Επιχειρηματικότητα

Διαμόρφωση Επιτυχημένης Στρατηγικής Στελέχωσης στη Νέα Κατάσταση Πραγμάτων

Οι απαιτήσεις της διεθνούς οικονομίας, η ανάγκη για άμεση επιχειρηματική ανάπτυξη στην Ελλάδα, και ο ανταγωνισμός ασκούν υψηλές πιέσεις σε επιχειρηματικές παραμέτρους παραγωγής, ποιότητας προϊόντων και υπηρεσιών, κόστους, και σωστά καταρτισμένων στελεχών.

Οι παράγοντες αυτοί είναι καθοριστικοί στην ανάδειξη των επιχειρήσεων που θα παίξουν ηγετικό ρόλο στην αγορά από αυτές που θα παραμείνουν στο περιθώριο. Απαιτούνται καλά μελετημένες στρατηγικές επιχειρηματικής και λειτουργικής οργάνωσης.

Όλα τα επίπεδα στελεχών πρέπει να προσαρμόζονται και να ανταποκρίνονται με επιτυχία στις στρατηγικές και στις ραγδαίες εξελίξεις. Υπάρχει πλέον πολύ μεγαλύτερη διαθεσιμότητα καλά καταρτισμένων ατόμων χωρίς αντίστοιχή αύξηση δυνατότητας απορρόφησής τους. Σημαντική επίδραση έχει η κρατικό-κεντρική πολιτική σε όλα τα επίπεδα διαχείρισης έργων και λειτουργίας των οργανισμών, οι επαυξημένες ανάγκες σωστής διαχείρισης των πόρων από την Ε.Ε. και οι ιδιωτικοποιήσεις κρατικών οργανισμών που έχουν δημιουργήσει μια νέα τάξη πραγμάτων σε θέματα στελέχωσης και διοίκησης. Η εποχή του “εύκολου χρήματος” του χρηματιστηρίου δημιούργησε μια παροδική ανεξέλεγκτη κατάσταση έπαρσης και υπεροχής.Η επιχειρηματική επιτυχία μπορεί να μετρηθεί μόνο βάση του άμεσου αποτελέσματος και αποδοτικότητας και όχι με τεχνητά διογκωμένες αξίες μετοχών επιχειρήσεων του χρηματιστηρίου.

Οι εταιρείες που θέτουν ρεαλιστικούς και επιτεύξιμους στόχους, είναι αυτές που τελικά προσελκύουν τα ποιο ικανά στελέχη τα οποία και φροντίζουν να ανταμείβουν αναλόγως με επιπρόσθετα κίνητρα όταν πετυχαίνουν τους στόχους τους. Οι στρατηγικές που έχουν σαν στόχο τη διατήρηση των ικανών στελεχών για μεγάλο χρονικό διάστημα απαιτούν κατανόηση, ενθάρρυνση και στήριξη των επιτυχημένων αυτών ατόμων. Αυτή η επιστροφή στις παραδοσιακές βασικές αξίες μπορεί να αποτελεί μια από τις ποιο θετικές επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης. Αν και δεν είναι εύκολο να δημιουργηθεί άμεσα μια αγορά εργασίας που να απαιτεί αλλά και να απορροφά ικανά στελέχη, προβλέπεται μακροπρόθεσμα, η ανάπτυξη να ξεπεράσει τη διαθεσιμότητα των ατόμων με υψηλές προδιαγραφές. Η σταδιακή αλλαγή στη βάση της οικονομίας με νέο επίκεντρο τις προσφερόμενες υπηρεσίες αντανακλάται από τις προτιμήσεις των νέων αποφοίτων από τα ΑΕΙ της Ελλάδας και του εξωτερικού. Το ποσοστό των νέων και διαθέσιμων ικανών στελεχών στους τομείς της βιομηχανίας, της μεταποίησης και του αυτοματισμού μικραίνει σημαντικά κάθε χρόνο, καθώς και η γενιά της βιομηχανικής εποχής βγαίνει στη σύνταξη.

