Connect with us

Οικογένεια

“Νιώθω μονογονέας στο γάμο μου…”

Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας την εμπειρία μου από μια συνάντηση γονέων καθώς αποτέλεσε την αφορμή για ένα γόνιμο προβληματισμό σχετικά με το ποια θεωρείται μονογονεϊκή οικογένεια, με ποια κριτήρια θα την ορίσουμε, ποιους εν τέλει θα συμπεριλάβουμε ή δεν θα συμπεριλάβουμε σε αυτήν.

Είναι ξέρετε αυτά τα ωραία και μοναδικά που συμβαίνουν όταν δουλεύεις με ομάδα όπου οι εμπειρίες του καθενός προστίθενται στις εμπειρίες του άλλου και όλοι, μηδενός εξαιρουμένου, γινόμαστε σοφότεροι, ανοίγουμε νέα παράθυρα και αλλάζουμε οπτικές γωνίες. Ας μη μακρηγορώ λοιπόν.Βρέθηκα κάποτε να συντονίζω μια ομάδα γονέων και σε μια εκ των συναντήσεων μας να πρέπει να πραγματευτώ με τους γονείς- μέλη της ομάδας το ζήτημα των μονογονεϊκών οικογενειών σήμερα. Το θέμα έφερε στην ομάδα μια νεαρή κυρία, ανύπανδρη μητέρα ενός μικρού παιδιού, η οποία αποζητούσε πληροφόρηση και ψυχολογική υποστήριξη.

Συγχρόνως, η ίδια κυρία εξέφρασε την ανησυχία της αν και κατά πόσο το θέμα θα είχε απήχηση και στους υπόλοιπους γονείς καθώς οι περισσότεροι ήταν σε γάμο και μόνο ένας ή δύο ήταν διαζευγμένοι.Για να αρχίσεις να ξετυλίγεις το κουβάρι ενός οποιουδήποτε θέματος αρχικά οφείλεις και να το περιγράψεις, να το αποσαφηνίσεις, να ορίσεις ξεκάθαρα το πλαίσιο συζήτησης.

Έτσι, λοιπόν, αρχικά ζήτησα από τα μέλη να πουν ποιες περιπτώσεις κατά τη γνώμη τους κατατάσσονται στις μονογονεικές οικογένειες. Κάποια τότε ανέφερε τις άγαμες μητέρες, άλλη τους χήρους/ες, άλλη τους διαζευγμένους/ες, άλλη τις περιπτώσεις όπου ο σύντροφος βρίσκεται στη φυλακή ή στα καράβια, άλλη… Και τότε συνέβη το εξής: Κάποιες γυναίκες σε γάμο εξέφρασαν, και μάλιστα με μεγάλο παράπονο και δυσαρέσκεια, την ταύτιση τους με αυτήν την μορφή οικογένειας, ένιωθαν δηλ. μονογονείς, ενώ, αντίθετα και μη αναμενόμενα, η διαζευγμένη της παρέας την μη ταύτιση της, δεν ένιωθε δηλ. καθόλου μονογονέας καθώς ο πρώην σύζυγος της υπήρξε ιδιαιτέρως υποστηρικτικός.

Και ουπς…. ξαφνικά νιώθω ότι πέφτουμε σε ένα κενό, μια εγγενή αδυναμία να ορίσουμε αυτό που θα συζητήσουμε. Η νομική και θεσμική προσέγγιση του όρου μονογονέα, ο γονέας που ασκεί εν τοις πράγμασι και κατ’ αποκλειστικότητα τη γονική μέριμνα ενός ή περισσοτέρων ανήλικων τέκνων, προσκρούει απέναντι στο, μολονότι ακατέργαστο αλλά πέρα για πέρα αληθινό, βίωμα, στο συναίσθημα μερικών νεαρών έγγαμων γυναικών.

