«Δεν νιώθω καλά, μήπως…, νιώθω πως θα τρελαθώ…, είμαι καλά;» Μία ερώτηση που οι περισσότεροι από εμάς πιθανότατα αναρωτηθήκαμε, ειδικά στη διάρκεια της πανδημίας. Ίσως αναρωτηθήκαμε μετά από 2-3 κακές μέρες ή όταν αυτές οι μέρες έγιναν …περισσότερες. Ίσως όταν νιώσαμε την απώλεια μέσα από το θάνατο ενός αγαπημένου προσώπου, έναν χωρισμό, μία ασθένεια… Ίσως όταν αισθανθήκαμε ανασφάλεια και έλλειψη σταθερότητας λόγω οικονομικών προβλημάτων, προβληματικών διαπροσωπικών σχέσεων… Ίσως αναρωτηθήκαμε αν είμαστε καλά όταν η μελαγχολία ή η θλίψη μας μετατράπηκε σε απελπισία ή ακόμη όταν νιώσαμε πως έχουμε αποκοπεί από τον ίδιο μας τον εαυτό…

Οι ειδικοί προτείνουν να ελέγχουμε τακτικά την ψυχική μας υγείας για να αξιολογήσουμε πως αισθανόμαστε. Μάλιστα μπορούμε να σταθούμε και να αναρωτηθούμε – όπως όταν νοιαζόμαστε για ένα αγαπημένο μας πρόσωπο και προσπαθούμε να δούμε αν είναι καλά! Μπορούμε να κάνουμε κάποιες ερωτήσεις στον εαυτό μας που θα μας δώσουν μία πρώτη εικόνα για το «πόσο καλά είμαστε ψυχολογικά»…

Χρόνος και χώρος για τον εαυτό μου: Προφανώς είναι δύσκολο μέσα στις καθημερινές μας υποχρεώσεις και την φροντίδα τρίτων να «ακούσουμε» ή και να φροντίσουμε τον εαυτό μας, να κατανοήσουμε τις ανάγκες του. Είμαστε τόσο συνηθισμένοι σε μία «multi-tasking» λειτουργία που δεν δίνουμε πραγματικά χώρο για να καθίσουμε και να προβληματιστούμε με το «πως είμαστε». 

Η καθημερινή λειτουργικότητα: Ένας πολύ εύκολος τρόπος να ελέγξουμε την ψυχική μας υγεία είναι μέσα από το κατά πόσο είμαστε σε θέση να λειτουργήσουμε στην καθημερινότητα. Μάλιστα, αποτελεί έναν από τους μεγαλύτερους δείκτες αν ένα άτομο αντιμετωπίζει προβλήματα με την καθημερινή του ζωή. Για παράδειγμα, «Μπορώ να εκπληρώσω τους πολλαπλούς ρόλους μου ως εργαζόμενος/η, σύντροφος, σύζυγος, εραστής/ερωμένη, γονιός, γιος ή κόρη, φίλος ή φίλη, …;» Αν υπάρχει δυσκολία, τότε μάλλον αυτό είναι σημάδι ότι τα πράγματα «δεν πάνε και τόσο καλά!»

Τα συναισθήματα και οι συμπεριφορές μας: Υπάρχουν εναλλαγές στη διάθεσή μας; Ας παρατηρήσουμε τον εαυτό μας μέσα από τις παρακάτω ερωτήσεις: 

• Πώς άλλαξε η συμπεριφορά μου;
• Υπάρχουν συμπεριφορές που με προβληματίζουν;
• Μου παραπονιούνται οι άλλοι για κάποιες από τις συμπεριφορές μου;
• Πώς άλλαξαν τα συναισθήματά μου;
• Βρίσκω ακόμα χαρά σε πράγματα που κάποτε με χαροποιούσαν;
• Λαμβάνω ικανοποίηση στην καθημερινότητα;
• Είμαι ευερέθιστος/η, τσακώνομαι, συγκρούομαι, θέλω να χτυπήσω ή χτυπάω ανθρώπους;
• Νιώθω περισσότερο πεσμένος/η από ό, τι συνήθως;
• Λειτουργώ περισσότερο καταστροφικά ή αυτοκαταστροφικά από ό, τι συνήθως;
• Έχω σκεφτεί να κάνω κακό στον εαυτό μου ή σε άλλους;
• Αποφεύγω τους ανθρώπους;
• Πόσο διαρκούν τα παραπάνω συμπτώματα;

Ο καθένας μπορεί να έχει κάποιες μέρες που δεν είναι και τόσο καλές. Άλλωστε, όπως λέμε, δεν είναι όλες οι μέρες ίδιες. Αν όμως νιώθουμε άσχημα, για παράδειγμα, αν είμαστε αγχωμένοι, στενοχωρημένοι, απογοητευμένοι, νευριασμένοι… για περισσότερο από δύο εβδομάδες, μάλλον χρειάζεται να ανησυχήσουμε και ίσως ήρθε η ώρα να αναζητήσουμε επαγγελματική βοήθεια.

