Οικογένεια

Mάθε πως να συμβουλεύεις και να αρπάζεις ευκαιρίες

Έχω παρατηρήσει σε πάρα πολλούς ανθρώπους κάτι το οποίο βίωνα κι εγώ προσωπικά πολύ συχνά στο παρελθόν. Πολλοί άνθρωποι νιώθουν ότι δεν είναι αρκετοί, δεν τους σέβονται οι άλλοι άνθρωποι, δεν είναι αγαπητοί, δεν είναι αποδεκτοί.. Κι αυτό μπορούμε να το συναντήσουμε και στον προσωπικό τομέα σε σχέση με τους φίλους, και στον συναισθηματικό σε σχέση με την σχέση μας ή την οικογένεια μας, τον σύντροφο μας, τα παιδιά μας πολλές φορές.., είτε στον επαγγελματικό με συναδέλφους, προϊσταμένους ή υφισταμένους.

Αυτή η συμπεριφορά όμως, αυτή η αίσθηση που δημιουργείται, έχει κάποια προβλήματα. Ποια είναι αυτά; Όταν κάποιος νιώθει ότι δεν είναι αγαπητός, δεν είναι σεβαστός, δεν τον αποδέχονται οι άλλοι άνθρωποι, συνήθως έχει μία από τις παρακάτω δύο συμπεριφορές: Ή την επιθετική συμπεριφορά ή την αμυντική συμπεριφορά.

Και στις δύο περιπτώσεις τα αποτελέσματα είναι ίδια. Οι σχέσεις αρχίζουν να απομακρύνονται και πολλές φορές να χωρίζουν.

Πότε όμως συμβαίνει αυτό; Ας πάρουμε τις δύο βασικές περιπτώσεις:

Περίπτωση 1^η:

Συμβαίνει όταν θέλουμε να βοηθήσουμε έναν άνθρωπο, θέλουμε να του πούμε την γνώμη μας αλλά ο άλλος άνθρωπος για κάποιον λόγο δεν την ακούει.

Τότε τι νιώθουμε; “Α, εγώ του το είπα αλλά δεν με ακούει. Ότι και να του λέω από το ένα αφτί μπαίνει και από το άλλο βγαίνει”.

Περίπτωση 2^η:

Η δεύτερη περίπτωση που το συναντούμε αυτό είναι όταν την ώρα που συζητάμε με έναν άνθρωπο άλλα του λέμε εμείς και άλλα μας απαντάει αυτός. Νιώθουμε ότι δεν ακουγόμαστε.

Αλήθεια, σου έχει συμβεί αυτό; Προσωπικά δεν έχω συναντήσει άνθρωπο ο οποίος να μην το έχει συναντήσει αυτό στην ζωή του. Αλλά αν αυτό το αντιστρέψουμε, γιατί ως τώρα λέγαμε τι συμβαίνει με τους άλλους, πολλές φορές στην ζωή μας μπορεί να χάνουμε ευκαιρίες γιατί μας λένε οι άλλοι άνθρωποι κάτι αλλά εμείς εκείνη την στιγμή δεν μπορούμε να το αντιληφθούμε.

Για την ακρίβεια, οι Εβραίοι νομίζω λένε πως όλοι μα όλοι οι άνθρωποι θα συναντήσουν ευκαιρίες στην ζωή τους αλλά λίγοι είναι αυτοί που θα είναι παρόντες εκείνη την στιγμή, με μυαλό και καρδιά και ψυχή, έτσι ώστε να τις αρπάξουν και να τις εκμεταλλευτούν.

Πράγματι δεν είμαστε αποδεκτοί;

Η ερώτηση όμως είναι η εξής: Ισχύει αυτό; Όντως οι άνθρωποι δεν είμαστε αποδεκτοί; Όντως οι άνθρωποι δεν είμαστε αγαπητοί; Όντως οι άνθρωποι δεν είμαστε σεβαστοί; Δεν μας σέβονται οι άλλοι άνθρωποι; Είναι μια αίσθηση που υπάρχει μέσα μας με καταστροφικές συνέπειες μερικές φορές.

Ποια είναι όμως η αλήθεια, είτε αφορά τους άλλους, είτε αφορά εμάς; Η αλήθεια κρύβεται πίσω από αυτό το οποίο θα μοιραστώ μαζί σου. Προτού ένας άνθρωπος ακολουθήσει κάτι το οποίο θα του πεις, πρέπει να τον εκπαιδεύσεις για την αξία και τα οφέλη τα οποία θα έχει σε αυτόν. Εάν δεν το κάνεις από το ένα αφτί θα μπει και από το άλλο θα βγει.

