Connect with us

Υγεία

Διατροφή και σκλήρυνση κατά πλάκας

Η Σκλήρυνση κατά Πλάκας (ΣκΠ) είναι μια ασθένεια του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος (ΚΝΣ) που επηρεάζει τον εγκέφαλο και τη σπονδυλική στήλη. Αν και δεν είναι γνωστή η αιτιολογία της νόσου, στα άτομα που εμφανίζεται, το ίδιο το ανοσοποιητικό τους σύστημα στρέφεται ενάντια στο προστατευτικό περίβλημα των νευρώνων (γνωστό ως μυελίνη) το οποίο και καταστρέφει. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα η νόσος να προκαλεί επιδείνωση ή μόνιμη βλάβη στη λειτουργεία των νευρώνων και αδυναμία επικονωνίας μεταξύ του εγκεφάλου και των υπολοίπων μερών του σώματος.

Επιδημιολογία

Τα τελευταία χρόνια ο αριθμός των νοσούντων αυξάνεται και στη χώρα μας ολοένα και περισσότερο με τις γυναίκες να έχουν διπλάσια πιθανότητα να την εμφανίσουν σε σχέση με τους άνδρες.

Αίτια 

Ένας συνδυασμός γενετικών και περιβαλλοντικών παραγόντων φαίνεται να παίζει ρόλο στην εμφάνιση της νόσου. Ωστόσο, η Σκλήρυνση κατά Πλάκας δεν κληρονομείται άμεσα από τον γονέα στο παιδί καθώς δεν υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο γονίδιο που να ενοχοποιείται. Η παρουσία όμως ενός συνδυασμού γονιδίων αυξάνει την πιθανότητα εμφάνισης της ΣκΠ.

Σχετικά με τους περιβαλλοντικούς παράγοντες, οι περιοχές που βρίσκονται μακριά από τον ισημερινό επηρεάζονται συχνότερα από τη νόσο χωρίς αυτό να εξηγείται ακόμα πλήρως. Κάποιοι επιπρόσθετοι παράγοντες που έχει φανεί ότι σχετίζονται με τον κίνδυνο εμφάνισης της σκλήρυνσης κατά πλάκας είναι:

  • Ο αυξημένος Δείκτης Μάζας Σώματος (Βάρος/Ύψος2).
  • Το οικογενειακό ιστορικό ύπαρξης σκλήρυνσης κατά πλάκας.
  • Η φυλή: Τα άτομα που ανήκουν στη λευκή φυλή (ιδιαίτερα αυτά που κατάγονται από την Βόρεια Ευρώπη) έχουν αυξημένο κίνδυνο σε σχέση με άτομα που ανήκουν στις υπόλοιπες φυλές.
  • Το κλίμα: Η σκλήρυνση κατά πλάκας είναι συχνότερη στα ψυχρά και εύκρατα κλίματα.
  • Το κάπνισμα: Οι καπνιστές έχουν αυξημένη πιθανότητα να εμφανίσουν τη νόσο σε σχέση με τους μη καπνιστές.
  • Η μειωμένη έκθεση στον ήλιο και τα χαμηλά επίπεδα βιταμίνης D: Ορισμένες μελέτες τα τελευταία χρόνια έχουν συνδέσει την έκθεση στον ήλιο και τα αυξημένα επίπεδα βιταμίνης D με μειωμένη πιθανότητα εμφάνισης της νόσου, λόγω της ρυθμιστικής δράσης που έχει η βιταμίνη D στο ανοσοποιητικό σύστημα.
  • Ορισμένες λοιμώξεις: Ορισμένοι ιοί έχουν συσχετιστεί με την πιθανότητα εμφάνισης της σκλήρυνσης κατά πλάκας, όπως ο ιός Epstein-Barr, που προκαλεί τη λοιμώδη μονοπυρήνωση.
  • Ορισμένα αυτοάνοσα νοσήματα: Η ύπαρξη θυρεοειδικής νόσου, σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1 ή φλεγμονώδους νόσου του εντέρου αυξάνει την πιθανότητα εμφάνισης της σκλήρυνσης κατά πλάκας.

diatrofi kai sklirynsi kata plakas symtwmata

 

Παθολογία

Η παθολογία της νόσου αφορά την καταστροφή της μυελίνης από το ίδιο το ανοσοποιητικό σύστημα του ασθενούς. H μυελίνη είναι η ουσία που περιβάλλει τις νευρικές ίνες, λειτουργεί ως μόνωση και βοηθά στη μετάδοση σημάτων μεταξύ του εγκεφάλου και του υπόλοιπου σώματος. Με την καταστροφή τής δημιουργούνται «πλάκες» στα νεύρα.

Η διάγνωση της νόσου συχνά καθυστερεί επειδή έχει παρόμοια συμπτώματα με άλλες νευρολογικές παθήσεις.

