Οικογένεια
Η αξία της φιλαναγνωσίας από την προσχολική αγωγή
Η αξία της φιλαναγνωσίας από την προσχολική αγωγή Η Συγγραφέας & Παιδαγωγός Λητώ Τσακίρη Παπαθανασίου συνομιλεί με την Ψυχολόγο Α.Π.Θ – Ψυχοθεραπεύτρια CBT Ειδικευμένη στην ειδική αγωγή κυρία Βασιλική Κουλουψούζη .Η συμβολή της παιδικής λογοτεχνίας στην ψυχική και νοητική ανάπτυξη του παιδιού.
ΕΡΩΤΗΣΗ :Αγαπητή κυρία Κουλουψούζη στο διάλογο μας για το θέμα της φιλαναγνωσίας μου είπατε ότι κάθε βιβλίο που διαβάζουμε είναι ένα σκαλοπάτι … ένα σκαλοπάτι που μας φέρνει πιο κοντά στον εσωτερικό μας κόσμο και στις πιο απόκρυφες ανάγκες μας, μπορείτε να μου αναπτύξετε αυτή τη σκέψη σας ;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ :Το βιβλίο! Μια λέξη μικρή, εύηχη χιλιοακουσμένη και χιλιοειπωμένη που κρύβει μέσα τις τόσες εμπειρίες, σκέψεις, συναισθήματα και αναμνήσεις. Τροφή που θρέφει και εμπλουτίζει το νου μα και την ψυχή του κάθε ανθρώπου και πόσο μάλλον του μικρού παιδιού. Αποτελεί ένα φωτεινό παράθυρο από όπου μπορεί να σταθείς και να αγναντέψεις, να γαληνέψεις αλλά και να εξετάσεις τα όνειρα και τις επιθυμίες σου.
ΕΡΩΤΗΣΗ :Δώστε μας εν’ συντομία τα οφέλη που αποκομίζει ένα παιδί όταν η οικογένεια του το φέρνει κοντά στο βιβλίο και συντελεί με τη στάση της στην προαγωγή της φιλαναγνωσίας;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Αν καταφύγουμε στο επιστημονικό κομμάτι του παρόντος θέματος, το βιβλίο είναι ένας σημαντικός παράγοντας στη διαμόρφωση και εξέλιξη του παιδιού. Λαμβάνοντας υπόψιν την ιδιαίτερη σημασία και τον καθοριστικό ρόλο που διαδραματίζουν τα πρώτα έξι χρόνια ζωής στη διαμόρφωση της προσωπικότητας του ανθρώπου, μοιάζει κατάλληλη η επαφή με το βιβλίο από την προσχολική ηλικία. Σχετικά με τη φυσιολογία του ατόμου και το μαθησιακό υπόβαθρο του, η ενασχόληση ενός παιδιού με την ανάγνωση κλασσικών αλλά & σύγχρονων λογοτεχνικών βιβλίων που αφορούν την ηλικία του αποτελεί μια σπουδαία δραστηριότητα που ωθεί το παιδί στην εξάσκηση και ενδυνάμωση των γνωστικών του λειτουργιών όπως η μνήμη, η παρατήρηση, η προσοχή, η συγκέντρωση και η ανάπτυξη κριτικής σκέψης.
ΕΡΩΤΗΣΗ :Το να διαβάζουμε εμείς στο παιδί μας συχνά ένα παραμύθι συντελεί εξίσου στην ενδυνάμωση των παραπάνω λειτουργιών ;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ:Κυρία Τσακίρη φυσικά & ενισχύονται όλες οι παραπάνω λειτουργίες στο παιδί μας ενώ η ανάγνωση ή η ακρόαση ενός καλού παιδικού βιβλίου βοηθά στην επεξεργασία και απόκτηση ενός ευρύτερου λεξιλογίου καθώς και στην καλύτερη κατανόηση των λέξεων και της ελληνικής γλώσσας. Το παιδί μας μαθαίνει να επεξεργάζεται πιο σύνθετες και ποικιλόμορφες πληροφορίες και να αναπτύσσει τη δεξιότητα της χρήσης επιχειρημάτων σε ένα ζήτημα. Επιπλέον, διεγείρει τη φαντασία και συνάμα τη δημιουργικότητα και καλλιτεχνική φύση που υπάρχει στην ψυχοσύνθεση κάθε παιδιού.
