Ψυχολογία
Τι είναι πιο σημαντικό, πόσο θα ζήσεις ή πώς θα ζήσεις;

Θυμάμαι τον εαυτό μου να είμαι γύρω στα 17, λάτρης της μουσικής, με μια Fender Stratocaster να προσπαθώ να παίξω μπλουζ. Αγαπημένος μου ο Stevie Ray Vaughan. Προσπαθούσα πολλές ώρες την μέρα να μάθω, να γίνω πολύ καλός σε αυτό. Γενικά πιστεύω ότι καλό είναι στην ζωή ή να κάνουμε κάτι – τέρμα όμως – ή καθόλου.
Μελετούσα, μελετούσα, μελετούσα, μελετούσα, και ζούσα με το όνειρο του Woodstock, Jimi Hendrix, δεν ξέρω αν πάμε έτσι λίγο πίσω στο παρελθόν, και εκεί πέρα που πολλές φορές ταξιδεύω με την φαντασία μου ρώτησα πολλές φορές τον εαυτό μου: Μάνο θα ήθελες να ζήσεις 70, 80, 90, 100 ή θα ήθελες να γίνεις ένας από αυτούς όπως ο Jimi Hendrix, Rolling Stones, Jim Morrison κ.ο. και να πεθάνεις όπως πέθαναν;
Ξέρεις σ’ αυτό το παιχνίδι του μυαλού πάντα ήταν πάρα πολύ έντονο μέσα στο μυαλό μου “Ας πεθάνω και στα 30 μου, δεν με νοιάζει. Αλλά θα ήθελα πάρα πολύ να γίνω ένας Jimi Hedrix”. Αυτό έλεγα στον εαυτό μου όταν ήμουν μικρός.
Έτσι λοιπόν μελετούσα, μελετούσα, μελετούσα, έπαιζα, έπαιζα, έπαιζα.. Ok για τους δικούς μου περιοριστικούς λόγους τότε σταμάτησα την μουσική. Δεν έγινα ποτέ Jimi Hendrix, δεν έγινα ποτέ πάρα πολύ καλός, σταμάτησε η μουσική στο κομμάτι των φίλων, κανένα studio κι αυτά παρόλα αυτά είναι κάτι το οποίο αγαπάω πάρα μα πάρα μα πάρα πολύ.
Όμως μου έμεινε αυτό: Ότι τελικά τι είναι πιο σημαντικό στην ζωή; Πόσο θα ζήσεις ή πώς θα ζήσεις;
Προσωπική ανάπτυξη
Να μην στα πολυλογώ μπαίνω στην διαδικασία της προσωπικής ανάπτυξης, των σεμιναρίων, του well being.. Αρχίζουμε να παρατηρούμε αυτή την στιγμή όλο και περισσότερο τάσεις, μόδες, σχετικά με μια καλύτερη ποιότητα ζωής. Δηλαδή σου λένε για παράδειγμα να φας κεφίρ το οποίο είναι ένας καλό μύκητας για να ζήσεις περισσότερα χρόνια, να κάνεις ωμοφαγίες, να κάνεις χορτοφαγίες, να να να να… Πολλά να.. Αλλά τελικά τι γίνεται;
Δεν θα ξεχάσω μια φορά που πήγαινα ταξίδι με κάτι φίλους σε ένα μέρος κοντά στην Πάτρα και τότε έτρωγα μόνο φρούτα, ξηρούς καρπούς και κάποιες σκόνες (superfoods) [Γενικά πειραματίζομαι πάρα πολύ, με τον εγκέφαλο, με το σώμα, πότε έχουμε μέγιστες αποδόσεις, πότε έχουμε, τι γίνεται, τι δεν γίνεται οπότε κάνω τα πάντα σχεδόν. Τα πάντα από αυτά που ξέρω ή από αυτά που μαθαίνω].
