Δεν είναι αυτό που συμβαίνει που πονάει τους ανθρώπους. Αυτό που πονάει τους ανθρώπους είναι το πως αντιλαμβάνονται αυτό που συμβαίνει. 

Πάρα πολλοί άνθρωποι στην καθημερινότητα νιώθουν πληγωμένοι. Θα δεις καθημερινά ανθρώπους να παραπονιούνται για το πως συμπεριφέρθηκε ο φίλος, ο συνεργάτης, ο σύντροφος κ.ο. Θα ακούσεις να λένε “Νιώθω πληγωμένος”

Και ενώ, μπορεί να αφορά ένα γεγονός το οποίο διαρκεί μερικά λεπτά ή να είναι απλά μια στιγμή, είναι κάτι που πολλές φορές, πολλοί άνθρωποι το κουβαλούν για μια ολόκληρη ημέρα, ένα ολόκληρο σαββατοκύριακο και κάποιοι μια ολόκληρη ζωή. Μια ολόκληρη ζωή, καθορίζεται από ένα γεγονός το οποίο συνέβη κάποια στιγμή..

Γιατί να νιώθεις πληγωμένος;

Και η ερώτηση είναι γιατί; Για ποιον λόγο να επιλέξω, να καθοριστεί η ζωή μου από κάτι που έγινε μια δεδομένη στιγμή στο παρελθόν, που αν θέλεις μπορεί να είναι και ένα τυχαίο συμβάν.

Και θα μου πεις “Μάνο είναι τυχαίο συμβάν αν σου μιλούν με άσχημο τρόπο επανειλημμένως; Εάν ο πατέρας σου ή η μητέρα σου δεν σε σέβεται; Αν ο συνεργάτης σου σε υποβιβάζει; Εάν ο σύντροφος σου δεν σε λαμβάνει υπόψη;”

Προτού λοιπόν πάμε στο τι χρειάζεται να κάνεις, ποιες είναι οι λύσεις που σου προτείνω να εφαρμόσεις, και να δεις πώς αλλάζουν τα πράγματα, θα ήθελα πρώτα να κατανοήσουμε .

Καταρχήν, τι σημαίνει “Με πλήγωσαν”; 

Δεύτερον, εντάξει ο άλλος κάνει αυτό που κάνει, εγώ τι κάνω σε σχέση με τη ζωή μου; Για ποιον λόγο εγώ αφήνω περιθώριο στους άλλους να με πληγώσουν; Για ποιον λόγο να νιώθω πληγωμένος; Τι θα μου προσφέρει; Τι θα μου δώσει; Τι εξυπηρετώ εκείνη την στιγμή υιοθετώντας μια συμπεριφορά; Κι εντάξει να το κάνω για ένα μικρό χρονικό διάστημα. Μπορεί να χρειάζομαι τον χρόνο μου, είναι ok. Αλλά αξίζει, και είναι πιο σημαντικό η συμπεριφορά ενός άλλου ανθρώπου, όποιος κι αν είναι αυτός, να καθορίσει την δική μου τη ζωή;

Ποιος βιώνει τον πόνο στο τέλος της ημέρας;

Και στο τέλος της ημέρας; Το κόστος και τον πόνο της δικιάς μου ζωής, ποιος καλείται να τον διαχειριστεί;

Ποιος θα στριφογυρνάει το βράδυ στο κρεβάτι του; Ποιος θα βιώνει αρνητικά αποτελέσματα γιατί φοβάται να πάει παρακάτω, φοβάται να αποφασίσει, φοβάται να κάνει πράγματα τα οποία θα τον οδηγήσουν στη ζωή που θέλει; Αυτός ο άλλος ή εγώ;

Στην ουσία αυτό που θέλω να πω είναι το εξής:

Τελικά ποιος μας πληγώνει; Οι άλλοι με τις συμπεριφορές τους ή εμείς με την αντίληψη μας και το πως σεβόμαστε, το πως αγαπάμε, το πως υποστηρίζουμε, το πως θρέφουμε, το πως εκπαιδεύουμε, το πως αναπτύσσουμε, το πως εξελίσσουμε τον εαυτό μας, έτσι ώστε ότι και να κάνουν οι άλλοι άνθρωποι, εμείς να είμαστε πιο δυνατοί;

Ας μην κοροϊδευόμαστε. Στο τέλος της ημέρας αυτό που μετράει είναι το ποιοι είμαστε εμείς.

Ότι κι αν νιώθεις τώρα σε σχέση με ένα γεγονός, ακόμα κι αν νιώθεις πληγωμένος,  δεν έχει να κάνει με τους άλλους, έχει να κάνει με εσένα.

