Connect with us

Οικογένεια

Αν οι ευχές που κάναμε παιδιά γινόντουσαν πραγματικότητα!

Ποιος από μας δεν έχει ονειρευτεί, τέτοιες μέρες, σαν μικρό παιδί, και δεν έχει ευχηθεί να πραγματοποιηθούν μικρές ή μεγάλες ευχές; Ποιος από μας, έστω και μια φορά στη ζωή του, δεν έχει ονειρευτεί έναν καλύτερο κόσμο; Έναν κόσμο όπου θα βασιλεύει η υγεία, η ειρήνη, η αγάπη, η αλληλεγγύη… η ανθρωπιά! Ίσως γιατί έτσι μας έχουν συνηθίσει να λέμε, πως ότι σχετίζεται με κάτι καλό, πολιτισμένο και αξιοπρεπές, είναι ανθρώπινο.

Τι έγινε όμως; Που χάσαμε την… ανθρωπιά μας; Μπορούμε να την ξαναβρούμε; Αν όχι, τέτοιες μέρες, όπου όλοι, λίγο έως πολύ, είμαστε, νιώθουμε και ονειρευόμαστε σαν μικρά παιδιά, τότε, πότε άλλοτε θα τα καταφέρουμε; Τι είναι αυτό που σαν αυτόματος μετρητής μέσα μας ανοίγει και κλειδώνει την ανθρωπιά μας και τον υποτιθέμενο πολιτισμό μας; Ο Αϊνστάιν και όλοι οι μεγάλοι της Φυσικής έχουν μιλήσει για τη σχετικότητα του χρόνου. Κι αν σταματούσαμε αυτό το ρολόι σήμερα; Αν το είχαμε σταματήσει λίγα χρόνια νωρίτερα; Πόσα πράγματα θα μπορούσαν να είχαν αλλάξει; Όλα τα θαύματα γίνονται μέσα στο κενό και στην απουσία του χρόνου, τουλάχιστον του χρόνου έτσι όπως έχει μάθει ο άνθρωπος να τον μετρά… Ας αναζητήσουμε αυτό το κενό κι ίσως για πρώτη φορά στη ζωή μας να αισθανθούμε πλήρεις και πραγματικά… άνθρωποι!

Φανταστείτε τις ευχές του καθενός μας, σαν πολύχρωμα μπαλόνια να ταξιδεύουν στον ουρανό ψηλά, για να συναντήσουν άλλα συμβατά μ’ εκείνα μπαλόνια και να σμίξουν και το ένα να γίνει το άλλο… Πόσοι από μας έχουμε κάτι που το χρειάζεται κάποιος άλλος κι εμάς μας περισσεύει…; Και δε μιλάω μόνο για υλικά αγαθά, αλλά κυρίως για συναισθήματα! Πόση αγάπη έχουμε και δυστυχώς πολλές φορές την κρύβουμε μέσα μας, μόνο και μόνο γιατί φοβόμαστε να την δείξουμε; Φοβόμαστε ότι θα μας απορρίψουν, κοροϊδέψουν, εκμεταλλευτούν… Φόβοι, πολλοί φόβοι, αλλά κυρίως… κοινοί φόβοι! Αν σκεφτεί κάποιος ότι όλοι φοβόμαστε τα ίδια πράγματα, ίσως τότε να σταματούσαμε και να νικούσαμε αυτό το τέρας που μας γραπώνει την καρδιά κάθε φορά που θέλουμε κάτι μ’ όλη μας την ψυχή!