Και είναι μια φίλη από το εξωτερικό η οποία τρώει τα πάντα. Και θυμάμαι να μου λέει “Δώσε μου λίγο να δοκιμάσω” και της δίνω μία σκόνη που την λένε κάπως “Πράσινα λιβάδια” νομίζω, κάτι για το έντερο, και με το που την τρώει ξίνισε το πρόσωπο της, το έφτυσε και γυρίζει και μου λέει “Δηλαδή ρε συ Μάνο τι θέλεις να μου πεις τώρα; Να φάω όλα αυτά, να ταλαιπωρήσω τον εαυτό μου για τα επόμενα 20, 30 ή 40 χρόνια για να ζήσω 10 χρόνια παραπάνω;”
Οι ενοχές
Θέλω λίγο όλο αυτό να το πάρουμε αλληγορικά γιατί έχει μια πάρα πολύ μεγάλη αλήθεια όλο αυτό από πίσω. Θα σου το συνδυάσω με κάτι που διάβασα σε ένα βιβλίο του Deepak Chopra το “Super Brain”. Εκεί πέρα λοιπόν λέει πως το να πας για τρέξιμο δεν είναι απαραίτητα πιο υγιεινό από το να μην τρέξεις. Το να φας υγιεινά δεν είναι απαραίτητα πιο σωστό από το να φας ανθυγιεινά.
Πάμε σε μία άλλη ψυχολόγο, την Βίκυ Σίμου, μια Ελληνίδα που έχει κάνει πολύ μεγάλο έργο στην Ελλάδα, έχει δουλέψει και πάρα πολύ με παιδιά που έχουν Σύνδρομο Down, η οποία έχει κάνει μια εξαιρετική έρευνα με τον Arian στην Αμερική και εκεί πέρα που μιλάω μαζί της και είναι με το τσιγάρο, της λέω “Καλά εσύ έχεις κάνει τόσα πράγματα και καπνίζεις;” και μου λέει την εξής κουβέντα “Μάνο την μεγαλύτερη ζημιά στο τσιγάρο και στο κάθε τσιγάρο δεν την κάνει το τσιγάρο αλλά την κάνουν οι ενοχές που έχουμε γι’ αυτό.”
Αυτό δεν σημαίνει να καπνίζεις, δεν σημαίνει ότι πρέπει να τρως ανθυγιεινά, δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να γυμνάζεσαι, δεν σημαίνει όλα αυτά. Δεν σημαίνει όλα αυτά. Σε καμία περίπτωση δεν είναι αυτό το μήνυμα που θέλω να επικοινωνήσω.
Συναισθηματικές τοξίνες
Αυτό που σημαίνει είναι το εξής και θα έρθει με μια άλλη γιατρό από την Ρωσία η οποία μελετάει το πως μπορούμε να είμαστε υγιείς μέσα από την μέθοδο του βιοσυντονισμού που αυτή την στιγμή πραγματικά στην Ρωσία και την Αμερική κάνουν θαύματα. Ειδικά στην Ρωσία όμως. Λέει λοιπόν αυτή η γυναίκα ότι το 60-70% των τοξινών στο σώμα που είναι και υπεύθυνες για τις ασθένειες είτε σωματικές, είτε συναισθηματικές, είναι οι συναισθηματικές τοξίνες.
Άρα λοιπόν που θέλω να καταλήξω; Σε ένα ερώτημα βασικό: Τελικά τι είναι πιο σημαντικό για εσένα; Να ζήσεις 70 χρόνια ή να ζήσεις 20 χρόνια και καλά; Το ένα δεν αναιρεί το άλλο. Δεν σημαίνει ότι δεν μπορείς να ζήσεις και 50 και 60 και 100 χρόνια, όσα να ζήσεις, πάρα πολύ καλά.
Αλλά θέλω να σου πω πρόσεξε γιατί πολλές φορές οι άνθρωποι περνάμε στο άλλο άκρο. Από εκεί πέρα που ήμασταν sex, drugs και rock n’ roll και κάναμε ότι να’ναι.. ποτά, τσιγάρα, φαγητά, haburger, κρέατα, οτιδήποτε, περάσαμε στο άλλο άκρο αλλά ψυχαναγκαστικά, χωρίς να το υποστηρίζουμε συναισθηματικά.
Δηλαδή: “Να πάω να τρέξω”, “Να προσέξω τι θα φάω”, “Να μην κάνω το ένα”, “Να μην κάνω το άλλο”.. για να είμαι υγιής.
