Ψυχολογία

Τι είναι πιο σημαντικό, πόσο θα ζήσεις ή πώς θα ζήσεις;

Θυμάμαι τον εαυτό μου να είμαι γύρω στα 17, λάτρης της μουσικής, με μια Fender Stratocaster να προσπαθώ να παίξω μπλουζ. Αγαπημένος μου ο Stevie Ray Vaughan. Προσπαθούσα πολλές ώρες την μέρα να μάθω, να γίνω πολύ καλός σε αυτό. Γενικά πιστεύω ότι καλό είναι στην ζωή ή να κάνουμε κάτι – τέρμα όμως – ή καθόλου.

Μελετούσα, μελετούσα, μελετούσα, μελετούσα, και ζούσα με το όνειρο του Woodstock, Jimi Hendrix, δεν ξέρω αν πάμε έτσι λίγο πίσω στο παρελθόν, και εκεί πέρα που πολλές φορές ταξιδεύω με την φαντασία μου ρώτησα πολλές φορές τον εαυτό μου: Μάνο θα ήθελες να ζήσεις 70, 80, 90, 100 ή θα ήθελες να γίνεις ένας από αυτούς όπως ο Jimi Hendrix, Rolling Stones, Jim Morrison κ.ο. και να πεθάνεις όπως πέθαναν;

Ξέρεις σ’ αυτό το παιχνίδι του μυαλού πάντα ήταν πάρα πολύ έντονο μέσα στο μυαλό μου “Ας πεθάνω και στα 30 μου, δεν με νοιάζει. Αλλά θα ήθελα πάρα πολύ να γίνω ένας Jimi Hedrix”. Αυτό έλεγα στον εαυτό μου όταν ήμουν μικρός.

Έτσι λοιπόν μελετούσα, μελετούσα, μελετούσα, έπαιζα, έπαιζα, έπαιζα.. Ok για τους δικούς μου περιοριστικούς λόγους τότε σταμάτησα την μουσική. Δεν έγινα ποτέ Jimi Hendrix, δεν έγινα ποτέ πάρα πολύ καλός, σταμάτησε η μουσική στο κομμάτι των φίλων, κανένα studio κι αυτά παρόλα αυτά είναι κάτι το οποίο αγαπάω πάρα μα πάρα μα πάρα πολύ.

Όμως μου έμεινε αυτό: Ότι τελικά τι είναι πιο σημαντικό στην ζωή; Πόσο θα ζήσεις ή πώς θα ζήσεις;

Προσωπική ανάπτυξη

Να μην στα πολυλογώ μπαίνω στην διαδικασία της προσωπικής ανάπτυξης, των σεμιναρίων, του well being.. Αρχίζουμε να παρατηρούμε αυτή την στιγμή όλο και περισσότερο τάσεις, μόδες, σχετικά με μια καλύτερη ποιότητα ζωής. Δηλαδή σου λένε για παράδειγμα να φας κεφίρ το οποίο είναι ένας καλό μύκητας για να ζήσεις περισσότερα χρόνια, να κάνεις ωμοφαγίες, να κάνεις χορτοφαγίες, να να να να… Πολλά να.. Αλλά τελικά τι γίνεται;

Δεν θα ξεχάσω μια φορά που πήγαινα ταξίδι με κάτι φίλους σε ένα μέρος κοντά στην Πάτρα και τότε έτρωγα μόνο φρούτα, ξηρούς καρπούς και κάποιες σκόνες (superfoods) [Γενικά πειραματίζομαι πάρα πολύ, με τον εγκέφαλο, με το σώμα, πότε έχουμε μέγιστες αποδόσεις, πότε έχουμε, τι γίνεται, τι δεν γίνεται οπότε κάνω τα πάντα σχεδόν. Τα πάντα από αυτά που ξέρω ή από αυτά που μαθαίνω].

