Connect with us

Υγεία

Θυρεοειδίτιδα De Quervain: Μία σπάνια νόσος

Με την απρόσμενη εμφάνιση του Covid-19, μιας ιογενούς λοίμωξης που έχει τεράστιες επιπτώσεις παγκοσμίως, δημιουργούνται σκέψεις και προβληματισμοί σε γιατρούς και ερευνητές εάν ενδεχομένως υπάρχουν ή όχι επιπτώσεις και σε άλλα συστήματα του οργανισμού όπως γαστρεντερικό, νευρολογικό, νεφρολογικό, ενδοκρινολογικό, όπου διαφορετικές ερευνητικές ομάδες αλλά και κλινικοί ιατροί ανά τον κόσμο, καταγράφουν επεξεργάζονται και διερευνούν τα μέχρι σήμερα δεδομένα. Το θέμα απασχολεί σήμερα τους ειδικούς σε όλο τον κόσμο. Αυτό διότι οι λοιμώξεις του αναπνευστικού, ανάλογα με τη βαρύτητά τους,  μπορεί να επηρεάσουν γενικότερα τον οργανισμό.  

Θυρεοειδής :Η θυρεοειδίτιδα De Quervain, αν και  είναι πολύ σπάνια, εμφανίζεται συνήθως μετά από λοιμώξεις του αναπνευστικού» μας επισημαίνει η ενδοκρινολόγος κ. Παρή Ράπτη . «Πρόκειται για μια φλεγμονώδη διαταραχή που αφορά τον θυρεοειδή, αγνώστου αιτιολογίας, που εμφανίζεται 1-2 εβδομάδες μετά από λοιμώξεις του ανώτερου αναπνευστικού και πιθανολογείται ότι είναι ιογενούς αιτιολογίας.

Η νόσος περιεγράφηκε για πρώτη φορά από τον Ελβετό χειρουργό Fritz De Quervain το 1902.

Χαρακτηρίζεται από έντονα, τοπικά και γενικά συμπτώματα του οργανισμού, που λόγω της οξείας και έντονης έναρξης  μοιάζουν σχεδόν ανησυχητικά. Τοπικά εμφανίζεται έντονο διάχυτο άλγος, που αντανακλά στα αυτιά και στο σαγόνι, επώδυνη διόγκωση του θυρεοειδούς, τόσο που σχεδόν δεν μπορούμε να τον ακουμπήσουμε και παροδική θυρεοτοξίκωση (αύξηση στο αίμα των θυρεοειδικών ορμονών και ανάλογη συμπτωματολογία).

Η παθοφυσιολογία και παθογένεση της νόσου δεν είναι πλήρως κατανοητή. Συνήθως αφορά γυναίκες με μια καταιγιστική συμπτωματολογία και μια κλινικοεργαστηριακή εικόνα εξαιρετικά έντονη.  Έχει εποχική εμφάνιση όπως οι ιώσεις κυρίως το Μάιο, και αυτοιάται, σε διάστημα 4-6 εβδομάδων, έχοντας όμως μεγάλες πιθανότητες υποτροπής» τονίζει η κ. Παρή Ράπτη. «Είναι μια θυρεοειδίτιδα εξαιρετικά σπάνια, (γιατί υπάρχουν διαφορετικών τύπων θυρεοειδίτιδες), εμφανίζεται κυρίως σε γυναίκες τις 4ης και 5ης δεκαετίας, έχοντας  μια επίπτωση 5 περιστατικά στις 100.000 το χρόνο και αφορά το 5% των παθήσεων του θυρεοειδούς.  

Ενώ πιθανολογείται ότι είναι ιογενούς αιτιολογίας μέχρι σήμερα δεν έχει ανιχνευθεί κάποιος υπεύθυνος ιός. Κατά καιρούς έχουν ενοχοποιηθεί ο ιός της γρίπης, Coxsackie  Α + Β αδενοϊός, κτλ».