Γιατί; Ζούμε στην εποχή της υπερπληροφόρησης. Δεν αντέχουμε άλλο.. Διαφημίσεις, συμβουλές, tips.. Έχουμε φτάσει στα όρια μας, με αποτέλεσμα όταν ένας δικός μας άνθρωπος, είτε είναι ο φίλος μας, είτε είναι η σχέση μας, είτε ένας συνεργάτης, μας πει κάτι, θα το ακούσουμε αλλά δεν θα το κατανοήσουμε απαραίτητα και θα φύγει. Αυτή λοιπόν είναι η αιτία που πολλές φορές χάνουμε ευκαιρίες στην ζωή μας.

Και θα σου δώσω ένα παράδειγμα:

Κάποια στιγμή είχα ακούσει μια πολύ ωραία συμβουλή πάνω στο κομμάτι του Μarketing από έναν Μarketer. Δεν μπορούσα να το αξιολογήσω. Το άκουσα και απλά δεν το εκτέλεσα. Πέρασαν πολλά χρόνια, πέρασαν πολλά σεμινάρια, πολλά λεφτά που έδωσα σε εκπαιδεύσεις, σε διαφημίσεις, ότι μπορείς να φανταστείς, και κάποια στιγμή ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και αυτή την πρόταση την οποία μου είχε συστήσει να εκτελέσω αυτός ο άνθρωπος την κατάλαβα πριν από μερικούς μήνες κάνοντας ένα άλλο σεμινάριο.

Τότε κατάλαβα το εξής: Ο λόγος που ήμουν σε θέση να το κατανοήσω αλλά και να το κάνω αυτή την φορά είναι ότι στο δεύτερο σεμινάριο ο ομιλητής δεν μου είπε απλά τι να κάνω αλλά μου εξήγησε το γιατί και μου έδωσε να κατανοήσω πως αυτό μπορεί να με βοηθήσει.

Συμβαίνει σε όλες τις σχέσεις;

Αυτό όμως που σου περιγράφω τώρα δεν ισχύει μόνο στο επαγγελματικό κομμάτι. Αυτό που σου περιγράφω τώρα ισχύει και στο συντροφικό κομμάτι. Ισχύει και στις σχέσεις. Πόσες φορές οι άνθρωποι δεν μας συμβουλεύουν “Κάνε αυτό” ή “Κάνε το άλλο” αλλά δεν είμαστε σε θέση να το ακούσουμε; Και πολλές φορές χαλάμε τις σχέσεις μας. Σχέσεις που πραγματικά ήταν σχέσεις αγάπης.

Έτσι λοιπόν, εάν πραγματικά θέλεις να αλλάξεις την ποιότητα της σχέσης που έχεις είτε με τους φίλους σου, είτε με τον σύντροφο σου αλλά και με τους ίδιους σου τους συνεργάτες, τότε όταν λες κάτι προτού τους πεις τι να κάνουν χρειάζεται να τους εξηγήσεις γιατί να το κάνουν; Ποια θα είναι τα οφέλη αυτού.

Μην χάνεις ευκαιρίες

Και πάρτο και αντίστροφα.. Εάν κάποιος σου πει κάτι και δεν σου εξηγήσει τι να κάνεις ή γιατί να το κάνεις αυτό που σου λέει να κάνεις, προτού το απορρίψεις, επειδή μπορεί να είναι κάτι πολύ σημαντικό για εσένα, είτε για τους φίλους σου, είτε για την σχέση σου, είτε για τα οικονομικά σου, για την καριέρα σου, πήγαινε ψάξε μόνος σου να δεις αν αυτό έχει αξία.

Γιατί; Γιατί μπορεί να χάσεις κάτι πολύ σημαντικό για εσένα, να μην το καταλάβεις ότι είναι σημαντικό και να πρέπει να περάσουν πολλά χρόνια για να έρθει το πλήρωμα του χρόνου και να πεις “Ναι, αυτό έπρεπε να το είχα κάνει”. Ο χρόνος να ξέρεις ότι είναι πολύτιμος.

Και δεν θα πω ότι ο χρόνος είναι χρήμα γιατί πολλές φορές ο χρόνος είναι πολύ πιο πολύτιμος από το χρήμα. Για να μην χάνεις λοιπόν τον χρόνο σου και να επενδύεις αυτό το πολύτιμο αγαθό που έχεις στην ζωή σου, φρόντισε όταν πρόκειται για τους άλλους, να εξηγείς γιατί πρέπει να το κάνουν, ποια είναι τα οφέλη που θα έχουν, και όταν πρόκειται για εσένα εάν ο άλλος δεν το κάνει τότε εσύ καλείσαι να βρεις εάν αυτό πραγματικά έχει αξία προτού το απορρίψεις.

