Παιδί

ΠΑΙΔΙΚΟΣ ΝΑΡΚΙΣΣΙΣΜΟΣ: AITIA, ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΡΟΠΟΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ ΤΟΥ

Αγαπητοί γονείς, πρόσφατα αντιμετώπισα κάποιες αρκετά δύσκολες περιπτώσεις παιδικού και εφηβικού ναρκισσισμού. Σκέφτηκα ότι θα ήταν αρκετά βοηθητικό για τους νέους ιδιαίτερα γονείς να γνωρίζουν κάποια πράγματα

σχετικά με το θέμα αυτό, ώστε αφ’ενός μεν να προσέξουν για την ανατροφή υγιών των παιδιών και αφετέρου, εάν έχουν κάποιο παιδί με ναρκισσιστικά χαρακτηριστικά να το αναγνωρίσουν έγκαιρα και να έχουν κάποιους πρώτους τρόπους διαχείρισης τους.

Είναι γνωστό τι είναι ο ναρκισσισμός και από πού πήρε το όνομά του. Στη μυθολογία μας ο Νάρκισσος ερωτεύθηκε τον εαυτό του, όταν καθρεφτίστηκε το είδωλό του στη λίμνη. Αυτό το ανικανοποίητο πάθος τον οδήγησε στο θάνατο.

Όλοι οι άνθρωποι γεννιόμαστε με κάποια στοιχεία ναρκισσισμού, επικεντρωνόμαστε στις ανάγκες μας και τις επιθυμίες μας. Το παιδί μεγαλώνοντας μέσα στην οικογένεια, από τα βιώματα και τα μηνύματα που παίρνει,δημιουργεί την αυτοεκτίμηση και τη δημόσια εικόνα του για την ομαλή λειτουργία του ως ενήλικος στη ζωή του.

Εδώ απαιτείται μια ιδιαίτερη προσοχή από τους γονείς να μην ακολουθήσουν τα δυο άκρα ανατροφής ,αλλά τη μέση οδό. Ούτε απόλυτη αυστηρότητα προς τα παιδιά, που θα τα οδηγήσει στη χαμηλή αυτοεκτίμηση, ούτε υπερβολική υποχωρητικότητα και ‘’θεοποίηση’’ του παιδιού, που θα το οδηγήσει στο ναρκισσισμό και άλλες ψυχικές διαταραχές, με όλα τα οδυνηρά επακόλουθα στη ζωή των παιδιών και της οικογένειάς του. Κάποιες φορές βέβαια και τα παιδιά τα συναισθηματικά και σωματικά κακοποιημένα μπορεί να αναπτύξουν ναρκισσισμό, ως αντιστάθμισμα στη χαμηλή τους αυτοεκτίμηση και αυτοεικόνα.

Χρειάζεται προσοχή λοιπόν από τους γονείς, ως καλοί ‘’προπονητές’’ των παιδιών τους να μεγαλώνουν όχι όπως αυτοί θέλουν βάσει των δικών τους επιθυμιών και αδυναμιών, αλλά βάσει των πραγματικών αναγκών του παιδιού.

Το παιδί δεν ήρθε στη ζωή να εκπληρώσει τα δικά μας θέλω, να γεμίσει τα δικά μας συναισθηματικά κενά και να χρησιμοποιηθεί ως μέσον ανταγωνισμού μεταξύ των γονέων του. Ενθαρρύνουμε χωρίς υπερβολές, το βοηθούμε να αποκτήσει την υγιή αυτοεκτίμηση του για την πραγμάτωση των δικών του αναγκών, ταλέντων και στόχων στη ζωή. Δε το ‘’κολλάμε’’ συναισθηματικά επάνω μας και δε ξεχνάμε ποτέ ότι δεν είναι κτήμα μας, προβολή και αντανάκλαση των δικών μας συναισθημάτων.

