Οικογένεια
Η άγνοια στοιχίζει;
Πάρα πολλά χρόνια πριν, όταν ήμουν μαθητής, θυμάμαι πως δεν ήμουν και ο καλύτερος μαθητής. Εντάξει, Α’ και Β’ Γυμνασίου πήγα καλά, αλλά στην Γ΄ Γυμνασίου άρχισαν τα πράγματα να γίνονται δύσκολα.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ στην Γ’ Λυκείου, όταν έδινα εξετάσεις στο τέλος της χρονιάς, έρχεται ένας καθηγητής, – ο καθηγητής της Χημείας, ακόμα τον θυμάμαι, καλή του ώρα – και με έβλεπε να προσπαθώ να αντιγράψω, να δω από κάποιον άλλον, να πάρω την πληροφορία για να περάσω και μου λέει “Ισχάκη έλα εδώ”. “Αμάν” λέω μέσα μου.. Πάω λοιπόν κοντά του φοβισμένος και λέω “Παρακαλώ κύριε Πανάγο”. Μου λέει “Θα σου βάλω ένα 9 να περάσεις και σου εύχομαι καλή τύχη στην ζωή σου. Μην παιδεύεσαι.”. “Πω πω” είπα μέσα μου κι έκανα τον σταυρό μου “Την γλιτώσαμε” και έφυγα.
Η εκπαίδευση κι εγώ
Γενικά δεν ήμουν από τους ανθρώπους που είχα πολύ καλή γνώμη για το διάβασμα. Βέβαια ίσως αυτό να οφείλεται σε μια μορφή δυσλεξίας που είχα οπότε με δυσκόλευε και το απωθούσα. Συν πολλά πράγματα τα οποία συνέβαιναν σε εκείνη την χρονική περίοδο της ζωής μου σε οικογενειακό επίπεδο.
Περνώντας όμως τα χρόνια άρχισα να παρατηρώ ποιοι άνθρωποι κάνουν τι. Κάποια στιγμή λοιπόν σε ένα εκπαιδευτικό που έκανα στην Αμερική είπε ο εκπαιδευτής “Αν φαντάζεσαι ότι η εκπαίδευση είναι ακριβή τότε δεν μπορείς να φανταστείς πόσο κοστίζει η ηλιθιότητα”. Όταν το άκουσα σοκαρίστηκα. Αναρωτήθηκα “Το λέει έτσι;”
Πέρασαν τα χρόνια. Ευτυχώς είχα μπει σε ένα μονοπάτι να αρχίσω να εκπαιδεύομαι, να εκπαιδεύομαι, να εκπαιδεύομαι.. Αλλά κάθε φορά ξέρεις ότι μέχρι έναν βαθμό μπορούμε να φανταστούμε τα πράγματα.
Τώρα λοιπόν τις προάλλες, ξεκίνησα μία άλλη εκπαίδευση πάνω στο Marketing σχετικά με ένα project το οποίο χτίζω στο Λονδίνο και στην Αμερική. Κάνοντας λοιπόν την εκπαίδευση έχω μείνει άφωνος. Καθόμουν και υπολόγιζα πόσο καιρό έχω χάσει, πόσα χρήματα, για κάτι το οποίο δεν ήξερα και το οποίο μέσα σε 7 ημέρες μου έδωσε αποτελέσματα. Δεν είναι τέλειο;
Βέβαια, εντάξει, ήξερα ότι το έψαχνα. Ήξερα ότι ψάχνω εκπαιδεύσεις οπότε ήμουν ok με τον εαυτό μου. Αλλά λέω για φαντάσου να συνέχιζα να ήμουν της νοοτροπίας “Έλα μωρέ τώρα εκπαιδεύσεις..” όπως τότε στο Λύκειο;
Είναι οι συνθήκες το μεγάλο πρόβλημα;
Τι θέλω να σου πω με αυτό; Πάρα πολλοί άνθρωποι που κάνουμε coaching, που γνωρίζω σε παρέες, μου λένε “Θέλω αυτό” ή “Θέλω το άλλο”. Και τους λέω “Μελετάς; Διαβάζεις;”. Η απάντηση είναι “Έλα μωρέ. Σιγά. Αυτό δεν γίνεται”.
Κάποια στιγμή λοιπόν χτυπάει το τηλέφωνο και μου λέει ένας άνθρωπος:
“Εγώ είμαι μπάρμαν. Είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα. Πρέπει να κάνω κάτι στην ζωή μου επαγγελματικά. Αλλά τώρα κρίση, δυσκολίες,.”
