Η Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας είπε: Είναι καιρός να πάψει η ενοχοποίηση των θυμάτων και η ατιμωρησία των θυτών. Κ. Σακελαροπούλου, atlantea.news, 18/1/2021. 

Τον Οκτ 2017, οι New York Times δημοσίευσαν ένα άρθρο που παρουσίαζε με λεπτομέρειες τις καταγγελίες κατά του Χάρβει Γουάινσταιν για σεξουαλικές παρενοχλήσεις & σεξουαλικές κακοποιήσεις σε ηθοποιούς & παραγωγούς. Στην ουσία «η περίπτωση Γουάινσταιν άλλαξε την εξουσία». huffingtonpost.gr, 28/10/2018. 

Το «κίνημα ΜeΤoo» ξεκίνησε το 2006 στην Αμερική, όταν η Tarana Burke παρηγόρησε ένα 13χρονο κορίτσι που είχε κακοποιηθεί σεξουαλικά – «ήθελα να της πω “κι εγώ τα έχω περάσει αυτά”». Και υπάρχουν πάρα πολλοί που μπορούν να το πουν στις καθημερινές εξαναγκασμένες επαφές τους με τους καρεκλοκένταυρους συντεχνιαζόμενους ή δημοσιοσχεσίτες υπεξαιρέτες της εξουσίας. 

Άπειρα τα παραδείγματα. 

