Ψυχολογία

Γελάστε, είναι … θεραπευτικό!

Για το γέλιο έχουν αναπτυχθεί τρεις κυρίαρχες θεωρίες!

1. Μειώνει το γέλιο το στρες και την ένταση;

Σύμφωνα με την πρώτη θεωρία, το στρες αυξάνει τη διέγερση και την ένταση, ενώ αντίθετα το γέλιο μπορεί να μειώσει το στρες με τον κατευνασμό της έντασης. Σύμφωνα μ’ αυτή τη θεωρία, αν οι άνθρωποι γελούν σε μια στρεσογόνο κατάσταση, ο βαθμός διέγερσής τους πέφτει και η στρεσογόνος κατάσταση δεν είναι πλέον αρνητική και μισητή. Αυτό σημαίνει ότι το γέλιο δείχνει μια πολύπλοκη διαντίδραση νου και σώματος ανάμεσα στη γνωστική και συναισθηματική λειτουργία, που εδράζεται στον εγκέφαλο και το νευρικό σύστημα.

Ο Freud επίσης, θεωρούσε το γέλιο ως ένα μηχανισμό που μπορεί να σταματήσει την επίθεση του άλλου και δήλωσε ότι το γέλιο μειώνει τις αρνητικές συναισθηματικές απαντήσεις ή τα δυσάρεστα συναισθήματα.

2. Για ποιούς λόγους γελάμε;

Η δεύτερη θεωρία υποστηρίζει ότι οι άνθρωποι γελάνε όταν συνειδητοποιούν ότι υπάρχει διαφορά ανάμεσα σε μια πραγματική κατάσταση και τη γενική γνώση τους γι αυτήν. Η οπτική αυτής της θεωρίας δίνει έμφαση σε λογικές, γλωσσικές και γνωστικές διαστάσεις. Το γέλιο συμβαίνει την στιγμή που εγείρεται παρεξήγηση και αμηχανία στην επικοινωνία, που η γνωστική ανισορροπία εξαφανίζεται και η ισορροπία επανέρχεται.

Το γέλιο σ’ εκείνη την στιγμή είναι η έκφραση μιας ευχάριστης διαφώτισης. Σύμφωνα μ’ αυτήν τη θεωρία, οι άνθρωποι μπορούν να γελάσουν, όχι μόνο όταν συναντούν κάτι διαφορετικό από την προσδοκία τους αλλά επίσης όταν συναντούν κάτι ασυμβίβαστο, αντίθετο με την προσδοκία τους.

3. Αυξάνει το γέλιο την αυτοπεποίθησή μας;

Η θεωρία της υπεροχής υποστηρίζει ότι το γέλιο συμβαίνει όταν οι άνθρωποι κοιτούν τους άλλους υποτιμητικά ή όταν έχουν ένα αίσθημα ή μια σκέψη ότι είναι ανώτεροι των άλλων. Με την έγερση της ικανοποίησης, το γέλιο επιτρέπει στους ανθρώπους να οδηγηθούν σε επαρκή δράση εναντίον του στρες και αυξάνει η αυτοπεποίθηση.

Ποια η επίδραση του γέλιου στη φυσιολογία του οργανισμού;

Το γέλιο έχει πολυάριθμες θετικές επιδράσεις αναφορικά με το μυϊκό, καρδιαγγειακό, αναπνευστικό, ενδοκρινικό, ανοσοποιητικό και κεντρικό νευρικό σύστημα. Οι τρόποι με τους οποίους το γέλιο επιδρά στη φυσιολογία του οργανισμού είναι οι εξής:

Το γέλιο ασκεί και χαλαρώνει τους μυς
Βελτιώνει την αναπνοή
Διεγείρει την κυκλοφορία
Μειώνει τις ορμόνες του στρες
Ενισχύει την ανοσοποιητική λειτουργία και την άμυνα του οργανισμού
Ενισχύει την πνευματική λειτουργία

gelio kai psychologia

Τα οφέλη του γέλιου στην υγεία

Το γέλιο επιφέρει αλλαγές στη φυσιολογία του οργανισμού, ως μηχανισμός διαχείρισης και με τη βελτιστοποίηση των διαπροσωπικών σχέσεων. Τα στοιχεία του οφέλους για τη φυσιολογία του οργανισμού μπορούν να συνοψιστούν ως εξής:

