Οικογένεια
Ακούτε τα παιδιά σας;

Θέλω να σας απευθύνω ένα ερώτημα κρίσεως. Ακούτε τα παιδιά σας; Θα ήθελα το ερώτημα
αυτό να το θέσετε προσεκτικά στον εαυτό σας και να δώσετε μια ειλικρινή απάντηση.
Συμβαίνει πολύ συχνά να μην ακούμε τα παιδιά μας. Γιατί την ώρα που μας μιλάνε, εμείς
σκεφτόμαστε πώς θα τα στολίσουμε με όλα τα ανεπίτρεπτα κοσμητικά επίθετα και πώς θα τους
περάσουμε τις δικές μας θέσεις και αντιλήψεις. Βασικά αυτό που κάνουμε είναι να προσπαθούμε
να δημιουργήσουμε τα παιδιά μας πανομοιότυπα αντίγραφα του εαυτού μας πράγμα δυστυχώς
εγωιστικό. Γιατί ξεχνάμε ότι το κάθε παιδί, είναι μοναδικό πλάσμα πάνω στη γη και δε θα υπάρξει
όμοιο του;
Ένας άλλος λόγος που δεν ακούμε τα παιδιά μας είναι λόγο της έλλειψης εκ μέρους μας
της Συναισθηματικής Νοημοσύνης, της διαχείρισης των συναισθημάτων μας. Δεν μπορούμε να
αναγνωρίσουμε και να διαχειριστούμε τα δικά μας συναισθήματα, πόσο μάλλον να
συναισθανθούμε τα συναισθήματα των παιδιών μας και να διαγνώσουμε τα δικά τους χαρίσματα
και να τα βοηθήσουμε ως καλοί προπονητές τους να τα καλλιεργήσουν. Δεν ακούμε τα παιδιά μας
γι’ αυτό δε μας σέβονται και δε μας ακούνε και αυτά.
Σας παρουσιάζω έναν συνήθη διάλογο μητέρας – κόρης για να κατανοήσουμε γιατί τα
παιδιά μας δεν μας ακούνε.
Η μητέρα ανέθεσε στην κόρη, φεύγοντας για ψώνια από το σπίτι, να σκουπίσει και να
καθαρίσει το δωμάτιο της. Εκείνη το αμέλησε και το αποτέλεσμα ήταν, να έχει την ακόλουθη
εκρηκτική αντίδραση της μητέρας της: «Πόσες φορές σου το είπα πριν φύγω να καθαρίσεις το
δωμάτιο σου; Δεν το πιστεύω! Είσαι τεμπέλα και ανεπρόκοπη. Τι να περιμένει κανένας από
σένα;’»
Θέλω εσείς οι ίδιοι να απαντήσετε ειλικρινά, πώς μ’ αυτό τον τρόπο αντιμετώπισης αυτή η
μητέρα προήγαγε τις σχέσεις με το παιδί της και πώς το βοήθησε να γίνει πιο υπεύθυνο; Σας ερωτώ
πόσο θα σας άρεσε να σας μιλάει με τον ίδιο τρόπο ο σύζυγος σας; Γιατί πράγματα που δεν μας
αρέσουν, τα κάνουμε εμείς στους άλλους; Ποιος μας έδωσε αυτό το δικαίωμα; Ας παρουσιάσουμε
και ένα άλλο διάλογο πατέρα – γιού.
Ο πατέρας είναι στο σπίτι χαλαρώνοντας και παρακολουθώντας τηλεόραση. Έρχεται ο γιος
από το σχολείο ή το φροντιστήριο και βάζει δυνατά το στερεοφωνικό για να αποφορτιστεί λίγο.
Τότε ο πατέρας που του χάλασε η ησυχία του ξεσπά με φωνές στο γιο λέγοντας του: «Είσαι
αναίσθητος και ανάγωγος. Βλάκας είσαι και δεν καταλαβαίνεις ότι αυτή τη στιγμή χαλαρώνω και
θέλω ησυχία;»
Πόσο πρόθυμος να είναι ο γιός του να συνεργαστεί; Όλα τα μηνύματα που του μετέφερε ο
πατέρας του ήταν ταπεινωτικά και του έβαλαν αρκετές ταμπέλες. Ο πατέρας πρόσβαλλε το παιδί
του, το υποτίμησε με αυτές τις λέξεις. Του δημιούργησε ξεσπώντας βίαια τη διάθεση να
αντιδράσει. Φυσικό είναι με τον ίδιο τρόπο που του μίλησε ο πατέρας του να μιλήσει και ο γιος.