Βρισκόμαστε λοιπόν σε ένα στάδιο που πολύ χαρακτηρίζουν ως «Πόλεμο Ταλέντων» στη στελέχωση θέσεων παροχής υπηρεσιών, πληροφορικής, μάρκετινγκ, μάνατζμεντ, χρηματοοικονομικών, νέων τεχνολογιών, κλπ. Γρήγορα όμως ο φαινομενικός κορεσμός ικανών ατόμων θα στερέψει, ειδικά οι μικρές ή μεσαίες επιχειρήσεις θα έχουν δυσκολία να ανταγωνιστούν στην προσέλκυση των καλύτερων στελεχών από ένα περιορισμένο σύνολο διαθέσιμων ταλαντούχων στελεχών. Απαιτείται η δημιουργία οργανωμένης και αποτελεσματικής διαδικασίας προσέλκυσης και διατήρησης στελεχών καθώς και μετάδοσης ενός ελκυστικού και πειστικού οράματος.

Οι καλύτεροι άνθρωποι είναι ποιο έξυπνοι και ποιο συντηρητικοί: πολλοί έχουν πέσει θύματα κακής μεταχείρισης από εργοδότες ή οικονομικής κρίσης. Ιδιαίτερα επιφυλακτικοί και δύσπιστοι σε υποσχέσεις, επιδιώκουν τη σταθερότητα, τη δυνατότητα ικανοποιητικής ανάπτυξής τους και ένα ανταγωνιστικό εφικτό προγραμματισμό αμοιβής τους. Η εποχή προσέλκυσης ικανών στελεχών με εντυπωσιακά πακέτα ποσοστών και υποσχέσεων με χαμηλή πιθανότητα εξασφαλισμένης αμοιβής είναι πλέον ξεπερασμένη.

Οι καλύτεροι υποψήφιοι θα ανταποκριθούν στις εταιρείες που ξεκάθαρα εκφράζουν και πείθουν ότι μπορούν να υλοποιήσουν τους άμεσους στόχους τους για το όφελος της εταιρείας και των ανθρώπων της.

Ελκυστικοί παράγοντες είναι πλέον το σωστό περιβάλλον εργασίας, σαφώς διατυπωμένοι στόχοι και απαιτήσεις και ο διαθέσιμος χρόνος για προσωπική ζωή. Με κοινά συμφωνημένους στόχους και οι δύο πλευρές μπορούν να δημιουργήσουν ένα παραγωγικό περιβάλλον που να ανταμείβει ικανοποιητικά τόσο τα στελέχη όσο και την επιχείρηση. Ισχύει πάντα η αξία: Όταν τα άτομα αισθάνονται ότι οι εργοδότες τους λειτουργούν με γνώμονα το καλό του προσωπικού τους, θα επιδείξουν πολύ μεγαλύτερο βαθμό αφοσίωσης και θετικής προσπάθειας για το καλό της επιχείρησης. Πολλές εταιρείες πιστεύουν ότι η προσέλκυση στελεχών είναι θέμα απλής τοποθέτησης αγγελιών σε εφημερίδες μεγάλης κυκλοφορίας και σε διαδεδομένες ιστοσελίδες ευρέσεως εργασίας για να εμφανιστούν ορδές υποψηφίων στην πόρτα τους. Χωρίς όμως διαδικασία προ-επιλογής δύσκολα προσελκύουν τα κατάλληλα στελέχη.

Τα ικανά στελέχη επιλεκτικά αναζητούν νέες ευκαιρίες συνήθως εργάζονται και δεν διακινδυνεύουν να εκτεθούν στους εργοδότες τους. Για αυτό είναι και περιζήτητα καθώς δεν είναι υπερ-εκτεθειμένα και γιατί οι επιχειρήσεις πιστεύουν ότι όσο ποιο δύσκολη είναι η εύρεση, προσέγγιση και πρόσληψη κάποιου στελέχους τόσο καλύτερο είναι. Τα στελέχη αυτά είναι διακριτικά και συνήθως αποκαλύπτουν το ενδιαφέρουν σε πολύ λίγα άτομα του άμεσου περιβάλλοντός τους αλλά και σε έμπιστους επαγγελματίες επιλογής προσωπικού.

Η αποτελεσματική στελέχωση έχει να κάνει με τη σωστή επικοινωνία και δικτύωση και τις άμεσες επαφές, όχι με την πρόσβαση σε χιλιάδες βιογραφικά και ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες.