Και είναι μια φίλη από το εξωτερικό η οποία τρώει τα πάντα. Και θυμάμαι να μου λέει “Δώσε μου λίγο να δοκιμάσω” και της δίνω μία σκόνη που την λένε κάπως “Πράσινα λιβάδια” νομίζω, κάτι για το έντερο, και με το που την τρώει ξίνισε το πρόσωπο της, το έφτυσε και γυρίζει και μου λέει “Δηλαδή ρε συ Μάνο τι θέλεις να μου πεις τώρα; Να φάω όλα αυτά, να ταλαιπωρήσω τον εαυτό μου για τα επόμενα 20, 30 ή 40 χρόνια για να ζήσω 10 χρόνια παραπάνω;”

Οι ενοχές

Θέλω λίγο όλο αυτό να το πάρουμε αλληγορικά γιατί έχει μια πάρα πολύ μεγάλη αλήθεια όλο αυτό από πίσω. Θα σου το συνδυάσω με κάτι που διάβασα σε ένα βιβλίο του Deepak Chopra το “Super Brain”. Εκεί πέρα λοιπόν λέει πως το να πας για τρέξιμο δεν είναι απαραίτητα πιο υγιεινό από το να μην τρέξεις. Το να φας υγιεινά δεν είναι απαραίτητα πιο σωστό από το να φας ανθυγιεινά.

Πάμε σε μία άλλη ψυχολόγο, την Βίκυ Σίμου, μια Ελληνίδα που έχει κάνει πολύ μεγάλο έργο στην Ελλάδα, έχει δουλέψει και πάρα πολύ με παιδιά που έχουν Σύνδρομο Down, η οποία έχει κάνει μια εξαιρετική έρευνα με τον Arian στην Αμερική και εκεί πέρα που μιλάω μαζί της και είναι με το τσιγάρο, της λέω “Καλά εσύ έχεις κάνει τόσα πράγματα και καπνίζεις;” και μου λέει την εξής κουβέντα “Μάνο την μεγαλύτερη ζημιά στο τσιγάρο και στο κάθε τσιγάρο δεν την κάνει το τσιγάρο αλλά την κάνουν οι ενοχές που έχουμε γι’ αυτό.”

Αυτό δεν σημαίνει να καπνίζεις, δεν σημαίνει ότι πρέπει να τρως ανθυγιεινά, δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να γυμνάζεσαι, δεν σημαίνει όλα αυτά. Δεν σημαίνει όλα αυτά. Σε καμία περίπτωση δεν είναι αυτό το μήνυμα που θέλω να επικοινωνήσω.

Συναισθηματικές τοξίνες

Αυτό που σημαίνει είναι το εξής και θα έρθει με μια άλλη γιατρό από την Ρωσία η οποία μελετάει το πως μπορούμε να είμαστε υγιείς μέσα από την μέθοδο του βιοσυντονισμού που αυτή την στιγμή πραγματικά στην Ρωσία και την Αμερική κάνουν θαύματα. Ειδικά στην Ρωσία όμως. Λέει λοιπόν αυτή η γυναίκα ότι το 60-70% των τοξινών στο σώμα που είναι και υπεύθυνες για τις ασθένειες είτε σωματικές, είτε συναισθηματικές, είναι οι συναισθηματικές τοξίνες.

Άρα λοιπόν που θέλω να καταλήξω; Σε ένα ερώτημα βασικό: Τελικά τι είναι πιο σημαντικό για εσένα; Να ζήσεις 70 χρόνια ή να ζήσεις 20 χρόνια και καλά; Το ένα δεν αναιρεί το άλλο. Δεν σημαίνει ότι δεν μπορείς να ζήσεις και 50 και 60 και 100 χρόνια, όσα να ζήσεις, πάρα πολύ καλά.

Αλλά θέλω να σου πω πρόσεξε γιατί πολλές φορές οι άνθρωποι περνάμε στο άλλο άκρο. Από εκεί πέρα που ήμασταν sex, drugs και rock n’ roll και κάναμε ότι να’ναι.. ποτά, τσιγάρα, φαγητά, haburger, κρέατα, οτιδήποτε, περάσαμε στο άλλο άκρο αλλά ψυχαναγκαστικά, χωρίς να το υποστηρίζουμε συναισθηματικά.

Δηλαδή: “Να πάω να τρέξω”, “Να προσέξω τι θα φάω”, “Να μην κάνω το ένα”, “Να μην κάνω το άλλο”.. για να είμαι υγιής.