Πώς να τον σεβαστεί, αφού ο ίδιος ο πατέρας έχασε τον αυτοσεβασμό του; Δε θα ήταν καλύτερα να
μεταφέρουμε τα δικά μας αισθήματα στο παιδί φέρνοντας το στο «φιλότιμο»; Δεν θα ήταν πιο
σωστό να κάνουμε έκκληση στην νοημοσύνη του και στον καλό του χαρακτήρα και στην επιθυμία
του για συνεργασία;
Μπορούσε η μητέρα να πει: «Αγάπη μου γλυκειά, όταν χρειάζεται να σου ζητήσω τόσες
φορές να συγυρίσεις το δωμάτιο σου, νοιώθω στα αλήθεια απογοητευμένη γιατί φαίνεται ότι τα
λόγια μου δεν μετρούν» ή « νοιώθω αποθαρρυμένη γιατί εργάζομαι σκληρά να έχουμε ένα καθαρό
σπίτι».
Η μητέρα εδώ αντί να φορτώνει με κοσμητικά και ταμπέλες την κόρη απλά παίρνει την
ευθύνη των δικών της συναισθημάτων. Έτσι με αυτόν τον τρόπο ζητά από την κόρη να σεβαστεί
και να τη βοηθήσει να ξεπεράσει τα αισθήματα της απογοήτευσης. Λέγοντας αυτά στο παιδί σας να
προσέχετε πολύ τη γλώσσα του σώματος και τον τόνο της φωνής σας. Χρειάζεται ο τόνος να είναι
φιλικός, το πρόσωπο μας ήρεμο.
Σύμφωνα με το βιβλίο «Γονείς και έφηβοι: Από τις συγκρούσεις στη συνεργασία» των
Dickmeyer-Makkay (Εκδόσεις “Θυμάρι”) να χρησιμοποιείτε τις φράσεις «αισθάνομαι
απογοητευμένος», «είμαι προβληματισμένος» ή «ανησυχώ» γιατί αυτές οι φράσεις αναφέρονται
στα δικά σας συναισθήματα. Είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσετε ότι δεν είναι η πράξη που σας
ενοχλεί, αλλά οι συνέπειες που δημιουργούνται για σας. Για αυτό στέλνουμε το μήνυμα στο α’
πρόσωπο.
Περιγράφοντας τη συμπεριφορά που σας ενοχλεί βάζοντας το όταν.. μπροστά «Όταν βλέπω
το δωμάτιο σου ακατάστατο…»
Εκφράζουμε πώς νοιώθουμε για τη συνέπεια, που έχει για σας αυτή η συμπεριφορά
«Αισθάνομαι ανήσυχη».
Αναφέρουμε τη συνέπεια «….γιατί πρέπει να το καθαρίσω εγώ και δεν μου επιτρέπουν οι
δυνάμεις μου και ούτε με παίρνει η ώρα».
Διερωτηθήκατε ποτέ πώς με όλα αυτά τα βίαια ξεσπάσματα και τα άσχημα «κοσμητικά»,
που στολίζετε το παιδί σας ,του καταρρακώνετε την αυτοεκτίμηση; Του δημιουργείτε εσείς οι
ίδιοι την πεποίθηση της ανεπάρκειας και της ανικανότητας; Με τι ψυχικά εφόδια θα βγει έξω στη
ζωή αργότερα; Το πιο συχνό φαινόμενο είναι τα παιδιά που ακούν επανειλημμένως το «βλάκας»,
«άχρηστος», «ανίκανος» κ.τ.λ. να προσπαθήσουν στην πορεία να σας αποδείξουν ότι αυτό ακριβώς
είναι. Το πίστεψαν τόσες πολλές φορές που το άκουσαν και στη συνέχεια αφήνουν και οδηγούν τον
εαυτό τους στο να επαληθεύσουν τη γνώμη, που έχετε γι’ αυτά. Μη φορτώνετε στα παιδιά τα δικά
σας αρνητικά συναισθήματα και την ανεπαρκή γνώμη που έχετε για τον εαυτό σας.