ΕΡΩΤΗΣΗ :Στον Ψυχοσυναισθηματικό κόσμο του παιδιού βλέπουμε ότι το να μπει μέσα σε μια ιστορία, να την αποδώσει με τον δικό του μοναδικό τρόπο, ζωγραφίζοντας το θέμα ή δραματοποιώντας τα όσα του έκαναν εντύπωση χαρίζει ευφορία & ξεδιπλώνει την προσωπικότητα του βιώνοντας τη χαρά της έκφρασης. Εξηγήστε μας τη λειτουργία αυτή;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Πραγματικά όσον αφορά την έκφραση του μικρού αναγνώστη βλέπουμε ότι η αίσθηση της ευχαρίστησης είναι πολύ μεγάλη στο παιδί. Το οδηγεί σε έναν άλλο κόσμο όπου του δίνεται η δυνατότητα να νιώσει ελεύθερο, να απλώσει τη φαντασία του, να κάνει ένα διάλειμμα από όλα αυτά που το απασχολούν και να χαλαρώσει. Σ’ ένα βιβλίο το παιδί μπορεί να βρει παρέα, να εξερευνήσει και να ανακαλύψει τον κόσμο, να διασκεδάσει, να βοηθηθεί και να ωριμάσει. Το βιβλίο επιδρά αθόρυβα, βαθμιαία και δυναμικά στη συνολική ανάπτυξη και εξέλιξη του παιδιού. Προβάλει ανθρωπιστικές αξίες και δίνει πρότυπα υγιούς συμπεριφοράς, μέσα από το ήθος του. Εμβαθύνει σε σημαντικά ιδανικά για τον άνθρωπο και ωθεί τους ανήλικους αναγνώστες του να τα υλοποιήσουν και να δράσουν μέσο της δράσης των ηρώων. Γίνεται πηγή ευχαρίστησης, χαράς, ευφορίας και συμφιλιώνει το παιδί με το ωραίο επιτυγχάνοντας δηλαδή αβίαστα την ψυχαγωγία (Δελώνης, 1991). Προάγει πρότυπα προς μίμηση καθώς επίσης συμβάλλει και στην αποδοχή της διαφορετικότητας αλλά και την αγάπη, τον σεβασμό στο συνάνθρωπο, τη φύση και τα ζώα.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Όπως μας δηλώνουν οι τελευταίες έρευνες οι μικροί αναγνώστες είναι θεμιτό να ξεκινούν το ταξίδι τους μέσα από τις σελίδες των βιβλίων ακόμη & από την εποχή που βρίσκονται στην κοιλιά της μανούλας τους, τι έχετε να μας πείτε γι αυτό;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Φυσικά κυρία Τσακίρη τα παιδιά εισπράττουν τους κραδασμούς & επικοινωνούν με τα όσα τους προσφέρουμε ακόμα & στη προγεννητική βρεφική ηλικία, αλλά οπωσδήποτε κατά την προσχολική ηλικία οφείλουμε να γίνει απαραίτητα η πρώτη μύηση στη λογοτεχνία και το βιβλίο. Είναι εκείνη η χρονική περίοδος όπου πραγματοποιείται ο διαχωρισμός του εαυτού από τον υπόλοιπο κόσμο και δημιουργούνται εκείνες οι ψυχικές βαθμίδες που δίνουν στο παιδί την δυνατότητα να προσλαμβάνει, να αναπτύσσει συμβολισμούς, να προβάλει και να προβάλλεται, να ταυτίζει και να ταυτίζεται και στην συνέχεια να διακρίνει το αληθές από το αληθοφανές. Έτσι, η προσχολική ηλικία θεωρείται η ιδανική περίοδος για την εισαγωγή του λογοτεχνικού βιβλίου, στη ζωή του παιδιού, το οποίο μπορεί να λειτουργήσει προστατευτικά και απελευθερωτικά για το παιδί. Εισάγουμε και ενισχύουμε το παιδί μας στην ενασχόληση του με την παιδική κλασσική λογοτεχνία ακουμπώντας με σεβασμό και κατανόηση και στις δικές του ανάγκες και προτιμήσεις. Θα πρέπει να θυμόμαστε πως η ανάγνωση ενός βιβλίου από τα παιδικά μάτια οφείλει να γίνεται οικειοθελώς και όχι καταναγκαστικώς.
