Connect with us

Οικογένεια

Η αξία της φιλαναγνωσίας από την προσχολική αγωγή

Η αξία της φιλαναγνωσίας από την προσχολική αγωγή Η Συγγραφέας & Παιδαγωγός Λητώ Τσακίρη Παπαθανασίου  συνομιλεί με την Ψυχολόγο Α.Π.Θ – Ψυχοθεραπεύτρια CBT Ειδικευμένη στην ειδική αγωγή κυρία Βασιλική Κουλουψούζη .Η συμβολή της παιδικής λογοτεχνίας στην ψυχική και νοητική ανάπτυξη του παιδιού.

ΕΡΩΤΗΣΗ :Αγαπητή κυρία Κουλουψούζη στο διάλογο μας για το θέμα της φιλαναγνωσίας μου είπατε ότι κάθε βιβλίο που διαβάζουμε είναι ένα σκαλοπάτι … ένα σκαλοπάτι που μας φέρνει πιο κοντά στον εσωτερικό μας κόσμο και στις πιο απόκρυφες ανάγκες μας, μπορείτε να μου αναπτύξετε αυτή τη σκέψη σας ;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ :Το βιβλίο! Μια λέξη μικρή, εύηχη χιλιοακουσμένη και χιλιοειπωμένη που κρύβει μέσα τις τόσες εμπειρίες, σκέψεις, συναισθήματα και αναμνήσεις. Τροφή που θρέφει και εμπλουτίζει το νου μα και την ψυχή του κάθε ανθρώπου και πόσο μάλλον του μικρού παιδιού. Αποτελεί ένα φωτεινό παράθυρο από όπου μπορεί να σταθείς και να αγναντέψεις, να γαληνέψεις αλλά και να εξετάσεις τα όνειρα και τις επιθυμίες σου.

ΕΡΩΤΗΣΗ :Δώστε μας εν’ συντομία τα οφέλη που αποκομίζει ένα παιδί όταν η οικογένεια του το φέρνει κοντά στο βιβλίο και συντελεί με τη στάση της στην προαγωγή της φιλαναγνωσίας;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Αν καταφύγουμε στο επιστημονικό κομμάτι του παρόντος θέματος, το βιβλίο είναι ένας σημαντικός παράγοντας στη διαμόρφωση και εξέλιξη του παιδιού. Λαμβάνοντας υπόψιν την ιδιαίτερη σημασία και τον καθοριστικό ρόλο που διαδραματίζουν τα πρώτα έξι χρόνια ζωής στη διαμόρφωση της προσωπικότητας του ανθρώπου, μοιάζει κατάλληλη η επαφή με το βιβλίο από την προσχολική ηλικία. Σχετικά με τη φυσιολογία του ατόμου και το μαθησιακό υπόβαθρο του, η ενασχόληση ενός παιδιού με την ανάγνωση κλασσικών αλλά & σύγχρονων λογοτεχνικών βιβλίων που αφορούν την ηλικία του αποτελεί μια σπουδαία δραστηριότητα που ωθεί το παιδί στην εξάσκηση και ενδυνάμωση των γνωστικών του λειτουργιών όπως η μνήμη, η παρατήρηση, η προσοχή, η συγκέντρωση και η ανάπτυξη κριτικής σκέψης.

ΕΡΩΤΗΣΗ :Το να διαβάζουμε εμείς στο παιδί μας συχνά ένα παραμύθι συντελεί εξίσου στην ενδυνάμωση των παραπάνω λειτουργιών ;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:Κυρία Τσακίρη φυσικά & ενισχύονται όλες οι παραπάνω λειτουργίες στο παιδί μας ενώ η ανάγνωση ή η ακρόαση ενός καλού παιδικού βιβλίου βοηθά στην επεξεργασία και απόκτηση ενός ευρύτερου λεξιλογίου καθώς και στην καλύτερη κατανόηση των λέξεων και της ελληνικής γλώσσας. Το παιδί μας μαθαίνει να επεξεργάζεται πιο σύνθετες και ποικιλόμορφες πληροφορίες και να αναπτύσσει τη δεξιότητα της χρήσης επιχειρημάτων σε ένα ζήτημα. Επιπλέον, διεγείρει τη φαντασία και συνάμα τη δημιουργικότητα και καλλιτεχνική φύση που υπάρχει στην ψυχοσύνθεση κάθε παιδιού.

