Οικογένεια

To Υποσυνείδητο επηρεάζει τη ζωή μας;

Πριν πολλά χρόνια βρέθηκα σε ένα σεμινάριο στην Κρήτη, στα Σφακιά. Ένας υπέροχος χώρος πάνω στην θάλασσα.

Σε αυτό το σεμινάριο γνώρισα έναν πάρα πολύ αξιόλογο άνθρωπο από την Κύπρο. Αυτός ο άνθρωπος ήταν εκπαιδευτής. Μου μίλησε πρώτη φορά για το υποσυνείδητο. Για την δύναμη του υποσυνείδητου.

Τι είναι το υποσυνείδητο; Πώς μας επηρεάζει; Πώς αυτό καθορίζει την ζωή μας; Πώς οι άνθρωποι πολλές φορές μπορεί να προσπαθούμε αλλά στο τέλος της ημέρας για κάποιον λόγο δεν τα καταφέρνουμε. Υπάρχει λόγος απλά δεν τον ξέρουμε εμείς αυτόν..

Από τότε λοιπόν μου μπήκε μια ιδέα, ένας σπόρος μέσα στο μυαλό, και άρχισα να ψάχνω. Όπως έχω αναφέρει ξανά ξεκίνησα με το βιβλίο “Η δύναμη του υποσυνείδητου” του Joseph Murphy – πολύ ωραίο και πολύ δυνατό βιβλίο, αν δεν το έχεις διαβάσει στο συστήνω ανεπιφύλακτα – και από εκεί και πέρα ήταν η αρχή για ένα πολύ μεγάλο ταξίδι.

Σε όλη αυτή την διαδικασία κατάλαβα ότι όλο το παιχνίδι της ζωής παίζεται σε υποσυνείδητο επίπεδο. Και αυτό για έναν λόγο. Και ο λόγος είναι απλός και λογικός. Όταν προχωράω στον δρόμο και δω μια λακκούβα τι θα κάνω; Ή θα πάω δεξιά, ή αριστερά, ή θα πηδήξω πάνω από την λακκούβα. Τι γίνεται όμως αν αυτή η λακκούβα είναι κρυμμένη με νερό; Τότε δεν κινδυνεύω γιατί δεν ξέρω ότι εκεί έχει λακκούβα;

Γι’ αυτό τον λόγο το υποσυνείδητο είναι το πιο σημαντικό κομμάτι της ζωής μας. Για τον λόγο ότι είναι αυτό το μέρος της ζωής μας στο οποίο δεν έχουμε πρόσβαση και γι’ αυτό οι άνθρωποι καλούμαστε να αναπτύσσουμε την συνειδητότητα μας μέρα με την μέρα, μήνα με τον μήνα, προκειμένου να φωτίσουμε όλο και μεγαλύτερο μέρος από αυτή την σκοτεινή πτυχή της ύπαρξης μας.

Η ερώτηση λοιπόν είναι η εξής:

Υπάρχει κάποιος πιο απλός τρόπος, ένας καθημερινός τρόπος, που θα μπορούσαμε οι άνθρωποι να αποκτούμε επίγνωση στο τι συμβαίνει μέσα στο υποσυνείδητο μας άσχετα από την δουλειά που θα κάνουμε;

Ναι, βέβαια, υπάρχει! Και ποιος είναι αυτός ο τρόπος;

Παλιά έλεγαν “Εν αρχήν ο λόγος”. Να θυμάσαι ότι ο λόγος, τα λόγια, οι λέξεις, ο τρόπος που μιλάμε, είναι ο τρόπος που εκφράζουμε αυτό που υπάρχει μέσα μας. Ή αν θέλεις, είναι ένας τρόπος αυτός. Έτσι λοιπόν, αυτό που χρειάζεται να κάνουμε είναι να αρχίζουμε να αποκτούμε επίγνωση στο τι λέμε, πώς το λέμε..

Δεν θα ξεχάσω ποτέ κάποια στιγμή που ήμουν με έναν φίλο, Trainer, και εκεί που μιλούσαμε γυρνάω και του λέω “’Έχω αρνητικές εικόνες στο μυαλό μου από την παιδική μου ηλικία”.

Και μου λέει “Το παρατήρησες;”.

Του λέω “Τι;”.