Από: την στήλη Μαγικό κλειδί για το παιδί της Λητώς Τσακίρη Παπαθανασίου
Πηγή:Postlarissa.gr
Ψυχολογία
Είσαι Αληθινός ή Συμβατικός Γονιός;
Είσαι αληθινός ή συμβατικός γονιός?
Ανησυχώντας για την απειρία των παιδιών τους, που μπαίνουν στον κόσμο των ενηλίκων, οι γονείς γίνονται προστατευτικοί, μερικές φορές μάλιστα υπερπροστατευτικοί. Φοβούνται, επίσης, πράγμα απόλυτα φυσικό και κατανοητό, μήπως «χάσουν» τα παιδιά τους καθώς αυτά μεγαλώνουν. Αυτή η αναπτυσσόμενη ανεξαρτησία του παιδιού μπορεί να παρομοιαστεί με ένα διαστημόπλoιο, που πρέπει να βγει έξω από το πεδίο βαρύτητας της γης,προκειμένου να πραγματοποιήσει το ταξίδι του.Το παιδί πρέπει να απομακρυνθεί από το πεδίο επιρροής της μητέρας του,ώστε να μπορέσει να βρει το δικό του δρόμο.Ο έφηβος σ’αυτό το ταξίδι κάνει ένα βήμα πιο πέρα ξεφεύγοντας απ’την «τροχιά» της οικογένειας.
Kάποια στιγμή στη ζωή μας, το επιλέξαμε ή όχι, γίναμε γονείς. Κρατήσαμε ένα όμορφο πλασματάκι στα χέρια μας, που άλλαξε τη ζωή μας και μας έκανε να τη δούμε μέσα από μια νέα προοπτική.
Κάποιοι από μας καταλάβαμε ότι η ζωή μας δεν μπορεί να είναι πια ποτέ η ίδια. Κάποιοι άλλοι τρομοκρατηθήκαμε, όταν το καταλάβαμε αυτό και ψάξαμε απεγνωσμένα για εναλλακτικές λύσεις. Κάποιοι προσαρμοστήκαμε στις αλλαγές ,που φέρνει ένα νέο μέλος στην οικογένειά μας, αλλά κάποιοι αρνηθήκαμε να δεχτούμε την αλήθεια και την αλλαγή και χτίσαμε ένα ψεύτικο κόσμο για να την υπομείνουμε. Μερικοί από εμάς δέχτηκαν κάπως νομικιστικά και διδασκαλικά το ρόλο τους. Πίστεψαν δηλαδή, ότι το να είσαι γονιός σημαίνει ότι είσαι πάνω σε ένα θρόνο δικαστικό, εξουσιαστικό που αποφασίζεις εσύ για τα πάντα και τα παιδιά σου ως κατηγορούμενοι στο εδώλιο, απλά υπακούν. Πραγματικά δε γνωρίζω πώς δημιουργήσαμε αυτή την αντίληψη, αλλά γνωρίζω στα σίγουρα, ότι έχει πολλούς οπαδούς και βασιλεύει μέσα σε πολλά σπίτια. Οι γονείς αυτοί έχασαν το αληθινό τους πρόσωπο, έπαψαν να είναι αληθινοί. Φόρεσαν τη μάσκα του άμεμπτου κριτή, που πρέπει να ”κοντρολάρει” τα πάντα και να τα κρατά υπό την εξουσία του. Όλα αυτά από το φόβο μήπως χάσουν το γονεΐκό σεβασμό και την εξουσία πάνω στα παιδιά τους.
