Τέχνη πολιτισμός

Ο ατμοσφαιρικός ρεαλισμός του Έντουαρντ Χόππερ

Ο Έντουαρντ Χόππερ (Edward Hopper) γεννήθηκε στις 22 Ιουλίου 1882 στο Νάιακ, ένα παραθαλάσσιο χωριό στην πολιτεία της Νέας Υόρκης, από γονείς Ολλανδικής καταγωγής. Εκπαιδεύτηκε ως εικονογράφος, αλλά από το 1901 έως το 1906 σπούδασε ζωγραφική στη Σχολή Καλών Τεχνών της Νέας Υόρκης, με δάσκαλο τον ρεαλιστή ζωγράφο Ρόμπερτ Χένρι, που ήταν μέλος της «Ομάδας των Οκτώ» και αργότερα της «Σχολής του Σταχτοδοχείου» («Ashcan School»), τα μέλη της οποίας εμπνέονταν κριτικά από την καθημερινή ζωή στις μεγαλουπόλεις.

Έχει αναγνωριστεί ως ένας σημαντικός ζωγράφος της Αμερικάνικης ρεαλιστικής τέχνης, που με τους πίνακες και τα χαρακτικά του άσκησε μεγάλη επιρροή στους εικαστικούς της pop art και του νεορεαλισμού. Στο έργο του, ιδιαίτερα αυτό του αστικού τοπίου, αποτυπώνεται η μοναξιά του ανθρώπου των μεγαλουπόλεων.

Γράφει ο Κώστας Ευαγγελάτος*

Έντουαρν Χόππερ, Αυτοπροσωπογραφία, λάδι σε καμβά, 1925-30

Ο Χόππερ ταξίδεψε τρεις φορές στην Ευρώπη μεταξύ 1906 και 1910 κι έζησε για ένα διάστημα στο Παρίσι την εποχή της εμφάνισης του κινήματος των κυβιστών. Παρέμεινε όμως αποστασιοποιημένος από την καλλιτεχνική πρωτοπορία εκείνης της εποχής και σ’ όλη του την καριέρα ακολούθησε το δικό του καλλιτεχνικό μοναχικό όραμα.

Αν και εξέθεσε έργα του στην «Έκθεση του Οπλοστασίου» («Armory Show»), το 1913, με την οποία η Αμερική γνώρισε την καλλιτεχνική πρωτοπορία της Ευρώπης, ο Χόππερ αφιέρωσε τον περισσότερο χρόνο του έως το 1924 στην τέχνη της διαφήμισης και της εικονογράφησης. Την ίδια χρονιά παντρεύτηκε τη ζωγράφο Τζόζεφιν Νίβιζον (1883-1968), που άφησε την προσωπική καριέρα της και αφοσιώθηκε σε αυτόν.

Στα μέσα της δεκαετίας του 1920 όπως και οι ζωγράφοι της «Σχολής του Σταχτοδοχείου», ο Χόππερ ζωγράφιζε κοινοτοπίες της αστικής ζωής. Όμως, σε αντίθεση με τους χαλαρά οργανωμένους και γεμάτους ζωηράδα πίνακές τους, (1925-1932) οι συνθέσεις του έδειχναν ανώνυμες φιγούρες και αυστηρές γεωμετρικές μορφές, που θύμιζαν φωτογραφικά στιγμιότυπα, δημιουργώντας έτσι μία αναπόφευκτη αίσθηση μοναξιάς.

Αυτή η αίσθηση ενισχυόταν από τη χαρακτηριστική χρήση του φωτός, είτε το σκληρό φως του πρωινού είτε το απόκοσμο ενός νυχτερινού καφέ. Σε ορισμένα εξαιρετικής ποιότητας χαρακτικά του ο «απογευματινός αέρας» προξενεί στον θεατή μια ευχάριστη ανατριχίλα και οι «σκιές της νύχτας» συγκινεί με τον άνθρωπο που απλά βαδίζει και πρέπει να διασχίσει την απειλητική σκιά της κολώνας του δρόμου.

Έντουαρν Χόππερ, Απόγευμα, λάδι σε καμβά, 1939

Από τη δεκαετία του 1930 και μετά ο Έντουαρντ Χόππερ ανέπτυξε ένα αρκετά πρωτότυπο, αυστηρό ρεαλιστικό ύφος, συμβάλλοντας σημαντικά τόσο στην αναβιωματική εξέλιξη ενός καθαρά αμερικανικού ρεαλισμού, όσο και στην αντίσταση στις κυρίαρχες την εποχή εκείνη επιδράσεις της αφηρημένης πλέον τέχνης και της ευρωπαϊκής εκκεντρικής πρωτοπορίας.