“Ok” του λέω “Τι θα ήθελες να κάνεις;”
“Θέλω να κάνω εμπόριο στο εξωτερικό λαδιού” μου λέει.
“Τέλεια. Ok” του λέω. “Μου επιτρέπεις να σου κάνω μερικές ερωτήσεις;”
“Ναι”.
Και τον ρωτάω “Πόσα σεμινάρια έχεις διαβάσει πάνω στο κομμάτι του επιχειρείν τον τελευταίο χρόνο;”
Μου λέει “Κανένα”.
“Τα τελευταία χρόνια;”
“Κανένα” μου απαντάει και πάλι.
“Ok. Πόσα σεμινάρια έχεις παρακολουθήσει πάνω στο κομμάτι της δραστηριότητας που θέλεις να ασχοληθείς; Που έχει να κάνει με την επεξεργασία λαδιού, να βγάλεις το λάδι και όλο αυτό;”
“Τίποτα” μου λέει
“Α!” του λέω “Οπότε έχεις μια ιδέα. Θα ήθελες να κάνεις εξαγωγή λαδιού αλλά δεν ξέρεις ούτε πώς γίνεται όλη αυτή η επεξεργασία λαδιού αλλά ούτε πάνω στο κομμάτι του εμπορίου, του επιχειρείν, του marketing..Και συνεχίζεις να πιστεύεις ότι είναι θέμα κρίσης και Ελλάδας;”
“Αχά” μου κάνει “κατάλαβα”
Θέλω να σου πω λοιπόν πώς συνήθως το μεγαλύτερο πρόβλημα δεν είναι οι συνθήκες. Είναι η έλλειψη γνώσης για το τι μπορώ να κάνω εγώ στις συγκεκριμένες συνθήκες;
Προετοιμασία
Γι’ αυτό λοιπόν και βλέπεις οι ποδοσφαιριστές, οι αθλητές, οι πιλότοι, οι πολιτικοί, οι τραγουδιστές, οι ομιλητές, όποιον κι αν φανταστείς, που είναι σε συγκεκριμένους κλάδους, όλοι αυτοί είναι άνθρωποι που θέλουν να κάνουν κάτι.
Στην ουσία τι κάνουν; Προετοιμάζονται και μαθαίνουν συνέχεια κάτι καινούργιο. Γιατί; Για να καλύψουν όλο όσο μεγαλύτερο εύρος γίνεται πάνω στο κομμάτι στο οποίο θέλουν να πετύχουν για να ελαχιστοποιήσουν τις πιθανότητες της αποτυχίας και να αυξήσουν τις πιθανότητες της επιτυχίας.
Έτσι λοιπόν αν είσαι από τους ανθρώπους που πιστεύεις ότι η εκπαίδευση είναι ακριβή..
Αν είσαι από τους ανθρώπους που πιστεύεις ότι η εκπαίδευση δεν χρειάζεται..
Αν είσαι από τους ανθρώπους που πιστεύεις ότι δεν μπορεί να αλλάξει κάτι ή δεν γίνεται ή όλα αυτά που συνήθως λέγονται εκεί πέρα έξω..
..θα σε προκαλούσα να κάνεις το εξής:
Γράψε κάτω τι θέλεις να πετύχεις στην ζωή σου.
Γράψε κάτω τι κόστος έχει αυτό για εσένα, και οικονομικό και συναισθηματικό αν δεν το έχεις.
Και σκέψου μετά τι είναι αυτό που αν είχες θα μπορούσες να το πετύχεις. Ποια δεξιότητα; Ποια γνώση; Ποια στρατηγική; Τι είναι αυτό; Ποιο είναι αυτό το εργαλείο που αν το είχες θα μπορούσες να πετύχεις και να γλίτωνες από το κόστος της μη γνώσης;
Να θυμάσαι ότι είσαι υπέροχος!
Να Αγαπάς τον Εαυτό σου και να Ζεις με Πάθος!