Αυτό όμως που αξίζει να θυμόμαστε είναι ότι ο άνθρωπος που φοβάται, ουσιαστικά αισθάνεται ανασφαλής και μη επαρκής. Δεν τα έχει βρεί πραγματικά με τον εαυτό του. Όποιος είναι σίγουρος για τον εαυτό του δεν αισθάνεται φόβο και ανασφάλεια. Δε φοβάται να είναι ο εαυτός του. Να είναι αληθινός.
Να σέβεται την ελευθερία του παιδιού του. Να σέβεται τις ιδιαιτερότητες και τα ταλέντα του. Να καταλαβαίνει τις αδυναμίες του και να μένει κοντά του υπομονετικά ως καλός προπονητής, να το εκπαιδεύει και να το δυναμώνει. Δεν ντρέπεται για το παιδί του γιατί δεν είναι σαν αυτόν. Γιατί υστερεί σ΄ αυτά, που ο ίδιος ο γονιός είναι δυνατός. Καταλαβαίνει την ιδιαιτερότητά του και το προτρέπει να είναι ο εαυτός του και να εκφράζεται ελεύθερα.
Αυτός ο γονιός δε ντρέπεται να παραδέχθεί τα λάθη τα δικά του μπροστά στο παιδί του και να ζητήσει συγγνώμη.
Έτσι διδάσκει στο παιδί του ότι στη ζωή μπορεί να κάνουμε λάθη, άλλα η συνειδητοποίηση των λαθών μας και η διόρθωσή τους βρίσκεται μέσα στη διαδικασία ωρίμανσης μας στη ζωή. Ο αληθινός γονιός επικοινωνεί ειλικρινά με το παιδί του .Ως καλός ακροατής το ακούει , το αφουγκράζεται ,ακόμα και αν οι χτύποι της καρδιάς του δεν ταιριάζουν τους δικούς του. Σέβεται τις επιλογές του παιδιού του, αν και ο ίδιος θα επέλεγε διαφορετικά. Ο αληθινός γονιός δεν χρησιμοποιεί το παιδί για το δικό του συμφέρον ή για τη δική του εγωΐστική ικανοποίηση. Γνωρίζει καλά ότι δεν είναι ιδιοκτησία του, απλά βρίσκεται κοντά του να το προετοιμάσει για την ενηλικίωση, δίνοντάς του απροΰπόθετα την αγάπη του. Αυτή την απροϋποθέτη αγάπη, που είναι το θεμέλιο για μια επιτυχημένη και ευτυχισμένη ζωή.
Δε χειραγωγεί το παιδί του, δε το ”δένει” συναισθηματικά κοντά του. Το ωθεί στη ανεξαρτητοποίησή του. Η αληθινή αγάπη στα παιδιά μας δεν έχει ίχνος συναισθηματικής εξάρτησης. Οι γονείς χαίρονται να τα βλέπουν να ανεξαρτοποιούνται λίγο λίγο και να οδηγούνται στην συναισθηματική ωριμότητα.
Τα παιδιά των γονέων, που τα ”δέσμευσαν” συναισθηματικά συνήθως γίνονται φοβισμένα και ανασφαλή. Δεν καταφέρνουν να δημιουργήσουν τη δική τους ανεξάρτητη προσωπικότητα. Δε βρίσκουν την ταυτότητά τους, βουλιάζουν μέσα στους φόβους και τις ανασφάλειες των γονέων τους.
Αγαπητοί μου ας αποφασίσουμε όλοι μας να γίνουμε αληθινοί γονείς. Να παλέψουμε με τους δικούς μας φόβους και τις ανασφάλειες και να γίνουμε ευχαριστημένοι με τον εαυτό μας. Ας αφήσουμε τα παιδιά μας να γίνουν ανεξάρτητα .Να χαίρονται την ελευθερία τους και να απολαμβάνουν τους καρπούς των επιλογών τους. Μη πιστεύετε, ότι θα τα χάσετε, όταν γίνουν ανεξάρτητα .