To γέλιο μειώνει το στρες, την ανησυχία και την ένταση και εξουδετερώνει τα συμπτώματα της κατάθλιψης.
Αυξάνει τη διάθεση, την αυτοεκτίμηση, την ελπίδα, την ενέργεια και το σφρίγος.
Ενισχύει τη μνήμη, τη δημιουργική σκέψη και την επίλυση προβλημάτων.
Βελτιώνει τη διαπροσωπική διαντίδραση, τις σχέσεις, την έλξη και την εγγύτητα.
Αυξάνει τη φιλικότητα, την αλληλοβοήθεια, βοηθάει στο χτίσιμο της ταυτότητας της ομάδας, στην αλληλεγγύη, τη συνεκτικότητα.
Προωθεί την ευζωία.
Βελτιώνει την ποιότητα ζωής και τη φροντίδα των ασθενών.
Εντείνει το κέφι και είναι μεταδοτικό.

Το γέλιο σας βοηθάει να διαχειριστείτε το στρες

Στις μοντέρνες κοινωνίες, τα υψηλά επίπεδα στρες προξενούνται από τον άγριο ανταγωνισμό και κοινωνικοοικονομικούς στρεσογόνους παράγοντες. Αυτό το στρες έχει αρνητική επίδραση στην αυτοεκτίμηση, με αποτέλεσμα να επηρεάζει την ποιότητα ζωής και την προσωπική κινητοποίηση, να αυξάνει την κατάθλιψη και να οδηγεί σε επιβλαβείς επιπτώσεις στην πνευματική υγεία του ατόμου. Μια μη φαρμακολογική μέθοδος για τη μείωση του στρες είναι το να χαμογελάτε και να βρίσκεστε σε ευχάριστα περιβάλλοντα. Το γέλιο δίνει μια θετική αίσθηση και φαίνεται ότι είναι χρήσιμος και υγιής τρόπος για να ξεπεράσετε το στρες. Το γέλιο αποτελεί ένα ιδανικό αντίδοτο για τις στρεσογόνες καταστάσεις.

Το γέλιο μειώνει τα επίπεδα της κορτιζόλης, ορμόνης του στρες, της επινεφρίνης αντιστρέφοντας την απάντηση στο στρες. Από τη δεκαετία του ’70, το γέλιο θεωρήθηκε ως μια συμπληρωματική και εναλλακτική θεραπεία με αποτέλεσμα η χρήση της θεραπείας γέλιου να επεκταθεί. Στο παρόν υπάρχουν αρκετές σχολές γέλιου σε όλο τον κόσμο στις οποίες οι άνθρωποι συγκεντρώνονται για να ασκηθούν στο γέλιο και στο να γελάνε σκόπιμα. Αυτό το ψεύτικο γέλιο γίνεται αποτελεσματικό στην απελευθέρωση ορμονών ευτυχίας. Η μείωση στην έκκριση των νευροδιαβιβαστών ντοπαμίνης και σεροτονίνης αποτελεί αιτία της κατάθλιψης.

