Έρευνες

Θεωρίες Συνομωσίας : Κοινωνικό Φαινόμενο ή Ψυχοπαθολογική Κατάσταση τροφοδοτούμενη από την Παρανοϊκή Σκέψη;

Μπορούν υπό συγκεκριμένες συνθήκες να εξελιχθούν σε Δημόσιο Κίνδυνο ?

Σύμφωνα με παγκόσμια έρευνα του πανεπιστημίου Johns Hopkins η Ελλάδα καταλαμβάνει τη δεύτερη θέση με ποσοστό 46% ανάμεσα στους ερωτηθέντες στη λίστα των χωρών με τα μεγαλύτερα ποσοστά ανθρώπων που θεωρούν ότι ο απολογισμός των θανάτων από τον κορωνοϊό παρουσιάζεται σκόπιμα ως πολύ μεγαλύτερος από την πραγματικότητα, με πρώτη στη λίστα των χωρών τη Νιγηρία και ποσοστό 59%, ενώ ακολουθούν η Νότια Αφρική, το Μεξικό και οι ΗΠΑ.

Σύμφωνα πάλι με την ίδια έρευνα στο ερώτημα αν πιστεύουν στο εμβόλιο κατά του κορωνοϊού, η Ελλάδα καταλαμβάνει την πέμπτη θέση με πρώτη τη Ν. Αφρική και ποσοστό 57% και ακολουθούν η Νιγηρία, το Μεξικό και η Σαουδική Αραβία.

Ο Covid-19 τροφοδότησε περισσότερες από 2.000 φήμες και θεωρίες συνωμοσίας… Οι επικρατέστερες εξ’ αυτών στη χώρα μας είναι ότι ο κορωνοϊός δεν υπάρχει, όλα είναι ψέματα… Οι φαρμακοβιομηχανίες βρήκαν πώς θα πουλήσουν περισσότερα εμβόλια και οι κυβερνήσεις βρήκαν έναν τρόπο να μας ελέγχουν, να παρακολουθούν τις κινήσεις μας, τις αγορές μας, το μυαλό μας… Στο εύλογο ωστόσο ερώτημα αφού είναι όλα ψέματα πως γίνεται χιλιάδες άνθρωποι να περιγράφουν δημοσίως την περιπέτεια της υγείας τους, η απάντησή τους είναι : τους πληρώνουν…

Η αλήθεια όμως αποτελεί πάντα μια λεπτομέρεια που ελάχιστα εμποδίζει τις θεωρίες συνωμοσίας να διατυπώνονται και να διαδίδονται, και η παρούσα κατάσταση φαίνεται ότι τις ευνοεί με έναν τρόπο που δεν έχουμε συναντήσει ξανά στο παρελθόν.

Πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει τις φράσεις…. «Δεν βάζω μάσκα γιατί καταπατώνται τα συνταγματικά μου δικαιώματα». Το δικαίωμα να μπορεί να ζει βέβαια ο διπλανός του δεν είναι συνταγματικό δικαίωμα. «Δεν βάζω μάσκα γιατί δεν έχω τον ιό». Το πού το ξέρει, ένας Θεός ξέρει. Προφανώς δεν πιστεύει στην ύπαρξη ασυμπτωματικών… «Δεν βάζω μάσκα, γιατί μου κόβει την ανάσα και το οξυγόνο». Δεν ισχύει σύμφωνα με έρευνες… αν ήταν έτσι, οι μισοί χειρουργοί και όλο το προσωπικό στα νοσοκομεία έπρεπε να είχαν παραιτηθεί ήδη…

Θα μπορούσαμε και να γελάσουμε μ’ αυτές τις θεωρίες συνομωσίας και τις δοξασίες αν δεν είχαν δυνητικά σοβαρές επιπτώσεις στο άτομο και στην κοινότητα όταν υποβαθμίζεται με αφέλεια η απειλή που αντιμετωπίζουμε υπό τον κίνδυνο να δοθεί προτεραιότητα σε αυτές και όχι στις κατευθυντήριες γραμμές βάσει τεκμηριωμένων στοιχείων.

Στο ερώτημα τι οδηγεί έναν άνθρωπο να πιστεύει ή να δημιουργεί θεωρίες συνωμοσίας αλλά και στην κατανόηση της κοινής γνώμης που συντάσσεται με αυτές τις θεωρίες και αν αυτή η πεποίθηση σχετίζεται με την ψυχική ασθένεια, είναι το αντικείμενο της νέας έρευνας από το Πανεπιστήμιο Victoria του Wellington.