“Να..” μου λέει, “Άκου.. Τι είπες;”.

Του απαντάω “Έχω αρνητικές εικόνες από την παιδική μου ηλικία”.

“Αυτό σημαίνει ότι τις έχεις ακόμα μέσα στο μυαλό σου, έτσι δεν είναι;”

Το προσπέρασα εκείνη την στιγμή, δεν μπορούσα να το καταλάβω πάρα πολύ καλά όταν μου το είπε.. Γιατί είναι αυτή η συνειδητότητα που λέμε που κάποιες φορές απουσιάζει ή πρέπει να την βρούμε, να την αναπτύξουμε. Έτσι λοιπόν συνεχίσαμε την συζήτηση, τελείωσε η βόλτα μας, και συνειδητοποίησα ότι τελικά ναι μεν είχα δουλέψει με τον εαυτό μου αλλά κάποια πράγματα από την παιδική ηλικία υπήρχαν ακόμα μέσα μου. Και επειδή ο εγκέφαλος ανταποκρίνεται στις εικόνες που έχουμε μέσα στο μυαλό μας αν εμένα οι εικόνες μου ήταν αυτές της παιδικής ηλικίας τότε τι κάνει ο εγκέφαλος; Ανταποκρίνεται σε αυτή την πραγματικότητα.

Έτσι λοιπόν τι κατάλαβα; Κατάλαβα πως ένας τρόπος για να μπορώ να μαθαίνω τι συμβαίνει πραγματικά μέσα μου, και όχι τι νομίζω ότι συμβαίνει, είναι να αρχίσω να παρατηρώ τις λέξεις που λέω. Το πώς περιγράφω την πραγματικότητα. Τις φράσεις.. Τον τόνο.. Την ένταση.. Το πώς εκπροσωπώ, μεταφέρω, αυτό που υπάρχει μέσα μου προς τα έξω.

Έτσι λοιπόν τι χρειάζεται να κάνεις; Αυτό που χρειάζεται να κάνεις είναι να αρχίσεις να παρατηρείς τι λες και πώς το λες στην καθημερινότητα σου και θα δεις αν αυτό συμβαδίζει και κατά πόσο με αυτό που πραγματικά θα ήθελες στην ζωή σου. Εάν δεν συμβαδίζει τότε φρόντισε να μην προσπερνάς αυτά που λες και τον τρόπο που τα λες αλλά να πας λίγο πιο βαθιά και να δεις ακριβώς τι συμβαίνει μέσα στα βάθη της καρδιάς σου.

Επίσης μην ξεχάσεις το εξής:

Ότι είσαι υπέροχος!

Ότι πρέπει να αγαπάς τον εαυτό σου..

Και να ζεις με πάθος.

Πηγή: www.manolisischakis.gr

Ψυχολογία

City Unity College | Μεταπτυχιακό Ψυχολογίας με Εξειδίκευση

Το City Unity College σε συνεργασία με το London Metropolitan University προσφέρει ένα πρόγραμμα μεταπτυχιακών σπουδών στη ψυχολογία με εξειδίκευση που αναγνωρίζεται από το Αυτοτελές Τμήμα Εφαρμογής της Ευρωπαϊκής Νομοθεσίας ‘Α.Τ.Ε.Ε.Ν.’ του Υπουργείου Παιδείας, επιτρέποντας στους αποφοίτους να ασκήσουν επάξια στον τομέα της ψυχικής υγείας στην Ελλάδα.

Αυτό το πρόγραμμα δίνει την ευκαιρία στους φοιτητές να εξειδικευτούν σε έναν από τους οκτώ τομείς της ψυχολογίας. Ανάλογα με τα ενδιαφέροντά τους και τους στόχους τους, μπορούν να επιλέξουν μεταξύ των τομέων της ψυχολογίας υγείας, κλινικής ψυχολογίας, εγκληματολογίας, αθλητικής ψυχολογίας, συμβουλευτικής ψυχολογίας, ψυχολογίας εργασίας, εκπαιδευτικής ψυχολογίας και νευροψυχολογίας.