«Η υπόθεση ότι μπορεί να είναι ιογενούς αιτιολογίας ξεκινά από κάποιες παρατηρήσεις» σημειώνει η κ. Παρή Ράπτη. «Η μεγαλύτερη επίπτωση της είναι την εποχή της άνοιξης όπως συνήθως συμβαίνει με τις ιώσεις. Η συμπτωματολογία μοιάζει πάρα πολύ με τη συμπτωματολογία της γρίπης ή λοιμώξεων του ανώτερου αναπνευστικού με υψηλό πυρετό, πόνο στο λαιμό, γενική κακουχία, μυαλγίες, κόπωση , καταβολή, ενίοτε γαστρεντερικές διαταραχές και ανεύρεση ανεβασμένων δεικτών λοίμωξης. Ο έντονος πόνος στο θυρεοειδή μπορεί να αφορά τον ένα λοβό αλλά μεταναστεύει και  στον άλλον.

Από διαγνωστική άποψη χαρακτηριστικά είναι ανεβασμένοι οι δείκτες φλεγμονής,  όπως τριψήφια ταχύτητα καθιζήσεως ΤΚΕ, αυξημένη αλκαλική φωσφατάση και τρανσαμινάσες (ηπατικά ένζυμα) CRP και άλλοι. Οι ορμόνες του θυρεοειδούς μπορεί να ανευρεθούν σε πρώτη φάση υψηλές και στην πορεία χαμηλές δημιουργώντας διαγνωστικό πρόβλημα. Μπορεί να εντοπίσουμε φάση εργαστηριακού και κλινικού υπερθυρεοειδισμού αρχικά, ενώ το σπινθηρογράφημα εμφανίζεται με ελάχιστη ή καθόλου πρόσληψη του ραδιοφαρμάκου.  Το υπερηχογράφημα μπορεί να εμφανίσει υποηχογενής περιοχές χωρίς αιμάτωση με ενδείξεις φλεγμονής. Πολύ συχνά τίθεται θέμα διαφοροδιάγνωσης διότι τα συμπτώματα μπορεί να μιμηθούν φαρυγγίτιδα, ωτίτιδα, ή άλλες νόσους του ανώτερου αναπνευστικού. Η νόσος είναι αυτοπεριοριζόμενη με ανάρρωση σε 4-6 εβδομάδες (πιθανά όταν το ιικό φορτίο και το αντιγόνο του ιού μειούται). Δεν αποκλείονται οι υποτροπές. Η προοδευτική καταστροφή των θυρεοειδικών κυττάρων (επιθηλιακά) εξηγεί και τις κλινικοεργαστηριακές φάσεις που έπονται της αρχικής φλεγμονής, που είναι α) θυρεοτοξίκωση β) υποθυρεοειδισμός γ) ευθυρεοειδισμός, ενώ μερικές φορές λόγω της ίνωσης του παρεγχύματος που προκαλείται από τη φλεγμονή ο υποθυρεοειδισμός είναι μόνιμος.

Είναι συχνή η παρατήρηση ότι σχεδόν πάντα έχει προηγηθεί  λοίμωξη των ανωτέρων αναπνευστικών οδών πριν εμφανισθεί η θυρεοειδίτιδα. Η θεραπεία της θυρεοειδίτιδας De Quervain, η οποία όπως προαναφέραμε αυτοιάται είναι όποτε και εάν χρειαστεί, αναλγητικά «σαλικυλικά» και σε περιπτώσεις έντονης συμπτωματολογίας χορήγηση κορτικοειδών. Αν και εφόσον προκληθεί μόνιμος υποθυρεοειδισμός λόγω ίνωσης τότε και μόνο χορηγείται υποκατάσταση με θυροξίνη.

Με διαφορά από τις άλλες αυτοάνοσες θυρεοειδίτιδες δεν είναι μια αυτοάνοση καθαρά νόσος, αλλά σίγουρα είναι μια νόσος που προκαλείται με τη συμμετοχή του ανοσοποιητικού συστήματος.