Να πάμε λίγο πιο βαθιά. Ποιος γονιός που είναι ευχαριστημένος με τον εαυτό του από όλες
τις πλευρές, τα «έχει βρει» όπως λέμε με τον εαυτό του, θα μιλήσει με τέτοιο τρόπο στα παιδιά του;
Πάψτε να στήνετε το όπλο ενάντια στα παιδιά σας και να «πυροβολείτε» την
αυτοπεποίθηση τους και τη δημιουργικότητά τους. Ταπεινωθείτε λίγο και σκύψτε να τα
ακούσετε. Μη μιλάτε εσείς. Απλά θέτετε ερωτήσεις για το πώς αισθάνονται, πώς σκέφτονται και
ακούστε τα χωρίς να μιλάτε. Ακούστε τα για να μάθετε τους φόβους, τις δυσκολίες τους, τις
ανασφάλειες τους, τα όνειρα τους, τις επιδιώξεις τους. Πρόκειται για τα παιδιά σας, ό,τι
πολυτιμότερο έχετε στη ζωή σας.
Θα είναι πολύ λυπηρό να περάσουν τα χρόνια, το παιδί σας να φύγει από το σπίτι και να
είσθε δυο ξένοι. Και όχι μόνο αυτό, αλλά μεγαλώνοντας και συνειδητοποιώντας το παιδί ότι εσείς
είσθε «ο φονιάς» της αυτοεκτίμησης του και των «ονείρων του», να σας στήσει αυτό στον τοίχο με
το να σας αντιμετωπίσει με τον ίδιο τρόπο, σαν ‘Ξένο’. Πόσο ευχάριστο θα είναι αυτό για σας;
Ξεκινήστε σήμερα τη διαδικασία επικοινωνίας με τα παιδιά σας με χαρά. Στο χέρι σας είναι να
κερδίσετε στην τέχνη της επικοινωνίας.
Αλεξάνδρα Ευκαρπιδου
Εκπαιδευτικός- Life and parenting Coach
Οικογένεια
Η Caresma αλλάζει το τοπίο της φροντίδας ηλικιωμένων ανθρώπων, με σύμμαχο την εκπαίδευση & τεχνολογία.

Η νέα πλατφόρμα εκπαιδεύει φροντιστές και τους συνδέει με οικογένειες, με ταχύτητα και ασφάλεια.
Η Caresma επαναπροσδιορίζει τη φροντίδα των ηλικιωμένων, εκπαιδεύοντας επαγγελματίες φροντιστές, σε διεθνή πρότυπα, στη χώρα μας και (προσεχώς) διεθνώς. Αξιοποιώντας τις δυνατότητες της τεχνητής νοημοσύνης, με τον άνθρωπο στο επίκεντρο, εκπαιδεύει ουσιαστικά και ελέγχει αυστηρά φροντιστές για κάθε οικογένεια. Το όνομα δεν είναι τυχαίο: Caresma, από την αγγλική λέξη “care” (φροντίδα) και την ελληνική λέξη “χάρισμα” – η φροντίδα είναι χάρισμα, και η σωστή, επαγγελματική φροντίδα είναι ανεκτίμητη.
Η ιδανική φροντίδα κατ οίκον, με μερικά κλικ, μια «αγκαλιά» για εκείνους που την έχουν ανάγκη.
Όταν οι ρόλοι αντιστρέφονται και οι γονείς μας γίνονται αυτοί που χρειάζονται στήριξη, η αγωνία είναι μία: Ποιός θα τους φροντίσει όπως τους αξίζει; Η Caresma δημιουργήθηκε για αυτόν ακριβώς τον λόγο. Οι υπηρεσίες της πλατφόρμας αγγίζουν εκατοντάδες οικογένειες, σε πρώτη φάση στην περιοχή της Αττικής, σε μια αγορά όπου η ποιότητα και η εμπιστοσύνη ήταν η εξαίρεση, όχι ο κανόνας.
