Connect with us

Επίκαιρα Πρόσωπα

Δημήτρης Γέρος: «Τα πράγματα δεν ήταν ποτέ καλά για την Τέχνη στη χώρα μας»

Ο Δημήτρης Γέρος είναι ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της γενιάς του. Το πρωτότυπο και ιδιοφυές έργο του τυγχάνει εδώ και πολλά χρόνια διεθνούς αναγνώρισης. Έχει πραγματοποιήσει  πλήθος εκθέσεις στα περισσότερα μέρη του κόσμου,  έξη ατομικές σε ξένα Μουσεία και έχει εκδώσει πολυάριθμα βιβλία.

Συναντήσαμε τον διάσημο καλλιτέχνη στον χώρο του στο κέντρο της Αθήνας και απολαύσαμε την συνομιλία μας όσο τίποτε! Ειλικρινής και καυστικός απάντησε στις ερωτήσεις μας.

Συνέντευξη στη Ζέτα Τζιώτη

– Πως είναι να ζει  ένας ζωγράφος στην Ελλάδα της κρίσης;

– Μάλλον δεν ζει. Αλλά τα πράγματα δεν ήταν ποτέ καλά για τις Τέχνες στη χώρα μας. Απλώς τώρα είναι χειρότερα. Οι περισσότεροι καλλιτέχνες, και δεν αναφέρομαι μόνον στους εικαστικούς, υποφέρουν. Όταν οι Έλληνες δεν έχουν να φάνε πώς θα αγοράσουν ζωγραφική; Βέβαια, έχουμε γίνει χιλιάδες, πού να βρεθεί τόσο μεγάλο αγοραστικό κοινό;

Απ’ την άλλη δεν υπάρχουν και σοβαροί έμποροι για να προωθήσουν σωστά τους καλλιτέχνες. Έχουμε γεμίσει από γκαλερί που ανήκουν σε άσχετους ανθρώπους με την Τέχνη. Οι περισσότεροι είναι εντελώς αστοιχείωτοι. Φτιάχνουν ένα μαγαζάκι για να βγάζουν μεροκάματο και να θεωρούν εαυτόν «παράγοντα πολιτισμού»! Δεν εκθέτουν τους καλύτερους από τους εικαστικούς  αλλά αυτούς που πουλάνε. Πολλές φορές αναρωτιέμαι: γιατί  δεν ανοίγουν σουβλατζίδικο; Πιο πολλά θα κέρδιζαν και ίσως να πρόσφεραν κάτι!

-Μπορεί η Ελληνική Τέχνη να σταθεί πλάι στην Ευρωπαϊκή ή την Αμερικανική;

-Μπορεί, αλλά θέλει την υποστήριξη σοβαρών εμπόρων. Από αυτούς έχουμε έλλειψη. Χρειάζονται γκαλερίστες που να ξέρουν από Τέχνη, να έχουν άποψη και να μπορούν να υποστηρίζουν τους καλλιτέχνες τους, να τους χρηματοδοτούν, για να παράγουν έργα απερίσπαστοι και, ανάλογα με τα έργα,  να βρίσκουν τους κατάλληλους συλλέκτες.

-Βοηθάει το ελληνικό κράτος τους καλλιτέχνες;

-Όχι ουσιαστικά. Δεν υπάρχει αξιοκρατία, όλα γίνονται μεταξύ φίλων. Αν δεν είσαι του κύκλου τους, δεν τους ψηφίζεις και δεν τους προσκυνάς, δεν έχεις καμία ελπίδα.

-Εσείς, ένας καταξιωμένος καλλιτέχνης, όχι μόνον στην Ελλάδα αλλά διεθνώς, νομίζετε πως ήσασταν τυχερός στο ξεκίνημά σας;

-Στο ξεκίνημά μου, όταν ακόμη ήμουν 20-21, έκανα έργα που ήταν πρωτοποριακά για την Ελλάδα. Τα είχα παρουσιάσει σε μερικές ομαδικές εκθέσεις και εκεί με ανακάλυψε  η «New Gallery» της οδού Τσακάλωφ και, το 1970,  μου έκανε την πρώτη μου επίσημη ατομική έκθεση στην Αθήνα. Λέω επίσημη γιατί είχε προηγηθεί  μια μικρότερη, αλλά όχι σε γκαλερί, και μία ακόμη στο Goethe της Θεσσαλονίκης.

Στη «New Gallery» παρουσίασα έργα που ήταν φτιαγμένα με μαύρο χρώμα, μερικά είχαν και λίγο κόκκινο, και τα περισσότερα ήταν ντυμένα με συρματοπλέγματα. Ο τίτλος της έκθεσης ήταν «Αυτοκτονίες» και ήταν η δεύτερη ή τρίτη έκθεση διαμαρτυρίας που έγινε κατά της χούντας.

Στην ίδια γκαλερί είχε νωρίτερα γίνει ή έκθεση με τους γύψους και τα κόκκινα γαρύφαλλα του Κανιάρη που ήταν αυτή κατά των συνταγματαρχών. Εκείνη η έκθεση είχε πολύ μεγάλη απήχηση και με καθιέρωσε.