Μια μητέρα , που μεγάλωσε μόνη τα παιδιά της, μου έλεγε, ότι είχε το δίλημμα , αν θα έπρεπε να τα αφήσει να ανεξαρτοποιηθούν από αυτήν, μήπως και τα χάσει και μείνει μόνη της στη ζωή. Όμως νίκησε το φόβο και μεγάλωσε ανεξάρτητα παιδιά , όμως με αρχές και ήθος. Το αποτέλεσμα ήταν ότι όσο ελεύθερα και ανεξάρτητα γίνανε ,τόσο εκτίμησαν την ελευθερία, που τους πρόσφερε η μητέρα τους και με τη θέληση τους παραμένουν ”τριγύρω” της, απολαμβάνοντας συγχρόνως τις δικές τους ελεύθερες επιλογές.
Υγεία
Γυναικεία Κατάθλιψη
Προνόμιο γένους θηλυκού, αφού έχει στόχο τουλάχιστον μια στις οκτώ γυναίκες σε κάποια φάση της ζωής τους, δικαίωμα κάθε μίας από εμάς…να το ξεπεράσει.
Η κατάθλιψη είναι μια ψυχική διαταραχή που χαρακτηρίζεται από έντονα συναισθήματα λύπης, απαισιοδοξίας, απελπισίας, ενοχής και απώλεια ενδιαφέροντος για τη ζωή. Αποτελεί μια από τις πιο συνηθισμένες ψυχικές ασθένειες της εποχής μας και μπορεί να εμφανιστεί σε άτομα οποιασδήποτε ηλικίας, φύλου, κοινωνικοοικονομικής κατάστασης ή εθνικότητας. Συχνά αποτελεί μια παροδική ατομική αντίδραση σε θλιβερά γεγονότα όπως ο θάνατος προσφιλούς προσώπου, το διαζύγιο ή μια επαγγελματική αποτυχία.
Γυναικεία κατάθλιψη VS ανδρικής
Η κατάθλιψη εμφανίζεται σε διπλάσιο ποσοστό στις γυναίκες από ότι στους άνδρες. Κατά τη διάρκεια της ζωής τους, περίπου 20% των γυναικών και 10% των ανδρών θα εμφανίσουν κατάθλιψη. Οι γυναίκες θεωρούνται ομάδα υψηλού κινδύνου λόγω των ορμονικών αλλαγών κατά τη διάρκεια του έμμηνου κύκλου, της εγκυμοσύνης και της εμμηνόπαυσης. Άλλοι παράγοντες που ευνοούν την εκδήλωση της κατάθλιψης στις γυναίκες είναι το εργασιακό στρες, οι οικογενειακές υποχρεώσεις και οι κοινωνικοί ρόλοι. Έρευνες έχουν δείξει ότι οι ανύπαντρες μητέρες έχουν τριπλάσιες πιθανότητες να εμφανίζουν κατάθλιψη. Η νόσος μπορεί να αντιμετωπιστεί με φαρμακευτική αγωγή (αντικαταθλιπτικά φάρμακα), ψυχοθεραπεία ή συνδυασμό των δύο μεθόδων. Η κατάθλιψη θεραπεύεται, αρκεί να ζητήσει ο ασθενής βοήθεια. Σημαντικό ρόλο παίζει και η συναισθηματική υποστήριξη της γυναίκας από τα οικεία της πρόσωπα. Η καταθλιπτική γυναίκα πρέπει να αντιμετωπίζεται με κατανόηση και να περιβάλλεται με αγάπη.
Όταν μιλούν οι αριθμοί
- Μία στις οκτώ γυναίκες θα πάθει κατάθλιψη σε κάποια φάση της ζωής της.
- Η κατάθλιψη εμφανίζεται συχνότερα στις γυναίκες ηλικίας 25-44 ετών.
- Τα κορίτσια ηλικίας 14-18 ετών εμφανίζουν υψηλότερα ποσοστά κατάθλιψης από τα αγόρια ίδιας ηλικίας.
- Το 20-50% των γυναικών εμφανίζουν προεμμηνορυσιακό σύνδρομο (χαρακτηρίζεται από εκνευρισμό, θλίψη και θυμό πριν την εμφάνιση της εμμήνου ρύσεως).
- Το 10-15% των νέων μητέρων παθαίνουν επιλόχεια κατάθλιψη, που συνήθως συμβαίνει στον πρώτο χρόνο από τη γέννηση του παιδιού.
- Μια στις πέντε εγκυμονούσες γυναίκες πάσχει από κατάθλιψη.
