Οικογένεια

Η αλήθεια πίσω από την ασθένεια της απόρριψης

Αλήθεια, απορρίπτεις ή απορρίπτεσαι; Αυτό το άρθρο το αφιερώνω σε όλους τους ανθρώπους, συμπεριλαμβάνοντας και εμένα, που ήταν κάτι το οποίο με ταλαιπώρησε πάρα πολλά χρόνια στην ζωή μου, οι οποίοι πάσχουν από την ασθένεια της απόρριψης.

Ξέρω ότι είναι πάρα πολύ δύσκολο να νιώθεις ότι δεν ανήκεις πουθενά.. Ότι δεν αξίζεις.. Ότι είσαι ο τελευταίος κρίκος της αλυσίδας.. Να μην σου δίνει κανένας σημασία και ότι και να κάνει ο οποιοσδήποτε εσύ να νομίζεις ότι δεν σε αγαπούν.. Δεν σε υπολογίζουν.. Δεν σε σέβονται.. Και στο τέλος της ημέρας όλο αυτό δημιουργεί έναν εξαιρετικό θυμό, μία σύγκρουση μέσα σου.. Και αυτό πολλές φορές οδηγεί σε στεναχώρια, ακόμα και σε κατάθλιψη.

Όμως είναι η αλήθεια αυτό;

Η απάντηση που έδωσα στον εαυτό μου όταν έπρεπε να απαντήσω σε αυτή την ερώτηση ήταν όχι. Ήταν ένας μύθος που είχα μέσα στο μυαλό μου, όπως είναι όλα εξάλλου. Αλλά τι συνέβαινε τελικά;

Θα μοιραστώ λοιπόν κάτι πολύ προσωπικό και εύχομαι πραγματικά να σε βοηθήσει εάν σκεφτείς μήπως κάτι τέτοιο γινόταν και με εσένα ή γίνεται και με εσένα. Να προσθέσω ότι αυτό που θα σου πω τώρα είναι κάτι το οποίο δεν το παρατήρησα μόνο σε εμένα αλλά το παρατήρησα και σε πάρα πολλούς ανθρώπους έξω, είτε φίλους, είτε συγγενείς, ακόμα και ανθρώπους που κάνω coaching.

Οι άνθρωποι λοιπόν οι οποίοι έχουν μέσα τους αυτό το αίσθημα της απόρριψης συνήθως είναι οι άνθρωποι που, 2 πράγματα συμβαίνουν:

Ή απορρίπτουν όλους τους άλλους ανθρώπους. Και ναι αν απορρίψω τον εργοδότη μου, αν απορρίψω τους φίλους μου, αν απορρίψω την γυναίκα μου, τον άντρα μου, την οικογένεια μου, τότε αντικειμενικά όταν απορρίπτω κάτι δεν μπορώ να ανήκω σε αυτό.. Ούτε μπορεί να μου δίνει αξία και σημασία.

Και το δεύτερο κομμάτι είναι οι άνθρωποι που έμμεσα υποσυνείδητα θέλουν να χειραγωγήσουν τους άλλους ανθρώπους γιατί ψευδώς πιστεύουν ότι δεν μπορούν με άλλον τρόπο να επικοινωνήσουν ή να περάσει η γνώμη τους.. Που πίσω από αυτό κρύβεται η έλλειψη αυτοπεποίθησης ή αυτοεκτίμησης. Ή γνώση επικοινωνίας του πως μπορώ να επικοινωνώ / να επηρεάζω τους άλλους ανθρώπους θετικά μιλώντας.

Έτσι λοιπόν η ερώτηση μου για εσένα είναι η εξής: Βάλε το χέρι στην καρδιά και θέλω να είσαι ειλικρινής.. Σε απορρίπτουν οι άλλοι άνθρωποι ή εσύ τους απορρίπτεις με την συμπεριφορά σου;

Για παράδειγμα: Κάθε φορά που σου λέει κάποιος κάτι εσύ νομίζεις ότι σε απορρίπτει με αποτέλεσμα να τον “ευνουχίζεις”, να μην τον αφήνεις να σου μιλήσει. Να μην τον αφήνεις να σου εκφράσει αυτό που θέλει. Γιατί κάθε φορά εσύ το παίρνεις προσωπικά.. Και κάθε φορά θα είναι η αιτία να τσακωθείτε ή να απομακρυνθείς από αυτόν γιατί εσύ πρώτα τον απέρριψες.

