Διευθυντής Ορχήστρας δολοφονείται από την ράβδο του!
Γράφει ο André Hallack*
Όταν ακούμε την ιδιότητα «Διευθυντής Ορχήστρας», ή μαέστρος όπως αποκαλείται συχνά στα ελληνικά από τον ιταλικό όρο, η χαρακτηριστική εικόνα σήμα-κατατεθέν, που συνήθως μας έρχεται αμέσως στο νου, σχεδόν σαν καρικατούρα, είναι κάποιος με άτακτα και τρελά μαλλιά, να κουνά τα χέρια του με μανιώδη τρόπο μπροστά σε μια ορχήστρα κρατώντας ένα λεπτό μακρόστενο ξυλάκι.
Από παιδί όταν ήμουν, αυτό το μακρόστενο ξυλάκι πάντα μου έκανε μεγάλη εντύπωση και μου προκαλούσε ιδιαίτερο ενδιαφέρον και περιέργεια.
Με αυτό, ο Διευθυντής Ορχήστρας φαινόταν να μεταδίδει μια επιβλητική αύρα, λες και ήταν ένας μάγος. Ναι, ένας μάγος της μουσικής -θα μπορούσε κάποιος να πει- που κρατάει ένα μαγικό ραβδί με το οποίο μπορεί να μαγεύει μια ολόκληρη ορχήστρα, Μια ορχήστρα σαν να την κρατούσε στην παλάμη του χεριού του, έτοιμη να εκτελεί ότι της προστάζει, άλλοτε με δύναμη και ένταση σαν κεραυνός κι άλλοτε απαλά σαν ρυάκι.
Αυτή η περιέργεια να ανακαλύψω τη φύση και την ιστορία πίσω από τη μπαγκέτα (baguette), όπως αποκαλείται η «ράβδος» του μαέστρο ή baton (όπως την αποκαλούν οι Άγγλοι) με έφερε σε επαφή με μια από τις πιο ενδιαφέρουσες, αν και όχι πολύ διαδεδομένες προσωπικότητες/ συνθέτες στην ιστορία της κλασσικής μουσικής.
ΜΙΑ ΟΡΧΗΣΤΡΑ ΣΑΝ ΝΑ ΤΗΝ ΚΡΑΤΟΥΣΕ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΜΗ ΤΟΥ ΧΕΡΙΟΥ ΤΟΥ, ΕΤΟΙΜΗ ΝΑ ΕΚΤΕΛΕΙ ΟΤΙ ΤΗΣ ΠΡΟΣΤΑΖΕΙ
Θεωρείται ο πατέρας του γαλλικού ύφους της Μπαρόκ μουσικής, όπως και της γαλλικής όπερας (tragédie en musique ή tragédie lyrique), από την οποία αποκήρυξε κάθε ιταλική επιρροή, αφού θεωρούσε την ιταλική όπερα ακατάλληλη για τη γαλλική γλώσσα και την προσάρμοσε κατά την προτίμηση του γαλλικού κοινού.
Επίσης, θεωρείται ο πρώτος Ευρωπαίος συνθέτης που επιμελήθηκε με περισσή λεπτομέρεια ό,τι αφορούσε την ορχήστρα δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στην πειθαρχία των μουσικών και στην τήρηση του ρυθμού. Απαιτητικός καθώς ήταν, εκπαίδευε ο ίδιος τους μουσικούς και τους τραγουδιστές και διηύθυνε το θέατρό του μέχρι την παραμικρή λεπτομέρεια.
Μπορούμε να πούμε ότι έθεσε τις βάσεις για την ορχήστρα, με την σύγχρονη έννοια του όρου, γράφοντας για συγκεκριμένο αριθμό οργάνων και χωροθέτοντας τα σε συγκεκριμένες θέσεις. Η επίδραση της μουσικής του ήταν επίσης εμφανής στην Αυλή όπου και εργαζόταν καθώς αντί για τις αργές και επιβλητικές κινήσεις που είχαν επικρατήσει μέχρι τότε στα μπαλέτα και τους χορούς της Αυλής, εισήγαγε χορούς με ζωντάνια και γρήγορους εύθυμους ρυθμούς.