Κάποια από τα χαρακτηριστικά ναρκισσιστικής προσωπικότητας είναι η έντονη αίσθηση μεγαλείου και σπουδαιότητας, που έχουν για τον εαυτό τους. Εξιδανικεύουν τον εαυτό τους και τις ικανότητες τους,χωρίς ανάλογα επιτεύγματα,με παράλληλη υποτίμηση των άλλων. Έχουν προσδοκίες άμεσης ανταπόκρισης των άλλων στις ανάγκες ή στις απαιτήσεις τους, μια και πιστεύουν ότι είναι ”ξεχωριστοί άνθρωποι” και αξίζουν προνομιακής μεταχείρισης και φροντίδας των άλλων. Η αλαζονική και υπεροπτική τους συμπεριφορά, η αδυναμία να αναγνωρίσουν και να νιώσουν τις επιθυμίες, τα συναισθήματα και τις ανάγκες των άλλων, μια και περιστρέφονται συνέχεια γύρω από τον εαυτό τους. Ζουν μια διαρκή φαντασίωση για μεγάλες επιτυχίες, δύναμη, εξυπνάδα, ομορφιά, ιδανική αγάπη. Πιστεύουν ότι είναι ξεχωριστοί και κατά συνέπεια δεν μπορούν να συναναστρέφονται με τον οποιονδήποτε. Προσπαθούν να επιβληθούν πάντοτε στους άλλους, γιατί λόγω της αξίας τους, που πιστεύουν ότι έχουν, οι άλλοι πρέπει να τους πιστεύουν και να συμμορφώνονται στις δικές τους απαιτήσεις. Ενώ οι ίδιοι συνήθως φθονούν και εκμεταλλεύονται τους άλλους για να πετύχουν τους στόχους τους, πιστεύουν οτι φθονείται από τους άλλους. Έχουν δυσκολία να εκφράσουν αυθεντικά συναισθήματα κυρίως λύπης ή πένθους, ενώ προεξάρχει το συναίσθημα της ντροπής. Ένας νάρκισσος συνήθως είναι ευχάριστη προσωπικότητα και συμμετέχει στις διάφορες συζητήσεις, γιατί ο στόχος του είναι να γίνεται το επίκεντρο. Μπορεί όμως να δίνει την εντύπωση κάποιες φορές συνεσταλμένου ατόμου, όμως, απλά αποφεύγει να είναι το επίκεντρο για να μη δεχθεί κριτική,που θα αμφισβητούσε το μεγαλείο του. Ουσιαστικά γίνονται πολύ ενοχλητικοί και έχουν το στίγμα του κακομαθημένου παιδιού, που πάντα θέλει να γίνεται το δικό του, χωρίς να ενδιαφέρεται για τις περιστάσεις. Χρησιμοποιούν πολλά ψέμματα και κάποια στιγμή χάνουν την αλήθεια και το ψέμα και βυθίζονται στο δικό τους ψεύτικο κόσμο. Τα παιδιά αυτά αργότερα ως ενήλικοι αδυνατούν να αγαπήσουν δυστυχώς γιατί ουσιαστικά δεν μπορούν να αγαπήσουν να αγαπήσουν ούτε τον εαυτό τους. Δεν μπορούν να χτίσουν υγιείς ανθρώπινες σχέσεις σε όλη τους τη ζωή. Δεν μπορούν επίσης να δεχθούν κριτική από κανέναν, γιατί πληγώνονται παράφορα. Δεν μπορούν να ανεχθούν κανένα, που να θέλει να βλάψει το ‘’είδωλο’’ τους, δηλαδή τον εαυτό τους. Αντιδρούν σε κάθε προσπάθεια κριτικής με οργή και κακία. Νοιώθουν ταπεινωμένοι και αποζητούν εκδίκηση.

Τα παιδιά νάρκισσοι αρκετές φορές είναι έξυπνα και υπερφυή. Τις περισσότερες φορές χρησιμοποιούν την ευφυΐα τους για να εκμεταλλεύονται τους γονείς τους, να τους χειρίζονται κατά πώς αυτά θέλουν. Αποζητούν συνέχεια το θαυμασμό των γονέων τους, αν το πετύχουν υπακούν, αν δε το πετύχουν, στοχοποιούν τους γονείς τους, ταλαιπωρώντας τους, αντιδρώντας στις αρχές και τις επιθυμίες τους.

