απελπισίας, ενοχής και απώλεια ενδιαφέροντος για τη ζωή. Αποτελεί μια από τις πιο συνηθισμένες ψυχικές ασθένειες της εποχής μας και μπορεί να εμφανιστεί σε άτομα οποιασδήποτε ηλικίας, φύλου, κοινωνικοοικονομικής κατάστασης ή εθνικότητας. Συχνά αποτελεί μια παροδική ατομική αντίδραση σε θλιβερά γεγονότα όπως ο θάνατος προσφιλούς προσώπου, το διαζύγιο ή μια επαγγελματική αποτυχία.

Γυναικεία κατάθλιψη VS ανδρικής

Η κατάθλιψη εμφανίζεται σε διπλάσιο ποσοστό στις γυναίκες από ότι στους άνδρες. Κατά τη διάρκεια της ζωής τους, περίπου 20% των γυναικών και 10% των ανδρών θα εμφανίσουν κατάθλιψη. Οι γυναίκες θεωρούνται ομάδα υψηλού κινδύνου λόγω των ορμονικών αλλαγών κατά τη διάρκεια του έμμηνου κύκλου, της εγκυμοσύνης και της εμμηνόπαυσης. Άλλοι παράγοντες που ευνοούν την εκδήλωση της κατάθλιψης στις γυναίκες είναι το εργασιακό στρες, οι οικογενειακές υποχρεώσεις και οι κοινωνικοί ρόλοι. Έρευνες έχουν δείξει ότι οι ανύπαντρες μητέρες έχουν τριπλάσιες πιθανότητες να εμφανίζουν κατάθλιψη. Η νόσος μπορεί να αντιμετωπιστεί με φαρμακευτική αγωγή (αντικαταθλιπτικά φάρμακα), ψυχοθεραπεία ή συνδυασμό των δύο μεθόδων. Η κατάθλιψη θεραπεύεται, αρκεί να ζητήσει ο ασθενής βοήθεια. Σημαντικό ρόλο παίζει και η συναισθηματική υποστήριξη της γυναίκας από τα οικεία της πρόσωπα. Η καταθλιπτική γυναίκα πρέπει να αντιμετωπίζεται με κατανόηση και να περιβάλλεται με αγάπη.

Όταν μιλούν οι αριθμοί

Μία στις οκτώ γυναίκες θα πάθει κατάθλιψη σε κάποια φάση της ζωής της.
Η κατάθλιψη εμφανίζεται συχνότερα στις γυναίκες ηλικίας 25-44 ετών.
Τα κορίτσια ηλικίας 14-18 ετών εμφανίζουν υψηλότερα ποσοστά κατάθλιψης από τα αγόρια ίδιας ηλικίας.
Το 20-50% των γυναικών εμφανίζουν προεμμηνορυσιακό σύνδρομο (χαρακτηρίζεται από εκνευρισμό, θλίψη και θυμό πριν την εμφάνιση της εμμήνου ρύσεως).
Το 10-15% των νέων μητέρων παθαίνουν επιλόχεια κατάθλιψη, που συνήθως συμβαίνει στον πρώτο χρόνο από τη γέννηση του παιδιού.
Μια στις πέντε εγκυμονούσες γυναίκες πάσχει από κατάθλιψη.

Παράγοντες Κινδύνου

Ατομικό ή οικογενειακό ιστορικό διαταραχών της διάθεσης
Απώλεια γονέα πριν από την ηλικία των 10 ετών
Ιστορικό σωματικής ή σεξουαλικής κακοποίησης στην παιδική ηλικία
Χρήση αντισυλληπτικών χαπιών με μεγάλη περιεκτικότητα σε προγεστερόνη
Στρεσσογόνοι ψυχολογικοί παράγοντες (π.χ. ανεργία)
Απώλεια υποστηρικτικού κοινωνικού συστήματος
Χρήση εξαρτησιογόνων ουσιών ή αλκοόλ

Συμπτώματα κατάθλιψης

Αισθήματα λύπης, απελπισίας ή ψυχικού κενού
Απώλεια ενδιαφέροντος ή ευχαρίστησης για δραστηριότητες που πριν μας διασκέδαζαν (συμπεριλαμβανομένου του σεξ)
Αισθήματα ενοχής ή αναξιότητας
Αυτοκτονικές σκέψεις
Διαταραχές του ύπνου (αϋπνία ή υπερυπνία)
Διαταραχές της όρεξης και του σωματικού βάρους (ανορεξία ή βουλιμία)
Μειωμένη ενέργεια και συνεχές αίσθημα κόπωσης
Βραδύτητα σκέψης
Δυσκολίες συγκέντρωσης και λήψης αποφάσεων
Αίσθημα ανησυχίας, εκνευρισμού ή υπερβολικό κλάμα
Σωματικά ενοχλήματα και πόνοι που δεν υποχωρούν παρά την ιατρική αγωγή