Σύμφωνα με την ερευνήτρια Dr. Kumareswaran, οι άνθρωποι είναι πιο πιθανό να πιστεύουν σε, ή να δημιουργούν, θεωρίες συνωμοσίας για να προσπαθήσουν να βγάλουν νόημα από καταστάσεις όπου έχουν μικρό ή καθόλου έλεγχο.

Επίσης, βρήκε μέσα από την έρευνα ότι κάποιος που δημιουργεί θεωρίες συνωμοσίας είναι πιο πιθανό να έχει κάποια μορφή ψυχοπαθολογίας ή ψυχική ασθένεια, όπως η παρανοϊκή σκέψη, σε σύγκριση με εκείνους που πιστεύουν σε θεωρίες συνωμοσίας αλλά δεν τις δημιουργούν ή τους ανθρώπους που δεν πιστεύουν σε αυτές καθόλου!

Ο Αμερικανός αναλυτής θεωριών συνομωσίας Don De Lillo, στο βιβλίο του Running Dog (1978), λέει πως όλες οι συνωμοσίες ξεκινούν από μια αίσθηση προσωπικής αυτο-καταπίεσης. Ένας αυτο-καταπιεζόμενος άνθρωπος έχει την αίσθηση πως η κοινωνία συνωμοτεί εναντίον του.

Διακατέχεται από μια γενική φοβία και μια έλλειψη εμπιστοσύνης για το περιβάλλον του, που τον οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στη συνωμοσιοπαράνοια. Αυτή η φοβία βασίζεται μερικές φορές στην πίστη ότι ο κόσμος είναι γεμάτος «προγραμματισμένους» ανθρώπους, που έχουν υποστεί «πλύση εγκεφάλου», γεμάτος με ανθρώπινα αυτόματα ή με πρόσωπα που είναι ουσιαστικά αντικείμενα μαζικής παραγωγής. Ένα άλλο συνηθισμένο μοτίβο των συνωμοσιοπαρανοϊκών είναι η πεποίθηση πως «κάποιοι» τούς ελέγχουν ή τους καταδιώκουν.

Στην εποχή μας παρατηρείται ένα μοναδικό φαινόμενο, που πρέπει να υπογραμμισθεί ιδιαιτέρως: όσο αυξάνεται ο όγκος των πληροφοριών τόσο αυτοί που τις συλλέγουν προσπαθούν να τις παραχαράξουν, ενώ την ίδια στιγμή οι αποδέκτες τους τις αποφεύγουν με περισσή αδιαφορία. Ακόμα χειρότερα, σημαντικές μετρήσεις σε διεθνές επίπεδο αποδεικνύουν ότι μεγάλο κομμάτι της κοινής γνώμης στον αναπτυγμένο κόσμο είναι εντελώς αδιάφορο στην γνώση και θεωρεί ότι αυτή είναι επικίνδυνη όταν διαψεύδει τις πεποιθήσεις του.

Ο παγκόσμιος πληθυσμός βρίσκεται κλεισμένος στο σπίτι μπροστά σε μια οθόνη: τερατώδεις απόψεις και ψευδείς πληροφορίες και ειδήσεις κυκλοφορούν ανεξέλεγκτα στα φόρουμ και στα κοινωνικά δίκτυα, ενώ η απομόνωση και η εσωστρέφεια χαλαρώνουν τις νοητικές μας αντιστάσεις…

Ο ιστορικός Μαρκ Φερό έγραψε το 2015 στο βιβλίο του «Τύφλωση» (εκδ. Μεταίχμιο) ότι τα τελευταία χρόνια έχει δημιουργηθεί στον κόσμο μια «αδιαφανής κατάσταση», εντός της οποίας «αμφισβητούμε την ίδια την ιδέα της προόδου. Οι κοινωνίες δεν είναι πλέον κύριες της μοίρας τους: δεν ξέρουν ποιον και τι να πιστέψουν». Είναι ακριβώς το σημείο όπου καλλιεργείται η κουλτούρα του φόβου και της δυσπιστίας.