Συμπτώματα

Πρωταρχικά συμπτώματα

Τα πρώτα συμπτώματα της σκλήρυνσης κατά πλάκας συχνά περιλαμβάνουν:

  • Προβλήματα όρασης, όπως θολή ή διπλή όραση ή οπτική νευρίτιδα, που προκαλεί πόνο στο μάτι και γρήγορη απώλεια της όρασης
  • Αδύναμους και δύσκαμπτους μύες, με συχνά οδυνηρούς μυϊκούς σπασμούς
  • Μυρμήγκιασμα ή μούδιασμα στα χέρια, τα πόδια, τον κορμό του σώματος ή το πρόσωπο
  • Προβλήματα ισορροπίας
  • Προβλήματα ελέγχου της ουροδόχου κύστης
  • Ζάλη

Μεταγενέστερα συμπτώματα

Συμπτώματα της σκλήρυνσης κατά πλάκας που εμφανίζονται αργότερα περιλαμβάνουν:

  • Νοητική ή σωματική κόπωση που συνοδεύει τα παραπάνω συμπτώματα
  • Αλλαγές στη διάθεση, όπως κατάθλιψη ή ευφορία
  • Παράλυση στα πόδια
  • Επιληπτικά επεισόδια
  • Αλλαγές στην ικανότητα συγκέντρωσης ή αποτελεσματικής εκτέλεσης πολλαπλών καθηκόντων
  • Δυσκολία λήψης αποφάσεων, προγραμματισμού ή ιεράρχησης στην εργασία ή στην ιδιωτική ζωή

Διατροφή και σκλήρυνση κατά πλάκας

Σε ό,τι αφορά τη διατροφή, ενώ παλαιότερα η σημασία της στην ανάπτυξη της νόσου δεν θεωρείτο σημαντική, τα νεότερα δεδομένα δείχνουν ότι η διατροφή μπορεί να διαδραματίσει επιβαρυντικό ή προστατευτικό ρόλο. Νεότερες μελέτες έρχονται να δείξουν πλέον ότι τόσο η διατροφή όσο και ο τρόπος ζωής μπορεί να επηρεάσουν είτε θετικά είτε αρνητικά τη φλεγμονώδη έκφραση της νόσου και συνεπώς την εξέλιξη της, ενώ παράλληλα μπορεί να συμβάλλει στην ανακούφιση των συμπτωμάτων της. Πιο συγκεκριμένα:

Υιοθέτηση μιας ισορροπημένης διατροφής

Η ισορροπημένη διατροφή μπορεί να έχει πολλαπλά οφέλη για τους ασθενείς όπως τη μείωση της κόπωσης, τη διατήρηση της φυσιολογικής λειτουργίας του εντέρου και της ουροδόχου κύστης, τη διατήρηση της οστικής υγείας, τη βελτίωση της μυϊκής δύναμης και της κίνησης και τον έλεγχο του σωματικού βάρους.

Μια διατροφή πλούσια σε φρούτα, λαχανικά, δημητριακά ολικής αλέσεως, γαλακτοκομικά χαμηλών λιπαρών, ψάρια, άπαχο κρέας, πρεβιοτικά και προβιοτικά μπορεί να οδηγήσει σε μειωμένη φλεγμονώδη έκφραση και σε:

  • Διατήρηση ενός φυσιολογικού σωματικού βάρους (ούτε πολύ αυξημένου ούτε πολύ μειωμένου)
  • Μείωση του αισθήματος κόπωσης
  • Διατήρηση της φυσιολογικής λειτουργίας του εντέρου και της ουροδόχου κύστης
  • Διατήρηση της υγείας των οστών, των δοντιών και των ούλων
  • Βελτίωση της μυϊκής δύναμης, της εμβέλειας της κίνησης και της ευελιξίας

diatrofi gia sklirinsi kata plakas

 

Δίαιτα υψηλή σε ενέργεια και λίπος

Αντίθετα, η υιοθέτηση μιας δυτικού τύπου διατροφής πλούσιας σε κόκκινο κρέας και ζωική πρωτεΐνη, κορεσμένα λιπαρά, τηγανητά, σακχαρούχα ροφήματα και αλάτι αυξάνει τη φλεγμονώδη απόκριση και συνεπώς συμβάλλει στην αρνητική εξέλιξη της νόσου λόγω της δράσης που μπορεί να έχουν όλα τα παραπάνω ενάντια στη μυελίνη.

Μελέτες σε ζωικά πρότυπα συνδέουν την υψηλή κατανάλωση λίπους με αυξημένη παραγωγή φλεγμονωδών παραγόντων και επιδείνωση της «επίθεσης» του ανοσοποιητικού συστήματος ενάντια στο ΚΝΣ.

Προβλήματα ουροδόχου κύστης

Η αντιμετώπιση των προβλημάτων λειτουργίας της ουροδόχου κύστης μπορεί να αντιμετωπιστεί μέσω της επαρκούς πρόσληψης υγρών και όχι μέσω της μείωσης των προσλαμβανόμενων υγρών, που μπορεί να οδηγήσει σε κατακράτηση ούρων και πιθανές ουρολοιμώξεις.

Συνεπώς συστήνεται η κατανάλωση 6 με 8 ποτηριών νερού την ημέρα και η αποφυγή αλκοολούχων ροφημάτων που επιβαρύνουν τη λειτουργεία της ουροδόχου κύστης.