Πηγή: www.manolisischakis.gr
Ψυχολογία
Πώς μπορούμε να απαλλαγούμε από τις αρνητικές σκέψεις
«Έχω ανακαλύψει ότι, για να ζω πλήρως τη ζωή μου, πρέπει να σκουντάω την ψυχή μου όλη την ώρα, κάθε μέρα, και τότε η ζωή γίνεται πολύ εύκολη», έλεγε η Anne Wilson Schaef. Η ψυχή είναι η μοναδική αληθινή πηγή ειρήνης, αρμονίας και ευγνωμοσύνης. Ένας από τους πιο αποτελεσματικούς τρόπους, για να αποκτήσουμε επαφή και να καλλιεργήσουμε τη σχέση μας με την ψυχή μας, είναι να ξεφορτωθούμε τα εμπόδια που υπάρχουν ανάμεσα σ’ εμάς και στην καθαρότητα της σκέψης μας.
Συχνά ο αρνητικός τρόπος σκέψης στέκεται εμπόδιο και μας απομακρύνει από την καθαρή κατάσταση σκέψης. Τις περισσότερες φορές χάνουμε τα θετικά μας αισθήματα για τη ζωή, γιατί εγκλωβιζόμαστε σε μια σωρεία αρνητικών σκέψεων, μέχρι να ανακαλύψουμε πως όσο πιο αρνητικά σκεφτόμαστε, τόσο πιο άσχημα γίνονται τα πράγματα.
Για παράδειγμα, μπορούμε να πάψουμε να εστιάζουμε με αποκλειστικότητα και με μεγάλη δόση μονομέρειας σε όλα τα άσχημα που μας συνέβησαν ή μας συμβαίνουν κατά τη διάρκεια της ζωής μας και να συνειδητοποιήσουμε ότι το τώρα της ύπαρξής μας είναι η μοναδική στιγμή που υπάρχει. Καθώς παύουμε να σκεφτόμαστε ποιος μας έκανε τι στο παρελθόν ή ποιος μας αντιμάχεται στο παρόν, απελευθερώνουμε τον εαυτό μας από τη σκλαβιά της αρνητικής μας ιστορίας ή κατάστασης.
Αν εστιάσουμε την προσοχή μας στη στιγμή που ζούμε και παραμείνουμε σε επαφή με την ψυχή μας, δηλαδή με μια πιο αληθινή κατάσταση συνείδησης, διατηρώντας κατ’ αυτόν τον τρόπο ανοιχτό το κανάλι της επικοινωνίας μας μαζί της, θα δούμε πως η καρδιά μας θα γεμίσει με θετικά συναισθήματα και θα ζήσουμε την πιο αρμονική πραγματικότητα.
Πολλά πράγματα μας βοηθούν να αφεθούμε και να ζήσουμε με την ψυχή μας. Κάποια από αυτά είναι να είμαστε έντιμοι και ανοιχτοί τόσο με τον εαυτό μας όσο και με τους άλλους.Επίσης, κάτι που κάνει πολύ καλό στην ψυχή μας είναι να επιδιώκουμε την παρέα με ανθρώπους που είναι πρόθυμοι να εξετάσουν τις συνήθειές τους και αν είναι ανάγκη να τις αλλάξουν. Να επιλέγουμε να μας περιβάλλουν άνθρωποι που ευχαριστιούνται την παρέα μας και εμείς τη δική τους, γιατί αλλιώς η κοινωνική συμμετοχή γίνεται και άσκοπη και εξουθενωτική. Να τρέφουμε την ψυχή μας ζώντας κοντά στη φύση, όσο είναι δυνατό, και σύμφωνα με αυτήν.
Όταν βρισκόμαστε στη φύση μας, γίνεται και τα κάποιο τρόπο πιο ξεκάθαρο ότι αποτελούμε τμήμα ευρύτερης διαδικασίας, ενός μεγαλύτερου σύμπαντος, όπου ούτε κυριαρχούμε, ούτε αναγκαστικά κυριαρχούμαστε, αλλά αντίθετα συμμετέχουμε. Να κάνουμε πράγματα που αγαπάμε, να ζούμε απλά και να μοιραζόμαστε την προσωπική μας συνειδητότητα, διότι όταν μοιραζόμαστε αυτά που έχουμε μάθει για τον εαυτό μας, ερχόμαστε σε επαφή με τους άλλους. «Ζω με την ψυχή μου» σημαίνει τιμάω την εξέλιξή μου, την εμπιστεύομαι και φέρω την ευθύνη να ζήσω αυτήν τη ζωή με τα ταλέντα που μου δόθηκαν.