Τελικά, τι είναι οι θεωρίες συνωμοσίας; Παραληρήματα της φαντασίας ή αξιόπιστες ερμηνείες διαπλεκόμενων και ακατανόητων καταστάσεων; Παράνοιες και «μπουρδολογίες» ή απλά ελκυστικές ανορθολογικές δοξασίες; Το σίγουρο είναι πως οι θεωρίες συνωμοσίας συμφωνούν με μερικές από τις σκοτεινότερες πλευρές της ανθρώπινης φύσης. Προδίδουν ένα συναίσθημα αλλοτρίωσης και μια «κουλτούρα της παράνοιας», στην οποία μπορεί να υποκύψει ο καθένας μας. Ιδιαίτερα, όταν αρκετές θεωρίες συνωμοσίας φαίνονται φαινομενικά άτρωτες στα όπλα της λογικής.

Οι θεωρίες συνωμοσίας είναι αναμφισβήτητα ελκυστικές, αλλά δεν πρέπει να παραδιδόμαστε άνευ όρων στη γοητεία τους. Χρειάζεται και μια απαραίτητη δόση σκεπτικισμού για να τις προσεγγίσουμε.

Οι Αμερικάνοι, όπως άλλωστε και οι Έλληνες, έχουν μια «εθνική ροπή» προς τη συνωμοσιολογία. Η τάση τους να ερμηνεύουν τα γεγονότα μέσα από θεωρίες συνωμοσίας απορρέει τόσο από την αμάθειά τους, όσο και από τις συλλογικές και ατομικές νευρώσεις τους.

Η αναγκαιότητα του σκεπτικισμού έχει τις ρίζες της στην περίφημη ρήση του Πασκάλ πως οι άνθρωποι είναι «σκεπτόμενες καλαμιές», δηλαδή λαμπρά μοναδικοί και μοναδικά τρωτοί. Εμείς οι άνθρωποι είμαστε ικανοί για τις χειρότερες φρικαλεότητες αλλά για τις πιο συγκινητικές πράξεις αγάπης, θάρρους και ευγένειας.

Εκείνο που μας σώζει από τις αυτοκαταστροφικές μας τάσεις δεν είναι η πίστη, αλλά η έλλογη πλευρά της ανθρώπινης νόησης. Η λογική αποτελεί τη σωτηρία μας, ιδιαίτερα από τη βίαιη και επικίνδυνη συμπεριφορά των μαζών, που αντιδρούν πάντα παρορμητικά, λες και πρόκειται για μηχανές αντανακλαστικών. Κάτι που προδίδει ανελευθερία. Και η ανελευθερία αποτελεί την πρώτη ύλη από την οποία κατασκευάζονται οι θεωρίες συνωμοσίας.

Η Παρατήρηση του Ολοφάνερου και η Διάκριση είναι τα εργαλεία που ξεχωρίζουν «την ήρα από το σιτάρι» την αλήθεια της στιγμής από την προπαγάνδα, το άσπρο από το μαύρο.

Ενώ φαντάζει σχετικά εύκολο να διαχωριστούν, εν τούτοις οι άνθρωποι υποκύπτουν στον νόμο της «ήσσονος προσπάθειας» και τρώνε ότι κουτόχορτο τους προσφέρουν.

Αυτή τη στιγμή όμως, ο πλανήτης βρίσκεται σε σοκ λόγω του covid-19 και οφείλουμε όλοι να ενεργοποιήσουμε το ποιο βασικό μας ένστικτο ως ανθρώπινο είδος το ένστικτο της επιβίωσης, προτάσσοντας τη στοιχειώδη σοβαρότητα, υπευθυνότητα και σεμνότητα προκειμένου να σταματήσουμε τον αφανισμό μας!

Είναι θεμιτό να έχουν όλοι την ανάγκη έκφρασης της άποψης και της αυτοπροβολής, αρκεί όμως να μην βάζει σε κίνδυνο ζωές.

Αναστασία Μουστάκα

Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια

Έρευνες

Τα Ένφυλα Στερεότυπα Καλά Κρατούν στις Ελληνικές Οικογένειες και στις Οικογένειες της Διασποράς!