Αν λοιπόν ανήκεις σε εκείνη την ομάδα των ανθρώπων που νιώθουν ότι πληγώνονται, τότε γράψε πιο κάτω τα σχόλια σου και μοιράσου μαζί μας, τι είναι αυτό που θα ήθελες για να βοηθηθείς.

Δεν παίζει ρόλο αν θα πετύχεις ή αν θα αποτύχεις

Και να θυμάσαι δεν παίζει ρόλο αν θα πετύχεις ή αν θα αποτύχεις. Είναι μέρος της διαδικασίας να αποτύχουμε. Θα πρέπει να αποτύχουμε. Και ξέρω σε πολλούς δεν αρέσει το πρέπει, δεν το θέλουν, αλλά είναι μέρος της ζωής.

Το πρόβλημα δεν είναι στα γεγονότα, ούτε στα πρέπει. Το πρόβλημα είναι πως εμείς τα αντιλαμβανόμαστε.

Όλοι περνάμε δυσκολίες στην καθημερινότητα μας. Θα γίνουν κάποια πράγματα στραβά. Θα συναντήσουμε ανθρώπους οι οποίοι είναι ότι να’ ναι, γεμάτοι παραλογισμούς. Θα θυμώσουμε. Θα φοβηθούμε. Όλα θα τα νιώσουμε. Εννοείται. Το θέμα είναι να έχουμε την γνώση και την δυναμική, ώστε να μπορούμε να φεύγουμε από αυτό, και να μην μας βυθίζει μέσα εκεί. 

Συναισθηματική Νοημοσύνη

Κι εκεί έρχεται αυτό που λέμε συναισθηματική νοημοσύνη, που είναι η δυνατότητα μας να αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα με έναν διαφορετικό τρόπο.

Γι’ αυτό συνέχεια λέω, μην προσπαθείς να λύσεις αυτό που σε απασχολεί, είναι το τελευταίο πράγμα που πρέπει να σε απασχολεί. Αυτό που χρειάζεται  είναι να διευρύνουμε την συνειδητότητα μας, και να ενεργοποιήσουμε τον εγκέφαλο μας.

Ας δούμε ένα παράδειγμα:

 Αν πάω στο Super Market και πάρω 20 kg ψώνια και δεν μπορώ να τα σηκώσω φταίνε τα ψώνια; Ή μήπως φταίω εγώ που δεν είμαι τόσο γυμνασμένος ώστε να σηκώσω αυτά τα ψώνια;

Ξεχάσαμε οι άνθρωποι να εκπαιδευτούμε.

Ξεχάσαμε οι άνθρωποι να γυμναστούμε συναισθηματικά.

Ξεχάσαμε οι άνθρωποι να εκπαιδεύσουμε το μυαλό μας.

Ξεχάσαμε οι άνθρωποι να διευρύνουμε την αντίληψη μας και την συνειδητότητα μας.

Και όταν στη ζωή, καλούμαστε αντικειμενικά να ζήσουμε συγκεκριμένα γεγονότα, τα λέμε “Βουνό” και λέμε, “Πω πω τι περνάω”. Όχι. Δεν περνάμε τίποτα. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι ξεχάσαμε να γυμναστούμε.

Γύμνασε τον εγκέφαλο σου

Και αυτό είναι κάτι το οποίο είναι μακροπρόθεσμο αλλά μην το παραμελήσεις.

Μην σταματάς να εκπαιδεύεσαι. Και ξέρεις τι; Από την στιγμή που φέρεις τα πρώτα αποτελέσματα, μετά άρχισε να μπαίνεις όλο και πιο βαθιά στο παιχνίδι, μην κάτσεις παρατηρητής στις πληροφορίες του πρώτου επιπέδου. Μπες πιο βαθιά. Πάρε ένα πρόγραμμα το οποίο θα σε βοηθήσει.

Εμένα αυτό που μου άλλαξε τη ζωή ήταν οι εκπαιδεύσεις. Δεν μου τα άλλαξαν ούτε οι μηχανές, ούτε τα αμάξια, ούτε τα hobbies, τίποτα..

Οι εκπαιδεύσεις μου δίνουν την δυνατότητα, να μπορώ να τα κάνω όλα αυτά, επί πολύ περισσότερο απ’ ότι τα έκανα στο παρελθόν. Γιατί μου άνοιξαν το μυαλό.

Άρα λοιπόν τι θέλω να σου πω; Μείνε εδώ. Εστίασε. Εφάρμοσε. Ανέβα επίπεδο. Μόλις ανέβεις επίπεδο φρόντισε να πάρεις και τις εκπαιδεύσεις του αντίστοιχου επιπέδου και πήγαινε παρακάτω.