Από την υποστήριξη σε καθημερινές ανάγκες, όπως βοήθεια στο σπίτι, διατροφή, επίβλεψη φαρμακευτικής αγωγής και προσωπική υγιεινή ή παρέα, ως την επαγγελματική φροντίδα διαφόρων παθήσεων, κινητικών προβλημάτων, καθώς και την παροχή ψυχολογικής υποστήριξης και διαχείρισης κρίσεων,). Η Caresma δημιουργεί γέφυρες φροντίδας, προσφέροντας στους ανθρώπους τη δυνατότητα να ζουν με αξιοπρέπεια και σιγουριά.
Οι φροντιστές του δικτύου συμμετέχουν σε ψυχομετρική αξιολόγηση, υποβάλλονται σε πολλαπλές συνεντεύξεις και λαμβάνουν πλήρη εκπαίδευση. Έτσι, δημιουργείται ένα δίκτυο με το 1% των καλύτερων φροντιστών της αγοράς, που προσφέρουν φροντίδα με υπευθυνότητα και συνέπεια. Μέσω ετήσιας συνδρομής, η Caresma παρέχει φροντιστές από το δίκτυό της για όλη τη διάρκεια του έτους, ώστε οι οικογένειες να απολαμβάνουν συνεχή, επαγγελματική κάλυψη ανα πάσα στιγμή.
Μια ουσιαστική επαγγελματική διαδρομή, στον κόσμο της φροντίδας
Η Caresma δεν στηρίζει μόνο τους ηλικιωμένους αλλά και εκείνους που επιλέγουν να σταθούν δίπλα τους. Πίσω από κάθε φροντιστή υπάρχει μια ιστορία: άνθρωποι με ενσυναίσθηση, εμπειρίες και την ανάγκη να προσφέρουν ουσιαστικά μέσα από την επαγγελματική τους πορεία. Η Caresma δίνει στους ανθρώπους αυτούς τον χώρο να ανθίσουν, προσφέροντάς τους δίκαιες ευκαιρίες, εκπαίδευση και στήριξη, σε ένα περιβάλλον που καλλιεργεί την επαγγελματική εξέλιξη.
Ο ρόλος της τεχνητής νοημοσύνης
Η τεχνητή νοημοσύνη ενισχύει την ταχύτητα και την υψηλή ποιότητα φροντίδας. Οι οικογένειες περιγράφουν αναλυτικά τις ανάγκες τους και η Caresma, με τη βοήθεια της τεχνολογίας, εντοπίζει τους ιδανικούς φροντιστές, προσφέροντας εξατομικευμένες λύσεις για κάθε ενδιαφερόμενο.
Φροντίδα δεν σημαίνει απλώς παροχή βοήθειας. Σημαίνει να δημιουργείς ένα αίσθημα ασφάλειας, να προσφέρεις ποιότητα ζωής με ταχύτητα και ευκολία. Μέσω της νέας πλατφόρμας η πρόσβαση σε ποιοτική περίθαλψη και ουσιαστική υποστήριξη για τα αγαπημένα μας πρόσωπα γίνεται πλέον ευκολότερη, καθιερώνοντας ένα νέο, υψηλών προδιαγραφών πρότυπο φροντίδας που ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες της κοινωνίας.
Ο Χριστόδουλος Ασπρομάλλης, co-Founder & CEO δήλωσε σχετικά «Για εμάς είναι αυτονόητο πως κάθε άνθρωπος αξίζει να ζει με αξιοπρέπεια και ασφάλεια, ανεξαρτήτως ηλικίας. Είμαστε ιδιαίτερα ικανοποιημένοι καταφέρνουμε να επαναπροσδιορίσουμε την φροντίδα και να ενώσουμε τους ανθρώπους που χρειάζονται υποστήριξη με τους καταλληλότερους φροντιστές. Η τεχνολογία μάς επιτρέπει να προσφέρουμε προσωποποιημένες υπηρεσίες, εξασφαλίζοντας ταυτόχρονα την αξιοπιστία, τη διαφάνεια και τη συνέπεια στην ποιότητα της φροντίδας. Στόχος μας είναι να διασφαλίσουμε ότι όλοι έχουν τη φροντίδα που χρειάζονται, τη στιγμή που τη χρειάζονται.»
Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφτείτε το caresma.com
Σχετικά με την Caresma:
Η Caresma είναι η νέα ψηφιακή πλατφόρμα που επαναπροσδιορίζει τη φροντίδα των ηλικιωμένων υιοθετώντας διεθνή πρότυπα, με εκπαιδευμένους και αυστηρά ελεγμένους φροντιστές. Αξιοποιώντας τις δυνατότητες της τεχνητής νοημοσύνης, πάντα με τον άνθρωπο στο επίκεντρο, βρίσκει τους ιδανικούς φροντιστές για κάθε οικογένεια.
Ψυχολογία
Τα προβλήματα του σώματος ως δείκτης των ψυχολογικών μας υπεκφυγών…

Το σώμα είναι κάτι το θαυμαστό. Αποτελεί το ζωώδες κομμάτι μας με το ζωώδη εγκέφαλό του και τα δικά του ζωώδη ένστικτα και αισθήματα . Όπως συμβαίνει με όλα τα’ άλλα ζώα, έτσι και το ανθρώπινο σώμα είναι ανίκανο για έλλειψη εντιμότητας. Αυτό το απλό γεγονός προκαλεί σ’ εμάς τις ανθρώπινες υπάρξεις ατέλειωτα προβλήματα. Στην πραγματικότητα, τα προβλήματα αυτά δεν πηγάζουν τόσο από το σώμα, που είναι ανίκανο να πει ψέματα, όσο από την προσωπικότητα, που έχει αναπτύξει μια ιδιαίτερη ικανότητα να το κάνει.
Η κατάσταση του σώματός μας μπορεί να μας επισημάνει κάποια πηγή συγκινησιακού ή νοητικού στρες την οποία αγνοούμε. Και επειδή θα επιθυμούσαμε, αν είναι δυνατόν, να την αγνοήσουμε ή να την αποφύγουμε, η καταπόνηση του σώματος εξυπηρετεί δύο σκοπούς : αφενός μας χτυπάει το καμπανάκι ότι υπάρχει κάποιο πρόβλημα που απαιτεί ν’ ασχοληθούμε μαζί του και, αφετέρου, κάνει τις συνέπειες των προσπαθειών μας να αρνηθούμε αυτό το γεγονός εξαιρετικά οδυνηρές, με αποτέλεσμα να πληρώνουμε πολύ ακριβά την αναβλητικότητά μας.
Μέσα ακριβώς από αυτά τα συμπτώματα που εμφανίζει, το σώμα μας μπορεί να μας υποδείξει όλα όσα προσπαθούμε να αρνηθούμε.
Το φυσικό μας σώμα , χωρίς να καταφεύγει σε οποιουδήποτε είδους αξιολογήσεις, αντιδρά με καθαρό ένστικτο προκαλώντας μας, στη συνέχεια, δυσκολίες. Κοκκινίζει, χλομιάζει, οι κόρες των ματιών διαστέλλονται, τα δόντια χτυπάνε, το σαγόνι σφίγγεται, τα χέρια ιδρώνουν. Το σώμα μας ταπεινώνει ή μας εξαντλεί με τρεμούλες ή λιποθυμίες. Χωρίς ίχνος δισταγμού , εκθέτει στους πάντες τις σεξουαλικές μας διεγέρσεις, τους φόβους μας, την αμηχανία ή το θυμό μας, ή οποιαδήποτε άλλη αντίδραση που το σκεπτόμενο, κριτικό κομμάτι μας προσπαθεί τόσο σκληρά να κρύψει.
Βέβαια, δεν έχουν όλες οι σωματικές αδιαθεσίες κάποια ψυχολογική αιτία. Όμως, αυτό ισχύει για τις περισσότερες. Και όταν συμβαίνει συχνά κάτι τέτοιο, τότε αυτό που επιθυμούμε είναι να «διορθωθεί» το σώμα. Να ανακουφιστεί δηλαδή ο πόνος με ιατρική βοήθεια –χάπια, εγχείρηση, βελονισμό ή άλλες προσεγγίσεις- επειδή δεν είμαστε πρόθυμοι ν’ αναγνωρίσουμε ότι η βαθύτερη, μη σωματική, πηγή του πόνου είναι εκείνη που ζητάει την προσοχή μας.