ΕΡΩΤΗΣΗ :Στον Ψυχοσυναισθηματικό κόσμο του παιδιού βλέπουμε ότι το να μπει μέσα σε μια ιστορία, να την αποδώσει με τον δικό του μοναδικό τρόπο, ζωγραφίζοντας το θέμα ή δραματοποιώντας τα όσα του έκαναν εντύπωση χαρίζει ευφορία & ξεδιπλώνει την προσωπικότητα του βιώνοντας τη χαρά της έκφρασης. Εξηγήστε μας τη λειτουργία αυτή;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Πραγματικά όσον αφορά την έκφραση του μικρού αναγνώστη βλέπουμε ότι η αίσθηση της ευχαρίστησης είναι πολύ μεγάλη στο παιδί. Το οδηγεί σε έναν άλλο κόσμο όπου του δίνεται η δυνατότητα να νιώσει ελεύθερο, να απλώσει τη φαντασία του, να κάνει ένα διάλειμμα από όλα αυτά που το απασχολούν και να χαλαρώσει. Σ’ ένα βιβλίο το παιδί μπορεί να βρει παρέα, να εξερευνήσει και να ανακαλύψει τον κόσμο, να διασκεδάσει, να βοηθηθεί και να ωριμάσει. Το βιβλίο επιδρά αθόρυβα, βαθμιαία και δυναμικά στη συνολική ανάπτυξη και εξέλιξη του παιδιού. Προβάλει ανθρωπιστικές αξίες και δίνει πρότυπα υγιούς συμπεριφοράς, μέσα από το ήθος του. Εμβαθύνει σε σημαντικά ιδανικά για τον άνθρωπο και ωθεί τους ανήλικους αναγνώστες του να τα υλοποιήσουν και να δράσουν μέσο της δράσης των ηρώων. Γίνεται πηγή ευχαρίστησης, χαράς, ευφορίας και συμφιλιώνει το παιδί με το ωραίο επιτυγχάνοντας δηλαδή αβίαστα την ψυχαγωγία (Δελώνης, 1991). Προάγει πρότυπα προς μίμηση καθώς επίσης συμβάλλει και στην αποδοχή της διαφορετικότητας αλλά και την αγάπη, τον σεβασμό στο συνάνθρωπο, τη φύση και τα ζώα.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Όπως μας δηλώνουν οι τελευταίες έρευνες οι μικροί αναγνώστες είναι θεμιτό να ξεκινούν το ταξίδι τους μέσα από τις σελίδες των βιβλίων ακόμη & από την εποχή που βρίσκονται στην κοιλιά της μανούλας τους, τι έχετε να μας πείτε γι αυτό;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Φυσικά κυρία Τσακίρη τα παιδιά εισπράττουν τους κραδασμούς & επικοινωνούν με τα όσα τους προσφέρουμε ακόμα & στη προγεννητική βρεφική ηλικία, αλλά οπωσδήποτε κατά την προσχολική ηλικία οφείλουμε να γίνει απαραίτητα η πρώτη μύηση στη λογοτεχνία και το βιβλίο. Είναι εκείνη η χρονική περίοδος όπου πραγματοποιείται ο διαχωρισμός του εαυτού από τον υπόλοιπο κόσμο και δημιουργούνται εκείνες οι ψυχικές βαθμίδες που δίνουν στο παιδί την δυνατότητα να προσλαμβάνει, να αναπτύσσει συμβολισμούς, να προβάλει και να προβάλλεται, να ταυτίζει και να ταυτίζεται και στην συνέχεια να διακρίνει το αληθές από το αληθοφανές. Έτσι, η προσχολική ηλικία θεωρείται η ιδανική περίοδος για την εισαγωγή του λογοτεχνικού βιβλίου, στη ζωή του παιδιού, το οποίο μπορεί να λειτουργήσει προστατευτικά και απελευθερωτικά για το παιδί. Εισάγουμε και ενισχύουμε το παιδί μας στην ενασχόληση του με την παιδική κλασσική λογοτεχνία ακουμπώντας με σεβασμό και κατανόηση και στις δικές του ανάγκες και προτιμήσεις. Θα πρέπει να θυμόμαστε πως η ανάγνωση ενός βιβλίου από τα παιδικά μάτια οφείλει να γίνεται οικειοθελώς και όχι καταναγκαστικώς.

