Κάποιοι θησαυροί είναι ανεκτίμητοι ας μην έχουν τη λάμψη του χρυσού. Τέτοιοι ανεκτίμητοι θησαυροί είναι οι γονείς και κυρίως η μητέρα στη ζωή ενός παιδιού.
Στις ημέρες μας η μητέρα είναι αυτή που παρέχει την ενθάρρυνση που χρειάζονται τα παιδιά καθώς μεγαλώνουν. Μπορεί σήμερα τα παιδιά να στρέφονται και στους
Πατέρες του για κάποιες ανησυχίες τους, αλλά η μητέρα και ο πατέρας δεν είναι οι ίδιοι. Στις περισσότερες οικογένειες η μητέρα προσφέρει όλη τη βοήθεια στα παιδιά της, πολλές φορές υπερβάλλοντας. Αισθάνονται
Οι μητέρες με τις σημερινές ανάγκες υλικές και συναισθηματικές των παιδιών τους, ότι ποτέ δεν κάνουν αρκετά, αισθάνονται συμπιεσμένες, παρόλα αυτά θέλουν να κάνουν τα πάντα για τα παιδιά τους.
Όλες οι ανάγκες ωστόσο δεν είναι ίσες. Οι μητέρες πρέπει να σκέφτονται για το τι είναι πράγματι σημαντικό. Οι μελέτες δείχνουν ;ότι τα παιδιά χρειάζονται πιο πολύ τα εξής από την πολυάσχολη, εργαζόμενη μητέρα τους.
1. Εκπαιδεύστε τις καρδιές τους Οι μητέρες χρειάζεται να τους δείχνουν ότι το να συμπεριφέρονται στους ανθρώπους καλά-με καλοσύνη και ευγένεια- είναι εξίσου σημαντικό με το να πετυχαίνουν στο σχολείο ή στα σπορτς.
Τα παιδιά, που που εκπαιδεύονται συναισθηματικά, αναπτύσσουν κατά τον ψυχολόγο Daniel Goleman, αυτό που ονομάζεται »συναισθηματική νοημοσύνη», η ικανότητα να αντιλαμβάνονται όχι μόνο τις δικές τους ανάγκες, αλλά και τις ανάγκες των άλλων. Τα παιδιά αυτά αργότερα ως ενήλικες έχουν πολλές περισσότερες ευκαιρίες να προχωρήσουν πιο μπροστά στην προσωπική, οικογενειακή και επαγγελματική τους ζωή.
Οι μητέρες επίσης συχνά βοηθούν τα παιδιά να υιοθετήσουν τις δεξιότητες φιλίας. Μια μητέρα μου έλεγε ότι ο γιος της δυσκολευόταν να δημιουργήσει φιλίες με συνομηλίκους του στο σχολείο. Κάποια ημέρα ένας συμμαθητής του γιου της τραυματίστηκε στο σχολείο. Όταν της το είπε ο γιος της τον προέρεψε να τηλεφωνήσουν στο σπίτι του παιδιού να μάθουν πώς αισθανόταν. Ο γιος της της είπε ότι πιθανώς ο συμμαθητής του να μην τον ξέρει. Εκείνη του είπε όμως, ότι ήταν ευκαιρία να τον μάθει. Κάλεσαν μίλησαν με το παιδί και αυτό έγινε όχι μόνο η αρχή μιας μεγάλης φιλίας του γιου της με το συμμαθητή του αυτόν, αλλά και ένα σημαντικό μάθημα για το παιδί της ,πως οι φιλίες ξεκινούν δίνοντας σημασία στους άλλους.
