Η έννοια και ο ρόλος της  υγιούς  εργασίας  ανέκαθεν  αποτελούσε την βάση για την   πρόοδο, την οικονομική ευημερία,  την κοινωνική καταξίωση  και αναγνώριση των ανθρώπων αλλά και την δίοδο  για την επίτευξη προσωπικών στόχων  και επιτευγμάτων  ή απολαύσεων.

Η επίδραση του  εργασιακού  περιβάλλοντος  μέσω του οποίου το άτομο αποκτά γνώσεις, αναπτύσσει ικανότητες και δεξιοτεχνίες και εφαρμόζει αξίες και αρχές   βοηθά στην κοινωνικοποίηση των  ανθρώπων, με αποτέλεσμα την διαρκή και αυξανόμενη αποδοτικότητά τους στη δουλειά.

Η ψυχολογική κατάσταση ενός νέου στελέχους στην δουλειά  είναι όμοια με  την συμπεριφορά  που παρουσιάζει  κάποιος που αργοπορεί σε μια κοινωνική εκδήλωση.

Επειδή αισθάνεται άβολα , αμήχανα  και περίεργα ίσως το πιο πιθανόν είναι να μην  δύναται να εκφραστεί άνετα και ελεύθερα εκτός αν κάποιος αναλάβει τουλάχιστον για τα πρώτα λεπτά  να τον απασχολήσει  και να του εκδηλώσει το ενδιαφέρον του.

Η αδυναμία λοιπόν ενός νεοπροσληφθέντος ατόμου να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις ενός νέου περιβάλλοντος, όπου υπάρχουν κανόνες και κώδικες και εφαρμόζονται μοντέλα συμπεριφοράς  άγνωστα σ΄ αυτόν, έχει σαν αποτέλεσμα να νοιώθει ότι πατά σε ναρκοπέδιο , ή ότι βρίσκεται σε εχθρικό έδαφος  και πρέπει να αμυνθεί.

Το σπουδαιότερο δε  και το πιο σημαντικό είναι  ότι η όποια αμηχανία  ή αβεβαιότητα  νοιώθει κανείς  οδηγεί σε προκατάληψη, ότι δηλ. δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του εργοδότη ή του προϊσταμένου του,  ότι ίσως δεν  θα του δοθούν οι ευκαιρίες για προσωπική ανέλιξη στην ιεραρχία, ή διακατέχεται από διαρκή φόβο πλήρους  αποτυχίας και απόρριψης.

Ποια είναι τα κίνητρα :

Η διαδικασία παραχώρησης  κινήτρων  για την αποτελεσματικότερη απόδοση  και την ταχύτατη προσαρμογή των νέων στελεχών εγκυμονεί κινδύνους  και αρκετές φορές  προκαλεί αδιέξοδα  στην ίδια την επιχείρηση.

Πρώτον  γιατί οι προσωπικές φιλοδοξίες του εργαζόμενου δεν ταυτίζονται με του στόχους του επιχειρηματία

Δεύτερον  γιατί το αναμενόμενο αποτέλεσμα   προσδοκιών  και  σχέσης μεταξύ  εργαζόμενου και εργοδότη δεν βασίζονται στο ίδιο  οικονομικό,  κοινωνικό και στοχευμένο ορθολογιστικά μοντέλο Διοίκησης.

Τρίτον  γιατί  η πιθανή  αρνητικήσχέση εξάρτησης , ή έλλειψη αυτονομίας ,  η μη εφαρμογή  σωστής κατανομής αρμοδιοτήτων, η μη αποδοχή   της όποιας μορφής πρωτοβουλίας και τέλος η ύπαρξη  μόνιμης εργασιακής ρουτίνας δημιουργεί αντίθετο αποτέλεσμα..

Για  αυτό λοιπόν  θα πρέπει  η επιχείρηση να εφαρμόζει τα κατάλληλα μοντέλα επικοινωνίας  τα οποία θα βασίζονται  στα εργαλεία της συνεχούς μάθησης  και εξέλιξης των στελεχών παλαιών και νέων εφαρμόζοντας τρεις αρχές:

1. Την επιβράβευση  των ανθρώπων  της  και την παροχή κινήτρων υλικής και ηθικής ,,αποζημίωσης,,
2. Την κατανόηση της όποιας ψυχολογικής κατάστασης  των εργαζομένων και την δημιουργία ασφαλούς περιβάλλοντος με βαθιές ρίζες  και σχέσεις σαν αυτή της μάνας και του παιδιού. Ας μη λησμονούμε ότι η επαγγελματική κοινωνικοποίηση κτίζει στο θεμέλιο της οικογενειακής κοινωνικοποίηση
3. Την διατήρηση  μηχανισμού συνεχούς ανάπτυξης των στελεχών

εφαρμόζοντας την στρατηγική ανταλλαγμάτων  <<  κερδίζω – κερδίζεις  >>

παραχωρώντας στον εργαζόμενο την δυνατότητα να συμμετέχει στους στόχους  και τις νόρμες της επιχείρησης.