Το σώμα μου: Λέμε πως το σώμα μας μιλάει, απλά εμείς δεν έχουμε μάθει να το ακούμε, παρά μόνο όταν είναι πολύ αργά μέσα από τα συμπτώματα μιας ασθένειας. Το σώμα μας επηρεάζεται από την ψυχική μας υγεία και το αντίστροφο, καθώς η ψυχική και η σωματική μας υγεία είναι άρρηκτα συνδεδεμένες. Ας παρατηρήσουμε λίγο τον εαυτό μας λοιπόν και ας αναρωτηθούμε:

• Κοιμάμαι καλά;
• Τρώω καλά;
• Τρίζω τα δόντια μου;
• Νιώθω μυϊκή ένταση στο λαιμό ή τους ώμους μου;
• Έχω την ίδια ενέργεια όπως συνήθως;
• Φροντίζω την υγιεινή μου;
• Κάθε πότε κάνω εξετάσεις για την υγεία μου;

Δεν χρειάζεται να περιμένω μέχρι τα πράγματα να πάρουν μία άσχημη τροπή. Σε έναν τέλειο κόσμο, οι άνθρωποι θα πήγαιναν στο γιατρό και θα έκαναν τον ετήσιο έλεγχο για την υγεία για να επιβεβαιωθούν πως η υγεία τους είναι καλή και δεύτερον για πρόληψη. Είναι πολύ πιο εύκολο να προλάβουμε ένα πρόβλημα στην υγεία μας από το να προσπαθήσουμε να το θεραπεύσουμε…

Μαρίνα Μόσχα 

Είναι μια πικρή αλήθεια, αλλά δεν έχουμε μάθει να ονειρευόμαστε. Οι στόχοι που βάλαμε οι ίδιοι στον εαυτό μας αλλά και οι προσδοκίες των άλλων μάς ψαλίδισαν τις φιλοδοξίες ακόμα και από τότε που ήμασταν παιδιά. Κι αυτά τα όνειρα εγκλωβίστηκαν. Δεν χάθηκαν ολότελα, αλλά πήγαν και φώλιασαν στα πιο κρυφά μέρη του μυαλού μας, γεμίζοντάς μας με ανικανοποίητα θέλω που στοιχειώνουν τις προσπάθειές μας να κατακτήσουμε πολύπλευρα την ευτυχία. 

Κατανοώντας τι είναι αυτό που μας κράτησε τα πόδια δεμένα στη γη, θα συνειδητοποιήσεις γιατί δεν είσαι πραγματικά ευτυχισμένη. 

Μπορείς να ελέγξεις το φόβο που επιστρατεύει το βολεμένο Εγώ σου, κάθε φορά που ξυπνούν μέσα σου νέα όνειρα. Ο φόβος για την αλλαγή, η μετατόπιση ευθυνών, αλλά και η ανωριμότητά μας να αναλάβουμε την ευθύνη μιας ενδεχόμενης αποτυχίας παραμορφώνουν τα πραγματικά μας Θέλω. Τα καταδικάζουν πριν καν γεννηθούν. 

Με το coaching θα συνειδητοποιήσεις πως διαθέτεις τα κατάλληλα εργαλεία και για να ονειρεύεσαι ελεύθερα αλλά και για να ζεις όπως εσύ θέλεις! Αν έχεις τολμήσει να το ονειρευτείς, έχεις τη δύναμη και να το καταφέρεις! Έχεις γεννηθεί για να κυνηγάς τα καλύτερα. Για να μη συμβιβάζεσαι!

Τώρα, λοιπόν, περισσότερο από ποτέ είναι σημαντικό να μη… φρενάρεις. Μπορεί οι ανατροπές να διαδέχονται η μία την άλλη, αλλά στο τέλος το νήμα θα κόψουν μονάχα οι νικητές, αυτοί δηλαδή που δεν σταμάτησαν στιγμή να χτίζουν το όνειρό τους. Μέσα από την καθυστέρηση, μέσα από τον δικαιολογημένο φόβο, μέσα από τις προσωπικές τους αμφισβητήσεις, είναι αυτοί που βλέπουν τον εαυτό τους στο μετά και δεν διαπραγματεύονται πως έχουν μια αναντικατάστατη θέση εκεί. 

Νικόλας Ουρανός, PCC

Professional Certified Life & Relationship Coach by International Coaching Federation

Βραβευμένος συγγραφέας παγκόσμιου bestseller Αγάπη Τώρα, Ευ Ζην Τώρα και Ξαφνικά Τώρα, Ομιλητής.