Ήταν τύχη που με βρήκε η γκαλερί; Δεν ξέρω, αλλά γιατί δεν επέλεξε κάποιον άλλον από την ίδια ομαδική;

-Πέρυσι  παρουσιάσατε, στην γκαλερί «Σκουφά» μια εξαιρετική σειρά από έργα που είχαν έντονα κοινωνικοπολιτικά μηνύματα,  και αυτά ήταν επίσης μαύρα. Η ζωγραφική μπορεί να είναι τόσο κυνική και σκληρή;

-Μερικά χρόνια τώρα το μαύρο χρώμα στριφογύρναγε ξανά στο μυαλό μου. Αυτό βέβαια έχει σχέση με τις καταστάσεις που ζούμε σήμερα, με μια άλλη χούντα, ξεκινάει σιγά σιγά, υποσυνείδητα, ώσπου μια μέρα οι εικόνες άλλαξαν και η πολυχρωμία καταργήθηκε.

Σ’ αυτή την έκθεση είχα έργα εμπνευσμένα από το μεταναστευτικό,  που το γνωρίζω πολύ καλά αφού ζω μερικούς μήνες το χρόνο στη Μυτιλήνη, αλλά από με τους άθλιους πολιτικούς που καταστρέφουν τη χώρα προκειμένου  να είναι για κάποιο διάστημα στην εξουσία. Αυτούς τους παρουσίασα εν ώρα εργασίας ως πιθήκους, δηλαδή παράγοντας …αέρια,  ελπίζοντας ότι τα έργα δεν θα τα δουν τα συμπαθή τετράποδα και παρεξηγηθούν. Όταν χρειάζεται, όχι μόνον  η ζωγραφική, αλλά όλες οι Τέχνες, πρέπει να είναι κυνικές και σκληρές.

-Το 1985 στραφήκατε στη φωτογραφία αφού εργαστήκατε και με άλλα μέσα και κυρίως τη ζωγραφική σουρεαλιστικών έργων. Τι σας ώθησε να ασχοληθείτε με τη φωτογραφία; Προσεγγίζετε με τον ίδιο τρόπο τη ζωγραφική και τη φωτογραφία ή μήπως τα σουρεαλιστικά έργα ζωγραφικής επηρέασαν τη φωτογραφική σας τέχνη;

Τα πρώτα μου έργα ζωγραφικής, (που ακολούθησαν μετά από μια σχετικά σύντομη περίοδο που  έκανα βίντεο, περφόρμανς κλπ) ήταν από ιδεολογική άποψη περισσότερο κοντά στον υπερρεαλισμό. Αργότερα, επηρεασμένος και από τα σύγχρονα ρεύματα της τέχνης ξέφυγα αρκετά, γι’ αυτό τώρα με κατατάσσουν στους μεταϋπερρεαλιστές.

Ως νεότερος καλλιτέχνης τα θέματά μου έχουν να κάνουν περισσότερο με τα σύγχρονα προβλήματα του ανθρώπου. Η μοναχικότητα, η έλλειψη χρόνου και χώρου, το κακοποιημένο περιβάλλον, η φύση που μας απειλεί, η ηχορύπανση, προβλήματα δηλαδή που αντιμετωπίζει ο σύγχρονος άνθρωπος είναι κατ’ αρχήν και δικά μου προβλήματα και απεικονίζονται τόσο στη ζωγραφική όσο και σε πολλές από τις φωτογραφίες μου.

-Είσθε από τους πρώτους Έλληνες ζωγράφους που κάνατε Performances, Body Art, Video Art και mail Art. Η πρωτοπορία και η πρωτοτυπία είναι ζητούμενα για σας και τη δουλειά σας;

-Αυτά τα έκανα στην ώρα τους, γύρω στα 1975, όταν υπήρχαν ακόμη λίγα περιθώρια για καινούργιες προτάσεις. Σήμερα όλα αυτά μου φαίνονται μάλλον  πληκτικά. Νομίζω ότι θα ’πρεπε -τρόπος του λέγειν, βέβαια- να υπάρχει μια ειδική αστυνομία της τέχνης για να γλιτώσουμε κι εμείς αλλά κι αυτοί οι κακόμοιροι που χασομεράνε νομίζοντας ότι κάνουν πρωτοπορία ενώ στην πραγματικότητα βρίσκονται στο βυθό μιας  θλιβερής αργοπορίας.

Στις συνειδήσεις μας η μοντέρνα τέχνη έχει συνδεθεί, κατά ψυχαναγκαστικό τρόπο, με τη διαφοροποίηση, την έκπληξη, το νέο. Θεωρούν ότι δεν μπορούν να πλασάρουν κάτι ως μοντέρνο εάν αυτό δεν το συνδέσουν με τις πλέον ψευδοκαινοφανείς περιστάσεις.

Έχουν καταντήσει οι νέοι καλλιτέχνες να μη μπορούν να συντάξουν το βιογραφικό τους εάν δεν έχουν κάνει τουλάχιστον μία περφόρμανς και ένα βίντεο. Εδώ και λίγα χρόνια η κατάσταση έχει ξεπεράσει τα όρια του γελοίου και δυστυχώς υπάρχουν ακόμη  επιμελητές εκθέσεων που την χειροτερεύουν και την συντηρούν.

-Ο γνωστός Αμερικανός τεχνοκριτικός Τζον Γούντ έχει γράψει, σχετικά με τις φωτογραφίες σας,  ότι είσθε κορυφαίος πορτρετίστας και πως γνωρίζει μόνον δύο μεγάλους ζωγράφους που είναι και μεγάλοι φωτογράφοι, τον Μαν Ρέι και εσάς.

