Επιχειρηματικότητα

Η ManpowerGroup αποκαλύπτει τι αναζητούν οι εργαζόμενοι λόγω COVID-19

Σχεδόν όλοι οι εργαζόμενοι (94%), συμμετέχοντες στην έρευνα, ανησυχούν σχετικά με την επιστροφή τους στον χώρο εργασίας
Οι περισσότεροι εργαζόμενοι συμφωνούν ότι η ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής θα βελτιωθεί στο μέλλον
Η διακράτηση της εργασίας τους αποτελεί κορυφαία προτεραιότητα για τους εργαζόμενους σε όλες τις χώρες και κλάδους (91%), με εξαίρεση τους εργαζομένους στον κλάδο της Πληροφορικής που εκτιμούν περισσότερο την ευελιξία

Αθήνα (14 Σεπτεμβρίου, 2020) – Η νέα έρευνα της ManpowerGroup, η οποία πραγματοποιήθηκε σε 8,000 εργαζόμενους σε 8 χώρες παγκοσμίως (Ισπανία, Γερμανία, Ιταλία, Ηνωμένο Βασίλειο, Μεξικό, Σιγκαπούρη και ΗΠΑ) αποκαλύπτει ότι οι περισσότεροι εργαζόμενοι πιστεύουν ότι η κρίση του COVID-19 σηματοδοτεί το τέλος της πλήρους απασχόλησης στο γραφείο και αναζητούν ένα «υβριδικό» μοντέλο που συνδυάζει την εργασία και το σπίτι. Οι εργαζόμενοι ανησυχούν πρωτίστως για την προσωπική τους υγεία και της οικογένειάς τους, καθώς και για την επιστροφή τους στον παραδοσιακό τρόπο εργασίας- που σηματοδοτεί την απώλεια της ευελιξίας που έχουν αποκτήσει. Η έρευνα «Το Μέλλον των Εργαζομένων, από τους Εργαζόμενους: Κάνοντας τη Νέα Πραγματικότητα Καλύτερη για Όλους», το δεύτερο μέρος της σειράς της έρευνας « Τι αναζητούν οι εργαζόμενοι»

επισημαίνει στους εργοδότες ότι οφείλουν να υιοθετήσουν μια στρατηγική που ο Άνθρωπος έχει ύψιστη προτεραιότητα και να επαναπροσδιορίσουν το μέλλον εργασίας που θα πρέπει να λειτουργεί τόσο για οργανισμούς όσο και για τους εργαζόμενους – δίνοντας προτεραιότητα στις ευθύνες για την προστασία της υγείας, την ευημερία και την φροντίδα.

«Αυτή η κρίση ξεκίνησε ως κρίση υγείας και εξελίχθηκε σε οικονομική και κοινωνική κρίση. Ενώ ευτυχώς μόνο ένα μικρό ποσοστό του πληθυσμού θα μολυνθεί από τον COVID-19, όλοι μας θα επηρεαστούμε», δηλώνει ο Jonas Prising, Πρόεδρος & Διευθύνων Σύμβουλος της ManpowerGroup. «Τα δεδομένα καταδεικνύουν πώς αισθάνονται οι εργαζόμενοι σε όλο τον κόσμο για την επιστροφή στον χώρο εργασίας – ανησυχούν για την υγεία τους και τη διακράτηση της εργασίας τους, ενώ αναζητούν ευελιξία η οποία θα τους επιτρέψει να εξισορροπήσουν καλύτερα την εργασία και την προσωπική τους ζωή στο σπίτι. Οι οργανισμοί που δίνουν προτεραιότητα στη συναισθηματική ευεξία και την ευελιξία και παράλληλα δημιουργούν κοινωνικό αντίκτυπο σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς, θα βρίσκονται σε καλύτερη θέση προκειμένου να προσελκύσουν και να διατηρήσουν τα καλύτερα ταλέντα, διασφαλίζοντας με αυτό τον τρόπο ότι οι εργαζόμενοι είναι υγιείς, γεμάτοι αυτοπεποίθηση και παραγωγικοί».

