Connect with us

Οικογένεια

Δώσε φτερά στα παιδιά σου

Σήμερα θα ήθελα να αναφερθώ σε αυτούς τους υπέροχους γονείς. Σε αυτούς τους ανθρώπους οι οποίοι βοηθούν στο να συνεχιστεί αυτό το δώρο της ζωής. Σε αυτούς τους ανθρώπους που δίνουν το Δώρο Της Ζωής.

Που όμως τις περισσότερες φορές αυτοί οι γονείς βρίσκονται σε μπελάδες.

Έχουν προβλήματα.

Τα πιο πολλά παιδιά, σκέψου λίγο κι εσένα, συνήθως έχουν πρόβλημα με τους γονείς τους. Όλοι οι γονείς για κάποιον λόγο είναι σκάρτοι.

Είναι τυχαίο; Ίσως όχι, ίσως ναι. Όμως ναι, κάποιοι γονείς πραγματικά είναι απαράδεκτοι. Κάποιοι άλλοι όμως απλά είναι άνθρωποι και κάνουν λάθη.

Όμως σήμερα δεν θα μιλήσουμε για τα παιδιά. Δηλαδή δεν θα μιλήσω σε εσένα σαν παιδί. Θα μιλήσω για σένα σαν γονέα. Αν έχεις οικογένεια θα καταλάβεις πάρα πολύ καλά τι λέω. Εάν δεν έχεις οικογένεια πραγματικά είσαι πολύ τυχερός γιατί θα γλιτώσεις από πράγματα που ενδεχομένως θα μπορούσες να ζήσεις απ’ το μέλλον σου.

Θα ξεκινήσω με μια έκφραση: Όλα γίνονται στο όνομα της αγάπης.

Όμως τα πάντα έχουν ένα θετικό πρόσημο και ένα αρνητικό πρόσημο. Και έχει να κάνει με το πως θα το χρησιμοποιήσεις. Δηλαδή, αν πάρω ένα μαχαίρι μπορώ να αλείψω ένα βούτυρο ή να κόψω ένα πλαστικό αλλά μπορεί να κάνω κακό και σε έναν άλλον άνθρωπο.

Με την γλώσσα μου μπορώ να σε κάνω να νιώσεις υπέροχα, μπορώ να σε κάνω να νιώσεις μοναδικά, μπορεί να σου φτιάξω την μέρα, αλλά μπορώ να σου κάνω και μια τρύπα μέσα στην καρδιά που να σε ακολουθεί για όλη σου την ζωή εάν δεν είσαι σε θέση να το διαχειριστείς.

‘’Tα πάντα έχουν να κάνουν με την πρόθεση που εσύ τα χρησιμοποιείς”

Πολλές φορές, (ασυνείδητα μεν αλλά συμβαίνει δε), οι γονείς βαραίνουν τα παιδιά χωρίς καν να το καταλάβουν. Και μετά τα παιδιά αντιδρούν και αρχίζει να υπάρχει πρόβλημα μεταξύ της σχέσης γονέα και παιδιού. Και στο τέλος ένας γονέας λαμβάνει πίσω κάτι που δεν του αξίζει. Γιατί υπάρχουν γονείς που πραγματικά έχουν δώσει την ζωή τους για τα παιδιά τους.

Βλέπω αυτή την στιγμή την βαφτιστήρα μου, που είναι ένα υπέροχο αγγελούδι. Βλέπω τους γονείς της βαφτιστήρας μου, με πόση υπομονή να το ταΐσουν, να το περπατήσουν, να τρέξουν από πίσω.. Και όλοι οι γονείς πάνω κάτω αυτά κάνουν. Όμως κάποια στιγμή αυτά τα παιδιά γυρνούν πίσω και λένε στους γονείς: “Δεν έκανες τίποτα για εμένα”.

Τα ξεχνούν όλα. Δεν τα θυμούνται. Ή καν δεν τα κατάλαβαν. Για ποιο λόγο;

Δεν είναι τίποτα άλλο από ένα πράγμα: Από μια ασυνείδητη αντίδραση να προσπαθούν να αποκόψουν αυτόν το λώρο γονέα και παιδιού για να ενηλικιωθούν συναισθηματικά, να πατήσουν στα πόδια τους και να συνεχίσουν μπροστά.

Γιατί ένας γονιός, ειδικά ένας Έλληνας γονιός, ακόμα και όταν το παιδί τους φτάσει στην ηλικία των 30 και 40 χρονών το αντιμετωπίζει σαν ένα μικρό παιδί. Και παρεμβαίνει με την φράση “Εγώ σ’ αγαπάω”, “Εγώ ξέρω”, “Δεν θέλω ποτέ το κακό σου, άκουσε με” και πολλές φορές ασυνείδητα ευνουχίζει το παιδί δεν του επιτρέπει να μάθει, να σκοντάψει, να πέσει..