Δυσκοιλιότητα και οστεοπόρωση

Η δυσκοιλιότητα, που αποτελεί συχνό πρόβλημα στα άτομα που πάσχουν από σκλήρυνση κατά πλάκας, μπορεί να αντιμετωπιστεί μέσω της επαρκούς πρόσληψης υγρών και της κατανάλωσης αδιάλυτων φυτικών ινών (π.χ. δαμάσκηνα, σύκα και δημητριακά ολικής αλέσεως).

Επιλέον, τα άτομα πάσχουν από Σκλήρυνση κατά Πλάκας εμφανίζουν έλλειψη βιταμίνης D. Η βιταμίνη D είναι απαραίτητη για τη λειτουργία των κυττάρων του ανοσοποιητικού και του ΚΝΣ, τα μειωμένα επίπεδά της στον οργανισμό επηρεάζουν αρνητικά την εμφάνιση αλλά και την εξέλιξη της νόσου. Tα άτομα που πάσχουν από σκλήρυνση κατά πλάκας έχουν συνήθως χαμηλή οστική μάζα και αυξημένο κίνδυνο για οστεοπόρωση. Συνεπώς συστήνεται η κατανάλωση τροφίμων πλούσιων σε ασβέστιο και βιταμίνη D, όπως τα γαλακτοκομικά και τα λιπαρά ψάρια, η επαρκής έκθεση στον ήλιο και η πραγματοποίηση άσκηση.

Σωματικό βάρος και ΣκΠ

Η διατήρηση ενός φυσιολογικού βάρους είναι σημαντική και τόσο η πρόσληψη, όσο και η απώλεια βάρους είναι πολύ συχνά φαινόμενα στους ασθενείς με ΣκΠ. Η απώλεια βάρους οφείλεται στη μειωμένη πρόσληψη τροφής λόγω της μειωμένης ικανότητας αυτοεξυπηρέτησης, της κόπωσης και του τρέμουλου, του άγχους και του στρες των ασθενών.

Από την άλλη, το βάρος αυξάνεται όταν η κινητικότητα του ασθενούς μειώνεται, η κατάθλιψη οδηγεί σε υπερκατανάλωση τροφής και όταν η φαρμακευτική αγωγή περιλαμβάνει στεροειδή.

Τρόφιμα με προστατευτική δράση

Η σωστή διατροφή μπορεί να έχει θετικά αποτελέσματα τόσο στην πρόληψη, όσο και στην αντιμετώπιση της ΣκΠ. Η υψηλή κατανάλωση ψαριών και θαλασσινών που είναι πλούσια σε ω-3 λιπαρά μπορεί να έχει προστατευτικό ρόλο χωρίς όμως αυτό να είναι πλήρως επιβεβαιωμένο καθώς χρειάζονται περισσότερες μελέτες.

Ακόμη τα φρούτα και τα δημητριακά ολικής άλεσης μπορεί να εμφανίζουν προστατευτική δράση.

Η διατροφική αντιμετώπιση της ΣκΠ στοχεύει σε μια διατροφή πλούσια σε δημητριακά ολικής άλεσης, φρούτα, λαχανικά, ψάρια και άπαχο κρέας και φτωχή σε κορεσμένα λίπη και απλά σάκχαρα.

Αντιοξειδωτικά

Επιπλέον, τα αντιοξειδωτικά που περιέχονται στα φρούτα, τα λαχανικά και το ελαιόλαδο μπορεί να είναι πολύ ευεργετικά ενάντια στο οξειδωτικό στρες που είναι έντονο στον οργανισμό των ασθενών με ΣκΠ.

Ο ρόλος της άσκησης

Η άσκηση, επίσης, θεωρείται ότι βοηθά τους ανθρώπους με σκλήρυνση κατά πλάκας, στον έλεγχο του πόνου, της ακαμψίας, τη βελτίωση της ισορροπίας, το αίσθημα αδυναμίας και κόπωσης, την κατάθλιψη, το άγχος και την αϋπνία, καθώς αποτελεί βασική συνιστώσα για τη διατήρηση ενός καλού επιπέδου υγείας και ποιότητας ζωής. Συνεπώς επιλέξτε μια μορφή άσκησης που είναι κατάλληλη για εσάς, όπως περπάτημα, κολύμβηση, γιόγκα, ήπια αεροβική, κτλ.

Συμπερασματικά

Από όλα τα παραπάνω λοιπόν συμπεραίνουμε πως οι ασθενείς με ΣκΠ θα πρέπει να ακολουθούν ένα ισορροπημένο διαιτολόγιο βασισμένο στη Μεσογειακή Διατροφή όπως άλλωστε και ο γενικός πληθυσμός η οποία συμβάλλει σημαντικά τόσο στη διατήρηση της υγείας όσο και στην αντιμετώπιση και ανακούφιση των συμπτωμάτων της νόσου, ενώ παράλληλα βοηθά στη διατήρηση ενός υγιούς σωματικού βάρους.