Υπό-αποτελέσματα

Το να νιώθεις πληγωμένος σε βάζει σε μια θέση υπό. Και όταν στη ζωή , ζεις υπό τότε θα φέρνεις και υπό-αποτελέσματα. Και όσο φέρνεις υπό-αποτελέσματα θα ενισχύεις αυτή την πληγή που πρακτικά τη νιώθεις μέσα σου. Αλλά είναι θεωρητική πληγή, δεν είναι πρακτική. Γιατί την δημιουργούμε με το μυαλό μας.

Τι χρειάζεται να κάνεις λοιπόν;

Μακροπρόθεσμα γύμνασε τον εγκέφαλο σου.

#1 Πιάσε τον άνθρωπο που νιώθεις πληγωμένος και μίλησε του στα ίσα.

Κοίτα τον στα μάτια και πες του αυτό που νιώθεις. Μην του ρίξεις ευθύνες. Όχι. Κράτησε το πάνω σου: “Εγώ νιώθω έτσι. Εγώ νιώθω πληγωμένος. Μπορεί να είμαι λάθος. Μπορεί και όχι. Αλλά θέλω να είμαι ειλικρινής. Νιώθω έτσι. Θα ήθελα και θα εκτιμούσα αν αυτό το έκανες κάπως διαφορετικά. Είσαι ok;” Μην του πεις ότι πρέπει να το κάνει, άφησέ τον να επιλέξει. Και αφού επιλέξει, επίλεξε αν αυτός ο άνθρωπος είναι για εσένα ή όχι.

“Μάνο πολύ ωραία αλλά αυτός είναι ο πατέρας μου ή η μητέρα μου. Τι να κάνω;”

#2 Φύγε

Ποιος σε κρατάει σε ένα περιβάλλον το οποίο είναι περιοριστικό για εσένα; Εγώ; Η μάνα σου; Ο πατέρας σου; Ή το κράτος;

Κι όταν λέω φύγε δεν εννοώ να αλλάξεις ήπειρο. Το σημαντικό είναι να φύγεις συναισθηματικά.

“Μάνο τι λες τώρα; Εκεί είμαι βολεμένος. Τρώω. Πίνω. Έχω συναισθηματική ασφάλεια. Πώς θα το κάνω;”

#3 Ξεβολέψου

Δεν μπορείς να γνωρίσεις νέους τόπους όντας στο ίδιο λιμάνι. Κάποτε είχα την τύχη να γνωρίσω έναν εξαιρετικά πετυχημένο άνθρωπο και μου είπε “Οι περισσότεροι άνθρωποι στην Ελλάδα γεννιούνται σε μία περιοχή, μεγαλώνουν σε αυτή την περιοχή, πεθαίνουν σε αυτή την περιοχή. Και δεν ξέρουν τι συμβαίνει εκεί πέρα έξω”

Καλώς ή κακώς, υπάρχουν κάποια πρότυπα που τα κουβαλάμε μαζί μας για πάρα πολλά χρόνια. Έτσι λοιπόν αφού φύγεις, αν τελικά φύγεις..

#4 Εκπαιδεύσου για να μπορείς να παράγεις πιο δυνατά και πιο μεγάλα αποτελέσματα.

#5 Εφάρμοσε τα παραπάνω βήματα.

#6 Συνδέσου με τους κατάλληλους ανθρώπους.

Αν έχεις βρει αξία σε αυτά που έχω μοιραστεί μαζί σου:

Καλώς ή κακώς, υπάρχουν κάποια πρότυπα που τα κουβαλάμε μαζί μας για πάρα πολλά χρόνια. Έτσι λοιπόν αφού φύγεις, αν τελικά φύγεις..

Εφάρμοσε τα παραπάνω βήματα για να έχεις τώρα κάποια αποτελέσματα .

Διεύρυνε την συνειδητότητα σου και ενεργοποίησε τον εγκέφαλο σου, για να έχεις μόνιμα απεριόριστα και θαυματουργικά αποτελέσματα.

Γιατί στο τέλος της ημέρας  ο εγκέφαλος είναι αυτός που δίνει εντολή τι θα κάνεις και τι όχι. Ακόμα και αυτό που λέμε, η δύναμη της θέλησης, η αντίσταση της αλλαγής, και όλα αυτά, προέρχονται από τον ίδιο σου τον εγκέφαλο.

Το ωραίο της υπόθεσης είναι ότι δεν υπάρχει μόνο ένας εγκέφαλος. Υπάρχουν τρεις. Οπότε χρειάζεται να μάθεις όλο αυτό το παιχνίδι πως παίζεται, για να μπορείς να το παίξεις και μόνο όταν ξέρεις πως παίζεται το παιχνίδι μπορείς να νικήσεις.

Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις απλά θα χάσεις και αν νικήσεις θα είναι θέμα τύχης.

Να Αγαπάς τον Εαυτό σου και να Ζεις με Πάθος!

Πηγή: https://www.manolisischakis.gr/pligomenos/

Τα πράγματα είναι εξαιρετικά απλά: με ό,τι ασχολείσαι αυτό καιγίνεσαι. Επιλέγεις μήπως να ασχολείσαι με το γεγονός ότι απάτησε ο ξάδερφος την ξαδέρφη; Το πιθανότερο που θα σου συμβεί είναι να βλέπεις παντού απατημένες συζύγους. Ασχολείσαι με το να κριτικά-

ρεις μαζί με την κολλητή σου φίλη στον καφέ που πίνετε τη συμπεριφορά του πρώην σου; Πολύ γρήγορα θα ανακαλύψεις ότι κάπου για κάποιο άλλο περιστατικό κάποιοι άλλοι σε έχουν κριτικάρει.

Κολλάς, εξιστορείς, αναλύεις εκ νέου τις πληγές σου, επιλέγεις να κολυμπάς στη λάσπη του πόνου… Είμαστε εκπαιδευμένοι να ανακαλύπτουμε πάντα έναν ένοχο, τον βασικό ένοχο, τον φταίχτη, βρε παιδί μου, για κάθε κατάσταση. Και επειδή στο ερωτικό

κομμάτι εμπλέκεται το μέγιστο δυνατό συναίσθημα, ο φταίχτης μετατρέπεται και σε «προδότη» και σε αιτία όλων των κακών.

Επικεντρωνόμασταν δηλαδή στο να «έχουμε δίκιο», να κερδίζουμε τις εντυπώσεις και την έξωθεν καλή μαρτυρία, αλλά στην ουσία παραμένουμε ηθοποιοί, παίζοντας τον ρόλο του θύματος και, το κυριότερο, συναισθηματικά στάσιμοι. Απλώς θυμήσου πως όταν δείχνεις

κάποιον με το ένα δάχτυλο, τα υπόλοιπα τέσσερα την ίδια στιγμή δείχνουν εσένα. 

Πότε, από ποιον και σε ποιο επίπεδο μάθαμε ή εκπαιδευτήκαμε για την ερωτική σχέση; Από τους γονείς μας, το σχολείο, την τηλεόραση, τα περιοδικά; Τι μάθαμε για το τι είναι αγάπη; Τι μάθαμε για τη σεξουαλική επικοινωνία; Μήπως μας έμαθαν πώς να βιώνουμε, να παρατηρούμε και να αναλύουμε τα συναισθήματά μας και τις αντιδράσεις μας; Ήταν δύσκολο έτσι, σχεδόν αδύνατο, να συναντήσουμε στην πράξη, «εκεί έξω», «στην αληθινή ζωή» μια σχέση λειτουργική, που να εκπληρώνει τις προσδοκίες των δύο συντρόφων, να τους με-

τατρέπει και να τους διευρύνει ως επιμέρους προσωπικότητες. Ως εκ τούτου… Όταν βλέπεις, μεγαλώνεις, ζεις και αναπνέεις ανάμεσα σε μέτριες καταστάσεις, αποδέχεσαι και το μέτριο ως φυσιολογικό. Γίνεται δηλαδή το μέτριο το μέτρο και η βάση των επιλογών και των

αποτελεσμάτων αυτών των επιλογών. Όταν οι κύριες «ζωντανές» παραστάσεις σου προέρχονται από συμβιβασμένες σχέσεις, επίπονους χωρισμούς, εγωιστικές συμπεριφορές, ενώ τα αντίστοιχα «θετικά» παραδείγματα τα συναντάς μόνο σε ταινίες και μυθιστορήματα, είναι λογικό η πίστη σου, το θάρρος σου να βρίσκονται στο ναδίρ και ο προσανατολισμός σου σε μια ιδανική σχέση να είναι θολός και κλονισμένος. 