Όλοι ξέρουμε πως κάποια πράγματα αν δεν τα βιώσεις δεν τα μαθαίνεις.

Πήγαινε να γίνεις γιατρός. Σπούδασε όσα χρόνια θέλεις. Αν δεν κάτσεις πάνω από τον ασθενή δεν υπάρχει καμία περίπτωση να μάθεις.

  • Πήγαινε να γίνεις δικηγόρος. Σπούδασε όσο θέλεις. Αν δεν πας σε μία δίκη δεν θα μάθεις.
  • Πήγαινε να σπουδάσεις να γίνεις ομιλητής. Αν δεν μιλήσεις σε κοινό δεν θα μάθεις.
  • Πήγαινε να σπουδάσεις μαγειρική. Αν δεν κάτσεις πάνω από μια κατσαρόλα δεν θα μάθεις.

Όσο και να θέλεις να περάσεις την γνώση στο παιδί σου, όσο και να θέλεις να μην ζήσει αυτά που εσύ έζησες δεν θα καταφέρεις ποτέ να του περάσεις αυτή την βιωματική γνώση. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να του κόψεις τα φτερά, να μην μπορεί να μαθαίνει μόνο του και ακόμα κι αν εσύ θα μπορούσες να το προστατέψεις και να το μάθεις, που δεν γίνεται να το κάνεις στο απόλυτο, αλλά ακόμα και αν μπορούσες, την στιγμή που θα φτάσεις σε μια ηλικία που δεν θα μπορείς, το παιδί σου θα είναι σε ένα καράβι στον ωκεανό χωρίς πανιά, χωρίς μηχανή, χωρίς καπετάνιο. Μην του το κάνεις.

Επιπλέον φέρει ένα βάρος. Ένα βάρος που δεν μπορεί να ξεφορτωθεί. Μια υποχρέωση που δεν του ανήκει.

Γιατί η ζωή είναι αυτή: Πρέπει να παίρνουμε από τους γονείς μας και να το δίνουμε στους επόμενους. Αλλιώς δημιουργούμε ένα συστημικό μπλοκάρισμα με αποτέλεσμα να κοιτάμε να φροντίζουμε μόνο τους γονείς μας γιατί θεωρούμε μεγάλη υποχρέωση όλο αυτό που έκαναν και να μην μπορούμε να κοιτάξουμε μπροστά.

Και θα δεις πολλούς ανθρώπους, γυναίκες, άντρες, να μην έχουν σχέσεις. Και δεν είναι όλη η αλήθεια ότι αυτή την στιγμή δεν υπάρχουν σχέσεις, οικογένειες, δεν προχωράνε σε ένα τέτοιο βήμα γιατί δεν υπάρχουν χρήματα. Η αλήθεια είναι γιατί υπάρχουν πολλά συστημικά μπλοκαρίσματα από τα οποία τα παιδιά δεν μπορούν να ξεφύγουν. Και ασυνείδητα τη μόνη λύση που βρίσκουν για να συμβεί αυτό είναι να δημιουργούν σύγκρουση με τον γονιό τους.

Να πρέπει να βρουν οπωσδήποτε κάτι λάθος γιατί δεν μπορούν να φύγουν. Γιατί πραγματικά αν όλα είναι τέλεια δεν φεύγεις από κάτι. Ενώ αν βρεις κάτι το οποίο δεν είναι καλό θα φύγεις.

Έτσι λοιπόν φρόντισε να χρησιμοποιείς την αγάπη σου με μέτρο και να δώσεις στο παιδί σου εκείνη την συναισθηματική ωριμότητα, ασφάλεια και αγάπη προκειμένου να επιλέξει μόνο του την ζωή. Αλλιώς κάποια στιγμή ότι και να κάνεις θα γυρίσει εναντίον σου και πραγματικά θα υπάρξει μία σχέση η οποία δεν θα σου αξίζει.

Γιατί είμαι σίγουρος ότι είσαι υπέροχος, έχεις δώσει τον καλύτερο δυνατό σου εαυτό και αξίζεις να μεγαλώσεις δίπλα στο παιδί σου.

  • Αξίζεις να βλέπεις το παιδί σου σαν ένας θεατής στον κινηματογράφο να πετάει με τα φτερά του. Αλλά για να το κάνει, επίτρεψε του να έχει φτερά. Είμαι σίγουρος πως καταλαβαίνεις τι εννοώ.