Το θέμα είναι ότι κάποιο μπαλόνι εκεί ψηλά μπορεί να περιμένει για πολύ καιρό μόνο του, ώσπου να βρει το άλλο του μισό. Κι αυτό, γιατί έχουμε διαφορετικούς χρόνους ο καθένας μας που θα κάτσουμε και θα συνειδητοποιήσουμε τι πραγματικά θέλουμε. Φανταστείτε, λοιπόν, μια κοινή στιγμή για όλη την ανθρωπότητα, που το μόνο που θα κάνει είναι να αφεθεί, χωρίς κανέναν περιορισμό και να ονειρευτεί, να οραματιστεί και να ευχηθεί ότι πραγματικά θα ήθελε…! Να παίξει και να πιστέψει, ωσάν να έχει ήδη κιόλας πραγματοποιηθεί αυτό που εύχεται, όπως όταν ήταν μικρό παιδί! Άραγε, πόσα πολύχρωμα μπαλόνια θα γέμιζαν τότε τον ουρανό; Πόσο πιο χαρούμενη θα ήταν η ψυχή μας να τα αναλογιστεί όλα αυτά; Πόσα από αυτά θα έβρισκαν αμέσως το ταίρι τους! Ίσως κι όλα! Γιατί όχι; Ένα παιδί δεν ξέρει από περιορισμούς στις ευχές, αλλά αργότερα ο τρόπος που το μεγαλώνει η κοινωνία το κάνει ενοχικό σε οτιδήποτε ζητήσει για εκείνον.

Και στο τέλος, είτε θα γίνονται δυστυχείς και θα πονάνε είτε, από την καταπίεση, του δημιουργούνται απωθημένα που με το μόνο τρόπο που θα μπορούσαν να εκφραστούν θα ήταν με τη θηριωδία της απληστίας και το σύνδρομο της συσσώρευσης για τη συσσώρευση… Γυρίστε λίγο όλοι γύρω σας κι αναλογιστείτε πόσους ευτυχισμένους ανθρώπους γνωρίζετε… Φτωχοί ή πλούσιοι, όλοι πάντα κάτι έχουν που τους λείπει και τους κρατάει μακριά από το να βιώσουν αυτό το θεϊκό συναίσθημα της χαράς. Κοιτάξτε όμως τα πολύ μικρά παιδιά και δείτε τι συμβαίνει… απλά, είναι ευτυχισμένα! Είναι χαρούμενα και κυρίως… δε φοβούνται.

Ακόμη, τα «μη και τα μη» μας δεν τα έχουν επηρεάσει σε τέτοιο βαθμό που να τους στερήσει αυτό το υπέρτατο δικαίωμα στην ευτυχία! Η μνήμη τους από εκεί που έρχονται… τα κάνει να νιώθουν ασφαλή και ευτυχισμένα! Μια μνήμη που έχει σβηστεί από εμάς τους μεγάλους. Κι αντί να μάθουμε από εκείνα, κοιτάζουμε εμείς να τους μάθουμε το νόμο της …δυστυχίας και να φανταστείς ότι το κάνουμε με πολλή-πολλή αγάπη… Τουλάχιστον έτσι πείσαμε τον εαυτό μας, ότι από αγάπη τα εκπαιδεύουμε να γίνουν δυστυχισμένα και τσιγγούνικα στα συναισθήματα και στη ζωή τους.

 Τι θα θυμόμασταν από εκείνες τις παιδικές ευχές μας…

Τι μπορεί να άλλαζε μέσα από μικρά και ξεχασμένα πια περιστατικά της τότε μας καθημερινότητας. Μην περιμένετε λαγούς με πετραχήλια, αυτά τα ευχόμαστε όταν μεγαλώσουμε, πολύ αργότερα… Όταν όμως ήμασταν μικρά παιδάκια, ευχόμασταν για μικρά καθημερινά θέματα  που μας απασχολούσαν, που όμως από αυτά τα μικρά θέματα θα βγουν αργότερα ενήλικες με πεποιθήσεις φόβου, ηττοπάθειας, απόρριψης, ενοχής… όλα τα διαμαντάκια της εποχής μας.

Πηγή

Continue Reading

Ψυχολογία

Τεχνικές για τη βελτίωση του στρές

Τεχνικές για τη βελτίωση της ψυχολογικής ευεξίας και τη διαχείριση του στρες: Οδηγός αυτοβελτίωσης

Η ψυχολογική ευεξία είναι ένας σημαντικός παράγοντας που επηρεάζει την ποιότητα ζωής μας. Ωστόσο, η καθημερινή ζωή φέρνει πολλές προκλήσεις και στρες που μπορούν να επηρεάσουν αρνητικά την ψυχική μας κατάσταση. Ευτυχώς, υπάρχουν πολλές τεχνικές που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για να βελτιώσουμε την ψυχολογική μας ευεξία και να διαχειριστούμε το στρες. Ας εξερευνήσουμε μερικές από αυτές τις τεχνικές:

  1. Αναπνευστικές Τεχνικές: Η βαθιά αναπνοή μπορεί να βοηθήσει στην άμβλυνση του στρες και στην ενίσχυση της ψυχικής σας ευεξίας. Δοκιμάστε αναπνευστικές τεχνικές όπως η βαθιά αναπνοή της κοιλιάς ή οι ασκήσεις αναπνοής μετρώντας την εισπνοή και την εκπνοή σας.
  2. Ασκήσεις Χαλάρωσης: Η χαλάρωση του σώματος είναι σημαντική για την αντιμετώπιση του στρες. Δοκιμάστε τεχνικές όπως η προοδευτική χαλάρωση μυών ή η αυτούσια αποτελεσματικότητα, όπου συσκευάζετε και χαλαρώνετε κάθε μέρος του σώματός σας.
  3. Διαχείριση του Χρόνου: Η κατάλληλη διαχείριση του χρόνου μπορεί να μειώσει το στρες. Δοκιμάστε να οργανώσετε το χρόνο σας με λίστες καθημερινών καθηκόντων ή με την τεχνική Pomodoro, όπου εργάζεστε για συγκεκριμένα χρονικά διαστήματα με μικρές παύσεις ανάμεσα.
  4. Ασκήσεις Μείωσης των Σκέψεων: Οι αρνητικές σκέψεις μπορούν να αυξήσουν το στρες και να επηρεάσουν την ψυχολογική ευεξία. Δοκιμάστε τεχνικές όπως η αναγνώριση και αντιμετώπιση αρνητικών σκέψεων ή η ανακατεύθυνση των σκέψεων μέσω της προσήλωσης στο παρόν.
  5. Σωματική Δραστηριότητα: Η άσκηση είναι σημαντική για την απελευθέρωση ενέργειας και τη μείωση του στρες. Ασκηθείτε τακτικά, ανεξάρτητα από το είδος της άσκησης που επιλέγετε.
  1. Κοινωνική Υποστήριξη: Η κοινωνική σύνδεση και υποστήριξη μπορεί να βοηθήσει στη μείωση του στρες και στη βελτίωση της ψυχολογικής ευεξίας. Αναζητήστε τη συντροφικότητα με φίλους και οικογένεια ή συμμετάσχετε σε κοινότητες και ομάδες που σας ενδιαφέρουν.
  2. Διατροφή και Υγιεινή Ζωή: Η υγιεινή διατροφή και οικοσυστημικές συνήθειες μπορούν να επηρεάσουν την ψυχική μας κατάσταση. Προσπαθήστε να τρέφεστε ισορροπημένα και να τηρείτε έναν υγιεινό τρόπο ζωής, περιλαμβάνοντας ύπνο, άσκηση και χαλάρωση στην καθημερινότητά σας.
  3. Μείωση των Πηγών Στρες: Προσπαθήστε να αναγνωρίσετε τις πηγές στρες στη ζωή σας και να αντιμετωπίσετε τις προκλήσεις με διαφορετικούς τρόπους. Οργανώστε τις προτεραιότητές σας, ζητήστε βοήθεια όταν χρειάζεστε και αναπτύξτε τεχνικές αντιμετώπισης του στρες όπως η αποδοχή και η αντίδραση σε εκείνες τις πηγές.
  4. Ψυχοθεραπεία και Συμβουλευτική: Σε ορισμένες περιπτώσεις, η επαγγελματική υποστήριξη από ψυχολόγο ή συμβούλου μπορεί να βοηθήσει στη διαχείριση του στρες και τη βελτίωση της ψυχολογικής ευεξίας. Η ψυχοθεραπεία μπορεί να παρέχει εργαλεία και τεχνικές για την αντιμετώπιση προβλημάτων και την ενίσχυση των δεξιοτήτων αυτοδιαχείρισης.

Συνολικά, η ψυχολογική ευεξία και η διαχείριση του στρες είναι μια διαδικασία που απαιτεί αφοσίωση και προσήλωση, αλλά με τη χρήση των παραπάνω τεχνικών, μπορούμε να καταφέρουμε να δημιουργήσουμε μια πιο ισορροπημένη και ευτυχισμένη ζωή.