Ψυχαναγκασμός

Κι εδώ θα σου πω ένα παράδειγμα: Έχω έναν φίλο μου ο οποίος πήγε στο Voice. Είχε ξεκινήσει μια διατροφή προτού πάει στο Voice. Καλώς ή κακώς εκεί πέρα στην οντισιόν του Voice, κι έτσι γίνεται σε όλο τον κόσμο απ’ ότι έχω μάθει, οι άνθρωποι εκείνη την ημέρα που είναι να εξετασθούν είναι μια δύσκολη ημέρα γι’ αυτούς. Μπορεί να έχουν να φάνε πολλές ώρες, μπορεί να είναι όρθιοι, μπορεί, μπορείς, χίλια δυο μπορεί.. Αυτός λοιπόν ο άνθρωπος είχε ξεκινήσει μια διατροφή και επειδή στο μυαλό του έπρεπε να την τηρήσει πιστά όπως ακριβώς του την είπαν στο Voice δεν είχαν την διατροφή που αυτός έπρεπε να φάει και έμεινε νηστικός. Και από τις 09.30 το πρωί που ήταν εκεί και τραγούδησε στις 12.00 το βράδυ ήταν νηστικός, μόνο με μια μπανάνα. Το αποτέλεσμα; Δεν είχε καθόλου ενέργεια. Και έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο ώστε τελικά τον κόψανε. Γιατί; Γιατί It’s alla about energy. That’s it.

Μάθε να απολαμβάνεις την κάθε στιγμή

Αυτό που θέλω να σου πω είναι ότι χρειάζεται να έχεις διάκριση για ότι κι αν κάνεις στην ζωή σου. Αλλά το πιο σημαντικό είναι να το απολαμβάνεις. Άρα λοιπόν σταμάτα να πέφτεις με τα μούτρα γιατί τελικά μπορεί να μην κινδυνεύεις από το κρέας, μπορεί να μην κινδυνεύεις από την αγυμνασιά, μπορεί να μην κινδυνεύεις από όλα αυτά αλλά μπορεί να κινδυνεύσεις από την καταπίεση, από τον ψυχαναγκασμό.. “Πρέπει να κάνω εκείνο”, “Πρέπει να κάνω το άλλο”, πρέπει, πρέπει, πρέπει.. Γιατί; Γιατί έτσι λέει το “Well Being”.. Όχι. Δημιούργησε ένα μέτρο στην ζωή σου. Και το πιο σημαντικό μέτρο ξέρεις ποιο είναι; Να απολαμβάνεις την κάθε στιγμή.

Πηγή

Ψυχολογία

City Unity College | Μεταπτυχιακό Ψυχολογίας με Εξειδίκευση

Το City Unity College σε συνεργασία με το London Metropolitan University προσφέρει ένα πρόγραμμα μεταπτυχιακών σπουδών στη ψυχολογία με εξειδίκευση που αναγνωρίζεται από το Αυτοτελές Τμήμα Εφαρμογής της Ευρωπαϊκής Νομοθεσίας ‘Α.Τ.Ε.Ε.Ν.’ του Υπουργείου Παιδείας, επιτρέποντας στους αποφοίτους να ασκήσουν επάξια στον τομέα της ψυχικής υγείας στην Ελλάδα.

Αυτό το πρόγραμμα δίνει την ευκαιρία στους φοιτητές να εξειδικευτούν σε έναν από τους οκτώ τομείς της ψυχολογίας. Ανάλογα με τα ενδιαφέροντά τους και τους στόχους τους, μπορούν να επιλέξουν μεταξύ των τομέων της ψυχολογίας υγείας, κλινικής ψυχολογίας, εγκληματολογίας, αθλητικής ψυχολογίας, συμβουλευτικής ψυχολογίας, ψυχολογίας εργασίας, εκπαιδευτικής ψυχολογίας και νευροψυχολογίας.

Κάθε τομέας παρέχει μια βαθιά κατανόηση και εξειδίκευση σε συγκεκριμένες πτυχές της ψυχολογίας, αναπτύζοντας τις δεξιότητες και την εμπειρία που απαιτούνται για να ασκήσουν επιτυχώς σε αυτούς τους εξειδικευμένους τομείς της ψυχολογίας. Μέσω μιας πλούσιας συνδυαστικής εκπαίδευσης και πρακτικής εφαρμογής, οι φοιτητές αποκτούν τις γνώσεις και την αυτοπεποίθηση που απαιτούνται για να επιτύχουν στον επαγγελματικό τους στόχο στον ευρύ και αναπτυσσόμενο τομέα της ψυχολογίας.