Παρά το εικονιστικό τους περιεχόμενο, τα έργα του διακρίνονται για το μοντέρνο κατά βάση πνεύμα τους, τόσο στη σύλληψη όσο και στην πραγμάτωση.

Από τη δεκαετία του 1950 μέχρι το τέλος της ζωής του ταλαιπωρήθηκε από σοβαρά προβλήματα υγείας. Δεν εγκατέλειψε όμως τον χρωστήρα και δημιούργησε αρκετά σημαντικά έργα. Αναδρομικές εκθέσεις έργων του έγιναν το 1933 στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης και στο Μουσείο Ουίτνευ / Whitney Museum of American Art το 1950 και το 1964.

Ο Έντουαρντ Χόππερ πέθανε στις 15 Μαΐου 1967 στη Νέα Υόρκη. Λίγους μήνες αργότερα έφυγε από τη ζωή και η σύντροφός του, η οποία χάρισε μεγάλο αριθμό πινάκων του στο Μουσείο Ουίτνεϊ του Μανχάταν. Τα έργα αυτά του σημαντικού κληροδοτήματος εκτέθηκαν στο Μουσείο και μετά ταξίδεψαν στο Άμστερνταμ, το Ντύσελντορφ, καταλήγοντας στο Ινστιτούτο Τέχνης του Σικάγο και το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης του Σαν Φρανσίσκο.

Όσο ήταν εν ζωή οι πίνακες του Χόππερ δεν έπαιζαν δυνατά στο χρηματιστήριο της τέχνης και μέχρι τα 42 χρόνια του οι πωλήσεις έργων του ήταν ελάχιστες. Αν και από το 1932 η κατάσταση άλλαξε ριζικά έφερε πάντα το σύνδρομο της αγωνίας για την θέση του και το αίσθημα του αδικημένου.

Δεν ξέχασε ποτέ ότι τον είχε απορρίψει η Ακαδημία Τέχνης στα νιάτα του και όταν μετά την επιτυχία του τον έκαναν τιμητικά μέλος τους απέρριψε την πρόταση τους. Σε κάποιες από τις τελευταίες συνθέσεις του πρωταγωνιστεί το φως του ήλιου μέσα σε ένα άδειο δωμάτιο και δημιουργεί ένα συγκλονιστικό συνδυασμό φωτός και σκιάς. Όταν οι ανθρώπινες μορφές που είχαν το κεντρικό ενδιαφέρον αρχίζουν να απουσιάζουν από τις συνθέσεις του όλα δείχνουν πλέον πιο φιλοσοφημένα και γαλήνια.

Έντουαρν Χόππερ, Άδειο δωμάτιο, λάδι σε καμβά, 1963

Αν και ο Χόππερ δημιούργησε τα έργα του στην πιο ταραχώδη πενηκονταετία της σύγχρονης Αμερικάνικης ιστορίας παρέμεινε ενσυνείδητα ανεπηρέαστος ζωγραφίζοντας παραστατικά τους εσωστρεφείς καθημερινούς του ήρωες της και τα αποξενωμένα μεταξύ τους και ταυτόχρονα οικεία στα μάτια των φιλότεχνων τοπία του.

Η αίσθηση της μοναξιάς κατοπτρίζεται στις εκφράσεις των προσώπων, στις στατικές κινήσεις, στα ζοφερά, σκληρά, αμείλικτα ή θερμά και δυνατά φώτα της υπαίθρου και των πόλεων, παραμένουν με παράδοξο τρόπο ψυχρά παρόλη την λαμπρότητα τους. Η ευρηματική πρόσπτωση του φωτός στα θέματα από τα ανοικτά παράθυρα είναι μια ποιητική απόπειρα του εξωτερικού με τον εσωτερικό κόσμο.

Ζώντας στην εποχή μεγάλων καλλιτεχνικών κινημάτων στο Παρίσι που επισκέφθηκε το 1906 και το 1907 και δούλεψε παραγωγικά αλλά και στη Νέα Υόρκη, της νέας μεγαλούπολης της διεθνούς τέχνης που έσφυζε από απόψεις, τάσεις και θεωρητικές διενέξεις για τον μοντερνισμό, τις πρωτοπορίες και τον αφηρημένο εξπρεσιονισμό αυτός δεν ακολούθησε καμία σχολή.