Δεν περιμένω να απαντήσεις τώρα.. Ούτε αύριο. Μπορεί όμως και να συμβεί. Αυτό όμως που θα ήθελα είναι το εξής: Αν αυτό δεν ισχύει τότε Ok, είναι κάτι το οποίο δεν ισχύει μπορείς να το περάσεις και να φύγει, να πάει παρακάτω. Αν μια στο 1 εκατομμύριο όμως ισχύει και το συνειδητοποιήσεις τότε μπορείς να φανταστείς τι αντίκτυπο θα έχει αυτό στην ζωή σου;

Μπορείς να φανταστείς πώς θα αλλάξει η ζωή σου αν μπορείς να σχετίζεσαι καλά με τους άλλους ανθρώπους, να κάνεις παρέα; Να νιώθεις την αγάπη τους. Να σε αγαπούν.. Και είμαι σίγουρος ότι σε αγαπούν. Αλλά έχοντας αυτό μέσα στο μυαλό, ότι με απορρίπτουν δεν μπορείς να συσχετιστείς με αυτούς τους ανθρώπους, να χτίσεις μια σχέση αγάπης, μια σχέση εμπιστοσύνης, μια σχέση αξιοπρεπέστατη, υγιή σχέση.

Έτσι λοιπόν δες αν συμβαίνει αυτό. Δες αν εσύ με την συμπεριφορά σου υποσυνείδητα τους απορρίπτεις χωρίς καν να τους καταλάβεις, φοβούμενος μην σε απορρίψουν τους απορρίπτεις πρώτος και αφού το κάνεις αυτό δες λοιπόν τι είναι αυτό που μπορείς να κάνεις, τι είναι αυτό που μπορείς να αποφασίσεις, τι είναι αυτό που μπορείς να σκεφτείς ή μπορεί μέσα σου να υπάρχει αυτή η στιγμή της συνειδητοποίησης που είναι αυτό το “Αχά.. ναι αυτό είναι” και αμέσως να αλλάξουν τα πάντα στην ζωή σου.

Να θυμάσαι λοιπόν ότι αν κάτι το προσπαθείς και δεν μπορείς να έχεις το αποτέλεσμα που θέλεις, δηλαδή αν προσπαθείς πολλά χρόνια να βγάλεις από μέσα σου αυτή την αίσθηση της απόρριψης ή οτιδήποτε άλλο είναι αυτό τότε σημαίνει ότι δεν έχεις την κατάλληλη γνώση.

Ο τρόπος που θα τεστάρεις αν η γνώση που έχεις είναι κατάλληλη είναι να δεις πόσο γρήγορα σου δίνει αποτελέσματα. Δοκίμασε λοιπόν μήπως απορρίπτεις πρώτα χωρίς να απορρίπτεσαι και παρατήρησε την ζωή σου να αλλάζει τόσο γρήγορα όσο δεν φανταζόσουν γιατί τα πράγματα είναι απλά όταν ξέρεις τι είναι και πως να τα κάνεις.

Να θυμάσαι ότι είσαι υπέροχος!

Να Αγαπάς τον Εαυτό σου και να Ζεις με Πάθος!

Πηγή: www.manolisischakis.gr

Ψυχολογία

City Unity College | Μεταπτυχιακό Ψυχολογίας με Εξειδίκευση

Το City Unity College σε συνεργασία με το London Metropolitan University προσφέρει ένα πρόγραμμα μεταπτυχιακών σπουδών στη ψυχολογία με εξειδίκευση που αναγνωρίζεται από το Αυτοτελές Τμήμα Εφαρμογής της Ευρωπαϊκής Νομοθεσίας ‘Α.Τ.Ε.Ε.Ν.’ του Υπουργείου Παιδείας, επιτρέποντας στους αποφοίτους να ασκήσουν επάξια στον τομέα της ψυχικής υγείας στην Ελλάδα.

Αυτό το πρόγραμμα δίνει την ευκαιρία στους φοιτητές να εξειδικευτούν σε έναν από τους οκτώ τομείς της ψυχολογίας. Ανάλογα με τα ενδιαφέροντά τους και τους στόχους τους, μπορούν να επιλέξουν μεταξύ των τομέων της ψυχολογίας υγείας, κλινικής ψυχολογίας, εγκληματολογίας, αθλητικής ψυχολογίας, συμβουλευτικής ψυχολογίας, ψυχολογίας εργασίας, εκπαιδευτικής ψυχολογίας και νευροψυχολογίας.