ΓΝΩΣΤΙΚΕΣ ΕΝΟΤΗΤΕΣ

Υποχρεωτικά Μαθήματα

Εξειδίκευση Ψυχολογίας Υγείας

Εξειδίκευση Εγκληματολογίας

Εξειδίκευση Κλινικής Ψυχολογίας

Εξειδίκευση Αθλητικής Ψυχολογίας

Εξειδίκευση Εργασιακής Ψυχολογίας

Εξειδίκευση Νευροψυχολογίας

Εξειδίκευση Εκπαιδευτικής Ψυχολογίας

Εξειδίκευση Συμβουλευτικής Ψυχολογίας

Εκδήλωση Ενδιαφέροντος

Mπορείτε να επικοινωνήσετε τηλεφωνικά στο 210 3243 222 ή μπαίνοντας στην ιστοσελίδα παρακάτω https://cityu.gr/course/metaptychiako-psychologias-me-exeidikefsi/

Θησέως & Κολοκοτρώνη, Σύνταγμα, Αθήνα
210 3243 222
[email protected]

Ψυχολογία

Ποια η σχέση δεσμού και έρωτα ;

‘ Όλα στην αρχή είναι όμορφα ’ γαλλική παροιμία

Είναι τα έντονα συναισθήματα αυτό που αποκαλούμε έρωτας ; Και είναι αρκετά για να υποστηρίξουν την άνθιση μιας σχέσης ;

Ή στην πραγματικότητα τα έντονα συναισθήματα συχνά μας εμποδίζουν να δούμε με αντικειμενικό μάτι τι είδους χορό χορεύουμε μ’ αυτόν που θεωρούμε ως άνθρωπό μας ;

Για τον έρωτα μιλάνε πολλοί… Ποιον έρωτα όμως ; Φυσικά αυτόν που πουλάει! Δηλαδή, τον έρωτα σε πρώτο επίπεδο, σε πρώτη ανάγνωση που γοητεύει χωρίς να δυσκολεύει γεννώντας σύνθετες σκέψεις και συναισθήματα…

Το ‘όλα στην αρχή είναι όμορφα’ της γαλλικής παροιμίας δεν σηματοδοτεί στην πραγματικότητα τον αληθινό δεσμό ή τον αληθινό έρωτα. Γιατί μόνο όταν μένουμε σε μια σχέση για καιρό –είτε από αναγκαιότητα είτε από επιλογή- δοκιμάζεται ο πραγματικός έρωτάς μας ή αλλιώς η ικανότητά μας για πραγματικό δεσμό.

Οι σχέσεις που δοκιμάζονται μέσα στο χρόνο, με άλλα λόγια οι μακροχρόνιες σχέσεις, μας δίνουν την ευκαιρία να δοκιμαστούμε στο να πετύχουμε τη λεπτή ισορροπία ανάμεσα στην ατομικότητα και τη συντροφικότητα, και να τις διατηρήσουμε και τις δύο χωρίς να χάσουμε τη μια ή την άλλη όταν τα πράγματα δυσκολέψουν.

Πρέπει να κατανοήσουμε ότι όταν δύο άνθρωποι ερωτεύονται παντρεύουν δυο μοναξιές και ότι μέσα σε μια σχέση δεν υπάρχει κτήμα!

Ο έρωτας πρέπει να γίνεται αντιληπτός από το ζευγάρι ως σεβασμός στην ελευθερία του χρόνου και του χώρου του άλλου, αν θέλει να επιβιώσει…

Σ’ έναν πραγματικό έρωτα ή σ’ έναν πραγματικό δεσμό κανένα από τα δύο μέλη δεν αναγκάζεται να καταπιέσει, να θυσιάσει ή να προδώσει τον εαυτό του, αλλά και οι δύο σύντροφοι εκφράζουν τα δυνατά και τα τρωτά τους σημεία, τις αδυναμίες και τις δυνατότητές τους με ισορροπημένο τρόπο.