Αυτή η μη αναμενόμενη εξέλιξη με καλούσε να πάρω αποφάσεις για το πώς έπρεπε να προχωρήσω: να αγνοήσω αυτές τις συναισθηματικά φορτισμένες δηλώσεις των έγγαμων γυναικών και να υπακούσω σ’ αυτό που όριζε το γράμμα του Νόμου ή να πράξω το αντίθετο; Προσωπικά, στο δίλημμα Νόμος ή Συναίσθημα επέλεξα το δεύτερο… Αλήθεια εσείς τι θα κάνατε…..;Μπορούσε δηλ ο καθένας να θεωρήσει τον εαυτό του μονογονέα αν και μόνο το ένιωθε και όλοι εμείς να εγκύψουμε με μεγάλη ευαισθησία στο εκφραζόμενο βίωμα παρακάμπτοντας ορισμούς, τίτλους και ταμπέλες.

Και η εξέλιξη ήταν λυτρωτική για όλες τις γυναίκες.

Η ανύπανδρη νεαρή κυρία, χάρη στην οποία τέθηκε το θέμα στο τραπέζι της ομάδας, ανακάλυψε πως εν τέλει δεν αποτελεί συντριπτική μειοψηφία όπως πίστευε. Και αυτό όχι μόνο γιατί οι άγαμες μητέρες ολοένα και αυξάνονται σήμερα, αλλά, πολύ δε περισσότερο, γιατί το συναίσθημα της μοναξιάς, αβεβαιότητας και απογοήτευσης ανευρίσκεται και σε πολλές άλλες, πιο αποδεκτές, παραδοσιακές μορφές οικογένειας.

Και πόσο ανακουφιστική, ακόμα και θεραπευτική, άραγε, μπορεί να είναι η αίσθηση του ανήκειν, της ευρείας αποδοχής, του εγώ μαζί με πολλούς άλλους. Αντίθετα, πόσο επιβαρυντικά σε ψυχολογικό επίπεδο μπορεί να λειτουργήσει η αίσθηση του διαφορετικού, του μεμονωμένου, του κοινωνικά παρεκκλίνοντα.Από την άλλη κάποιες παντρεμένες μητέρες βρήκαν ένα βήμα να εκφράσουν και να μοιραστούν τα κατακλυσμικά βιώματα μοναξιάς, απομάκρυνσης, ανασφάλειας, αλλοτρίωσης που νιώθουν στο γονικό τους ρόλο. Ωσάν να είναι καπετάνιοι ενός μεγάλου υπερωκεάνιου πλοίου μόνο που είναι νύκτα και το βασικό πλήρωμα έχει πάει για ύπνο…..

Οι «παντρεμένοι μονογονείς» βοηθήθηκαν ώστε να διερευνήσουν τους πραγματικούς λόγους και τα βαθύτερα αίτια. Και τα πραγματικά αίτια, τα πιο βαθιά και δύσκολα στην αντιμετώπιση, δεν εδράζονται στους άλλους, στις εξωγενείς αντικειμενικές συνθήκες (μοναξιά λόγω πολύωρης εργασίας του έτερου γονέα, απαιτήσεις καριέρας του, κακού χαρακτήρα του κτλ).

Αν ήταν έτσι, όσο και αν αυτό φαίνεται παράδοξο, θα μπορούσαν εύκολα να αλλάξουν, να βελτιωθούν κάποια πράγματα. Πολύ συχνά τα αίτια για το αίσθημα της μοναξιάς βρίσκονται και μέσα μας, και, τότε, τα πράγματα είναι λίγο πιο περίπλοκα και σύνθετα.Κάποιες παντρεμένες μητέρες ανακάλυψαν πως ένιωθαν μόνες και πριν παντρευτούν. Είναι οι γυναίκες εκείνες που, καθώς δε βρήκαν όση υποστήριξη ήθελαν στο περιβάλλον τους, έμαθαν να λειτουργούν μόνες, να παίρνουν περισσότερες ευθύνες και να μη ζητούν βοήθεια. Είναι οι ίδιες γυναίκες που, συχνά αποκαλούμενες και ως τελειομανείς, θέλουν να ελέγχουν τα πάντα, όλα να περνούν από το χέρι τους, τα πράγματα να γίνονται με έναν συγκεκριμένο τρόπο και να απορρίπτουν οποιοδήποτε χέρι βοηθείας.