Άρθρο από την ομάδα του BusinessWoman

Continue Reading

Ψυχολογία

Πώς μπορούμε να απαλλαγούμε από τις αρνητικές σκέψεις

«Έχω ανακαλύψει ότι, για να ζω πλήρως τη ζωή μου, πρέπει να σκουντάω την ψυχή μου όλη την ώρα, κάθε μέρα, και τότε η ζωή γίνεται πολύ εύκολη», έλεγε η Anne Wilson Schaef. Η ψυχή είναι η μοναδική αληθινή πηγή ειρήνης, αρμονίας και ευγνωμοσύνης. Ένας από τους πιο αποτελεσματικούς τρόπους, για να αποκτήσουμε επαφή και να καλλιεργήσουμε τη σχέση μας με την ψυχή μας, είναι να ξεφορτωθούμε τα εμπόδια που υπάρχουν ανάμεσα σ’ εμάς και στην καθαρότητα της σκέψης μας.

Συχνά ο αρνητικός τρόπος σκέψης στέκεται εμπόδιο και μας απομακρύνει από την καθαρή κατάσταση σκέψης. Τις περισσότερες φορές χάνουμε τα θετικά μας αισθήματα για τη ζωή, γιατί εγκλωβιζόμαστε σε μια σωρεία αρνητικών σκέψεων, μέχρι να ανακαλύψουμε πως όσο πιο αρνητικά σκεφτόμαστε, τόσο πιο άσχημα γίνονται τα πράγματα.

Για παράδειγμα, μπορούμε να πάψουμε να εστιάζουμε με αποκλειστικότητα και με μεγάλη δόση μονομέρειας σε όλα τα άσχημα που μας συνέβησαν ή μας συμβαίνουν κατά τη διάρκεια της ζωής μας και να συνειδητοποιήσουμε ότι το τώρα της ύπαρξής μας είναι η μοναδική στιγμή που υπάρχει. Καθώς παύουμε να σκεφτόμαστε ποιος μας έκανε τι στο παρελθόν ή ποιος μας αντιμάχεται στο παρόν, απελευθερώνουμε τον εαυτό μας από τη σκλαβιά της αρνητικής μας ιστορίας ή κατάστασης.

Αν εστιάσουμε την προσοχή μας στη στιγμή που ζούμε και παραμείνουμε σε επαφή με την ψυχή μας, δηλαδή με μια πιο αληθινή κατάσταση συνείδησης, διατηρώντας κατ’ αυτόν τον τρόπο ανοιχτό το κανάλι της επικοινωνίας μας μαζί της, θα δούμε πως η καρδιά μας θα γεμίσει με θετικά συναισθήματα και θα ζήσουμε την πιο αρμονική πραγματικότητα.

Πολλά πράγματα μας βοηθούν να αφεθούμε και να ζήσουμε με την ψυχή μας. Κάποια από αυτά είναι να είμαστε έντιμοι και ανοιχτοί τόσο με τον εαυτό μας όσο και με τους άλλους.Επίσης, κάτι που κάνει πολύ καλό στην ψυχή μας είναι να επιδιώκουμε την παρέα με ανθρώπους που είναι πρόθυμοι να εξετάσουν τις συνήθειές τους και αν είναι ανάγκη να τις αλλάξουν. Να επιλέγουμε να μας περιβάλλουν άνθρωποι που ευχαριστιούνται την παρέα μας και εμείς τη δική τους, γιατί αλλιώς η κοινωνική συμμετοχή γίνεται και άσκοπη και εξουθενωτική. Να τρέφουμε την ψυχή μας ζώντας κοντά στη φύση, όσο είναι δυνατό, και σύμφωνα με αυτήν.