Από: την στήλη Μαγικό κλειδί για το παιδί της Λητώς Τσακίρη Παπαθανασίου

Πηγή:Postlarissa.gr

Continue Reading

Ψυχολογία

Πώς μπορούμε να απαλλαγούμε από τις αρνητικές σκέψεις

«Έχω ανακαλύψει ότι, για να ζω πλήρως τη ζωή μου, πρέπει να σκουντάω την ψυχή μου όλη την ώρα, κάθε μέρα, και τότε η ζωή γίνεται πολύ εύκολη», έλεγε η Anne Wilson Schaef. Η ψυχή είναι η μοναδική αληθινή πηγή ειρήνης, αρμονίας και ευγνωμοσύνης. Ένας από τους πιο αποτελεσματικούς τρόπους, για να αποκτήσουμε επαφή και να καλλιεργήσουμε τη σχέση μας με την ψυχή μας, είναι να ξεφορτωθούμε τα εμπόδια που υπάρχουν ανάμεσα σ’ εμάς και στην καθαρότητα της σκέψης μας.

Συχνά ο αρνητικός τρόπος σκέψης στέκεται εμπόδιο και μας απομακρύνει από την καθαρή κατάσταση σκέψης. Τις περισσότερες φορές χάνουμε τα θετικά μας αισθήματα για τη ζωή, γιατί εγκλωβιζόμαστε σε μια σωρεία αρνητικών σκέψεων, μέχρι να ανακαλύψουμε πως όσο πιο αρνητικά σκεφτόμαστε, τόσο πιο άσχημα γίνονται τα πράγματα.

Για παράδειγμα, μπορούμε να πάψουμε να εστιάζουμε με αποκλειστικότητα και με μεγάλη δόση μονομέρειας σε όλα τα άσχημα που μας συνέβησαν ή μας συμβαίνουν κατά τη διάρκεια της ζωής μας και να συνειδητοποιήσουμε ότι το τώρα της ύπαρξής μας είναι η μοναδική στιγμή που υπάρχει. Καθώς παύουμε να σκεφτόμαστε ποιος μας έκανε τι στο παρελθόν ή ποιος μας αντιμάχεται στο παρόν, απελευθερώνουμε τον εαυτό μας από τη σκλαβιά της αρνητικής μας ιστορίας ή κατάστασης.

Αν εστιάσουμε την προσοχή μας στη στιγμή που ζούμε και παραμείνουμε σε επαφή με την ψυχή μας, δηλαδή με μια πιο αληθινή κατάσταση συνείδησης, διατηρώντας κατ’ αυτόν τον τρόπο ανοιχτό το κανάλι της επικοινωνίας μας μαζί της, θα δούμε πως η καρδιά μας θα γεμίσει με θετικά συναισθήματα και θα ζήσουμε την πιο αρμονική πραγματικότητα.

Πολλά πράγματα μας βοηθούν να αφεθούμε και να ζήσουμε με την ψυχή μας. Κάποια από αυτά είναι να είμαστε έντιμοι και ανοιχτοί τόσο με τον εαυτό μας όσο και με τους άλλους.Επίσης, κάτι που κάνει πολύ καλό στην ψυχή μας είναι να επιδιώκουμε την παρέα με ανθρώπους που είναι πρόθυμοι να εξετάσουν τις συνήθειές τους και αν είναι ανάγκη να τις αλλάξουν. Να επιλέγουμε να μας περιβάλλουν άνθρωποι που ευχαριστιούνται την παρέα μας και εμείς τη δική τους, γιατί αλλιώς η κοινωνική συμμετοχή γίνεται και άσκοπη και εξουθενωτική. Να τρέφουμε την ψυχή μας ζώντας κοντά στη φύση, όσο είναι δυνατό, και σύμφωνα με αυτήν.