• Τον Μαρ 2012 μετά από πολλές μάχες ψηφίσθηκε από την Βουλή των Ελλήνων ένας αυστηρότατος μαξιμαλιστικός ανεδαφικός νόμος (Ν4056) για την αδειοδότηση των στάβλων. Ένας νόμος μπορεί να είναι σκληρός, αλλά είναι νόμος, και πρέπει να εφαρμόζεται, θα έλεγε κάποιος απλός άνθρωπος. Αλλά η «υπόγεια» εξουσία των Δημοσίων Υπαλλήλων συνέχισε να ΒΙΑΖΕΙ τους έλληνες υπηκόους-κτηνοτρόφους, με διάφορα τερτίπια και ερμηνευτικές, και εγκυκλίους και άλλα … Και ΔΕΝ ΕΦΑΡΜΟΣΕ τον νέο νόμο. Η δημόσια διοίκηση (συγκεκριμένη διευθύντρια) «ΒΙΑΣΕ» την μακροχρόνια διαδικασία έκδοσης ενός νόμου που εκφράζει την κοινωνικοοικονομική δυναμική της κοινωνίας μια στιγμή (Μαρ 2012) και κατάφερε να «ΒΙΑΣΕΙ» τον Σεπ 2012 (έξη ολόκληρους μήνες μετά την απόφαση της Βουλής των Ελλήνων) μια οικογένεια κτηνοτρόφων που είχε άδεια και λειτουργούσε από το 1967, στο ίδιο μέρος. Αποτέλεσμα μια οικογένεια να μείνει χωρίς επαγγελματική απασχόληση. Μια οικογένεια να μείνει χωρίς έσοδα. Μια οικογένεια να «βιασθεί» χάνοντας την ζωή της, διότι στους παραδοσιακούς Αρβανίτες & Βλάχους κτηνοτρόφους η κτηνοτροφία είναι τρόπος ζωής. Και όχι μόνο. Ο αρχηγός της οικογένειας, πιθανόν ως συνέπεια του «βιασμού», πεθαίνει, εκεί στον στάβλο … στην ζωή του όλη. Σε ποιόν να το πεις! 
• Με τα «παιχνίδια» των ιστορικών δικαιωμάτων των αγροτικών επιδοτήσεων του ΟΠΕΚΕΠΕ κανένας φυσιολογικός άνθρωπος δεν βγάζει άκρη. Πάντα κάποιος καρεκλοκένταυρος ή παρατρεχάμενος της εξουσίας σε κάποια Διεύθυνση Αγροτικής Οικονομίας & Κτηνοτροφίας αναλαμβάνει να σε διευκολύνει, καθοδηγήσει, με το αζημίωτο (διότι συνήθως απαιτεί πέραν του μισθού και άλλης μορφής «γρηγορόσημο»). Έτσι ένας δημόσιος υπάλληλος της «παρά φύσιν» δημοσιοϋπαλληλικής εξουσίας «μάζευε» τα ιστορικά δικαιώματα από όποιον αγρότη απεβίωνε και τα αμαρτωλά ιστορικά δικαιώματα τα πουλούσε σε όποιον ενδιαφερόταν. Μέχρι που κάποιος κληρονόμος ενδιαφέρθηκε και ο συνεχής «βιασμός» αποκαλύφθηκε. Έγιναν δικαστήρια. Καταδικάστηκε ο δημόσιος υπάλληλος. Και ο «βιασμός» συνεχίζονταν, μέχρι το θέρος 2020 που ο δημόσιος υπάλληλος υπηρετήσας ευδοκίμως, μισθοδοτούμενος, συνταξιοδοτήθηκε και τον πληρώνουμε όλοι για τους κερδοφόρους «βιασμούς» των κτηνοτρόφων πολιτών, υπηρετώντας στην ίδια ΔΑΟΚ. Και οι «βιασθέντες» «εξυπηρετούνταν» (αν είναι δυνατόν….) από τον ίδιο δημόσιο υπάλληλο για τα ίδια θέματα … Ο «ΒΙΑΣΜΟΣ» της εξουσίας των δημοσίων υπαλλήλων εναντίον κτηνοτρόφων σε πλήρη ανάπτυξη … Σε ποιόν να το πεις! …
• Η πολιτεία αποφάσισε να ανταμείψει όσους πρόσφεραν την ζωή τους για την πατρίδα εναντίον των φασιστών και ναζιστών και βουλγάρων το 1940. Με απόφαση της Βουλής των Ελλήνων που δημοσιεύθηκε με τον νόμο 751/1948  προσφέρθηκε σε κάθε πολεμιστή ένα οικόπεδο σε αναγνώριση του ηρωισμού του πολεμιστή, έναντι όσων απέφυγαν την στράτευση. Οι πολεμιστές που καταγράφηκαν ήταν περίπου 500 πολεμιστές και ορίσθηκε περιοχή για την υλοποίηση του νόμου. Είναι η γνωστή περιοχή Ν751 στο Πανόραμα Θεσσαλονίκης. Εν τω μεταξύ από αυτήν την περιοχή κάποιοι έκαναν «χάρη» στους ταλαιπωρηθέντες Δραμινούς, που όμως ήταν ταυτόχρονα «έργω ΒΙΑΣΜΟΣ» στους πολεμιστές του Αλβανικού μετώπου. Έτσι με το υπόλοιπο της περιοχής δόθηκαν οικόπεδα το 1957 μόνο σε 220 πολεμιστές. Οι υπόλοιποι «βιάστηκαν» … Ποιος επέλεξε και με τι κριτήρια ποιοι θα ικανοποιηθούν και ποιοι θα «βιάζονται» … Σε ποιόν να το πεις! …
• Και συνεχίζουν να ασελγούν επί των 248 (135+113) κάποτε πολεμιστών και των απογόνων τους με συνεχιζόμενους αλληλοδιάδοχους «ΒΙΑΣΜΟΥΣ» από το 1957 μέχρι σήμερα, 63 ολόκληρα χρόνια συνεχώς … Κάποιες φορές ουρλιάζουν από τον πόνο των «ΒΙΑΣΜΩΝ» οι παλαιοί πολεμιστές και τότε μερικές φορές η δημόσια διοίκηση, οι «βιαστές», κάνουν κάτι … Δόθηκε νέα περιοχή εκεί δίπλα το 1957. Το 1988, τριάντα ολόκληρα χρόνια με συνεχείς «ΒΙΑΣΜΟΥΣ» το Κεντρικό Συμβούλιο Πολεοδομίας αποφάσισε ομόφωνα την πολεοδόμηση της περιοχής. Κάποιος δημόσιος υπάλληλος ή/& εκλεγμένοι πολιτικοί συναυτουργώντας, χωρίς ενεργοποίηση «γρηγοροσήμου» δεν έκαναν ίσως το καθήκον τους… (για να συνεχίζουν να ασελγούν ή να «βιάζουν»? …). Το Συμβούλιο της Επικρατείας τον Νοε 2020 επεσήμανε την αναποτελεσματικότητα (ωμός «ΒΙΑΣΜΟΣ» από τους ασκούντες κρατική εξουσία …) και καλεί την πολιτεία να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της. Και ακόμη «ΒΙΑΖΟΝΑΙ» οι πολεμιστές (!) …. Σε ποιόν να το πεις! …