Δεν ήταν επαναστάτης καλλιτέχνης ούτε όμως και σνομπ. Δεν είχε την ικανότητα όσο ζούσε να έλκει τους συλλέκτες και τους μεγάλους εμπόρους τέχνης. Πιθανόν αν είχε αντιληφθεί ότι μερίδα ιστορικών και κριτικών της σύγχρονης τέχνης τον είχαν κατά τα τελευταία χρόνια της ζωής του ανακηρύξει σαν πρόδρομο της pop art να είχε δυσαρεστηθεί βαθιά.

Ο σκληρός ρεαλισμός, η καταναλωτική διάθεση, η πλακάτ και επιφανειακή προβολή που επεδίωκε η pop ήταν στον αντίποδα της λυρικής προσωπικής του φυσιοκρατικής προσέγγισης, όσον αφορά την αντιγραφή του ορατού κόσμου, που τον απέδωσε ποιητικά με ψυχολογική εγρήγορση και εσωστρεφή ένταση.

*Ο Κώστας Ευαγγελάτος είναι Ζωγράφος, Λογοτέχνης, Θεωρητικός της Τέχνης

Έντουαρν Χόππερ, Δύο στο διάδρομο, λάδι σε καμβά, 1927

Εκδηλώσεις

«Ποιητικοί Δρόμοι»: Μια μεγάλης κλίμακας πολιτιστική δράση στην Καλαμάτα

Η καινοτόμα πολιτιστική πρωτοβουλία «Ποιητικοί Δρόμοι», που οργανώνει ο μη κερδοσκοπικός φορέας KALLIERGON syn στην Καλαμάτα, ξεκινά. Η δράση τελεί υπό την αιγίδα και την υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού, την αιγίδα του Δήμου Καλαμάτας, σε συνεργασία με το Επιμελητήριο Μεσσηνίας και τοπικούς φορείς.

Εμπνευσμένη από τη Βασιλική Κατέρη, η δράση «Ποιητικοί Δρόμοι» αποτελεί μια δημιουργική ζύμωση στην οποία μπορούν όλοι να συμμετέχουν. Η μεγάλη της διάρκεια και η διαφορετική της προσέγγιση την καθιστούν μια ζωντανή, εύκολα προσβάσιμη συμμετοχική εμπειρία, που μετατρέπει την ποίηση σε μέσο επικοινωνίας, ψυχαγωγίας και ελεύθερης έκφρασης. Στόχος της, η προώθηση της ποίησης και της φιλαναγνωσίας σε συνάρτηση με την εξερεύνηση του δημόσιου χώρου. Τέχνη & Επιχειρηματικότητα θα διανύουν μαζί δρόμους συνεργασίας και αλληλοπροσφοράς, δίνοντας τόνωση στον ιστό της πόλης της Καλαμάτας σε κάθε επίπεδο.

Μέσω της ποίησης, δίνεται η ευκαιρία σε κάθε ενδιαφερόμενο να «χτίσει» πάνω σε ένα συλλογικό, συνεχώς εξελισσόμενο πεδίο. Η ποίηση — από την καθιερωμένη της μορφή μέχρι την αυτοσχέδια στιχουργική της RAP (Rhythm And Poetry) — θα διεισδύει έντεχνα στην καθημερινότητα των πολιτών και θα απευθύνεται σε όλους, μυημένους και μη.

Η λήξη της δράσης θα περιλαμβάνει ένα τιμητικό αφιέρωμα στον σημαντικό Μεσσήνιο ποιητή, Γιώργο Μαρκόπουλο.

Όραμα των διοργανωτών είναι να λειτουργήσει η δράση στο πλαίσιο ενός δικτύου πόλεων εντός και εκτός Ελλάδας, ως γέφυρα πολιτισμών, προβάλλοντας την ελληνική λογοτεχνία σε διεθνές επίπεδο.