Ψυχαναγκασμός
Κι εδώ θα σου πω ένα παράδειγμα: Έχω έναν φίλο μου ο οποίος πήγε στο Voice. Είχε ξεκινήσει μια διατροφή προτού πάει στο Voice. Καλώς ή κακώς εκεί πέρα στην οντισιόν του Voice, κι έτσι γίνεται σε όλο τον κόσμο απ’ ότι έχω μάθει, οι άνθρωποι εκείνη την ημέρα που είναι να εξετασθούν είναι μια δύσκολη ημέρα γι’ αυτούς. Μπορεί να έχουν να φάνε πολλές ώρες, μπορεί να είναι όρθιοι, μπορεί, μπορείς, χίλια δυο μπορεί.. Αυτός λοιπόν ο άνθρωπος είχε ξεκινήσει μια διατροφή και επειδή στο μυαλό του έπρεπε να την τηρήσει πιστά όπως ακριβώς του την είπαν στο Voice δεν είχαν την διατροφή που αυτός έπρεπε να φάει και έμεινε νηστικός. Και από τις 09.30 το πρωί που ήταν εκεί και τραγούδησε στις 12.00 το βράδυ ήταν νηστικός, μόνο με μια μπανάνα. Το αποτέλεσμα; Δεν είχε καθόλου ενέργεια. Και έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο ώστε τελικά τον κόψανε. Γιατί; Γιατί It’s alla about energy. That’s it.
Μάθε να απολαμβάνεις την κάθε στιγμή
Αυτό που θέλω να σου πω είναι ότι χρειάζεται να έχεις διάκριση για ότι κι αν κάνεις στην ζωή σου. Αλλά το πιο σημαντικό είναι να το απολαμβάνεις. Άρα λοιπόν σταμάτα να πέφτεις με τα μούτρα γιατί τελικά μπορεί να μην κινδυνεύεις από το κρέας, μπορεί να μην κινδυνεύεις από την αγυμνασιά, μπορεί να μην κινδυνεύεις από όλα αυτά αλλά μπορεί να κινδυνεύσεις από την καταπίεση, από τον ψυχαναγκασμό.. “Πρέπει να κάνω εκείνο”, “Πρέπει να κάνω το άλλο”, πρέπει, πρέπει, πρέπει.. Γιατί; Γιατί έτσι λέει το “Well Being”.. Όχι. Δημιούργησε ένα μέτρο στην ζωή σου. Και το πιο σημαντικό μέτρο ξέρεις ποιο είναι; Να απολαμβάνεις την κάθε στιγμή.
Οικογένεια
Ο Δεκάλογος Του «Λειτουργικού» Γονέα

Αγάπα το παιδί σου χωρίς προϋποθέσεις. Είναι ό,τι καλύτερο μπορείς να του προσφέρεις
σαν γονέας. Είναι το λίπασμα, που θα το βοηθήσει να αναπτυχθεί ομαλά και παραγωγικά.
- Βάλε στο παιδί σου όρια. Τα έχει ανάγκη καθώς του προσφέρουν ασφάλεια, γνωρίζοντας
πώς να κινηθεί. - Να μην είσαι ούτε πολύ αυταρχικός, ούτε πολύ μαλακός γονέας. Το σωστό βρίσκεται στο
μέσον. Ο αυταρχικός γονέας είναι ανασφαλής και βγάζει ανασφαλή παιδιά και ο μαλακός
γονέας βγάζει ανεύθυνα παιδιά και μαλθακά. - Να μην χρησιμοποιείς την κριτική, αλλά τον έπαινο.
- Η αποδοχή και η έγκριση είναι δύο απαραίτητες «βιταμίνες» που περιμένει το παιδί σου
από εσένα. - Πέρασε όσο πιο πολύ ποιοτικό χρόνο μπορείς με το παιδί σου. Να είναι ο μόνος χρόνος
που δεν χάνεται αλλά επενδύεται. - Θυμήσου ότι η πειθαρχία δεν είναι τιμωρία, αλλά ανάπτυξη της υπευθυνότητας.
- Μάθε να μιλάς με το παιδί σου. Ο διάλογος είναι ο καλύτερος τρόπος επικοινωνίας.
- Προσπάθησε πέρα από τα λόγια σου να διδάξεις το παιδί με το παράδειγμά σου. Μη
διστάσεις να θυσιάσεις κάποιες από τις μη παραγωγικές σου συνήθειες, γιατί το παράδειγμά
σου μιλάει πιο πολύ από τα λόγια σου. - Να είσαι ευέλικτος. Μη διστάσεις, αν κάνεις κάποιο λάθος στη σχέση με το παιδί σου, να
ζητάς συγνώμη. Διδάσκεται πολλά το παιδί σου από αυτό.