Τα στερεότυπα στον αθλητισμό εξακολουθούν να υφίστανται, τόσο στους
Έλληνες/ίδες γονείς όσο και στους Έλληνες/ίδες της διασποράς. Παρόλο που η
πλειονότητα των ερωτηθέντων θεωρεί ότι δεν υπάρχουν «ανδρικά» ή «γυναικεία»
αθλήματα, μεγάλο ποσοστό του δείγματος διατηρεί ουδέτερη στάση ως προς το
εάν θα ενθάρρυνε τον(ους) γιο(ους) ή την(ις) κόρη(ες) τους να συμμετάσχει(ουν) σε
ένα άθλημα που παραδοσιακά θεωρείται «γυναικείο» (όπως το μπαλέτο) ή
«ανδρικό» (όπως το ποδόσφαιρο). Αυτά είναι τα κύρια συμπεράσματα της
διαδικτυακής έρευνας που διεξήγαγε το Εργαστήριο Μάρκετινγκ (MARLAB) του
Πανεπιστημίου Μακεδονίας.
Σκοπός της έρευνας ήταν να εξετάσει πως τα στερεότυπα του φύλου επηρεάζουν τη
συμμετοχή των παιδιών και εφήβων στον αθλητισμό, συγκρίνοντας τις απόψεις των
Ελλήνων/ίδων γονέων και των Ελλήνων/ίδων γονέων της διασποράς. Τα
ερωτηματολόγια των ερευνών απαντήθηκαν από 328 γονείς παιδιών έως 18 ετών
(288 Έλληνες/ίδες γονείς και 40 Έλληνες/ίδες γονείς της διασποράς). Η έρευνα
πραγματοποιήθηκε υπό την επιστημονική επίβλεψη της διευθύντριας του MARLAB,
καθηγήτριας, κας Ροδούλας Τσιότσου και παρουσιάστηκε μαζί την υποψήφια
διδακτόρισσα, κα Σμαράγδα Σαμαρά, στο συνέδριο «Inaugural Greek Global Women
and Hellenism Conference».
Τα αποτελέσματα της έρευνας έδειξαν ότι το 72% των Ελλήνων/ίδων γονέων και το
74% των Ελλήνων/ίδων γονέων της διασποράς, συμμετείχαν σε αθλητικές
δραστηριότητες κατά την παιδική και εφηβική τους ηλικία. Σε ότι αφορά στη
σημερινή συχνότητα συμμετοχής τους σε αθλητικές δραστηριότητες, το 40,28% των
Ελλήνων/ίδων γονέων δηλώνει ότι δεν συμμετέχει ποτέ, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό
για τους/ις Έλληνες/ίδες γονείς της διασποράς είναι σημαντικά μικρότερο (25%)

(ΣΧΕΔΙΑΓΡΑΜΜΑ 1).

Τόσο οι Έλληνες/ίδες γονείς (38,54%) όσο και οι Έλληνες/ ίδες γονείς της διασποράς (40%) διαφωνούν με την άποψη ότι ορισμένα αθλήματα είναι αποκλειστικά «κατάλληλα» για άνδρες (ΣΧΕΔΙΑΓΡΑΜΜΑ 2). Ωστόσο, σχετικά με το αν θα ενθάρρυναν την(ις) κόρη(ες) τους να συμμετάσχουν σε ένα «ανδρικό» άθλημα, όπως το ποδόσφαιρο, το 32,64% των Ελλήνων/ίδων γονέων και το 32,5% των γονέων της διασποράς διατηρούν ουδέτερη στάση ενώ οι Έλληνες/ίδες γονείς της διασποράς διατυπώνουν υψηλότερα ποσοστά συμφωνίας (45%) έναντι των Ελλήνων/ίδων γονέων (35,76%) (ΣΧΕΔΙΑΓΡΑΜΜΑ 3).

Παρόμοια είναι τα αποτελέσματα σχετικά με τα αθλήματα που θεωρούνται «κατάλληλα» για γυναίκες, με το 37,5% των Ελλήνων/ίδων γονέων και το 40% των γονέων της διασποράς να διαφωνούν απόλυτα με αυτή την άποψη (ΣΧΕΔΙΑΓΡΑΜΜΑ 4). Ωστόσο, παραμένουν επιφυλακτικοί/ές στο αν θα ενθάρρυναν τον(ους) γιο(ους) τους να συμμετάσχουν σε ένα παραδοσιακά «γυναικείο» άθλημα, όπως το μπαλέτο, με το 31,36% των Ελλήνων/ίδων γονέων και το 27,5% των γονέων της διασποράς να διατηρούν ουδέτερη στάση και μόνο το 27,2% των Ελλήνων/ίδων γονέων και το 35% των γονέων της διασποράς να συμφωνούν (ΣΧΕΔΙΑΓΡΑΜΜΑ 5).

ΣΧΕΔΙΑΓΡΑΜΜΑ 5.