Να θυμάσαι ότι είσαι υπέροχος..

Να Αγαπάς τον Εαυτό σου και να Ζεις με Πάθος!

Πηγή: www.manolisischakis.gr

Ψυχολογία

Παράλογη Ενοχή

Νιώθεις ότι είσαι υπεύθυνος για όλα. Έχεις πραγματικές ενοχές. Πονάς. Είσαι δυστυχισμένος. Στην πραγματικότητα δεν ευθύνεσαι για τίποτα. Πάσχεις από Παράλογη Ενοχή.

Τι είναι λοιπόν η ενοχή; Γιατί μερικοί άνθρωποι δεν νιώθουν καμιά ενοχή όταν κάνουν αξιόποινες πράξεις, ενώ κάποιοι άλλοι μοιάζουν παγιδευμένοι για πάντα στις αναίτιες ενοχές τους;

Στην πραγματικότητα το μόνο είδος ενοχής που θα ’πρεπε να νιώθουμε είναι οι τύψεις από τη σκόπιμα βλαπτική ή ανεύθυνη συμπεριφορά μας.

Την ενοχή αυτή την αποκαλούμε Λογική Ενοχή, δηλαδή δίκαιη, θεμιτή γιατί είναι ένα φυσικό και πολύτιμο συναίσθημα που λειτουργεί ως μηχανισμός διόρθωσης της συμπεριφοράς μας, προκειμένου να μπορούμε να αναπτυσσόμαστε ως άτομα και να δημιουργούμε αρμονικές και ανθεκτικές σχέσεις.

Η ενοχή όμως είναι ένα συναίσθημα πολύ πιο πολύπλοκο από αυτά που δημιουργεί η λογική ενοχή. Αυτό το δεύτερο είδος το αποκαλούμε Παράλογη Ενοχή, γιατί είναι άδικη και περιττή. Είναι ένα ανεπιθύμητο συναίσθημα που δεν προκαλείται από κάποια άδικη πράξη και λειτουργεί ως ένας αμυντικός ψυχολογικός μηχανισμός ενάντια στον πόνο που νιώθουμε από άλλες αιτίες.

Οι πηγές των παράλογων ενοχών έχουν στη συντριπτική τους πλειοψηφία ως χρόνο έναρξης την παιδική μας ηλικία, τότε δηλαδή που ως παιδιά δεν διαθέτουμε τον κατάλληλο τρόπο για να συνδιαλλαγούμε με τον πόνο και το θυμό, και έτσι τα μετατρέπουμε σε παράλογη ενοχή ώστε να απομονώσουμε τον εαυτό μας από αυτά τα συναισθήματα μειώνοντας τον πόνο και δίνοντάς μας μια ψεύτικη αίσθηση ελέγχου.

Για παράδειγμα, πολλοί άνθρωποι όπως γονείς, δάσκαλοι, κληρικοί, συνομήλικοι, έχουν καλλιεργήσει στο έπακρο την ικανότητα να ξυπνούν μέσα μας άδικη ενοχή, μέσα από την προσπάθειά τους να μας ελέγξουν, να μας μειώσουν, να μας κάνουν να νιώσουμε ανεπαρκείς ή κακοί με τον εαυτό μας, προκειμένου να αισθανθούν οι ίδιοι καλύτεροι από εμάς.

Η παράλογη ενοχή γεννάει τη λεγόμενη καταστροφική ντροπή, η οποία σε αντίθεση με τη δημιουργική ντροπή που προέρχεται από τη δίκαιη ενοχή, προσβάλλει την προσωπικότητά μας κάνοντάς μας να νιώθουμε άσχημα, βρώμικοι ή χωρίς αξία. Κατά συνέπεια, λειτουργεί καταστροφικά για μας, επειδή μας οδηγεί στο να μην αγαπάμε κάποια κομμάτια του εαυτού μας.

Ο συνδυασμός της παράλογης ενοχής και της υπερβολικής ντροπής μπορούν να προκαλέσουν σοβαρές συναισθηματικές διαταραχές, όπως χαμηλή αυτοεκτίμηση, κατάθλιψη, άγχος και εθιστική ή παρορμητική συμπεριφορά, με αποτέλεσμα τον ψυχικό μας ακρωτηριασμό και το σταμάτημα της φυσιολογικής ανάπτυξης της προσωπικότητάς μας.