Συντάκτης : Αλεξάνδρα Χ. Ευκαρπίδου
Οικογένεια
Βασικοί λόγοι για τους οποίους οι έφηβοι μπαίνουν σε συμμορίες

Διάβασα σε ένα όμορφο βιβλίο τους λόγους, για τους οποίους οι έφηβοι καταφεύγουν σε
συμμορίες και γενικά σε προβληματικές περιθωριακές ομάδες. Αξίζει να το μοιραστώ μαζί σας.
Το παιδί είπαμε ότι αναζητεί μέσα στην οικογένεια την αποδοχή και την αίσθηση ότι έχει
τη δική του θέση και ανήκει κάπου. Όταν αυτό δε το βρει το αναζητά αλλού με αρνητικούς
τρόπους. Προσπαθεί να καλύψει αυτή τη βασική του ψυχική ανάγκη, που δε του κάλυψε η
οικογένεια του.
Μέσα στην συμμορία ο νέος βρίσκει αποδοχή, ανήκει κάπου, όπου είναι κάποιος και
σημαντικός.
Το παιδί, μέσα στην οικογένεια, αναζητά επίσης αγάπη, συναισθηματική ασφάλεια και
διασκέδαση (ευχάριστο περιβάλλον).
Όταν δεν τα βρει στρέφεται στις συμμορίες γιατί εκεί βρίσκει “αγάπη” (υποστηρίζουν έως
θανάτου ο ένας τον άλλο), βρίσκει τη συναισθηματική ασφάλεια, ότι οι «φίλοι» του είναι εκεί γι’
αυτόν, ό,τι και αν συμβεί. Τους ενώνει ο ίδιος σκοπός, που παλεύουν όλοι μαζί γι’ αυτόν,
στηρίζοντας αμέριστα ο ένας τον άλλον. Έπρεπε αυτό να το βιώσει στην οικογένεια και δεν το
πήρε. Ζήτησε ένα χαρούμενο περιβάλλον ν’ αναπτυχθεί και δεν το βρήκε, ενώ στη συμμορία ζει
την πλάκα. Διασκεδάζει, περνά καλά.
Οι συμμορίες προσφέρουν στο παιδί δύναμη (έλεγχο, ισχύ). Προσφέρουν σεβασμό και
ταυτότητα. Μέσα στο σπίτι του, με ένα πιθανώς αυταρχικό γονέα το παιδί όχι απλά δεν
ενδυναμώθηκε, αλλά παρ’ ολίγον «να ευνουχιστεί», γι’ αυτό φεύγει ν’ ανασάνει και να αισθάνεται
δυνατό. Αισθάνεται ότι αυτό ελέγχει τη ζωή του.
Έχει ταυτότητα, την οποία κινδύνευσε να χάσει σ’ ένα ασφυκτικό περιβάλλον, όπου η
οικογένεια ήταν το ρινγκ της αντιπαράθεσης δύο δυνατών αντιπάλων (της μητέρας και του
πατέρα), που μάχονταν για δύναμη και υπεροχή χωρίς να ενδιαφέρονται για επιζώντες. Σε μια
τέτοια οικογένεια ένιωθε ότι δεν το σέβονταν και μείωναν την αξία του και την προσωπικότητα
του, ενώ στη συμμορία συμβαίνει το αντίθετο. Του δείχνουν αμέριστη αναγνώριση, προσοχή και
σεβασμό.
Στην συμμορία του δίνεται ευκαιρία ν’ αποτελέσει πρότυπο, κατορθώνοντας κάποιο
σπουδαίο επίτευγμα. Στην οικογένεια δεν έπαιρνε αναγνώριση, αν και χρησιμοποίησε πολλούς
τρόπους, να πάρει την αναγνώριση και προσοχή των γονέων του.
Οι συμμορίες που προσφέρουν τη δυνατότητα της επιτυχίας. Του επιτρέπουν να δείξει τις
ικανότητες του και να πετύχει. Του αναγνωρίζουν την επιτυχία και πανηγυρίζουν όλοι γι’ αυτόν.