Κάθε τομέας παρέχει μια βαθιά κατανόηση και εξειδίκευση σε συγκεκριμένες πτυχές της ψυχολογίας, αναπτύζοντας τις δεξιότητες και την εμπειρία που απαιτούνται για να ασκήσουν επιτυχώς σε αυτούς τους εξειδικευμένους τομείς της ψυχολογίας. Μέσω μιας πλούσιας συνδυαστικής εκπαίδευσης και πρακτικής εφαρμογής, οι φοιτητές αποκτούν τις γνώσεις και την αυτοπεποίθηση που απαιτούνται για να επιτύχουν στον επαγγελματικό τους στόχο στον ευρύ και αναπτυσσόμενο τομέα της ψυχολογίας.

ΓΝΩΣΤΙΚΕΣ ΕΝΟΤΗΤΕΣ

Υποχρεωτικά Μαθήματα

Εξειδίκευση Ψυχολογίας Υγείας

Εξειδίκευση Εγκληματολογίας

Εξειδίκευση Κλινικής Ψυχολογίας

Εξειδίκευση Αθλητικής Ψυχολογίας

Εξειδίκευση Εργασιακής Ψυχολογίας

Εξειδίκευση Νευροψυχολογίας

Εξειδίκευση Εκπαιδευτικής Ψυχολογίας

Εξειδίκευση Συμβουλευτικής Ψυχολογίας

Εκδήλωση Ενδιαφέροντος

Mπορείτε να επικοινωνήσετε τηλεφωνικά στο 210 3243 222 ή μπαίνοντας στην ιστοσελίδα παρακάτω https://cityu.gr/course/metaptychiako-psychologias-me-exeidikefsi/

Θησέως & Κολοκοτρώνη, Σύνταγμα, Αθήνα
210 3243 222
[email protected]

Ψυχολογία

Ποια η σχέση δεσμού και έρωτα ;

‘ Όλα στην αρχή είναι όμορφα ’ γαλλική παροιμία

Είναι τα έντονα συναισθήματα αυτό που αποκαλούμε έρωτας ; Και είναι αρκετά για να υποστηρίξουν την άνθιση μιας σχέσης ;

Ή στην πραγματικότητα τα έντονα συναισθήματα συχνά μας εμποδίζουν να δούμε με αντικειμενικό μάτι τι είδους χορό χορεύουμε μ’ αυτόν που θεωρούμε ως άνθρωπό μας ;

Για τον έρωτα μιλάνε πολλοί… Ποιον έρωτα όμως ; Φυσικά αυτόν που πουλάει! Δηλαδή, τον έρωτα σε πρώτο επίπεδο, σε πρώτη ανάγνωση που γοητεύει χωρίς να δυσκολεύει γεννώντας σύνθετες σκέψεις και συναισθήματα…

Το ‘όλα στην αρχή είναι όμορφα’ της γαλλικής παροιμίας δεν σηματοδοτεί στην πραγματικότητα τον αληθινό δεσμό ή τον αληθινό έρωτα. Γιατί μόνο όταν μένουμε σε μια σχέση για καιρό –είτε από αναγκαιότητα είτε από επιλογή- δοκιμάζεται ο πραγματικός έρωτάς μας ή αλλιώς η ικανότητά μας για πραγματικό δεσμό.

Οι σχέσεις που δοκιμάζονται μέσα στο χρόνο, με άλλα λόγια οι μακροχρόνιες σχέσεις, μας δίνουν την ευκαιρία να δοκιμαστούμε στο να πετύχουμε τη λεπτή ισορροπία ανάμεσα στην ατομικότητα και τη συντροφικότητα, και να τις διατηρήσουμε και τις δύο χωρίς να χάσουμε τη μια ή την άλλη όταν τα πράγματα δυσκολέψουν.

Πρέπει να κατανοήσουμε ότι όταν δύο άνθρωποι ερωτεύονται παντρεύουν δυο μοναξιές και ότι μέσα σε μια σχέση δεν υπάρχει κτήμα!