2.Μιλάτε λιγότερο,χαμογελάτε περισσότερο Όλοι γνωρίζουμε ότι ο έπαινος κάνει θαύματα στους ανθρώπους. Η υπερβολική κριτική μπορεί να δημιουργήσει ένα υπερβολικά αυτοκριτικό παιδί,που φοβάται να πάρει τα ρίσκα, που οδηγούν σε επιτεύγματα. Υπάρχει ένας σωστός και ένας λανθασμένος τρόπος για να επαινέσετε. Ενώ οι περισσότεροι γονείς εξασκούν πολύ καλά την κριτική, ο έπεινος τείνει να είναι ασαφής. Για παράδειγμα »Είσαι ένα καταπληκτικό παιδί» τέτοιες παρατηρήσεις προκαλούν μια στιγμιαία λάμψη,που εξασθενεί. Έτσι γίνετε πιο συγκεκριμένοι. Αντί να πείτε »Είσαι γενναίος» ,πείτε, »Είμαι υπερήφανη για τον τρόπο που γύρισες πίσω στο ποδήλατό σου, μετά που έπεσες». Αποσαφηνίστε γιατί η πράξη είναι άξια επαίνου. Επίσης ,επειδή τα παιδιά απορροφούν λίγο κάθε φορά, μοιράστε τους επαίνους φειφωλά σε μικρές και συχνές δόσεις.
3.Μιλάτε για τα »ταμπού» Όλοι συμφωνούμε ότι ζούμε σε έναν επικίνδυνο κόσμο, όπου τα παιδιά μας εκτίθενται σε ναρκωτικά, ποτό και sex από τις πολύ νεαρές ηλικίες πλέον. Κάποιες μητέρες φοβούνται ότι με το ν μιλήσουν στα παιδιά τους για αυτά θα έχει επιπτώσεις, όμως συμβαίνει το αντίθετο. Έχουν γίνει μελέτες με γονείς που μίλησαν και ενημέρωσαν με ειλικρίνεια στα παιδιά τους για αυτούς τους κινδύνους και με γονείς ,που δεν το έκαναν. Τα παιδιά που έγκαιρα ενημερώθηκαν από τους γονείς τους για τους ανωτέρω κινδύνους εξελίχθηκαν ομαλά,χωρίς κανένα επηρεασμό από το αρνητικό επικίνδυνο περιβάλλον. Οι μητέρες είναι ιδιαίτερα καλές στο να μιλούν στα παιδιά τους για αυτά τα ευαίσθητα θέματα. Πρώτα χρειάζεται οι ίδιες να έχουν σωστή ενημέρωση,κατόπιν να ρωτήσουν τα παιδιά τους τι γνωρίζουν για τα θέματα αυτά, για τα οποία τα παιδιά συζητούν στο προαύλιο του σχολείου από την πολύ μικρή πλέον ηλικία, όπως και από την τηλεόραση και το διαδίκτυο. Επισημάνετε τους ότι τους μιλάτε για το θέμα γι’ατό είναι όντως επικίνδυνο και όχι γιατί δεν τα εμπιστεύεσθε. Αφήστε τους να γνωρίζουν ότι μπορούν να σας ρωτήσουν και να τους απαντήσετε σε κάθε τους ανησυχία.
4.Αφήστε τα όρια να μεγαλώνουν σαν τα παιδιά Τα παιδιά χρειάζεται να αγαπιούνται απρουπόθετα, έτσι ώστε οι σπόροι της αυτοεκτίμησης να αναπτυχθούν μέσα τους. Τέτοια απρουπόθετη αγάπη δεν σημαίνει ότι δε θα θέσετε όρια. Θέτοντας όρια δείχνεις στο παιδί σου πόσο σημαντικό είναι για σένα. Όταν το παιδί ξεπερνά τα όρια, δείξε απόγοήτευση με τη συμπεριφορά του, όχι με το παιδί. Όσο τα παιδιά μεγαλώνουν και τα όρια μεγαλώνουν.Οι ψυχολόγοι λένε ότι τα αγόρια όσο μεγαλώνουν είναι φυσικό να θέλουν να διακινδυνεύουν κάνοντας πράγματα έξω από τα όρια γιατί αυτό τους επιβεβαιώνει τον ανδρισμό τους. Όσο τα αγόρια μεγαλώνουν τα ίδια χρειάζεται να μεγαλώνουν και τα όρια. Οι μητέρες δε χρειάζεται να αισθάνονται ότι απορρίπτονται, ούτε όμως πάλι να χαλαρώνουν. Ακόμα και ένα δεκαεπτάχρονο χρειάζεται όρια. Τα κορίτσια πάλι το σκέφτονται περισσότερο να ξεπεράσουν τα όρια, γιατί θέλουν περισσότερο να ευχαριστούν τους γονείς τους. Προσπαθούν να πράξουν μέσα στα όρια της ασφάλειας χωρίς υπερβολικές απαιτήσεις. Αν και όσο περνούν τα χρόνια προχωράμε προς την εξομοίωση των συμπεριφορών των δυο φύλων. Οι μητέρες είναι εξαιρετική πηγή ενθάρρυνσης και για τους γιους τους και για τις κόρες τους.