Νομίζω πως υπερβάλλει. Γνωρίζω πολλούς καλύτερους  φωτογράφους από εμένα και τους ζηλεύω.  Όσον αφορά τα πορτρέτα μου φαίνεται πως αρέσουν και σε αυτούς που μου έχουν ποζάρει, αφού μερικοί, όπως για παράδειγμα ο Γκάμπριελ Γκαρσία Μάρκες, ο Τζεφ Κουνς, ο Έντουαρντ Άλμπι,  μετά λίγα χρόνια μου ζήτησαν και τους ξαναφωτογράφισα.

-Μια που το αναφέρατε, ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μαρκές, αυτός ο μεγάλος συγγραφέας, πως ήτανε, ποια ήταν η σχέση σας μαζί του;

-Τον συναντούσα τα δέκα τελευταία χρόνια της ζωής του. Είχαμε πολύ καλή σχέση, αγαπούσε τη ζωγραφική και τους αρχαίους Έλληνες. Στο σπίτι του, στην Καρταχένα της Κολομβίας, έχει έναν πίνακά μου στον οποίον αναφερόταν συχνά. Παρίστανε το εσωτερικό ενός δωματίου στο οποίο μεγάλωνε ένα δέντρο. Τον φωτογράφιζα σχεδόν κάθε φορά που τον συναντούσα και ποζάριζε πάντοτε με κέφι.

Με αυτές τις φωτογραφίες έκανα ένα βιβλίο που κυκλοφόρησε διεθνώς, στα αγγλικά, από τις εκδόσεις Kerber.

-Ο σπουδαίος θεατρικός συγγραφέας και επίσης φίλος σας  Έντουαρντ  Άλμπι,  που όλοι γνωρίζουμε από το έργο του «Ποιος φοβάται την Βιρτζίνια Γούλφ», πως ήταν σαν άνθρωπος;

-Ήταν εξαιρετικά ισχυρή προσωπικότητα, φαινόταν στους «λίγους» δύσκολος άνθρωπος, αλλά με τους φίλους του ήταν πολύ καλός. Ήταν πολύ σοβαρός και συνεπής. Ενδιαφερόταν πάντοτε για την τύχη των έργων του, ήθελε να γνωρίζει ποιοι τα παίζουν και ζητούσε πάντοτε τη γνώμη μου για το πώς αυτά παρουσιάζονταν  στην Ελλάδα.  Εμένα με αγαπούσε πολύ και κάποτε που αρρώστησα κάπως σοβαρά, μου τηλεφωνούσε με ανησυχία για να του πω πώς είμαι.

Παλαιότερα είχε γράψει ένα ποίημα για μια από τις φωτογραφίες μου το οποίο αργότερα μου ενέπνευσε μερικές καινούργιες φωτογραφίες και λίγο πριν πεθάνει το τύπωσα σε βιβλίο που κυκλοφόρησε εκτός εμπορίου, μόνον για τους φίλους μας. Στο σπίτι του στο Μανχάταν είχε μια μεγάλη συλλογή με σπουδαία έργα σύγχρονης Τέχνης και μια από τις σημαντικότερες συλλογές αφρικανικής γλυπτικής. Είχε και έργα του Στάμου.

-Ποιων άλλων διάσημων φίλων σας απολαύσατε την φωτογράφιση.

Ο Γκόρ Βιντάλ, η Λουίζ Μπουρζουά, ο Μισέλ Τουρνιέ, ο Αρμάν, ο Τομ Γουέσελμαν, ο Κάρλος Φουέντες , για να αναφέρω μερικούς, ήταν εξαιρετικά συνεργάσιμοι.  Το διασκεδάζαμε αμφότεροι. Μόνον ο Τζεφ Κουνς ήταν αγχωμένος αλλά όταν αργότερα είδε το αποτέλεσμα έγραψε πάνω σε μια από τις φωτογραφίες πως ήταν η ωραιότερη που του είχαν κάνει.

Με την Μπουρζουά ήμασταν πολλά χρόνια φίλοι και εκτιμούσε πολύ τη δουλειά μου. Την έχω φωτογραφίσει αρκετές φορές και σκέπτομαι να κάνω και γι αυτήν ένα βιβλίο.

-Η ζωγραφική επηρεάζει τη φωτογραφία;

Πάρα πολύ. Γιατί με τη ζωγραφική μαθαίνεις τις αναλογίες, τις τομές και τους κανόνες της εικόνας, η ζωγραφική θέλει επίσης οργάνωση και πειθαρχία. Μερικοί από τους σημαντικότερους φωτογράφους ήταν και ζωγράφοι ή είχαν σπουδάσει ζωγραφική.

-Σας αρέσει να δουλεύετε με γυμνά μοντέλα. Τι σας έκανε να επικεντρωθείτε στη φωτογράφιση του γυμνού και την εξύμνηση του ανθρώπινου σώματος;

Αυτό ήρθε αυτόματα, μόνο του. Από μικρός, προκειμένου να μάθω να ζωγραφίζω, αντέγραφα πίνακες με γυμνά κλασικών ζωγράφων.