Είσαι υπέροχος! Είσαι μοναδικός!

Να Αγαπάς τον Εαυτό σου και να Ζεις με Πάθος!

Από: Mανώλη Ισχάκη

Continue Reading

Παιδί

Βάλτε εσείς τους κανόνες επικοινωνίας με τα παιδιά σας

Σε ποία κατηγορία γονέα ανήκετε; Είστε φιλικός, ανεκτικός ή δημοκρατικός με τα παιδιά σας;

Η αλήθεια είναι ότι σε όποια από τις παραπάνω κατηγορίες κι αν ανήκετε, εκπροσωπείτε την κατηγορία του γονιού – «εύκολο θύμα». Ο δούκας του Ουίνδσορ είπε κάποτε: «Εκείνο που με εντυπωσιάζει στην Αμερική είναι ο τρόπος που οι γονείς υπακούουν στα παιδιά τους». Αν επιλέγετε να επικοινωνείτε με το παιδί σας ως φίλος, δηλαδή ως ίσος προς ίσο, αυτό μπορεί να φαίνεται ορθό, ωστόσο είναι συναισθηματικά λαθεμένο, γιατί υποτιμάτε σε μεγάλο βαθμό τη θέση σας σε σχέση με τα παιδιά σας.

«Συνομήλικοι»

Οι γονείς που γίνονται «συνομήλικοι» με τα παιδιά τους και τους συμπεριφέρονται σαν φιλαράκια εξυψώνουν τη θέση του παιδιού και υποβιβάζουν αυτήν του ενηλίκου. Έτσι, αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο να παρασυρθούν σ’ ένα ανταγωνιστικό παιχνίδι αγάπης και εξουσίας, όπου ο αλληλοσεβασμός φεύγει από το παράθυρο!

Αν από την άλλη επιλέγετε να είστε ανεκτικός, που είναι ένας ακόμη πολύ δημοφιλής τρόπος γονικής φροντίδας, τότε θεωρείτε ότι, αφήνοντας το παιδί στην ησυχία του, θα βρει ότι είναι καλύτερο για τον εαυτό του και έτσι θα μάθει από μόνο του. Τέλος, η πλέον διαδεδομένη αντίληψη γονικής φροντίδας σήμερα είναι η αποκαλούμενη δημοκρατική γονική φροντίδα. Με την αντίληψη αυτή οι γονείς παραμερίζουν στο σύνολό της την έννοια της οικογενειακής ιεραρχίας, λησμονώντας ότι είναι τριάντα περίπου χρόνια μεγαλύτεροι από τα παιδιά τους και επομένως διαθέτουν την πείρα μιας ζωής που δεν έχουν τα παιδιά τους.

Έτσι, σ’ ένα δημοκρατικό σπιτικά τα πάντα είναι υπό συζήτηση και υπό αναθεώρηση. Οι κανόνες, τα ωράρια, οι δουλειές και οι καλοί τρόποι αποφασίζονται από κοινού, δηλαδή δημοκρατικά. Στην ουσία όμως σ’ ένα τέτοιο σπιτικό οι γονείς υιοθετούν το ρόλο του γονέα – «εύκολο θύμα», μιας και τα «όχι» τους είναι συνήθως χωρίς αποτέλεσμα και οι καβγάδες, οι αντιπαραθέσεις και τα «πες μου γιατί» ατελείωτα.

Η… διοίκηση

Tο συμπέρασμα είναι πως η γονική φροντίδα χωρίς καθοδήγηση αποδεικνύεται συνήθως ολέθρια για την ανάπτυξη και την ολοκλήρωση του παιδιού. Η αλήθεια είναι ότι τα σπιτικά δεν μπορούν να διοικηθούν από παιδιά… Οι γονείς είναι πρωτίστως παιδαγωγοί και δευτερευόντως φιλαράκια με τα παιδιά τους, για τι η έλλειψη καθοδήγησης σκοτώνει την αυτοεκτίμηση του παιδιού. Τα παιδιά δια πλάθουν τον εαυτό τους κατά το πρότυπο των γονιών τους.

Η εικόνα του εαυτού τους δομείται πάνω σ’αυτο που είναι και σ’ αυτό που δεν είναι ο γονιός τους. Υπάρχουν κάποιοι βασικοί κανόνες που είναι αδιαπραγμάτευτοι και τους αποφασίζουν οι ενήλικες. Φυσικά και γίνονται εξαιρέσεις μερικές φορές, οι οποίες όμως επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Και η ζωή είναι γεμάτη κανόνες, γεμάτη κόκκινα και πράσινα φανάρια, για τα οποία το παιδί θα διδαχθεί στο σπίτι από το γονιό του.