Προβληματισμοί προς περαιτέρω διερεύνηση:

Η υποξεία θυρεοειδίτιδα αν και μέχρι σήμερα θεωρείται αγνώστου αιτιολογίας και  δεν έχει εντοπιστεί ο ιός, πιθανολογείται ότι είναι ιογενούς αιτιολογίας τονίζει η κ.  Παρή Ράπτη διότι:

α) Εμφανίζεται συχνά ταυτόχρονα με ιογενείς λοιμώξεις

β) Έχει προηγηθεί λοίμωξη του ανωτέρου αναπνευστικού και ο ασθενής εμφανίζει πρόδρομα συμπτώματα όπως καταβολή, μυαλγία,  πυρετό πονοκέφαλο. Τυχαία μπορούν να ανευρεθούν αντιθυρεοειδικά αντισώματα που δεν παίζουν όμως κανέναν ρόλο στην παθογένεση της νόσου αλλά αποτελούν «επιφαινόμενο».

γ)Στη διεθνή βιβλιογραφία και στις  ελάχιστες έρευνες που υπάρχουν αναφέρεται ότι αρκετοί ασθενείς εμφανίζουν θετικό HLA-B35 (γονίδια-σύστημα ιστοσυμβατότητας HLA) το οποίο ανευρίσκεται και στο οικογενειακό περιβάλλον συχνά, ενώ έχουν βρεθεί και ασθενείς με HLA-B67. Αυτό θα μπορούσε να μας κατευθύνει και σε μια υποθετική σκέψη ότι υπάρχει  και γενετική προδιάθεση.

Από τα λιγοστά δεδομένα μέχρι σήμερα η υπεροχή διεγερμένων κυτταροτοξικών Τ κυττάρων του ανοσοποιητικού συστήματος στο θυρεοειδή και στην κυκλοφορία και η παρουσία προφλεγμονωδών κυταροκινών  με υπεροχή της ιντερλευκίνης 6 θα μπορούσε να μας οδηγήσει στην υπόθεση μιας ιογενούς λοίμωξης ως αιτία.

Η σωστή διατροφή, η άσκηση, ο καλός ύπνος, η προσαρμογή στο βιολογικό μας ρολόι μας βοηθούν στο να είμαστε υγιείς και αυτό πρέπει να κάνουμε. Σημαντική είναι και η μείωση του στρες με ενασχολήσεις που βοηθούν.

Αν συνοψίσουμε γενικά μερικές παρατηρήσεις που αφορούν το ανοσοποιητικό μας σύστημα βλέπουμε:

Α) Η ανοσολογική αντιδραστικότητα είναι μεγαλύτερη στις γυναίκες από ό,τι στους άνδρες.

Β) Τόσο στα πειραματόζωα όσο και στον άνθρωπο υπάρχει υπεροχή των αυτοάνοσων νοσημάτων στα θηλυκά, σε σύγκριση με τα αρσενικά.

Γ) Μελέτες σε πολλά πειραματικά μοντέλα έχουν διαπιστώσει ότι η υποκείμενη βάση τόσο στα πειραματόζωα όσο και στον άνθρωπο σχετίζονται με τις χρωμοσωμικές  διαφορές των φύλων (Χ) και τις ορμόνες του φύλου, αλλά και με το σύστημα ιστοσυμβατότητας HLA, ή ακόμα και του αριθμού η διαφορετικού τύπου υποδοχέων στην επιφάνεια των κυττάρων των διαφορετικών οργάνων.

Τόσο από την εμπειρία των κλινικών γιατρών όσο και των ερευνητών έχουν παρατηρηθεί εντυπωσιακές διαφορές στην  ανοσολογική απάντηση μεταξύ των δύο φύλων. Επίσης, είναι γνωστό ότι τα θηλυκά έχουν εντονότερη χυμική και κυτταρική ανοσία. Ας μην ξεχνάμε το ρόλο των γυναικών στη διαφύλαξη του εμβρύου όταν κυοφορούν. 