Αν η σεξουαλική κακοποίηση ή η σεξουαλική παρενόχληση είναι κατάπτυστη, και το κίνημα MeToo προσπαθεί να αναδείξει την στιγμιαία καταρράκωση της προσωπικότητας και της ηθικής του θύματος, 

Τι πρέπει να περιμένουμε για την επί 63 χρόνια μέχρι σήμερα (και έχει ακόμα …) συνεχή ασέλγεια των Υπουργείων Αγροτικής Ανάπτυξης, Προνοίας και Χωροταξίας-Περιβάλλοντος επί του σώματος των πολεμιστών-ηρώων (!…) και τον εξευτελισμό της προσωπικότητας των 248 συγκεκριμένων αναγνωρισμένων πολιτών από την συντεχνία των «μη πολεμιστών» δημόσιων υπαλλήλων και των κομματικών επιλογών των περιστασιακά εκλεγμένων πολιτικών?

Το MeToo δεν είναι μόνο σεξουαλικό, είναι θέμα εξουσίας. Η φράση που κυριαρχεί στην περίπτωση είναι: «Σε ποιόν να το πεις! …». Η Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας (18/1/2021) είπε: Είναι καιρός να πάψει η ενοχοποίηση των θυμάτων και η ατιμωρησία των θυτών. 

Αυτή η ατιμωρησία των θυτών είναι που εξοργίζει και σε κάνει να αγανακτείς … Τελικά «σε ποιόν να το πεις» …. 

«Δεν νιώθω καλά, μήπως…, νιώθω πως θα τρελαθώ…, είμαι καλά;» Μία ερώτηση που οι περισσότεροι από εμάς πιθανότατα αναρωτηθήκαμε, ειδικά στη διάρκεια της πανδημίας. Ίσως αναρωτηθήκαμε μετά από 2-3 κακές μέρες ή όταν αυτές οι μέρες έγιναν …περισσότερες. Ίσως όταν νιώσαμε την απώλεια μέσα από το θάνατο ενός αγαπημένου προσώπου, έναν χωρισμό, μία ασθένεια… Ίσως όταν αισθανθήκαμε ανασφάλεια και έλλειψη σταθερότητας λόγω οικονομικών προβλημάτων, προβληματικών διαπροσωπικών σχέσεων… Ίσως αναρωτηθήκαμε αν είμαστε καλά όταν η μελαγχολία ή η θλίψη μας μετατράπηκε σε απελπισία ή ακόμη όταν νιώσαμε πως έχουμε αποκοπεί από τον ίδιο μας τον εαυτό…

Οι ειδικοί προτείνουν να ελέγχουμε τακτικά την ψυχική μας υγείας για να αξιολογήσουμε πως αισθανόμαστε. Μάλιστα μπορούμε να σταθούμε και να αναρωτηθούμε – όπως όταν νοιαζόμαστε για ένα αγαπημένο μας πρόσωπο και προσπαθούμε να δούμε αν είναι καλά! Μπορούμε να κάνουμε κάποιες ερωτήσεις στον εαυτό μας που θα μας δώσουν μία πρώτη εικόνα για το «πόσο καλά είμαστε ψυχολογικά»…

Χρόνος και χώρος για τον εαυτό μου: Προφανώς είναι δύσκολο μέσα στις καθημερινές μας υποχρεώσεις και την φροντίδα τρίτων να «ακούσουμε» ή και να φροντίσουμε τον εαυτό μας, να κατανοήσουμε τις ανάγκες του. Είμαστε τόσο συνηθισμένοι σε μία «multi-tasking» λειτουργία που δεν δίνουμε πραγματικά χώρο για να καθίσουμε και να προβληματιστούμε με το «πως είμαστε». 