Όταν οι οικονομικές προοπτικές είναι αβέβαιες, η απασχολησιμότητα έχει ακόμη μεγαλύτερη σημασία για τους εργαζόμενους, με τους 9 στους 10 να αναφέρουν ότι η διακράτηση της εργασίας τους είναι ύψιστη προτεραιότητα. Ωστόσο, το πώς αισθάνονται οι εργαζόμενοι για την επιστροφή στο χώρο εργασίας ποικίλλει ανάλογα με το φύλο και το στάδιο της επαγγελματικής καριέρας:

Gen Z – Millennials: Οι Gen Z είναι πιο πρόθυμοι να επιστρέψουν στον χώρο εργασίας για να αναπτύξουν την καριέρα τους και να κοινωνικοποιηθούν περισσότερο (51%), ενώ οι Millennials είναι λιγότερο θετικοί (38%).
Gen X – Boomers: Οι Gen X εκτιμούν ιδιαίτερα την παρουσία τους στον χώρο εργασίας για την καλύτερη συγκέντρωση τους και αποτελεσματική συνεργασία, μακριά από τις ευθύνες του νοικοκυριού. Οι Boomers (34%) επιλέγουν ως κύριους λόγους επιστροφής στον χώρο εργασίας την κοινωνικοποίηση και την συνεργασία
Κατηγοριοποίηση φύλων: Σχεδόν οι μισοί άνδρες συμμετέχοντες (46%) αισθάνονται θετικά για την επιστροφή στον χώρο εργασίας, συγκριτικά με το ένα τρίτο των γυναικών (35%) να αισθάνεται το ίδιο. Οι γυναίκες αναφέρουν ότι αισθάνονται πιο ανήσυχες ή νευρικές για την επιστροφή τους. Τόσο οι άνδρες όσο και οι γυναίκες κατατάσσουν στα κορυφαία οφέλη της εργασίας από το σπίτι, το να μην χρειάζεται να μετακινούνται και να έχουν ευελιξία ώστε να εργάζονται όποτε τους είναι πιο βολικό.
Εργαζόμενοι γονείς: Οι άντρες γονείς αναφέρουν ως μέγιστο όφελος της εργασίας από το σπίτι το γεγονός ότι περνούν περισσότερο χρόνο με την οικογένειά τους. Οι γυναίκες είναι πιο αρνητικές για την επιστροφή στον χώρο εργασίας, με την ανησυχία τους να αυξάνεται όσο νεότερο είναι το παιδί τους – 61% για τα παιδιά 0-5 ετών, 53% για τα παιδιά από 6-17 ετών και 50% για τα παιδιά από 18 και πάνω.

«Έχει μεγάλο ενδιαφέρον ότι τα ευρήματα της έρευνας του ομίλου μας παρόλο που αφορούν τους εργαζόμενους παγκοσμίως δεν απέχουν πολύ από την ελληνική πραγματικότητα και τα ζητούμενα των Ελλήνων εργαζομένων. Οι εταιρείες πρέπει να οικοδομήσουν την εμπιστοσύνη, να ακούσουν τους ανθρώπους τους, να ανταποκριθούν στις ανάγκες τους και να βοηθήσουν τους εργαζόμενους να δώσουν τις σωστές προτεραιότητες και να ανακτήσουν τις δυνάμεις τους, δηλώνει ο Χαράλαμπος Καζαντζίδης, Διευθύνων Σύμβουλος της ManpowerGroup Ελλάδας».

Επιχειρηματικότητα

Εργασιακή απόδοση & ηγετικό προφίλ

Οι αναποτελεσματικοί ηγέτες επηρεάζουν αρνητικά την απόδοση των μελών της ομάδας τους.

Πολλές φορές στην προσπάθειά μας να αναζητήσουμε τις αιτίες που μας κάνουν μη αποδοτικούς στην εργασία μας στρέφουμε την προσοχή μας στις δικές μας πράξεις και στα δικά μας λάθη. Σπάνια, θεωρούμε ότι η μη ικανοποιητική απόδοσή μας οφείλεται κατά πολύ στην ηγετική συμπεριφορά του διευθυντή ή γενικά του υπευθύνου της ομάδδας στην οποία ανήκουμε.