Μεγαλώνοντας στην εφηβεία καταρρίπτουν τις οικογενειακές αρχές, επαναστατούν προσπαθώντας με ένα παράλογο και επικίνδυνο τρόπο να αυτονομηθούν.

Ο ναρκισσισμός εκδηλώνεται από τη μικρή ηλικία. Όσο πιο αργά τον αντιληφθούν οι γονείς π.χ κατά την εφηβική περίοδο της ζωής του παιδιού τους, που εκ φύσεως είναι η ηλικία συναισθηματικής αυτονόμησης του εφήβου, τόσο πιο ισχυρές είναι οι εκρήξεις και τεράστιες οι δυσκολίες, που αντιμετωπίζουν στο χειρισμό του.

Θα παραθέσουμε στη συνέχεια κάποιους βασικούς τρόπους χειρισμού των ναρκισσιστικών παιδιών. Χρειάζεται αρχικά να χαράξουμε όρια συναισθηματικά χωρίς λύπηση, πάντα όμως με αγάπη και αξιοπιστία. Χωρίς όρια ιδιαίτερα αυτά τα παιδιά αποσυντονίζονται. Θα αντιδράσουν βέβαια γιατί αυτό τα φέρνει προ των ευθυνών τους, που αποφεύγουν. Τα όρια όμως προστατεύουν και τον γονέα από το να μη παραβιάζονται οι δικές του ανάγκες. Χρειάζεται και οι δυο γονείς να είναι σαν τοίχος απροσπέλαστο απέναντι στο παιδί. Απαιτείται σταθερότητα και των δυο, χαλαρότητα στο ύφος τους, αξιόπιστη στάση, χωρίς ενοχές και ‘’κανάκεμα’’. Nα προσπαθούν οι γονείς να το επαναφέρουν στην πραγματικότητα και να το προσανατολίσουν στη ζωή και τα καθήκοντα του. Να του τονίζουν ότι δεν έχει μόνο δικαιώματα,αλλά και υποχρεώσεις. Όμως γενικά να μη μπαίνουν σε πολύ διάλογο με το παιδί.

Πολλές φορές ο ναρκισσισμός οδηγεί σε παθολογίες όπως κατάθλιψη, κοινωνική απομόνωση, κατάχρηση ουσιών. Είναι χρήσιμο σε αυτές τις περιπτώσεις οι γονείς να καταφύγουν σε ψυχοθεραπευτική βοήθεια, από την αρχή της εμφάνισης των πρώτων συμπτωμάτων, ώστε να βοηθηθεί ουσιαστικά το παιδί τους.(Πηγές επιστημονικές από το διαδίκτυο και από συνομιλία με τον ψυχολόγο κ. Βασίλη Τσολακίδη για την αντιμετώπιση του Ναρκισσισμού.)

Αλεξάνδρα Ευκαρπίδου παιδαγωγός,

εισηγήτρια σεμιναρίων: προσωπικής ανάπτυξης,

γονεϊκής ενδυνάμωσης, ανθρωπίνων σχέσεων και επικοινωνίας.

Οικογένεια

Πώς να αναπτύξετε τη συναισθηματική νοημοσύνη των παιδιών σας

Πολύς λόγος γίνεται σήμερα για τη μεγάλη σημασία της Συναισθηματικής Νοημοσύνης
στην ευτυχία μας, στην προσωπική, οικογενειακή και επαγγελματική μας ζωή.
Σύμφωνα με τον ψυχολόγο Goleman, o οποίος πρόβαλε τον όρο και την αξία της
συναισθηματικής νοημοσύνης στη ζωή μας, ο ορισμός της είναι: ‘’To πλέγμα των ανθρωπίνων
ιδιοτήτων πάνω στο οποίο μπορεί ν’ υφανθεί μια ολοκληρωμένη ανθρώπινη προσωπικότητα. Είναι
μαζί υπομονή, επιμονή, δυνατότητα προσαρμογής, έλεγχος παρορμήσεων, αισιοδοξία, ελπίδα.
Συναισθηματική Νοημοσύνη σημαίνει να βρίσκεις κίνητρα για τον εαυτό σου, ν ’αντέχεις
στις απογοητεύσεις, να ελέγχεις την παρόρμηση, να χαλιναγωγείς την ανυπομονησία σου, να
ρυθμίζεις σωστά τη διάθεση σου και να εμποδίζεις την απογοήτευση να καταπνίγει την ικανότητά
σου για σκέψη.’’