Η άγνοια ή η άρνηση μιας τέτοιας, μη σωματικής, πηγής μπορεί, τελικά, να διευκολύνει την ανάπτυξη ακόμα πιο σοβαρών σωματικών προβλημάτων.
Το σώμα μας τελικά είναι πιο συντονισμένο με τις επιλογές μας απ’ όσο εμείς συνειδητοποιούμε. Το σώμα επαναστατεί όταν παρασυρόμαστε πέρα από αυτό που είναι σωστό για εμάς. Και πληρώνει ένα τίμημα για το άγχος που προκαλούν οι επιλογές μας. Κάνοντας αυτό που του ζητάμε, ακόμα και όταν επαναστατεί, παραδόξως, είναι ο υπηρέτης της ψυχής μας.
Έτσι, διάφορες αρρώστιες, τραυματισμοί ή η σωματική εξάντληση μπορούν να μας υπηρετήσουν όταν στην προσπάθειά μας ν’ αγνοήσουμε τις εξουθενωτικές καταστάσεις που υπάρχουν στη ζωή μας, δεν αντιμετωπίζουμε τον εαυτό μας με την απαραίτητη εντιμότητα.
Γι’ αυτό ας πλησιάσουμε το σώμα μας απαλά, ευγενικά, καθησυχαστικά και ας αφουγκραστούμε τη σοφία του.
Αναστασία Μουστάκα
Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια.
Ψυχολογία
Κρίση πανικού… συμβαίνει συχνά;

Ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζουν πολλοί άνθρωποι στις μέρες μας είναι η κρίση πανικού. Λόγω των προβλημάτων που συσσωρεύουν μέσα τους συχνά έχουν ξεσπάσματα φόβου και άγχους.
Η διαταραχή πανικού (κρίση πανικού) είναι από τις πιο συχνές ψυχικές παθήσεις της σύγχρονης κοινωνίας και ανήκει στο φάσμα των αγχωδών διαταραχών. Το άτομο που υποφέρει από διαταραχή πανικού παρουσιάζει αιφνίδια και απρόσμενα επεισόδια έντονου φόβου και άγχους. Τα επεισόδια αυτά ονομάζονται κρίσεις πανικού και η διάρκεια τους είναι συνήθως μερικά λεπτά. Εκδηλώνονται χωρίς καμία προειδοποίηση και η αιτία έναρξης τους μπορεί να μην είναι γνωστή και προφανής στο άτομο.
Οι κρίσεις πανικού εκδηλώνονται σε όλες τις ηλικίες. Η συχνότητα εκδήλωσης της πρώτης κρίσης πανικού είναι μεγαλύτερη μεταξύ 20 και 40 ετών, παρόλο που τα τελευταία χρόνια έχουμε και εκδήλωση σε μικρότερες ηλικίες, ακόμη και σε παιδιά. Στις γυναίκες η διαταραχή είναι 2 έως 3 φορές συχνότερη σε σύγκριση με τους άνδρες.
Η κρίση πανικού αποτελεί μια περίοδο έντονου φόβου – τρόμου που εμφανίζεται απροσδόκητα χωρίς την παρουσία κάποιου φανερού ερεθίσματος και συνοδεύεται από μια ποικιλία σωματικών και γνωστικών συμπτωμάτων. Τα κύρια συμπτώματα είναι το αίσθημα έντονου διάχυτου φόβου για το άτομο, αίσθημα απώλειας του ελέγχου, επέλευσης τρέλας, πανικός και τρόμος, ταχυκαρδία, έντονη εφίδρωση, έντονο αίσθημα δύσπνοιας – πνιγμού, αίσθημα αστάθειας ή ζάλης, φόβος επερχόμενου θανάτου.