Η συμμετοχή όλων αποτελεί πολύτιμο κομμάτι αυτής της δημιουργικής διαδρομής. Η διοργανώτρια Ομάδα της KALLIERGON syn απευθύνει ανοιχτή πρόσκληση σε φορείς, εκπαιδευτικούς οργανισμούς, επιχειρήσεις, καλλιτέχνες, ομογενείς, φιλέλληνες και όλους όσοι επιθυμούν να ενώσουνε τις δυνάμεις τους μαζί τους, είτε μέσω συμμετοχής σε εκδηλώσεις, είτε με την υποστήριξη και τη συνεισφορά τους σε άλλες μορφές, για μια αξέχαστη διαδρομή.

Σύντομα θα είναι διαθέσιμη και η ιστοσελίδα poiitikoidromoi.gr

Αναλυτικά για τη δράση θα βρείτε στη σχετική ενότητα της σελίδας KALLIERGON syn: https://el.kalliergon.com/projects/cultural-openair-project-poiitikoi-dromoi

Βιβλία

Έφη Ζάννη l Εκλεκτές γυναίκες συνθέτριες: Από την αρχαιότητα στον ρομαντισμό

Από τις εκδόσεις Θερμαϊκός

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Θερμαϊκός το βιβλίο της Ευφημίας Ζάννη με τίτλο «Εκλεκτές γυναίκες συνθέτριες. Από την αρχαιότητα στον ρομαντισμό». Σε αυτό το βιβλίο η συγγραφέας παραθέτει βίους επιφανών συνθετριών ανά τους αιώνες, από την αρχαιότητα μέχρι την έναρξη της Belle Époque, δίνοντάς μας πληροφορίες για το έργο τους, την εποχή όπου έζησαν καθώς και για τα εμπόδια που συνάντησαν λόγω φύλου και κοινωνικών στερεοτύπων. Στο τέλος όμως, αυτές οι θαυμαστές γυναίκες, κατάφεραν να αντιμετωπίσουν αυτά τα εμπόδια ως εφαλτήριο για να «γεννήσουν» τέχνη και να ασχοληθούν με αυτό που πραγματικά αγαπούσαν· τη μουσική. Δείτε εδώ περισσότερες πληροφορίες.

Κείμενο από το οπισθόφυλλο

Σε αυτό το χρονικό ταξίδι, η γυναικεία συνείδηση στον χώρο της μουσικής ακολούθησε μια πορεία αφανή, μη καταγεγραμμένη στους ιστορικούς καταλόγους. Ειδικότερα η αστή γυναίκα στην Ευρώπη παρουσιαζόταν ως αντιπερισπασμός στη νοικοκυρά. Ένα είδος διακοσμητικής φιγούρας στη δημόσια πρακτική του αρσενικού κόσμου. Η γυναίκα βυθίζεται, φυτεύεται ριζώνει στη γη και μαθαίνει να σπέρνει ασταμάτητα, σπόρους ελπίδας, σπόρους κουράγιου, σπόρους ενθουσιασμού, σπόρους πίστης, σπόρους αγάπης, τα πιο μικρά πράγματα που εμπλουτίζουν και το πιο μικρό κομμάτι της γης μας. Σήμερα, το παρελθόν εμφανίζεται μπροστά μας για το δούμε ξανά, να το καταγράψουμε και να το αναθεωρήσουμε. Σήμερα, χρειάζεται να ξαναμάθουμε την ιστορία μέσα από μία δεύτερη ανάγνωση εκείνη των μη φωτισμένων πλευρών της μακριά από κατηγοριοποιήσεις, μακριά από την αυτολογοκρισία και ενοχή και τελικά μακριά από τη σιωπή της. Ποια η ιδιαιτερότητα της γυναίκας και ποια η καλλιτεχνική της περίμετρος; Η γυναίκα έψαχνε και ψάχνει να βρει την ταυτότητά της έξω από τους κοινωνικούς ορισμούς, μέσα από το σώμα και το πνεύμα της, μέσα από το άλογο πάθος της και μέσα από τον έλλογο νου της. Η γυναίκα αντιλαμβάνεται δονήσεις τόσο μέσα από τον θάνατο και την αρρώστια όσο και μέσα από την καθημερινή υπεράσπιση των μικρών λεπτομερειών της χαράς. Η γυναίκα βυθίζεται, φυτεύεται, ριζώνει στη γη και γίνεται Συνθέτρια…