Continue Reading
Click to comment

Leave a Reply

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Υγεία

Όλη η αλήθεια για τα ωάρια : Μύθοι και πραγματικότητα

Ο Γιάννης Πράπας, MD-PhD, καθηγητής Μαιευτικής-Γυναικολογίας ΑΠΘ, μας εξηγεί πώς το μεγαλύτερο κύτταρο στο σώμα μας και το μόνο που μπορεί να γίνει ορατό χωρίς μικροσκόπιο , το ωάριο, είναι απαραίτητο για την αρχή μιας νέας ζωής.

Το ωάριο είναι ένα από τα πολυτιμότερα κύτταρα του γυναικείου οργανισμού και
βρίσκεται στην ωοθήκη από τη στιγμή της δημιουργίας του, κατά την εμβρυική ζωή
της γυναίκας, μέχρι την ημέρα της ωοθυλακιορρηξίας ή της ατρησίας (καταστροφής)
του. Δυστυχώς, οι γνώσεις των γυναικών για τις ωοθήκες τους και τα ωάρια ιστορικά
ήταν και παραμένουν περιορισμένες και προέρχονταν από τις προφορικές συζητήσεις
με τις μεγαλύτερης ηλικίας γυναίκες, δεδομένου ότι το μάθημα της σεξουαλικής
διαπαιδαγώγησης ήταν ταμπού και απουσίαζε παντελώς από τη διδακτέα ύλη του
σχολείου.

Η δημιουργία των ωαρίων
Τα ωάρια στις γυναίκες δημιουργούνται όταν είναι στην κοιλιά της μητέρας τους (3ος
-7ος μήνας κύησης). Την περίοδο αυτή δημιουργούνται 5-7 εκατομμύρια ωάρια. Στη
συνέχεια, ο οργανισμός σταδιακά απορρίπτει αυτά που δε θεωρεί καλής ποιότητας,
ώστε την ημέρα της γέννησής τους οι γυναίκες να έχουν στις ωοθήκες (θήκες αυγών)
τους περίπου 1 εκατομμύριο ωάρια. Έκτοτε, και σε όλη τη διάρκεια της ζωής τους, οι
γυναίκες δεν μπορούν να δημιουργήσουν καινούρια ωάρια, ενώ σταθερά
καταναλώνουν κάθε μήνα περίπου 1.000. Από αυτά τα 1.000 ωάρια, στη διάρκεια της
αναπαραγωγικής ηλικίας μπορεί να ωριμάσουν και να δώσουν εγκυμοσύνη μόνο 1-2
σε κάθε κύκλο. Όλα τα υπόλοιπα υφίστανται ατρησία και εκφυλίζονται. Η διαδικασία
αυτή είναι μη αναστρέψιμη και γενετικά προκαθορισμένη από γονίδιο που βρίσκεται
στο χρωμόσωμα Χ. Έτσι, την ημέρα της εμμηναρχής (όταν αρχίζει η περίοδος) στις
ωοθήκες των γυναικών έχουν μείνει περίπου 450 χιλιάδες ωάρια τα οποία θα
καταναλωθούν σε 450 εμμηνορρυσιακούς κύκλους. Η μόνη περίοδος που εικάζεται
ότι δεν καταναλώνονται μαζικά ωάρια είναι η περίοδος της εγκυμοσύνης. Από τα
παραπάνω δεδομένα γίνεται αντιληπτό, ότι η αναπαραγωγική ηλικία της γυναίκας
διαρκεί μέχρι τα 43 χρόνια της, ενώ για κάθε προηγηθείσα τελειόμηνη κύηση κερδίζει
έναν επιπλέον χρόνο γονιμότητας. Έτσι, στο βιβλίο Guiness αναφέρεται μία Ινδιάνα
που έμεινε έγκυος στην ηλικία των 64 χρόνων, πλην, όμως, είχε ήδη γεννήσει 29
παιδιά. Ωάρια στην ωοθήκη (1.000-2.000) μπορεί να υπάρχουν και στη διάρκεια της
εμμηνόπαυσης, όμως δεν είναι λειτουργικά, είναι κακής ποιότητας και δεν απαντούν
στις ορμόνες.

Υπάρχει πάντα δυνατότητα θεραπευτικής υποβοήθησης 
Το ωάριο είναι από τα μεγαλύτερα κύτταρα του ανθρώπινου οργανισμού,
δημιουργείται στην εμβρυική ηλικία και αποθηκεύεται στην ωοθήκη σε άωρη μορφή
μέχρι τη στιγμή της έναρξης ωρίμανσης και κατανάλωσης που καθορίζεται από τις
ορμόνες του εγκεφάλου. Η δημιουργία όλων των ωαρίων πριν από τη γέννηση και η
αποθήκευσή τους στην ωοθήκη προσφέρουν το πλεονέκτημα πως οτιδήποτε συμβεί
στη ζωή της γυναίκας (ασθένειες, φυσικά φαινόμενα κ.λπ.), πλην χειρουργικής
επέμβασης, τα ωάρια δεν επηρεάζονται και υπάρχει δυνατότητα θεραπευτικής υποβοήθησης σε περίπτωση προβλήματος. Αντίθετα, το μειονέκτημα είναι ότι όταν
αυτά καταναλωθούν, δεν υπάρχει καμία δυνατότητα δημιουργίας νέων.