Είναι αυτές που έμαθαν να θυσιάζονται για τους άλλους, να δυσκολεύονται να πουν όχι, να βάζουν τις ανάγκες των άλλων σε υψηλότερη προτεραιότητα από τις δικές τους, να χάνουν τον εαυτό τους.Και πιστέψτε με αυτές οι περιπτώσεις, που ξεκινούν από μας, από τον ίδιο τον εαυτό μας, είναι οι πιο δύσκολες… όχι όμως και μη αναστρέψιμες. Η αποδοχή και επίγνωση της αφετηρίας των δυσκολιών είναι σίγουρα το πρώτο και απαραίτητο βήμα.

Εμείς, οι επαγγελματίες της ψυχικής υγείας, συχνά καλούμαστε να θεραπεύσουμε τέτοια προβλήματα που ενώ φαίνονται εκ πρώτης απλά και κατανοητά, ορατά και δια γυμνού οφθαλμού, έχουν δυστυχώς πιάσει τόσο βαθιές ρίζες που απαιτούν λεπτό και ευαίσθητο χειρισμό μέσα στο χώμα, στις πρώτες εμπειρίες, όταν άρχισαν αυτά να γεννιούνται και να καλοκάθονται σ’ αυτό.

«Χρειάζομαι τη βοήθεια σου» δεν είναι απλά μια δήλωση αλλά μια απαραίτητη δεξιότητα επιβίωσης, μια τέχνη που μαθαίνεται ακόμα και στην ώριμη ενήλικη ζωή.

Για οτιδήποτε σας απασχολεί, σας έχει αγγίξει και θέλετε να το μοιραστούμε θα δεχτώ με χαρά το e-mail σας η το μήνυμα σας μέσω facebook.

Aπό:Koυτσογιαννίδου Σοφία

Μετεκπαίδευση στη Συστημική Ψυχοθεραπεία,θεραπεία ζεύγους & οικογένειαςΜsc Kοινωνική Λειτουργός, Εκπαιδεύτρια ενηλίκων

Πηγή:https://gnomikilkis.blogspot.gr/2018/02/blog-post_262.html

Continue Reading

Παιδί

Βάλτε εσείς τους κανόνες επικοινωνίας με τα παιδιά σας

Σε ποία κατηγορία γονέα ανήκετε; Είστε φιλικός, ανεκτικός ή δημοκρατικός με τα παιδιά σας;

Η αλήθεια είναι ότι σε όποια από τις παραπάνω κατηγορίες κι αν ανήκετε, εκπροσωπείτε την κατηγορία του γονιού – «εύκολο θύμα». Ο δούκας του Ουίνδσορ είπε κάποτε: «Εκείνο που με εντυπωσιάζει στην Αμερική είναι ο τρόπος που οι γονείς υπακούουν στα παιδιά τους». Αν επιλέγετε να επικοινωνείτε με το παιδί σας ως φίλος, δηλαδή ως ίσος προς ίσο, αυτό μπορεί να φαίνεται ορθό, ωστόσο είναι συναισθηματικά λαθεμένο, γιατί υποτιμάτε σε μεγάλο βαθμό τη θέση σας σε σχέση με τα παιδιά σας.

«Συνομήλικοι»

Οι γονείς που γίνονται «συνομήλικοι» με τα παιδιά τους και τους συμπεριφέρονται σαν φιλαράκια εξυψώνουν τη θέση του παιδιού και υποβιβάζουν αυτήν του ενηλίκου. Έτσι, αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο να παρασυρθούν σ’ ένα ανταγωνιστικό παιχνίδι αγάπης και εξουσίας, όπου ο αλληλοσεβασμός φεύγει από το παράθυρο!