Μια προσωπικότητα που όμως, σημάδεψε την θέση του στην ιστορία με τον πιο απρόσμενο τρόπο. Μάλιστα, θα μπορούσε κανείς να πει πως, παρ΄όλη τη μεγάλη δόξα, δύναμη και επιρροή που απολάμβανε, κινδύνευε να ξεχαστεί και να περιπέσει σε λήθη όντας σχεδόν άγνωστος σήμερα.
Ο λόγος που τον θυμόματε δεν ήταν άλλος από τον τρόπο που πέθανε.
Ο λόγος για τον Giovanni Battista Lulli ή κατά κόσμον Jean-Baptiste Lully.
Giovanni Battista Lulli ή κατά κόσμον Jean-Baptiste Lully
Γιος μιας οικογένειας μυλωνάδων, ο Lully γεννήθηκε το 1632 στη Φλωρεντία – το αρχικό του όνομα ήταν Τζοβάννι Μπατίστα Λούλλι (Giovanni Battista Lulli). Συνήθιζε να λέει ότι ένας Φραγκισκανός μοναχός του έδωσε τα πρώτα του μαθήματα μουσικής και του δίδαξε κιθάρα. Ωστόσο πληροφορίες για την γενικότερή του εκπαίδευση και τη μουσική του κατάρτιση κατά τη διάρκεια της νιότης του στη Φλωρεντία δεν έχουμε. Αργότερα έλαβε και μαθήματα βιολιού και χορού.
Το 1646, έπιασε το πρώτο τυχερό του λαχείο. Κατά τη διάρκεια του γιορτασμού του Mardi Gras, το Καρναβάλι στη Φλωρεντία, ενώ τριγύρναγε στους δρόμους ντυμένος ως Harlequin (αρλεκίνος) με το βιολί του διασκεδάζοντας τους παριστάμενους, ο νεαρός Lully προσέλκυσε τη προσοχή και το ενδιαφέρον του Roger de Lorraine, Chevalier de Guise, γιού του Charles.
Ο Δούκας του Guise (ο οποίος, όπως θα περίμενε κανείς από όλο αυτόν τον τίτλο, ήταν ένα πολύ σημαντικό πρόσωπο.) ο οποίος επέστρεφε στη Γαλλία και έψαχνε κάποιον που μπορούσε να συνομιλήσει στα ιταλικά με την ανιψιά του, την Anne Marie Louise d’Orleans, τη Δούκισσα του Montpensier (εξίσου πολύ σημαντικό πρόσωπο που τύχαινε να είναι η ξαδέλφη του βασιλιά της Γαλλίας).
Ο Chevalier πήρε το αγόρι μαζί του στο Παρίσι όπου, σε ηλικία δέκα τεσσάρων ετών, εισήλθε στην υπηρεσία της Δούκισσας και έμεινε μέχρι το 1652, υπηρετώντας ως «garçon de chambre» και ως δάσκαλος ιταλικών. Στο μεταξύ και μέσα σε αυτό το διάστημα, ο Lully πιθανώς να αξιοποιούσε το χρόνο του εκεί προς βελτίωση των μουσικών του δεξιοτήτων δουλεύοντας με τους μουσικούς της αυλής της Δούκισσας και σπουδάζοντας με τους συνθέτες Nicolas Métru, François Roberday και Nicolas Gigault.
Το ταλέντο του έφηβου Lully ως κιθαρίστας, βιολιστής και χορευτής γρήγορα του χάρισαν το παρατσούκλι “Baptiste” και “le grand baladin” (μεγάλος καλλιτέχνης δρόμου).
O νεαρός Lully σύντομα κατάφερε να προσελκύσει την προσοχή του επίσης νεαρού Λουδοβίκου (ο οποίος στη συνέχεια θα στεφόταν Λουδοβίκος XIV της Γαλλία), όταν συμμετείχε μαζί του χορεύοντας στο μπαλέτο Ballet Royal de la nuit, όπου ο Lully έπαιξε και ερμήνευσε αρκετούς ρόλους, όπως π.χ. έναν βοσκό, έναν στρατιώτη και έναν ζητιάνο.