Για τον λόγο αυτόν  θα πρέπει να γνωρίζουν όλοι ότι:

1.   Ο φόβος λόγω   εργασιακής   ανασφάλειας  έχει σαν αποτέλεσμα  την δυσχέρεια στην μάθηση

2.   Η εργασιακή απογοήτευση έχει σαν αποτέλεσμα   μειωμένο ενδιαφέρον και προσπάθεια

3.   Η παρερμηνεία των ρόλων  στην ιεραρχία έχει σαν αποτέλεσμα  τριβές και συγκρούσεις.

Άρθρο αρχείου

Ρούλα Κωτούδη                                                                                            

Η διαδικασία των διαπραγματεύσεων χωρίζεται σε δύο βασικά μέρη: την προετοιμασία, και την πραγματοποίηση. Και τα δύο είναι εξίσου σημαντικά για την επίτευξη του επιθυμητού αποτελέσματος των διαπραγματεύσεων και υλοποιούνται με βάση συγκεκριμένους κανόνες και βήματα.

1^ο Βήμα: Να είστε προετοιμασμένοι. Περιληπτικά, μία σωστή προετοιμασία περιλαμβάνει την καταγραφή των επιθυμητών και μη επιθυμητών δικών μας στόχων, της εκάστοτε αντίθετης μεριάς, καθώς και την καταγραφή των στοιχείων που μπορούμε να παραχωρήσουμε,  των εναλλακτικών μας λύσεων, και την μελέτη των βασικών χαρακτηριστικών που διέπουν τους ανθρώπους, με τους οποίους πρόκειται να διαπραγματευτούμε.

2^ο Βήμα: Ντυθείτε επαγγελματικά και ανάλογα με την περίσταση. Αποτελέσματα ερευνών έχουν δείξει ότι η δημιουργία της πρώτης εντύπωσης εξαρτάται κατά 87% από τα ερεθίσματα που λαμβάνουμε μέσω της όρασης. Δημιουργήστε μία όσο το δυνατόν πιο πλήρη γκαρνταρόμπα, συμπεριλαμβάνοντας διάφορους χρωματικούς συνδυασμούς και υφάσματα, έτσι ώστε να έχετε πολλές και ικανοποιητικές επιλογές.

3^ο Βήμα: Ακούστε πολύ προσεκτικά τους συνομιλητές σας. Οι περισσότερες παρεξηγήσεις κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων δημιουργούνται είτε γιατί μία από τις δύο πλευρές δεν άκουσε καποιες λεπτομέρειες, είτε γιατί παρερμήνευσε κάποια δεδομένα που δεν εξηγήθηκαν με σαφήνεια. Οι έμπειροι διαπραγματευτές γνωρίζουν πολύ καλά τα 5 επίπεδα της ακρόασης και συνήθως επιλέγουν το 5^ο (ακούνε συμμετοχικά).

4^ο Βήμα: Δώστε ιδιαίτερη έμφαση στον ανθρώπινο

παράγοντα. Στις διαπραγματεύσεις, υπάρχουν τέσσερα βασικά προβλήματα που συνδέονται με τον ανθρώπινο παράγοντα και τα οποία χρίζουν ιδιαίτερης αντιμετώπισης: α) ύπαρξη διαφορετικών αντιλήψεων, β) δυσκολία ελέγχου των συναισθημάτων, γ) δυσκολία εύρεσης κοινού κώδικα επικοινωνίας, και δ) ανεπαρκής χρόνος για το «χτίσιμο» ανθρώπινης επαφής.

5^ο Βήμα: Πρέπει να δείχνετε ότι πιστεύετε πολύ τόσο στους στόχους σας, όσο και στη δυνατότητα δημιουργίας καλής συνεργασίας. Η πίστη σε αυτά που κάνουμε και που πρεσβεύουμε αντικατοπτρίζεται ανάγλυφα στα λόγια μας, στη φωνή μας, στο βλέμμα μας, και γενικά σε όλες μας τις κινήσεις και στάσεις, ενισχύοντας με αυτόν τον τρόπο το μήνυμα που περνάμε και τη δημιουργία εμπιστοσύνης.

6^ο Βήμα:Αντλήστε πληροφορίες χρησιμοποιώντας τα εργαλεία της μη λεκτικής επικοινωνίας. Η γλώσσα του σώματος θεωρείτε για τις διαπραγματεύσεις ένα από τα σπουδαιότερα και πιο αναγκαία εργαλεία. Η βασικότερη αιτία κρύβεται στο γεγονός, ότι τα μηνύματα που μεταδίδονται μέσω της μη λεκτικής επικοινωνίας είναι πιο πιστευτά και αληθινά, αφού η γλώσσα του σώματος είναι οντογενετικό χαρακτηριστικό.