Ταυτόχρονα, θέλοντας να βελτιώσω την τεχνική μου, ζητούσα από τους συμμαθητές μου και μου ποζάρανε γυμνοί. Αν προσθέσετε και τα γυμνά αγάλματα που έβλεπα στα μουσεία ε, τότε,  το γυμνό είχε πλέον περάσει στο DNA μου. Το γυμνό σώμα δεν ήταν ποτέ για μένα ντροπή ή αμαρτία. Ήταν μια φυσική, μια εντελώς φυσιολογική κατάσταση, ήταν οι πρωτόπλαστοι πριν δαγκώσουν το μήλο της εκκλησίας.

-Αντρικό και γυναικείο γυμνό. Πόσο διαφέρουν;

 

 

 

 

Τη συνέχεια του άρθρου θα τη δείτε εδώ

Πηγή

Continue Reading
Click to comment

Leave a Reply

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Επίκαιρα Πρόσωπα

Οι startup που “μαγνητίζουν” | Μαριαλένα Μπακλατζή

Η Μαριαλένα Μπακλατζή είναι η ιδρύτρια της Ελληνικής εταιρείας οργανικών καλλυντικών προσώπου (cruelty-free) MIELĒV, και κατάγεται από την Λήμνο.

Κυρία Μπακλατζή μπορείτε να μας πείτε λίγα λόγια για τις σπουδές σας και την πορεία σας μέχρι τώρα; 

Έχω κάνει προπτυχιακές και μεταπτυχιακές σπουδές ως διεθνολόγος σε πανεπιστήμια της Ελλάδας και της Γαλλίας. Η ιδέα της δημιουργίας του δικού μου brand καλλυντικών προϋπήρχε από την παιδική μου κιόλας ηλικία, ωστόσο ως άνθρωπος που δεν αφήνει τίποτα ανολοκλήρωτο προτίμησα να ολοκληρώσω τον κύκλο σπουδών μου, ενώ δεν σας κρύβω ότι αρχικά ήμουν πεπεισμένη ότι θα ακολουθήσω αυτή την πορεία και επαγγελματικά. Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών μου και παράλληλα με την δουλειά μου, η οποία μου προσέφερε σημαντική business-oriented επαγγελματική εμπειρία που ομολογουμένως δεν είχα έως τότε,  άρχισα την έρευνα με σκοπό να δω πώς θα μπορούσα να ξεκινήσω την ενασχόλησή μου με αυτόν τον κλάδο. Ξεκίνησα αμέσως μαθήματα κοσμητολογίας και εργαστήρια παραγωγής φυσικών καλλυντικών και όσο περισσότερο καταπιανόμουν με αυτή την επιστήμη τόσο σιγουρευόμουν ότι θέλω να δημιουργήσω την δική μου εταιρεία καλλυντικών. 

Ποια η έμπνευση πίσω από αυτή την επαγγελματική δραστηριότητα;

Η δημιουργία της δικής μου σειράς κρεμικών καλλυντικών αποτελούσε ανέκαθεν παιδικό όνειρο για μένα. Η οικογένεια μου διατηρεί έναν κήπο με τριανταφυλλιές, από τα οποία η μητέρα μου κατά την παιδική μου ηλικία, συνήθιζε να φτιάχνει εκχυλίσματα και να τα χρησιμοποιεί ως lotion για προσωπική χρήση. Η μυρωδιά αυτή καθώς και η αγάπη της για τις κρέμες, μου έβαλαν από πολύ μικρή ηλικία την ιδέα να φτιάξω το δικό μου beauty brand εμπνευσμένο από τα χρώματα και τις μυρωδιές των λουλουδιών μας. Όταν λοιπόν μετά από χρόνια ξεκίνησα την ενασχόληση μου με τον τομέα της κοσμητολογίας και έφτιαξα την πρώτη μου κρέμα, ήταν η στιγμή που είδα καθαρά ότι αυτό είναι που πραγματικά αγαπώ και θέλω να κάνω. Άρχισα τότε να φτιάχνω κρέμες πρώτα για την οικογένεια μου και για τους φίλους μου και όλοι πίστευαν ότι θα έπρεπε να κάνω το επόμενο βήμα και να το προχωρήσω σε επίσημο πλέον εγχείρημα, το οποίο και προετοίμαζα ουσιαστικά για 3 χρόνια με τη βοήθεια πάντα διακεκριμένων χημικών κοσμητολόγων και δερματολόγων διεθνούς καταξίωσης. Έτσι λοιπόν γεννήθηκε η MIELĒV, ένα όραμα, μέσα στο οποίο θέλησα να εμφυσήσω όλες τις αρχές και τις αξίες που θα ήθελα και εγώ να με καθοδηγούν στη ζωή. Η MIELĒV αποτελεί ένα πρότυπο,  περιγράφει μια γυναίκα δυναμική που αγαπά τον εαυτό της, αντιλαμβάνεται την ομορφιά μέσω της ψυχικής ανάτασης της και της αυτοφροντίδας.

Τι συμβουλές θα δίνατε σε άλλους επιχειρηματίες που θέλουν να ξεκινήσουν τη δική τους επιχείρηση;

Όσο κλισέ και να ακούγεται, πιστεύω ότι η αγάπη γι’ αυτό που κάνω και η ενέργεια που δίνω είναι και θα είναι πάντα η κινητήριος δύναμή μου, οπότε θα τους συμβούλευα  να ξεκινήσουν μόνο αν πραγματικά αγαπούν τον τομέα στον οποίο θέλουν να δραστηριοποιηθούν και αν αυτός ο τομέας τους δίνει την όρεξη να συνεχίζουν και να θέτουν κάθε φορά υψηλότερους στόχους. Το επιχειρείν δεν είναι σε καμία περίπτωση εύκολη υπόθεση και πολλές φορές οι συνθήκες κάτω από τις οποίες αναπτύσσεις την επιχείρηση σου μπορεί να μην είναι οι ιδανικότερες, γι’αυτό και πάντα θα προκύπτει η ανάγκη να απαντάς στο γιατί το κάνεις και γιατί πιστεύεις τόσο πολύ σ αυτό με το οποίο καταπιάνεσαι. 