Αν από την άλλη επιλέγετε να είστε ανεκτικός, που είναι ένας ακόμη πολύ δημοφιλής τρόπος γονικής φροντίδας, τότε θεωρείτε ότι, αφήνοντας το παιδί στην ησυχία του, θα βρει ότι είναι καλύτερο για τον εαυτό του και έτσι θα μάθει από μόνο του. Τέλος, η πλέον διαδεδομένη αντίληψη γονικής φροντίδας σήμερα είναι η αποκαλούμενη δημοκρατική γονική φροντίδα. Με την αντίληψη αυτή οι γονείς παραμερίζουν στο σύνολό της την έννοια της οικογενειακής ιεραρχίας, λησμονώντας ότι είναι τριάντα περίπου χρόνια μεγαλύτεροι από τα παιδιά τους και επομένως διαθέτουν την πείρα μιας ζωής που δεν έχουν τα παιδιά τους.

Έτσι, σ’ ένα δημοκρατικό σπιτικά τα πάντα είναι υπό συζήτηση και υπό αναθεώρηση. Οι κανόνες, τα ωράρια, οι δουλειές και οι καλοί τρόποι αποφασίζονται από κοινού, δηλαδή δημοκρατικά. Στην ουσία όμως σ’ ένα τέτοιο σπιτικό οι γονείς υιοθετούν το ρόλο του γονέα – «εύκολο θύμα», μιας και τα «όχι» τους είναι συνήθως χωρίς αποτέλεσμα και οι καβγάδες, οι αντιπαραθέσεις και τα «πες μου γιατί» ατελείωτα.

Η… διοίκηση

Tο συμπέρασμα είναι πως η γονική φροντίδα χωρίς καθοδήγηση αποδεικνύεται συνήθως ολέθρια για την ανάπτυξη και την ολοκλήρωση του παιδιού. Η αλήθεια είναι ότι τα σπιτικά δεν μπορούν να διοικηθούν από παιδιά… Οι γονείς είναι πρωτίστως παιδαγωγοί και δευτερευόντως φιλαράκια με τα παιδιά τους, για τι η έλλειψη καθοδήγησης σκοτώνει την αυτοεκτίμηση του παιδιού. Τα παιδιά δια πλάθουν τον εαυτό τους κατά το πρότυπο των γονιών τους.

Η εικόνα του εαυτού τους δομείται πάνω σ’αυτο που είναι και σ’ αυτό που δεν είναι ο γονιός τους. Υπάρχουν κάποιοι βασικοί κανόνες που είναι αδιαπραγμάτευτοι και τους αποφασίζουν οι ενήλικες. Φυσικά και γίνονται εξαιρέσεις μερικές φορές, οι οποίες όμως επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Και η ζωή είναι γεμάτη κανόνες, γεμάτη κόκκινα και πράσινα φανάρια, για τα οποία το παιδί θα διδαχθεί στο σπίτι από το γονιό του.


Άρθρο αρχείου

Αναστασία Μουστάκα

Continue Reading

Παιδί

Aρχή μιας νέας σχολικής χρονιάς

Συνταγή Αγάπης
Στην αρχή μιας νέας σχολικής χρονιάς θα ήθελα να μου επιτρέψετε να σας δώσω μια συνταγή για ένα γευστικότατο κέικ, που θα αρέσει και σε σας και στα παιδιά σας.


Πρώτο βασικό συστατικό που χρειάζεται να βάλουμε μέσα στο μπολ είναι μπόλικη αγάπη, όταν λέω μπόλικη εννοώ όση χρειαστεί. Λέω βέβαια όση χρειαστεί, γιατί για πολλούς θα χρειαστεί πάρα πολλή. Γιατί όλα τα παιδιά μας δεν είναι εξίσου μελετηρά και πρόθυμα να υπακούσουν στις προτροπές για διάβασμα και καλούς βαθμούς. Εκεί χρειάζεται πολλή απροϋπόθετη αγάπη, γιατί το διάβασμα και η επίδοση στα μαθήματα δεν αποτελούν αυτοσκοπό και ούτε καθορίζουν την αξία των παιδιών μας, πολύ περισσότερο δεν επιτρέπεται να καθορίζουν την αγάπη μας απέναντι τους.