Φυσικά, η εξισορρόπηση των δυνάμεων της ανεξαρτησίας (του εγώ) και αυτών της ενότητας (του εμείς) δεν είναι τόσο απλή υπόθεση.

Στόχος μας είναι να αποκτήσουμε σχέσεις που δεν θα λειτουργούν σε βάρος του εαυτού μας, και να αποκτήσουμε ένα εγώ που δεν θα λειτουργεί σε βάρος των άλλων, προκειμένου να βιώνουμε την ολοκλήρωσή μας ως άνθρωποι μέσα από τη συναισθηματική επαφή που μπορούν να μας προσφέρουν οι στενές προσωπικές σχέσεις.

Το θέμα αυτό σε όλη του την πολυπλοκότητα αποτελεί υψηλό στόχο, μια πρόκληση που κρατάει σε όλη μας τη ζωή. Όσο δηλαδή και οι σχέσεις μας με τους άλλους ανθρώπους.

Το πρόβλημα εμφανίζεται ωστόσο, όταν αρχίζουμε να συγχέουμε τον έρωτα ή τη δημιουργία δεσμού με την εξασφάλιση επιδοκιμασίας, όταν επιδιώκουμε τη σύναψη στενών προσωπικών σχέσεων επειδή αποτελούν για μας τη μοναδική πηγή αυτοεκτίμησης, και όταν διατηρούμε αυτές τις σχέσεις σε βάρος των πάντων τελικά!

Ωστόσο, δεν είναι ποτέ αργά για να μάθουμε να κινούμαστε διαφορετικά στις σχέσεις-κλειδιά στη ζωή μας.

Και ενώ βραχυπρόθεσμα οι αλλαγές που κάνουμε και οι αρχικές αντιδράσεις που προκαλούμε μπορεί να μας τρομάξουν, να μας απογοητεύσουν, να μας θυμώσουν και να μας κάνουν να νιώσουμε μοναξιά, όπως συμβαίνει με πολλά άλλα πράγματα στη ζωή, έτσι και εδώ, αξίζει να κοπιάσουμε σήμερα για να απολαύσουμε αύριο!

Άρθρο αρχείου

Αναστασία Μουστάκα

Ψυχολογία

Η άμυνα ενάντια στα συναισθήματα

Η παρόρμηση να αφεθείτε σε έναν έρωτα, μπορεί να έρχεται σε αντίθεση με τις ηθικές σας αρχές, πράγμα που μπορεί να δημιουργεί περισσότερα πολύπλοκα προβλήματα απ’ όσα φαντάζεστε.

Ο πατέρας της ψυχανάλυσης ο Φρόιντ, θεώρησε πως το ανθρώπινο μυαλό αποτελείται από τρεις περιοχές: το id (προεγώ), το ego (εγώ) και το superego (υπερεγώ).

Το id κυριαρχείται από την «αρχή της ηδονής» και είναι μη-λογικό, δηλαδή είναι ά-λογο. Λειτουργεί ως δεξαμενή από πρωτόγονα ένστικτα και παρορμήσεις τα οποία είναι και τα τελικά (τα απόλυτα) κίνητρα της συμπεριφοράς μας. Δεν έχει χρονικό προσδιορισμό, γιατί οι αναμνήσεις που θα παγιδευτούν σ’ αυτό μέσω της καταπίεσης μπορεί να είναι το ίδιο δυνατές όσο όταν συνέβη αρχικά το γεγονός που τις καταπίεσε.

Το ego κυριαρχείται από την «αρχή της πραγματικότητας» και εκπροσωπεί το συνειδητό και λογικό κομμάτι του μυαλού μας, το οποίο παίρνει αποφάσεις και διαχειρίζεται την πραγματικότητα.

Το superego κυριαρχείται από την «αρχή της ηθικής» και είναι το κομμάτι, όπου αποθηκεύουμε τους κανόνες ή τα ταμπού για το τι πρέπει και τι δεν πρέπει να κάνουμε. Η νοοτροπία και στάση του υπερεγώ μας είναι ουσιαστικά η εσωτερίκευση της νοοτροπίας και στάσης των γονιών μας.