Τέλος οι συμμορίες του προσφέρουν όρια και προδιαγραφές. Έχουν κάποια δομή μέσα στην
οποία το παιδί νοιώθει ασφάλεια γνωρίζοντας μέχρι που μπορεί να φθάσει. Νοιώθει από τη δομή
αυτή προστασία.
Μετά από όλα αυτά ο Luis Gonzales Ph.d (ειδικός στην πρόληψη βίας) λέει: «Η οικογένεια
πρέπει να είναι η καλύτερη συμμορία».
Αλεξάνδρα Ευκαρπιδου
Εκπαιδευτικός- Life and parenting Coach
Οικογένεια
Αγάπη και έρωτας στην εφηβεία.

Τα αγαπημένα μας παιδιά φθάνουν σύντομα στην εφηβεία. Και μαζί με αυτήν έρχεται
καυτό στην επιφάνεια το θέμα της σεξουαλικής αγωγής.
Η σεξουαλική αγωγή είναι καθαρά ευθύνη των γονέων και χρειάζεται να αρχίσει πολύ
νωρίς, στα πρώτα χρόνια της ζωής του παιδιού, από τότε που το παιδί αρχίζει να γνωρίζει το σώμα
του και αντιλαμβάνεται τη διαφορά με τα παιδιά της ηλικίας του άλλου φύλου. Οι γονείς πρέπει να
μην αισθανόμαστε άσχημα να μιλήσουμε με τα παιδιά μας για τα ζητήματα αυτά.
Είναι η μεγάλη μας ευκαιρία, τότε, στην νηπιακή ηλικία, που θα θέτουν τις πρώτες
ερωτήσεις, να καθιερώσουμε μια σχέση εμπιστοσύνης με τα παιδιά μας, που θα συνεχίσουμε και
αργότερα. Τα παιδιά που συνηθίζουν και αισθάνονται άνετα να ρωτούν τους γονείς τους για θέματα
γύρω από τον έρωτα και το σεξ, δε θα καταφύγουν έξω σε φίλους ή στις βρώμικες ταινίες να
πάρουν λανθασμένη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση.
Οι ερωτήσεις που ρωτούν τα παιδάκια 2-6 ετών είναι «γιατί φουσκώνει η κοιλίτσα της
μαμάς» όταν είναι έγκυος στο επόμενο παιδί της οικογένειας. Ρωτούν «γιατί το τάδε κοριτσάκι δεν
έχει πουλάκι;» ή «πώς γεννιούνται τα παιδάκια;» χρειάζεται χωρίς ντροπή ή υπεκφυγές να είμαστε
έτοιμοι να απαντήσουμε χρησιμοποιώντας, αν θέλουμε και όμορφα σχετικά βιβλία για κάθε ηλικία,
που κυκλοφορούν στην αγορά. Οι απαντήσεις μας να είναι καθαρές, απλές και σωστές και να
απαντούν μόνο στην ερώτηση. Να καθησυχάζουμε το παιδί μας ότι τα αγόρια είναι διαφορετικά
από τα κορίτσια, ώστε να μη δημιουργούνται αισθήματα φόβου και ζήλειας.
Να μιλάτε για τα γυναικεία όργανα με απλούς όρους και όχι συνθηματικές λέξεις γιατί
διαφορετικά γεννάται η μυστικότητα, η ντροπή και η ενοχή γύρω από το θέμα. Να είμαστε σαφείς
και ειλικρινείς. Από μικρά μαθαίνουμε στα παιδιά την ανατομία του ανθρώπινου σώματος.
Μαθαίνουμε τα παιδιά μας με σοβαρότητα να μιλούν για όλα τα μέρη του σώματος τους.
Μαθαίνουν να σέβονται και να κρατούν ασφαλές το σώμα τους. Στα μικρά παιδάκια μαθαίνουμε,
ότι τα μέρη του σώματος μας θεωρούνται αυστηρά προσωπικά, γι’ αυτό τα έχουμε καλυμμένα με
τα ρούχα μας και ότι δε τα αγγίζουν ή τα χαϊδεύουν, ιδιαίτερα σε δημόσιους χώρους.