Πως νιώθετε που η επιχείρηση σας ανταποκρίνεται κατά βάση σε γυναικείο κοινό; 

Το γυναικείο κοινό είναι γενικότερα πολύ απαιτητικό, ειδικά όταν πρόκειται να αγοράσει προϊόντα που αφορούν την επιδερμίδα τους και το θεωρώ μάλιστα πολύ λογικό. Φανταστείτε λοιπόν το βαθμό δυσκολίας να πρέπει να ανταποκριθείς σωστά για να καλύψεις τις ανάγκες των γυναικών και ακόμα περισσότερο να τους δώσει τη λύση που αναζητούν. Απ΄την άλλη νιώθω παράλληλα και πολύ μεγάλη ικανοποίηση λαμβάνοντας καθημερινά τόση αγάπη και υποστήριξη από γυναίκες που δεν σε γνωρίζουν προσωπικά αλλά σε μαθαίνουν μέσα από αυτό που τους προσφέρεις. Άλλωστε η MIELĒV ήρθε στο προσκήνιο για όλες τις γυναίκες για να τις ανυψώσει και να αναδείξει τον καλύτερο τους εαυτό εσωτερικά και εξωτερικά. Νιώθω πολύ μεγάλη ευγνωμοσύνη που βλέπω να εκπληρώνεται ο στόχος αυτός. 

Ποια είναι η φράση που σας δίνει κουράγιο και έμπνευση να συνεχίσετε όσα έχετε καταφέρει;

Θα χρησιμοποιήσω μία φράση της νευροεπιστήμονα Dr.Caroline Leaf που απαντά πλήρως στην ερώτηση αυτή για μένα : «ο σκοπός σου δεν είναι αυτό που κάνεις. Ο σκοπός σου είναι αυτό που συμβαίνει στους άλλους όταν κάνεις αυτό που κάνεις»

Θεωρείτε σημαντική για την εταιρεία σας την ποικιλομορφία στο εργατικό δυναμικό και περιβάλλον;

Δύο δυνάμεις είναι καλύτερες από μία και όταν δύο ή περισσότερα άτομα προσπαθούν να βρουν μία λύση σε ένα πρόβλημα, τότε οι πιθανότητες να επιτευχθεί η καλύτερη δυνατή λύση είναι σίγουρα περισσότερες. Και ως προς το περιβάλλον μας αφορά επίσης να υπάρχει ποικιλομορφία καθώς η εταιρεία δεν έχει στηθεί αποκλειστικά και μόνο για την εγχώρια αγορά. Εξάγουμε ήδη σε χώρες του εξωτερικού, στην Ευρώπη, Αμερική και Καναδά, οπότε θεωρώ πολύ σημαντικό να υπάρχουν εργαζόμενοι από διαφορετικό υπόβαθρο και περιβάλλον που θα βοηθήσουν την εταιρεία να γίνει πιο καινοτόμα και επιτυχημένη. 

Μπορείτε να μοιραστείτε τυχόν επερχόμενα σχέδια ή πρωτοβουλίες για την εταιρεία σας;

Τα σχέδια μας είναι πολλά και πιστεύω πως κρύβουν ευχάριστες εκπλήξεις και εξελίξεις. Έχω πολλές ιδέες και ενώ εκ φύσεως είμαι πολύ ενθουσιώδης σαν χαρακτήρας τελικά προτιμώ να κινούμαι αργά και σταθερά. Αυτό που με σιγουριά μπορώ να σας πω είναι ότι στα μελλοντικά πλάνα συμπεριλαμβάνεται το λανσάρισμα νέων, καινοτόμων προϊόντων, βασισμένα πάντα στις αρχές και την φιλοσοφία της MIELĒV. Για την επίτευξη του στόχου αυτού, θέτουμε στο επίκεντρο τον πελάτη προσπαθώντας να λαμβάνουμε πάντοτε τη γνώμη του για τα προϊόντα και την συνολική εμπειρία του από την MIELĒV . Είναι ένας τρόπος να επιβεβαιώνουμε κάθε φορά ότι κινούμαστε προς την σωστή κατεύθυνση για να κάνουμε το επόμενο βήμα. 

Website: https://mielev.com/ 

Μαριαλένα Μπακλατζή – Founder & CEO της Mielev

Continue Reading

Επίκαιρα Πρόσωπα

Βιβή Καραφωτίου | Συνιδρύτρια – Υπεύθυνη Ανάπτυξης της Οικοτεχνίας Τσομπανούδη

Η κυρία Βιβή Καραφωτίου είναι Συνιδρύτρια και Υπεύθυνη Ανάπτυξης της Οικοτεχνίας Τσομπανούδη στο Ασπρονέρι Έβρου. Με υπόβαθρο στις κοινωνικές επιστήμες και βαθιά αγάπη για τη γη και τα φυσικά προϊόντα, δημιούργησε με τον σύζυγό της μια πρότυπη οικοτεχνία βασισμένη στην αυθεντικότητα, τη βιωσιμότητα και την τοπική παράδοση.