Η παραδοσιακή προσέγγιση είναι η καλύτερη: Η αξιοποίηση προσωπικών επαφών και δικτύου γνωριμιών για τον εντοπισμό των καλύτερων υποψηφίων και ευκαιριών. Πολύ λίγα άτομα κατακτούν μια νέα θέση μέσω του βιογραφικού τους. Τα ικανά στελέχη έχουν εξαιρετικές ικανότητες δικτύωσης, τους θυμούνται και τους συστήνουν εύκολα οι νυν και τέως εργοδότες τους, τους στρατολογούν οι επαγγελματίες επιλογής προσωπικού και τους καλούν σε συνεντεύξεις. Η απρόσωπη προσέγγιση μέσω δημοσιεύσεων κάνει τις προσωπικές σχέσεις να αποκτούν μεγαλύτερη αξία και η άμεση επικοινωνία είναι η αποτελεσματικότερη.

Αυτό ισχύει τόσο για τους εργοδότες όσο και για τα διαθέσιμα στελέχη. Η καλύτερη λύση λοιπόν είναι η δικτύωση, η οποία περιλαμβάνει πρώην συνεργάτες, πελάτες, εργοδότες, διευθυντές, υφιστάμενους, και επαγγελματίες επιλογής προσωπικού. Ο ανταγωνισμός έχει βοηθήσει στην επιβίωση των ποιο καλά οργανωμένων και αποτελεσματικών γραφείων επιλογής προσωπικού που έχουν αναπτύξει μακροχρόνιες σχέσεις και πολύτιμη πρόσβαση στα στελέχη. Έχουν εμπειρία, πολύ καλό δίκτυο επαφών με εταιρείες και υπεύθυνους λήψης αποφάσεων, μαθαίνουν πρώτοι τις νέες διαθέσιμες θέσεις και γνωρίζουν τα ικανότερα στελέχη που διακριτικά αναζητούν ευκαιρίες και που είναι σχεδόν αδύνατον να εντοπισθούν από μια αγγελία.

Αποδεικνύεται ότι η αποτελεσματικότερη στρατηγική στελέχωσης βασίζεται στην ανθρώπινη επαφή, επικοινωνία και πληροφόρηση, στη σωστή αξιολόγηση των στελεχών και όπου η αφοσίωση και αξία του στελέχους εκτιμάται στη συμβολή του για την καθοδήγηση και το μέλλον της επιχείρησης.

Η προσέγγιση αυτή κερδίζει περισσότερο και οδηγεί στη δημιουργία στελεχών με μεγάλη παραγωγικότητα που υποστηρίζουν την επιχείρηση, τον πελάτη και τους συναδέλφους τους. Οι υποσχέσεις για γρήγορο και εύκολο χρήμα χλευάζονται. Η ξεκάθαρη και καλά διατυπωμένη δέσμευση σε μια σταθερή επιχειρηματική φιλοσοφία, ισορροπημένη κερδοφορία, υποστήριξη και ενδυνάμωση των στελεχών είναι η βάση για μια νέα γενιά επιχειρήσεων.

Άρθρο αρχείου

ΤΖΟΥΛΗ ΚΥΡΙΑΚΑΚΗ

Επιχειρηματικότητα

Εργασιακή απόδοση & ηγετικό προφίλ

Οι αναποτελεσματικοί ηγέτες επηρεάζουν αρνητικά την απόδοση των μελών της ομάδας τους.

Πολλές φορές στην προσπάθειά μας να αναζητήσουμε τις αιτίες που μας κάνουν μη αποδοτικούς στην εργασία μας στρέφουμε την προσοχή μας στις δικές μας πράξεις και στα δικά μας λάθη. Σπάνια, θεωρούμε ότι η μη ικανοποιητική απόδοσή μας οφείλεται κατά πολύ στην ηγετική συμπεριφορά του διευθυντή ή γενικά του υπευθύνου της ομάδδας στην οποία ανήκουμε.

Κατά γενική ομολογία, σε κάθε επιχείρηση ή οργανισμό υπάρχουν κάποιοι κακοί ή αναποτελεσματικοί ηγέτες, οι οποίοι συνγκεντρώνουν χαρακτηριστικά που προσδιορίζουν το συγκεκριμένο προφίλ.
Μερικά από αυτά είναι:

Αξιολογούν τους υφισταμένους τους τονίζοντας μόνο τα αρνητικά σημεία της συμπεριφοράς και της εργασιακής τους απόδοσης, ενώ ποτέ δεν αμείβουν ή έστω προσπαθούν να ανακαλύψουν τα θετικά σημεία τους
Κάνουν διακρίσεις και προτιμούν αυτούς που είναι πρόθυμοι να τους δίνουν, συνήθως όχι καλές, πληροφορίες για τα ικανά μέλη της ομάδας, ενώ αυτοί οι πληροφοριοδότες απολαμβάνουν την εύνοια των διευθυντών κυρίως σε θέματα συγκάλυψης των αδυναμιών τους
Αδυνατούν να επικοινωνήσουν σωστά και να θέτουν στο χους τους οποίους θα τηρήσουν, γιατί είναι οι ίδιοι τους πολύ ευμετάβλητοι στις σκέψεις και τις αποφάσεις τους δημιουργώντας έτσι καταστάσεις ανισορροπίας στα μέλη της ομάδας τους
Χρεώνουν τις αποτυχίες στους άλλους, ενώ διεκδικούν πίσ στωση στην επιτυχία
Υστερούν σε ηγετικές ικανότητες ή αξιόλογη εμπειρία, αλλά διαλέγουν την πειθαρχία μέσω του εκφοβισμού ή της και τάχρησης της εξουσίας για να φαίνονται αποτελεσματικοί
Δεν αφήνουν χώρο για δράση και αγνοούν τους συνεργάτες τους και όταν προκύψει πρόβλημα τους επιτίθενται αιφνιδιαστικά
Είναι κακοί διαχειριστές του χρόνου και δυσκολεύονται να αντιμετωπίσουν τα δύσκολα, ενώ εύκολα δικαιολογούν τις καθυστερήσεις και τις αδυναμίες τους

Είναι λοιπόν εύλογο, ότι αν ο ηγέτης μιας ομάδας έχει μερικά από αυτά τα χαρακτηριστικά επηρεάζει αρνητικά την απόδοση των μελών της ομάδας του και κατ’ επέκταση τη συνολική παραγωγικότητά της.

Συμπερασματικά, όταν η δικαιοσύνη της αδικίας, η μεροληπτική αντιμετώπιση των ατόμων της ομάδας και ο παραγκωνιασμός αξιόλογων υπαλλήλων υπερισχύουν της αντιμετώπισης υπερισχύουν της αντιμετώπισης κάθε εργαζόμενου ως μοναδικού ατόμου με ξεχωριστά ταλέντα και ικανότητες, τότε υπονομεύεται τόσο η απόδοση όσο και η ύπαρξη ισορροπίας στην επαγγελματική και προσωπική ζωή όλων των μελών της ομάδας.

Άρθρο αρχείου

Στέλλα Γκιώση

Επιχειρηματικότητα

Διαφορετικότητα και απόδοση εργασίας

Η απειλή συρρίκνωσης του απασχολούμενου προσωπικού, η ανάγκη για υψηλή απόδοση των εργαζομένων προς όφελος του πελάτη αλλά και της επιχείρησης ή του οργανισμού οδηγούν τους επιχειρηματίες ή τους διοικούντες κάποιου οργανισμού να προβληματίζονται στο να βρουν τρόπο να δεσμεύσουν το προσωπικό τους σε παροχή συνεχούς και ποιοτικής εργασίας.

Τις περισσότερες φορές ισχυρό κίνητρο για την απόδοση εργασίας αποτελεί η χρηματική αμοιβή. Αν και η χρηματική αμοιβή αποτελεί τον πρώτο και άμεσα συνδεόμενο με την ανάληψη εργασίας συνειρμό, δεν είναι όμως και ο αποτελεσματικότερος υποκινητής υψηλής απόδοσης στην εργασία.

Η οικονομική κρίση σε παγκόσμιο επίπεδο, η αλλαγή του τρόπου ζωής του σύγχρονου ανθρώπου, οι απαιτήσεις διαβίωσης και επιβίωσης του ανθρώπου σε ανταγωνιστικά περιβάλλοντα διαφοροποιεί τη διάσταση της χρηματικής αμοιβής, ενώ υποβιβάζει τη σειρά κατάταξής της σε χαμηλότερο ή χαμηλό επίπεδο ανάλογο με τις αξίες του κάθε ατόμου στο οποίο αναφέρεται.