Ο Συναισθηματικά Νοήμων άνθρωπος έχει τέσσερεις (4) δεξιότητες:

Αυτεπίγνωση (Επίγνωση του εαυτού του και των δυνατοτήτων του)
Αυτοδιαχείριση (Έχει μάθει να διαχειρίζεται τα αισθήματά του)
Κοινωνική Επίγνωση (Αντιλαμβάνεται με ακρίβεια τα συναισθήματα των άλλων) και
Διαχείριση σχέσεων (κατανοεί τη συμπεριφορά και τα κίνητρα των άλλων και χειρίζεται
σωστά τις σχέσεις του).

Τα κύρια συναισθήματα, στα οποία καλούμαστε να έχουμε τον έλεγχο είναι ο θυμός, η
θλίψη, ο φόβος, η απόλαυση, η αγάπη, και η ντροπή. Πέρα από τα συναισθήματα χρειάζεται να
μάθουμε να χειριζόμαστε τις αντιξοότητες, τις ματαιώσεις, τις δυσκολίες στην οικογένεια και στη
δουλειά.
Καταλαβαίνετε λοιπόν, ως γονείς, πόσο σημαντικό είναι να βοηθήσουμε τα παιδιά μας να
αναπτύξουν την Συναισθηματική τους Νοημοσύνη. Είναι ένα από τα πιο βασικά εφόδια, που τους
δίνουμε στο ξεκίνημα της νέας τους ζωής, όταν εγκαταλείψουν το πατρικό τους σπίτι.

Η καλλιέργεια και η ανάπτυξη της Συναισθηματικής Νοημοσύνης ξεκινά από τα πρώτα
βήματα της ζωής του παιδιού. Αρχικά χρειάζεται να μάθει το παιδί πώς να αναγνωρίζει τα
συναισθήματά του και να τα εκφράζει με θετικό τρόπο.

Ο γονέας μπορεί να βοηθήσει το παιδί του να συνειδητοποιήσει την αξία του, τα ταλέντα
του, τις δυνατότητες του. Να υποστηρίζει και να ενισχύει την ικανότητα του παιδιού του να δέχεται
την απόρριψη, να την αντιμετωπίζει με τέτοιο τρόπο, χωρίς να χάνει την πίστη στον εαυτό του.

Τα βασικά στοιχεία της προσωπικότητας του παιδιού, που ο γονέας χρειάζεται να βοηθήσει
το παιδί του ν’ αναπτυχτούν, ώστε να είναι συναισθηματικό ώριμο, είναι:

Η υπομονή και η επιμονή.
Η δυνατότητα προσαρμογής. Να είναι ευέλικτο σε όποια κατάσταση.
Ο έλεγχος των παρορμήσεων και του θυμού.
Ο έλεγχος της θλίψης. Να μάθουν το παιδί οι γονείς να αντιμετωπίζει τη ζωή με αισιοδοξία
και ελπίδα.
Να βάζει κίνητρα στον εαυτό του και να αντέχει στις απογοητεύσεις, στις ματαιώσεις και
στις δυσκολίες.
Να ελέγχει το φόβο.
Να μη ντρέπεται.
Να ελέγχει την αγάπη και την απόλαυση.
Να αναλαμβάνει την ευθύνη των πράξεων του και να μη ρίχνει το φταίξιμο σε άλλους.
Να το βοηθήσουν να αντιλαμβάνεται με ακρίβεια τα συναισθήματα των άλλων και να
καταλαβαίνει τι τους συμβαίνει.
Να διαχειρίζεται τις σχέσεις του με τους άλλους με τον καλύτερο τρόπο.

