Connect with us

Τέχνη πολιτισμός

Διευθυντής Ορχήστρας δολοφονείται από την ράβδο του!

Γράφει ο André Hallack*

Όταν ακούμε την ιδιότητα «Διευθυντής Ορχήστρας», ή μαέστρος όπως αποκαλείται συχνά στα ελληνικά από τον ιταλικό όρο, η χαρακτηριστική εικόνα σήμα-κατατεθέν, που συνήθως μας έρχεται αμέσως στο νου, σχεδόν σαν καρικατούρα, είναι κάποιος με άτακτα και τρελά μαλλιά, να κουνά τα χέρια του με μανιώδη τρόπο μπροστά σε μια ορχήστρα κρατώντας ένα λεπτό μακρόστενο ξυλάκι.

Από παιδί όταν ήμουν, αυτό το μακρόστενο ξυλάκι πάντα μου έκανε μεγάλη εντύπωση και μου προκαλούσε ιδιαίτερο ενδιαφέρον και περιέργεια.

Με αυτό, ο Διευθυντής Ορχήστρας φαινόταν να μεταδίδει μια επιβλητική αύρα, λες και ήταν ένας μάγος. Ναι, ένας μάγος της μουσικής -θα μπορούσε κάποιος να πει- που κρατάει ένα μαγικό ραβδί με το οποίο μπορεί να μαγεύει μια ολόκληρη ορχήστρα, Μια ορχήστρα σαν να την κρατούσε στην παλάμη του χεριού του, έτοιμη να εκτελεί ότι της προστάζει, άλλοτε με δύναμη και ένταση σαν κεραυνός κι άλλοτε απαλά σαν ρυάκι.

Αυτή η περιέργεια να ανακαλύψω τη φύση και την ιστορία πίσω από τη μπαγκέτα (baguette), όπως αποκαλείται η «ράβδος» του μαέστρο ή baton  (όπως την αποκαλούν οι Άγγλοι) με έφερε σε επαφή με μια από τις πιο ενδιαφέρουσες, αν και όχι  πολύ διαδεδομένες προσωπικότητες/ συνθέτες στην ιστορία της κλασσικής μουσικής.

ΜΙΑ ΟΡΧΗΣΤΡΑ ΣΑΝ ΝΑ ΤΗΝ ΚΡΑΤΟΥΣΕ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΜΗ ΤΟΥ ΧΕΡΙΟΥ ΤΟΥ, ΕΤΟΙΜΗ ΝΑ ΕΚΤΕΛΕΙ ΟΤΙ ΤΗΣ ΠΡΟΣΤΑΖΕΙ

Θεωρείται ο πατέρας του γαλλικού ύφους της Μπαρόκ μουσικής, όπως και της γαλλικής όπερας (tragédie en musique ή tragédie lyrique), από την οποία  αποκήρυξε κάθε ιταλική επιρροή, αφού θεωρούσε την ιταλική όπερα ακατάλληλη για τη γαλλική γλώσσα και την προσάρμοσε κατά την προτίμηση του γαλλικού κοινού.

Επίσης, θεωρείται ο πρώτος Ευρωπαίος συνθέτης που επιμελήθηκε με περισσή λεπτομέρεια ό,τι αφορούσε την ορχήστρα δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στην πειθαρχία των μουσικών και στην τήρηση του ρυθμού. Απαιτητικός καθώς ήταν, εκπαίδευε ο ίδιος τους μουσικούς και τους τραγουδιστές και διηύθυνε το θέατρό του μέχρι την παραμικρή λεπτομέρεια.

Μπορούμε να πούμε ότι έθεσε τις βάσεις για την ορχήστρα, με την σύγχρονη έννοια του όρου, γράφοντας για συγκεκριμένο αριθμό οργάνων και χωροθέτοντας τα σε συγκεκριμένες θέσεις. Η επίδραση της μουσικής του ήταν επίσης εμφανής στην Αυλή όπου και εργαζόταν καθώς αντί για τις αργές και επιβλητικές κινήσεις που είχαν επικρατήσει μέχρι τότε στα μπαλέτα και τους χορούς της Αυλής, εισήγαγε χορούς με ζωντάνια και γρήγορους εύθυμους ρυθμούς.

Μια προσωπικότητα  που όμως, σημάδεψε την θέση του στην ιστορία με τον πιο απρόσμενο τρόπο. Μάλιστα, θα μπορούσε κανείς να πει πως, παρ΄όλη τη μεγάλη δόξα, δύναμη και επιρροή που απολάμβανε, κινδύνευε να ξεχαστεί και να περιπέσει σε λήθη όντας σχεδόν άγνωστος σήμερα.