Οι μηχανισμοί της ψυχολογίας μας

Το id και το superego λειτουργούν στο ασυνείδητο. Είναι δηλαδή κομμάτια της ψυχικής-πνευματικής ζωής του ανθρώπου των οποίων τη λειτουργία δεν αντιλαμβανόμαστε άμεσα, γι’ αυτό και η συμπεριφορά που προκύπτει από τη λειτουργία τους μπορεί να γίνει κατανοητή μόνο κοιτώντας «κάτω από την επιφάνεια», εξετάζοντας δηλαδή τι δεν λέει ή τι δεν κάνει κάποιος, μιας κι αυτά που λέει ή κάνει είναι μόνο ένα μέρος της ιστορίας και συνήθως όχι το πιο ενδιαφέρον.

Η σχέση του ego με τις άλλες δύο οντότητες του μυαλού (δηλαδή το id και το superego) είναι εν δυνάμει και σχεδόν αδιάκοπα σε σύγκρουση, γιατί το εγώ από τη φύση του εκλαμβάνει ως απειλή τόσο τις ενορμήσεις που προέρχονται από το προεγώ όσο και τα συναισθήματα (ενοχές, ηθικούς κανόνες) που προέρχονται από το υπερεγώ.

Η αίσθηση της απειλής του εγώ από το προεγώ και το υπερεγώ, δημιουργεί στο άτομο έναν πολύ υψηλό βαθμό εσωτερικής ταραχής και δυσφορίας, και προκειμένου να τα αντιμετωπίσει για να επιφέρει μια υποτιθέμενη ισορροπία, αναπτύσσει τους λεγόμενους «μηχανισμούς άμυνας».

Επομένως, οι μηχανισμοί άμυνας κινητοποιούνται ενάντια στις ενορμήσεις και τα συναισθήματα, προκαλώντας το σχηματισμό νευρώσεων (ή νευρωτικών συμπτωμάτων) που αλλοιώνουν τον χαρακτήρα μέσα από την παθολογική του θωράκιση.

Τα προβλήματα που προκαλούν

Οι μηχανισμοί άμυνας που αναπτύσσει ένα άτομο κατά τη διάρκεια της ζωής του για να μπορέσει να αντιμετωπίσει τον πόνο ή τα δυσάρεστα συναισθήματα, προκαλώντας έτσι παθολογικά συμπτώματα στην όλη λειτουργία του, είναι οι εξής : η απώθηση, η καταπίεση, η εξιδανίκευση, η διανοουμενικοκοποίηση, η παλινδρόμηση, ο σχηματισμός αντίδρασης, η μόνωση, η αναίρεση, η προβολή, η ενδοβολή, η στροφή ενάντια στον εαυτό και η αντιστροφή, και η μετουσίωση ή μετάθεση των ενορμητικών σκοπών και συναισθημάτων.

Ωστόσο, η έρευνα έχει αποδείξει ότι όλες αυτές οι μορφές άμυνας από τα επίπονα συναισθήματα που συνιστούν τις αβάσταχτες αλήθειες (εμπειρίες) μέσα μας, παρόλο που για να λειτουργήσουν χρειάζεται να καταναλώσουμε όλη την ενεργητικότητά μας περιορίζοντας έτσι τις ζωτικές μας δραστηριότητες, τελικά δεν καταφέρνουν να γαληνέψουν το εγώ μας. Αντίθετα, το οδηγούν σε αμέτρητες μεταμορφώσεις, διαστρεβλώσεις και παραμορφώσεις, με αποτέλεσμα η ζωή του ατόμου να παραμένει βαθιά παθολογική και ανολοκλήρωτη.

Πώς μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε

Στο σημείο αυτό η ψυχοθεραπεία είναι απαραίτητη και αναγκαία, γιατί μπορεί να ξεσκεπάσει το υπαρξιακό «άγχος» που υποβόσκει κάτω από όλες τις μορφές άμυνας, να φέρει στην επιφάνεια τις απωθημένες ενορμήσεις και τα συναισθήματα, και να βοηθήσει το άτομο να τα αντιμετωπίσει μέσα από την ενεργοποίηση των ζωτικών του δυνάμεων και όχι μέσα από τις περιττές αμυντικές μεθόδους, με τις γνωστές παθολογικές τους συνέπειες.