Για να κανονίσουμε τις διακοπές μας, κάνουμε ολόκληρη έρευνα. Αναζητάμε τον προορισμό, τα εισιτήρια, τα δρομολόγια, τα ξενοδοχεία, τα μέρη όπου θα φάμε και θα διασκεδάσουμε και κάθε επιπρόσθετο στοιχείο που θα καθιστούσε ανεπανάληπτη αυτή την περίοδο. Για να επιλέξουμε, όμως, σύντροφο, ποια αντίστοιχη προετοιμασία έχουμε κάνει; Το σύνηθες έως τώρα προφανώς ήταν να σταθούμε αρκετά στην εξωτερική εμφάνιση και σε ένα, δύο, άντε τρία επιφανειακά χαρακτηριστικά που λείπουν από εμάς αρχικά και μας

εντυπωσιάζουν. Μπορεί, όμως, κάτι τέτοιο να είναι αρκετό; Πολύ σωστά θα μου πεις: «Εντάξει, παραδέχομαι ότι μπορεί να μην ήμουν και τόσο ξεκάθαρος έως τώρα ως προς αυτό που ζητούσα, αλλά πάντα είχα τους λόγους μου να μπω σε μια σχέση». Πώς μπορεί,

όμως, να υπάρχουν «σωστοί» και «λάθος» λόγοι για να δημιουργήσεις μια σχέση; Θα σου απαντήσω ως καλός σύμμαχός σου. Υπάρχουν όλων των ειδών οι λόγοι, απλώς θα ήταν δόκιμο να τους ονομάσουμε «κατώτερους» και «ανώτερους», ανάλογα με τα κίνητρα

και την αφόρμησή μας. Ποιος από εμάς δεν μπήκε σε μια ερωτική σχέση για να γεμίσει το κενό της μοναξιάς του, να θρέψει την αυτοεπιβεβαίωση, κατά συνέπεια τον εγωισμό του, για να ξεπεράσει μια προηγούμενη σχέση του ή απλώς για να βελτιώσει τη σεξουαλική του

ζωή; 

Όλοι αυτοί οι λόγοι με μια πρώτη ανάγνωση φαίνονται απόλυτα «λογικοί», αλλά απέχουν παρασάγγας από το να είναι «ψυχικοί», όταν μιλάμε για μια σχέση που καλλιεργείται και αναπτύσσεται πετυχημένα, βασιζόμενη στην τριπλή σύνδεση μυαλού, σώματος και ψυχής.

Ποια είναι λοιπόν τα βαρίδια που χρειάζεται να πετάξει κανείς για να υψωθεί στον ουρανό το αερόστατο; Τι μας κρατά πραγματικά πίσω;

Πάρε την ευκαιρία για μια δωρεάν life coaching συνεδρία με τον Νικόλα, για να δοκιμάσεις χωρίς καμία περαιτέρω δέσμευση πόσο αποτελεσματικό είναι το life coaching!

Νικόλας Ουρανός, PCC

Professional Certified Life & Relationship Coach by International Coaching Federation

Προβολή άρθρου

Βραβευμένος συγγραφέας παγκόσμιου bestseller Αγάπη Τώρα, Ευ Ζην Τώρα και Ξαφνικά Τώρα, Ομιλητής

«Πως, Πως; Λοιπόν, εάν το ξαναπείς αυτό θα.. Λοιπόν τέλειωσε, τέλειωσε. Δεν το συζητάω. Γεια σου.»

Και κάπως έτσι χαλάνε οι σχέσεις. Γιατί; Γιατί οι άνθρωποι, δεν καταλαβαίνουμε πως αυτό που βιώνουμε, δεν είναι τίποτε άλλο, από μια προσωπική αντίληψη σχετικά με το τι έχει συμβεί.

Αυτό το τηλεφώνημα θα μπορούσε να είναι οτιδήποτε. Δεν έκλεισε μια δουλειά; Η κοπέλα μου μπορεί να έκανε σεξ με κάποιον φίλο μου; Θα μπορούσε να μου έχουν κλέψει κάποιο μηχανάκι; Οτιδήποτε..

Η ερώτηση μου όμως για σένα είναι η εξής: Ότι και να έχει γίνει για ποιον λόγο, εγώ να θυμώσω;

Θα σου πω μια πάρα πολύ ωραία φράση , την οποία έχει πει ο Δαλάι Λάμα: «Δεν καταλαβαίνω γιατί οι άνθρωποι πίνουν δηλητήριο προσδοκώντας να κάνουν κακό στους άλλους»

Δεν θα ξεχάσω ποτέ μια φορά που οδηγούσα με το μηχανάκι, και κάποια στιγμή, κι ενώ μπροστά μου κινείται ένα αμάξι, περνάει ένας άλλος στο αντίθετο ρεύμα μιλώντας στο κινητό και παραλίγο να πέσει πάνω του. Ο οδηγός του προπορευόμενου σε εμένα αυτοκινήτου, γύρισε το κεφάλι του προς τα πίσω για να τον βρίσει, τον βρίζει, ξεθυμαίνει, και τρακάρει. Και λέω «Θεέ μου». Γλίτωσε από το πρώτο τρακάρισμα και τράκαρε μετά. Γιατί; Γιατί δεν μπορούσε να ελέγξει τα συναισθήματα του.