Ο λόγος που τον θυμόματε δεν ήταν άλλος από τον τρόπο που πέθανε.

Ο λόγος για τον Giovanni Battista Lulli ή κατά κόσμον Jean-Baptiste Lully.

Giovanni Battista Lulli ή κατά κόσμον Jean-Baptiste Lully

Γιος μιας οικογένειας μυλωνάδων, ο Lully γεννήθηκε το 1632 στη Φλωρεντία – το αρχικό του όνομα ήταν Τζοβάννι Μπατίστα Λούλλι (Giovanni Battista Lulli).  Συνήθιζε να λέει ότι ένας Φραγκισκανός μοναχός του έδωσε τα πρώτα του μαθήματα μουσικής και του δίδαξε κιθάρα. Ωστόσο πληροφορίες για την γενικότερή του εκπαίδευση και τη μουσική του κατάρτιση κατά τη διάρκεια της νιότης του στη Φλωρεντία δεν έχουμε. Αργότερα έλαβε και μαθήματα βιολιού και χορού.

Το 1646,  έπιασε το πρώτο τυχερό του λαχείο. Κατά τη διάρκεια του γιορτασμού του Mardi Gras, το Καρναβάλι στη Φλωρεντία, ενώ τριγύρναγε στους δρόμους ντυμένος ως Harlequin (αρλεκίνος) με το βιολί του διασκεδάζοντας τους παριστάμενους, ο νεαρός Lully προσέλκυσε τη προσοχή και το ενδιαφέρον του Roger de Lorraine, Chevalier de Guise, γιού του Charles.

Ο Δούκας του Guise (ο οποίος, όπως θα περίμενε κανείς από όλο αυτόν τον τίτλο, ήταν ένα πολύ σημαντικό πρόσωπο.) ο οποίος επέστρεφε στη Γαλλία και έψαχνε κάποιον που μπορούσε να συνομιλήσει στα ιταλικά με την ανιψιά του, την Anne Marie Louise d’Orleans, τη Δούκισσα του Montpensier (εξίσου πολύ σημαντικό πρόσωπο που τύχαινε να είναι η ξαδέλφη του βασιλιά της Γαλλίας).

Ο Chevalier πήρε το αγόρι μαζί του στο Παρίσι όπου, σε ηλικία δέκα τεσσάρων ετών, εισήλθε στην υπηρεσία της Δούκισσας και έμεινε μέχρι το 1652, υπηρετώντας ως  «garçon de chambre» και ως δάσκαλος ιταλικών. Στο μεταξύ και μέσα σε αυτό το διάστημα, ο Lully πιθανώς να αξιοποιούσε το χρόνο του εκεί προς βελτίωση των μουσικών του δεξιοτήτων δουλεύοντας με τους μουσικούς της αυλής της Δούκισσας και σπουδάζοντας με τους συνθέτες Nicolas Métru, François Roberday και Nicolas Gigault.

Το ταλέντο του έφηβου Lully ως κιθαρίστας, βιολιστής και χορευτής γρήγορα του χάρισαν το παρατσούκλι “Baptiste” και “le grand baladin” (μεγάλος καλλιτέχνης δρόμου).

O νεαρός Lully σύντομα κατάφερε να προσελκύσει την προσοχή του επίσης νεαρού Λουδοβίκου (ο οποίος στη συνέχεια θα στεφόταν Λουδοβίκος XIV της Γαλλία), όταν συμμετείχε μαζί του χορεύοντας στο μπαλέτο Ballet Royal de la nuit, όπου  ο Lully έπαιξε και ερμήνευσε αρκετούς ρόλους, όπως π.χ. έναν βοσκό, έναν στρατιώτη και έναν ζητιάνο.

Ο Λουδοβίκος απολάμβανε τους ρόλους και τον χορό του Lully τόσο πολύ που πολύ γρήγορα τον διόρισε Compositeur de la musique instrumentale (Αυλικό Συνθέτη Οργανικής Μουσικής) της Βασιλική Αυλής, όπου θα διέμενε και θα πέρναγε το μεγαλύτερο μέρος της (μικρής) ζωής του εργαζόμενος εκεί, και στη συνέχεια διευθυντή της προσωπικής ορχήστρας βιολιών του βασιλιά, γνωστή ως Petits Violons («Μικρά Βιολιά») όπως και διευθυντή της βασιλικής ορχήστρας μουσικής δωματίου.