Οι Έλληνες/ίδες γονείς της διασποράς διαφωνούν απόλυτα (42,5%) με την άποψη ότι τα μέσα ενημέρωσης παρέχουν ισότιμη κάλυψη αθλητικών επιτευγμάτων ανεξαρτήτως φύλου. Αντίθετα, οι απόψεις των Ελλήνων/ίδων γονέων ποικίλουν, με περίπου ίσα ποσοστά διαφωνίας (26,39%) και ουδετερότητας (25,69%). Επιπλέον, η πλειονότητα των Ελλήνων/ίδων γονέων διαφωνεί (30,21%) ή διαφωνεί απόλυτα (23,26%) με την άποψη ότι τα δύο φύλα εκπροσωπούνται ισότιμα στον αθλητισμό. Παρόμοια στάση εκφράζουν και οι Έλληνες/ίδες γονείς της διασποράς, με το 22,5% να διαφωνεί και το 30% να διαφωνεί απόλυτα (ΣΧΕΔΙΑΓΡΑΜΜΑ 6).

ΣΧΕΔΙΑΓΡΑΜΜΑ 6.

Προσφέρουν όμως όλα τα αθλήματα ίσες ευκαιρίες ανέλιξης ανεξαρτήτως φύλου; Από την έρευνα προκύπτει ότι οι απόψεις των δύο δειγμάτων συγκλίνουν. Συγκεκριμένα, το 29% των Ελλήνων/ίδων γονέων διαφωνεί με αυτήν την άποψη και το 33% διαφωνεί απόλυτα. Παρόμοιες είναι οι αντιλήψεις των Ελλήνων/ίδων γονέων της διασποράς, με το 28% να διαφωνεί και το 35% να διαφωνεί απόλυτα. Επιπλέον, και τα δύο δείγματα διαφωνούν απόλυτα με την άποψη ότι οι επαγγελματίες αθλήτριες λαμβάνουν ίσες ανταμοιβές, όπως μισθός και αναγνώριση, σε σύγκριση με τους άνδρες αθλητές. Οι Έλληνες/ίδες γονείς της διασποράς εκφράζουν αυτή τη διαφωνία πιο έντονα, με το 50% να διαφωνεί απόλυτα, έναντι του 34,38% των Ελλήνων/ίδων γονέων (ΣΧΕΔΙΑΓΡΑΜΜΑ 7).

ΣΧΕΔΙΑΓΡΑΜΜΑ 7.

Τέλος, στην έρευνα, καταγράφηκε ο βαθμός ομοφοβίας των γονέων, με το 84% των Ελλήνων/ίδων γονέων και το 90% των Ελλήνων/ίδων γονέων της διασποράς να εμφανίζουν σχετικά υψηλές τιμές ομοφοβίας σε μια κλίμακα 0-100, όπου το 0 αντιπροσωπεύει την ελάχιστη και το 100 τη μέγιστη ομοφοβική στάση (ΣΧΕΔΙΑΓΡΑΜΜΑ 8). Ενδεικτικά, στη δήλωση «τα ομοφυλόφιλα άτομα μου προκαλούν εκνευρισμό», το 22% των ερωτηθέντων δήλωσε ότι συμφωνεί, ενώ το 52% συμφωνεί απόλυτα (σύνολο 74%). Αντίστοιχα ποσοστά καταγράφηκαν και στους Έλληνες/ίδες γονείς της Διασποράς, με το 23% να συμφωνεί και το 58% να συμφωνεί απόλυτα (σύνολο 81%). Επίσης, δήλωση «τα ομοφυλόφιλα άτομα αξίζουν την αρνητική μεταχείριση που υφίστανται», το 73% των Ελλήνων/ίδων γονέων και το 70% των Ελλήνων/ίδων γονέων της Διασποράς αντίστοιχα συμφώνησαν απόλυτα.

ΣΧΕΔΙΑΓΡΑΜΜΑ 8.

Προφίλ τους δείγματος

Στην έρευνα συμμετείχαν στο σύνολο 328 γονείς εκ των 288 Έλληνες/ίδες γονείς και 40 Έλληνες/ίδες γονείς της διασποράς.

Το προφίλ των Ελλήνων/ίδων γονέων: το 85% ήταν γυναίκες και το 15% ήταν άνδρες. Όσον αφορά στην ηλικία, το 1,4% των συμμετεχόντων ήταν 18-29 ετών, το 31,6% ήταν 30-39 ετών, το 52,4% ήταν 40-49 ετών και το 14,2% ήταν 50-59 ετών. Σε σχέση με το εισόδημα, το 11% δήλωσε ετήσιο εισόδημα κάτω των 9.999 ευρώ, το 64% είχε εισόδημα μεταξύ 10.000 και 39.999 ευρώ, το 9% μεταξύ 40.000 και 69.999 ευρώ, το 2% πάνω από 70.000 ευρώ, ενώ το 14% προτίμησε να μην απαντήσει. Όσον αφορά στο εκπαιδευτικό επίπεδο, η πλειονότητα των συμμετεχόντων είχε μεταπτυχιακό τίτλο ή ανώτερο (46,18%). Σχετικά με την οικογενειακή κατάσταση, το 91% ήταν παντρεμένοι/ες, ενώ το 60% ήταν εργαζόμενοι/ες πλήρους απασχόλησης. Το δείγμα ήταν πανελλαδικό και προερχόταν από 13 περιφέρειες της χώρας και κυρίως από την Αττική (45,49%).