Παράγοντες Κινδύνου
- Ατομικό ή οικογενειακό ιστορικό διαταραχών της διάθεσης
- Απώλεια γονέα πριν από την ηλικία των 10 ετών
- Ιστορικό σωματικής ή σεξουαλικής κακοποίησης στην παιδική ηλικία
- Χρήση αντισυλληπτικών χαπιών με μεγάλη περιεκτικότητα σε προγεστερόνη
- Στρεσσογόνοι ψυχολογικοί παράγοντες (π.χ. ανεργία)
- Απώλεια υποστηρικτικού κοινωνικού συστήματος
- Χρήση εξαρτησιογόνων ουσιών ή αλκοόλ
Συμπτώματα κατάθλιψης
- Αισθήματα λύπης, απελπισίας ή ψυχικού κενού
- Απώλεια ενδιαφέροντος ή ευχαρίστησης για δραστηριότητες που πριν μας διασκέδαζαν (συμπεριλαμβανομένου του σεξ)
- Αισθήματα ενοχής ή αναξιότητας
- Αυτοκτονικές σκέψεις
- Διαταραχές του ύπνου (αϋπνία ή υπερυπνία)
- Διαταραχές της όρεξης και του σωματικού βάρους (ανορεξία ή βουλιμία)
- Μειωμένη ενέργεια και συνεχές αίσθημα κόπωσης
- Βραδύτητα σκέψης
- Δυσκολίες συγκέντρωσης και λήψης αποφάσεων
- Αίσθημα ανησυχίας, εκνευρισμού ή υπερβολικό κλάμα
- Σωματικά ενοχλήματα και πόνοι που δεν υποχωρούν παρά την ιατρική αγωγή
ΟΔΗΓΙΕΣ
- Δεν απομακρυνόμαστε από τους συγγενείς, τους φίλους και τα αγαπημένα μας πρόσωπα.
- Δεν παίρνουμε σοβαρές αποφάσεις ζωής όταν βρισκόμαστε σε καταθλιπτική φάση.
- Δεν κατηγορούμε τον εαυτό μας για ότι μας συμβαίνει.
- Είμαστε υπομονετικοί και ενθαρρύνουμε τον εαυτό μας.
- Βάζουμε μικρούς και εύκολα πραγματοποιήσιμους στόχους.
- Τρώμε υγιεινά και ισορροπημένα γεύματα.
- Κοιμόμαστε αρκετά.
- Αναπτύσσουμε καινούργια ενδιαφέροντα (π.χ. γυμναστική, χορός).
- Χρησιμοποιούμε τεχνικές χαλάρωσης για μείωση του άγχους.
Νίκη Μπάτου Ι Γενική Ιατρός
Οικογένεια
Πώς να αναπτύξετε τη συναισθηματική νοημοσύνη των παιδιών σας
Πολύς λόγος γίνεται σήμερα για τη μεγάλη σημασία της Συναισθηματικής Νοημοσύνης
στην ευτυχία μας, στην προσωπική, οικογενειακή και επαγγελματική μας ζωή.
Σύμφωνα με τον ψυχολόγο Goleman, o οποίος πρόβαλε τον όρο και την αξία της
συναισθηματικής νοημοσύνης στη ζωή μας, ο ορισμός της είναι: ‘’To πλέγμα των ανθρωπίνων
ιδιοτήτων πάνω στο οποίο μπορεί ν’ υφανθεί μια ολοκληρωμένη ανθρώπινη προσωπικότητα. Είναι
μαζί υπομονή, επιμονή, δυνατότητα προσαρμογής, έλεγχος παρορμήσεων, αισιοδοξία, ελπίδα.
Συναισθηματική Νοημοσύνη σημαίνει να βρίσκεις κίνητρα για τον εαυτό σου, ν ’αντέχεις
στις απογοητεύσεις, να ελέγχεις την παρόρμηση, να χαλιναγωγείς την ανυπομονησία σου, να
ρυθμίζεις σωστά τη διάθεση σου και να εμποδίζεις την απογοήτευση να καταπνίγει την ικανότητά
σου για σκέψη.’’