5.Δείξτε τους τον δρόμο Τα παιδιά χρειάζονται τα ηθική πυξίδα. Να τους δείχνετε καθημερινά ποιο είναι το σωστό και ποιο το λάθος, όχι μόνο στα μεγάλα θέματα, αλλά και στα καθημερινά. Όταν οι μητέρες δίνουν προσοχή σε θέματα, όπως η υπευθυνότητα, η ακεραιότητα και η αφοσίωση, χτίζουν ένα σύστημα αξιών στα παιδιά τους, που θα γίνει αυτό το καλύτερο, ανακτίμητο απόκτημα στη ζωή τους. Η καλύτερη ηθική πυξίδα είναι η συμπεριφορά της ίδιας της μητέρας. Εάν δεν λέει την αλήθεια, δεν ενδιαφέρεται για τα δικαιώματα των άλλων ανθρώπων, δεν κρατά τις υποσχέσεις της, φροντίζει περισσότερο τον εαυτό της εις βάρος της οικογένειά της, τότε δεν μπορεί να ασκήσει τη μητρική της ηγεσία. Δεν μπορεί να εμπνεύσει τα παιδιά της. Σίγουρα δε θέλουμε να ακούσουμε τα παιδιά μας να λένε »Μα μαμά, εσύ το έκανες».
6.Απολαύστε τα Με την περιορισμένη ώρα στη διάθεση τους οι μητέρες προσπαθούν να εστιαστούν στο τι είναι σημαντικό. Προσπαθούν να ακούσουν τα νέα τους και να τα βοηθήσουν στην μελέτη και τις σχολικές εργασίες στο σπίτι, όμως τα παιδιά θέλουν κάτι ακόμα. Ποιοτικό χρόνο με τη μητέρα τους. Δε χρειάζεται μεγάλη ποσότητα χρόνου, αλλά ένα παιχνιδιάρικο πνεύμα,η διάθεση κάποιων στιγμών μελέτης να γυρίσει σε πειράγματα και παιχνίδι. Μπορεί να τα αφήνει να φτιάχνουν τα »projects» τους και κάποιες ασκήσεις στην κουζίνα με τη μητέρα τους που μαγειρεύει. Να ανταλλάσσουν σκέψεις, ιδέες, να οργανώνουν και να συζητάνε μαζί. Η Μητρότητα είναι μεγάλη δουλειά, αλλά ποτέ μη γίνει βάρος. Μερικές φορές ας φαίνεται ότι γινόσαστε λιγότερο υπεύθυνες στα καθήκοντα σας και ας διασκεδάσετε με τα παιδιά σας, γιατί αυτά θα πάρουν μαζί τους και θα θυμούνται αυτά και εσείς, τον όμορφο χρόνο που περάσατε μαζί.
Από:
Αλεξάνδρα Ευκαρπίδου ΙAPC&M Accredited Life coach,
parenting coach, εισηγήτρια σε σεμινάρια προσωπικής ανάπτυξης
Επικοινωνία:
What`s up: alexandra efkarpidou
Ομορφιά
Υγεία
Υγεία
Videos
Lifestyle
Υγεία
Υγεία
Υγεία