Ο έρωτας πρέπει να γίνεται αντιληπτός από το ζευγάρι ως σεβασμός στην ελευθερία του χρόνου και του χώρου του άλλου, αν θέλει να επιβιώσει…

Σ’ έναν πραγματικό έρωτα ή σ’ έναν πραγματικό δεσμό κανένα από τα δύο μέλη δεν αναγκάζεται να καταπιέσει, να θυσιάσει ή να προδώσει τον εαυτό του, αλλά και οι δύο σύντροφοι εκφράζουν τα δυνατά και τα τρωτά τους σημεία, τις αδυναμίες και τις δυνατότητές τους με ισορροπημένο τρόπο.

Φυσικά, η εξισορρόπηση των δυνάμεων της ανεξαρτησίας (του εγώ) και αυτών της ενότητας (του εμείς) δεν είναι τόσο απλή υπόθεση.

Στόχος μας είναι να αποκτήσουμε σχέσεις που δεν θα λειτουργούν σε βάρος του εαυτού μας, και να αποκτήσουμε ένα εγώ που δεν θα λειτουργεί σε βάρος των άλλων, προκειμένου να βιώνουμε την ολοκλήρωσή μας ως άνθρωποι μέσα από τη συναισθηματική επαφή που μπορούν να μας προσφέρουν οι στενές προσωπικές σχέσεις.

Το θέμα αυτό σε όλη του την πολυπλοκότητα αποτελεί υψηλό στόχο, μια πρόκληση που κρατάει σε όλη μας τη ζωή. Όσο δηλαδή και οι σχέσεις μας με τους άλλους ανθρώπους.

Το πρόβλημα εμφανίζεται ωστόσο, όταν αρχίζουμε να συγχέουμε τον έρωτα ή τη δημιουργία δεσμού με την εξασφάλιση επιδοκιμασίας, όταν επιδιώκουμε τη σύναψη στενών προσωπικών σχέσεων επειδή αποτελούν για μας τη μοναδική πηγή αυτοεκτίμησης, και όταν διατηρούμε αυτές τις σχέσεις σε βάρος των πάντων τελικά!

Ωστόσο, δεν είναι ποτέ αργά για να μάθουμε να κινούμαστε διαφορετικά στις σχέσεις-κλειδιά στη ζωή μας.

Και ενώ βραχυπρόθεσμα οι αλλαγές που κάνουμε και οι αρχικές αντιδράσεις που προκαλούμε μπορεί να μας τρομάξουν, να μας απογοητεύσουν, να μας θυμώσουν και να μας κάνουν να νιώσουμε μοναξιά, όπως συμβαίνει με πολλά άλλα πράγματα στη ζωή, έτσι και εδώ, αξίζει να κοπιάσουμε σήμερα για να απολαύσουμε αύριο!

Άρθρο αρχείου

Αναστασία Μουστάκα

Ψυχολογία

Η άμυνα ενάντια στα συναισθήματα

Η παρόρμηση να αφεθείτε σε έναν έρωτα, μπορεί να έρχεται σε αντίθεση με τις ηθικές σας αρχές, πράγμα που μπορεί να δημιουργεί περισσότερα πολύπλοκα προβλήματα απ’ όσα φαντάζεστε.

Ο πατέρας της ψυχανάλυσης ο Φρόιντ, θεώρησε πως το ανθρώπινο μυαλό αποτελείται από τρεις περιοχές: το id (προεγώ), το ego (εγώ) και το superego (υπερεγώ).

Το id κυριαρχείται από την «αρχή της ηδονής» και είναι μη-λογικό, δηλαδή είναι ά-λογο. Λειτουργεί ως δεξαμενή από πρωτόγονα ένστικτα και παρορμήσεις τα οποία είναι και τα τελικά (τα απόλυτα) κίνητρα της συμπεριφοράς μας. Δεν έχει χρονικό προσδιορισμό, γιατί οι αναμνήσεις που θα παγιδευτούν σ’ αυτό μέσω της καταπίεσης μπορεί να είναι το ίδιο δυνατές όσο όταν συνέβη αρχικά το γεγονός που τις καταπίεσε.

Το ego κυριαρχείται από την «αρχή της πραγματικότητας» και εκπροσωπεί το συνειδητό και λογικό κομμάτι του μυαλού μας, το οποίο παίρνει αποφάσεις και διαχειρίζεται την πραγματικότητα.

Το superego κυριαρχείται από την «αρχή της ηθικής» και είναι το κομμάτι, όπου αποθηκεύουμε τους κανόνες ή τα ταμπού για το τι πρέπει και τι δεν πρέπει να κάνουμε. Η νοοτροπία και στάση του υπερεγώ μας είναι ουσιαστικά η εσωτερίκευση της νοοτροπίας και στάσης των γονιών μας.