Πότε αρχίζει να μειώνεται η ποιότητα των ωαρίων
Αναμφισβήτητα, η ηλικία δείχνει την ποιότητα των ωαρίων. Όσο μεγαλύτερη η
ηλικία τόσο αυξάνει το ποσοστό κακής ποιότητας των ωαρίων που υπάρχουν στις
ωοθήκες. Για παράδειγμα αναφέρεται ότι, εάν μία ωοθήκη έχει 100 ωάρια και η
ηλικία της γυναίκας είναι 27 ετών (pick γονιμότητας), τότε θεωρούμε ότι τα 70 από
αυτά (δηλαδή το 70%) είναι καλής ποιότητας. Αντίθετα, στα 100 ωάρια γυναίκας
ηλικίας 40 ετών, το ποσοστό καλής ποιότητας πέφτει στο 20%-30%. Η ποσοστιαία
πτώση της ποιότητας των ωαρίων αρχίζει ελαφρά από την ηλικία των 30 χρόνων,
επιδεινώνεται μετά τα 35 και είναι απότομη μετά τα 40.

Που οφείλεται η μείωση της ποιότητας των ωαρίων
«Δύο είναι οι επικρατέστερες θεωρίες γι’ αυτό» εξηγεί ο καθηγητής μαιευτικής-
γυναικολογίας ΑΠΘ Γιάννης Πράπας, MD-PhD και συνεχίζει: Η πρώτη θεωρεί ότι τα
προβληματικά ωάρια είναι από τη γέννησή τους προβληματικά, ωριμάζουν πιο
δύσκολα, γενετικά είναι αμφίβολης ικανότητας (αποβολές) και ο οργανισμός δεν τα
χρησιμοποιεί, επειδή αρχικά προτιμά τα καλής ποιότητας, τα οποία ωριμάζουν πιο
εύκολα, με μικρότερες δόσεις ορμονών και είναι γενετικά ασφαλή. Η άλλη άποψη
αφορά στο ότι με την πάροδο του χρόνου ο μεταβολισμός των κυττάρων που θρέφουν
τα ωάρια (κοκκώδη κύτταρα, κύτταρα διαφανούς ζώνης κ.λπ.) αλλοιώνεται αρνητικά
και σε συνδυασμό με τις επίκτητες μεταλλάξεις που συμβαίνουν de facto στη ζωή του
ανθρώπου οδηγεί στην πτώση της ποιότητα των ωαρίων.»

Οι παράγοντες μέτρησης
Ο κανόνας της διερεύνησης θεωρεί ότι η ορμόνη AMH (Antimullerian Hormone),
που ελέγχεται στο αίμα μας, δείχνει την ποσότητα των ωαρίων που υπάρχουν στις
ωοθήκες, ενώ η ηλικία της γυναίκας μας δείχνει την ποιότητά τους

Οι κανόνες της γονιμότητας
Χρονικά η πιθανότητα επίτευξης εγκυμοσύνης εξαρτάται από την ημέρα της
ωοθυλακιορρηξίας και τη συνύπαρξη σπερματοζωαρίων εντός των σαλπίγγων. Το
ωάριο από τη στιγμή της ωοθυλακιορρηξίας και την είσοδό του στη σάλπιγγα είναι
διαθέσιμο προς γονιμοποίηση από το σπερματοζωάριο. Η διαθεσιμότητα αυτή
διαρκεί περίπου 6-8 ώρες και στη συνέχεια κλείνει τις πύλες εισόδου. Αντίθετα, το
σπερματοζωάριο διατηρεί τη γονιμοποιητική του ικανότητα μέχρι 96 ώρες. Κατά
συνέπεια, όπως και στη ζωή, το σπερματοζωάριο είναι αυτό που περιμένει για πολλές
ώρες σε “επιφυλακή’’, ώστε να διεισδύσει εντός του ωαρίου. Έτσι, σε όλες τις
μεθόδους γονιμοποίησης (σεξουαλική επαφή, σπερματέγχυση, εξωσωματική
γονιμοποίηση) το 6ωρο διαθεσιμότητας του ωαρίου πρέπει να λαμβάνεται υπόψη.
Σύμφωνα με τα παραπάνω, ο κανόνας της συχνότητας σεξουαλικών επαφών για
την επίτευξη εγκυμοσύνης είναι από τη 10η έως την 20ή ημέρα του κύκλου, μία
επαφή ανά τριήμερο. Με τον τρόπο αυτόν, είμαστε σίγουροι ότι όταν εμφανιστεί η
διαθεσιμότητα του ωαρίου, θα υπάρχουν κινητά σπερματοζωάρια στη σάλπιγγα ικανά να
γονιμοποιήσουν το πιθανά καλό ωάριο.