Άρθρο αρχείου

Αναστασία Μουστάκα

Continue Reading

Παιδί

Aρχή μιας νέας σχολικής χρονιάς

Συνταγή Αγάπης
Στην αρχή μιας νέας σχολικής χρονιάς θα ήθελα να μου επιτρέψετε να σας δώσω μια συνταγή για ένα γευστικότατο κέικ, που θα αρέσει και σε σας και στα παιδιά σας.


Πρώτο βασικό συστατικό που χρειάζεται να βάλουμε μέσα στο μπολ είναι μπόλικη αγάπη, όταν λέω μπόλικη εννοώ όση χρειαστεί. Λέω βέβαια όση χρειαστεί, γιατί για πολλούς θα χρειαστεί πάρα πολλή. Γιατί όλα τα παιδιά μας δεν είναι εξίσου μελετηρά και πρόθυμα να υπακούσουν στις προτροπές για διάβασμα και καλούς βαθμούς. Εκεί χρειάζεται πολλή απροϋπόθετη αγάπη, γιατί το διάβασμα και η επίδοση στα μαθήματα δεν αποτελούν αυτοσκοπό και ούτε καθορίζουν την αξία των παιδιών μας, πολύ περισσότερο δεν επιτρέπεται να καθορίζουν την αγάπη μας απέναντι τους.

Δεύτερο, εξίσου βασικό συστατικό, για την επιτυχία της συνταγής μας, είναι η υπομονή. Αυτή θα αρωματίσει το κέικ σας. Δεν υπάρχουν όρια ούτε σ’ αυτήν. Χρειάζεται αρκετή γιατί τα πράγματα δεν έρχονται πάντα όπως τα θέλουμε. Βλέπετε τα παιδιά μας είναι απρόβλεπτα και οι πειρασμοί απόσπασης τους από την σχολική τους ιδιότητα πάρα πολλοί. Δε χρειάζεται άγχος. Δεν είναι θέμα ζωής ή θανάτου. Μάθετε να κάνετε υπομονή. Καρτερικά να υπομένετε, κυρίως στις δύσκολες φάσεις αυτής της σχολικής χρονιάς που θα περάσουν τα παιδιά μας.

Τρίτο συστατικό της συνταγής μας είναι η αποδοχή. Αν δε τη βάλετε αυτή στη συνταγή, το κέικ θα λασπώσει. Τι κι αν δίνετε όλα τα άλλα στα παιδιά σας; Ωραίο σπίτι, όμορφα ρούχα, πλούσιο χαρτζιλίκι, πολυτελή παιχνίδια νέας τεχνολογίας; Αν δε τα αποδέχεσθε όπως είναι ,όχι μόνο χάνετε όλον τον κόπο σας, αλλά υπάρχει σίγουρος κίνδυνος να χάσετε τα ίδια τα παιδιά σας. Προσοχή λοιπόν να βάλετε στο μπολ της συνταγής μας την αποδοχή, διαφορετικά θα πάνε χαμένα όλα τα άλλα υλικά.


Τέταρτο συστατικό είναι η ενθάρρυνση. Απαιτείται να τη βάλετε οπωσδήποτε στο μπολ, γιατί αυτή θα δώσει τη γλυκιά γεύση. Μέσα σ ’ένα αρνητικό κόσμο, που μόνο το αρνητικό ξέρει να προσφέρει, η ενθάρρυνση και ο γλυκός ο λόγος από το στόμα των γονιών είναι το γλυκό βάλσαμο στη ψυχή των παιδιών. Πέφτει τόσο θωπευτικά μέσα στη ψυχή τους και τη γλυκαίνει, όπως η ζάχαρη στο κέικ μας. Θυμηθείτε να το γλυκάνουμε θέλουμε το κέικ, όχι να το πικράνουμε.

Πέμπτο συστατικό είναι ο διάλογος, η ανοικτή επικοινωνία. Αυτός θα δέσει όλα τα υλικά μαζί. Διάλογος με χαμόγελο και ήπιο, φιλικό τόνο. Θα φέρει το καλύτερο επιθυμητό αποτέλεσμα. Μη τον ξεχάσετε προβάλλοντας δικαιολογίες για έλλειψη χρόνου να τον αγοράσετε. Φανείτε προσεκτικοί σ’ αυτό το συστατικό γιατί το κέικ θα κάτσει και δε θα φουσκώσει. Έτσι και οι καρδιές θα κλείσουν, θα χαθεί η επικοινωνία και οι ψυχές θα μαραζώσουν.