«Ταυτόχρονα» αναφέρει η κ. Παρή Ράπτη  «οι κλινικοί γιατροί σημειώνουν ότι είναι γεγονός πως οι γυναίκες είναι πιο ανθεκτικές σε μία ποικιλία λοιμώξεων, οι οποίες συσχετίζονται με τη μεγαλύτερη μακροζωία τους. Πρόκειται για παρατηρήσεις που δεν έχουν διερευνηθεί επαρκώς και θα πρέπει να διερευνηθούν περαιτέρω δίνοντάς τους την ανάλογη προσοχή για να εξαχθούν ασφαλή συμπεράσματα . Ως εκ τούτου ο ρόλος του χρωμοσώματος Χ και των οιστρογόνων διερευνάται περαιτέρω. Στα ερωτήματα αυτά πολλοί ειδικοί προσπαθούν να βρουν απαντήσεις με εντατικές μελέτες σε όλο τον κόσμο.

 Ας συνοψίσουμε μερικές παρατηρήσεις πιθανά χρήσιμες μιας και υπάρχει ανάλογη εποχική εμφάνιση και πιθανολογείται διαταραχή στην ανοσοποιητική απάντηση.

Καθώς  και οι δυο παθήσεις έχουν κάποια ανάλογη συμπτωματολογία χρήσιμο είναι να δούμε τις διαφορές.  Η κυρίαρχη διαφορά στα συμπτώματα είναι στην περίπτωση του Covid-19 η ύπαρξη ξηρού κυρίως βήχα και δύσπνοιας που ορισμένες φορές γίνεται πολύ σοβαρή ενώ τα υπόλοιπα συμπτώματα μπορεί να είναι ανάλογα.

 «Όσον αφορά τον κορονωϊό Covid-19 γνωρίζουμε ότι πρόκειται για ιογενή λοίμωξη ενώ η θυρεοειδίτιδα (πιθανόν να είναι ιογενούς αιτιολογίας) όμως εμφανίζεται μετά από λοιμώξεις του ανώτερου αναπνευστικού και είναι σπάνια νόσος.

Κάποια από τα συμπτώματα μοιάζουν αλλά είναι διαφορετικής βαρύτητας και έντασης (η θυρεοειδίτιδα δεν παρουσιάζει  θνησιμότητα ενώ ο κορωνοϊός παρουσιάζει). Oι δυο παθήσεις όπως προαναφέρθηκε εμπλέκουν το ανοσοποιητικό σύστημα και φαίνεται να επηρεάζονται τα επιθηλιακά κύτταρα, τα οποία και καταστρέφονται.

Από τα μέχρι σήμερα ελάχιστα δεδομένα , σημαντικό ρόλο πιθανά παίζουν προφλεγμονώδεις  παράγοντες , η κυτοκίνη IL-6 που εντοπίζεται και στη θυρεοειδίτιδα αλλά στην περίπτωση του  κορωνοϊού η παραγωγή της εμφανίζεται σαν καταιγίδα. Σε μερικά από τα περιστατικά νοσούντων εμφανίζεται ίνωση διαταράσσοντας τη λειτουργία του οργάνου στόχου που μπορεί να το καταστήσουν μη λειτουργικό (το θυρεοειδή στην θυρεοειδίτιδα, τον πνεύμονα στην περίπτωση του κορωνοϊού). 

-Πιθανή αλλά «διαφορετική» εμπλοκή των ορμονών του φύλου και του χρωμοσώματος Χ.  Ενώ οι θυρεοειδίτιδες εμφανίζονται πιο συχνά στις γυναίκες , ο κορωνοϊός Covid-19 φαίνεται να έχει πιο ήπια συμπτωματολογία στις γυναίκες και λιγότερες επιπλοκές, ίσως και θανάτους.