Ο Λουδοβίκος απολάμβανε τους ρόλους και τον χορό του Lully τόσο πολύ που πολύ γρήγορα τον διόρισε Compositeur de la musique instrumentale (Αυλικό Συνθέτη Οργανικής Μουσικής) της Βασιλική Αυλής, όπου θα διέμενε και θα πέρναγε το μεγαλύτερο μέρος της (μικρής) ζωής του εργαζόμενος εκεί, και στη συνέχεια διευθυντή της προσωπικής ορχήστρας βιολιών του βασιλιά, γνωστή ως Petits Violons («Μικρά Βιολιά») όπως και διευθυντή της βασιλικής ορχήστρας μουσικής δωματίου.
Μέσα σε κλίμα ενθουσιασμού και με το συναίσθημα να κυριαρχεί, πραγματοποιήθηκε η συνέντευξη Τύπου για την παράσταση «Τα πήρες όλα κι έφυγες – Η ζωή του Στράτου Διονυσίου» στη Θεσσαλονίκη, την πατρίδα του αξέχαστου λαϊκού ερμηνευτή.
Οι πρωταγωνιστές της παράστασης υποδέχθηκαν τους εκπροσώπους του Τύπου στο Garcon Brasserie εμφανώς συγκινημένοι που θα παρουσιάσουν στον τόπο καταγωγής του Στράτου Διονυσίου μια παράσταση αφιερωμένη στη ζωή του. Πρόκειται για μια μουσικοθεατρική παράσταση που ζωντανεύει τις πιο δυνατές στιγμές της ζωής και της καριέρας του, με τον Γιάννη Τσορτέκη στον πρωταγωνιστικό ρόλο, σε σκηνοθεσία του Βασίλη Μαυρογεωργίου και κείμενο του Κωνσταντίνου Σαμαρά.
Στη σκηνή, πλαισιώνουν τον Γιάννη Τσορτέκη και τα παιδιά του μεγάλου ερμηνευτή – Στέλιος, Άγγελος και Διαμαντής Διονυσίου – οι οποίοι τραγουδούν ζωντανά, μαζί με σημαντικούς ηθοποιούς και μουσικούς που ξαναδίνουν ζωή στους ανθρώπους που σημάδεψαν την πορεία του.
Δηλώσεις από τη συνέντευξη τύπου:
Βασίλης Μαυρογεωργίου: “Είναι ένας πολύ σημαντικός τραγουδιστής (ο Στράτος Διουσίου), γιατί τραγούδησε τότε για τον πόνο, ίσως περισσότερο για τον ερωτικό πόνο βέβαια, αλλά ταυτόχρονα ήταν ένας ερμηνευτής που τραγουδούσε τον πόνο με τρομερό πάθος. Δεν μετέφερε μόνο τη γλυκύτητα του πόνου, αλλά και ένα συναίσθημα, το οποίο νομίζω είναι αυτό που μας έκανε να τον αγαπήσουμε”.
Δημήτρης Σκανδάμης: «Πρόκειται για τη μεγαλύτερη παραγωγή των θεατρικών σκηνών τα τελευταία χρόνια. Και είναι η πρώτη φορά που το Θέατρο Παλλάς φέρνει μία τόσο μεγάλη παραγωγή, εδώ, στη Θεσσαλονίκη»
Διαμαντής Διονυσίου: «Είμαστε πολύ χαρούμενοι και συγκινημένοι που είμαστε στην πατρίδα…».
Μετά την τεράστια ανταπόκριση που γνώρισε στο Θέατρο Παλλάς της Αθήνας, η παράσταση ταξιδεύει τώρα στη Θεσσαλονίκη, για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων στο Θέατρο Ράδιο Σίτυ. Η πρεμιέρα θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη 18 Σεπτεμβρίου.