Ωστόσο η θετική στάση και το γέλιο μπορούν να βοηθήσουν στη διατήρηση της ντοπαμινεργικής δράσης. Επιπλέον, οι ενδορφίνες που εκκρίνονται από το γέλιο μπορούν να βοηθήσουν ανθρώπους που υποφέρουν από κακή διάθεση και κατάθλιψη. Επίσης, το γέλιο αυξάνει τις συγκεντρώσεις της σεροτονίνης, ενός νευροδιαβιβαστή που αποτελεί την πηγή της ζωής και της ζωτικότητας. Ο ρόλος της σεροτονίνης είναι σημαντικός στη αντιμετώπιση της ανησυχίας, του στρες, της αντικοινωνικής συμπεριφοράς και της ψυχικής ασθένειας. Η σεροτονίνη επίσης ενεργοποιείται από τη συστηματική φυσική δραστηριότητα. Οπότε το γέλιο έχει παρόμοια επίδραση με τη φυσική άσκηση. Τέλος, το γέλιο ενισχύει τις κοινωνικές σχέσεις, προσελκύει τους άλλους σ’ εμάς, ενισχύει την ομαδική εργασία, προωθεί το ομαδικό δέσιμο.

Τρόποι για να γελάτε τακτικά

Παρακάτω παρατίθενται ορισμένοι τρόποι για να δημιουργήσετε ευκαιρίες να γελάσετε

Δείτε μια αστεία ταινία ή ένα σόου στην τηλεόραση.
Διαβάστε αστείες σελίδες και ανέκδοτα.
Συναναστραφείτε ευχάριστους ανθρώπους.
Μοιραστείτε μια ευχάριστη ιστορία.
Παίξτε με ένα κατοικίδιο.
Κάντε κάτι ανόητο.
Βρείτε χρόνο για ευχάριστες δραστηριότητες.
Θυμηθείτε ευχάριστα πράγματα που σας έχουν συμβεί.
Ανακαλύψτε το παιδί μέσα σας.
Μη σπαταλήσετε μια μέρα χωρίς να γελάσετε.

Και καλό σας γέλιο!

Πηγή

Ψυχολογία

City Unity College | Μεταπτυχιακό Ψυχολογίας με Εξειδίκευση

Το City Unity College σε συνεργασία με το London Metropolitan University προσφέρει ένα πρόγραμμα μεταπτυχιακών σπουδών στη ψυχολογία με εξειδίκευση που αναγνωρίζεται από το Αυτοτελές Τμήμα Εφαρμογής της Ευρωπαϊκής Νομοθεσίας ‘Α.Τ.Ε.Ε.Ν.’ του Υπουργείου Παιδείας, επιτρέποντας στους αποφοίτους να ασκήσουν επάξια στον τομέα της ψυχικής υγείας στην Ελλάδα.

Αυτό το πρόγραμμα δίνει την ευκαιρία στους φοιτητές να εξειδικευτούν σε έναν από τους οκτώ τομείς της ψυχολογίας. Ανάλογα με τα ενδιαφέροντά τους και τους στόχους τους, μπορούν να επιλέξουν μεταξύ των τομέων της ψυχολογίας υγείας, κλινικής ψυχολογίας, εγκληματολογίας, αθλητικής ψυχολογίας, συμβουλευτικής ψυχολογίας, ψυχολογίας εργασίας, εκπαιδευτικής ψυχολογίας και νευροψυχολογίας.

Κάθε τομέας παρέχει μια βαθιά κατανόηση και εξειδίκευση σε συγκεκριμένες πτυχές της ψυχολογίας, αναπτύζοντας τις δεξιότητες και την εμπειρία που απαιτούνται για να ασκήσουν επιτυχώς σε αυτούς τους εξειδικευμένους τομείς της ψυχολογίας. Μέσω μιας πλούσιας συνδυαστικής εκπαίδευσης και πρακτικής εφαρμογής, οι φοιτητές αποκτούν τις γνώσεις και την αυτοπεποίθηση που απαιτούνται για να επιτύχουν στον επαγγελματικό τους στόχο στον ευρύ και αναπτυσσόμενο τομέα της ψυχολογίας.