Κάθε τομέας παρέχει μια βαθιά κατανόηση και εξειδίκευση σε συγκεκριμένες πτυχές της ψυχολογίας, αναπτύζοντας τις δεξιότητες και την εμπειρία που απαιτούνται για να ασκήσουν επιτυχώς σε αυτούς τους εξειδικευμένους τομείς της ψυχολογίας. Μέσω μιας πλούσιας συνδυαστικής εκπαίδευσης και πρακτικής εφαρμογής, οι φοιτητές αποκτούν τις γνώσεις και την αυτοπεποίθηση που απαιτούνται για να επιτύχουν στον επαγγελματικό τους στόχο στον ευρύ και αναπτυσσόμενο τομέα της ψυχολογίας.

ΓΝΩΣΤΙΚΕΣ ΕΝΟΤΗΤΕΣ

Υποχρεωτικά Μαθήματα

Εξειδίκευση Ψυχολογίας Υγείας

Εξειδίκευση Εγκληματολογίας

Εξειδίκευση Κλινικής Ψυχολογίας

Εξειδίκευση Αθλητικής Ψυχολογίας

Εξειδίκευση Εργασιακής Ψυχολογίας

Εξειδίκευση Νευροψυχολογίας

Εξειδίκευση Εκπαιδευτικής Ψυχολογίας

Εξειδίκευση Συμβουλευτικής Ψυχολογίας

Εκδήλωση Ενδιαφέροντος

Mπορείτε να επικοινωνήσετε τηλεφωνικά στο 210 3243 222 ή μπαίνοντας στην ιστοσελίδα παρακάτω https://cityu.gr/course/metaptychiako-psychologias-me-exeidikefsi/

Θησέως & Κολοκοτρώνη, Σύνταγμα, Αθήνα
210 3243 222
[email protected]

Ψυχολογία

Ποια η σχέση δεσμού και έρωτα ;

‘ Όλα στην αρχή είναι όμορφα ’ γαλλική παροιμία

Είναι τα έντονα συναισθήματα αυτό που αποκαλούμε έρωτας ; Και είναι αρκετά για να υποστηρίξουν την άνθιση μιας σχέσης ;

Ή στην πραγματικότητα τα έντονα συναισθήματα συχνά μας εμποδίζουν να δούμε με αντικειμενικό μάτι τι είδους χορό χορεύουμε μ’ αυτόν που θεωρούμε ως άνθρωπό μας ;

Για τον έρωτα μιλάνε πολλοί… Ποιον έρωτα όμως ; Φυσικά αυτόν που πουλάει! Δηλαδή, τον έρωτα σε πρώτο επίπεδο, σε πρώτη ανάγνωση που γοητεύει χωρίς να δυσκολεύει γεννώντας σύνθετες σκέψεις και συναισθήματα…

Το ‘όλα στην αρχή είναι όμορφα’ της γαλλικής παροιμίας δεν σηματοδοτεί στην πραγματικότητα τον αληθινό δεσμό ή τον αληθινό έρωτα. Γιατί μόνο όταν μένουμε σε μια σχέση για καιρό –είτε από αναγκαιότητα είτε από επιλογή- δοκιμάζεται ο πραγματικός έρωτάς μας ή αλλιώς η ικανότητά μας για πραγματικό δεσμό.

Οι σχέσεις που δοκιμάζονται μέσα στο χρόνο, με άλλα λόγια οι μακροχρόνιες σχέσεις, μας δίνουν την ευκαιρία να δοκιμαστούμε στο να πετύχουμε τη λεπτή ισορροπία ανάμεσα στην ατομικότητα και τη συντροφικότητα, και να τις διατηρήσουμε και τις δύο χωρίς να χάσουμε τη μια ή την άλλη όταν τα πράγματα δυσκολέψουν.

Πρέπει να κατανοήσουμε ότι όταν δύο άνθρωποι ερωτεύονται παντρεύουν δυο μοναξιές και ότι μέσα σε μια σχέση δεν υπάρχει κτήμα!

Ο έρωτας πρέπει να γίνεται αντιληπτός από το ζευγάρι ως σεβασμός στην ελευθερία του χρόνου και του χώρου του άλλου, αν θέλει να επιβιώσει…

Σ’ έναν πραγματικό έρωτα ή σ’ έναν πραγματικό δεσμό κανένα από τα δύο μέλη δεν αναγκάζεται να καταπιέσει, να θυσιάσει ή να προδώσει τον εαυτό του, αλλά και οι δύο σύντροφοι εκφράζουν τα δυνατά και τα τρωτά τους σημεία, τις αδυναμίες και τις δυνατότητές τους με ισορροπημένο τρόπο.