Τη συνέχεια του άρθρου θα τη βρείτε εδώ

Πηγή

Continue Reading

Βιβλία

“Τα Μονοπάτια της Ευτυχίας” από την Κατερίνα Τσεμπερλίδου

Το βιβλίο της «Τα Μονοπάτια της Ευτυχίας», εκδόσεις Χάρτινη Πόλη, παρουσιάζουν τη σημασία και βαρύτητα των αξιών μας προκειμένου να είμαστε ευτυχισμένοι. Οι προσωπικές μας αξίες διαμορφώνουν το πώς ζούμε. Προσδιορίζουν τι είναι σημαντικό για μας και καθοδηγούν τις πράξεις της

Οι προσωπικές αξίες, είναι οι πυξίδες που δείχνουν ποιον δρόμο θα ακολουθήσετε στα σταυροδρόμια της ζωής σας , για να είστε ευτυχισμένοι. Θα πορευτείτε με πυξίδα την ασφάλεια ή την περιπέτεια; την αγάπη η την οικονομική εξασφάλιση; την τιμιότητα ή την χαλαρή αντιμετώπιση των κανόνων;

Ακόμα κι αν δεν το ξέρετε , καθένας από μάς έχει αναπτύξει μέσα του ένα σύστημα αξιών. Άλλες αξίες τις ακολουθείτε πάντα και κάποιες τις αλλάζετε με τα χρόνια. Επηρεάζουν τη ζωή σας, τη σχέση σας με τον εαυτό σας, τις σχέσεις σας με τους άλλους και όλες σας τις εμπειρίες.

Όταν τις έχετε επιλέξει, μπορείτε να πάρετε εύκολα αποφάσεις και να ζείτε μια ζωή με νόημα. Το βιβλίο, που παρουσιάζει 32+1 βασικές αξίες ζωής, σάς δίνει απαντήσεις για το πώς:

  • οι αξίες σας λειτουργούν σαν μονοπάτι ευτυχίας σας
  • θα βρείτε τις 5 δικές σας βασικές αξίες και πώς να τις ακολουθείτε στη ζωή
  • οι αρετές σας καθρεφτίζουν τις αξίες που έχετε υιοθετήσει
  • θα αποφασίζετε με γνώμονα τις αξίες σας αυτό που θα αποδειχτεί μετά καλό για σας
  • θα συμπεριφέρεστε, θα ζείτε και θα αποφασίζετε, σε ισορροπία με τις αξίες σας

«Τα Μονοπάτια της Ευτυχίας», είναι ένα βιβλίο-πυξίδα που σας βοηθάει να βρείτε τις δικές σας αξίες και να ζήσετε μια ζωή με νόημα, μια ευτυχισμένη ζωή.

Συγγραφέας: Κατερίνα Τσεμπερλίδου

Continue Reading

Βιβλία

“Η ευτυχία είναι απόφαση” της Κατερίνας Τσεμπερλίδου

Με την αφορμή της ομιλίας με τίτλο «Η Ευτυχία είναι Απόφαση» της Κατερίνας Τσεμπερλίδου ,ας θυμηθούμε λίγο το βιβλίο της με τον ομώνυμο τίτλο.

Είναι το πρώτο βιβλίο αυτοβελτίωσης της συγγραφέως, ένα βιβλίο που δημιούργησε μια νέα τάση για την αναζήτηση της ευτυχίας στην Ελλάδα.

Στο βιβλίο αυτό, η συγγραφέας μοιράζεται με τους αναγνώστες τρόπους για το πώς να ανακαλύψουμε την ευτυχία που κρύβεται μέσα μας, με μόνο μια απόφαση.

Στις σελίδες του βιβλίου, θα μάθουμε

  • να κατευθύνουμε το νού μας σε θετικές σκέψεις και στην επιτυχία
  • να κάνουμε την ευτυχία καθημερινή μας συνήθεια
  • να ζούμε τη ζωή μας στο φουλ
  • να είμαστε αισιόδοξοι, να βρίσκουμε αφορμές για μικρές χαρές στη ζωή
  • να πραγματοποιούμε τα όνειρά μας

Η ευτυχία μας ανήκει, την αξίζουμε και μπορούμε να την κερδίζουμε καθημερινά, ανεξάρτητα με το τι συμβαίνει στη ζωή μας. Θα βρούμε ποιες είναι οι τρεις πηγές της ευτυχίας μας, οι τρεις κολώνες. Δεν χρειάζεται να την αναβάλουμε, ούτε να βάζουμε προϋποθέσεις για να είμαστε ευτυχισμένοι, ούτε να τη φοβόμαστε ή να την υποτιμάμε. Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου, θα μπορέσουμε να ακολουθήσουμε δραστηριότητες και να ανακαλύψουμε μυστικά που θα μάς φέρουν πιο κοντά στην ψυχική και σωματική μας ευεξία.