Η καθημερινή λειτουργικότητα: Ένας πολύ εύκολος τρόπος να ελέγξουμε την ψυχική μας υγεία είναι μέσα από το κατά πόσο είμαστε σε θέση να λειτουργήσουμε στην καθημερινότητα. Μάλιστα, αποτελεί έναν από τους μεγαλύτερους δείκτες αν ένα άτομο αντιμετωπίζει προβλήματα με την καθημερινή του ζωή. Για παράδειγμα, «Μπορώ να εκπληρώσω τους πολλαπλούς ρόλους μου ως εργαζόμενος/η, σύντροφος, σύζυγος, εραστής/ερωμένη, γονιός, γιος ή κόρη, φίλος ή φίλη, …;» Αν υπάρχει δυσκολία, τότε μάλλον αυτό είναι σημάδι ότι τα πράγματα «δεν πάνε και τόσο καλά!»

Τα συναισθήματα και οι συμπεριφορές μας: Υπάρχουν εναλλαγές στη διάθεσή μας; Ας παρατηρήσουμε τον εαυτό μας μέσα από τις παρακάτω ερωτήσεις: 

• Πώς άλλαξε η συμπεριφορά μου;
• Υπάρχουν συμπεριφορές που με προβληματίζουν;
• Μου παραπονιούνται οι άλλοι για κάποιες από τις συμπεριφορές μου;
• Πώς άλλαξαν τα συναισθήματά μου;
• Βρίσκω ακόμα χαρά σε πράγματα που κάποτε με χαροποιούσαν;
• Λαμβάνω ικανοποίηση στην καθημερινότητα;
• Είμαι ευερέθιστος/η, τσακώνομαι, συγκρούομαι, θέλω να χτυπήσω ή χτυπάω ανθρώπους;
• Νιώθω περισσότερο πεσμένος/η από ό, τι συνήθως;
• Λειτουργώ περισσότερο καταστροφικά ή αυτοκαταστροφικά από ό, τι συνήθως;
• Έχω σκεφτεί να κάνω κακό στον εαυτό μου ή σε άλλους;
• Αποφεύγω τους ανθρώπους;
• Πόσο διαρκούν τα παραπάνω συμπτώματα;

Ο καθένας μπορεί να έχει κάποιες μέρες που δεν είναι και τόσο καλές. Άλλωστε, όπως λέμε, δεν είναι όλες οι μέρες ίδιες. Αν όμως νιώθουμε άσχημα, για παράδειγμα, αν είμαστε αγχωμένοι, στενοχωρημένοι, απογοητευμένοι, νευριασμένοι… για περισσότερο από δύο εβδομάδες, μάλλον χρειάζεται να ανησυχήσουμε και ίσως ήρθε η ώρα να αναζητήσουμε επαγγελματική βοήθεια.