Ο Συναισθηματικά Νοήμων άνθρωπος έχει τέσσερεις (4) δεξιότητες:
- Αυτεπίγνωση (Επίγνωση του εαυτού του και των δυνατοτήτων του)
- Αυτοδιαχείριση (Έχει μάθει να διαχειρίζεται τα αισθήματά του)
- Κοινωνική Επίγνωση (Αντιλαμβάνεται με ακρίβεια τα συναισθήματα των άλλων) και
- Διαχείριση σχέσεων (κατανοεί τη συμπεριφορά και τα κίνητρα των άλλων και χειρίζεται
σωστά τις σχέσεις του).
Τα κύρια συναισθήματα, στα οποία καλούμαστε να έχουμε τον έλεγχο είναι ο θυμός, η
θλίψη, ο φόβος, η απόλαυση, η αγάπη, και η ντροπή. Πέρα από τα συναισθήματα χρειάζεται να
μάθουμε να χειριζόμαστε τις αντιξοότητες, τις ματαιώσεις, τις δυσκολίες στην οικογένεια και στη
δουλειά.
Καταλαβαίνετε λοιπόν, ως γονείς, πόσο σημαντικό είναι να βοηθήσουμε τα παιδιά μας να
αναπτύξουν την Συναισθηματική τους Νοημοσύνη. Είναι ένα από τα πιο βασικά εφόδια, που τους
δίνουμε στο ξεκίνημα της νέας τους ζωής, όταν εγκαταλείψουν το πατρικό τους σπίτι.
Η καλλιέργεια και η ανάπτυξη της Συναισθηματικής Νοημοσύνης ξεκινά από τα πρώτα
βήματα της ζωής του παιδιού. Αρχικά χρειάζεται να μάθει το παιδί πώς να αναγνωρίζει τα
συναισθήματά του και να τα εκφράζει με θετικό τρόπο.
Ο γονέας μπορεί να βοηθήσει το παιδί του να συνειδητοποιήσει την αξία του, τα ταλέντα
του, τις δυνατότητες του. Να υποστηρίζει και να ενισχύει την ικανότητα του παιδιού του να δέχεται
την απόρριψη, να την αντιμετωπίζει με τέτοιο τρόπο, χωρίς να χάνει την πίστη στον εαυτό του.
Τα βασικά στοιχεία της προσωπικότητας του παιδιού, που ο γονέας χρειάζεται να βοηθήσει
το παιδί του ν’ αναπτυχτούν, ώστε να είναι συναισθηματικό ώριμο, είναι:
- Η υπομονή και η επιμονή.
- Η δυνατότητα προσαρμογής. Να είναι ευέλικτο σε όποια κατάσταση.
- Ο έλεγχος των παρορμήσεων και του θυμού.
- Ο έλεγχος της θλίψης. Να μάθουν το παιδί οι γονείς να αντιμετωπίζει τη ζωή με αισιοδοξία
και ελπίδα. - Να βάζει κίνητρα στον εαυτό του και να αντέχει στις απογοητεύσεις, στις ματαιώσεις και
στις δυσκολίες. - Να ελέγχει το φόβο.
- Να μη ντρέπεται.
- Να ελέγχει την αγάπη και την απόλαυση.
Να αναλαμβάνει την ευθύνη των πράξεων του και να μη ρίχνει το φταίξιμο σε άλλους. - Να το βοηθήσουν να αντιλαμβάνεται με ακρίβεια τα συναισθήματα των άλλων και να
καταλαβαίνει τι τους συμβαίνει. - Να διαχειρίζεται τις σχέσεις του με τους άλλους με τον καλύτερο τρόπο.
Είναι πολύ σημαντικό οι γονείς να γνωρίζουν ότι η δική τους Συναισθηματική Νοημοσύνη
επηρεάζει άμεσα το επίπεδο της Συναισθηματικής Νοημοσύνης του παιδιού τους. Τα παιδιά
διδάσκονται τις δεξιότητες της Συναισθηματικής Νοημοσύνης από τους γονείς τους. Εάν ο γονέας
είναι συναισθηματικά μη νοήμων (ανώριμος), τα παιδιά χάνουν την καλύτερη πηγή μάθησης. Για
παράδειγμα ένας γονέας, που θυμώνει, φωνάζει με το παραμικρό, χάνει τον έλεγχο των νεύρων
του, του θυμού του και πέφτει σε κρίσεις υστερίας προς το/τη σύζυγο και τα παιδιά του, τι
παράδειγμα δίνει στο παιδί του; Είναι άκρως βέβαιο ότι το παιδί θα υιοθετήσει την ίδια
συμπεριφορά.