Άρθρο αρχείου
Αναστασία Μουστάκα
Παιδί
Τιμωρία ή ανάπτυξη της υπευθυνότητας;
Για μας τους γονείς τίποτα δεν είναι πιο προκλητικό από το θέμα της πειθαρχίας ειδικά στη διάρκεια της εφηβείας.Οι περισσότεροι γονείς συνδέουμε την πειθαρχία με την τιμωρία. Μόλις ο έφηβος, αγωνιζόμενος για την ατομικότητά του, έρθει σε διαφωνία με τους γονείς του, τότε οι περισσότεροι γονείς αισθανόμενοι ότι χάνουν τον έλεγχο, τιμωρούν τους εφήβους. Είναι, δυστυχώς, ο μόνος τρόπος με τον οποίο ξέρουν να αντιδράσουν για να σώσουν τον έλεγχο στο σπίτι τους. Είναι όμως σωστή αυτή η αντίδραση;
Η σωστή αντιμετώπιση των γονέων απέναντι στην πειθαρχία είναι να τη βλέπουνε όχι σαν τιμωρία, αλλά σαν μια μέθοδο, που βοηθάει τους εφήβους να γίνουν υπεύθυνοι και ανεξάρτητοι. Αν η συμπεριφορά των εφήβων δεν είναι επικίνδυνη και καταστροφική (δεν φτάνει δηλαδή στα άκρα)
ακολουθούμε μάλλον το ρητό “η πείρα είναι ο καλύτερος δάσκαλος”.
Εάν οι σχέσεις μας με τον έφηβο δεν πάνε καλά, τι πρέπει να κάνουμε; Εκείνο που πιστεύω ότι αρχικά πρέπει να ψάξουμε να βρούμε είναι γιατί ο έφηβος αντιδρά με τον τρόπο αυτό. Σίγουρα υπάρχει κάποιος λόγος. Καλά θα είναι ν’ ανοίξουμε τα αυτιά μας και να ακούσουμε τι μας λέει ο έφηβος, τι πρόβλημα έχει. Μετά να δούμε αν εμείς φταίμε για την κατάσταση, στην οποία έχει περιέλθει. Γιατί,όσο σκληρό και αν ακούγεται αυτό, πίσω από τα προβλήματα των παιδιών μας κρύβονται τα δικά μας προβλήματα, οι δικές μας λάθος κινήσεις. Προβληματικοί γονείς μεταφέρουν τα προβλήματα τους στα παιδιά τους. Γιατί τα παιδιά είναι ο καθρέφτης των γονιών.
Επίσης, πρέπει να δούμε ποια είναι η σχέση μας με τον έφηβο. Μήπως είναι σχέση προϊσταμένου και υφισταμένου; Έτσι πρέπει να είναι; Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι όλοι είμαστε ισότιμοι στην οικογένεια. Και σαν ισότιμοι πρέπει να έχουμε αμοιβαία αγάπη και σεβασμό και ν’αντιμετωπίζουμε ο ένας τον άλλον με αξιοπρέπεια.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο ρόλος των γονέων στην οικογένεια δεν είναι καταπιεστικός, αλλά καθοδηγητικός και ενθαρρυντικός, προετοιμάζοντας τα παιδιά για την ενηλικίωση. Ο γονέας που δεν αισθάνεται ασφαλής με τον εαυτό του, ασκεί πίεση για να έχει την κυριαρχία. Αντί ν’ αποδέχεται και να ενθαρρύνει το παιδί του, το κατεβάζει και συνεχώς το αποθαρρύνει. Το παιδί, που αναζητά την αγάπη και την αποδοχή των γονιών του, την αναγνώριση της σημαντικότητας του, αποθαρρύνεται και αρχίζει να πιστεύει ότι δεν είναι σημαντικό και αποφασίζει να αναζητήσει την αναγνώριση μέσω της αντίδρασης και της επανάστασης. Αν έχει συμβεί κάτι τέτοιο μη πιστεύετε ότι τα πάντα τελείωσαν. Αυτό μπορεί ν’ αλλάξει!
Ενθαρρύνοντας τον έφηβο μπορείτε να εξαλείψετε την τάση του για επανάσταση. Αν πάψετε να υποδεικνύετε στον έφηβο τα λάθη του, αλλά τον ακούσετε και τον ενθαρρύνετε, θα δείτε τεράστια αλλαγή. Και μη ξεχνάτε να του δείχνετε την αγάπη σας. Η αγάπη σας θα πρέπει να είναι προϋπόθεση ανεξάρτητα από την συμπεριφορά του . Θα προτείνουμε εν συντομία κάποιες αποτελεσματικές μεθόδους, με τις οποίες αντιμετωπίζετε την αρνητική συμπεριφορά και βοηθάτε τον έφηβο να αποκτήσει την ανεξαρτησία του.