Όταν βρισκόμαστε στη φύση μας, γίνεται και τα κάποιο τρόπο πιο ξεκάθαρο ότι αποτελούμε τμήμα ευρύτερης διαδικασίας, ενός μεγαλύτερου σύμπαντος, όπου ούτε κυριαρχούμε, ούτε αναγκαστικά κυριαρχούμαστε, αλλά αντίθετα συμμετέχουμε. Να κάνουμε πράγματα που αγαπάμε, να ζούμε απλά και να μοιραζόμαστε την προσωπική μας συνειδητότητα, διότι όταν μοιραζόμαστε αυτά που έχουμε μάθει για τον εαυτό μας, ερχόμαστε σε επαφή με τους άλλους. «Ζω με την ψυχή μου» σημαίνει τιμάω την εξέλιξή μου, την εμπιστεύομαι και φέρω την ευθύνη να ζήσω αυτήν τη ζωή με τα ταλέντα που μου δόθηκαν.


Άρθρο αρχείου

Αναστασία Μουστάκα

Continue Reading

Παιδί

Τιμωρία ή ανάπτυξη της υπευθυνότητας;


Για μας τους γονείς τίποτα δεν είναι πιο προκλητικό από το θέμα της πειθαρχίας ειδικά στη διάρκεια της εφηβείας.Οι περισσότεροι γονείς συνδέουμε την πειθαρχία με την τιμωρία. Μόλις ο έφηβος, αγωνιζόμενος για την ατομικότητά του, έρθει σε διαφωνία με τους γονείς του, τότε οι περισσότεροι γονείς αισθανόμενοι ότι χάνουν τον έλεγχο, τιμωρούν τους εφήβους. Είναι, δυστυχώς, ο μόνος τρόπος με τον οποίο ξέρουν να αντιδράσουν για να σώσουν τον έλεγχο στο σπίτι τους. Είναι όμως σωστή αυτή η αντίδραση;


Η σωστή αντιμετώπιση των γονέων απέναντι στην πειθαρχία είναι να τη βλέπουνε όχι σαν τιμωρία, αλλά σαν μια μέθοδο, που βοηθάει τους εφήβους να γίνουν υπεύθυνοι και ανεξάρτητοι. Αν η συμπεριφορά των εφήβων δεν είναι επικίνδυνη και καταστροφική (δεν φτάνει δηλαδή στα άκρα)
ακολουθούμε μάλλον το ρητό “η πείρα είναι ο καλύτερος δάσκαλος”.


Εάν οι σχέσεις μας με τον έφηβο δεν πάνε καλά, τι πρέπει να κάνουμε; Εκείνο που πιστεύω ότι αρχικά πρέπει να ψάξουμε να βρούμε είναι γιατί ο έφηβος αντιδρά με τον τρόπο αυτό. Σίγουρα υπάρχει κάποιος λόγος. Καλά θα είναι ν’ ανοίξουμε τα αυτιά μας και να ακούσουμε τι μας λέει ο έφηβος, τι πρόβλημα έχει. Μετά να δούμε αν εμείς φταίμε για την κατάσταση, στην οποία έχει περιέλθει. Γιατί,όσο σκληρό και αν ακούγεται αυτό, πίσω από τα προβλήματα των παιδιών μας κρύβονται τα δικά μας προβλήματα, οι δικές μας λάθος κινήσεις. Προβληματικοί γονείς μεταφέρουν τα προβλήματα τους στα παιδιά τους. Γιατί τα παιδιά είναι ο καθρέφτης των γονιών.


Επίσης, πρέπει να δούμε ποια είναι η σχέση μας με τον έφηβο. Μήπως είναι σχέση προϊσταμένου και υφισταμένου; Έτσι πρέπει να είναι; Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι όλοι είμαστε ισότιμοι στην οικογένεια. Και σαν ισότιμοι πρέπει να έχουμε αμοιβαία αγάπη και σεβασμό και ν’αντιμετωπίζουμε ο ένας τον άλλον με αξιοπρέπεια.


Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο ρόλος των γονέων στην οικογένεια δεν είναι καταπιεστικός, αλλά καθοδηγητικός και ενθαρρυντικός, προετοιμάζοντας τα παιδιά για την ενηλικίωση. Ο γονέας που δεν αισθάνεται ασφαλής με τον εαυτό του, ασκεί πίεση για να έχει την κυριαρχία. Αντί ν’ αποδέχεται και να ενθαρρύνει το παιδί του, το κατεβάζει και συνεχώς το αποθαρρύνει. Το παιδί, που αναζητά την αγάπη και την αποδοχή των γονιών του, την αναγνώριση της σημαντικότητας του, αποθαρρύνεται και αρχίζει να πιστεύει ότι δεν είναι σημαντικό και αποφασίζει να αναζητήσει την αναγνώριση μέσω της αντίδρασης και της επανάστασης. Αν έχει συμβεί κάτι τέτοιο μη πιστεύετε ότι τα πάντα τελείωσαν. Αυτό μπορεί ν’ αλλάξει!