Επίσης τα μαθαίνουμε, ότι είναι καλό να αγκαλιάζουν και να φιλούν ο ένας τον άλλο για να
εκφράσουν την αγάπη τους με μέλη της οικογένειας ή συγγενικά και φιλικά, αλλά δε θα επιτρέπουν
σε κανένα να αγγίζει ή να χαϊδεύει τα γεννητικά τους όργανα.
Επίσης να μην έχουν με ξένους
σωματική επαφή, που νοιώθουν ότι τους ενοχλεί. Να έχετε φτιάξει ένα κλίμα εμπιστοσύνης, ώστε
να τα ενθαρρύνετε να σας μιλήσουν, αν αντιληφθούν κάτι περίεργο.
Οι καλύτερες ηλικίες για μαθήματα σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης είναι οι ηλικίες 8-12
ετών. Τα παιδιά ζητούν πιο συγκεκριμένες πληροφορίες γιατί βλέπουν το σώμα τους να αλλάζει.
Ιδιαιτέρως τα κορίτσια βλέπουν την έμμηνο ρύση, την αύξηση του στήθους κ.τ.λ. Οι ερωτήσεις που
θέτουν εδώ είναι: πονάει κανείς κατά την περίοδο, τι είναι οι όρχεις, τι δουλειά κάνουν, πώς γίνεται
η διαδικασία αναπαραγωγής, γιατί έρχεται η έμμηνος ρύση, πώς γεννιέται το παιδί, πού βρίσκεται
εννέα (9) μήνες και πολλές άλλες.
Οι γονείς οφείλουν, χωρίς γέλια, με σοβαρότητα, να ενημερώσουν το παιδί, για να
καταλάβει ότι αποτελεί σοβαρό θέμα και για να αναπτυχθεί εμπιστοσύνη. Διαφορετικά το παιδί θα
στραφεί σε άλλες πηγές για ενημέρωση, που δεν θα είναι οι κατάλληλες. Χρειάζεται λοιπόν οι
γονείς, σ’ αυτή την ηλικία των παιδιών τους, να έχουν αποκτήσει άνεση στο να συζητάνε μαζί τους
τα σεξουαλικά θέματα, ώστε μέχρι την ηλικία των 8-12 να έχουν συζητήσει αρκετά. Να έχουν
ετοιμάσει τα παιδιά για την εφηβεία. Αν σ’ αυτά τα χρόνια όμως τα αποθαρρύνετε από τέτοιες
συζητήσεις δυστυχώς θα στραφούν σε όχι και τόσο έγκυρες πηγές πληροφόρησης, όπως τους
φίλους, τα περιοδικά και τις ταινίες.
Η τελική και πιο δύσκολη ηλικία για τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση είναι η εφηβεία.
Γίνεται πιο δύσκολη η κατάσταση, αν δεν έχει προηγηθεί, όπως είπαμε προηγούμενη πληροφόρηση
και ετοιμασία.
Σ’ αυτή την ηλικία οι έφηβοι νιώθουν αμηχανία, άγχος και αστάθεια ψυχικής
διάθεσης. Νιώθουν άβολα για τις αλλαγές, που συμβαίνουν στο σώμα τους. Στα αγόρια συμβαίνει
συχνά η ονείρωξη και στα κορίτσια η έμμηνος ρύση. Χρειάζεται να γνωρίζουν τι ακριβώς τους
συμβαίνει και πώς θα τα αντιμετωπίσουν. Οι γονείς, πέρα από όλα τα ανατομικά χαρακτηριστικά
της εφηβείας και τις υγιεινές συνήθειες που τα συνοδεύουν, χρειάζεται να συνδέσουν το
σεξουαλικό με τον έρωτα και την αγάπη. Να μάθει το παιδί το συναισθηματικό κομμάτι της
υπόθεσης.
Να γνωρίζει καλά, ότι ο άνθρωπος χρειάζεται να λειτουργεί ψυχοσωματικά και τα δύο αυτά
είναι ενωμένα και αποτελούν την ολότητα της ύπαρξης του. Να γνωρίζουν ότι το σεξ δεν είναι
μόνο ικανοποίηση των αναγκών μας και δεν έχει μόνο δικαιώματα αλλά και υποχρεώσεις.
Χρειάζεται να είναι ειλικρινής και υπεύθυνος.