Η τιμωρία είναι αρνητική. Η πειθαρχία όμως δεν είναι. Μάλλον είναι μια μέθοδος εκπαίδευσης. Η πειθαρχία που θα προσφέρουμε εμείς είναι αυτοπειθαρχία. Καθοδηγούμε τον έφηβο προς μια υπεύθυνη ανεξαρτησία.Το καλύτερο βέβαια πρότυπο για τα παιδιά είναι οι ίδιοι οι γονείς τους, οι οποίοι χρησιμεύουν ως πρότυπα ωριμότητας, υπεύθυνης συμπεριφοράς και αυτοπειθαρχίας.
Για παράδειγμα γονείς που μιλούν άσχημα στους εφήβους τους και μετά ανησυχούν γιατί τα παιδιά τους μιλούν και συμπεριφέρονται με απρέπεια, θα πρέπει πρώτα να κάνουν κάτι οι ίδιοι για τον εαυτό τους.Είναι, επίσης, απαραίτητο να συμπεριλάβουμε τους εφήβους στη λήψη αποφάσεων. Έτσι ενισχύεται η αυτοεκτίμηση του εφήβου, ο οποίος αισθάνεται πιο ανεξάρτητος, υπεύθυνος και ικανός.Μπορείτε να του παρέχετε ένα επίδομα, το οποίο θα επιλέγει πώς θα το διαθέτει. Εάν απασχολείται σε μια δουλειά μερικής απασχόλησης είναι καλό να είναι ελεύθερος να αποφασίσει
πώς θα ξοδέψει τα χρήματα που κέρδισε.
Οι έφηβοι μπορούν να διαλέγουν το σχολείο, τις εξωσχολικές δραστηριότητες, τους φίλους, τα χόμπι, το χτένισμά τους. Να τους ρωτάμε, αν θέλουν να ακολουθήσουν σε μια οικογενειακή έξοδο ή στις καλοκαιρινές διακοπές. Να ενθαρρύνουμε τη συνεργασία μαζί τους σε θέματα που αφορούν τις υποχρεώσεις του σπιτιού και όλες τις κοινωνικές μας υποχρεώσεις.
Μη ξεχνάτε ότι στην περίοδο της εφηβείας ο νέος κατακτά την δική του ταυτότητα και οδεύει το δρόμο προς τη δική του ανεξαρτησία. Είναι φυσικό και απολύτως λογικό να κάνει ανεξάρτητες επιλογές. Δεν μπορούμε να είμαστε μαζί του σε κάθε απόφαση.Πήραν τις αρχές που τους δώσατε; Βάλανε τα θεμέλια για ένα υγιή χαρακτήρα; Από εκεί και πέρα βαδίζουν το δικό τους δρόμο, που θα τους φέρει στο δικό τους «πεπρωμένο». Εμείς απλώς τους αγαπάμε, τους σεβόμαστε, τους αναγνωρίζουμε ως ανεξάρτητες προσωπικότητες.
Άρθρο αρχείου
Αλεξάνδρα Ευκαρπίδου
Παιδί
Βάλτε εσείς τους κανόνες επικοινωνίας με τα παιδιά σας
Σε ποία κατηγορία γονέα ανήκετε; Είστε φιλικός, ανεκτικός ή δημοκρατικός με τα παιδιά σας;
Η αλήθεια είναι ότι σε όποια από τις παραπάνω κατηγορίες κι αν ανήκετε, εκπροσωπείτε την κατηγορία του γονιού – «εύκολο θύμα». Ο δούκας του Ουίνδσορ είπε κάποτε: «Εκείνο που με εντυπωσιάζει στην Αμερική είναι ο τρόπος που οι γονείς υπακούουν στα παιδιά τους». Αν επιλέγετε να επικοινωνείτε με το παιδί σας ως φίλος, δηλαδή ως ίσος προς ίσο, αυτό μπορεί να φαίνεται ορθό, ωστόσο είναι συναισθηματικά λαθεμένο, γιατί υποτιμάτε σε μεγάλο βαθμό τη θέση σας σε σχέση με τα παιδιά σας.
«Συνομήλικοι»
Οι γονείς που γίνονται «συνομήλικοι» με τα παιδιά τους και τους συμπεριφέρονται σαν φιλαράκια εξυψώνουν τη θέση του παιδιού και υποβιβάζουν αυτήν του ενηλίκου. Έτσι, αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο να παρασυρθούν σ’ ένα ανταγωνιστικό παιχνίδι αγάπης και εξουσίας, όπου ο αλληλοσεβασμός φεύγει από το παράθυρο!