Βιογραφικό ΣυγγραφέαΗ Έφη (Ευφημία) Ζάννη γεννήθηκε στην Ξάνθη το έτος 1962 και ζει στη Δράμα. Σπούδασε νομικά στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και ως υπότροφος του πανεπιστημίου αποτέλεσε μέλος του Συνεδρίου Ανθρωπίνων δικαιωμάτων «Institut International des Droits de l’ Homme–René Cassin» στο Στρασβούργο, το έτος 1983. Ήταν εισηγήτρια σε θέματα περιβαλλοντικού δικαίου σε συνεργασία με τον Γ. Παπαδημητρίου, καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Σήμερα είναι συνταξιούχος δικηγόρος. Σπούδασε επίσης πιάνο στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών (Παράρτημα Ξάνθης) με καθηγήτριες τις κυρίες Όυρανία Μανασή, Σούλα Τζιγκουνάκη και Καίτη Τρούλη. Το 1983 πήρε το πτυχίο της από το Εθνικό Ωδείο Αθηνών με «άριστα παμψηφεί με διάκριση» το έτος 1983 και δίδαξε στο «Θρακικό Πνευματικό Κέντρο-Θρακικό Ωδείο Κομοτηνής» ως καθηγήτρια πιάνου τα έτη 1984 1987. Παράλληλα, ασκεί καλλιτεχνική δραστηριότητα και συμμετέχει σε ρεσιτάλ solo και piano-duo ως σολίστ πιάνου καθώς και σε ποιητικές-λογοτεχνικές εκδηλώσεις και σε θεατρικά σχήματα. Διετέλεσε αντιπρόεδρος του Συλλόγου Φίλων Γραμμάτων και Τεχνών στη Δράμα κατά τα έτη 2010-2011, ήταν μέλος στο 1ο και 2ο Διεθνές φεστιβάλ ποίησης στο Παρίσι και διατελεί συντονίστρια της Λέσχης Ανάγνωσης Ποίησης στη Δράμα από το έτος 2006 μέχρι σήμερα. Γράφει ποίηση και το 2024 κυκλοφόρησε την πρώτη ποιητική συλλογή της με τίτλο «Ό μύθος σώζει τη ζωή» από τις εκδόσεις Περισπωμένη. Είναι παντρεμένη και έχει έναν γιο.

Θέατρο

«Τα πήρες όλα κι έφυγες – Η ζωή του Στράτου Διονυσίου»

Η ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ ΕΡΧΕΤΑΙ ΤΟ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΡΑΔΙΟ ΣΙΤΥ

«Τα πήρες όλα κι έφυγες – Η ζωή του Στράτου Διονυσίου»

Η ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ ΕΡΧΕΤΑΙ ΤΟ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΡΑΔΙΟ ΣΙΤΥ

Ξεκίνησε η προπώληση εισιτηρίων

Μετά την τεράστια ανταπόκριση του κοινού στο Θέατρο Παλλάς στην Αθήνα, η παράσταση «Τα πήρες όλα κι έφυγες – Η ζωή του Στράτου Διονυσίου» θα ταξιδέψει τον ερχόμενο Σεπτέμβριο στη Θεσσαλονίκη στο θέατρο Ράδιο Σίτυ, για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων.

Για πρώτη φορά η μυθιστορηματική ζωή του Στράτου Διονυσίου ζωντανεύει επί σκηνής σε μια μοναδική μουσικοθεατρική παράσταση-αφιέρωμα σ’ έναν από τους πιο εμβληματικούς τραγουδιστές της Ελλάδας. Ο Γιάννης Τσορτέκης στον πρωταγωνιστικό ρόλο, ενσαρκώνει με σεβασμό και αυθεντικότητα τον αείμνηστο τραγουδιστή, ενώ οι σημαντικότερες στιγμές της ζωής του, παρουσιάζονται στη σκηνή με την σκηνοθετική ματιά του πολυτάλαντου Βασίλη Μαυρογεωργίου, σε κείμενο του Κωνσταντίνου Σαμαρά. Μαζί τους, τα παιδιά του Στράτου Διονυσίου, ο Στέλιος, ο Άγγελος και ο Διαμαντής που αποτελούν μέρος της ιστορίας, ενώ τραγουδούν με ζωντανή ορχήστρα τις μεγάλες επιτυχίες σταθμούς της καριέρας του και μια ομάδα σημαντικών ηθοποιών και συντελεστών, που δίνουν ξανά πνοή στους σημαντικούς ανθρώπους της ζωής του.