Κατά γενική ομολογία, σε κάθε επιχείρηση ή οργανισμό υπάρχουν κάποιοι κακοί ή αναποτελεσματικοί ηγέτες, οι οποίοι συνγκεντρώνουν χαρακτηριστικά που προσδιορίζουν το συγκεκριμένο προφίλ.
Μερικά από αυτά είναι:

Αξιολογούν τους υφισταμένους τους τονίζοντας μόνο τα αρνητικά σημεία της συμπεριφοράς και της εργασιακής τους απόδοσης, ενώ ποτέ δεν αμείβουν ή έστω προσπαθούν να ανακαλύψουν τα θετικά σημεία τους
Κάνουν διακρίσεις και προτιμούν αυτούς που είναι πρόθυμοι να τους δίνουν, συνήθως όχι καλές, πληροφορίες για τα ικανά μέλη της ομάδας, ενώ αυτοί οι πληροφοριοδότες απολαμβάνουν την εύνοια των διευθυντών κυρίως σε θέματα συγκάλυψης των αδυναμιών τους
Αδυνατούν να επικοινωνήσουν σωστά και να θέτουν στο χους τους οποίους θα τηρήσουν, γιατί είναι οι ίδιοι τους πολύ ευμετάβλητοι στις σκέψεις και τις αποφάσεις τους δημιουργώντας έτσι καταστάσεις ανισορροπίας στα μέλη της ομάδας τους
Χρεώνουν τις αποτυχίες στους άλλους, ενώ διεκδικούν πίσ στωση στην επιτυχία
Υστερούν σε ηγετικές ικανότητες ή αξιόλογη εμπειρία, αλλά διαλέγουν την πειθαρχία μέσω του εκφοβισμού ή της και τάχρησης της εξουσίας για να φαίνονται αποτελεσματικοί
Δεν αφήνουν χώρο για δράση και αγνοούν τους συνεργάτες τους και όταν προκύψει πρόβλημα τους επιτίθενται αιφνιδιαστικά
Είναι κακοί διαχειριστές του χρόνου και δυσκολεύονται να αντιμετωπίσουν τα δύσκολα, ενώ εύκολα δικαιολογούν τις καθυστερήσεις και τις αδυναμίες τους

Είναι λοιπόν εύλογο, ότι αν ο ηγέτης μιας ομάδας έχει μερικά από αυτά τα χαρακτηριστικά επηρεάζει αρνητικά την απόδοση των μελών της ομάδας του και κατ’ επέκταση τη συνολική παραγωγικότητά της.

Συμπερασματικά, όταν η δικαιοσύνη της αδικίας, η μεροληπτική αντιμετώπιση των ατόμων της ομάδας και ο παραγκωνιασμός αξιόλογων υπαλλήλων υπερισχύουν της αντιμετώπισης υπερισχύουν της αντιμετώπισης κάθε εργαζόμενου ως μοναδικού ατόμου με ξεχωριστά ταλέντα και ικανότητες, τότε υπονομεύεται τόσο η απόδοση όσο και η ύπαρξη ισορροπίας στην επαγγελματική και προσωπική ζωή όλων των μελών της ομάδας.

Άρθρο αρχείου

Στέλλα Γκιώση

Επιχειρηματικότητα

Διαφορετικότητα και απόδοση εργασίας

Η απειλή συρρίκνωσης του απασχολούμενου προσωπικού, η ανάγκη για υψηλή απόδοση των εργαζομένων προς όφελος του πελάτη αλλά και της επιχείρησης ή του οργανισμού οδηγούν τους επιχειρηματίες ή τους διοικούντες κάποιου οργανισμού να προβληματίζονται στο να βρουν τρόπο να δεσμεύσουν το προσωπικό τους σε παροχή συνεχούς και ποιοτικής εργασίας.

Τις περισσότερες φορές ισχυρό κίνητρο για την απόδοση εργασίας αποτελεί η χρηματική αμοιβή. Αν και η χρηματική αμοιβή αποτελεί τον πρώτο και άμεσα συνδεόμενο με την ανάληψη εργασίας συνειρμό, δεν είναι όμως και ο αποτελεσματικότερος υποκινητής υψηλής απόδοσης στην εργασία.

Η οικονομική κρίση σε παγκόσμιο επίπεδο, η αλλαγή του τρόπου ζωής του σύγχρονου ανθρώπου, οι απαιτήσεις διαβίωσης και επιβίωσης του ανθρώπου σε ανταγωνιστικά περιβάλλοντα διαφοροποιεί τη διάσταση της χρηματικής αμοιβής, ενώ υποβιβάζει τη σειρά κατάταξής της σε χαμηλότερο ή χαμηλό επίπεδο ανάλογο με τις αξίες του κάθε ατόμου στο οποίο αναφέρεται.