7^ο Βήμα: Εστιάστε στα κοινά σας οφέλη. Μία συμφωνία η οποία ικανοποιεί κυρίως τα δικά μας συμφέροντα είναι ανώφελη και δύσκολα επιτεύξιμη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η ιστορία με τα δύο παιδιά τα οποία μαλώναν για ένα καρπούζι. Τελικά, μοιράσανε το καρπούζι στη μέση. Το ένα παιδί έφαγε το εσωτερικό και πέταξε τη φλούδα, ενώ το άλλο πήρε τη φλούδα για να φτιάξει γλυκό και πέταξε το εσωτερικό του φρούτου. Πολλές επιχειρηματικές διαπραγματεύσεις καταλήγουν στο ίδιο αποτέλεσμα. Μαθαίνοντας να επικεντρωνόμαστε στα κοινά ενδιαφέροντα και όχι στις στενές μας θέσεις, μπορούμε να καταλήξουμε σε καλύτερες συμφωνίες,  και να χτίσουμε ουσιαστικότερες συνεργασίες.

8^ο Βήμα: Εξετάστε όλες τις πιθανές επιλογές που καταλήγουν σε κοινή συμφωνία. Η σωστή εκτέλεση της παραπάνω διαδικασίας περιλαμβάνει: α) την καταγραφή όλων των δυνατών επιλογών, β) τη δημιουργία επιπλέον επιλογών μέσα από διαδικασίες brainstorming, γ) την αποφυγή οποιασδήποτε αρχικής και αυθόρμητης κριτικής – σχολιασμού πάνω στις πιθανές επιλογές, και δ) στην κοινή συμφωνία της καταλληλότερης επιλογής.

9^ο Βήμα: Εξετάστε όλες τις πιθανές εναλλακτικές που έχετε εάν τελικά δεν καταλήξετε σε συμφωνία. Τι θα κάνουμε εάν οι διαπραγματεύσεις αποτύχουν; Πριν από κάθε διαπραγμάτευση, είναι πολύ σημαντικό να έχουμε σκεφτεί κάποιες εναλλακτικές λύσεις. Μπορεί να μην είναι όλες ελκυστικές, αλλά θα πρέπει να γνωρίζουμε την ύπαρξή τους.

10^ο Βήμα: Για το κλείσιμο μιας συμφωνίας πρέπει να προωθήσετε και να εξασφαλίσετε την ύπαρξη νομιμότητας, ισονομίας, και δικαιοσύνης και για τις δύο πλευρές. Κανένας δεν θα υποκύψει σε μία άδικη και καταχρηστική συμφωνία. Για να μπορέσουν οι δύο πλευρές να καταλήξουν σε μια κοινή πορεία θα πρέπει, σε γενικές γραμμές, να ικανοποιούνται τα συμφέροντα όλων, ενώ ταυτόχρονα είναι απαραίτητο να διαφυλάσσεται η μακροπρόθεσμα εύρυθμη συνεργασία τους μέσα από ασφαλιστικές δικλίδες και εξωγενή πρότυπα, τα οποία θα πιστοποιούν την ύπαρξη δικαιοσύνης.

Άρθρο αρχείου

Αλμπέρτο Αζαρία

Πολλές έρευνες στο παρελθόν έχουν αναδείξει την ανεκτίμητη αξία που έχει το χαμόγελο στη σκληρή καθημερινότητα των ανθρώπων.

Τα αποτελέσματα των πραγματικά πολυάριθμων μελετών που έχουν διεξαχθεί αναφορικά με το ρόλο που διαδραματίζει το χαμόγελο στην προσωπική ζωή των ανθρώπων, καταδεικνύουν τη σπουδαιότητά του. Σύμφωνα με αυτά τα αποτελέσματα το χαμόγελο συμβάλλει: στην επιμήκυνση της συνολικής διάρκειας της ζωής, στην ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος και προστασία του οργανισμού από διάφορες αρρώστιες (π.χ. κατάθλιψη), στην ψυχοσυναισθηματική ισορροπία, στην αύξηση της αισιοδοξίας, στη δημιουργία καλύτερης διάθεσης κ.α.

Παράλληλα όμως, με την προσωπική ζωή, το χαμόγελο μπορεί να συμβάλλει δυναμικά και στην επαγγελματική μας επιτυχία. Σε όλους τους επαγγελματικούς κλάδους που υπάρχει κοινωνική συναναστροφή, ένα ζεστό χαμόγελο όχι μόνο μπορεί να προσφέρει πολύτιμη αρωγή, αλλά δύναται και να αποτρέψει δύσκολες καταστάσεις. Ας βάλουμε τα πράγματα σε μία σειρά και ας εξετάσουμε την κάθε παράμετρο ξεχωριστά.