Τα υλικά αυτά του κέικ ανακατέψτε τα αρκετά καλά και προσοχή να ψήσετε το κέικ σε μέτριο φούρνο. Ούτε πολύ χλιαρό, ούτε πολύ θερμό. Προσοχή λοιπόν με τη στάση σας απέναντι στα παιδιά. Ούτε πολλή υποχωρητικότητα, ούτε πολλή αυστηρότητα. «Μια στο καρφί και μια στο πέταλο», που έλεγαν οι παλιοί. Η σωστή θερμοκρασία για να φουσκώσει το κέικ και να βγει αφράτο και μοσχομυριστό από το φούρνο, είναι η μεσαία. Βρείτε λοιπόν την ισορροπία σας.

Αλεξάνδρα Ευκαρπίδου

Εκπαιδευτικός- Life and parenting Coach

Continue Reading

Παιδί

Γονείς και έξυπνα παιδιά

Αγαπητοί μου γονείς, από τη στιγμή που όλοι μας αποκτούμε το πρώτο μας παιδί, το άγχος
μας είναι να είναι φυσικά γερό, υγιές, αλλά κι έξυπνο και καλό στα σχολικά μαθήματα (μιας και η
εξυπνάδα με την επίδοση στο σχολείο είναι στενά συνδεδεμένη στην κοινωνία μας).


Πόσο έξυπνο όμως θεωρείται σήμερα το παιδί, που έχει καλούς βαθμούς στο σχολείο;
Θεωρείται αυτό η μόνη απόδειξη εξυπνάδας; Όχι βέβαια! Σήμερα ένα παιδί θεωρείται έξυπνο,
όταν έχει αυτοπεποίθηση και υπευθυνότητα. Όταν κατανοεί τα δικά του συναισθήματα και
ενδιαφέρεται για τα συναισθήματα των άλλων. Έξυπνο σήμερα θεωρείται πρωτίστως το παιδί
εκείνο, που έχει αναπτυγμένη τη συναισθηματική του νοημοσύνη.

Όχι απλά γνωρίζει τα συναισθήματα του, αλλά μπορεί να τα χειρίζεται κατάλληλα σε κάθε περίπτωση. Διαθέτει δηλαδή αυτοκυριαρχία και την ικανότητα να επικοινωνεί και να συνεργάζεται. Χαρακτηριστικά άκρως απαραίτητα για τη μετέπειτα φυσιολογική του εξέλιξη και την επιτυχία του στην προσωπική του ζωή και στα επαγγελματικά του.


Ας φροντίσουμε λοιπόν, εμείς οι γονείς ανατρέφοντας το παιδί μας, να ικανοποιούμε όχι
μόνο τις βιολογικές αλλά και τις συναισθηματικές του ανάγκες. Μην του προσφέρουμε απλά όλα
τα υλικά αγαθά, αλλά να το γεμίζουμε και συναισθηματικά.


Το παιδί μας καθώς μεγαλώνει επιζητά από μας αναγνώριση, ανταπόκριση στην ανάγκη του
για ανεξαρτησία, αυτοβουλία, δημιουργία και αναγνώριση της προσωπικότητας του.
Μην μαλώνετε τα παιδιά για τα αρνητικά τους συναισθήματα π.χ. θυμό, οργή, άγχος, που
είναι μέρος του συναισθηματικού τους κόσμου. Έτσι τα κάνετε να αρνούνται τα συναισθήματα
τους ή να προσποιούνται ότι δεν υπάρχουν. Απλά βοηθήστε τα να τα αναγνωρίσουν και να μάθουν
να τα ελέγχουν.


Τέλος, για άλλη μια φορά, ενθαρρύνετε και βοηθήστε το παιδί σας να αισθάνεται αυτοπεποίθηση. Η αυτοπεποίθηση αποτελεί τη βάση για τη ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού. Σημαίνει ότι σέβεται τον εαυτό του και έχει εμπιστοσύνη στις ικανότητες του.
Αυτό θα επιτευχθεί με το να προσφέρετε απλόχερα στο παιδί σας το χαμόγελο, την αποδοχή και την χωρίς προϋποθέσεις αγάπη σας. Δώστε του τον έπαινο και την προτροπή σας. Κάντε το έτσι να πιστέψει στον εαυτό του και τις δυνατότητες του.
Αυτό το παιδί είναι σίγουρα το «έξυπνο παιδί» που όλοι επιθυμούμε. Ένα παιδί που, αυτού
του είδους η εξυπνάδα του, θα γίνει το διαβατήριο του για μια ενήλικη επιτυχημένη ζωή.

Αλεξάνδρα Ευκαρπίδου

Εκπαιδευτικός- Life and parenting Coach

Continue Reading

Trending