Το σώμα μου: Λέμε πως το σώμα μας μιλάει, απλά εμείς δεν έχουμε μάθει να το ακούμε, παρά μόνο όταν είναι πολύ αργά μέσα από τα συμπτώματα μιας ασθένειας. Το σώμα μας επηρεάζεται από την ψυχική μας υγεία και το αντίστροφο, καθώς η ψυχική και η σωματική μας υγεία είναι άρρηκτα συνδεδεμένες. Ας παρατηρήσουμε λίγο τον εαυτό μας λοιπόν και ας αναρωτηθούμε:

• Κοιμάμαι καλά;
• Τρώω καλά;
• Τρίζω τα δόντια μου;
• Νιώθω μυϊκή ένταση στο λαιμό ή τους ώμους μου;
• Έχω την ίδια ενέργεια όπως συνήθως;
• Φροντίζω την υγιεινή μου;
• Κάθε πότε κάνω εξετάσεις για την υγεία μου;

Δεν χρειάζεται να περιμένω μέχρι τα πράγματα να πάρουν μία άσχημη τροπή. Σε έναν τέλειο κόσμο, οι άνθρωποι θα πήγαιναν στο γιατρό και θα έκαναν τον ετήσιο έλεγχο για την υγεία για να επιβεβαιωθούν πως η υγεία τους είναι καλή και δεύτερον για πρόληψη. Είναι πολύ πιο εύκολο να προλάβουμε ένα πρόβλημα στην υγεία μας από το να προσπαθήσουμε να το θεραπεύσουμε…

Μαρίνα Μόσχα 

Είναι μια πικρή αλήθεια, αλλά δεν έχουμε μάθει να ονειρευόμαστε. Οι στόχοι που βάλαμε οι ίδιοι στον εαυτό μας αλλά και οι προσδοκίες των άλλων μάς ψαλίδισαν τις φιλοδοξίες ακόμα και από τότε που ήμασταν παιδιά. Κι αυτά τα όνειρα εγκλωβίστηκαν. Δεν χάθηκαν ολότελα, αλλά πήγαν και φώλιασαν στα πιο κρυφά μέρη του μυαλού μας, γεμίζοντάς μας με ανικανοποίητα θέλω που στοιχειώνουν τις προσπάθειές μας να κατακτήσουμε πολύπλευρα την ευτυχία. 

Κατανοώντας τι είναι αυτό που μας κράτησε τα πόδια δεμένα στη γη, θα συνειδητοποιήσεις γιατί δεν είσαι πραγματικά ευτυχισμένη. 

Μπορείς να ελέγξεις το φόβο που επιστρατεύει το βολεμένο Εγώ σου, κάθε φορά που ξυπνούν μέσα σου νέα όνειρα. Ο φόβος για την αλλαγή, η μετατόπιση ευθυνών, αλλά και η ανωριμότητά μας να αναλάβουμε την ευθύνη μιας ενδεχόμενης αποτυχίας παραμορφώνουν τα πραγματικά μας Θέλω. Τα καταδικάζουν πριν καν γεννηθούν. 

Με το coaching θα συνειδητοποιήσεις πως διαθέτεις τα κατάλληλα εργαλεία και για να ονειρεύεσαι ελεύθερα αλλά και για να ζεις όπως εσύ θέλεις! Αν έχεις τολμήσει να το ονειρευτείς, έχεις τη δύναμη και να το καταφέρεις! Έχεις γεννηθεί για να κυνηγάς τα καλύτερα. Για να μη συμβιβάζεσαι!

Τώρα, λοιπόν, περισσότερο από ποτέ είναι σημαντικό να μη… φρενάρεις. Μπορεί οι ανατροπές να διαδέχονται η μία την άλλη, αλλά στο τέλος το νήμα θα κόψουν μονάχα οι νικητές, αυτοί δηλαδή που δεν σταμάτησαν στιγμή να χτίζουν το όνειρό τους. Μέσα από την καθυστέρηση, μέσα από τον δικαιολογημένο φόβο, μέσα από τις προσωπικές τους αμφισβητήσεις, είναι αυτοί που βλέπουν τον εαυτό τους στο μετά και δεν διαπραγματεύονται πως έχουν μια αναντικατάστατη θέση εκεί. 

Νικόλας Ουρανός, PCC

Professional Certified Life & Relationship Coach by International Coaching Federation

Βραβευμένος συγγραφέας παγκόσμιου bestseller Αγάπη Τώρα, Ευ Ζην Τώρα και Ξαφνικά Τώρα, Ομιλητής.