ΓΝΩΣΤΙΚΕΣ ΕΝΟΤΗΤΕΣ

Υποχρεωτικά Μαθήματα

Εξειδίκευση Ψυχολογίας Υγείας

Εξειδίκευση Εγκληματολογίας

Εξειδίκευση Κλινικής Ψυχολογίας

Εξειδίκευση Αθλητικής Ψυχολογίας

Εξειδίκευση Εργασιακής Ψυχολογίας

Εξειδίκευση Νευροψυχολογίας

Εξειδίκευση Εκπαιδευτικής Ψυχολογίας

Εξειδίκευση Συμβουλευτικής Ψυχολογίας

Εκδήλωση Ενδιαφέροντος

Mπορείτε να επικοινωνήσετε τηλεφωνικά στο 210 3243 222 ή μπαίνοντας στην ιστοσελίδα παρακάτω https://cityu.gr/course/metaptychiako-psychologias-me-exeidikefsi/

Θησέως & Κολοκοτρώνη, Σύνταγμα, Αθήνα
210 3243 222
[email protected]

Ψυχολογία

Ποια η σχέση δεσμού και έρωτα ;

‘ Όλα στην αρχή είναι όμορφα ’ γαλλική παροιμία

Είναι τα έντονα συναισθήματα αυτό που αποκαλούμε έρωτας ; Και είναι αρκετά για να υποστηρίξουν την άνθιση μιας σχέσης ;

Ή στην πραγματικότητα τα έντονα συναισθήματα συχνά μας εμποδίζουν να δούμε με αντικειμενικό μάτι τι είδους χορό χορεύουμε μ’ αυτόν που θεωρούμε ως άνθρωπό μας ;

Για τον έρωτα μιλάνε πολλοί… Ποιον έρωτα όμως ; Φυσικά αυτόν που πουλάει! Δηλαδή, τον έρωτα σε πρώτο επίπεδο, σε πρώτη ανάγνωση που γοητεύει χωρίς να δυσκολεύει γεννώντας σύνθετες σκέψεις και συναισθήματα…

Το ‘όλα στην αρχή είναι όμορφα’ της γαλλικής παροιμίας δεν σηματοδοτεί στην πραγματικότητα τον αληθινό δεσμό ή τον αληθινό έρωτα. Γιατί μόνο όταν μένουμε σε μια σχέση για καιρό –είτε από αναγκαιότητα είτε από επιλογή- δοκιμάζεται ο πραγματικός έρωτάς μας ή αλλιώς η ικανότητά μας για πραγματικό δεσμό.

Οι σχέσεις που δοκιμάζονται μέσα στο χρόνο, με άλλα λόγια οι μακροχρόνιες σχέσεις, μας δίνουν την ευκαιρία να δοκιμαστούμε στο να πετύχουμε τη λεπτή ισορροπία ανάμεσα στην ατομικότητα και τη συντροφικότητα, και να τις διατηρήσουμε και τις δύο χωρίς να χάσουμε τη μια ή την άλλη όταν τα πράγματα δυσκολέψουν.

Πρέπει να κατανοήσουμε ότι όταν δύο άνθρωποι ερωτεύονται παντρεύουν δυο μοναξιές και ότι μέσα σε μια σχέση δεν υπάρχει κτήμα!

Ο έρωτας πρέπει να γίνεται αντιληπτός από το ζευγάρι ως σεβασμός στην ελευθερία του χρόνου και του χώρου του άλλου, αν θέλει να επιβιώσει…

Σ’ έναν πραγματικό έρωτα ή σ’ έναν πραγματικό δεσμό κανένα από τα δύο μέλη δεν αναγκάζεται να καταπιέσει, να θυσιάσει ή να προδώσει τον εαυτό του, αλλά και οι δύο σύντροφοι εκφράζουν τα δυνατά και τα τρωτά τους σημεία, τις αδυναμίες και τις δυνατότητές τους με ισορροπημένο τρόπο.

Φυσικά, η εξισορρόπηση των δυνάμεων της ανεξαρτησίας (του εγώ) και αυτών της ενότητας (του εμείς) δεν είναι τόσο απλή υπόθεση.

Στόχος μας είναι να αποκτήσουμε σχέσεις που δεν θα λειτουργούν σε βάρος του εαυτού μας, και να αποκτήσουμε ένα εγώ που δεν θα λειτουργεί σε βάρος των άλλων, προκειμένου να βιώνουμε την ολοκλήρωσή μας ως άνθρωποι μέσα από τη συναισθηματική επαφή που μπορούν να μας προσφέρουν οι στενές προσωπικές σχέσεις.