«Τα ερωτήματα που διερευνώνται παγκοσμίως από επιστημονικές ομάδες είναι πολλά και αναμένονται απαντήσεις . Μέχρι τότε συμβουλή παραμένει ότι με οποιοδήποτε σύμπτωμα επικοινωνούμε με τον προσωπικό μας γιατρό, ακολουθούμε τις ιατρικές του συμβουλές και λαμβάνουμε υπόψη όλες τις οδηγίες των επίσημων φορέων μόνο! Δεν πειραματιζόμαστε ούτε κάνουμε μόνοι μας διάγνωση η θεραπεία» καταλήγει η κ. Παρή Ράπτη.

Δρ. Παρή Ράπτη, Ιατρός, Ενδοκρινολόγος

Continue Reading

Διατροφή

Αυτές είναι οι τροφές που βοηθούν να μειωθεί η όρεξη μας

Η όρεξη, η πείνα και ο κορεσμός επηρεάζονται σε μεγάλο βαθμό από νευρωνικά και ορμονικά σήματα που δίνει το σώμα μας, ενημερώνοντας τον εγκέφαλο ότι χρειάζεται ενέργεια, ή λαχταρά ένα συγκεκριμένο είδος τροφής.

Γράφει η Ιωάννα Στεργίου, Διαιτολόγος Διατροφολόγος, Νέα Σμύρνη

Αυτά τα σήματα δημιουργούνται με:

  • την πέψη τροφίμων, δηλαδή όταν το φαγητό φτάσει στο στομάχι και αναγνωρίσει τις φυσικοχημικές ιδιότητες των τροφίμων.
  • τη νηστεία (υποσιτισμό), κατά την οποία, ορμόνες όπως η γκρελίνη δίνουν σήματα στο σώμα και ξεκινάει το αίσθημα της πείνας, ως απάντηση στα μειωμένα επίπεδα θρεπτικών συστατικών στο αίμα.
  • τη μεταγευματική κατάσταση, κατά την οποία, ορμόνες όπως η λεπτίνη εκκρίνονται από τον λιπώδη ιστό και στέλνουν σήματα στον εγκέφαλο για να μειώσει την επιπρόσθετη πρόσληψη τροφής.

Γιατί πεινάμε;

Σίγουρα το αίσθημα της πείνας δεν είναι ευχάριστο για κανέναν και μπορεί να είναι ένα σημάδι ότι κάποιος δεν τρώει όσο χρειάζεται, δεν καταναλώνει τα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά μέσα στην ημέρα και δεν κάνει σωστούς συνδυασμούς.

Ωστόσο, η πείνα και η όρεξη είναι περίπλοκες διεργασίες του οργανισμού και επηρεάζονται από πολλούς εξωτερικούς παράγοντες, γεγονός που μπορεί να δυσκολέψει τους περισσότερους ανθρώπους στη διαχείριση τους.

Εξωτερικοί παράγοντες που επηρεάζουν την όρεξη

τι μειώνει την ορεξη μας
  • Άσκηση
  • Ύπνος
  • Γονίδια
  • Διάθεση
  • Τροφικές προτιμήσεις
  • Περιβάλλον εργασίας
  • Ψυχική υγεία
  • Ιδεολογία

Πως μειώνεται η όρεξη;

Υπάρχουν δύο βασικές διαδικασίες που οδηγούν άμεσα στη μείωση της όρεξης:

Ικανοποίηση: H ικανοποίηση είναι το αίσθημα πληρότητας που επιτυγχάνεται κατά τη διάρκεια ενός γεύματος, και προάγει τον τερματισμό της κατανάλωσης του. Υπάρχουν υποδοχείς στο γαστρικό τοίχωμα, οι οποίοι ανιχνεύουν τη διάταση του τοιχώματος του στομάχου με την παρουσία της τροφής, διεγείρουν άμεσα τις νευρωνικές οδούς, και στέλνουν σήματα προς τον εγκέφαλο για να προκαλέσει κορεσμό και να μειώσει την όρεξη.