Είναι πολύ σημαντικό οι γονείς να γνωρίζουν ότι η δική τους Συναισθηματική Νοημοσύνη
επηρεάζει άμεσα το επίπεδο της Συναισθηματικής Νοημοσύνης του παιδιού τους. Τα παιδιά
διδάσκονται τις δεξιότητες της Συναισθηματικής Νοημοσύνης από τους γονείς τους. Εάν ο γονέας
είναι συναισθηματικά μη νοήμων (ανώριμος), τα παιδιά χάνουν την καλύτερη πηγή μάθησης. Για
παράδειγμα ένας γονέας, που θυμώνει, φωνάζει με το παραμικρό, χάνει τον έλεγχο των νεύρων
του, του θυμού του και πέφτει σε κρίσεις υστερίας προς το/τη σύζυγο και τα παιδιά του, τι
παράδειγμα δίνει στο παιδί του; Είναι άκρως βέβαιο ότι το παιδί θα υιοθετήσει την ίδια
συμπεριφορά.

Αν αδιαφορείτε για τα συναισθήματά του, όταν σας μιλά και σας λέει ‘’τον πόνο του’’, δε
το βοηθάτε να οδηγηθεί στην αυτεπίγνωση. Ενώ, όταν το παρατηρείτε και ρωτάτε το παιδί σας
γιατί είναι λυπημένο, μαθαίνει να αναγνωρίζει τα συναισθήματά του, δεν τα αποφεύγει, τα
αντιμετωπίζει, μαθαίνει να τα διαχειρίζεται και επίσης μαθαίνει να δείχνει κατανόηση στη λύπη ή
στα συναισθήματα των φίλων του.

Αν σας μιλά για αυτά που του αρέσουν, τις επιθυμίες και τα όνειρά του και εσείς
αδιαφορείτε ή γελάτε, το παιδί όχι μόνο δε θα οδηγηθεί στην αυτεπίγνωση, αλλά θα χάσει την
πίστη στον εαυτό του και θα δημιουργήσει χαμηλή αυτοεκτίμηση και θα παραιτηθεί από τα όνειρα
του και γενικότερα από τη ζωή.

Γονείς αυταρχικοί, που ασκούν πίεση και φόβο, θα δουν το παιδί τους να μένει
συναισθηματικά ανώριμο σαν το δενδράκι, που δεν πρόλαβε να κάνει ρίζες και εκτέθηκε στις πιο
αντίξοες καιρικές συνθήκες.

Γονείς που εξασκούν τη Συναισθηματική Νοημοσύνη με τα παιδιά τους , ανατρέφουν
αγόρια και κορίτσια, τα οποία είναι πιο ευτυχισμένα, προσαρμόζονται καλύτερα στο κοινωνικό
περιβάλλον, παίρνουν καλύτερους βαθμούς και φθάνουν αργότερα σε υψηλότερο επίπεδο
επαγγελματικής επιτυχίας. Επίσης παρουσιάζουν χαμηλότερα επίπεδα προβληματικής
συμπεριφοράς π.χ αδικαιολόγητες απουσίες στο σχολείο, τσιγάρο, ποτό, ναρκωτικά.
Ο αγώνας σας για την ανάπτυξη της Συναισθηματικής Νοημοσύνης των παιδιών σας
χρειάζεται να είναι συνεχής και αμείωτος. Είναι ό,τι καλύτερο έχετε να κάνετε για αυτά,
εκφράζοντας στην πράξη την αληθινή σας αγάπη.

Ευκαρπίδου Αλεξάνδρα

Παιδαγωγός-Σύμβουλος επικοινωνίας και επιχειρήσεων

Οικογένεια

Τα Ψυχολογικά Χαρακτηριστικά Της Εφηβικής Ηλικίας

Η εφηβική ηλικία έχει μια ιδιαιτερότητα και όπως λέει ένας σοφός άνδρας,

«η εφηβεία μοιάζει με τη θάλασσα του Αιγαίου πελάγους, όπου πνέουν σφοδρότατοι άνεμοι, τόσο σφοδροί που γονείς και παιδαγωγοί τα χάνουν».