Το θέμα αυτό σε όλη του την πολυπλοκότητα αποτελεί υψηλό στόχο, μια πρόκληση που κρατάει σε όλη μας τη ζωή. Όσο δηλαδή και οι σχέσεις μας με τους άλλους ανθρώπους.

Το πρόβλημα εμφανίζεται ωστόσο, όταν αρχίζουμε να συγχέουμε τον έρωτα ή τη δημιουργία δεσμού με την εξασφάλιση επιδοκιμασίας, όταν επιδιώκουμε τη σύναψη στενών προσωπικών σχέσεων επειδή αποτελούν για μας τη μοναδική πηγή αυτοεκτίμησης, και όταν διατηρούμε αυτές τις σχέσεις σε βάρος των πάντων τελικά!

Ωστόσο, δεν είναι ποτέ αργά για να μάθουμε να κινούμαστε διαφορετικά στις σχέσεις-κλειδιά στη ζωή μας.

Και ενώ βραχυπρόθεσμα οι αλλαγές που κάνουμε και οι αρχικές αντιδράσεις που προκαλούμε μπορεί να μας τρομάξουν, να μας απογοητεύσουν, να μας θυμώσουν και να μας κάνουν να νιώσουμε μοναξιά, όπως συμβαίνει με πολλά άλλα πράγματα στη ζωή, έτσι και εδώ, αξίζει να κοπιάσουμε σήμερα για να απολαύσουμε αύριο!

Άρθρο αρχείου

Αναστασία Μουστάκα

Ψυχολογία

Η άμυνα ενάντια στα συναισθήματα

Η παρόρμηση να αφεθείτε σε έναν έρωτα, μπορεί να έρχεται σε αντίθεση με τις ηθικές σας αρχές, πράγμα που μπορεί να δημιουργεί περισσότερα πολύπλοκα προβλήματα απ’ όσα φαντάζεστε.

Ο πατέρας της ψυχανάλυσης ο Φρόιντ, θεώρησε πως το ανθρώπινο μυαλό αποτελείται από τρεις περιοχές: το id (προεγώ), το ego (εγώ) και το superego (υπερεγώ).

Το id κυριαρχείται από την «αρχή της ηδονής» και είναι μη-λογικό, δηλαδή είναι ά-λογο. Λειτουργεί ως δεξαμενή από πρωτόγονα ένστικτα και παρορμήσεις τα οποία είναι και τα τελικά (τα απόλυτα) κίνητρα της συμπεριφοράς μας. Δεν έχει χρονικό προσδιορισμό, γιατί οι αναμνήσεις που θα παγιδευτούν σ’ αυτό μέσω της καταπίεσης μπορεί να είναι το ίδιο δυνατές όσο όταν συνέβη αρχικά το γεγονός που τις καταπίεσε.

Το ego κυριαρχείται από την «αρχή της πραγματικότητας» και εκπροσωπεί το συνειδητό και λογικό κομμάτι του μυαλού μας, το οποίο παίρνει αποφάσεις και διαχειρίζεται την πραγματικότητα.

Το superego κυριαρχείται από την «αρχή της ηθικής» και είναι το κομμάτι, όπου αποθηκεύουμε τους κανόνες ή τα ταμπού για το τι πρέπει και τι δεν πρέπει να κάνουμε. Η νοοτροπία και στάση του υπερεγώ μας είναι ουσιαστικά η εσωτερίκευση της νοοτροπίας και στάσης των γονιών μας.