Μερικές πληγές δεν κλείνουν ποτέ

Ξέρεις πόσες φορές έχουν ειπωθεί λόγια , σε σχέσεις τα οποία δεν μπορεί να πάρει κανείς πίσω; Να θυμάσαι το εξής: Δεν ξέρω αν σου έχει τύχει ποτέ, να βάλεις ένα κάδρο πάνω στον τοίχο, αλλά εάν το έχεις κάνει θα με καταλάβεις. Παλιά λοιπόν ήμουν λάτρης αυτού. Έπαιρνα καδράκια, έπαιρνα καρφάκια μικρά και τα κάρφωνα στον τοίχο. Κάποια στιγμή όμως μετά από κάποιους μήνες, χρόνια,  έβγαζα τα καρφάκια, έβγαζα τα καδράκια και τι έμενε; Η τρύπα.

Κάποιες φορές, κάποια λόγια, κάποιες πράξεις όσο και να θες να μετανοήσεις, όση συγνώμη και να πεις, έχουν  κάνει μια τέτοια τρύπα στην καρδιά και στο μυαλό του άλλου ανθρώπου , που δεν κλείνει με τίποτα. Και δεν κλείνει όχι γιατί δεν μπορεί να κλείσει, αλλά γιατί έχεις πατήσει ένα τέτοιο ευαίσθητο σημείο προφανέστατα στον άλλον άνθρωπο, που αδυνατεί να καταλάβει ή να πιστέψει ότι μπορεί να θεραπευτεί. Και αδυνατεί να καταλάβει ότι αυτό είναι μια δικιά του πληγή, την οποία πρέπει να διαχειριστεί.

Απέκτησε τον Έλεγχο των Συναισθημάτων σου

Όμως στην παρούσα φάση, αυτό που μας νοιάζει είναι να καταλάβεις εσύ ότι αυτή την τρύπα, αυτό το καρφάκι, όταν αρχίζεις να το βάζεις στον τοίχο πρέπει να είσαι πολύ σίγουρος. Πρέπει να το κάνεις; Θα μπορούσες να κάνεις κάτι αλλιώς; Και η απάντηση είναι «Ναι». Τι πρέπει να κάνεις; Πρέπει να αποκτήσεις τον έλεγχο των συναισθημάτων σου.

Όμως, όταν λέω να αποκτήσεις τον έλεγχο των συναισθημάτων σου, τι σημαίνει; Να γίνεις αναίσθητος; Να μην θυμώνεις, να μην λυπάσαι, να μην φοβάσαι, να μην κάνεις τίποτα; Βεβαίως όχι. Γιατί αν δεν θυμώνεις, δεν λυπάσαι, δεν κάνεις κάτι από αυτά τότε, δεν θα κάνεις και το αντίθετο. Δεν θα χαίρεσαι, δεν θα νιώθεις ηρεμία, δεν θα νιώθεις απόλαυση.. Άρα αν δεν νιώθεις τα μεν και δεν νιώθεις τα δε, τότε τι είναι η ζωή; Γιατί ζεις;

Κάποια πράγματα πάνε μαζί

Ότι και να κάνεις στη ζωή το κάνεις για δύο πράγματα: Για να νιώσεις κάτι υπέροχο, για , για να νιώσεις κάτι ευχάριστο. Αλλά καταλαβαίνεις πως εάν ο σκοπός σου και το θέλω σου , η επιθυμία σου είναι να νιώσεις κάτι ευχάριστο, είναι σίγουρο ότι θα νιώσεις και κάτι δυσάρεστο. Γιατί αυτά τα δύο πάνε μαζί. Γιατί ζούμε σε έναν κόσμο που το άσπρο με το μαύρο, το θηλυκό με το αρσενικό, το συν με το πλην, είναι έννοιες που παντρεύονται. Δηλαδή όταν θα πάρεις το νόμισμα και θα έχει την κορώνα δεν γίνεται να πεις «Εγώ θέλω γράμματα». Αν θέλεις γράμματα πρέπει να θέλεις και την κορώνα. Τι σημαίνει αυτό; Ότι όπου υπάρχει το ένα υπάρχει και το άλλο.

Πώς μπορείς να πάρεις τον έλεγχο των συναισθημάτων σου;

Άρα λοιπόν, η ερώτηση δεν είναι αν δεν νιώθεις τα συναισθήματα ή αν γίνεις αναίσθητος. Σε καμία περίπτωση δεν το θέλουμε αυτό. Αλλά αυτό όμως που θέλουμε είναι να μπορείς να έχεις τον έλεγχο, να ξέρεις τι να νιώθεις, πώς να το νιώθεις και πότε να το νιώθεις.