Ένα από τα κύρια γνωρίσματα είναι ότι οι περισσότεροι έφηβοι από το 13^ο έτος παρατηρούν ραγδαίες μεταβολές τόσο στο σώμα τους (σκελετός-ενδοκρινείς και γεννητικοί αδένες) όσο και στον ψυχισμό τους. Όχι όμως με την ίδια ταχύτητα. Έτσι, η ψυχοσωματική ισορροπία διαταράσσεται. Γι’ αυτό οι νέοι υποφέρουν από μεταπτώσεις. Άλλοτε είναι χαρούμενοι και άλλοτε κλείνονται στον εαυτό τους. Άλλοτε είναι ονειροπόλοι και φαντάζονται τον κόσμο ιδανικό, και άλλοτε παρουσιάζουν αρνητικές τάσεις και τίποτα δεν τους αρέσει. Ας τα έχουμε αυτά υπόψη οι γονείς και ας είμαστε αρκετά διακριτικοί στη δική μας συμπεριφορά απέναντι τους. Όσο πιο λίγα λέμε και όσο αποφεύγουμε τις συγκρούσεις σε αυτή την ηλικία, τόσο καλύτερα αποτελέσματα θα έχουμε. Ευκαιρία να αναπτύξουμε τις δεξιοτεχνίες της επικοινωνίας μας.

Άλλο χαρακτηριστικό της εφηβείας, το οποίο μπορούμε να αναζητήσουμε στη σκέψη του εφήβου, είναι ο νοητικός εγωκεντρισμός. Οι έφηβοι δεν είναι πια παθητικοί δέκτες, που δέχονται κάθε διδασκαλία χωρίς κρίση. Έτσι θέτουν στο περιθώριο γονείς, δασκάλους κτλ. Το κέντρο του κόσμου είναι ο ίδιος τους ο εαυτός. Θεωρούν τη σκέψη τους παντοδύναμη και περνούν όλους τους άλλους από αυστηρή κριτική. Κρίνουν πρόσωπα, ιδέες, θεσμούς, συνήθειες και ζητούν αλλαγή. Θα σας αμφισβητήσουν σε αυτή την ηλικία, καθώς επίσης και τις αρχές που τους δώσατε. Μη ταραχθείτε και μην τους κάνετε να νιώσουν ενοχές!

Ένα άλλο χαρακτηριστικό του εφήβου, είναι η τάση του για ανεξαρτησία και αυτονομία. Είναι μια συνειδητή προσπάθεια για να περάσει από το χώρο της εξάρτησης στο χώρο της αυτονομίας. Ο έφηβος συνειδητοποιεί το εγώ του, αποκαλύπτει την προσωπική του ταυτότητα. Και τότε ζητάει αναγνώριση της προσωπικότητας του και ίση μεταχείριση.

Οι έφηβοι στην προσπάθεια τους για ανεξαρτησία δείχνουν:

Αντιδραστικότητα
Επαναστατικότητα
Ισχυρογνωμοσύνη
Θυμό και συναισθηματικές μεταπτώσεις

Προσέχετε, να μη τραβάτε πολύ το σκοινί, να τους θεωρείτε έντιμους, ισότιμους και να τους μιλάτε ευγενικά, αναγνωρίζοντας την αυτονομία τους. Μη προσπαθείτε να τους εντάξετε στο δικό σας τρόπο ζωής, γιατί αυτοί είναι διαφορετικές οντότητες με ιδιαίτερα ταλέντα και δεξιότητες.

Μέσα στα χαρακτηριστικά της εφηβικής ηλικίας, είναι και η τάση τους για κοινωνική ζωή. Η εφηβεία είναι μια περίοδος ανάπτυξης του κοινωνικού αισθήματος και της αλληλεγγύης. Η δημιουργία φίλων, είναι βασικός σκοπός του εφήβου και η γνώμη τους και η αποδοχή τους είναι πολύ σπουδαία γι’ αυτόν. Θεωρεί ότι είναι πολύ βασικό να αποκτήσει σωστή αυτοεικόνα και αυτοεκτίμηση. Η θετική γνώμη του περίγυρου και κυρίως των φίλων και συμμαθητών του, βοηθούν πολύ στη δημιουργία σωστής αυτοεικόνας και αυτοεκτίμησης. Να προσέχετε λοιπόν πως μιλάτε για τους φίλους τους.