Λόγω της έντασης και της ποικιλίας που έχουν τα σωματικά συμπτώματα της περισσότερες φορές τα άτομα επισκέπτονται πολλούς γιατρούς και στρέφονται σε ιατρικές εξετάσεις και διαγνώσεις, και τους δημιουργείται τη πεποίθηση ότι πάσχουν από κάτι σοβαρό. Από άποψη φυσιολογίας οι κρίσεις πανικού δεν είναι επικίνδυνες για τα άτομα, δηλαδή το άτομο δεν πεθαίνει αυτό που φοβάται ότι θα του συμβεί. Παρόλα αυτά ο οργανισμός επιβαρύνεται από την συνεχή ένταση και επιπλέον είναι πολύ επιβαρυντικές για τους ανθρώπους γιατί μπαίνουν σε μια κατάσταση που συνεχώς δοκιμάζονται τα όρια και οι αντοχές τους. Ένα άλλο βασικό συνοδό χαρακτηριστικό των κρίσεων πανικού είναι ο φόβος και το άγχος που τα άτομα αναπτύσσουν ότι η κρίση θα επαναληφθεί. Αυτός είναι και ένας από τους λόγους που στους ανθρώπους που υποφέρουν αναπτύσσεται κοινωνική απόσυρση, αποφεύγουν τον συνωστισμό, την συναναστροφή με πολλούς ανθρώπους και τα πολύβουα μέρη ενώ κάποιες φορές οδηγούνται και στην αγοραφοβία.
Πως αντιμετωπίζεται η διαταραχή πανικού;
Το ερώτημα απαντάται με σαφήνεια θετικά. Υπάρχουν ψυχοθεραπευτικές μέθοδοι και τεχνικές που ενισχύουν θετικά το άτομο και του παρέχουν βοήθεια σε πρώτη φάση να ελέγξει τις κρίσεις και κατόπιν να απαλλαγή από το πρόβλημα. Ευρέως διαδεδομένες και αποτελεσματικές στην θεραπεία των κρίσεων πανικού είναι η γνωστική – συμπεριφοριστική θεραπεία και η συστημική, καθώς και πολλές άλλες ψυχοθεραπευτικές προσεγγίσεις. Είναι πολύ σημαντικό για τα άτομα που υποφέρουν από την διαταραχή πανικού να ζητούν εξειδικευμένη βοήθεια ώστε να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα των κρίσεων που έχει αρνητικές συνέπειες στην καθημερινή λειτουργικότητα και επιδρά αρνητικά στην ποιότητα ζωής τους. Το βασικό μήνυμα είναι ότι το πρόβλημα μπορεί να αντιμετωπιστεί και η αναζήτηση βοήθειας είναι το πρώτο και πιο ουσιαστικό βήμα για την επίλυση του. Η διαταραχή πανικού είναι από τις πιο συχνές ψυχικές παθήσεις της σύγχρονης κοινωνίας και ανήκει στο φάσμα των αγχωδών διαταραχών.
Βασιλική Λιάφου – Ψυχοθεραπεύτρια
-
Τουρισμός
Προκλήσεις που μπορεί να αντιμετωπίσεις αν κάνεις συχνά ταξίδια για δουλειά
-
Υγεία
Πώς να ξεκινήσετε ένα νέο πρόγραμμα άσκησης
-
Υγεία
Βαριατρική: Η λύση στην παχυσαρκία
-
Γαστρονομία
Το μέλλον του fine dining: Τα trends & οι εμπειρίες που αξίζει να δοκιμάσεις
-
Επίκαιρα Πρόσωπα
Δέσποινα Μπακάλη: Η γυναίκα πίσω από την επιτυχία των Curves
-
Lifestyle
Ανακατασκευή Μεζονέτας στη Βούλα από το studio LILA architect + designer
-
Κινηματογράφος
ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΟΥ ΣΚΡΟΥΤΖ ΚΑΡΟΛΟΣ ΝΤΙΚΕΝΣ ΣΤΟ RADIO CITY
-
Εκδηλώσεις
«Μια βραδιά αφιερωμένη στη μουσική και την αλληλεγγύη: Το σωματείο “Ανοιχτή Αγκαλιά” ευχαριστεί θερμά όλους όσους στήριξαν τη φιλανθρωπική συναυλία με τον Νίκο Πορτοκάλογλου»