Κι εδώ, κάτι μέσα στο μυαλό σου ξεπηδάει και λέει «Δηλαδή θα γίνω ρομποτάκι;». Βεβαίως και όχι. Γιατί το να αποκτήσεις τον έλεγχο των συναισθημάτων σου, όπως έχεις των έλεγχο των χεριών σου… Πρόσεξε τι εννοώ: Κινώ τα χέρια μου γιατί θέλω να σου περιγράψω, τι σου λέω αυτή την στιγμή. Σε καμιά περίπτωση όμως τα χέρια μου δεν πηγαίνουν πάνω κάτω χωρίς νόημα την ώρα που μιλάω.

Όπως, λοιπόν, τα χέρια τα έχουμε και τα χρησιμοποιούμε πχ για να πιάσουμε το κινητό μας, θα πάμε να πιάσουμε το κινητό μας. Θέλουμε να κάνουμε προς τα πίσω τα μαλλιά μας, θα τα χρησιμοποιήσουμε για να κάνουμε προς τα πίσω τα μαλλιά μας. Δεν κάνουν συνέχεια κάτι.

Έτσι λοιπόν χρειάζεται να αρχίσουμε να αποκτάμε τον έλεγχο του μυαλού μας, για να μην κάνουμε συνέχεια σκέψεις, ασταμάτητα, αυτό δηλαδή που αλληγορικά θα μπορούσαν να κάνουν τα χέρια. Είναι τρελό. Η ερώτηση είναι όμως «Πώς μπορώ να έχω τον έλεγχο του μυαλού μου;»

Πώς Μπορώ να Έχω την Δύναμη του Μυαλού μου;

Χρειάζεται να ακολουθήσεις κάποια βήματα. Καταρχήν δεν είναι κάτι που θα το κάνεις από την μια μέρα στην άλλη. Χρειάζεσαι χρόνο. Πόσο χρόνο; Ανάλογα το που είσαι, που θέλεις να πας, πόσο δεσμευμένος είσαι, πόσο χρόνο θα αφιερώσεις μέσα στην ημέρα και πόσο προχωρημένες στρατηγικές και τεχνικές ξέρεις.

Τώρα λοιπόν εάν είσαι στα πρώτα στάδια ή και στα προχωρημένα, αυτό που μπορείς να κάνεις είναι το εξής: Πρέπει να αρχίσεις να εκπαιδεύεις το μυαλό σου, να είναι στο εδώ και τώρα. Πώς μπορείς να το κάνεις αυτό; Αρχίζοντας να παρατηρείς τον εαυτό σου περισσότερο. Είμαι σίγουρος ότι αν ρωτήσω τους ανθρώπους εκεί πέρα έξω θα μου πουν «Εμένα ο φίλος μου ο Κώστας έχει αυτά τα καλά χαρακτηριστικά και αυτά τα κακά», «Η Μαρία κάνει αυτό κι εκείνο».. Και αν τους ρωτήσεις για τον εαυτό τους δεν  ξέρουν. Αλλά το ξέρει ο φίλος τους.

Τι θέλω λοιπόν να σου πω; Το πρώτο που θέλω να κάνεις ,είναι να αρχίσεις να καταλαβαίνεις περισσότερο τον εαυτό σου. Να δεις πότε λες κάτι και τι είναι αυτό που λες. Πότε κάνεις; Τι κάνεις; Πότε δεν κάνεις, όταν συμβαίνει τι; Ποια στιγμή δεν λες κάτι όταν συμβαίνει κάτι; Πότε αντιδράς, πώς νιώθεις σε συγκεκριμένες περιπτώσεις; Μην προσπαθήσεις να αποκτήσεις τον έλεγχο σε κάτι το οποίο δεν ξέρεις γιατί είναι κουλό.

Το παράδειγμα του κλέφτη

Φαντάσου το εξής: Ένας κλέφτης για να κλέψει ένα σπίτι που έχει συναγερμό, πρώτα έχει μάθει πως ακριβώς δουλεύει αυτός ο συναγερμός. Αν δεν ξέρει πως δουλεύει δεν μπορεί να το «σπάσει» . Το ίδιο και με την πόρτα. Το ίδιο και με το αμάξι. Αν δεν ξέρεις πως δουλεύουν τα πράγματα, δεν μπορείς να αποκτήσεις τον έλεγχο αυτών.