Όταν βρισκόμαστε στη φύση μας, γίνεται και τα κάποιο τρόπο πιο ξεκάθαρο ότι αποτελούμε τμήμα ευρύτερης διαδικασίας, ενός μεγαλύτερου σύμπαντος, όπου ούτε κυριαρχούμε, ούτε αναγκαστικά κυριαρχούμαστε, αλλά αντίθετα συμμετέχουμε. Να κάνουμε πράγματα που αγαπάμε, να ζούμε απλά και να μοιραζόμαστε την προσωπική μας συνειδητότητα, διότι όταν μοιραζόμαστε αυτά που έχουμε μάθει για τον εαυτό μας, ερχόμαστε σε επαφή με τους άλλους. «Ζω με την ψυχή μου» σημαίνει τιμάω την εξέλιξή μου, την εμπιστεύομαι και φέρω την ευθύνη να ζήσω αυτήν τη ζωή με τα ταλέντα που μου δόθηκαν.


Άρθρο αρχείου

Αναστασία Μουστάκα

Continue Reading

Παιδί

Τιμωρία ή ανάπτυξη της υπευθυνότητας;


Για μας τους γονείς τίποτα δεν είναι πιο προκλητικό από το θέμα της πειθαρχίας ειδικά στη διάρκεια της εφηβείας.Οι περισσότεροι γονείς συνδέουμε την πειθαρχία με την τιμωρία. Μόλις ο έφηβος, αγωνιζόμενος για την ατομικότητά του, έρθει σε διαφωνία με τους γονείς του, τότε οι περισσότεροι γονείς αισθανόμενοι ότι χάνουν τον έλεγχο, τιμωρούν τους εφήβους. Είναι, δυστυχώς, ο μόνος τρόπος με τον οποίο ξέρουν να αντιδράσουν για να σώσουν τον έλεγχο στο σπίτι τους. Είναι όμως σωστή αυτή η αντίδραση;


Η σωστή αντιμετώπιση των γονέων απέναντι στην πειθαρχία είναι να τη βλέπουνε όχι σαν τιμωρία, αλλά σαν μια μέθοδο, που βοηθάει τους εφήβους να γίνουν υπεύθυνοι και ανεξάρτητοι. Αν η συμπεριφορά των εφήβων δεν είναι επικίνδυνη και καταστροφική (δεν φτάνει δηλαδή στα άκρα)
ακολουθούμε μάλλον το ρητό “η πείρα είναι ο καλύτερος δάσκαλος”.


Εάν οι σχέσεις μας με τον έφηβο δεν πάνε καλά, τι πρέπει να κάνουμε; Εκείνο που πιστεύω ότι αρχικά πρέπει να ψάξουμε να βρούμε είναι γιατί ο έφηβος αντιδρά με τον τρόπο αυτό. Σίγουρα υπάρχει κάποιος λόγος. Καλά θα είναι ν’ ανοίξουμε τα αυτιά μας και να ακούσουμε τι μας λέει ο έφηβος, τι πρόβλημα έχει. Μετά να δούμε αν εμείς φταίμε για την κατάσταση, στην οποία έχει περιέλθει. Γιατί,όσο σκληρό και αν ακούγεται αυτό, πίσω από τα προβλήματα των παιδιών μας κρύβονται τα δικά μας προβλήματα, οι δικές μας λάθος κινήσεις. Προβληματικοί γονείς μεταφέρουν τα προβλήματα τους στα παιδιά τους. Γιατί τα παιδιά είναι ο καθρέφτης των γονιών.


Επίσης, πρέπει να δούμε ποια είναι η σχέση μας με τον έφηβο. Μήπως είναι σχέση προϊσταμένου και υφισταμένου; Έτσι πρέπει να είναι; Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι όλοι είμαστε ισότιμοι στην οικογένεια. Και σαν ισότιμοι πρέπει να έχουμε αμοιβαία αγάπη και σεβασμό και ν’αντιμετωπίζουμε ο ένας τον άλλον με αξιοπρέπεια.


Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο ρόλος των γονέων στην οικογένεια δεν είναι καταπιεστικός, αλλά καθοδηγητικός και ενθαρρυντικός, προετοιμάζοντας τα παιδιά για την ενηλικίωση. Ο γονέας που δεν αισθάνεται ασφαλής με τον εαυτό του, ασκεί πίεση για να έχει την κυριαρχία. Αντί ν’ αποδέχεται και να ενθαρρύνει το παιδί του, το κατεβάζει και συνεχώς το αποθαρρύνει. Το παιδί, που αναζητά την αγάπη και την αποδοχή των γονιών του, την αναγνώριση της σημαντικότητας του, αποθαρρύνεται και αρχίζει να πιστεύει ότι δεν είναι σημαντικό και αποφασίζει να αναζητήσει την αναγνώριση μέσω της αντίδρασης και της επανάστασης. Αν έχει συμβεί κάτι τέτοιο μη πιστεύετε ότι τα πάντα τελείωσαν. Αυτό μπορεί ν’ αλλάξει!