Ενθαρρύνοντας τον έφηβο μπορείτε να εξαλείψετε την τάση του για επανάσταση. Αν πάψετε να υποδεικνύετε στον έφηβο τα λάθη του, αλλά τον ακούσετε και τον ενθαρρύνετε, θα δείτε τεράστια αλλαγή. Και μη ξεχνάτε να του δείχνετε την αγάπη σας. Η αγάπη σας θα πρέπει να είναι προϋπόθεση ανεξάρτητα από την συμπεριφορά του . Θα προτείνουμε εν συντομία κάποιες αποτελεσματικές μεθόδους, με τις οποίες αντιμετωπίζετε την αρνητική συμπεριφορά και βοηθάτε τον έφηβο να αποκτήσει την ανεξαρτησία του.


Η τιμωρία είναι αρνητική. Η πειθαρχία όμως δεν είναι. Μάλλον είναι μια μέθοδος εκπαίδευσης. Η πειθαρχία που θα προσφέρουμε εμείς είναι αυτοπειθαρχία. Καθοδηγούμε τον έφηβο προς μια υπεύθυνη ανεξαρτησία.Το καλύτερο βέβαια πρότυπο για τα παιδιά είναι οι ίδιοι οι γονείς τους, οι οποίοι χρησιμεύουν ως πρότυπα ωριμότητας, υπεύθυνης συμπεριφοράς και αυτοπειθαρχίας.


Για παράδειγμα γονείς που μιλούν άσχημα στους εφήβους τους και μετά ανησυχούν γιατί τα παιδιά τους μιλούν και συμπεριφέρονται με απρέπεια, θα πρέπει πρώτα να κάνουν κάτι οι ίδιοι για τον εαυτό τους.Είναι, επίσης, απαραίτητο να συμπεριλάβουμε τους εφήβους στη λήψη αποφάσεων. Έτσι ενισχύεται η αυτοεκτίμηση του εφήβου, ο οποίος αισθάνεται πιο ανεξάρτητος, υπεύθυνος και ικανός.Μπορείτε να του παρέχετε ένα επίδομα, το οποίο θα επιλέγει πώς θα το διαθέτει. Εάν απασχολείται σε μια δουλειά μερικής απασχόλησης είναι καλό να είναι ελεύθερος να αποφασίσει
πώς θα ξοδέψει τα χρήματα που κέρδισε.


Οι έφηβοι μπορούν να διαλέγουν το σχολείο, τις εξωσχολικές δραστηριότητες, τους φίλους, τα χόμπι, το χτένισμά τους. Να τους ρωτάμε, αν θέλουν να ακολουθήσουν σε μια οικογενειακή έξοδο ή στις καλοκαιρινές διακοπές. Να ενθαρρύνουμε τη συνεργασία μαζί τους σε θέματα που αφορούν τις υποχρεώσεις του σπιτιού και όλες τις κοινωνικές μας υποχρεώσεις.


Μη ξεχνάτε ότι στην περίοδο της εφηβείας ο νέος κατακτά την δική του ταυτότητα και οδεύει το δρόμο προς τη δική του ανεξαρτησία. Είναι φυσικό και απολύτως λογικό να κάνει ανεξάρτητες επιλογές. Δεν μπορούμε να είμαστε μαζί του σε κάθε απόφαση.Πήραν τις αρχές που τους δώσατε; Βάλανε τα θεμέλια για ένα υγιή χαρακτήρα; Από εκεί και πέρα βαδίζουν το δικό τους δρόμο, που θα τους φέρει στο δικό τους «πεπρωμένο». Εμείς απλώς τους αγαπάμε, τους σεβόμαστε, τους αναγνωρίζουμε ως ανεξάρτητες προσωπικότητες.