Τα βήματα που μπορούν να μας βοηθήσουν να αναγνωρίσουμε και να περιορίσουμε τη λογική ενοχή αλλά και να αποφύγουμε την άδικη ενοχή είναι τα εξής :

1. Αναγνώρισε την ενοχή και σταμάτησε τη σκέψη σου, μην επιτρέπεις τον εαυτό σου να βγάλει βιαστικά συμπεράσματα.

2. Εντόπισε την πραγματική πηγή της ενοχής ή του πόνου

3. Προσδιόρισε αν νιώθεις δίκαιη ή άδικη ενοχή

4. Αν η ενοχή είναι δίκαιη :

α. Ομολόγησε την
β. Ζήτησε συγγνώμη
γ. Άλλαξε την ανεύθυνη συμπεριφορά
δ. Συγχώρεσε τον εαυτό σου και συνέχισε τη ζωή σου

5. Αν η ενοχή είναι άδικη :

α. Αντέστρεψε τη συναισθηματική διαδικασία από άδικη ενοχή σε θυμό
β. Νιώσε τον πόνο και απελευθέρωσε τον
γ. Αντιμετώπισε και διόρθωσε την επώδυνη κατάσταση, όταν είναι αναγκαίο και δυνατό

Άρθρο αρχείου

Αναστασία Μουστάκα

Ψυχολογία

City Unity College | Μεταπτυχιακό Ψυχολογίας με Εξειδίκευση

Το City Unity College σε συνεργασία με το London Metropolitan University προσφέρει ένα πρόγραμμα μεταπτυχιακών σπουδών στη ψυχολογία με εξειδίκευση που αναγνωρίζεται από το Αυτοτελές Τμήμα Εφαρμογής της Ευρωπαϊκής Νομοθεσίας ‘Α.Τ.Ε.Ε.Ν.’ του Υπουργείου Παιδείας, επιτρέποντας στους αποφοίτους να ασκήσουν επάξια στον τομέα της ψυχικής υγείας στην Ελλάδα.

Αυτό το πρόγραμμα δίνει την ευκαιρία στους φοιτητές να εξειδικευτούν σε έναν από τους οκτώ τομείς της ψυχολογίας. Ανάλογα με τα ενδιαφέροντά τους και τους στόχους τους, μπορούν να επιλέξουν μεταξύ των τομέων της ψυχολογίας υγείας, κλινικής ψυχολογίας, εγκληματολογίας, αθλητικής ψυχολογίας, συμβουλευτικής ψυχολογίας, ψυχολογίας εργασίας, εκπαιδευτικής ψυχολογίας και νευροψυχολογίας.

Κάθε τομέας παρέχει μια βαθιά κατανόηση και εξειδίκευση σε συγκεκριμένες πτυχές της ψυχολογίας, αναπτύζοντας τις δεξιότητες και την εμπειρία που απαιτούνται για να ασκήσουν επιτυχώς σε αυτούς τους εξειδικευμένους τομείς της ψυχολογίας. Μέσω μιας πλούσιας συνδυαστικής εκπαίδευσης και πρακτικής εφαρμογής, οι φοιτητές αποκτούν τις γνώσεις και την αυτοπεποίθηση που απαιτούνται για να επιτύχουν στον επαγγελματικό τους στόχο στον ευρύ και αναπτυσσόμενο τομέα της ψυχολογίας.

ΓΝΩΣΤΙΚΕΣ ΕΝΟΤΗΤΕΣ

Υποχρεωτικά Μαθήματα

Εξειδίκευση Ψυχολογίας Υγείας

Εξειδίκευση Εγκληματολογίας

Εξειδίκευση Κλινικής Ψυχολογίας

Εξειδίκευση Αθλητικής Ψυχολογίας

Εξειδίκευση Εργασιακής Ψυχολογίας

Εξειδίκευση Νευροψυχολογίας

Εξειδίκευση Εκπαιδευτικής Ψυχολογίας

Εξειδίκευση Συμβουλευτικής Ψυχολογίας

Εκδήλωση Ενδιαφέροντος

Mπορείτε να επικοινωνήσετε τηλεφωνικά στο 210 3243 222 ή μπαίνοντας στην ιστοσελίδα παρακάτω https://cityu.gr/course/metaptychiako-psychologias-me-exeidikefsi/

Θησέως & Κολοκοτρώνη, Σύνταγμα, Αθήνα
210 3243 222
[email protected]

Ψυχολογία

Ποια η σχέση δεσμού και έρωτα ;

‘ Όλα στην αρχή είναι όμορφα ’ γαλλική παροιμία

Είναι τα έντονα συναισθήματα αυτό που αποκαλούμε έρωτας ; Και είναι αρκετά για να υποστηρίξουν την άνθιση μιας σχέσης ;