Άρα λοιπόν αν δεν ξέρεις πως δουλεύει το μυαλό σου, δεν μπορείς να καταλάβεις το πως νιώθεις. Άρα λοιπόν για να μπορείς να αποκτήσεις τον έλεγχο των συναισθημάτων σου χρειάζεται να αποκτήσεις τον έλεγχο και την γνώση του εαυτού σου.

 Και πως μπορείς να το κάνεις αυτό; Παρατηρώντας τον εαυτό σου συνέχεια.

Σταμάτα να Αντιστέκεσαι

Το δεύτερο που μπορείς να κάνεις είναι να σταματήσεις να αντιστέκεσαι και να κάνεις λάθη με τον εαυτό σου. Γιατί όσο πιο πολύ κάνεις λάθος με τον εαυτό σου, τόσο πιο πολύ αντιδράει και όσο πιο πολύ αντιδράει, τόσο πιο πολύ κάνει πράγματα τα οποία είναι εκτός του ελέγχου σου.

Άρχισε να αγαπάς τον εαυτό σου.

Τι μπορεί να σου έχει κάνει αυτός ο εαυτός σου;

Για ποιον λόγο να του πηγαίνεις συνέχεια κόντρα;

Γιατί συνέχεια να τον κάνουμε λάθος;

Για ποιον λόγο συνέχεια να τα βάζουμε μαζί του;

Και γιατί συνέχεια να λέμε ότι τον αγαπάμε αλλά να βγάζουμε ψυχοσωματικά;

Να λέμε ότι τον αγαπάμε αλλά να είμαστε σε μια σχέση που δεν θέλουμε.

Λέμε ότι τον αγαπάμε αλλά η ποιότητα της ζωής μας να είναι χάλια.

Λέμε ότι τον αγαπάμε και βάζουμε το χέρι στην τσέπη και να μην έχουμε λεφτά.

Έλλειψη επικοινωνίας με τον εαυτό μας

Τι νομίζεις ότι είναι όλα αυτά; Όλα αυτά που περιέγραψα είναι συμπτώματα μιας ασθένειας. Και αυτή η ασθένεια ξέρεις ποια είναι; Η έλλειψη επικοινωνίας με τον εαυτό μας. Και το #1 που πρέπει να κάνουμε, για να αποκτήσουμε τον έλεγχο των συναισθημάτων μας, είναι να αφιερώσουμε χρόνο στον εαυτό μας, να τον μάθουμε καλύτερα, και να αποδεχτούμε και τα στραβά του.

Αλήθεια έχεις κανέναν φίλο που είναι τέλειος; Για σκέψου το λίγο. Γνωρίζεις κάποιον τέλειο; Όχι. Τους έχεις κάνει όλους πέρα και δεν μιλάς σε κανέναν; Εάν ναι -> Πρόβλημα. Εάν όχι, γιατί όχι; Τι κάνεις; Σκέψου το λίγο. Τι κάνεις; Αποδέχεσαι τους άλλους και κοστολογείς. Τι μου δίνει, τι δεν μου δίνει, τι χάνω, τι με πονάει; Το αντέχω;

Άρχισε να Αγαπάς τον Εαυτό σου

Τι θέλω να κάνεις και με τον εαυτό σου; Άρχισε να τον αγαπάς και να τον αποδέχεσαι όπως είναι. Μόνο τότε θα αρχίσεις να αποκτάς έλεγχο των συναισθημάτων σου. Τώρα αν νομίζεις πως πηγαίνοντας κόντρα, πολεμώντας και ξέροντας τα πάντα θα αποκτήσεις τον έλεγχο των συναισθημάτων σου ξέχασε το.

«Μάνο είναι μόνο αυτό;» Βεβαίως και όχι. Είναι και πολλά άλλα πράγματα. Αλλά αυτό είναι το πρώτο βήμα. Ανεξάρτητα το που είσαι. Γιατί πίστεψε με, εάν φτάσεις στο σημείο να ελέγχεις στο απόλυτο τον εαυτό σου, να τον γνωρίζεις. Να ξέρεις πότε κάνει, τι κάνει, πότε δεν κάνει, τι δεν κάνει, και να είσαι εντάξει με αυτό, να πεις «Ok, εαυτούλη μου, δεν πειράζει. Το έκανες όπως το έκανες, όλα καλά. Ok, δεν είσαι τέλειος. Είσαι ανθρώπινος» Τότε θα δεις ότι σε λίγο χρονικό διάστημα όλα θα πάνε σούπερ.

Να θυμάσαι ότι είσαι υπέροχος!

Να Αγαπάς τον Εαυτό σου και να Ζεις με Πάθος!

Πηγή: www.manolisischakis.gr.