Δεύτερο, εξίσου βασικό συστατικό, για την επιτυχία της συνταγής μας, είναι η υπομονή. Αυτή θα αρωματίσει το κέικ σας. Δεν υπάρχουν όρια ούτε σ’ αυτήν. Χρειάζεται αρκετή γιατί τα πράγματα δεν έρχονται πάντα όπως τα θέλουμε. Βλέπετε τα παιδιά μας είναι απρόβλεπτα και οι πειρασμοί απόσπασης τους από την σχολική τους ιδιότητα πάρα πολλοί. Δε χρειάζεται άγχος. Δεν είναι θέμα ζωής ή θανάτου. Μάθετε να κάνετε υπομονή. Καρτερικά να υπομένετε, κυρίως στις δύσκολες φάσεις αυτής της σχολικής χρονιάς που θα περάσουν τα παιδιά μας.

Τρίτο συστατικό της συνταγής μας είναι η αποδοχή. Αν δε τη βάλετε αυτή στη συνταγή, το κέικ θα λασπώσει. Τι κι αν δίνετε όλα τα άλλα στα παιδιά σας; Ωραίο σπίτι, όμορφα ρούχα, πλούσιο χαρτζιλίκι, πολυτελή παιχνίδια νέας τεχνολογίας; Αν δε τα αποδέχεσθε όπως είναι ,όχι μόνο χάνετε όλον τον κόπο σας, αλλά υπάρχει σίγουρος κίνδυνος να χάσετε τα ίδια τα παιδιά σας. Προσοχή λοιπόν να βάλετε στο μπολ της συνταγής μας την αποδοχή, διαφορετικά θα πάνε χαμένα όλα τα άλλα υλικά.


Τέταρτο συστατικό είναι η ενθάρρυνση. Απαιτείται να τη βάλετε οπωσδήποτε στο μπολ, γιατί αυτή θα δώσει τη γλυκιά γεύση. Μέσα σ ’ένα αρνητικό κόσμο, που μόνο το αρνητικό ξέρει να προσφέρει, η ενθάρρυνση και ο γλυκός ο λόγος από το στόμα των γονιών είναι το γλυκό βάλσαμο στη ψυχή των παιδιών. Πέφτει τόσο θωπευτικά μέσα στη ψυχή τους και τη γλυκαίνει, όπως η ζάχαρη στο κέικ μας. Θυμηθείτε να το γλυκάνουμε θέλουμε το κέικ, όχι να το πικράνουμε.

Πέμπτο συστατικό είναι ο διάλογος, η ανοικτή επικοινωνία. Αυτός θα δέσει όλα τα υλικά μαζί. Διάλογος με χαμόγελο και ήπιο, φιλικό τόνο. Θα φέρει το καλύτερο επιθυμητό αποτέλεσμα. Μη τον ξεχάσετε προβάλλοντας δικαιολογίες για έλλειψη χρόνου να τον αγοράσετε. Φανείτε προσεκτικοί σ’ αυτό το συστατικό γιατί το κέικ θα κάτσει και δε θα φουσκώσει. Έτσι και οι καρδιές θα κλείσουν, θα χαθεί η επικοινωνία και οι ψυχές θα μαραζώσουν.

Τα υλικά αυτά του κέικ ανακατέψτε τα αρκετά καλά και προσοχή να ψήσετε το κέικ σε μέτριο φούρνο. Ούτε πολύ χλιαρό, ούτε πολύ θερμό. Προσοχή λοιπόν με τη στάση σας απέναντι στα παιδιά. Ούτε πολλή υποχωρητικότητα, ούτε πολλή αυστηρότητα. «Μια στο καρφί και μια στο πέταλο», που έλεγαν οι παλιοί. Η σωστή θερμοκρασία για να φουσκώσει το κέικ και να βγει αφράτο και μοσχομυριστό από το φούρνο, είναι η μεσαία. Βρείτε λοιπόν την ισορροπία σας.