Να σέβεται τον εαυτό του και το άλλο
φύλο. Για να βιώσει με υγιή τρόπο ο έφηβος τον έρωτα και την αγάπη χρειάζεται οι γονείς του να
αποτελέσουν πρότυπο γι’ αυτόν. Να βλέπει πόσο τρυφεροί και εκδηλωτικοί είναι οι γονείς του,
πόσο σέβεται, αγαπά και νοιάζεται ο ένας τον άλλο. πόσο δε θέλει να φέρει σε δύσκολη θέση ο
ένας τον άλλον. Έτσι δίνουν το καλύτερο μάθημα συναισθηματικής αγωγής στα παιδιά.
Χρειάζεται να διδάξουμε από μικρά τα παιδιά μας να σέβονται την αξία “άνθρωπος”. Να
μάθουν στα παιδιά τους οι γονείς, ότι ο έρωτας και η αγάπη είναι διαδικασίες ψυχοσωματικές, που
και οι δύο μαζί λειτουργούνται.
Χρειάζεται να μάθουν τα παιδιά τους οι γονείς πώς να είναι ερωτικά σε κάθε πτυχή της
ζωής τους. Αυτό θα το μάθουν βλέποντας τους ίδιους τους γονείς τους πόσο ερωτικά
αντιμετωπίζουν της ζωή, τις ιδέες, τα όνειρα τους, πόσο ερωτικοί είναι στη διαχείριση των
συναισθημάτων τους και των επιδιώξεων τους στη ζωή.
Το παιδί γίνεται ερωτικό δηλαδή αγαπά με πάθος τους ανθρώπους, τη φύση, τα ταλέντα
του, τα όνειρα του, με την ομορφιά στην τέχνη, στη μουσική. Έτσι ο έρωτας αποκτά μια ευρύτερη
έννοια και έχει τη δύναμη να μετουσιωθεί σε δημιουργικότητα. Δεν προσκολλάται με εμμονή στην
ικανοποίηση του ενστίκτου, ως μόνη πηγή ευχαρίστησης, γιατί ζει και άλλες μεγάλες ικανοποιήσεις
στη ζωή με την οποία είναι ερωτευμένος.
Γονείς που βιώνουν την αληθινή αγάπη προς τη ζωή, τη σύζυγο τους και τα παιδιά γίνονται
το καλύτερο μη λεκτικό παράδειγμα για τα παιδιά τους. Αυτό που χρειάζεται να εμφυσήσουν οι
γονείς στον έφηβο τους είναι ότι το σεξ είναι μια αρκετά σοβαρή υπόθεση, που δεν πρέπει να
αντιμετωπίσουμε βιαστικά και που ούτως η άλλως είναι μια πράξη ενηλίκων. Η βιαστική και
ανεξέλεγκτη χρήση του εγκυμονεί κινδύνους π.χ σεξουαλικά νοσήματα και ψυχικός πόνος, πρόωρη
εγκυμοσύνη.
Προσοχή μεγάλη στο να μη προχωρήσει το παιδί σε οποιαδήποτε σεξουαλική επαφή από
υποχρέωση, φόβο ή πίεση.
Να δράττουν κάθε ευκαιρία οι γονείς από κάποια εκπομπή η ταινία να ρωτούν τα παιδιά:
«Εσύ τι πιστεύεις και τι έχεις σκεφτεί γι’ αυτό;». Μην εκφοβίσετε όμως το παιδί γιατί μπορεί να
του δημιουργήσετε πρόβλημα ψυχολογικό.
Μιλώντας μαζί με τον έφηβο για το σεξ, μη διστάσετε να εξετάσετε ερωτήματα του σχετικά
με την ηθική στο πλαίσιο των προσωπικών ή θρησκευτικών σας πεποιθήσεων.
Να μιλήσετε με τους εφήβους να γνωρίσουν, ότι ο έρωτας βάσει τελευταίων ερευνών στους
ενήλικες κρατά σήμερα όχι πάνω από έξι(6) μήνες. Στους εφήβους, που ακόμα τώρα
διαμορφώνουν τα χαρακτηριστικά του άλλου φύλου, πολύ λιγότερο.