Κορεσμός: O κορεσμός είναι η έλλειψη όρεξης ή πείνας για μια περίοδο που ξεκινά μετά τον τερματισμό του γεύματος και ελέγχεται σε μεγάλο βαθμό από ένα συνδυασμό χημικών σημάτων, ως απάντηση στην παρουσία τροφής στο γαστρεντερικό σύστημα. Όσο περισσότερο μένει το φαγητό στο γαστρεντερικό σύστημα, τόσο μεγαλύτερος ο κορεσμός.

Ποιες τροφές μειώνουν την όρεξη;

Τροφές με αυξημένο δείκτη κορεσμού.

Οι τροφές που έχουν μεγάλο δείκτη κορεσμού και ουσιαστικά μας βοηθούν στην ανώδυνη απώλεια αλλά και στη διατήρηση του βάρους, ενώ ταυτόχρονα μας αποτρέπουν από την αναζήτηση, αλλά και τη κατανάλωση ανθυγιεινών τροφών.

οι βρασυες πατατες μειωνουν την όρεξη

Οι τροφές που έχουν μεγάλο δείκτη κορεσμού, έχουν μελετηθεί εδώ και χρόνια και αναγράφονται με την σειρά στον παρακάτω πίνακα.

1.      Βραστές πατάτες 2.      Λιπαρά ψάρια (π.χ. σολομός, μπακαλιάρος) 3.      Χυλο βρόμης (porridge) 4.      Πορτοκάλι 5.      Μήλο 6.      Μακαρόνια ολικής 7.      Μοσχάρι 8.      Μαγειρεμένα φασόλια 9.      Σταφύλια 10.  Ψωμί ολικής 11.  Πολύσπορο ψωμί 12.  Ποπ κορν 13.  Αυγά 14.  Τυρί 15.  Λευκό ρύζι 16.  Φακή 17.  Καστανό ρύζι 18.  Δημητριακά all brand sticks 19.  Κράκερς 20.   Μπανάνα

Πρωτεΐνη

Μεταξύ των κύριων μακροθρεπτικών συστατικών, είναι ευρέως γνωστό, ότι τα τρόφιμα που έχουν αυξημένη περιεκτικότητα σε πρωτεΐνη επηρεάζουν σημαντικά το δείκτη κορεσμού και την όρεξή μας σε σύγκριση με τα λίπη και τους υδατάνθρακες.

Μια δίαιτα αυξημένη σε πρωτεΐνη αυξάνει ελαφρώς το μεταβολισμό, καθώς κατά την πέψη της έχουμε αυξημένη θερμογένεση, και  επομένως αυξημένη ενεργειακή κατανάλωση.

Αυτό γίνεται γιατί απελευθερώνονται περισσότερα αμινοξέα στο αίμα, τα οποία διασπώνται με αργό και σταθερό ρυθμό και στέλνουν σήματα κορεσμού στον εγκέφαλο.

κροκος αυγου η ασπραδι αβγου εχει πρωτειν πιο πολυ

Για να δείτε το πλήρες άρθρο με ακόμα περισσότερες τροφές κάντε κλικ εδώ!

Continue Reading

Υγεία

Πρόγραμμα Ενημέρωσης & Πρόληψης Λεμφοιδήματος

Ο Πανελλήνιος Σύλλογος Γυναικών με Καρκίνο Μαστού «Άλμα Ζωής», σε συνεργασία με την ΟΕΕ ΑΠΛΕΣΟ του Πανελληνίου Συλλόγου Φυσικοθεραπευτών, πραγματοποιεί το πρόγραμμα Ενημέρωσης & Πρόληψης Λεμφοιδήματος.

Το πρόγραμμα απευθύνεται σε κάθε γυναίκα που έχει υποβληθεί σε επεμβάσεις για καρκίνο μαστού, ακτινοθεραπεία ή χημειοθεραπεία ή έχει ενδείξεις παρουσίας λεμφοιδήματος και περιλαμβάνει ατομικό ραντεβού αξιολόγησης.