Αν αδιαφορείτε για τα συναισθήματά του, όταν σας μιλά και σας λέει ‘’τον πόνο του’’, δε
το βοηθάτε να οδηγηθεί στην αυτεπίγνωση. Ενώ, όταν το παρατηρείτε και ρωτάτε το παιδί σας
γιατί είναι λυπημένο, μαθαίνει να αναγνωρίζει τα συναισθήματά του, δεν τα αποφεύγει, τα
αντιμετωπίζει, μαθαίνει να τα διαχειρίζεται και επίσης μαθαίνει να δείχνει κατανόηση στη λύπη ή
στα συναισθήματα των φίλων του.
Αν σας μιλά για αυτά που του αρέσουν, τις επιθυμίες και τα όνειρά του και εσείς
αδιαφορείτε ή γελάτε, το παιδί όχι μόνο δε θα οδηγηθεί στην αυτεπίγνωση, αλλά θα χάσει την
πίστη στον εαυτό του και θα δημιουργήσει χαμηλή αυτοεκτίμηση και θα παραιτηθεί από τα όνειρα
του και γενικότερα από τη ζωή.
Γονείς αυταρχικοί, που ασκούν πίεση και φόβο, θα δουν το παιδί τους να μένει
συναισθηματικά ανώριμο σαν το δενδράκι, που δεν πρόλαβε να κάνει ρίζες και εκτέθηκε στις πιο
αντίξοες καιρικές συνθήκες.
Γονείς που εξασκούν τη Συναισθηματική Νοημοσύνη με τα παιδιά τους , ανατρέφουν
αγόρια και κορίτσια, τα οποία είναι πιο ευτυχισμένα, προσαρμόζονται καλύτερα στο κοινωνικό
περιβάλλον, παίρνουν καλύτερους βαθμούς και φθάνουν αργότερα σε υψηλότερο επίπεδο
επαγγελματικής επιτυχίας. Επίσης παρουσιάζουν χαμηλότερα επίπεδα προβληματικής
συμπεριφοράς π.χ αδικαιολόγητες απουσίες στο σχολείο, τσιγάρο, ποτό, ναρκωτικά.
Ο αγώνας σας για την ανάπτυξη της Συναισθηματικής Νοημοσύνης των παιδιών σας
χρειάζεται να είναι συνεχής και αμείωτος. Είναι ό,τι καλύτερο έχετε να κάνετε για αυτά,
εκφράζοντας στην πράξη την αληθινή σας αγάπη.
Ευκαρπίδου Αλεξάνδρα
Παιδαγωγός-Σύμβουλος επικοινωνίας και επιχειρήσεων
-
Videos
Πέγκυ Μουζάκη | 3 Βήματα που μπορείς να κάνεις όταν νιώθεις οτι είσαι έτοιμη/ος να “εκραγείς”!
-
Videos
Η ιστορία του BusinessWoman
-
Επίκαιρα Πρόσωπα
Οι startup που “μαγνητίζουν” | Στεφανία Φράρου
-
Επίκαιρα Πρόσωπα
Παναγιώτα Μαθιουδάκη | Ανακαλύπτοντας την ομορφιά…
-
Videos
Πέγκυ Μουζάκη | Επικοινωνία και Συγκρούσεις με Αποδοχή, Κατανόηση και Σεβασμό
-
Τουρισμός
Το Μέλλον του Τουρισμού
-
Videos
Πέγκυ Μουζάκη | 5 Αλήθειες για να επικοινωνήσουμε με κάποιον άνθρωπο
-
Επίκαιρα Πρόσωπα
Οι startup που “μαγνητίζουν” | Μαριλένα Πατέρα