Αγαπητοί Αναγνώστες

Το Business Woman Magazine, με γνώμονα το πολυσυλλεκτικό του θεματολόγιο, σήμερα βρίσκεται στην ευχάριστη θέση και δημοσιεύει ένα πολύ ευαίσθητο κοινωνικό θέμα, υπό μορφή  συνέντευξης με τίτλο:  «Η  αναδοχή παιδιών». 

Τι θέμα είναι ουσιωδέστατο κοινωνικά και εξαιρετικά ευαίσθητο!!

Ως εκ τούτο, διερευνήσαμε – ανιχνεύσαμε τις  λειτουργικές πλευρές του θέματος, ώστε αφενός να  ενημερωθεί η κοινωνία μας, και αφετέρου με τη δημοσιότητα του παρόντος, να αντιληφθεί την αναγκαιότητα εξεύρεσης αναδόχων γονέων, για παιδιά που είναι έτοιμα να νοιώσουν τη θαλπωρή της ζεστής και έμπρακτης συμπαράστασης, μιας ανάδοχης οικογένειας. Ανάμεσα στους σπουδαίους ανθρώπους της διανόησης και της νομικής επιστήμης, μας απαντάει στα κρίσιμα ερωτήματα μας σήμερα, η κα Μίνα Φιλιοπούλου, εγνωσμένου κύρους Δικηγόρος της Θεσσαλονίκης και ειδική επί θεμάτων: «Αναδοχής Παιδιών». 

Το Business Woman Magazine, στις Άγιες τούτες μέρες,  καταγράφει τις απαντήσεις της κας Μίνας Φιλιοπούλου που αποτελούν και περίσσευμα καρδιάς, της συνεντευξιαζόμενης, ώστε να λυθούν ταυτόχρονα και οι τυχόν ουσιαστικές απορίες, επι του θέματος. 

Business Woman Magazine: Κυρία Φιλιοπούλου, το τελευταίο χρονικό διάστημα γίνεται πολύς λόγος  στα Μ.Μ.Ε., εκτός για τις υιοθεσίες και για το θεσμό της «αναδοχής ανηλίκων» Τι ακριβώς όμως είναι η αναδοχή;

Κυρία Βαλίλα: Η αναδοχή δεν είναι ένας νέος θεσμός του οικογενειακού δικαίου. Πρόκειται για έναν θεσμό συμπληρωματικό της γονικής μέριμνας και της επιτροπείας ανηλίκων, ο οποίος  προϋπήρχε ουσιαστικά από το 1996.

Με αυτήν δημιουργείται ένας νέος τύπος οικογενειακού σχήματος, το οποίο όμως έχει κατά βάση προσωρινό χαρακτήρα, και κυρίως λειτουργεί παράλληλα με την  οικογένεια του ανηλίκου, αντίθετα με ό,τι συμβαίνει στην περίπτωση της υιοθεσίας. 

Αναδοχή λοιπόν είναι  η  ανάθεση  μόνον  της πραγματικής φροντίδας του ανηλίκου σε τρίτον, με τον οποίο και θα διαμένει αυτό, ενώ ως πραγματική φροντίδα νοούνται οι ενέργειες που είναι απαραίτητες για τη μέριμνα των τρεχουσών  και επειγουσών  υποθέσεών του. 

Business Woman Magazine: Και ποιες είναι οι τρέχουσες και επείγουσες υποθέσεις του; 

Μίνα Φιλιοπούλου: Σε γενικές γραμμές ως τρέχουσες υποθέσεις θεωρούνται: η επικοινωνία με το σχολείο, η επίσκεψη στο γιατρό ή σε νοσοκομείο, η τροφή του, η ένδυση και υπόδησή του, η τυχόν είσπραξη μισθωμάτων από ακίνητά του, η απόφαση αν θα συμμετάσχει σε σχολική εκδρομή, δηλαδή οι καθημερινές υποθέσεις του παιδιού, ενώ ως επείγουσες θεωρούνται οι πράξεις που πρέπει να γίνουν χωρίς καθυστέρηση, γιατί κινδυνεύουν τα συμφέροντά του, όπως η εγγραφή στο σχολείο κατά την έναρξη της σχολικής χρονιάς, η άμεση εισαγωγή του σε νοσοκομείο, η εκπροσώπησή του στη διαδικασία του αυτοφώρου ή η υποβολή έγκλησης σε τυχόν έγκλημα που τελέστηκε κατά του παιδιού. 