Η αξιολόγηση θα πραγματοποιείται εθελοντικά από εξειδικευμένους φυσικοθεραπευτές, μέλη της ΟΕΕ ΑΠΛΕΣΟ – ΠΣΦ, μαζί με συμβουλευτική για την περαιτέρω διαχείριση, σύμφωνα με τα αποτελέσματα και το ατομικό ιστορικό κάθε εξεταζόμενης.

Στόχος του προγράμματος είναι η ενημέρωση των γυναικών για το λεμφοίδημα και τις μεθόδους πρόληψης και αντιμετώπισής του, η έγκαιρη διάγνωση και δυνατότητα διαχείρισης μέσα από κατάλληλη φυσιοθεραπευτική αξιολόγηση και η παροχή συμβουλευτικής για την περαιτέρω διαχείριση.

Τα ραντεβού θα πραγματοποιούνται τη δεύτερη Πέμπτη κάθε μήνα, 2μμ-6μμ, στα γραφεία του συλλόγου «Άλμα Ζωής».

Οι ενδιαφερόμενες μπορούν να καλούν για ραντεβού στη γραμματεία του Πανελληνίου Συλλόγου Γυναικών με Καρκίνο Μαστού «Άλμα Ζωής» στο 210 8815444, Δευτέρα με Παρασκευή, 9πμ -5μμ

Πληροφορίες:

Έναρξη προγράμματος: Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου 2023

Ημέρα και ώρα: 2η  Πέμπτη κάθε μήνα, 2μμ-6μμ

Χώρος: Ηπείρου 11, 10433, Αθήνα (2ος όροφος)

Ραντεβού: 210 8815444, Δευτέρα με Παρασκευή, 9πμ-5μμ

Διάρκεια συνεδρίας: 45 λεπτά

Περισσότερες πληροφορίες: https://almazois.gr/ενημέρωση-πρόληψη-λεμφοιδήματος/ 

Continue Reading

Ομορφιά

Ωτοπλαστική – η λύση στο ζήτημα των «πεταχτών» αυτιών

Πολλές και πολλοί ασθενείς προβληματίζονται σε ότι αφορά την εμφάνιση των αυτιών τους. Τα λεγόμενα αφεστώτα ώτα, δηλαδή «πεταχτά» αυτιά, αποτελούν ένα ζήτημα που απασχολεί ανθρώπους όλων των ηλικιών, που συχνά προσπαθούν να βρουν τρόπους για να το
«καμουφλάρουν». Χαρακτηριστικά πχ παρατηρούμε ότι τα κορίτσια αποφεύγουν να μαζεύουν τα μαλλιά τους, προκειμένου κατ’ αυτόν τον τρόπο να μην αποκαλύπτονται τ’ αυτιά τους. Ειδικότερα δε σε παιδιά και εφήβους το πρόβλημα καθίσταται ακόμη πιο έντονο, καθώς συχνά αναγκάζονται να αντιμετωπίσουν δυσάρεστα σχόλια στο σχολικό περιβάλλον τους.  

Στο συγκεκριμένο ζήτημα λοιπόν τη λύση δίνει η χειρουργική παρέμβαση μέσω της λεγόμενης ωτοπλαστικής. Μιας σχετικά απλής και ανώδυνης επέμβασης, μετά την οποία οι ασθενείς επανέρχονται εντός λίγων ημερών σε κανονικούς ρυθμούς δραστηριοτήτων και καθημερινότητας.