Ή στην πραγματικότητα τα έντονα συναισθήματα συχνά μας εμποδίζουν να δούμε με αντικειμενικό μάτι τι είδους χορό χορεύουμε μ’ αυτόν που θεωρούμε ως άνθρωπό μας ;

Για τον έρωτα μιλάνε πολλοί… Ποιον έρωτα όμως ; Φυσικά αυτόν που πουλάει! Δηλαδή, τον έρωτα σε πρώτο επίπεδο, σε πρώτη ανάγνωση που γοητεύει χωρίς να δυσκολεύει γεννώντας σύνθετες σκέψεις και συναισθήματα…

Το ‘όλα στην αρχή είναι όμορφα’ της γαλλικής παροιμίας δεν σηματοδοτεί στην πραγματικότητα τον αληθινό δεσμό ή τον αληθινό έρωτα. Γιατί μόνο όταν μένουμε σε μια σχέση για καιρό –είτε από αναγκαιότητα είτε από επιλογή- δοκιμάζεται ο πραγματικός έρωτάς μας ή αλλιώς η ικανότητά μας για πραγματικό δεσμό.

Οι σχέσεις που δοκιμάζονται μέσα στο χρόνο, με άλλα λόγια οι μακροχρόνιες σχέσεις, μας δίνουν την ευκαιρία να δοκιμαστούμε στο να πετύχουμε τη λεπτή ισορροπία ανάμεσα στην ατομικότητα και τη συντροφικότητα, και να τις διατηρήσουμε και τις δύο χωρίς να χάσουμε τη μια ή την άλλη όταν τα πράγματα δυσκολέψουν.

Πρέπει να κατανοήσουμε ότι όταν δύο άνθρωποι ερωτεύονται παντρεύουν δυο μοναξιές και ότι μέσα σε μια σχέση δεν υπάρχει κτήμα!

Ο έρωτας πρέπει να γίνεται αντιληπτός από το ζευγάρι ως σεβασμός στην ελευθερία του χρόνου και του χώρου του άλλου, αν θέλει να επιβιώσει…

Σ’ έναν πραγματικό έρωτα ή σ’ έναν πραγματικό δεσμό κανένα από τα δύο μέλη δεν αναγκάζεται να καταπιέσει, να θυσιάσει ή να προδώσει τον εαυτό του, αλλά και οι δύο σύντροφοι εκφράζουν τα δυνατά και τα τρωτά τους σημεία, τις αδυναμίες και τις δυνατότητές τους με ισορροπημένο τρόπο.

Φυσικά, η εξισορρόπηση των δυνάμεων της ανεξαρτησίας (του εγώ) και αυτών της ενότητας (του εμείς) δεν είναι τόσο απλή υπόθεση.

Στόχος μας είναι να αποκτήσουμε σχέσεις που δεν θα λειτουργούν σε βάρος του εαυτού μας, και να αποκτήσουμε ένα εγώ που δεν θα λειτουργεί σε βάρος των άλλων, προκειμένου να βιώνουμε την ολοκλήρωσή μας ως άνθρωποι μέσα από τη συναισθηματική επαφή που μπορούν να μας προσφέρουν οι στενές προσωπικές σχέσεις.

Το θέμα αυτό σε όλη του την πολυπλοκότητα αποτελεί υψηλό στόχο, μια πρόκληση που κρατάει σε όλη μας τη ζωή. Όσο δηλαδή και οι σχέσεις μας με τους άλλους ανθρώπους.

Το πρόβλημα εμφανίζεται ωστόσο, όταν αρχίζουμε να συγχέουμε τον έρωτα ή τη δημιουργία δεσμού με την εξασφάλιση επιδοκιμασίας, όταν επιδιώκουμε τη σύναψη στενών προσωπικών σχέσεων επειδή αποτελούν για μας τη μοναδική πηγή αυτοεκτίμησης, και όταν διατηρούμε αυτές τις σχέσεις σε βάρος των πάντων τελικά!

Ωστόσο, δεν είναι ποτέ αργά για να μάθουμε να κινούμαστε διαφορετικά στις σχέσεις-κλειδιά στη ζωή μας.

Και ενώ βραχυπρόθεσμα οι αλλαγές που κάνουμε και οι αρχικές αντιδράσεις που προκαλούμε μπορεί να μας τρομάξουν, να μας απογοητεύσουν, να μας θυμώσουν και να μας κάνουν να νιώσουμε μοναξιά, όπως συμβαίνει με πολλά άλλα πράγματα στη ζωή, έτσι και εδώ, αξίζει να κοπιάσουμε σήμερα για να απολαύσουμε αύριο!

Άρθρο αρχείου

Αναστασία Μουστάκα