Δίπλα στον ήρωα της ζωής του Στράτου εμφανίζονται οι: Μαρία Κεχαγιόγλου, Γιάννης Νταλιάνης / Θανάσης Βλαβιανός, Μπέσσυ Μάλφα, Μιχάλης Αλικάκος, Χρύσα Κλούβα και Δημήτρης Μαχαίρας.
«Αποκοιμήθηκα», «Πήγαινέ με όπου θέλεις ταξιτζή», «Τα πήρες όλα και έφυγες», «Πάρε ό,τι θέλεις παλιατζή», «Ο Σαλονικιός», «Ποιος σου είπε για τους μάγκες», «Βρέχει φωτιά στη στράτα μου», «Άκου βρε φίλε» είναι κάποια από τα μεγάλα λαϊκά τραγούδια, που έχουν αφήσει το αποτύπωμά τους στη νυχτερινή διασκέδαση και θα απολαύσουμε ζωντανά επί σκηνής σε μία παράσταση – αφιερωμένη στις σημαντικότερες στιγμές του.
Μια παράσταση-αφιέρωμα, γεμάτη συγκίνηση, μουσική και αυθεντικό λαϊκό συναίσθημα.
Ο «Σαλονικιός» επιστρέφει στον τόπο του, εκεί από όπου, όλα ξεκίνησαν…
Κλείστε τα εισιτήριά σας εδώ και ζήστε από κοντά την εμπειρία της παράστασης «Τα πήρες όλα κι έφυγες – Η ζωή του Στράτου Διονυσίου».
Μετά την τεράστια ανταπόκριση του κοινού στο Θέατρο Παλλάς στην Αθήνα, η παράσταση «Τα πήρες όλα κι έφυγες – Η ζωή του Στράτου Διονυσίου» θα ταξιδέψει τον ερχόμενο Σεπτέμβριο στη Θεσσαλονίκη στο θέατρο Ράδιο Σίτυ, για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων.
Για πρώτη φορά η μυθιστορηματική ζωή του Στράτου Διονυσίου ζωντανεύει επί σκηνής σε μια μοναδική μουσικοθεατρική παράσταση-αφιέρωμα σ’ έναν από τους πιο εμβληματικούς τραγουδιστές της Ελλάδας. Ο Γιάννης Τσορτέκης στον πρωταγωνιστικό ρόλο, ενσαρκώνει με σεβασμό και αυθεντικότητα τον αείμνηστο τραγουδιστή, ενώ οι σημαντικότερες στιγμές της ζωής του, παρουσιάζονται στη σκηνή με την σκηνοθετική ματιά του πολυτάλαντου Βασίλη Μαυρογεωργίου, σε κείμενο του Κωνσταντίνου Σαμαρά. Μαζί τους, τα παιδιά του Στράτου Διονυσίου, ο Στέλιος, ο Άγγελος και ο Διαμαντής που αποτελούν μέρος της ιστορίας, ενώ τραγουδούν με ζωντανή ορχήστρα τις μεγάλες επιτυχίες σταθμούς της καριέρας του και μια ομάδα σημαντικών ηθοποιών και συντελεστών, που δίνουν ξανά πνοή στους σημαντικούς ανθρώπους της ζωής του.
Κοντά του – ήρωες της ζωής του Στράτου – η Μαρία Κεχαγιόγλου, ο Γιάννης Νταλιάνης, η Μπέσσυ Μάλφα, o Μιχάλης Αλικάκος, ο Θανάσης Βλαβιανός, η Χρύσα Κλούβα και ο Δημήτρης Μαχαίρας.
«Αποκοιμήθηκα», «Πήγαινέ με όπου θέλεις ταξιτζή», «Τα πήρες όλα και έφυγες», «Πάρε ό,τι θέλεις παλιατζή», «Ο Σαλονικιός», «Ποιος σου είπε για τους μάγκες», «Βρέχει φωτιά στη στράτα μου», «Άκου βρε φίλε» είναι κάποια από τα μεγάλα λαϊκά τραγούδια, που έχουν αφήσει το αποτύπωμά τους στη νυχτερινή διασκέδαση και θα απολαύσουμε ζωντανά επί σκηνής σε μία παράσταση – αφιερωμένη στις σημαντικότερες στιγμές του.