Όσο απλή κι αν ακούγεται βέβαια σαν επέμβαση απαιτεί προσοχή και ενδεδειγμένες συνθήκες για τη διενέργεια της. Διενεργείται σε χειρουργική αίθουσα νοσοκομείου/κλινικής και ανάλογα με την ηλικία των ασθενών απαιτείται είτε γενική νάρκωση (παιδιά) είτε μέθη/τοπική αναισθησία (έφηβοι/ ενήλικες). Οι ασθενείς μετά το τέλος της επέμβασης επιστρέφουν άμεσα στο σπίτι τους και ακολουθούν τις πρώτες μέρες τις συμβουλές του θεράποντος ιατρού προκειμένου να ελαχιστοποιήσουν το οίδημα και τις εκχυμώσεις μετεγχειρητικά. Οι τομές γίνονται στην πίσω πλευρά των αυτιών, με αποτέλεσμα στην πορεία αυτές ουσιαστικά να μην είναι ορατές. Μπορούν να χρησιμοποιηθούν απορροφήσιμα ή μη απορροφήσιμα ράμματα, στην περίπτωση των μη απορροφήσιμων ραμμάτων αυτά αφαιρούνται την 7η μετεγχειρητική ημέρα.

Οι ασθενείς θα πρέπει για 7-10 μέρες μετεγχειρητικά να φοράνε καθ΄ όλη τη διάρκεια της ημέρας μια προστατευτική κορδέλα αυτιών και για άλλες 7-10 ημέρες μόνο κατά τη διάρκεια του ύπνου. Από την 7η μετεγχειρητική ημέρα και μετά συνιστάται οι ασθενείς να φροντίζουν καθημερινά τις ουλές στην περιοχή των αυτιών, κάνοντας τους 3-4 φορές για 1-2 λεπτά ένα ελαφρύ μασάζ με μια επουλωτική κρέμα.

Τα αποτελέσματα είναι άμεσα και θα μπορούσαμε να πούμε και εντυπωσιακά. Σε ότι αφορά τις αθλητικές δραστηριότητες, καλό θα ήταν οι ασθενείς να περιμένουν δύο έως τρεις εβδομάδες προτού να ξεκινήσουν εκ νέου με αυτές και πάντοτε με σχετική προσοχή στην αρχή. 

Όσον αφορά το ερώτημα που συχνά τίθεται από τους ασθενείς αναφορικά με τη διάρκεια των αποτελεσμάτων, μπορούμε να πούμε ότι βάσει της κλινικής εμπειρίας τα αποτελέσματα είναι μόνιμα. Οι ουλές λόγω του σημείου που γίνονται ουσιαστικά είναι «αόρατες» και έτσι κατ’ αυτόν τον τρόπο μπορούν οι ασθενείς με μια απλή και σχετικά ανώδυνη χειρουργική επέμβαση να βελτιώσουν τα μέγιστα την καθημερινότητα τους. Όσο δε αφορά το ερώτημα αν υπάρχει κατάλληλη ηλικία που θα μπορούσε να γίνει μια τέτοια επέμβαση, η απάντηση είναι ότι η επέμβαση μπορεί να γίνει οποτεδήποτε μετά την ηλικία των 5,5-6 ετών. Ιδανικά δε σε ότι αφορά τα παιδιά καλό θα ήταν η επέμβαση να γίνει λίγο προτού ξεκινήσουν το δημοτικό, ούτως ώστε να αποφευχθούν δυσάρεστα σχόλια και επισημάνσεις από τα άλλα παιδιά.

Συμπερασματικά λοιπόν μπορούμε να πούμε ότι η ωτοπλαστική είναι μια συνηθισμένη επέμβαση της πλαστικής χειρουργικής, που εφόσον διενεργηθεί κάτω από κατάλληλες συνθήκες και τηρώντας βασικές αρχές και κανόνες, μπορεί να προσφέρει στις / στους ασθενείς εντυπωσιακά και μόνιμα αποτελέσματα.

Περικλής Καραϊσκάκης

Πλαστικός Χειρουργός

Ειδικευθείς στη Γερμανία, τέως αναπληρωτής δ/ντής κλινικής Πλαστικής Χειρουργικής 

St. Josef Hospital Essen-Kupferdreh

www.drkaraiskakis.gr

Continue Reading

Trending