Αλεξάνδρα Ευκαρπίδου

Εκπαιδευτικός- Life and parenting Coach

Continue Reading

Παιδί

Γονείς και έξυπνα παιδιά

Αγαπητοί μου γονείς, από τη στιγμή που όλοι μας αποκτούμε το πρώτο μας παιδί, το άγχος
μας είναι να είναι φυσικά γερό, υγιές, αλλά κι έξυπνο και καλό στα σχολικά μαθήματα (μιας και η
εξυπνάδα με την επίδοση στο σχολείο είναι στενά συνδεδεμένη στην κοινωνία μας).


Πόσο έξυπνο όμως θεωρείται σήμερα το παιδί, που έχει καλούς βαθμούς στο σχολείο;
Θεωρείται αυτό η μόνη απόδειξη εξυπνάδας; Όχι βέβαια! Σήμερα ένα παιδί θεωρείται έξυπνο,
όταν έχει αυτοπεποίθηση και υπευθυνότητα. Όταν κατανοεί τα δικά του συναισθήματα και
ενδιαφέρεται για τα συναισθήματα των άλλων. Έξυπνο σήμερα θεωρείται πρωτίστως το παιδί
εκείνο, που έχει αναπτυγμένη τη συναισθηματική του νοημοσύνη.

Όχι απλά γνωρίζει τα συναισθήματα του, αλλά μπορεί να τα χειρίζεται κατάλληλα σε κάθε περίπτωση. Διαθέτει δηλαδή αυτοκυριαρχία και την ικανότητα να επικοινωνεί και να συνεργάζεται. Χαρακτηριστικά άκρως απαραίτητα για τη μετέπειτα φυσιολογική του εξέλιξη και την επιτυχία του στην προσωπική του ζωή και στα επαγγελματικά του.


Ας φροντίσουμε λοιπόν, εμείς οι γονείς ανατρέφοντας το παιδί μας, να ικανοποιούμε όχι
μόνο τις βιολογικές αλλά και τις συναισθηματικές του ανάγκες. Μην του προσφέρουμε απλά όλα
τα υλικά αγαθά, αλλά να το γεμίζουμε και συναισθηματικά.


Το παιδί μας καθώς μεγαλώνει επιζητά από μας αναγνώριση, ανταπόκριση στην ανάγκη του
για ανεξαρτησία, αυτοβουλία, δημιουργία και αναγνώριση της προσωπικότητας του.
Μην μαλώνετε τα παιδιά για τα αρνητικά τους συναισθήματα π.χ. θυμό, οργή, άγχος, που
είναι μέρος του συναισθηματικού τους κόσμου. Έτσι τα κάνετε να αρνούνται τα συναισθήματα
τους ή να προσποιούνται ότι δεν υπάρχουν. Απλά βοηθήστε τα να τα αναγνωρίσουν και να μάθουν
να τα ελέγχουν.


Τέλος, για άλλη μια φορά, ενθαρρύνετε και βοηθήστε το παιδί σας να αισθάνεται αυτοπεποίθηση. Η αυτοπεποίθηση αποτελεί τη βάση για τη ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού. Σημαίνει ότι σέβεται τον εαυτό του και έχει εμπιστοσύνη στις ικανότητες του.
Αυτό θα επιτευχθεί με το να προσφέρετε απλόχερα στο παιδί σας το χαμόγελο, την αποδοχή και την χωρίς προϋποθέσεις αγάπη σας. Δώστε του τον έπαινο και την προτροπή σας. Κάντε το έτσι να πιστέψει στον εαυτό του και τις δυνατότητες του.
Αυτό το παιδί είναι σίγουρα το «έξυπνο παιδί» που όλοι επιθυμούμε. Ένα παιδί που, αυτού
του είδους η εξυπνάδα του, θα γίνει το διαβατήριο του για μια ενήλικη επιτυχημένη ζωή.

Αλεξάνδρα Ευκαρπίδου

Εκπαιδευτικός- Life and parenting Coach

Continue Reading

Trending