Οι μηχανισμοί της ψυχολογίας μας

Το id και το superego λειτουργούν στο ασυνείδητο. Είναι δηλαδή κομμάτια της ψυχικής-πνευματικής ζωής του ανθρώπου των οποίων τη λειτουργία δεν αντιλαμβανόμαστε άμεσα, γι’ αυτό και η συμπεριφορά που προκύπτει από τη λειτουργία τους μπορεί να γίνει κατανοητή μόνο κοιτώντας «κάτω από την επιφάνεια», εξετάζοντας δηλαδή τι δεν λέει ή τι δεν κάνει κάποιος, μιας κι αυτά που λέει ή κάνει είναι μόνο ένα μέρος της ιστορίας και συνήθως όχι το πιο ενδιαφέρον.

Η σχέση του ego με τις άλλες δύο οντότητες του μυαλού (δηλαδή το id και το superego) είναι εν δυνάμει και σχεδόν αδιάκοπα σε σύγκρουση, γιατί το εγώ από τη φύση του εκλαμβάνει ως απειλή τόσο τις ενορμήσεις που προέρχονται από το προεγώ όσο και τα συναισθήματα (ενοχές, ηθικούς κανόνες) που προέρχονται από το υπερεγώ.

Η αίσθηση της απειλής του εγώ από το προεγώ και το υπερεγώ, δημιουργεί στο άτομο έναν πολύ υψηλό βαθμό εσωτερικής ταραχής και δυσφορίας, και προκειμένου να τα αντιμετωπίσει για να επιφέρει μια υποτιθέμενη ισορροπία, αναπτύσσει τους λεγόμενους «μηχανισμούς άμυνας».

Επομένως, οι μηχανισμοί άμυνας κινητοποιούνται ενάντια στις ενορμήσεις και τα συναισθήματα, προκαλώντας το σχηματισμό νευρώσεων (ή νευρωτικών συμπτωμάτων) που αλλοιώνουν τον χαρακτήρα μέσα από την παθολογική του θωράκιση.

Τα προβλήματα που προκαλούν

Οι μηχανισμοί άμυνας που αναπτύσσει ένα άτομο κατά τη διάρκεια της ζωής του για να μπορέσει να αντιμετωπίσει τον πόνο ή τα δυσάρεστα συναισθήματα, προκαλώντας έτσι παθολογικά συμπτώματα στην όλη λειτουργία του, είναι οι εξής : η απώθηση, η καταπίεση, η εξιδανίκευση, η διανοουμενικοκοποίηση, η παλινδρόμηση, ο σχηματισμός αντίδρασης, η μόνωση, η αναίρεση, η προβολή, η ενδοβολή, η στροφή ενάντια στον εαυτό και η αντιστροφή, και η μετουσίωση ή μετάθεση των ενορμητικών σκοπών και συναισθημάτων.

Ωστόσο, η έρευνα έχει αποδείξει ότι όλες αυτές οι μορφές άμυνας από τα επίπονα συναισθήματα που συνιστούν τις αβάσταχτες αλήθειες (εμπειρίες) μέσα μας, παρόλο που για να λειτουργήσουν χρειάζεται να καταναλώσουμε όλη την ενεργητικότητά μας περιορίζοντας έτσι τις ζωτικές μας δραστηριότητες, τελικά δεν καταφέρνουν να γαληνέψουν το εγώ μας. Αντίθετα, το οδηγούν σε αμέτρητες μεταμορφώσεις, διαστρεβλώσεις και παραμορφώσεις, με αποτέλεσμα η ζωή του ατόμου να παραμένει βαθιά παθολογική και ανολοκλήρωτη.

Πώς μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε

Στο σημείο αυτό η ψυχοθεραπεία είναι απαραίτητη και αναγκαία, γιατί μπορεί να ξεσκεπάσει το υπαρξιακό «άγχος» που υποβόσκει κάτω από όλες τις μορφές άμυνας, να φέρει στην επιφάνεια τις απωθημένες ενορμήσεις και τα συναισθήματα, και να βοηθήσει το άτομο να τα αντιμετωπίσει μέσα από την ενεργοποίηση των ζωτικών του δυνάμεων και όχι μέσα από τις περιττές αμυντικές μεθόδους, με τις γνωστές παθολογικές τους συνέπειες.