Σε ποια ηλικία πρέπει να καταψύχονται τα ωάρια;
Η κατάψυξη ωαρίων θεωρείται πλέον επέμβαση ρουτίνας, ενώ η κατάψυξη
ωοθηκικού ιστού είναι μέθοδος σε ερευνητική φάση. Βάσει της ελληνικής
νομοθεσίας η διατήρηση και χρήση των κατεψυγμένων ωαρίων επιτρέπεται μέχρι την
ηλικία των 54 χρόνων. Έτσι, με τη μέθοδο της κατάψυξης των ωαρίων υπάρχει η
δυνατότητα τεκνοποίησης μέχρι αυτή την ηλικία, δεδομένου ότι η δυνατότητα της
μήτρας να κυοφορήσει δεν επηρεάζεται από την ηλικία της γυναίκας. 
Για την κατάψυξη των ωαρίων η καλύτερη περίοδος είναι η ηλικία κάτω των
35 ετών και η γυναίκα πρέπει να υποβληθεί σε εξωσωματική γονιμοποίηση για τη
λήψη τους. Τα ωάρια που συλλέγονται υποβάλλονται σε ειδική επεξεργασία
κατάψυξης, η οποία ονομάζεται υαλοποίηση (vitrification). Η μέθοδος αυτή που
άρχισε να εφαρμόζεται στην Ελλάδα από τις αρχές του 2004, από την ομάδα του
Κέντρου Εξωσωματικής Γονιμοποίησης IAKENTRO, έχει το προτέρημα ότι η
επιβίωση των καταψυχθέντων ωαρίων κατά την απόψυξη ξεπερνά το 96%, ενώ τα
ποσοστά επίτευξης εγκυμοσύνης είναι παρόμοια με τα αντίστοιχα των φρέσκων
ωαρίων, μας εξηγεί ο καθηγητής μαιευτικής-γυναικολογίας ΑΠΘ Γιάννης Πράπας,
MD-PhD.

Αυξημένες οι πιθανότητες για επίτευξη της εγκυμοσύνης
Από τα στατιστικά μας, και αντίστοιχα άλλων μεγάλων κέντρων της Ευρώπης και
της Αμερικής, φαίνεται ότι μία γυναίκα μέχρι 35 ετών εάν συλλέξει με τη μέθοδο της
εξωσωματικής και καταψύξει 18-20 ωάρια, έχει πιθανότητες μελλοντικής επίτευξης
εγκυμοσύνης 75%-80%, που είναι αντίστοιχες με ό,τι συμβαίνει στη φύση. Ο αριθμός
αυτός των ωαρίων μπορεί να επιτευχθεί με μία προσπάθεια εξωσωματικής
γονιμοποίησης ή σε ορισμένες περιπτώσεις με δύο. Δεν υπάρχουν πολλά δεδομένα
για γυναίκες που κάνουν κατάψυξη σε ηλικίες μεγαλύτερες των 35 ετών, πλην όμως,
τα αποτελέσματα είναι απογοητευτικά σε όσες κάνουν κατάψυξη ωαρίων σε ηλικία
άνω των 40 ετών, λέει ο Καθηγητής.
Βάσει των κοινωνικοοικονομικών συνθηκών των τελευταίων ετών, όσες δεν έχουν
αποκτήσει παιδί μέχρι την ηλικία των 32 ετών θα πρέπει να αρχίσουν να σκέφτονται
σοβαρά την κατάψυξη ωαρίων, ώστε να διατηρήσουν ακέραιες τις πιθανότητες
επίτευξης εγκυμοσύνης. Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο που Εταιρείες-κολοσσοί (Amazon
και Google) προσφέρουν ως bonus δωρεάν στις υπαλλήλους τους 2-3 κύκλους
εξωσωματικής γονιμοποίησης για κατάψυξη των ωαρίων τους.

Ιωάννης Πράπας Καθηγητής Γυναικολογίας και Μαιευτικής ΑΠΘ

Continue Reading

Ομορφιά

Πως να περιποιηθούμε το δέρμα μας μετά το καλοκαίρι;  Δώστε στο δέρμα σας την υγρασία που του έχει λείψει για να το δείτε και πάλι ελαστικό και ζωντανό!

Το καλοκαίρι πέρασε και κρατάμε τις όμορφες αναμνήσεις των διακοπών. Ήρθε όμως η ώρα να διώξουμε τα σημάδια που άφησαν στο πρόσωπο μας η εκτεταμένη έκθεση στον ήλιο, στις υψηλές θερινές θερμοκρασίες και το θαλασσινό νερό. Ενδεικτικά το δέρμα μας μπορεί να εμφανίσει σημάδια αφυδάτωσης, θαμπάδες , πανάδες ακόμα και ακμή σε ορισμένες περιπτώσεις.

Στην ξενοιασιά του καλοκαιριού συνηθίζουμε να παραλείπουμε την ρουτίνα περιποίησης μας και να μην δίνουμε την δέουσα προσοχή στο δέρμα μας. Έτσι με την επιστροφή θα πρέπει πρώτα να κάνουμε κάποια επιπρόσθετα στάδια περιποίησης , να επαναφέρουμε την επιδερμίδα μας και μετά να συνεχίσουμε με την ρουτίνα μας.