Ποια είναι τα επαγγέλματα εκείνα που ένα χαμόγελο θεωρείται πλέον απαραίτητο προσόν; Την πρώτη θέση στη συγκεκριμένη λίστα καταλαμβάνουν τα επαγγέλματα παροχής υπηρεσιών (όπου η επαφή πρόσωπο με πρόσωπο θεωρείται αναγκαία) και οι πωλήσεις! Πράγματι, μία εταιρία ερευνών αγοράς στο Σικάγο, παρακολούθησε τις αντιδράσεις 340 ατόμων απέναντι στο χαμόγελο και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι πιθανότητες να δεχθεί ο υποψήφιος αγοραστής να μιλήσει με έναν πωλητή αυξάνονται από 8% σε 33% όταν ο πωλητής χαμογελάει! Ακόμα, βρήκαν ότι μέσα στα υποκαταστήματα των τραπεζών ή των εμπορικών καταστημάτων, ο υποψήφιος αγοραστής αποφασίζει εάν και σε ποιον θα απευθυνθεί ανάλογα με τις εκφράσεις των προσώπων που θα παρατηρήσει γύρω του (πηγή: Επιστημονικό Μάρκετινγκ, Ιανουάριος 2004, σελ. 108).

Σε πάρα πολλές περιπτώσεις, ένας χαμογελαστός υπάλληλος μπορεί να αποτελέσει για την επιχείρηση σημείο υπέροχης αλλά και επίλυσης προβλημάτων. Σε τμήματα παροχής υπηρεσιών, service και ανταλλακτικών, πολλών μεγάλων εταιριών στην Ελλάδα, καταγράφεται συχνά και με μεγάλη περιοδικότητα το φαινόμενο να εισέρχεται ο πελάτης πολύ εκνευρισμένος, είτε γιατί το ακριβό προϊόν που αγόρασε την προηγούμενη μέρα που του βγήκε ελαττωματικό, είτε γιατί τη συγκεκριμένη μέρα έχει βρεθεί αντιμέτωπος με μία σειρά από αναπάντεχα ατυχή συμβάντα, είτε και για τα δύο, και να φεύγει ήρεμος και ικανοποιημένος, όχι γιατί απαραίτητα βρήκε λύση στο πρόβλημά του, αλλά γιατί αντιμετωπίστηκε από τον υπάλληλο με ψυχραιμία, ευγένεια και χαμόγελο! Επίσης, έχει παρατηρηθεί ότι ο κόσμος που περιμένει στην ουρά, είτε κάποιων τραπεζών, είτε κάποιων δημοσίων υπηρεσιών (φαινόμενο όχι και πολύ σπάνιο για τη χώρα μας…), εκνευρίζεται και παραπονιέται πολύ λιγότερο σε περίπτωση αργοπορίας, εάν οι υπάλληλοι που βλέπει πίσω από τα γκισέ σηκώνουν που και που το κεφάλι και χαμογελούν. Με αυτόν τον τρόπο, ο πελάτης νιώθει ότι γίνεται αντιληπτή η παρουσία του και ότι δεν περνάει απαρατήρητη η ταλαιπωρία του.

Ένα σημαντικό στατιστικό στοιχείο, είναι ότι οι ενήλικοι χαμογελούν κατά μέσο όρο 21 φορές την ημέρα, οι έφηβοι 30, ενώ τα παιδάκια κάτω των 5 ετών χαμογελούν έως και 300 φορές την ημέρα…! Αυτή η αντιστρόφως ανάλογη πορεία της ηλικίας με το μέσο όρο που χαμογελάμε (με άλλα λόγια όσο μεγαλώνουμε τόσο λιγότερο χαμογελάμε), πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο σκέψης και προβληματισμού για όλους, ειδικά αν λάβουμε υπόψη μας το σωρευτικό αποτέλεσμα των αρνητικών συνεπειών που επιφέρουν στη ζωή μας οι γρήγοροι ρυθμοί, η ραγδαία εξέλιξη της τεχνολογίας, και ο πολλαπλασιασμός των απλών και καθημερινών δυσκολιών. Η λίγο κλισέ συμβουλή μου είναι απλή: «Χαμογελάτε, είναι μεταδοτικό», ή αλλιώς «Χαμογελάτε, γιατί χανόμαστε» ή ακόμα και «Χαμογελάστε και κάντε τους άλλους να ανησυχούν»…

Άρθρο αρχείου

Αλμπέρτο Αζαρία