Έρευνες έχουν αποδείξει ότι η χρηματική αμοιβή μπορεί να είναι ένας ισχυρός υποκινητής, αλλά υπάρχουν άλλοι ισχυρότεροι και πιο σημαντικοί. Σε αυτούς ανήκουν:

η δύναμη του επιτεύγματος
η πεποίθηση ότι η δουλειά έχει αξία
η αναγνώριση από αξιόλογους ανθρώπους που εκτιμούμε
η αίσθηση ότι είμαστε και κάνουμε κάτι διαφορετικό
η πεποίθηση ότι αποτελούμε μέλος ομάδας
η εμπλοκή μας στους στόχους της επιχείρησης ή του οργανισμού

Εκτός από αυτούς, υπάρχουν πολλοί άλλοι υποκινητές εργασίας, αλλά αυτό που είναι σημαντικό είναι ότι ο καθένας έχει διαφορετική σημασία και επίδραση σε κάθε άτομο. Αυτή την ιδιαιτερότητα πρέπει να τη λάβει υπόψη του ο υπεύθυνος διαχείρισης ανθρώπινων πόρων επιχείρησης ή οργανισμού ώστε να επιλέξει το σωστό και κατάλληλο τρόπο για να παρακινήσει το προσωπικό του σε υψηλή απόδοση εργασίας.

Επιλέγοντας μια πρότυπη απόδοση εργασίας ή ενθαρρύνοντας το προσωπικό να αναπτύξει τη δική του προσέγγιση στο θέμα της απόδοσης είναι ένα δίλημμα που απασχολεί πολύ και συχνά τους αρμόδιους διαχείρισης προσωπικού.

Η πρώτη προσέγγιση υπαγορεύει πως το προσωπικό έχει μια στοιχειώδη παρακίνηση και αναγνώριση της ποιότητας στην εργασία και στην περίπτωση που δεν την έχει δεν μπορούμε να έχουμε αποτελέσματα αναφορικά με την απόδοση εργασίας.

Η δεύτερη προσέγγιση θεωρεί το άτομο ικανό και ώριμο να αναπτύξει το δικό του πλαίσιο απόδοσης, το οποίο όμως θα πρέπει να υπαγορεύεται από κάποιο πρότυπο, το οποίο θα απαιτεί τη δέσμευση του ατόμου σε αυτό.

Κανείς δεν μπορεί να θεωρήσει την πρώτη ή τη δεύτερη προσέγγιση απόδοσης εργασίας ως καλύτερη. Εκείνο όμως που έχει βαρύτητα και στις δύο προσεγγίσεις είναι η αναγνώριση της διαφορετικότητας του ατόμου και του μοναδικού του πλέγματος εμπειριών που θα καθορίσει τη στάση του στην εργασία και την απόδοσή του σε αυτήν.

Άρθρο αρχείου

Στέλλα Γκιώση

Επιχειρηματικότητα

Πώς να αντιμετωπίσετε το φόβο της επιτυχίας

Δείτε την Επιτυχία σαν Προορισμό και όχι σαν Εμπόδιο προς Αποφυγή.

Η Μαρία είναι μία δραστήρια συμπαθητική και εργατική επιχειρηματίας. Με το Γιάννη που είναι στέλεχος σε μια μεγάλη επιχείρηση έχουν δύο παιδιά και ζουν στα πλαίσια του μοντέλου που ονομάζεται «μέση οικογένεια». Έχουν τις δουλειές τους, έχουν τα παιδιά τους, έχουν το σπίτι τους (που αποπληρώνουν μέσω ενός στεγαστικού 25ετίας), έχουν 2 αυτοκίνητα και 20 μέρες διακοπές το χρόνο.

Στα όνειρά της η Μαρία ήταν μια πετυχημένη, χαρισματική, αξιοθαύμαστη και οικονομικά εύρωστη γυναίκα με μια εξαιρετική οικογένεια και ανεβασμένο κοινωνικό επίπεδο. Στην πραγματικότητα είναι μια μεσόκοπη μοναχική γυναίκα που καταφέρνει να επιβιώνει παγιδευμένη μέσα στην βαρετή της καθημερινότητα. «Υπάρχουν και χειρότερα» λέει στον εαυτό της όταν αραιά και που την ζώνουν οι προσωπικές της ανασφάλειες.

Ναι, αλλά υπάρχουν και καλύτερα! Αν η Μαρία είχε πραγματικά κυνηγήσει την επιτυχία σε κάποιο τομέα της ζωής της θα έπρεπε να αντιμετωπίσει τις απώλειες στους άλλους τομείς. Και η Μαρία δεν έχει καμία διάθεση να δώσει κάτι παραπάνω από τον εαυτό της στο «Βωμό» όπως το ονομάζει της Επιτυχίας. Είναι βολικά καθισμένη στην οικονομική θέση του τραίνου και δεν θα σηκωθεί για να πάει στην πρώτη θέση γιατί φοβάται μην χάσει και αυτήν που έχει!