Ας τους κατανοούμε, όταν θέλουν ή δεν θέλουν να κάνουν κάτι, γιατί γνωρίζουν ότι πρέπει να συσχετίζονται με τους συμμαθητές τους και ότι πρέπει να έχουν την αποδοχή τους. Αυτό ισοδυναμεί σ’ αυτή την ηλικία με έλλειψη οξυγόνου. Παιδί που δεν το αποδέχονται οι συμμαθητές του, δεν αναπτύσσεται ομαλά ψυχολογικά και αποκτά κόμπλεξ και ανασφάλειες.

Μέσα στα πλαίσια της κοινωνικής ζωής, κατατάσσεται ασφαλώς και η επιθυμία του εφήβου να συναντήσει το άλλο φύλο. Το ερωτικό αίσθημα, γίνεται δυνατό και κυριαρχικό σ’ αυτή την ηλικία. Οφείλουμε ως γονείς να δώσουμε σωστές κατευθύνσεις και ερμηνείες για τη σχέση των δύο φύλων. Να τους βοηθούμε να κινούνται στο τομέα αυτό με τις αρχές της αγάπης, του σεβασμού και της ειλικρίνειας.

Αλεξάνδρα Ευκαρπίδου

Παιδαγωγού-Συμβούλου επικοινωνίας και επιχειρήσεων

Οικογένεια

Το Δίλημμα Της Εργαζόμενης Μητέρας

Mε αφορμή την γιορτή της μητέρας θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας ένα κομμάτι από την καρδιά μου, που ξέρω ότι είναι και κομμάτι της δικής σας, και αφορά την μητρότητα.

Όλες μας έχουμε δοσμένο ένα κομμάτι του εαυτού μας στα παιδιά μας. Όμως το ξέρω ότι έχουμε κι ένα άγχος, ένα φόβο αδιόρατο, ένα δίλημμα μήπως η αγάπη για τη δουλειά μας και οι πολλές ώρες ενασχόλησής μας μ’ αυτή μας στοιχίσει το ρόλο μας της μητέρας. Χωρίς να θέλω να δώσω το φάρμακο γι αυτό τον «πόνο» μας, απλά θα μοιραστώ μαζί σας ως εργαζόμενη μητέρα και ως παιδαγωγός επί σειρά ετών, κάποιες σκέψεις, που πιστεύω ότι θα βοηθήσουν να μπουν τα πράγματα στη θέση τους και να διαλυθούν ο «φόβος» και οι αμφιβολίες σας.

Αυτά λοιπόν που χρειάζονται τα παιδιά μας είναι τα λεγόμενα 3Α (για να τα θυμάστε ευκολότερα). Ξεκινώντας θα σας πω ότι πιο πολύ από κάθε άλλο τα παιδιά μας χρειάζονται την Απροϋπόθετη αγάπη μας (αγάπη χωρίς όρους και ανταλλάγματα). Είναι η μόνη απροϋπόθετη αγάπη, που θα γευτούν στη ζωή του και οφείλουμε σα γονείς να γεμίσουμε το συναισθηματικό τους δοχείο με αυτή, γιατί είναι η βάση που θα χτίσουν όλη τη μετέπειτα ζωή τους. Αυτό αγαπητές μου δεν απαιτεί χρόνο, αλλά τρόπο.

Το δεύτερο Α που χρειάζεται το παιδί μας είναι η Αναγνώριση της αξίας του και της ιδιαιτερότητάς του. Αφήστε το να είναι ο εαυτός του, βοηθείστε το να δει τα δικά του ταλέντα (κλίσεις) και βοηθήστε το να τα αναπτύξει.

Τέλος δώστε του Αποδοχή. Ένα παιδί που παίρνει αποδοχή από τους γονείς του και όχι τη διαρκή κριτική, θα μάθει να αποδέχεται τον ίδιο του τον εαυτό και να το σέβεται. Αποκτά την ανεκτίμητη αυτοεκτίμηση, που θα γίνει το εφαλτήριο για όλα τα μεγάλα επιτεύγματα στη ζωή του.