Το προφίλ των Ελλήνων/ίδων γονέων της διασποράς: το 62% ήταν γυναίκες και το 38% ήταν άνδρες. Όσον αφορά στην ηλικία, το 2% των συμμετεχόντων ήταν 18-29 ετών, το 20% ήταν 30-39 ετών, το 45% ήταν 40-49 ετών, το 22% ήταν 50-59 ετών, το 8% ήταν 60-69 ετών και το 3% ήταν άνω των 70 ετών. Σε σχέση με το εισόδημα, το 12% δήλωσε ετήσιο εισόδημα κάτω των 9.999 ευρώ, το 22% είχε εισόδημα μεταξύ 10.000 και 39.999 ευρώ, το 23% μεταξύ 40.000 και 59.999 ευρώ, το 23% πάνω από 70.000 ευρώ, ενώ το 20% προτίμησε να μην απαντήσει. Όσον αφορά στο εκπαιδευτικό επίπεδο, η πλειονότητα των συμμετεχόντων είχε μεταπτυχιακό τίτλο ή ανώτερο (62,5%). Σχετικά με την οικογενειακή κατάσταση, το 80% του δείγματος ήταν παντρεμένοι/ες, ενώ το 60% του δείγματος ήταν εργαζόμενοι/ες πλήρους απασχόλησης. Το δείγμα ήταν διεθνές και προέρχονταν από 18 χώρες και κυρίως από την Νορβηγία (15%) και Αυστραλία (15%).

Rodoula H. Tsiotsou (Ph.D.) | Professor of Services MarketingDirector of Marketing Laboratory MARLAB

Επιχειρηματικότητα

“Ψηφιοποίηση Σχολείων: Γιατί Είναι Κρίσιμη για την Εκπαίδευση Μας”

Τα σχολεία έχουν μείνει αρκετά πίσω, σε ότι αφορά στην αναβάθμιση
τους με σύγχρονο τεχνολογικό εξοπλισμό.
Η χρηματοδότηση που διέθεσε η ΕΕ για να στηρίξει τις προσπάθειες των
κρατών-μελών για μεγαλύτερη ψηφιοποίηση των σχολείων τους δεν πέτυχε
τα αναμενόμενα αποτελέσματα, σύμφωνα με έκθεση του Ευρωπαϊκού
Ελεγκτικού Συνεδρίου. Η αποτυχία αυτή οφείλεται ιδίως στην απουσία
στρατηγικού οράματος για την αξιοποίηση των κεφαλαίων από πλευράς
των κρατών-μελών της ΕΕ.
Σημαντικά είναι τα ποσά που έχουν εκταμιευθεί από το 2014 μέσω των
διάφορων προγραμμάτων της ΕΕ, και θα συνεχίσουν να εκταμιεύονται μέχρι
το 2026, για την υποστήριξη της ψηφιακής εκπαίδευσης. Μόνο από τον
μηχανισμό Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας, θα διατεθούν περισσότερα
από 11 δισεκατομμύρια ευρώ.
«Η πανδημία COVID-19 αποκάλυψε ότι τα σχολικά συστήματα όλων
σχεδόν των κρατών-μελών δεν ήταν καλά προετοιμασμένα για διδασκαλία
εξ αποστάσεως», δήλωσε ο κ.Pietro Russo, μέλος του ΕΕΣ και αρμόδιος για
τον έλεγχο. «Σε πολλές περιπτώσεις, οι συνδέσεις των σχολείων στο
διαδίκτυο δεν ήταν επαρκείς, ενώ υπήρχαν ελλείψεις στον αναγκαίο
ψηφιακό εξοπλισμό για το εκπαιδευτικό προσωπικό και τον μαθητικό
πληθυσμό. Η ΕΕ έχει φιλόδοξα σχέδια για την ψηφιακή εκπαίδευση και
μπορεί να στηρίξει τις προσπάθειες των σχολείων να αξιοποιήσουν
περισσότερο τις δυνατότητες που προσφέρει η τεχνολογία. Ωστόσο,
πιστεύουμε ότι υπάρχουν περιθώρια καλύτερης αξιοποίησης της ενωσιακής
χρηματοδότησης.»
Προκειμένου να εξετάσει την πρόοδο προς την ψηφιοποίηση των
σχολείων, το κλιμάκιο ελέγχου του Ευρωπαϊκού Ελεγκτικού Συνεδρίου