Φόβος, Ενοχές και Ανωνυμία στη γειτονιά του Βολέματος

Αν και η Επιτυχία κατέχει μία περίοπτη θέση στην καρδιά και το μυαλό των ανθρώπων οι περισσότεροι κατατρέχονται από ένα μόνιμο φόβο και μόνο στην ιδέα ότι μπορούν να τα καταφέρουν ή ακόμη και από το ότι θα προσπαθήσουν να τα καταφέρουν. Η δικτατορία του μέτριου έχει καταφέρει να δημιουργήσει εξαιρετικές αναστολές στην συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων. Έτσι ο κάθε επίδοξος διώκτης της επιτυχίας θα έχει να τα βάλει με ένα σωρό εσωτερικούς εχθρούς πριν εξορμήσει για την κατάκτηση της κορυφής.

Ο Φόβος του Άγνωστου. Αν η Μαρία άρχιζε να γίνεται πετυχημένη θα αντιμετώπιζε το πρόβλημα της αλλαγής περιβάλλοντος σε διάφορους τομείς. Ξαφνικά θα βρισκόταν σε μια άγνωστη περιοχή με διαφορετικούς κανόνες και αρχές από αυτές που γνώριζε. Ο Πλούτος και η Επιρροή επηρεάζουν δραματικά τους ανθρώπους μια και τους εισάγουν σε κύκλους όπου νιώθουν ότι θα έπρεπε να αποδείξουν ξανά την αξία τους. Αυτό που δεν υπολογίζει η Μαρία είναι ότι όταν έχεις φτάσει στην κορυφή ενός βουνού μετά από σοβαρή προσπάθεια, γνωρίζεις ότι σου αξίζει και ότι δεν θα βρεθεί κανένας να σε αμφισβητήσει. Η Επιτυχία είναι μια αυστηρά προσωπική υπόθεση.
Ο Φόβος της Έκθεσης. Η επιθυμία της Μαρίας να παραμείνει ανώνυμη αν και πετυχημένη την εμποδίζει να εκτεθεί στη δημόσια παρατήρηση. Αυτό εν μέρει οφείλεται στο φόβο του φθόνου των άλλων. Προκειμένου να μην τη ζηλεύουν και να μην τη φθονούν παραμένει στην αφάνεια και κρατά κρυφές και τις παραμικρές έστω επιτυχίες της. Παραμένοντας αδιάφορη δεν πρόκειται να γίνει ποτέ αξιοζήλευτη!
Οι Δηλητηριώδης Ενοχές. Έχοντας μεγαλώσει σε ένα περιβάλλον που προάγει την πεπατημένη οδό και που καταδικάζει την εξερεύνηση ως χάσιμο χρόνου η Μαρία δηλητηριάζεται από τις ενοχές που της έχουν δημιουργηθεί. Δεν έχει το δικαίωμα, λέει στον εαυτό της, να σκορπίσει αλόγιστα το χρόνο και την ενέργειά της κυνηγώντας ένα όνειρο και στερώντας τα από άλλους. Επιπλέον έχει κάνει τόσα λάθη μέχρι τώρα στη ζωή της (όπως όλοι μας) που η πιο κρυφή της ενοχή είναι ότι δεν το αξίζει. Τα παπούτσια της επιτυχίας θα τα βαδίσουν άλλοι.

Βλέποντας την Επιτυχία κατάματα!

Είναι φυσικό η Επιτυχία, όπως και κάθε άλλη αλλαγή στη ζωή μας, να προκαλεί κάποια ποσότητα στρες. Είναι περίεργο όμως να αρνούμαστε να κοιτάξουμε την Επιτυχία στα μάτια μόνο και μόνο επειδή δεν έχουμε την κατάλληλη προετοιμασία. Τις περισσότερες φορές δεν μας εμποδίζει η άγνοια του δρόμου προς την κορυφή αλλά η έλλειψη σχεδίου για τα μετέπειτα βήματα. Δίνοντας μια τελευταία συμβουλή στην φανταστική Μαρία μας θα της θυμίζαμε ότι μετανιώνουμε για ότι δεν κάναμε παρά για ότι έχουμε κάνει.