Φυσικά, η εξισορρόπηση των δυνάμεων της ανεξαρτησίας (του εγώ) και αυτών της ενότητας (του εμείς) δεν είναι τόσο απλή υπόθεση.

Στόχος μας είναι να αποκτήσουμε σχέσεις που δεν θα λειτουργούν σε βάρος του εαυτού μας, και να αποκτήσουμε ένα εγώ που δεν θα λειτουργεί σε βάρος των άλλων, προκειμένου να βιώνουμε την ολοκλήρωσή μας ως άνθρωποι μέσα από τη συναισθηματική επαφή που μπορούν να μας προσφέρουν οι στενές προσωπικές σχέσεις.

Το θέμα αυτό σε όλη του την πολυπλοκότητα αποτελεί υψηλό στόχο, μια πρόκληση που κρατάει σε όλη μας τη ζωή. Όσο δηλαδή και οι σχέσεις μας με τους άλλους ανθρώπους.

Το πρόβλημα εμφανίζεται ωστόσο, όταν αρχίζουμε να συγχέουμε τον έρωτα ή τη δημιουργία δεσμού με την εξασφάλιση επιδοκιμασίας, όταν επιδιώκουμε τη σύναψη στενών προσωπικών σχέσεων επειδή αποτελούν για μας τη μοναδική πηγή αυτοεκτίμησης, και όταν διατηρούμε αυτές τις σχέσεις σε βάρος των πάντων τελικά!

Ωστόσο, δεν είναι ποτέ αργά για να μάθουμε να κινούμαστε διαφορετικά στις σχέσεις-κλειδιά στη ζωή μας.

Και ενώ βραχυπρόθεσμα οι αλλαγές που κάνουμε και οι αρχικές αντιδράσεις που προκαλούμε μπορεί να μας τρομάξουν, να μας απογοητεύσουν, να μας θυμώσουν και να μας κάνουν να νιώσουμε μοναξιά, όπως συμβαίνει με πολλά άλλα πράγματα στη ζωή, έτσι και εδώ, αξίζει να κοπιάσουμε σήμερα για να απολαύσουμε αύριο!

Άρθρο αρχείου

Αναστασία Μουστάκα

Ψυχολογία

Η άμυνα ενάντια στα συναισθήματα

Η παρόρμηση να αφεθείτε σε έναν έρωτα, μπορεί να έρχεται σε αντίθεση με τις ηθικές σας αρχές, πράγμα που μπορεί να δημιουργεί περισσότερα πολύπλοκα προβλήματα απ’ όσα φαντάζεστε.

Ο πατέρας της ψυχανάλυσης ο Φρόιντ, θεώρησε πως το ανθρώπινο μυαλό αποτελείται από τρεις περιοχές: το id (προεγώ), το ego (εγώ) και το superego (υπερεγώ).

Το id κυριαρχείται από την «αρχή της ηδονής» και είναι μη-λογικό, δηλαδή είναι ά-λογο. Λειτουργεί ως δεξαμενή από πρωτόγονα ένστικτα και παρορμήσεις τα οποία είναι και τα τελικά (τα απόλυτα) κίνητρα της συμπεριφοράς μας. Δεν έχει χρονικό προσδιορισμό, γιατί οι αναμνήσεις που θα παγιδευτούν σ’ αυτό μέσω της καταπίεσης μπορεί να είναι το ίδιο δυνατές όσο όταν συνέβη αρχικά το γεγονός που τις καταπίεσε.

Το ego κυριαρχείται από την «αρχή της πραγματικότητας» και εκπροσωπεί το συνειδητό και λογικό κομμάτι του μυαλού μας, το οποίο παίρνει αποφάσεις και διαχειρίζεται την πραγματικότητα.

Το superego κυριαρχείται από την «αρχή της ηθικής» και είναι το κομμάτι, όπου αποθηκεύουμε τους κανόνες ή τα ταμπού για το τι πρέπει και τι δεν πρέπει να κάνουμε. Η νοοτροπία και στάση του υπερεγώ μας είναι ουσιαστικά η εσωτερίκευση της νοοτροπίας και στάσης των γονιών μας.