Οι μηχανισμοί της ψυχολογίας μας

Το id και το superego λειτουργούν στο ασυνείδητο. Είναι δηλαδή κομμάτια της ψυχικής-πνευματικής ζωής του ανθρώπου των οποίων τη λειτουργία δεν αντιλαμβανόμαστε άμεσα, γι’ αυτό και η συμπεριφορά που προκύπτει από τη λειτουργία τους μπορεί να γίνει κατανοητή μόνο κοιτώντας «κάτω από την επιφάνεια», εξετάζοντας δηλαδή τι δεν λέει ή τι δεν κάνει κάποιος, μιας κι αυτά που λέει ή κάνει είναι μόνο ένα μέρος της ιστορίας και συνήθως όχι το πιο ενδιαφέρον.

Η σχέση του ego με τις άλλες δύο οντότητες του μυαλού (δηλαδή το id και το superego) είναι εν δυνάμει και σχεδόν αδιάκοπα σε σύγκρουση, γιατί το εγώ από τη φύση του εκλαμβάνει ως απειλή τόσο τις ενορμήσεις που προέρχονται από το προεγώ όσο και τα συναισθήματα (ενοχές, ηθικούς κανόνες) που προέρχονται από το υπερεγώ.

Η αίσθηση της απειλής του εγώ από το προεγώ και το υπερεγώ, δημιουργεί στο άτομο έναν πολύ υψηλό βαθμό εσωτερικής ταραχής και δυσφορίας, και προκειμένου να τα αντιμετωπίσει για να επιφέρει μια υποτιθέμενη ισορροπία, αναπτύσσει τους λεγόμενους «μηχανισμούς άμυνας».

Επομένως, οι μηχανισμοί άμυνας κινητοποιούνται ενάντια στις ενορμήσεις και τα συναισθήματα, προκαλώντας το σχηματισμό νευρώσεων (ή νευρωτικών συμπτωμάτων) που αλλοιώνουν τον χαρακτήρα μέσα από την παθολογική του θωράκιση.

Τα προβλήματα που προκαλούν

Οι μηχανισμοί άμυνας που αναπτύσσει ένα άτομο κατά τη διάρκεια της ζωής του για να μπορέσει να αντιμετωπίσει τον πόνο ή τα δυσάρεστα συναισθήματα, προκαλώντας έτσι παθολογικά συμπτώματα στην όλη λειτουργία του, είναι οι εξής : η απώθηση, η καταπίεση, η εξιδανίκευση, η διανοουμενικοκοποίηση, η παλινδρόμηση, ο σχηματισμός αντίδρασης, η μόνωση, η αναίρεση, η προβολή, η ενδοβολή, η στροφή ενάντια στον εαυτό και η αντιστροφή, και η μετουσίωση ή μετάθεση των ενορμητικών σκοπών και συναισθημάτων.

Ωστόσο, η έρευνα έχει αποδείξει ότι όλες αυτές οι μορφές άμυνας από τα επίπονα συναισθήματα που συνιστούν τις αβάσταχτες αλήθειες (εμπειρίες) μέσα μας, παρόλο που για να λειτουργήσουν χρειάζεται να καταναλώσουμε όλη την ενεργητικότητά μας περιορίζοντας έτσι τις ζωτικές μας δραστηριότητες, τελικά δεν καταφέρνουν να γαληνέψουν το εγώ μας. Αντίθετα, το οδηγούν σε αμέτρητες μεταμορφώσεις, διαστρεβλώσεις και παραμορφώσεις, με αποτέλεσμα η ζωή του ατόμου να παραμένει βαθιά παθολογική και ανολοκλήρωτη.

Πώς μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε

Στο σημείο αυτό η ψυχοθεραπεία είναι απαραίτητη και αναγκαία, γιατί μπορεί να ξεσκεπάσει το υπαρξιακό «άγχος» που υποβόσκει κάτω από όλες τις μορφές άμυνας, να φέρει στην επιφάνεια τις απωθημένες ενορμήσεις και τα συναισθήματα, και να βοηθήσει το άτομο να τα αντιμετωπίσει μέσα από την ενεργοποίηση των ζωτικών του δυνάμεων και όχι μέσα από τις περιττές αμυντικές μεθόδους, με τις γνωστές παθολογικές τους συνέπειες.