ΟΔΗΓΙΕΣ

Δεν απομακρυνόμαστε από τους συγγενείς, τους φίλους και τα αγαπημένα μας πρόσωπα.
Δεν παίρνουμε σοβαρές αποφάσεις ζωής όταν βρισκόμαστε σε καταθλιπτική φάση.
Δεν κατηγορούμε τον εαυτό μας για ότι μας συμβαίνει.
Είμαστε υπομονετικοί και ενθαρρύνουμε τον εαυτό μας.
Βάζουμε μικρούς και εύκολα πραγματοποιήσιμους στόχους.
Τρώμε υγιεινά και ισορροπημένα γεύματα.
Κοιμόμαστε αρκετά.
Αναπτύσσουμε καινούργια ενδιαφέροντα (π.χ. γυμναστική, χορός).
Χρησιμοποιούμε τεχνικές χαλάρωσης για μείωση του άγχους.

Νίκη Μπάτου Ι Γενική Ιατρός

Οικογένεια

Πώς να αναπτύξετε τη συναισθηματική νοημοσύνη των παιδιών σας

Πολύς λόγος γίνεται σήμερα για τη μεγάλη σημασία της Συναισθηματικής Νοημοσύνης
στην ευτυχία μας, στην προσωπική, οικογενειακή και επαγγελματική μας ζωή.
Σύμφωνα με τον ψυχολόγο Goleman, o οποίος πρόβαλε τον όρο και την αξία της
συναισθηματικής νοημοσύνης στη ζωή μας, ο ορισμός της είναι: ‘’To πλέγμα των ανθρωπίνων
ιδιοτήτων πάνω στο οποίο μπορεί ν’ υφανθεί μια ολοκληρωμένη ανθρώπινη προσωπικότητα. Είναι
μαζί υπομονή, επιμονή, δυνατότητα προσαρμογής, έλεγχος παρορμήσεων, αισιοδοξία, ελπίδα.
Συναισθηματική Νοημοσύνη σημαίνει να βρίσκεις κίνητρα για τον εαυτό σου, ν ’αντέχεις
στις απογοητεύσεις, να ελέγχεις την παρόρμηση, να χαλιναγωγείς την ανυπομονησία σου, να
ρυθμίζεις σωστά τη διάθεση σου και να εμποδίζεις την απογοήτευση να καταπνίγει την ικανότητά
σου για σκέψη.’’

Ο Συναισθηματικά Νοήμων άνθρωπος έχει τέσσερεις (4) δεξιότητες:

Αυτεπίγνωση (Επίγνωση του εαυτού του και των δυνατοτήτων του)
Αυτοδιαχείριση (Έχει μάθει να διαχειρίζεται τα αισθήματά του)
Κοινωνική Επίγνωση (Αντιλαμβάνεται με ακρίβεια τα συναισθήματα των άλλων) και
Διαχείριση σχέσεων (κατανοεί τη συμπεριφορά και τα κίνητρα των άλλων και χειρίζεται
σωστά τις σχέσεις του).

Τα κύρια συναισθήματα, στα οποία καλούμαστε να έχουμε τον έλεγχο είναι ο θυμός, η
θλίψη, ο φόβος, η απόλαυση, η αγάπη, και η ντροπή. Πέρα από τα συναισθήματα χρειάζεται να
μάθουμε να χειριζόμαστε τις αντιξοότητες, τις ματαιώσεις, τις δυσκολίες στην οικογένεια και στη
δουλειά.
Καταλαβαίνετε λοιπόν, ως γονείς, πόσο σημαντικό είναι να βοηθήσουμε τα παιδιά μας να
αναπτύξουν την Συναισθηματική τους Νοημοσύνη. Είναι ένα από τα πιο βασικά εφόδια, που τους
δίνουμε στο ξεκίνημα της νέας τους ζωής, όταν εγκαταλείψουν το πατρικό τους σπίτι.

Η καλλιέργεια και η ανάπτυξη της Συναισθηματικής Νοημοσύνης ξεκινά από τα πρώτα
βήματα της ζωής του παιδιού. Αρχικά χρειάζεται να μάθει το παιδί πώς να αναγνωρίζει τα
συναισθήματά του και να τα εκφράζει με θετικό τρόπο.

Ο γονέας μπορεί να βοηθήσει το παιδί του να συνειδητοποιήσει την αξία του, τα ταλέντα
του, τις δυνατότητες του. Να υποστηρίζει και να ενισχύει την ικανότητα του παιδιού του να δέχεται
την απόρριψη, να την αντιμετωπίζει με τέτοιο τρόπο, χωρίς να χάνει την πίστη στον εαυτό του.