Έρευνες έχουν αποδείξει ότι η χρηματική αμοιβή μπορεί να είναι ένας ισχυρός υποκινητής, αλλά υπάρχουν άλλοι ισχυρότεροι και πιο σημαντικοί. Σε αυτούς ανήκουν:

η δύναμη του επιτεύγματος
η πεποίθηση ότι η δουλειά έχει αξία
η αναγνώριση από αξιόλογους ανθρώπους που εκτιμούμε
η αίσθηση ότι είμαστε και κάνουμε κάτι διαφορετικό
η πεποίθηση ότι αποτελούμε μέλος ομάδας
η εμπλοκή μας στους στόχους της επιχείρησης ή του οργανισμού

Εκτός από αυτούς, υπάρχουν πολλοί άλλοι υποκινητές εργασίας, αλλά αυτό που είναι σημαντικό είναι ότι ο καθένας έχει διαφορετική σημασία και επίδραση σε κάθε άτομο. Αυτή την ιδιαιτερότητα πρέπει να τη λάβει υπόψη του ο υπεύθυνος διαχείρισης ανθρώπινων πόρων επιχείρησης ή οργανισμού ώστε να επιλέξει το σωστό και κατάλληλο τρόπο για να παρακινήσει το προσωπικό του σε υψηλή απόδοση εργασίας.

Επιλέγοντας μια πρότυπη απόδοση εργασίας ή ενθαρρύνοντας το προσωπικό να αναπτύξει τη δική του προσέγγιση στο θέμα της απόδοσης είναι ένα δίλημμα που απασχολεί πολύ και συχνά τους αρμόδιους διαχείρισης προσωπικού.

Η πρώτη προσέγγιση υπαγορεύει πως το προσωπικό έχει μια στοιχειώδη παρακίνηση και αναγνώριση της ποιότητας στην εργασία και στην περίπτωση που δεν την έχει δεν μπορούμε να έχουμε αποτελέσματα αναφορικά με την απόδοση εργασίας.

Η δεύτερη προσέγγιση θεωρεί το άτομο ικανό και ώριμο να αναπτύξει το δικό του πλαίσιο απόδοσης, το οποίο όμως θα πρέπει να υπαγορεύεται από κάποιο πρότυπο, το οποίο θα απαιτεί τη δέσμευση του ατόμου σε αυτό.

Κανείς δεν μπορεί να θεωρήσει την πρώτη ή τη δεύτερη προσέγγιση απόδοσης εργασίας ως καλύτερη. Εκείνο όμως που έχει βαρύτητα και στις δύο προσεγγίσεις είναι η αναγνώριση της διαφορετικότητας του ατόμου και του μοναδικού του πλέγματος εμπειριών που θα καθορίσει τη στάση του στην εργασία και την απόδοσή του σε αυτήν.

Άρθρο αρχείου

Στέλλα Γκιώση

Επιχειρηματικότητα

Πώς να αντιμετωπίσετε το φόβο της επιτυχίας

Δείτε την Επιτυχία σαν Προορισμό και όχι σαν Εμπόδιο προς Αποφυγή.

Η Μαρία είναι μία δραστήρια συμπαθητική και εργατική επιχειρηματίας. Με το Γιάννη που είναι στέλεχος σε μια μεγάλη επιχείρηση έχουν δύο παιδιά και ζουν στα πλαίσια του μοντέλου που ονομάζεται «μέση οικογένεια». Έχουν τις δουλειές τους, έχουν τα παιδιά τους, έχουν το σπίτι τους (που αποπληρώνουν μέσω ενός στεγαστικού 25ετίας), έχουν 2 αυτοκίνητα και 20 μέρες διακοπές το χρόνο.

Στα όνειρά της η Μαρία ήταν μια πετυχημένη, χαρισματική, αξιοθαύμαστη και οικονομικά εύρωστη γυναίκα με μια εξαιρετική οικογένεια και ανεβασμένο κοινωνικό επίπεδο. Στην πραγματικότητα είναι μια μεσόκοπη μοναχική γυναίκα που καταφέρνει να επιβιώνει παγιδευμένη μέσα στην βαρετή της καθημερινότητα. «Υπάρχουν και χειρότερα» λέει στον εαυτό της όταν αραιά και που την ζώνουν οι προσωπικές της ανασφάλειες.

Ναι, αλλά υπάρχουν και καλύτερα! Αν η Μαρία είχε πραγματικά κυνηγήσει την επιτυχία σε κάποιο τομέα της ζωής της θα έπρεπε να αντιμετωπίσει τις απώλειες στους άλλους τομείς. Και η Μαρία δεν έχει καμία διάθεση να δώσει κάτι παραπάνω από τον εαυτό της στο «Βωμό» όπως το ονομάζει της Επιτυχίας. Είναι βολικά καθισμένη στην οικονομική θέση του τραίνου και δεν θα σηκωθεί για να πάει στην πρώτη θέση γιατί φοβάται μην χάσει και αυτήν που έχει!