Ο «Σαλονικιός» επιστρέφει στον τόπο του, εκεί από όπου, όλα ξεκίνησαν…
Κλείστε τα εισιτήριά σας και ζήστε από κοντά την εμπειρία της παράστασης «Τα πήρες όλα κι έφυγες – Η ζωή του Στράτου Διονυσίου».
«Ποιητικοί Δρόμοι»: Μια μεγάλης κλίμακας πολιτιστική δράση στην Καλαμάτα
Η καινοτόμα πολιτιστική πρωτοβουλία «Ποιητικοί Δρόμοι», που οργανώνει ο μη κερδοσκοπικός φορέας KALLIERGON syn στην Καλαμάτα, ξεκινά. Η δράση τελεί υπό την αιγίδα και την υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού, την αιγίδα του Δήμου Καλαμάτας, σε συνεργασία με το Επιμελητήριο Μεσσηνίας και τοπικούς φορείς.
Εμπνευσμένη από τη Βασιλική Κατέρη, η δράση «Ποιητικοί Δρόμοι» αποτελεί μια δημιουργική ζύμωση στην οποία μπορούν όλοι να συμμετέχουν. Η μεγάλη της διάρκεια και η διαφορετική της προσέγγιση την καθιστούν μια ζωντανή, εύκολα προσβάσιμη συμμετοχική εμπειρία, που μετατρέπει την ποίηση σε μέσο επικοινωνίας, ψυχαγωγίας και ελεύθερης έκφρασης. Στόχος της, η προώθηση της ποίησης και της φιλαναγνωσίας σε συνάρτηση με την εξερεύνηση του δημόσιου χώρου. Τέχνη & Επιχειρηματικότητα θα διανύουν μαζί δρόμους συνεργασίας και αλληλοπροσφοράς, δίνοντας τόνωση στον ιστό της πόλης της Καλαμάτας σε κάθε επίπεδο.
Μέσω της ποίησης, δίνεται η ευκαιρία σε κάθε ενδιαφερόμενο να «χτίσει» πάνω σε ένα συλλογικό, συνεχώς εξελισσόμενο πεδίο. Η ποίηση — από την καθιερωμένη της μορφή μέχρι την αυτοσχέδια στιχουργική της RAP (Rhythm And Poetry) — θα διεισδύει έντεχνα στην καθημερινότητα των πολιτών και θα απευθύνεται σε όλους, μυημένους και μη.
Η λήξη της δράσης θα περιλαμβάνει ένα τιμητικό αφιέρωμα στον σημαντικό Μεσσήνιο ποιητή, Γιώργο Μαρκόπουλο.
Όραμα των διοργανωτών είναι να λειτουργήσει η δράση στο πλαίσιο ενός δικτύου πόλεων εντός και εκτός Ελλάδας, ως γέφυρα πολιτισμών, προβάλλοντας την ελληνική λογοτεχνία σε διεθνές επίπεδο.
Η συμμετοχή όλων αποτελεί πολύτιμο κομμάτι αυτής της δημιουργικής διαδρομής. Η διοργανώτρια Ομάδα της KALLIERGON syn απευθύνει ανοιχτή πρόσκληση σε φορείς, εκπαιδευτικούς οργανισμούς, επιχειρήσεις, καλλιτέχνες, ομογενείς, φιλέλληνες και όλους όσοι επιθυμούν να ενώσουνε τις δυνάμεις τους μαζί τους, είτε μέσω συμμετοχής σε εκδηλώσεις, είτε με την υποστήριξη και τη συνεισφορά τους σε άλλες μορφές, για μια αξέχαστη διαδρομή.
Σύντομα θα είναι διαθέσιμη και η ιστοσελίδα poiitikoidromoi.gr
Υγεία
Τουρισμός
Υγεία
Υγεία
Γαστρονομία
Επίκαιρα Πρόσωπα
Lifestyle
Κινηματογράφος