Οι μηχανισμοί της ψυχολογίας μας

Το id και το superego λειτουργούν στο ασυνείδητο. Είναι δηλαδή κομμάτια της ψυχικής-πνευματικής ζωής του ανθρώπου των οποίων τη λειτουργία δεν αντιλαμβανόμαστε άμεσα, γι’ αυτό και η συμπεριφορά που προκύπτει από τη λειτουργία τους μπορεί να γίνει κατανοητή μόνο κοιτώντας «κάτω από την επιφάνεια», εξετάζοντας δηλαδή τι δεν λέει ή τι δεν κάνει κάποιος, μιας κι αυτά που λέει ή κάνει είναι μόνο ένα μέρος της ιστορίας και συνήθως όχι το πιο ενδιαφέρον.

Η σχέση του ego με τις άλλες δύο οντότητες του μυαλού (δηλαδή το id και το superego) είναι εν δυνάμει και σχεδόν αδιάκοπα σε σύγκρουση, γιατί το εγώ από τη φύση του εκλαμβάνει ως απειλή τόσο τις ενορμήσεις που προέρχονται από το προεγώ όσο και τα συναισθήματα (ενοχές, ηθικούς κανόνες) που προέρχονται από το υπερεγώ.

Η αίσθηση της απειλής του εγώ από το προεγώ και το υπερεγώ, δημιουργεί στο άτομο έναν πολύ υψηλό βαθμό εσωτερικής ταραχής και δυσφορίας, και προκειμένου να τα αντιμετωπίσει για να επιφέρει μια υποτιθέμενη ισορροπία, αναπτύσσει τους λεγόμενους «μηχανισμούς άμυνας».

Επομένως, οι μηχανισμοί άμυνας κινητοποιούνται ενάντια στις ενορμήσεις και τα συναισθήματα, προκαλώντας το σχηματισμό νευρώσεων (ή νευρωτικών συμπτωμάτων) που αλλοιώνουν τον χαρακτήρα μέσα από την παθολογική του θωράκιση.

Τα προβλήματα που προκαλούν

Οι μηχανισμοί άμυνας που αναπτύσσει ένα άτομο κατά τη διάρκεια της ζωής του για να μπορέσει να αντιμετωπίσει τον πόνο ή τα δυσάρεστα συναισθήματα, προκαλώντας έτσι παθολογικά συμπτώματα στην όλη λειτουργία του, είναι οι εξής : η απώθηση, η καταπίεση, η εξιδανίκευση, η διανοουμενικοκοποίηση, η παλινδρόμηση, ο σχηματισμός αντίδρασης, η μόνωση, η αναίρεση, η προβολή, η ενδοβολή, η στροφή ενάντια στον εαυτό και η αντιστροφή, και η μετουσίωση ή μετάθεση των ενορμητικών σκοπών και συναισθημάτων.

Ωστόσο, η έρευνα έχει αποδείξει ότι όλες αυτές οι μορφές άμυνας από τα επίπονα συναισθήματα που συνιστούν τις αβάσταχτες αλήθειες (εμπειρίες) μέσα μας, παρόλο που για να λειτουργήσουν χρειάζεται να καταναλώσουμε όλη την ενεργητικότητά μας περιορίζοντας έτσι τις ζωτικές μας δραστηριότητες, τελικά δεν καταφέρνουν να γαληνέψουν το εγώ μας. Αντίθετα, το οδηγούν σε αμέτρητες μεταμορφώσεις, διαστρεβλώσεις και παραμορφώσεις, με αποτέλεσμα η ζωή του ατόμου να παραμένει βαθιά παθολογική και ανολοκλήρωτη.

Πώς μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε

Στο σημείο αυτό η ψυχοθεραπεία είναι απαραίτητη και αναγκαία, γιατί μπορεί να ξεσκεπάσει το υπαρξιακό «άγχος» που υποβόσκει κάτω από όλες τις μορφές άμυνας, να φέρει στην επιφάνεια τις απωθημένες ενορμήσεις και τα συναισθήματα, και να βοηθήσει το άτομο να τα αντιμετωπίσει μέσα από την ενεργοποίηση των ζωτικών του δυνάμεων και όχι μέσα από τις περιττές αμυντικές μεθόδους, με τις γνωστές παθολογικές τους συνέπειες.