Θα πρέπει να δεχθούμε κάποιες θεραπείες περιποίησης σε ένα κέντρο αισθητικής, αλλά ταυτόχρονα να κάνουμε και σωστή χρήση καλλυντικών στο σπίτι, πάντα συνδυαστικά.

Το πιο σύνηθες είναι να χρειαστούμε ενυδάτωση. Η παρατεταμένη έκθεσή μας σε υψηλές θερμοκρασίες, στον ήλιο αλλά και στα μελτέμια του Αυγούστου, προκαλεί αφυδάτωση και θαμπάδες. Υπάρχει ένα μεγάλο εύρος θεραπειών που ενυδατώνουν βαθιά το δέρμα. Η μεσοθεραπεία και οι υπέρηχοι είναι οι πιο διαδεδομένες και πιο δραστικές.

Για πιο καλό αποτέλεσμα μια θεραπεία ενυδάτωσης θα μπορούσε να συνδυαστεί με βαθύ καθαρισμό ή με υδροδερμοαπόξεση, δερμοαπόξεση με διαμάντι κ.α. Η απολέπιση θα βοηθήσει να απομακρυνθούν οι ρύποι και τα νεκρά κύτταρα της επιδερμίδας. Το δέρμα μας πρέπει να παραμένει πάντα καθαρό , να μπορεί να αναπνέει και να δεχθεί και πιο εύκολα τα συστατικά από όποια καλλυντικά προϊόντα κι αν εφαρμόσουμε.

Για τις πανάδες υπάρχουν πιο δραστικές θεραπείες όπως το φυτικό και τα peelings ΑΗΑs , ΒΗΑs. Η πιο βαθιά απολέπιση καταπολέμα τις λεπτές γραμμές και ρυτίδες, βοηθά και στην απομάκρυνση των πανάδων και δυσχρωμιών που αφήνει πίσω της η μελανίνη που παράγεται κατά την έκθεσή μας στην ηλιακή ακτινοβολία.

Για την φροντίδα στο σπίτι θα πρέπει να επιλέξουμε μια δυνατή ενυδατική κρέμα ή ορό με υψηλή συγκέντρωση σε ενυδατικούς παράγοντες όπως το υαλουρονικό. Δώστε στο δέρμα σας την υγρασία που του έχει λείψει για να το δείτε και πάλι ελαστικό και ζωντανό.

Η γνωστή σε όλους μας για την αντιοξειδωτική της δράση βιταμίνη C είναι must για το φθινόπωρο, αφού θα βοηθήσει να διώξουμε τις πανάδες και την θαμπάδα από το πρόσωπο μας.

Τέλος η ρετινόλη, που συνήθως την διακόπτουμε τους καλοκαιρινούς μήνες, θα πρέπει να επιστρέψει στην βραδινή μας ρουτίνα. Θα βοηθήσει στην αναγέννηση των κυττάρων και την παραγωγή κολλαγόνου. 

Παναγιώτα Μαθιουδάκη,  Αισθητικός – Κοσμητολόγος

και Μαρία Νίκου , Αισθητικός – Κοσμητολόγος

Laserskin Solutions (Αθήνα, Τρίκαλα)

Continue Reading

Υγεία

Έλεγχοι υγείας που αναπόφευκτα χρειάζεται να κάνουμε τακτικά

Δεν μπορεί κανείς να αμφισβητήσει ότι η υγεία μας είναι το πολυτιμότερο αγαθό και όπως είναι
προφανές για να την διατηρήσουμε είναι απαραίτητο να υποβαλλόμαστε σε τακτικούς ελέγχους.
Πιο αναλυτικά, οι έλεγχοι αυτοί βοηθούν στην πρόληψη σοβαρών ασθενειών και στην έγκαιρη
διάγνωση παθήσεων που μπορούν να αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά, όταν φυσικά
εντοπιστούν νωρίς. Όσο απαιτητική λοιπόν κι αν είναι η καθημερινότητα, είναι ιδιαίτερα
σημαντικό να προγραμματίζουμε τακτικές εξετάσεις, ώστε να έχουμε μία πλήρη εικόνα της
συνολικής μας υγείας. Ποιοι είναι όμως οι έλεγχοι υγείας που χρειάζεται να εντάξουμε στο ετήσιο πρόγραμμά μας; Τις αναλύουμε όλες παρακάτω!