Συγγραφέας: Κατερίνα Τσεμπερλίδου

Continue Reading

Βιβλία

Παρουσίαση του βιβλίου της Βίκυς Φλέσσα στη Θεσσαλονίκη!

Το Βαφοπούλειο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Θεσσαλονίκης και οι Εκδόσεις Αρμός, διοργανώνουν εκδήλωση για την παρουσίαση του βιβλίο της Βίκυς Φλέσσα,

«Γιατί Ψυχανάλυση, κύριε Γιωσαφάτ;»


Ο ψυχίατρος Ματθαίος Γιωσαφάτ απαντά στην Βίκυ Φλέσσα

Η συγγραφέας παρουσιάζει το βιβλίο της και με αυτήν την αφορμή συζητά με το κοινό για τις διαπροσωπικές σχέσεις και την σχέση με τον εαυτό μας. Τίτλος εισήγησης κυρίας Βίκυς Φλέσσα «Η αγάπη στα χρόνια του κενού».

Η εκδήλωση θα λάβει χώρα στην αίθουσα Μανόλης Αναγνωστάκης στο Δημαρχείο Θεσσαλονίκης (Βασιλέως Γεωργίου Α’), την Τρίτη 2 Απριλίου 2024, στις 19.00.

Μαζί με τη συγγραφέα  συζητούν οι:

Χρυσόστομος Σταμούλης, Καθηγητής της Δογματικής και Συμβολικής Θεολογίας, Κοσμήτορας της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης

Σμαράγδα Παπαδοπούλου, Καθηγήτρια Διδακτικής της Νεοελληνικής Γλώσσας-Λογοτέχνις, Διεθνές Πανεπιστήμιο Ελλάδος, Θεσσαλονίκης

Ασημίνα Φιλιοπούλου, Δικηγόρος και Πρόεδρος της Εφορευτικής Επιτροπής του Βαφοπουλείου Πνευματικού Κέντρου Θεσσαλονίκης

Λίγα λόγια για το βιβλίο


Το βιβλίο αναφέρεται στις απαντήσεις που έδωσε ο διάσημος ψυχίατρος Ματθαίος Γιωσαφάτ σε μια σειρά από καίρια ερωτήματα, με βάση την οικογένεια, το ασυνείδητο, το διαδίκτυο, την αγάπη και άλλα πολλά, όπου το ιδιωτικό διαπλέκεται με το κοινωνικό της Ελλάδας που αλλάζει, αλλά και με το πολιτισμικό, ψυχικό και μια δέσμη από σοβαρά ζητήματα, όπως:

-Είμαστε όλοι «τραυματισμένοι» από τα πρώτα πέντε χρόνια της ζωής μας;

-Υπάρχει ασυνείδητο;

-Πως είναι οι καλές μητέρες με τα κορίτσια τους και πως με τα αγόρια τους;

-Ποιο είναι το «τρίτο πόδι» στην σχέση του ζευγαριού;

-Μαθαίνεται η αγάπη; -Γιατί απατάμε τους συντρόφους μας;

-Γιατί μας αρέσει το «τζάμπα»;

-Είναι το διαδίκτυο μια τοξική μήτρα;

-Γιατί παραμένουμε σε κακοποιητικές σχέσεις;

-Που σκοντάφτουμε στην εφηβεία;

-Τι συμβαίνει με τα μοναχοπαίδια και τα πρωτότοκα παιδιά;

-Πως επιλέγουμε ψυχοθεραπευτή;

-Έχει ξεπεραστεί ο Φρόυντ;

-Γιατί δεν ερωτεύονται οι ώριμοι άνθρωποι;

Αυτές και πολλές άλλες απορίες από την καθημερινότητά μας, τις σχέσεις μας με τους άλλους και τον ψυχικό μας βίο, συζήτησε ο ψυχίατρος Ματθαίος Γιωσαφάτ με τη Βίκυ Φλέσσα.

Ματθαίος Γιωσαφάτ


Ο Ματθαίος Γιωσαφάτ αποφοίτησε από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1963 και απέκτησε την ειδικότητα του Νευρολόγου-Ψυχιάτρου το 1967. Μετέβη για περαιτέρω σπουδές στο Λονδίνο, όπου και παρέμεινε για δεκαπέντε χρόνια. Εκεί έλαβε μετά από εξετάσεις διάφορα διπλώματα στην Ψυχιατρική και Παιδοψυχιατρική (Δίπλωμα Ψυχολ. Ιατρικής, ανώτατο Δίπλωμα Ψυχιατρικής του Βασιλ. Κολλεγίου Ψυχιάτρων κ.λπ.).