Κυρία Καραφωτίου μπορείτε να μας πείτε ποιο ήταν το υπόβαθρο σας πριν ασχοληθείτε με την αγροδιατροφή; 

Πριν ασχοληθώ με την αγροδιατροφή, η επαγγελματική μου πορεία ήταν αποκλειστικά στον χώρο των κοινωνικών επιστημών. Ωστόσο, η βαθιά μου σύνδεση με τη γη – καθώς ο σύζυγός μου καλλιεργεί αμυγδαλιές, εβρίτικο σουσάμι (μια τοπική ποικιλία) και όσπρια – σε συνδυασμό με την αγάπη μου για τις αγνές, φυσικές τροφές χωρίς πρόσθετα ή επεξεργασίες που αλλοιώνουν τη θρεπτική τους αξία, μας οδήγησαν σε ένα νέο μονοπάτι. Η επιθυμία μας λοιπόν να δημιουργήσουμε κάτι δικό μας και να μοιραστούμε αυτή την αυθεντική εμπειρία με περισσότερους ανθρώπους μάς ώθησε να κάνουμε πραγματικότητα το όραμά μας: τη δική μας οικοτεχνία.

Τι σας ώθησε να δημιουργήσετε καινοτόμα αγροδιατροφικά προϊόντα; 

Η ανάγκη για αυθεντικά, ποιοτικά προϊόντα που σέβονται τόσο τη φύση όσο και τον καταναλωτή ήταν η βασική μας κινητήρια δύναμη. Παρατηρήσαμε ότι η αγορά αναζητούσε πιο φυσικές και αγνές γεύσεις, προϊόντα με διατροφική αξία και βιώσιμο αποτύπωμα. Θέλαμε, όμως, να πάμε ένα βήμα παραπέρα, επενδύοντας σε παραδοσιακές μεθόδους που συναντούν τη σύγχρονη γνώση, ώστε να δημιουργήσουμε προϊόντα που αφηγούνται μια ιστορία – την ιστορία της γης μας, του πολιτισμού μας και της δέσμευσής μας στη βιωσιμότητα.

Ποια είναι η ταυτότητα των προϊόντων σας και πώς ξεχωρίζουν στην αγορά; 

Η ταυτότητα των προϊόντων μας βασίζεται στην αυθεντικότητα και την ποιότητα, με σεβασμό στην τοπική παράδοση. Το ταχίνι μας παράγεται από μια μοναδική τοπική ποικιλία εβρίτικου σουσαμιού, το οποίο συλλέγεται με παραδοσιακό, χειρονακτικό τρόπο για να διασφαλιστεί η καλύτερη δυνατή ποιότητα. Το αμυγδαλοβούτυροo μας παρασκευάζεται πάντα φρέσκο, σε μικρές ποσότητες, διατηρώντας όλα τα θρεπτικά συστατικά του αμυγδάλου. Επίσης, τα όσπρια μας, που καλλιεργούνται σε ευνοϊκά εδάφη, ξεχωρίζουν για τη γεύση και την ποιότητά τους. Τα προϊόντα μας ξεχωρίζουν στην αγορά για τη σύνδεσή τους με την παράδοση και την αγνότητα των φυσικών συστατικών, καλύπτοντας τις ανάγκες καταναλωτών που αναζητούν υγιεινές, φυσικές τροφές χωρίς πρόσθετα και συντηρητικά. 

Αναβιώνοντας μια τοπική ποικιλία σουσαμιού που είχε εγκαταλειφθεί, επαναφέρουμε γεύσεις που συνδέουν το παρελθόν με το παρόν. Η χειρωνακτική συγκομιδή και η φυσική ξήρανση δεν είναι απλώς τεχνικές – είναι τρόποι να διατηρήσουμε την κληρονομιά μας, δημιουργώντας ταυτόχρονα ένα καινοτόμο προϊόν που σέβεται τη βιοποικιλότητα, την παράδοση και τις σύγχρονες διατροφικές ανάγκες.

Ποια ήταν η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετωπίσατε και πώς τη λύσατε; 

Όπως σε κάθε νέο εγχείρημα, η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετωπίσαμε ήταν η αρχική χρηματοδότηση και η έλλειψη εξειδικευμένων γνώσεων, απαραίτητων για την ανάπτυξη της επιχείρησής μας. Ωστόσο, η βαθιά πίστη στη φιλοσοφία μας, η συνεχής μάθηση και η επιμονή μας να προσφέρουμε ένα αυθεντικό προϊόν, μάς έδωσαν τη δύναμη να ξεπεράσουμε κάθε εμπόδιο. Επενδύσαμε σε εκπαίδευση και επιμόρφωση, αποκτώντας τις απαραίτητες γνώσεις για τη βιώσιμη ανάπτυξη της επιχείρησης. Παράλληλα, ενταχθήκαμε σε πρόγραμμα υποστήριξης που προωθεί την τοπική ανάπτυξη και την ενίσχυση των αγροτικών επιχειρήσεων, παρέχοντας χρηματοδοτική στήριξη. Μέσω αυτού του προγράμματος, είχαμε την ευκαιρία να επενδύσουμε σε σύγχρονο εξοπλισμό, να βελτιώσουμε τις διαδικασίες παραγωγής μας και να ενισχύσουμε την ποιότητα των προϊόντων μας. 