Business Woman Magazine: Επομένως ομιλούμε για μια πραγματική φροντίδα;

 Μίνα Φιλιοπούλου: Η έννοια πραγματική φροντίδα είναι κάτι διαφορετικό, τόσο ποσοτικά, όσο και ποιοτικά από την γονική μέριμνα ή την επιμέλεια.  Στην ουσία οι ανάδοχοι γονείς είναι εκτελεστές των αποφάσεων των γονέων του ανηλίκου ή του επιτρόπου του. Οι ανάδοχοι γονείς οφείλουν να διευκολύνουν τις προσωπικές σχέσεις και την επικοινωνία των παιδιών με τους γονείς τους ή τον επίτροπό τους , δεν έχουν δικαίωμα να ενεργούν ενάντια στη βούληση των γονέων ή του επιτρόπου, εφόσον αυτή έχει εκφραστεί ρητά και οφείλουν να παρέχουν ανελλιπώς πληροφορίες για τον ανήλικο , την ανάπτυξή του και τις συνθήκες διαβίωσής του στους φυσικούς γονείς ή στον επίτροπο, καθώς και στην επιβλέπουσα κοινωνική υπηρεσία. 

Business Woman Magazine: Ποιες είναι οι κύριες τυπικές προϋποθέσεις για να γίνει κάποιος ανάδοχος γονέας;

Μίνα Φιλιοπούλου: Καταρχάς να είναι εγγεγραμμένος στο Εθνικό Μητρώο Αναδόχων. Ανάδοχοι  γονείς μπορεί να γίνουν ζευγάρια με ή χωρίς παιδιά, σύντροφοι που έχουν συνάψει σύμφωνο συμβίωσης (ετερόφυλοι ή ομόφυλοι)  ή μεμονωμένα άτομα , που δεν έχουν όμως  υπερβεί το 60^ο έτος της ηλικίας τους και η  ηλικιακή διαφορά μεταξύ αυτών και του παιδιού είναι μεγαλύτερη από τα 50 χρόνια και μικρότερη από τα 18. 

Business Woman Magazine: Μία αλλαγή που επέφερε ο νέος νόμος είναι ότι, παρέχεται το δικαίωμα αναδοχής ανηλίκου και σε ομόφυλα ζευγάρια που έχουν συνάψει σύμφωνο συμβίωσης 

Μίνα Φιλιοπούλου: Πράγματι, δίνεται πλέον η δυνατότητα και σε ομόφυλα ζευγάρια να γίνουν ανάδοχοι γονείς. Κατά την άποψή μου για την επιτυχή εφαρμογή της διάταξης αυτής στην πράξη θα πρέπει να υπάρξει ενημέρωση του γενικού πληθυσμού  για τα ερευνητικά αποτελέσματα που δείχνουν ότι τα ομόφυλα ζεύγη δεν υστερούν σε σχέση με τα ετερόφυλα και ότι τα ακολουθεί ένα  στίγμα που δεν δικαιολογείται, καθώς και η υιοθέτηση μίας εν γένει πολιτικής κατά του ομοφοβισμού. 

Business Woman Magazine: Οι ανάδοχοι γονείς λαμβάνουν οικονομική ενίσχυση;

Μίνα Φιλιοπούλου:  Βεβαίως, προβλέπεται η οικονομική τους ενίσχυση για την κάλυψη των εξόδων του παιδιού και μάλιστα ακόμη και μετά την ενηλικίωσή του, όχι όμως μετά το 26^ο έτος της ηλικίας του, όπως και διάφορες διευκολύνσεις προς αυτούς. 

Business Woman Magazine: Τι ακριβώς είναι η επαγγελματική αναδοχή που θεσπίζεται με το νέο νόμο;

Μίνα Φιλιοπούλου: Η επαγγελματική αναδοχή αφορά σε παιδιά  με αναπηρία ή με ψυχικές διαταραχές ή ως αναμορφωτικό μέτρο για παραβατικούς ανηλίκους. Ανάδοχοι σ’ αυτές τις περιπτώσεις γίνονται από άτομα που διαθέτουν εξειδικευμένα προσόντα και αυξημένες δεξιότητες τις οποίες έχουν αποκτήσει: είτε από το επάγγελμά τους, είτε ύστερα από εκπαίδευση. Οι επαγγελματίες ανάδοχοι λαμβάνουν μηνιαία αντιμισθία από τον ΟΠΕΚΚΑ και ασφαλιστική κάλυψη ασθένειας και συντάξεως, ενώ παρακολουθούν ειδικά προγράμματα εκπαίδευσης και υποστήριξης κατά τη διάρκεια της αναδοχής.

Το Business Woman Magazine: Ευχαριστώντας θερμά για την συνομιλία με την κα Φιλιοπούλου, εύχεται στην συνεντευξιαζόμενη, καθώς και σε όλους τους αναγνώστες «ΚΑΛΗ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟ 2021»  και ότι παρόλες τις δυσκολίες της πανδημίας, εμείς θα ενισχύουμε «ακαταπαύστως» το φρόνημα, την αισιοδοξία και τον σεβασμό στο θεσμό της οικογένειας.