Αν από την άλλη επιλέγετε να είστε ανεκτικός, που είναι ένας ακόμη πολύ δημοφιλής τρόπος γονικής φροντίδας, τότε θεωρείτε ότι, αφήνοντας το παιδί στην ησυχία του, θα βρει ότι είναι καλύτερο για τον εαυτό του και έτσι θα μάθει από μόνο του. Τέλος, η πλέον διαδεδομένη αντίληψη γονικής φροντίδας σήμερα είναι η αποκαλούμενη δημοκρατική γονική φροντίδα. Με την αντίληψη αυτή οι γονείς παραμερίζουν στο σύνολό της την έννοια της οικογενειακής ιεραρχίας, λησμονώντας ότι είναι τριάντα περίπου χρόνια μεγαλύτεροι από τα παιδιά τους και επομένως διαθέτουν την πείρα μιας ζωής που δεν έχουν τα παιδιά τους.
Έτσι, σ’ ένα δημοκρατικό σπιτικά τα πάντα είναι υπό συζήτηση και υπό αναθεώρηση. Οι κανόνες, τα ωράρια, οι δουλειές και οι καλοί τρόποι αποφασίζονται από κοινού, δηλαδή δημοκρατικά. Στην ουσία όμως σ’ ένα τέτοιο σπιτικό οι γονείς υιοθετούν το ρόλο του γονέα – «εύκολο θύμα», μιας και τα «όχι» τους είναι συνήθως χωρίς αποτέλεσμα και οι καβγάδες, οι αντιπαραθέσεις και τα «πες μου γιατί» ατελείωτα.
Η… διοίκηση
Tο συμπέρασμα είναι πως η γονική φροντίδα χωρίς καθοδήγηση αποδεικνύεται συνήθως ολέθρια για την ανάπτυξη και την ολοκλήρωση του παιδιού. Η αλήθεια είναι ότι τα σπιτικά δεν μπορούν να διοικηθούν από παιδιά… Οι γονείς είναι πρωτίστως παιδαγωγοί και δευτερευόντως φιλαράκια με τα παιδιά τους, για τι η έλλειψη καθοδήγησης σκοτώνει την αυτοεκτίμηση του παιδιού. Τα παιδιά δια πλάθουν τον εαυτό τους κατά το πρότυπο των γονιών τους.
Η εικόνα του εαυτού τους δομείται πάνω σ’αυτο που είναι και σ’ αυτό που δεν είναι ο γονιός τους. Υπάρχουν κάποιοι βασικοί κανόνες που είναι αδιαπραγμάτευτοι και τους αποφασίζουν οι ενήλικες. Φυσικά και γίνονται εξαιρέσεις μερικές φορές, οι οποίες όμως επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Και η ζωή είναι γεμάτη κανόνες, γεμάτη κόκκινα και πράσινα φανάρια, για τα οποία το παιδί θα διδαχθεί στο σπίτι από το γονιό του.
Άρθρο αρχείου
Αναστασία Μουστάκα
-
Τουρισμός
Αναπτυξιακό Διεθνές Συνέδριο στη Δυτική Ελλάδα “Ναύπακτος 2030”
-
Επίκαιρα Πρόσωπα
«Αφιέρωμα» Η Αρκαδία επιχειρεί: Παναγιώτα Τρουπή
-
Τουρισμός
Press Conference για τις ανάγκες ενημέρωσης των δράσεων του έργου CapTour
-
Ψυχολογία
Πώς να αποκτήσεις ακριβώς αυτό που θέλεις;
-
Τουρισμός
Επίτιμα μέλη της Ελληνικής Ένωσης Γυναικών στον Πολιτισμό και τον Τουρισμό/HAWCT οι κυρίες Ολυμπία Αναστασοπούλου και Λίλα ντε Τσάβες
-
Επίκαιρα Πρόσωπα
«Αφιέρωμα» Η Αρκαδία επιχειρεί: Νάντια Μπαζιωτάκη
-
Επίκαιρα Πρόσωπα
«Αφιέρωμα» Η Αρκαδία επιχειρεί: Βίβιαν Μανωλέσου
-
Επίκαιρα Πρόσωπα
«Αφιέρωμα» Η Αρκαδία επιχειρεί: Χριστίνα Μανιάτη