Πώς φαντάζεστε την εξέλιξη της ελληνικής αγροδιατροφής και τι απαιτείται για περισσότερη καινοτομία; 

Η ελληνική αγροδιατροφή έχει τεράστιες προοπτικές, καθώς διαθέτει μοναδικές πρώτες ύλες και μια πλούσια γαστρονομική παράδοση. Για να εξελιχθεί, όμως, απαιτείται επένδυση στη γνώση, στη βιώσιμη ανάπτυξη και στην αξιοποίηση της πολιτισμικής μας κληρονομιάς. Η καινοτομία δεν είναι μόνο τεχνολογία – είναι και  επιστροφή στις ρίζες με την αξιοποίηση σοφών παραδοσιακών μεθόδων με σύγχρονα εργαλεία. Όσοι επενδύσουν σε αυτή τη φιλοσοφία θα είναι οι πρωτοπόροι του μέλλοντος.

Πώς παράγοντες όπως η βιωσιμότητα και η βιολογική καλλιέργεια διαμορφώνουν τη στρατηγική σας;

Η βιωσιμότητα δεν είναι απλώς μια τάση, αλλά μια αναγκαιότητα. Στην παραγωγή μας, φροντίζουμε να ελαχιστοποιούμε το περιβαλλοντικό μας αποτύπωμα καλλιεργώντας μια τοπική ποικιλία σουσαμιού με φυσικές μεθόδους, επιλέγοντας τη χειρονακτική συγκομιδή και τη φυσική ξήρανση στον ήλιο. Οι καλλιέργειες μας βρίσκονται σε περιοχή Natura, γεγονός που μας καθιστά ακόμα πιο υπεύθυνους στη διαχείριση των φυσικών πόρων και στη διατήρηση της ισορροπίας του οικοσυστήματος. Επιπλέον, αξιοποιούμε τα παραπροϊόντα μας, χρησιμοποιώντας τα κελύφη των αμυγδάλων ως βιομάζα για θέρμανση, μειώνοντας έτσι τη σπατάλη πόρων. Ενώ, παράγουμε σε μικρή κλίμακα, δίνοντας προτεραιότητα στην ποιότητα και τη βιωσιμότητα. 

Για εμάς, η αειφόρος παραγωγή δεν είναι μόνο μια επιλογή, αλλά μια δέσμευση απέναντι στη γη, στον καταναλωτή και στις επόμενες γενιές. 


Καραφωτίου Βιβή | Συνιδρύτρια – Υπεύθυνη Ανάπτυξης Οικοτεχνία Τσομπανούδη Ασπρονέρι – Έβρου

Continue Reading

Επίκαιρα Πρόσωπα

Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας… Γιατί η Γυναίκα Είναι Γένος Θηλυκού

Η κυρία Τάνια Κιουμουρτζίδου είναι μητέρα, εργαζόμενη και πολιτεύτρια Α’ Θεσσαλονίκης με τη Νέα Δημοκρατία. Διατηρεί ενεργό ρόλο στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, όπου υπηρετεί ως Συντονίστρια της Γραμματείας Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής της Ν.Δ., καθώς και ως Υπεύθυνη για την Προστασία Αρχαιολογικών Μνημείων από την Κλιματική Κρίση. Παράλληλα, έχει σημαντική εμπειρία στην τοπική αυτοδιοίκηση και μεγάλη αγάπη για την ενασχόληση με τα κοινά.

Κυρία Κιουμουρτζίδου μπορείτε να μας πείτε ποια είναι η σημασία της Παγκόσμιας
Ημέρας της Γυναίκας για εσάς;

Για εμένα προσωπικά, αυτή η ημέρα δεν είναι απλώς μια επέτειος, αλλά μια υπενθύμιση
ενός αδιάκοπου αγώνα των γυναικών. Είναι μια αφορμή που μας καλεί να αναλογιστούμε τη
συνεχή προσπάθεια προόδου της γυναίκας σε όλα τα πεδία.
Η γυναίκα εξελίχθηκε, μεταβάλλεται και συνεχίζει αδιάλειπτα να προχωρά μπροστά. Μόνο
μπροστά, αλλά χωρίς να ξεχνά το παρελθόν, με τα σφάλματα και τις παραλείψεις του.
Σήμερα, η γυναίκα κατακτά διαρκώς νέες κορυφές, φτάνοντας τον άνδρα και, σε πολλές
περιπτώσεις, τον ξεπερνά. Ωστόσο, αυτό δεν πρέπει να οδηγεί σε ανταγωνισμό, αλλά σε μια
ισορροπημένη συνύπαρξη. Ο άνδρας έχει τον δικό του σπουδαίο ρόλο, ως υποστηρικτής και
συνοδοιπόρος. Δεν πρέπει να αντιμετωπίζουμε αυτή την εξέλιξη ως αντιπαλότητα, ούτε να
υποβαθμίζουμε τον άνδρα, αλλά να προχωρούμε μαζί προς ένα πιο ισότιμο μέλλον.
Η γυναικεία ψυχή είναι ένας απαλός άνεμος που ανακουφίζει όταν απαιτείται, αλλά και μια
θύελλα όταν πληγώνεται. Είναι φλόγα που μπορεί να καταστρέψει τα πάντα στο διάβα της,
αλλά και να ζεστάνει όσους αγαπά.