Γι’ αυτό το λόγο εμφυσήστε τους την πίστη, ότι μπορεί να ερωτεύονται, να ενώνουν την
ψυχή τους, αλλά να είναι πολύ προσεκτικοί στο ν’ ενώσουν τα σώματά τους. Να δώσουν ή να
πάρουν υποσχέσεις, που ο χρόνος θα δείξει την ισχύ τους. Ενήλικες θα είναι μια ζωή, όπου θα
βιώνουν την σεξουαλική σχέση, παιδιά ανέμελα όμως μόνο τώρα μπορούν να είναι. Ας μη
βιάζονται λοιπόν. Ας δώσουν χρόνο στο σώμα και στα συναισθήματα τους να ωριμάσουν.
Τέλος συζητείστε μαζί τους για τον ύπουλο σεξουαλικό πόλεμο, που ζούμε σήμερα στην
κοινωνία. Στο πώς μας δημιουργούν ανάγκες ψυχοσωματικές και πώς με λανθασμένο τρόπο μας
προκαλούν μετά να τις ικανοποιήσουμε. Δείξτε τους τον τρόπο και με τι όπλα μπορεί να
πολεμήσουν σ’ αυτόν τον ύπουλο αγώνα. Να μάθουν να κρατούν το πηδάλιο του μυαλού και των
αισθήσεων.
Να κοντρολάρει ο έφηβος τα σεξουαλικά του είναι δείγμα ανδρείας και δύναμης τελικά. Ο
έλεγχος των παθών είναι χαρακτηριστικό των δυνατών ανθρώπων. Η βοήθεια του Θεού και της μυστηριακής ζωής της εκκλησίας είναι μεγάλη δύναμη σ’ αυτό τον αγώνα. Ο άνθρωπος εντελώς
μόνος χωρίς τη δύναμη του Θεού μπορεί και φθάσει πολύ χαμηλά.
Αγαπητοί γονείς, το θέμα της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης των εφήβων είναι τεράστιο.
Δεν μπορεί να εξαντληθεί. Αυτό που χρειάζεται είναι να προσεγγίζετε και να συζητάτε με τα παιδιά
σας με διακριτικότητα, εξατομίκευση και σεβασμό. Να είσθε κοντά τους από την μικρή ηλικία. Να
γίνεται εσείς και όχι κάποιος άλλος, ο εκπαιδευτής του παιδιού σας και σε αυτό το θέμα, όπως και
σε τόσα άλλα.
Δείξτε του το σωστό δρόμο μέσα από το παράδειγμα σας στο πόσο όμορφα και αγαπητικά
ζείτε την σχέση σας με τον πατέρα ή τη μητέρα του. Στα χέρια σας κρατάτε την κατάκτηση εκ
μέρους των εφήβων σας της υγιούς σεξουαλικότητας τους και της σωστής διαχείρισης της.
Για μια ακόμα φορά ο γονέας είναι ο αίτιος της ψυχικής και σωματικής υγείας του παιδιού
του.
Καλή δύναμη και φώτιση σ’ αυτή τη μεγάλη αποστολή!
Αλεξάνδρα Ευκαρπιδου
Εκπαιδευτικός- Life and parenting Coach
-
Επίκαιρα Πρόσωπα
«Αφιέρωμα» Η Αρκαδία επιχειρεί: Παναγιώτα Τρουπή
-
Ψυχολογία
Πώς να αποκτήσεις ακριβώς αυτό που θέλεις;
-
Τουρισμός
Αναπτυξιακό Διεθνές Συνέδριο στη Δυτική Ελλάδα “Ναύπακτος 2030”
-
Επίκαιρα Πρόσωπα
«Αφιέρωμα» Η Αρκαδία επιχειρεί: Νάντια Μπαζιωτάκη
-
Τουρισμός
Επίτιμα μέλη της Ελληνικής Ένωσης Γυναικών στον Πολιτισμό και τον Τουρισμό/HAWCT οι κυρίες Ολυμπία Αναστασοπούλου και Λίλα ντε Τσάβες
-
Επίκαιρα Πρόσωπα
«Αφιέρωμα» Η Αρκαδία επιχειρεί: Βίβιαν Μανωλέσου
-
Τουρισμός
Press Conference για τις ανάγκες ενημέρωσης των δράσεων του έργου CapTour
-
Επίκαιρα Πρόσωπα
«Αφιέρωμα» Η Αρκαδία επιχειρεί: Χριστίνα Μανιάτη