Τα βασικά στοιχεία της προσωπικότητας του παιδιού, που ο γονέας χρειάζεται να βοηθήσει
το παιδί του ν’ αναπτυχτούν, ώστε να είναι συναισθηματικό ώριμο, είναι:

Η υπομονή και η επιμονή.
Η δυνατότητα προσαρμογής. Να είναι ευέλικτο σε όποια κατάσταση.
Ο έλεγχος των παρορμήσεων και του θυμού.
Ο έλεγχος της θλίψης. Να μάθουν το παιδί οι γονείς να αντιμετωπίζει τη ζωή με αισιοδοξία
και ελπίδα.
Να βάζει κίνητρα στον εαυτό του και να αντέχει στις απογοητεύσεις, στις ματαιώσεις και
στις δυσκολίες.
Να ελέγχει το φόβο.
Να μη ντρέπεται.
Να ελέγχει την αγάπη και την απόλαυση.
Να αναλαμβάνει την ευθύνη των πράξεων του και να μη ρίχνει το φταίξιμο σε άλλους.
Να το βοηθήσουν να αντιλαμβάνεται με ακρίβεια τα συναισθήματα των άλλων και να
καταλαβαίνει τι τους συμβαίνει.
Να διαχειρίζεται τις σχέσεις του με τους άλλους με τον καλύτερο τρόπο.

Είναι πολύ σημαντικό οι γονείς να γνωρίζουν ότι η δική τους Συναισθηματική Νοημοσύνη
επηρεάζει άμεσα το επίπεδο της Συναισθηματικής Νοημοσύνης του παιδιού τους. Τα παιδιά
διδάσκονται τις δεξιότητες της Συναισθηματικής Νοημοσύνης από τους γονείς τους. Εάν ο γονέας
είναι συναισθηματικά μη νοήμων (ανώριμος), τα παιδιά χάνουν την καλύτερη πηγή μάθησης. Για
παράδειγμα ένας γονέας, που θυμώνει, φωνάζει με το παραμικρό, χάνει τον έλεγχο των νεύρων
του, του θυμού του και πέφτει σε κρίσεις υστερίας προς το/τη σύζυγο και τα παιδιά του, τι
παράδειγμα δίνει στο παιδί του; Είναι άκρως βέβαιο ότι το παιδί θα υιοθετήσει την ίδια
συμπεριφορά.

Αν αδιαφορείτε για τα συναισθήματά του, όταν σας μιλά και σας λέει ‘’τον πόνο του’’, δε
το βοηθάτε να οδηγηθεί στην αυτεπίγνωση. Ενώ, όταν το παρατηρείτε και ρωτάτε το παιδί σας
γιατί είναι λυπημένο, μαθαίνει να αναγνωρίζει τα συναισθήματά του, δεν τα αποφεύγει, τα
αντιμετωπίζει, μαθαίνει να τα διαχειρίζεται και επίσης μαθαίνει να δείχνει κατανόηση στη λύπη ή
στα συναισθήματα των φίλων του.

Αν σας μιλά για αυτά που του αρέσουν, τις επιθυμίες και τα όνειρά του και εσείς
αδιαφορείτε ή γελάτε, το παιδί όχι μόνο δε θα οδηγηθεί στην αυτεπίγνωση, αλλά θα χάσει την
πίστη στον εαυτό του και θα δημιουργήσει χαμηλή αυτοεκτίμηση και θα παραιτηθεί από τα όνειρα
του και γενικότερα από τη ζωή.

Γονείς αυταρχικοί, που ασκούν πίεση και φόβο, θα δουν το παιδί τους να μένει
συναισθηματικά ανώριμο σαν το δενδράκι, που δεν πρόλαβε να κάνει ρίζες και εκτέθηκε στις πιο
αντίξοες καιρικές συνθήκες.

Γονείς που εξασκούν τη Συναισθηματική Νοημοσύνη με τα παιδιά τους , ανατρέφουν
αγόρια και κορίτσια, τα οποία είναι πιο ευτυχισμένα, προσαρμόζονται καλύτερα στο κοινωνικό
περιβάλλον, παίρνουν καλύτερους βαθμούς και φθάνουν αργότερα σε υψηλότερο επίπεδο
επαγγελματικής επιτυχίας. Επίσης παρουσιάζουν χαμηλότερα επίπεδα προβληματικής
συμπεριφοράς π.χ αδικαιολόγητες απουσίες στο σχολείο, τσιγάρο, ποτό, ναρκωτικά.
Ο αγώνας σας για την ανάπτυξη της Συναισθηματικής Νοημοσύνης των παιδιών σας
χρειάζεται να είναι συνεχής και αμείωτος. Είναι ό,τι καλύτερο έχετε να κάνετε για αυτά,
εκφράζοντας στην πράξη την αληθινή σας αγάπη.

Ευκαρπίδου Αλεξάνδρα

Παιδαγωγός-Σύμβουλος επικοινωνίας και επιχειρήσεων