Ποια είναι η θέση της γυναίκας σήμερα κατά την γνώμη σας;

Η θέση της γυναίκας σήμερα δεν είναι σταθερή. Υπάρχουν εναλλαγές, επιτυχίες και
απογοητεύσεις, αλλά αυτός είναι ο δρόμος της προόδου. Δεν πρέπει να επαναπαυόμαστε
στις νίκες μας, ούτε να αποκαρδιωνόμαστε στις ήττες μας.
Η γυναίκα έχει δώσει σκληρές μάχες, αλλά ο αγώνας συνεχίζεται. Οι καθημερινές
προκλήσεις στην εργασία, την οικογένεια, τη μητρότητα, τις κοινωνικές σχέσεις και την
αποδοχή της συνεχίζονται αδιάκοπα.
Στη δύσκολη εποχή που διανύουμε, αξίζει να αναγνωρίσουμε τον ρόλο όλων των γυναικών. Γιατροί, νοσηλεύτριες, δασκάλες, καθαρίστριες, εργαζόμενες σε σούπερ μάρκετ – όλες τους είναι πραγματικές ηρωίδες της καθημερινότητας.


Ποιος είναι ο πολλαπλός ρόλος της γυναίκας;

Η γυναίκα είναι ταυτόχρονα επαγγελματίας, μητέρα, σύζυγος, ενεργό μέλος της κοινωνίας.
Συμμετέχει στα κοινά, την επιστήμη, την πολιτική, αγωνίζεται για έναν κόσμο πιο δίκαιο, με
ίσες ευκαιρίες και λιγότερη βία. Είναι μια αδιάκοπη προσπάθεια για ένα καλύτερο αύριο.


Κόρη, μητέρα, σύζυγος, εργαζόμενη, πολιτεύτρια, ποια είναι η ιεράρχηση των προτεραιοτήτων
σας;

Δύσκολη ερώτηση ! Τόσο να την απαντήσεις μα κυρίως να ιεραρχήσεις τους πολλαπλούς
ρόλους που έχω αλλά και έχουμε επωμιστεί οι περισσότερες γυναίκες σαν εμένα. Να σας
πω πάντως ειλικρινά, η ιεράρχιση γίνεται κατά περίπτωση. Όλοι αυτοί οι ρόλοι που
αναφέρατε δεν είναι ξεκομμένοι και διαφορετικοί ο ένας από τον άλλο. Είναι αλληλένδετοι
και συνυπάρχουν αρμονικά όσο είναι αυτό εφικτό.
Πίσω από όλη αυτή την προσπάθεια να τα βάλεις όλα σε μια τάξη και να τα ιεραρχήσεις,
κρύβονται ατέλειωτες ώρες εργασίας, με άγχος, ψυχική και σωματική καταπόνηση και σε
βάρος της προσωπικής και οικογενειακής ζωής κάποιες φορές. Δεν σας κρύβω πως κάποιες
φορές νιώθω ενοχές που «χάνω» και «χάνουμε» οικογενειακές στιγμές με το σύζυγο και τα
παιδιά μου, λόγω της ενασχόλησης με τα κοινά. Αλλά το τελικό αποτέλεσμα και οι καρποί
που βγαίνουν, μας δικαιώνουν και μας δίνουν κουράγιο να συνεχίσουμε.


Πώς σχολιάζετε το φαινόμενο των γυναικοκτονιών;

Ζούμε σε μια εποχή όπου η οργή ξεχειλίζει για τα πάντα – την οικονομία, τις κοινωνικές
ανισότητες, τις σχέσεις, τη διαφορετικότητα. Δεν αρκεί να λέμε ότι χρειαζόμαστε εκπαίδευση.
Πρέπει να σπάσουμε τη σιωπή μας, να μιλήσουμε ανοιχτά, να καλλιεργήσουμε σεβασμό και
αποδοχή. Η αλλαγή πρέπει να ξεκινήσει από εμάς. Τα παιδιά δεν ακούνε αυτά που τους λέμε, αλλά
παρατηρούν αυτά που κάνουμε. Και μας κρίνουν. Οφείλουμε να τους δώσουμε ένα καλύτερο
πρότυπο, ώστε να μεγαλώσουν σε έναν κόσμο όπου η βία δεν έχει θέση.


Ποια είναι η δική σας οπτική για τη σύγχρονη γυναίκα;

Η σημερινή γυναίκα είναι περισσότερο σαγηνευτική, εκτυφλωτική,  αισιόδοξη. Έχει αυτοπεποίθηση, νιώθει περισσότερο δυνατή, αγαπά πιο πολύ τον εαυτό της, έχει διάθεση να παλέψει για ότι δικαιούται και ότι της ανήκει.

Η σημερινή γυναίκα συμμετέχει στα κοινά, τον πολιτισμό, επιστήμη, πολιτική, αγωνίζεται με λύσσα να γίνει ο κόσμος μας λίγο καλύτερος, λιγότερο βίαιος, με περισσότερη δικαιοσύνη και ίσες ευκαιρίες για όλους.

Να συνεχίσουμε όλες μας με αισιοδοξία, δύναμη και με το κεφάλι ψηλά. Έχουμε τη δύναμη οι γυναίκες για πολλά πράγματα… αρκεί να το πιστεύουμε!

Continue Reading

Trending