Άρθρο αρχείου

Αλεξάνδρα Ευκαρπίδου

Continue Reading

Παιδί

Βάλτε εσείς τους κανόνες επικοινωνίας με τα παιδιά σας

Σε ποία κατηγορία γονέα ανήκετε; Είστε φιλικός, ανεκτικός ή δημοκρατικός με τα παιδιά σας;

Η αλήθεια είναι ότι σε όποια από τις παραπάνω κατηγορίες κι αν ανήκετε, εκπροσωπείτε την κατηγορία του γονιού – «εύκολο θύμα». Ο δούκας του Ουίνδσορ είπε κάποτε: «Εκείνο που με εντυπωσιάζει στην Αμερική είναι ο τρόπος που οι γονείς υπακούουν στα παιδιά τους». Αν επιλέγετε να επικοινωνείτε με το παιδί σας ως φίλος, δηλαδή ως ίσος προς ίσο, αυτό μπορεί να φαίνεται ορθό, ωστόσο είναι συναισθηματικά λαθεμένο, γιατί υποτιμάτε σε μεγάλο βαθμό τη θέση σας σε σχέση με τα παιδιά σας.

«Συνομήλικοι»

Οι γονείς που γίνονται «συνομήλικοι» με τα παιδιά τους και τους συμπεριφέρονται σαν φιλαράκια εξυψώνουν τη θέση του παιδιού και υποβιβάζουν αυτήν του ενηλίκου. Έτσι, αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο να παρασυρθούν σ’ ένα ανταγωνιστικό παιχνίδι αγάπης και εξουσίας, όπου ο αλληλοσεβασμός φεύγει από το παράθυρο!

Αν από την άλλη επιλέγετε να είστε ανεκτικός, που είναι ένας ακόμη πολύ δημοφιλής τρόπος γονικής φροντίδας, τότε θεωρείτε ότι, αφήνοντας το παιδί στην ησυχία του, θα βρει ότι είναι καλύτερο για τον εαυτό του και έτσι θα μάθει από μόνο του. Τέλος, η πλέον διαδεδομένη αντίληψη γονικής φροντίδας σήμερα είναι η αποκαλούμενη δημοκρατική γονική φροντίδα. Με την αντίληψη αυτή οι γονείς παραμερίζουν στο σύνολό της την έννοια της οικογενειακής ιεραρχίας, λησμονώντας ότι είναι τριάντα περίπου χρόνια μεγαλύτεροι από τα παιδιά τους και επομένως διαθέτουν την πείρα μιας ζωής που δεν έχουν τα παιδιά τους.

Έτσι, σ’ ένα δημοκρατικό σπιτικά τα πάντα είναι υπό συζήτηση και υπό αναθεώρηση. Οι κανόνες, τα ωράρια, οι δουλειές και οι καλοί τρόποι αποφασίζονται από κοινού, δηλαδή δημοκρατικά. Στην ουσία όμως σ’ ένα τέτοιο σπιτικό οι γονείς υιοθετούν το ρόλο του γονέα – «εύκολο θύμα», μιας και τα «όχι» τους είναι συνήθως χωρίς αποτέλεσμα και οι καβγάδες, οι αντιπαραθέσεις και τα «πες μου γιατί» ατελείωτα.

Η… διοίκηση

Tο συμπέρασμα είναι πως η γονική φροντίδα χωρίς καθοδήγηση αποδεικνύεται συνήθως ολέθρια για την ανάπτυξη και την ολοκλήρωση του παιδιού. Η αλήθεια είναι ότι τα σπιτικά δεν μπορούν να διοικηθούν από παιδιά… Οι γονείς είναι πρωτίστως παιδαγωγοί και δευτερευόντως φιλαράκια με τα παιδιά τους, για τι η έλλειψη καθοδήγησης σκοτώνει την αυτοεκτίμηση του παιδιού. Τα παιδιά δια πλάθουν τον εαυτό τους κατά το πρότυπο των γονιών τους.

Η εικόνα του εαυτού τους δομείται πάνω σ’αυτο που είναι και σ’ αυτό που δεν είναι ο γονιός τους. Υπάρχουν κάποιοι βασικοί κανόνες που είναι αδιαπραγμάτευτοι και τους αποφασίζουν οι ενήλικες. Φυσικά και γίνονται εξαιρέσεις μερικές φορές, οι οποίες όμως επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Και η ζωή είναι γεμάτη κανόνες, γεμάτη κόκκινα και πράσινα φανάρια, για τα οποία το παιδί θα διδαχθεί στο σπίτι από το γονιό του.


Άρθρο αρχείου

Αναστασία Μουστάκα

Continue Reading

Trending