Ενθαρρύνοντας τον έφηβο μπορείτε να εξαλείψετε την τάση του για επανάσταση. Αν πάψετε να υποδεικνύετε στον έφηβο τα λάθη του, αλλά τον ακούσετε και τον ενθαρρύνετε, θα δείτε τεράστια αλλαγή. Και μη ξεχνάτε να του δείχνετε την αγάπη σας. Η αγάπη σας θα πρέπει να είναι προϋπόθεση ανεξάρτητα από την συμπεριφορά του . Θα προτείνουμε εν συντομία κάποιες αποτελεσματικές μεθόδους, με τις οποίες αντιμετωπίζετε την αρνητική συμπεριφορά και βοηθάτε τον έφηβο να αποκτήσει την ανεξαρτησία του.


Η τιμωρία είναι αρνητική. Η πειθαρχία όμως δεν είναι. Μάλλον είναι μια μέθοδος εκπαίδευσης. Η πειθαρχία που θα προσφέρουμε εμείς είναι αυτοπειθαρχία. Καθοδηγούμε τον έφηβο προς μια υπεύθυνη ανεξαρτησία.Το καλύτερο βέβαια πρότυπο για τα παιδιά είναι οι ίδιοι οι γονείς τους, οι οποίοι χρησιμεύουν ως πρότυπα ωριμότητας, υπεύθυνης συμπεριφοράς και αυτοπειθαρχίας.


Για παράδειγμα γονείς που μιλούν άσχημα στους εφήβους τους και μετά ανησυχούν γιατί τα παιδιά τους μιλούν και συμπεριφέρονται με απρέπεια, θα πρέπει πρώτα να κάνουν κάτι οι ίδιοι για τον εαυτό τους.Είναι, επίσης, απαραίτητο να συμπεριλάβουμε τους εφήβους στη λήψη αποφάσεων. Έτσι ενισχύεται η αυτοεκτίμηση του εφήβου, ο οποίος αισθάνεται πιο ανεξάρτητος, υπεύθυνος και ικανός.Μπορείτε να του παρέχετε ένα επίδομα, το οποίο θα επιλέγει πώς θα το διαθέτει. Εάν απασχολείται σε μια δουλειά μερικής απασχόλησης είναι καλό να είναι ελεύθερος να αποφασίσει
πώς θα ξοδέψει τα χρήματα που κέρδισε.


Οι έφηβοι μπορούν να διαλέγουν το σχολείο, τις εξωσχολικές δραστηριότητες, τους φίλους, τα χόμπι, το χτένισμά τους. Να τους ρωτάμε, αν θέλουν να ακολουθήσουν σε μια οικογενειακή έξοδο ή στις καλοκαιρινές διακοπές. Να ενθαρρύνουμε τη συνεργασία μαζί τους σε θέματα που αφορούν τις υποχρεώσεις του σπιτιού και όλες τις κοινωνικές μας υποχρεώσεις.


Μη ξεχνάτε ότι στην περίοδο της εφηβείας ο νέος κατακτά την δική του ταυτότητα και οδεύει το δρόμο προς τη δική του ανεξαρτησία. Είναι φυσικό και απολύτως λογικό να κάνει ανεξάρτητες επιλογές. Δεν μπορούμε να είμαστε μαζί του σε κάθε απόφαση.Πήραν τις αρχές που τους δώσατε; Βάλανε τα θεμέλια για ένα υγιή χαρακτήρα; Από εκεί και πέρα βαδίζουν το δικό τους δρόμο, που θα τους φέρει στο δικό τους «πεπρωμένο». Εμείς απλώς τους αγαπάμε, τους σεβόμαστε, τους αναγνωρίζουμε ως ανεξάρτητες προσωπικότητες.


Άρθρο αρχείου

Αλεξάνδρα Ευκαρπίδου

Continue Reading

Trending