επισκέφθηκε έξι κράτη-μέλη (Γερμανία, Ελλάδα, Κροατία, Ιταλία, Αυστρία
και Πολωνία) και διαπίστωσε ότι οι δράσεις που χρηματοδοτήθηκαν με
ενωσιακούς πόρους θα μπορούσαν να έχουν επιτύχει μεγαλύτερο
αντίκτυπο, εάν είχαν ενσωματωθεί συστηματικότερα στις εθνικές ή στις
περιφερειακές στρατηγικές για την ψηφιοποίηση των σχολείων.
Στις περισσότερες περιπτώσεις, τα έργα που χρηματοδοτήθηκαν με
ενωσιακούς πόρους πέτυχαν τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα. Εντούτοις,
κάποιες φορές, η χρηματοδότηση της ΕΕ απλώς υποκατέστησε εθνικούς
πόρους που είχαν ήδη διατεθεί. Ένας από τους λόγους για τους οποίους τα
σχολεία συχνά δεν μπορούσαν να αξιοποιήσουν με τον βέλτιστο τρόπο τα
ενωσιακά κονδύλια, ήταν ότι δεν συμμετείχαν επαρκώς στη διαδικασία
προσδιορισμού των αναγκών τους όσον αφορά την ψηφιοποίηση.
Επιπλέον, πολλά σχολεία δεν διέθεταν επαρκή ενημέρωση για τη στήριξη
που προσφέρει η ΕΕ. Επίσης, δεν είναι λίγα εκείνα που εξακολουθούν να
αναφέρουν ελλείψεις σε εξοπλισμό ή ανάγκες περαιτέρω επιμόρφωσης των
εκπαιδευτικών. Ακόμη, διαπιστώθηκε ότι σε πολλές περιπτώσεις δεν είχε
υιοθετηθεί κοινή προσέγγιση για τη χρήση των νέων τεχνολογιών στην
τάξη, με αποτέλεσμα τα σχολεία να αδυνατούν να αξιοποιήσουν πλήρως τις
δυνατότητες που προσφέρει η ψηφιοποίηση.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν διαθέτει πλήρη στοιχεία σχετικά με το ύψος της
ενωσιακής χρηματοδότησης που έχει δαπανηθεί συνολικά για την
ψηφιοποίηση των σχολείων, ενώ ελάχιστες χώρες της ΕΕ αξιολογούν σε
ποιον βαθμό η ενωσιακή στήριξη έχει συμβάλει στη βελτίωση της
ψηφιακής εκπαίδευσης στα σχολεία. Όσον αφορά τα μέτρα που
χρηματοδοτούνται από τον μηχανισμό Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας, το
κλιμάκιο ελέγχου δεν έκρινε επαρκώς ισχυρή τη σχέση μεταξύ των
προσδοκώμενων αποτελεσμάτων στον τομέα της ψηφιακής εκπαίδευσης και
της χρηματοδότησης της ΕΕ. Επιπλέον, σε ορισμένες περιπτώσεις, οι
εκτιμήσεις κόστους που έκανε δεκτές η Επιτροπή κατά τις
διαπραγματεύσεις των εθνικών σχεδίων αποκλίναν σημαντικά από τα
έξοδα που πραγματοποιήθηκαν τελικά.
Τα κράτη-μέλη της ΕΕ είναι αποκλειστικά αρμόδια για τον σχεδιασμό της
εκπαιδευτικής πολιτικής και την οργάνωση των σχολείων τους. Ο ρόλος

της ΕΕ, από την άλλη, συνίσταται στη συμπλήρωση και τη στήριξη των
δράσεων των κρατών-μελών. Στο πλαίσιο αυτό, τους παρέχει επίσης
σημαντική χρηματοδοτική στήριξη για την ψηφιοποίηση των σχολείων.
Απαιτείται να στηριχτούν τα σχολεία στην Ελλάδα και να βοηθηθούν οι
καθηγητές στο έργο τους. Δόθηκαν πολλά χρήματα και η ψηφιακή μετάβαση
παραμένει ακόμη σε στάδιο σχεδιασμού. Ας αξιοποιήσουμε πρώτα τους
πόρους και κατόπιν ας μιλήσουμε για αξιολόγηση του ανθρωπίνου
δυναμικού. Τα προβλήματα που υφίστανται είναι πολλά και ιδιαίτερα στην
περιφέρεια. Οι νεοεκλεγέντες δήμαρχοι και περιφερειάρχες έχουν δύσκολο
έργο και οφείλουν να ανταποκριθούν με αποτελεσματικότητα.