Κοντά του – ήρωες της ζωής του Στράτου – η Μαρία Κεχαγιόγλου, ο Γιάννης Νταλιάνης, η Μπέσσυ Μάλφα, o Μιχάλης Αλικάκος, ο Θανάσης Βλαβιανός, η Χρύσα Κλούβα και ο Δημήτρης Μαχαίρας.

«Αποκοιμήθηκα», «Πήγαινέ με όπου θέλεις ταξιτζή», «Τα πήρες όλα και έφυγες», «Πάρε ό,τι θέλεις παλιατζή», «Ο Σαλονικιός», «Ποιος σου είπε για τους μάγκες», «Βρέχει φωτιά στη στράτα μου», «Άκου βρε φίλε» είναι κάποια από τα μεγάλα λαϊκά τραγούδια, που έχουν αφήσει το αποτύπωμά τους στη νυχτερινή διασκέδαση και θα απολαύσουμε ζωντανά επί σκηνής σε μία παράσταση – αφιερωμένη στις σημαντικότερες στιγμές του.

Ο «Σαλονικιός» επιστρέφει στον τόπο του, εκεί από όπου, όλα ξεκίνησαν…

Κλείστε τα εισιτήριά σας και ζήστε από κοντά την εμπειρία της παράστασης «Τα πήρες όλα κι έφυγες – Η ζωή του Στράτου Διονυσίου».

Teaser: https://youtu.be/O2U0ffoYuJc

Ταυτότητα Παράστασης

Τα πήρες όλα και έφυγες – Η ζωή του Στράτου Διονυσίου

Κείμενο: Κωνσταντίνος Σαμαράς

Σκηνοθεσία: Βασίλης Μαυρογεωργίου

Μουσική διεύθυνση: Νίκος Στρατηγός

Σκηνικό: Γιώργος Γαβαλάς, Μιχαήλ Σαπλαούρας

Ενδυματολόγος: Αλεξία Θεοδωράκη

Σχεδιασμός φωτισμών: Στέλλα Κάλτσου

Χορογραφία/ Κίνηση: Πάρης Μαντόπουλος

Βοηθός Σκηνοθέτη: Στάθης Γεωργαντζής

Δραματουργική επεξεργασία: Τζούλια Διαμαντοπούλου

Φωτογραφίες – Video: Πάτροκλος Σκαφίδας

Artwork: Κωνσταντίνος Γεωργαντάς

Δημόσιες σχέσεις – Επικοινωνία: Μαργαρίτα Δρούτσα

Διεύθυνση παραγωγής: Δημήτρης Σκανδάμης

Βασισμένο σε μια ιδέα του Γιάννη Κεντ.

Πρωταγωνιστούν:

Γιάννης Τσορτέκης

Μαρία Κεχαγιόγλου, Γιάννης Νταλιάνης, Μπέσσυ Μάλφα, Μιχάλης Αλικάκoς, Θανάσης Βλαβιανός, Χρύσα Κλούβα, Δημήτρης Μαχαίρας

Μαρίνος Ταρνανάς, Δήμητρα Σταύρου, Δημήτρης Γαλανάκης, Ευγενία Κάρνου, Ρωξάνη Καρφή, Λεωνίδας Μπακάλης, Γιώργος Δημόπουλος, Στάθης Γεωργαντζής

Οι παιδικές φωνές του Στράτου και της Γεωργίας είναι οι Γιώργος Καρυστινός και Άλκηστη Καρυστινού.

Τραγουδούν εναλλάξ ανά δύο τα παιδιά του Στράτου Διονυσίου, ο Άγγελος, ο Στέλιος και ο Διαμαντής.

Συμμετοχή ο κορυφαίος μουσικοσυνθέτης Θανάσης Πολυκανδριώτης.

Ζωντανή ορχήστρα στη σκηνή με μαέστρο, το Νίκο Στρατηγό.

Πρόγραμμα παραστάσεων:

Τετάρτη στις 20:00

Πέμπτη στις 21:00

Παρασκευή στις 21:00

Σάββατο στις 21:00

Κυριακή στις 20:00

Τιμές εισιτηρίων: από 15 ευρώ

Ομορφιά

Πως να περιποιηθούμε το δέρμα μας μετά το καλοκαίρι; Δώστε στο δέρμα σας την υγρασία που του έχει λείψει για να το δείτε και πάλι ελαστικό και ζωντανό!