Οφθαλμολογικός έλεγχος

Η καλή υγεία και προστασία των ματιών μας είναι καταλυτικής σημασίας, ειδικά αν λάβουμε
υπόψη μας ότι η όραση θεωρείται ίσως η κορυφαία από όλες τις αισθήσεις. Κι αυτό εξηγείται
εύκολα, καθώς το 80% των ερεθισμάτων που προσλαμβάνει ο εγκέφαλος είναι εικόνες του
εξωτερικού περιβάλλοντος. Αντιλαμβανόμαστε συνεπώς ότι τα μάτια, αυτό το τόσο πολύπλοκο
όργανο του ανθρώπινου σώματος, χρειάζονται ιδιαίτερη φροντίδα και δεν πρέπει να αμελούμε
σε καμία περίπτωση τον τακτικό έλεγχό τους.
Είναι απαραίτητο λοιπόν να επισκεπτόμαστε έναν καταξιωμένο επαγγελματία στην περιοχή που
διαμένουμε, όπως είναι για παράδειγμα ο Θάνος Μπεζάτης χειρουργός οφθαλμίατρος στο
Κολωνάκι
, ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Τέλος, εκτός από τους συχνούς οφθαλμολογικούς
ελέγχους, δεν πρέπει να ξεχνάμε και την συνεχή ενυδάτωση των ματιών, ειδικά μετά από
πολύωρη έκθεση σε οθόνες. Αυτό πραγματοποιείται εύκολα με δερματολογικά ελεγμένες
σταγόνες, όπως είναι αυτές της Artelac και άλλων εταιριών.

Αιματολογικός έλεγχος

Ένας ακόμα έλεγχος που δεν πρέπει να αμελούμε είναι αναμφισβήτητα ο αιματολογικός. Πιο
αναλυτικά, η γενική εξέταση αίματος μάς δίνει μια γενική εικόνα της συνολικής μας υγείας,
καθώς σε αυτήν απεικονίζονται σημαντικοί δείκτες. Η συγκεκριμένη εξέταση είναι καλό να
πραγματοποιείται τις πρωινές ώρες, τουλάχιστον δύο φορές τον χρόνο. Η διαδικασία της λήψης
τους αίματος εξάλλου είναι υπόθεση ρουτίνας και απαιτεί ελάχιστα λεπτά από την ημέρα μας.
Τέλος, τα αποτελέσματα του εν λόγω ελέγχου ερμηνεύονται από τον προσωπικό μας ιατρό, ο
οποίος εν συνεχεία μας καθοδηγεί κατάλληλα. Είναι σημαντικό λοιπόν να εντάξουμε τον
αιματολογικό έλεγχο στο πρόγραμμα του εξαμήνου ώστε να έχουμε τον πλήρη έλεγχο της
υγείας μας.

Οδοντιατρικός έλεγχος

Όλοι λίγο πολύ γνωρίζουμε τα οφέλη ενός υγιούς και όμορφου χαμόγελου, καθώς όχι μόνο
αποτυπώνει το αίσθημα ευτυχίας που νιώθουμε, αλλά δημιουργεί ζεστασιά και οικειότητα στους
γύρω μας. Για αυτόν, αλλά και για άλλους πολλούς λόγους, είναι απαραίτητο να φροντίζουμε τα
δόντια μας και φυσικά να επισκεπτόμαστε τον οδοντίατρο της εμπιστοσύνης μας τουλάχιστον
δύο φορές τον χρόνο.
Ο οδοντιατρικός έλεγχος λοιπόν αποκαλύπτει προβλήματα οδοντικής φύσης και φυσικά μπορεί
να διεξαχθεί και προληπτικά. Επιπλέον, αξίζει να σημειώσουμε ότι τα δόντια μπορούν να
δηλώσουν και άλλες παθήσεις, όπως είναι ο διαβήτης, η άνοια κ.ά., συνεπώς αποτελούν έναν
σημαντικό δείκτη υγείας που πρέπει να ελέγχεται.

Δερματολογικός έλεγχος

Συνεχίζουμε με τον δερματολογικό έλεγχο, ο οποίος κυριολεκτικά σώζει ζωές, καθώς μέσω
αυτού μπορούν να εντοπιστούν παθήσεις που δεν έχουν εκδηλώσει ακόμα κάποιο σύμπτωμα.
Πιο συγκεκριμένα, ακόμα και οι πιο σοβαρές δερματικές παθήσεις, αν διαγνωσθούν σε πρώιμο
στάδιο μπορούν να αντιμετωπιστούν με την κατάλληλη θεραπεία.
Είναι προφανές λοιπόν ότι ο δερματολογικός έλεγχος πρέπει να γίνεται σε τακτική βάση και να
εντάσσεται στην ετήσια ρουτίνα της πλειοψηφίας. Κατά τη διάρκεια αυτού, ο δερματολόγος
εξετάζει ενδελεχώς το σύνολο του δέρματος, ξεκινώντας από τα δάχτυλα του ποδιού και
καταλήγοντας στο τριχωτό της κεφαλής (ή και αντίθετα!). Τέλος, χρειάζεται να επιμείνει ιδιαίτερα
στους υπάρχοντες σπίλους και να ελέγξει με προσοχή τη μορφή τους.
Η λίστα με τους ελέγχους υγείας φυσικά δε σταματά εδώ και καθορίζεται από το φύλο, την ηλικία
και άλλους παράγοντες. Είναι απαραίτητο συνεπώς να συζητήσουμε με τον παθολόγο που μας
παρακολουθεί και με την καθοδήγησή του να δημιουργήσουμε ένα πρόγραμμα εξετάσεων που
θα ακολουθούμε με “ευλάβεια”!

Continue Reading

Trending