Κων/νος Σ. Μαργαρίτης

Δημοσιογράφος

Διαγωνισμοί

ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ: Με Επιτυχία Πραγματοποιήθηκε ο Μεγάλος Διαγωνισμός των Ελληνικών Start-up!

By:Έφη Βαλίλα

Στο μεγάλο διαγωνισμό των Ελληνικών start-up επιχειρήσεων, «WMF Worldwide Event Greece» στη Θεσσαλονίκη, αναδείχθηκε πρώτη επιχείρηση η «Along Route»

Διάκριση τριών καινοτόμων start-up επιχειρήσεων

Τρεις πρωτοποριακές και καινοτόμες start-up επιχειρήσεις διακρίθηκαν στο πλαίσιο του μεγάλου διαγωνισμού, WMF Worldwide Event Greece, που πραγματοποιήθηκε το Σάββατο, στη Θεσσαλονίκη, στο Διεθνές Κέντρο Ψηφιακού Μετασχηματισμού και Ψηφιακών Δεξιοτήτων της Cisco και του Δήμου Θεσσαλονίκης.

Αναλυτικότερα

Πρώτη η επιχείρηση Along Route, με αντικείμενο την ανάπτυξη μοντέλων τεχνητής νοημοσύνης, που επιτρέπουν την ακριβή πρόβλεψη των θαλάσσιων καιρικών συνθηκών προς όφελος των θαλασσίων μεταφορών, κατατάχθηκε πρώτη.

Δεύτερη η Agro U, που δραστηριοποιείται στο πεδίο της απασχόλησης-εύρεσης εργασίας στον αγροτικό κλάδο

Τρίτη η Vivestia, που ασχολείται με την αξιοποίηση της τεχνολογίας εικονικής πραγματικότητας στο πεδίο της εύρεσης τουριστικού καταλύματος-ξενοδοχείου.

Φορείς Διοργάνωσης

Το WMF Worldwide Event Greece συνδιοργανώθηκε από:

το Ελληνο-Ιταλικό Επιμελητήριο Θεσσαλονίκης,
το Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο Θεσσαλονίκης
και το We Make Future Festival του Ρίμινι (Ιταλία).

Έναρξη Εργασιών

Την έναρξη των εργασιών κήρυξε ο κ. Μαργαρίτης Σχοινάς, Αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ο οποίος σημείωσε ότι: η Ευρώπη χρειάζεται μια επανάσταση δεξιοτήτων, τονίζοντας ότι το 2023 θα είναι το Ευρωπαϊκό Έτος Δεξιοτήτων.

Χαιρετισμό στην εκδήλωση απηύθυναν επίσης: ο Δήμαρχος Θεσσαλονίκης, ο Πρόεδρος του Ελληνοϊταλικού Επιμελητηρίου Θεσσαλονίκης, ο Ά Αντιπρόεδρος του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Θεσσαλονίκης, ο CEO του WMF, και ο Managing Director της Cisco Greece, Cyprus, Portugal και Μάλτα.

Ακροτελεύτια

Οι ανωτέρω ελληνικές start-up επιχειρήσεις που έλαβαν τις τρεις πρώτες θέσεις, θα συμμετάσχουν στο Παγκόσμιο Συνέδριο του WMF! Festival στο Rimini της Ιταλίας στις 15,16 και 17 Ιουνίου 2023, με δυνατότητα παρουσίασης της ιδέας τους, σε διεθνή διαγωνισμό και κοινό επιχειρηματικών παραγόντων, εκπροσώπων επενδυτικών εταιρειών και business angels.

Κορυφαίες Προσωπικότητες

Εκτός από τους εκπροσώπους των start-up επιχειρήσεων, στο WMF Worldwide Event Greece συμμετείχαν και κορυφαίες προσωπικότητες από την επιχειρηματική και την ακαδημαϊκή κοινότητα.

**Θερμά συγχαρητήρια σε όλους!!