Φόβος, Ενοχές και Ανωνυμία στη γειτονιά του Βολέματος

Αν και η Επιτυχία κατέχει μία περίοπτη θέση στην καρδιά και το μυαλό των ανθρώπων οι περισσότεροι κατατρέχονται από ένα μόνιμο φόβο και μόνο στην ιδέα ότι μπορούν να τα καταφέρουν ή ακόμη και από το ότι θα προσπαθήσουν να τα καταφέρουν. Η δικτατορία του μέτριου έχει καταφέρει να δημιουργήσει εξαιρετικές αναστολές στην συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων. Έτσι ο κάθε επίδοξος διώκτης της επιτυχίας θα έχει να τα βάλει με ένα σωρό εσωτερικούς εχθρούς πριν εξορμήσει για την κατάκτηση της κορυφής.

Ο Φόβος του Άγνωστου. Αν η Μαρία άρχιζε να γίνεται πετυχημένη θα αντιμετώπιζε το πρόβλημα της αλλαγής περιβάλλοντος σε διάφορους τομείς. Ξαφνικά θα βρισκόταν σε μια άγνωστη περιοχή με διαφορετικούς κανόνες και αρχές από αυτές που γνώριζε. Ο Πλούτος και η Επιρροή επηρεάζουν δραματικά τους ανθρώπους μια και τους εισάγουν σε κύκλους όπου νιώθουν ότι θα έπρεπε να αποδείξουν ξανά την αξία τους. Αυτό που δεν υπολογίζει η Μαρία είναι ότι όταν έχεις φτάσει στην κορυφή ενός βουνού μετά από σοβαρή προσπάθεια, γνωρίζεις ότι σου αξίζει και ότι δεν θα βρεθεί κανένας να σε αμφισβητήσει. Η Επιτυχία είναι μια αυστηρά προσωπική υπόθεση.
Ο Φόβος της Έκθεσης. Η επιθυμία της Μαρίας να παραμείνει ανώνυμη αν και πετυχημένη την εμποδίζει να εκτεθεί στη δημόσια παρατήρηση. Αυτό εν μέρει οφείλεται στο φόβο του φθόνου των άλλων. Προκειμένου να μην τη ζηλεύουν και να μην τη φθονούν παραμένει στην αφάνεια και κρατά κρυφές και τις παραμικρές έστω επιτυχίες της. Παραμένοντας αδιάφορη δεν πρόκειται να γίνει ποτέ αξιοζήλευτη!
Οι Δηλητηριώδης Ενοχές. Έχοντας μεγαλώσει σε ένα περιβάλλον που προάγει την πεπατημένη οδό και που καταδικάζει την εξερεύνηση ως χάσιμο χρόνου η Μαρία δηλητηριάζεται από τις ενοχές που της έχουν δημιουργηθεί. Δεν έχει το δικαίωμα, λέει στον εαυτό της, να σκορπίσει αλόγιστα το χρόνο και την ενέργειά της κυνηγώντας ένα όνειρο και στερώντας τα από άλλους. Επιπλέον έχει κάνει τόσα λάθη μέχρι τώρα στη ζωή της (όπως όλοι μας) που η πιο κρυφή της ενοχή είναι ότι δεν το αξίζει. Τα παπούτσια της επιτυχίας θα τα βαδίσουν άλλοι.

Βλέποντας την Επιτυχία κατάματα!

Είναι φυσικό η Επιτυχία, όπως και κάθε άλλη αλλαγή στη ζωή μας, να προκαλεί κάποια ποσότητα στρες. Είναι περίεργο όμως να αρνούμαστε να κοιτάξουμε την Επιτυχία στα μάτια μόνο και μόνο επειδή δεν έχουμε την κατάλληλη προετοιμασία. Τις περισσότερες φορές δεν μας εμποδίζει η άγνοια του δρόμου προς την κορυφή αλλά η έλλειψη σχεδίου για τα μετέπειτα βήματα. Δίνοντας μια τελευταία συμβουλή στην φανταστική Μαρία μας θα της θυμίζαμε ότι μετανιώνουμε για ότι δεν κάναμε παρά για ότι έχουμε κάνει.

Άρθρο αρχειού
Γιώργου Σαπροβαλάκη