Εξελέγη διευθυντής στο Εθνικό Σύστημα Υγείας (Κέντρο Παιδικής και Οικογενειακής Ψυχιατρικής Finchley Λονδίνου).

Δίδαξε στο Κέντρο Tavistock και στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου (Ιατρικό Μεταπτυχιακό Κέντρο) ως Επίκουρος Καθηγητής (Senior Lecturer).

Έκανε επίσημη πενταετή εκπαίδευση στην Ψυχαναλυτική Ψυχοθεραπεία και τετραετή στην Ομαδική Ανάλυση και Οικογενειακή Θεραπεία.

Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα εξελέγη διευθυντής του Παιδοψυχιατρικού Νοσοκομείου Αττικής. Ίδρυσε με άλλους την Ελληνική Εταιρεία Ψυχαναλυτικής Ψυχοθεραπείας, που εκπαιδεύει στην ατομική ψυχαναλυτική θεραπεία, και την Ελληνική Εταιρεία Ομαδικής Ανάλυσης και Οικογενειακής Θεραπείας, της οποίας είναι πρόεδρος και διευθυντής του Εκπαιδευτικού της Ινστιτούτου.

Είναι τακτικό μέλος πολλών διεθνών επιστημονικών Εταιρειών.

Έχει γράψει πολυάριθμα άρθρα και έχει μετάσχει στην συγγραφή πολλών επιστημονικών βιβλίων.

Έχει κληθεί να μιλήσει σε πολλά κέντρα του εξωτερικού (Παν/μιο Οξφόρδης, London School of Economics κ.α.) καθώς και σε πολυάριθμα νοσοκομεία, επιστημονικά κέντρα, στη σειρά διαλέξεων του Megaron Plus κ.λπ. Είναι και ο ιδρυτής, με άλλους συναδέλφους, της Παιδοψυχιατρικής Εταιρείας Ελλάδος, της οποίας και εξελέγη ο πρώτος Πρόεδρος.

Βίκυ Φλέσσα

H Βίκυ Φλέσσα είναι απόφοιτος της Φιλοσοφικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (Φιλολογικό Τμήμα, Κλασική Κατεύθυνση), καθώς επὶσης πτυχιοὺχος της Νομικής Σχολής Αθηνών. Έχει σπουδάσει Ιστορία της Τέχνης (Ζωγραφική και Θέατρο) στην Ἐν Ἀθὴναις Ἀρχαιολογικὴ Ἑταιρεὶα.

Έχει εργαστεί 34 χρόνια ως δημοσιογράφος σε εφημερίδες, ραδιόφωνο και στην τηλεόραση.

Η εκπομπή της «ΣΤΑ ΑΚΡΑ» στην ΕΡΤ είναι η μακροβιότερη εκπομπή συνεντεύξεων στην ελληνική τηλεόραση. Συμπληρώνει φέτος τον 23ο χρόνο και έχουν φιλοξενηθεί σε αυτήν εξέχουσες προσωπικότητες της Επιστήμης, της Τέχνης, της Θεολογίας και της Φιλοσοφίας από την Ελλάδα και τον κόσμο.

Είναι συγγραφὲας του βιβλὶου «Γιατὶ Ψυχανάλυση, κύριε Γιωσαφὰτ;» απὸ τις ἐκδὸσεις Ἁρμὸς.

Με τον πρὼην Πρὺτανη τοῦ Ἐθνικοῦ καὶ Καποδιστριακοῦ Πανεπιστημὶου Ἀθηνῶν και Καθηγητή Γλωσσολογίας κ. Γεώργιο Μπαμπινιώτη επιμελούνται και παρουσιάζουν την γλωσσική εκπομπή «Σὲ προσκυνῶ, γλώσσα» στον Τηλεοπτικό Σταθμό της Βουλής των Ελλήνων.

Είναι μέλος της ΕΣΗΕΑ, της Πανελλήνιας Ένωσης Φιλολόγων, της Διεθνούς Αμνηστίας, της Πανελλαδικής Οργάνωσης Γυναικὼν «Παναθηναϊκή», της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας, της Ενώσεως Σμυρναίων και του Πατριωτικο Ομλου Απογνων Αγωνιστν του 1821 και Ιστορικν Γενν της Ελλδος.

Continue Reading

Trending